TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

Flaga PL

888 88 33 88

888 88 79 88

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

WESPRZYJ NAS
Szukaj
Close this search box.

Kategoria: Kultura i sztuka

Opublikowane w

WARSZAWA | KONKURS| „Viviane chce się rozwieść” – w kinach od 20 marca

plakat_vivianechcesierozwiescPokazywana na festiwalu w Cannes i izraelska kandydatka do Oscara 2015 „Viviane chce się rozwieść” (reż Ronit Elkabetz, Shlomi Elkabetz) to przejmująca opowieść o walce kobiety o jej godność i niezależność we współczesnym Izraelu. Bohaterką tej historii jest Viviane Amsalem, która próbuje uzyskać rozwód ze swoim mężem Elizeuszem przed jedynym prawnym organem właściwym dla takich spraw w jej ojczyźnie – sądem rabinicznym.
Kobieta i jej prawnik muszą zmierzyć się z bezkompromisową postawą Elizeusza, który ignoruje nawet zawiadomienia rabinów o zwołaniu. Kiedy w końcu nie będzie mógł wymigać się od przyjścia do sądu, wciąż uparcie odmówi przyznania żonie rozwodu (czyli tytułowego gett), mimo że już od lat żyją w separacji.
Zbliża się ostateczna rozprawa. Świadkowie zostają wezwani, procedury ciągną się, a Viviane nadal nie jest w stanie odzyskać utraconej godności.„Viviane chce się rozwieść” jest głosem w sprawie praw kobiet w Izraelu do samostanowienia i niezależności. Ta pełna emocji historia, którą nagrodzono izraelskim Oscarem w głównej kategorii, naświetla problem, o którym milczą media, zajęte doniesieniami wojennymi ze strefy konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

 

KONKURS – mamy dla Was 5 podwójnych zaproszeń na pokaz patronacki. Odbędzie się 16 lutego 2015 (poniedziałek) o godz. 18:30 w sali nr 2 Kina PRAHA /Jagiellońska 26, Warszawa/

Aby wziąć udział w losowaniu, wystarczy wysłać mail na [email protected] z odpowiedzią na pytanie: Jak brzmi imię i nazwisko odtwórczyni głównej roli? Tytuł maila: VIVIANE

Na odpowiedzi czekamy do 8 lutego do północy. Losujemy 9 lutego. Do osób, które wygrały zaproszenie odezwiemy się mailowo do końca dnia. Odbiór zaproszeń w Feminotece.

 

 

Opublikowane w

Promocyjna cena Kalendarza 2015 z grafikami Marty Frej!

kalendarz 2015 frej

Kończy się styczeń, więc wychodzimy naprzeciw osobom, które nie mają jeszcze feminotecznego kalendarza na rok 2015. Aby co miesiąc cieszyć się grafikami Marty Frej kup kalendarz w KSIĘGARNI FEMINOTEKI w promocyjnej cenie 28 zł!

Efekt współpracy Marty Frej i Feminoteki  cieszy się ogromną popularnością i znalazł się w zestawieniu 10 najlepszych kalendarzy ze sztuką! Więcej pod linkiem na culture.pl

 

Opublikowane w

WARSZAWA: 29.01| Premiera książki „Niebezpieczne związki. Macierzyństwo, ojcostwo i polityka”

Czas: czwartek 29 stycznia 2015, godz. 18:00

Miejsce: Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16 II piętro

Spotkanie poprowadzi dr Agnieszka Graff, a udział w dyskusji wezmą:
dr Renata E. Hryciuk
dr Elżbieta Korolczuk 
dr Dorota Szelewa

Porozmawiamy o tym dlaczego w Polsce rodzi się tak mało dzieci, choć tak wiele osób deklaruje, że chciałoby zostać rodzicami, o tym w jaki sposób polityka wpływa na kształt macierzyństwa i ojcostwa w Polsce a także jak sami rodzice wpływają na sferę polityki.

Macierzyństwo, a także – choć w mniejszym stopniu – ojcostwo trafiły ostatnio do głównego nurtu debaty publicznej. Politycy i eksperci mówią o „katastrofie demograficznej”, rządzący próbują zachęcić Polki i Polaków do posiadania dzieci, m.in. wydłużając urlop macierzyński, podczas gdy rodzice, zwłaszcza matki, coraz częściej protestują, żądając realnego wsparcia państwa. Teksty zebrane w książce „Niebezpieczne związki” pozwalają lepiej zrozumieć te zmiany. Pokazują, że to, co często uważa się za prywatne, np. decyzje o posiadaniu dzieci, sposoby organizowania opieki czy jej podział w rodzinie, jest w istocie polityczne, zależy m.in. od polityki państwa, zbiorowych wyobrażeń dotyczących tego, co to znaczy być dobrą matką bądź dobrym ojcem, obowiązujących wzorców obywatelstwa i modeli ekonomicznych, a także działań samych rodziców.

Po spotkaniu organizatorki zapraszają na lampkę wina

https://www.facebook.com/events/334935446707951

 

***

705296Niebezpieczne związki. Macierzyństwo ojcostwo i polityka

Redakcja: Renata E. Hryciuk, Elżbieta Korolczuk

Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2015

Książka skupia się na kluczowych aspektach upolitycznienia rodzicielstwa. W poszczególnych tekstach poddano analizie charakter tego zjawiska, jego źródła, konteksty i lokalną specyfikę w Polsce i w Rosji, a także wpływ, jaki na wykonywanie rodzicielstwa mają procesy globalne, takie jak neoliberalizacja i migracja. Autorki i autorzy krytycznie analizują poszczególne obszary polityki społecznej, pokazując, w jaki sposób jest ona kształtowana przez państwo, Kościół katolicki czy ruchy społeczne, uwidaczniając przyczyny oraz skutki ścierania się różnych dyskursów i ideologii dotyczących rodzicielstwa, opieki i obywatelstwa w przestrzeni publicznej oraz polityce społecznej w Polsce.

Macierzyństwo, a także – choć w mniejszym stopniu – ojcostwo trafiły ostatnio do głównego nurtu debaty publicznej. Politycy i eksperci mówią o „katastrofie demograficznej”, rządzący próbują zachęcić Polki i Polaków do posiadania dzieci, m.in. wydłużając urlop macierzyński, podczas gdy rodzice, zwłaszcza matki, coraz częściej protestują, żądając realnego wsparcia państwa. Teksty zebrane w tym tomie pozwalają lepiej zrozumieć te zmiany. Pokazują, że to, co często uważa się za prywatne, np. decyzje o posiadaniu dzieci, sposoby organizowania opieki czy jej podział w rodzinie, jest w istocie polityczne, zależy m.in. od polityki państwa, zbiorowych wyobrażeń dotyczących tego, co to znaczy być dobrą matką bądź dobrym ojcem, obowiązujących wzorców obywatelstwa i modeli ekonomicznych, a także działań samych rodziców.

Opublikowane w

BIAŁYSTOK: „Solidarność według kobiet” i spotkanie z twórcami | 22.01

solidarnośćwgkobietBiałostocki Ośrodek Kultury oraz Oddział IPN Białystok zapraszają na pokaz filmu „Solidarność według kobiet” połączony ze spotkaniem z twórcami filmu: Martą Dzido i Piotrem Śliwowskim

22.01.2015, godz. 17.00 w kinie Forum (ul. Legionowa 5, Białystok)
wstęp wolny

To pierwszy polski pełnometrażowy dokument współfinansowany z crowdfundingu!

Dokument Marty Dzido i Piotra Śliwowskiego opowiada historię kilkunastu odważnych Polek, których mądrość, determinacja i zaangażowanie w opozycję lat 80. wpłynęły na zmianę realiów politycznych w Polsce. Tym, co spaja dwie płaszczyzny filmu, jest postać współreżyserki i narratorki – Marty Dzido. Urodzona w 1981 roku symboliczna córka Solidarności próbuje odzyskać dla kobiet miejsce w narracji historycznej.

Bohaterki filmu miały przed sobą najlepsze lata życia. Dwudziestoparo-, trzydziestolatki, zamiast tak zwanej małej stabilizacji i względnego spokoju wybrały bunt. Próbowano niszczyć ich małżeństwa. Straszono, że jeśli nie pójdą na współpracę z bezpieką, ich dzieci trafią do domu dziecka albo spotka je nieszczęśliwy wypadek. Proponowano wyjazd z kraju w zamian za zaprzestanie działalności szkodzącej systemowi.
Nie przestały. Gdyby nie inicjatywa tych kilku zdeterminowanych kobiet, być może nie byłoby w naszej historii Sierpnia 80. Mówiono o nich: Damska Grupa Operacyjna… Celem była wolność i demokracja.
Zabrakło ich przy Okrągłym Stole. Dały o sobie zapomnieć, kiedy ich koledzy obejmowali najważniejsze stanowiska we władzach wolnej Polski. „Polityka – to nie dla mnie” – myślały. Walczą do dziś, ale w inny sposób niż wówczas.

Opublikowane w

GDAŃSK: 19.01 – pokaz filmu „Solidarność według kobiet”

solidarnośćwgkobietHistorię kilkunastu odważnych Polek, które swoją mądrością, determinacją i zaangażowaniem w działalność opozycyjną lat 80. przyczyniły się do zmian ustrojowych w Polsce – opowiada pełnometrażowy film dokumentalny „Solidarność według kobiet”. Po projekcji zapraszamy na spotkanie z bohaterkami filmu i jego twórcami.

film | „Solidarność według kobiet”, reż. Marta Dzido, Piotr Śliwowski, prod. 2014
miejsce | audytorium ECS, pl. Solidarności 1, wejście przez historyczną stoczniową Bramą nr 2
termin | 19.01.2015, poniedziałek, godz. 18
czas | 113 minut + spotkanie
wstęp | wolny
zapraszają | All About Freedom Festival, Metropolitanka i Krytyka Polityczna
zwiastun filmu | https://www.youtube.com/watch?v=gM42QiNq8kw

***

Autorzy dokumentu próbują odzyskać dla kobiet należne im miejsce w narracji historycznej. Rewolucja Solidarności, w powszechnym odbiorze, to bowiem sukces mężczyzn. Tymczasem w opozycji działały również kobiety. Na ostatniej prostej do wolności miały dwadzieścia, trzydzieści lat i często małe dzieci. Funkcjonariusze władzy próbowali niszczyć ich małżeństwa, straszyli odebraniem dzieci, albo wróżyli nieszczęśliwy wypadek. Wiele z nich usłyszało propozycję wyjazd z kraju. W stanie wojennym, kiedy mężczyzn pozamykano w więzieniach, kobiety przejęły ich role. Wydawały niezależną prasę, uruchomiły radiostację, wspierały rodziny internowanych.
Dziś na różne sposoby pozostają wierne idei solidarności. Henryka pomaga rodzinom w popegeerowskich wioskach. Barbara uczy młode kobiety jak być przywódczyniami. Joanna pisze felietony, w których krytykuje mechanizmy rządzące ekonomią. Ewa do dziś jest aktywną działaczką związkową.
„Solidarności nie da się powtórzyć, ale świadomość, że inny świat jest możliwy, pozwala zachować nadzieję” – mówi Joanna.
Przeszłość z teraźniejszością wiąże postać współreżyserki i narratorki – Marty Dzido. Ta przyszła na świat w 1981 roku, co czyni ją symboliczną córką Solidarności.

Po projekcji zapraszamy na spotkanie z Henryką Krzywonos, Bożeną Rybicką-Grzywaczewską, Ewą Zydorek, oraz Martą Dzido i Piotrem Śliwowskim. Rozmowę poprowadzi Agnieszka Wiśniewska.

„Solidarność według kobiet” to pierwszy polski pełnometrażowy dokument współfinansowany z crowdfundingu, czyli dobrowolnych wpłat prywatnych osób (wspieramkulture.pl).
Film powstał w partnerstwie publiczno-prywatnym z Instytutem Pamięci Narodowej, w koprodukcji z Instytutem Adama Mickiewicza, Instytucją Filmową Silesia Film i Europejskim Centrum Solidarności, przy wsparciu Polish American Congress Charitable Foundation, International Visegrad Fund, Fundacji im. Heinricha Bölla, Fundacji Obiektyw-Na, „Młoda Polska” – Programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, donatorów prywatnych.

scenariusz: Marta Dzido
reżyseria: Marta Dzido | Piotr Śliwowski
zdjęcia: Michał Wiśniowski | Magdalena Mosiewicz | Piotr Śliwowski
współpraca operatorska: Jacek Rudnicki | Bartłomiej Wieloszewski | Dominik Wysokiński | Tomasz Suski
montaż: Marta Dzido | Piotr Śliwowski
muzyka: Maria Holka udźwiękowienie: SCH
konsultacja historyczna: Natalia Jarska | Jan Olaszek
produkcja: Emotikonfilm Piotr Śliwowski, Polska 2014

BOHATERKI

Jadwiga Chmielowska
Członkini zarządu Solidarności MKZ Katowice, szefowa Solidarności Walczącej na Śląsku, ścigana listem gończym, dziewięć lat. Po 1989 roku działaczka na rzecz demokracji w krajach Europy Wschodniej.

Anna Dodziuk
Redaktorka podziemnego pisma „Robotnik”, współzałożycielka i redaktorka oku „Tygodnika Mazowsze”, wicedyrektorka Agencji Prasowej Solidarność. Po 1989 psychoterapeutka uzależnień.

Joanna Duda-Gwiazda
Współzałożycielka Wolnych Związków Zawodowych, członkini prezydium Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku, współautorka 21 postulatów. Po roku 1989 roku pozostała w opozycji do partii rządzących.

Janina Jankowska
Reporterka Radia Solidarność, współtwórczyni Niezależnej Oficyny Fonograficznej NOWA, autorka tekstów dla „Tygodnika Mazowsze”. Po roku 1989 roku w kierownictwie Polskiego Radia i Telewizji.

Henryka Krzywonos 
Legendarna tramwajarka, czestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku, sygnatariuszka Porozumień Sierpniowych. Po 1989 roku prowadziła rodzinny dom dziecka

Ewa Kubasiewicz 
Współorganizatorka strajku w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, w grudniu 1981 roku skazana na 10 lat pozbawienia wolności za rozpowszechnianie ulotki, działaczka Solidarności Walczącej. Po 1989 roku na emigracji we Francji.

Barbara Labuda
Działaczka Komitetu Obrony Robotników, szefowa Wszechnicy Związkowej NSZZ „Solidarność”, doradczyni zarządu Solidarności na Dolnym Śląsku. Po 1989 roku posłanka na Sejm.

Helena Łuczywo
Współzałożycielka pisma „Robotnik”, szefowa Agencji Prasowej Solidarność, redaktorka naczelna „Tygodnika Mazowsze”. Po 1989 roku współtwórczyni „Gazety Wyborczej”, a następnie koncernu medialnego Agora.

Ewa Ossowska
Uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w 1980 roku, współpracowniczka Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”. Po 1989 roku na emigracji we Włoszech.

Alina Pienkowska
Działaczka Wolnych Związków Zawodowych, uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku, sygnatariuszka Porozumień Sierpniowych. Po 1989 roku senatorka, następnie radna miasta Gdańsk. Zmarła w 2002 roku.

Maryla Płońska
Współorganizatorka niezależnych obchodów rocznicy Grudnia ’70, działaczka Wolnych Związków Zawodowych, uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku. Po 1989 roku na rencie. Zmarła w 2011 roku.

Zofia Romaszewska
Współzałożycielka Biura Interwencji KOR, współtwórczyni i spikerka konspiracyjnego Radia Solidarność. Po 1989 roku prowadziła Biuro Interwencji Kancelarii Senatu.

Bożena Rybicka
Współzałożycielka Ruchu Młodej Polski, uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku, sekretarka Lecha Wałęsy. Zakładała Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym oraz Stowarzyszenie Wspólny Dom, później stanęła na czele Gdańskiej Fundacji Dobroczynności.

Grażyna Staniszewska
Szefowa Wszechnicy Solidarności na Podbeskidziu, jedyna kobieta reprezentująca stronę solidarnościową podczas obrad plenarnych Okrągłego Stołu. Po 1989 roku posłanka na Sejm, później posłanka do Parlamentu Europejskiego.

Jadwiga Staniszkis 
Socjolożka, jedyna kobieta wśród ekspertów doradzających strajkującym w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w Sierpniu ’80, doradczyni NSZZ „Solidarność”. Po 1989 roku aktywna komentatorka życia politycznego.

Anna Walentynowicz
Działaczka Wolnych Związków Zawodowych, sygnatariuszka Porozumień Sierpniowych, współtwórczyni NSZZ „Solidarność”. Po 1989 roku pozostała w opozycji do partii rządzących. Zginęła w katastrofie smoleńskiej.

Ludwika Wujec
Współpracowniczka Komitetu Obrony Robotników, współtwórczyni pisma „Robotnik”, redaktorka „Tygodnika Mazowsze”. Po 1989 roku zaangażowana w działalność polityczną i samorządową.

Ewa Zydorek
Psycholożka z wykształcenia, po 13 grudnia 1981 roku organizatorka pomocy internowanym i ich rodzinom; autorka w wydawnictwach podziemnych, działaczka NSZZ „Solidarność”. Od 2010 roku pełni funkcję sekretarza Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

TWÓRCY

Marta Dzido
Pisarka, dokumentalistka, montażystka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Autorka zdjęć do filmu dokumentalnego „Podziemne państwo kobiet”. Razem z Piotrem Śliwowskim zrealizowała filmy dokumentalne: „Paktofonika – hip hopowa podróż do przeszłości” oraz „Downtown – miasto Downów”, nagrodzony The Hollywood Eagle Documentary Award i specjalną nagrodą Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Piotr Śliwowski
Dokumentalista, producent. Studiował stosowane nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim. Jako reporter, autor audycji i wydawca programów na żywo współtworzył TVP Kultura (2005–2012). Od 2007 roku pod szyldem Emotikonfilm realizuje różne formy filmowe.

Michał Wiśniowski
Operator filmowy. Absolwent sztuki operatorskiej na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie oraz fotografii i realizacji telewizyjnej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Zrealizował ponad 20 filmów studenckich i kilka filmów dokumentalnych. Następny krok to film pełnometrażowy.

Magdalena Mosiewicz
Operatorka filmowa. Ukończyła Wydział Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego i Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Pracowała jako dziennikarka Pegaza i TVP Kultura. Współtworzyła internetową telewizję Instytutu Teatralnego e-teatr.tv. Kuratorka programu „Departament Propozycji” festiwalu Warszawa w Budowie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Zielony Jazdów w Centrum Sztuki Współczesnej. Autorka zdjęć do filmów dokumentalnych m.in. „Morgenrot”, „Biale Miasteczko”, „I did it!”, „Powtórzenie”. Jako reżyserka zrealizowała dokument „Ciągle wierzę” o Ewie Hołuszko, transseksualnej bohaterce Solidarności i jej życiu po 1989 roku.

Maria Holka
Kompozytorka, aranżerka, wokalistka, pianistka, autorka tekstów, muzykolog. Zajmuje się kompozycją i wykonawstwem muzyki filmowej, ilustracyjnej, reklamowej, teatralnej, dziecięcej a przede wszystkim- tworzy piosenki zarówno w zespole Retrospektakl którego jest współzałożycielką jak i w ramach działalności solowej. Współpracowała HYPERLINK „http://m.in” \t „_blank” m.in. z Theater fur Niedersachsen- Hildesheim, Polskimi Nagraniami, Radio Warszawa, Kinoradio, wyd. Soliton, Bahama Films, Unplugged Orchestra.

Opublikowane w

WARSZAWA: „Kontrakt płci” Carole Pateman – spotkanie wokół książki z cyklu Biblioteka Kongresu Kobiet i Czarnej Owcy

kontraktplci„KONTRAKT PŁCI” Carole Pateman to siódma książka z cyklu Biblioteki Kongresu Kobiet jest już na rynku. To książka, która „swego czasu przemeblowała światopogląd” Agnieszce Graff.

Carole Pateman rzuca wyzwanie przyjętym interpretacjom – formułowanym zarówno na prawicy, jak i na lewicy – „umów”, jakie zawieramy w życiu codziennym: umowy małżeńskiej, umowy dotyczącej zatrudnienia, umowy, której przedmiotem jest świadczenie usług seksualnych (prostytucja) oraz od niedawna pojawiających się umów dotyczących tzw. macierzyństwa zastępczego. Na nowo definiuje fundamentalne problemy polityczne dotyczące wolności jednostki, wspólnoty i podporządkowania.

W spotkaniu wezmą udział Anna Dryjańska z Feminoteki, a także wykładowczynie Gender Studies dr Ewa Majewska (autorka przedmowy do książki ) i dr Katarzyna Szumlewicz.

26.01.2015, godz. 18.00, siedziba Stowarzyszenia Kongres Kobiet, ul. Mokotowska 17/33,  Warszawa

Jak pisze Katarzyna Szumlewicz, „Carole Pateman przygląda się różnym rodzajom umów, do jakich dochodzi między kobietami i mężczyznami. Pod tym kątem bada demokrację i kontrakt małżeński, zauważając, że pierwotnie w obu tych układach podmiotowość przyznawano wyłącznie mężczyznom. Podobnie krytycznym okiem patrzy na porozumienia, których stawką jest dostęp do kobiecego ciała, takie jak kupowanie usług seksualnych i surogactwo…”.

 

Wydarzenie na Facebooku facebook.com/events/763493543745336/

Opublikowane w

WARSZAWA: wystawa NATALIA LL. Secretum et Tremor, 23.01 – 19.04 CSW

1518185_10152627865738568_5761425792794548670_oNATALIA LL. Secretum et Tremor

Otwarcie wystawy: piątek 23 stycznia 2015, godz. 18.00
Wystawa trwa do 19 kwietnia 2015

Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski inauguruje 2015 rok monumentalną wystawą jednej z najwybitniejszych i najbardziej oryginalnych artystek, Natalii LL, legendy polskiej sztuki współczesnej.

Autorka i kuratorka: Ewa Toniak 
Współpraca: Romuald Demidenko
Scenografia wystawy: Małgorzata Szczęśniak
Współpraca: Łukasz Kwietniewski
Projekt graficzny: Błażej Pindor

Wystawa „Secretum et Tremor” („Tajemnica i drżenie”) zderza ze sobą twórczość artystki z lat 60., śmiało eksplorującej wątki erotyczne czy kobiecej podmiotowości, z pracami współczesnymi. Atmosferę buduje wyjątkowa aranżacja przestrzeni autorstwa Małgorzaty Szczęśniak, światowej sławy scenografki współtworzącej Nowy Teatr w Warszawie.

Ekspozycję otwiera ikoniczny dla twórczości Natalii LL cykl fotografii „Sztuka konsumpcyjna” z 1972 roku, przedstawiający modelkę – atrakcyjną, młodą dziewczynę – zajętą pochłanianiem banana. Kolejne etapy tej czynności rejestruje aparat fotograficzny. Praca najczęściej interpretowana była w kontekście kobiecej zmysłowej przyjemności, ale też ironicznej aluzji do sztuki pornograficznej i tytułowej konsumpcji, co wobec deficytu dóbr wszelkich w epoce realnego socjalizmu było odbierane jako krytyka. Banany, ulubiony rekwizyt Natalii LL, w PRL były towarem powszechnie pożądanym, lecz trudno dostępnym.

W najnowszych pracach artystka wciela się w mitycznych wojowników – Odyna i Brunhildę, najpiękniejszą z walkirii. Bóstwa w inscenizacji Natalii LL nie budzą jednak grozy. Odyn sfotografowany na tle zielonego żywopłotu, w różowym boa i różowej peruce, zamiast tronu ma plastikowe krzesło ogrodowe z supermarketu, na dosyć pulchnych ramionach – różowe skrzydełka. Spogląda na nas spod uchylonej maski. W uśmiechniętej twarzy w słonecznych okularach rozpoznajemy Natalię LL. Jej rysy odnajdujemy też w masce pośmiertnej o uszminkowanych ustach, którą ten władca doczesnego i beztroskiego świata przykrywa twarz na kolejnym zdjęciu. Mitologiczne bóstwo, pochwycone przez wyobraźnię pop, przed obiektywem aparatu teatralizuje swoją ziemską obecność, pozując jak do pośmiertnej fotografii. „Secretum et Tremor” jest także filozoficzną refleksją o przemijaniu, o kruchości ciała i poczuciu zagrożenia, do czego odnosi się inspirowany wydarzeniami z 11 września 2001 cykl „Ptaki wolności”.

Wystawie towarzyszy obszerny katalog i przewodnik po wystawie. Na program składają się prezentacje filmów i wykłady poświęcone różnorodnym aspektom twórczości Natalii LL, m.in. performans, kontekst sztuki Wrocławia lat 70. czy Europy Środkowo-Wschodniej.

https://www.facebook.com/events/617193191758204

***

Natalia LL, właśc. Natalia Lach-Lachowicz (ur. w 1937), działa w takich obszarach sztuki jak fotografia, performans, film eksperymentalny, wideo, instalacja, rzeźba, grafika, malarstwo. W latach 1957–1963 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W latach 1970-1981 wraz z Andrzejem Lachowiczem, Zbigniewem Dłubakiem i Antonim Dzieduszyckim założyła i prowadziła galerię Permafo we Wrocławiu, propagującą artystyczny fotomedializm oraz ideę fotografii permanentnej. Nazwa galerii była rodzajem manifestu artystycznego – wywodząc ją od słów „permanentna formalizacja”, artystka pisała w 1972: „Sztuka realizuje się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest dla człowieka jedyna i nigdy niepowtarzalna. Dlatego zapisuję wydarzenia zwykłe i trywialne, jak jedzenie, sen, kopulację, odpoczynek, wypowiadanie”. Od 1975 brała udział w wystawach ruchu feministycznego na Zachodzie. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1977), Verein Kulturkontakte w Wiedniu (1991), Pro Helvetia (1994). W latach 2004-2013 wykładowca w Akademii Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. W 2007 została odznaczona Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, w 2012 otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Prace artystki są w kolekcjach m.in. Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowego w Gdańsku-Oliwie, Muzeum Lubelskiego w Lublinie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Frauen Museum w Bonn, Museum of Modern Art w Ljubljanie, Ludwig Museum w Kolonii, Musée National d’Art Moderne Centre Pompidou w Paryżu, International Center of Photography w Nowym Jorku. W 2015 roku Natalia LL weźmie udział w ważnych wystawach międzynarodowych „My Body is the Event. Vienna Actionism and International Performance” w MUMOK Museum of Modern Art, Wiedeń (27.02-15.08.2015), „International Pop” w Walker Art Center, Minneapolis (11.04-6.09.15), prezentowanej później w Museum of Art w Dallas i w Philadelphia Museum of Art w Filadelfii oraz „The World Goes Pop” w Tate Modern w Londynie (17.09.15-24.01.16).

Dr Ewa Toniak, historyczka i krytyczka sztuki, wykładowczyni akademicka i niezależna kuratorka; zajmuje się problematyką pamięci w przestrzeni publicznej, współczesnymi narracjami o PRL i obecnością kobiet w kulturze. Autorka książki „Olbrzymki. Kobiety i socrealizm” (Wydawnictwo Ha!art, 2008) i wystaw „Alina Ślesińska (1926-1984)” (2007), „Trzy kobiety: Maria Pinińska-Bereś, Natalia Lach-Lachowicz, Ewa Partum” (2011), „Wolny strzelec” (2013) w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki oraz „Moore and Auschwitz” w Tate Britain (2010). Redaktorka naukowa tomu „Kobiety i sztuka około 1960 roku” (Wydawnictwo Neriton, 2010). Pracuje nad książką o relacjach ekonomii i sztuki. Członkini Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków sztuki AICA. Mieszka w Warszawie.

Małgorzata Szczęśniak, scenografka (dyplom na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Jerzego Skarżyńskiego, 1984). Autorka języka wizualnego – przestrzeni i kostiumów – w przedstawieniach teatralnych i operowych Krzysztofa Warlikowskiego, współtwórczyni poetyki jego teatru. Wspólnie z Warlikowskim zrealizowała ponad czterdzieści przedstawień teatralnych i kilkadziesiąt operowych na najbardziej prestiżowych scenach w Polsce i za granicą – m.in. w Hamburgu, Stuttgarcie, Bonn, Mediolanie, Hanowerze, Zagrzebiu, Tel Awiwie, Paryżu, Brukseli, Madrycie i Londynie. Francuski Związek Krytyków Teatralnych, Muzycznych i Tańca przyznał jej nagrodę za najlepszą scenografię w sezonie 2009/2010 za spektakl „(A)pollonia”. Od 2008 roku współtworzy Nowy Teatr w Warszawie.

Opublikowane w

Warszawa – kobieca sprawa. Spotkanie wokół książki Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej

Warszawa w oczach pisarekWydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN oraz Fundacja Gender Center zapraszają na spotkanie WARSZAWA – KOBIECA SPRAWA wokół książki Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej Warszawa w oczach pisarek. Obraz i doświadczenie miasta w polskiej prozie kobiecej 1864-1939.

15 stycznia 2015 (czwartek), godz. 18.00

Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, Warszawa, sala nr 144 (im. A. Mickiewicza)

Czy genius loci stolicy ma płeć? Czy polskie autorki współtworzyły mit tego miasta? Jaki obraz Warszawy nakreśliły w swoich tekstach? Czy udało im się na gorąco rejestrować życie metropolii i przejawy nowoczesności? Czy zapisały powikłane losy warszawianek w czasach, które przyniosły nie tylko zawirowania historii, ale też emancypację i głębokie zmiany obyczajowe? O czym nie przeczytamy w powieściach o Wokulskim i Baryce, za to dowiemy się, śledząc dzieje dziewcząt z Nowolipek? Czy wielkie miasto można uznać za przestrzeń przyjazną kobietom? Jak literatura odzwierciedla ich doświadczenia? Czym dla pisarek, dawniejszych i współczesnych, jest Warszawa: ciekawym tematem, inspiracją, wyzwaniem, a może jedynie tłem?

Na te i inne pytania odpowiedzą:

dr Małgorzata Büthner-Zawadzka

Sylwia Chutnik

dr Lena Magnone (UW)

Dyskusję moderuje Agnieszka Kozłowska (kwartalnik literacki „FA-art”)

Link do wydarzenia na fejsbuku: https://www.facebook.com/events/410981155726172/

Wstęp wolny.

Opublikowane w

Feminoteka i Galearnia zapraszają na wystawę prac Marty Misiuro „Część wezmą oczy, część dusza dostanie…”

 Marta-Misiuro_wer2-kopia.jpg

21 stycznia 2015 o godzinie 19:00 w siedzibie Feminoteki odbędzie się wernisaż prac Marty Misiuro

„Część wezmą oczy, część dusza dostanie…”

Zapraszamy!

 

https://www.facebook.com/Marta.Misiuro.art

http://bizuteria-ze-szkla.blog.onet.pl/

 

wydarzenie na Facebooku https://www.facebook.com/events/1397799637184654

 

Opublikowane w

Gdańsk: pokaz filmu ”Women in Red Stockings” i spotkanie z reżyserką Hallą Kristín Einarsdóttir

Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku zaprasza 18 grudnia o godzinie 18:00 na pokaz filmu w języku islandzkim z angielskim napisami. Po projekcji odbędzie się dyskusja z reżyserką i scenarzystką filmu. Pokaz odbędzie się w ramach projektu „Stocznia jest kobietą – projekt seniorek i seniorów”. Spotkanie poprowadzi Małgorzata Tarasiewicz. Wstęp wolny.

Kobiety w czerwonych pończochach! Spotykamy się o 13:30! Takie wezwanie zabrzmiało w radiu pierwszego maja 1970 roku, w dniu, w którym marsz Czerwonych Pończoch szedł w dół głównej ulicy, tuż za związkami zawodowymi, niosąc wielki posąg Wenus. Uczestniczki nie zdawały sobie sprawy, jak długa i pełna wydarzeń okaże się ta podróż. Walka Czerwonych Pończoch o równość, prawo kobiet do ich własnego ciała i wolności bycia ludźmi a nie produktami dopiero się rozpoczynała. Nazywano je brzydkimi, zmaskulinizowanymi, owłosionymi i pozbawionymi seksualności. Mówiono, że nienawidziły mężczyzn, że były komunistkami i szowinistkami. Ale jaka jest ich historia? W tym niezwykłym i zajmującym dokumencie szesnaście Czerwonych Pończoch opowiada historię jednego z najbardziej kontrowersyjnych ruchów w historii Islandii. Poprzez wywiady, animacje, grafiki i muzykę udaje nam się uchylić rąbka tajemnicy – wydarzeniom, które miały wpłynąć na inne ruchy i walkę, która nadal nie została zakończona. A może została?

_

Halla Kristín Einarsdóttir to islandzka twórczyni filmowa, która w ostatnich kilku latach skupia się na tworzeniu filmów dokumentalnych o ruchu praw kobiet i jego historii. Uczy tworzenia filmów dokumentalnych na Uniwersytecie Islandzkim. Współpracuje z Archiwum Historii Kobiet Narodowej Biblioteki Islandii.

_

Projekcja filmu odbędzie się w ramach projektu „Stocznia jest kobietą – projekt seniorek i seniorów”. Więcej informacji o projekcie na stronie: http://art-eria.pl/. Projekt „Stocznia jest kobietą – projekt seniorek i seniorów”jest  realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG.

Organizator: Stowarzyszenie Arteria
Partnerzy: Instytut Kultury Miejskiej (Polska) | Archiwum Historii Kobiet Narodowej Biblioteki Islandii (Islandia) | Oslo and Akershus University College (Norwegia)

Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/314449942083477/

Opublikowane w

Feminoteka wśród sygnatariuszy apelu do prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta ws. teatru TrzyRzecze

Warszawa, 10.12.2014 r.

Andrzej Seremet

Pan Andrzej Seremet

Prokurator Generalny

 

Szanowny Panie Prokuratorze,

Z zaniepokojeniem i przykrością przyjęliśmy wiadomość o prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową Białystok-Północ śledztwie przeciwko dyrektorowi teatru TrzyRzecze w Białymstoku Rafałowi Gawłowi, któremu mają zostać postawione zarzuty oszustwa.  Pan Rafał Gaweł  (a także zespół teatru TrzyRzecze, którym kieruje) jest bardzo zasłużony dla sprawy zwalczania nienawiści i przemocy w polskim życiu publicznym. Skutecznie zainicjował na Podlasiu działania przeciwko  przejawom ksenofobii, rasizmu i antysemityzmu, które, niestety przy całkowitej bierności tej samej Prokuratury Rejonowej Białystok-Północ, urosły tam do rangi poważnego problemu. Pan Rafał Gaweł w 2013 r. przeprowadził akcję zamalowywania haseł i symboli nazistowskich na murach Białegostoku, a także skarżył  i publicznie krytykował orzeczenia prokuratorów, którzy nie dopatrzyli się znamion przestępstwa w takich rasistowskich aktach.  Można sądzić, że te ostatnie działania nie przysporzyły mu sympatii w Prokuraturze Rejonowej Białystok-Północ, gdyż spowodowały kontrolę Prokuratury Generalnej, która dopatrzyła się rażących błędów (takich jak uznanie swastyki za wywodzący się z Azji symbol szczęścia i pomyślności) oraz  nieuzasadnionych zaniechań w podejmowaniu śledztw z art. 256 kk. W efekcie spowodowało to wznowienie postępowań i zmianę na stanowisku szefa Prokuratury Rejonowej Białystok-Północ.

Wierzymy w niewinność pana Rafała Gawła, ale nie wypowiadamy się w kwestii zasadności prowadzonego przeciwko niemu śledztwa  – to należy do organów ścigania, ewentualnie sądu. Nie możemy jednak zbagatelizować  nasuwającego się uzasadnionego podejrzenia, że w tej sprawie Prokuratura Rejonowa  Białystok-Północ nie będzie bezstronna (por. artykuł „Poskromienie niegrzecznego teatru z Białegostoku” M. Kąckiego i J. Medeka, współpr. J. Klimowicz, „Gazeta Wyborcza” 8.12.2014).

Apelujemy, Panie Prokuratorze Generalny, o decyzję, która wydaje się w tym wypadku oczywista i całkowicie uzasadniona – o przekazanie śledztwa w sprawie pana Rafała Gawła innej prokuraturze, spoza Białegostoku. W ten sposób rozwiane zostaną wszelkie wątpliwości, jakie mogłyby się nasunąć, że postępowanie prokuratorskie odbiega od zasad obiektywizmu i bezstronności.

Z wyrazami szacunku,

Zarząd Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita

 

Apel podpisały(-li):

 

ANTERIS Fundacja Pomocy Prawnej

Codziennik Feministyczny

Fabryka Równości

Fundacja Autonomia

Fundacja Centrum im. prof. Bronisława Geremka

Fundacja Dialog-Pheniben

Fundacja dla Wolności

Fundacja Feminoteka

Fundacja Fordewind Obywatelskości

Fundacja im. Izabeli Jarugi – Nowackiej

Fundacja „Inicjatywa Kobiet Aktywnych”

Fundacja Klamra

Fundacja Kultura dla Tolerancji

Fundacja na rzecz Różnorodności Społecznej

Fundacja Phan Bde

Fundacja Polskie Forum Migracyjne

Fundacja RÓWNOŚĆ.INFO

Fundacja Równość.org.pl

Fundacja Trans-Fuzja

Głosy Przeciw Przemocy

Hollaback! Polska

Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze”

Krytyka Polityczna

nieformalna grupa Łódź Gender

Stowarzyszenie „Dla Ziemi”

Stowarzyszenie Ekologiczno-Artystyczne Ręką Dzieło

Stowarzyszenie Empatia

Stowarzyszenie Homo Faber

Stowarzyszenie im. Jana Karskiego

Stowarzyszenie im. Maxa Kopfsteina

Stowarzyszenie Inicjatyw Kobiecych

Stowarzyszenie Kolektyw Odrobina Kultury

Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita

Stowarzyszenie „Pracownia Etnograficzna” im. Witolda Dynowskiego

Stowarzyszenie Pro Humanum

Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet „Victoria”

Stowarzyszenie na rzecz Kultury i Dialogu 9/12

Stowarzyszenie Świat jest dla nas

Stowarzyszenie Tkalnia

Teatr Ósmego Dnia

Żydowskie Stowarzyszenie Czulent

 

Jakub Halcewicz-Pleskaczewski, magazyn „W Punkt”

Zbigniew Krzywicki

Grzegorz Stefaniak

 

 

***

fot. Wprost

Opublikowane w

Szczodre Gody – kiermasz w Fundacji Feminoteka! Zapraszamy 21 grudnia

10868293_739115909513840_2074873266045438048_n

Serdecznie zapraszamy do Fundacji Feminoteka na Szczodre Gody

21 grudnia w godzinach 12-18   w naszej siedzibie w Warszawie (ul. Mokotowska 29A) odbędzie sie kiermasz rękodzieła 

Udział wezmą twórczynie szeroko rozumianego rzemiosła artystycznego i użytkowego, ze szczególnym uwzględnieniem wrażliwego podejścia do zrównoważonego rozwoju (ekologia, różnorodność, recykling i upcykling). Będzie sztuka użytkowa, biżuteria, ceramika, tekstylia. Swoje stoiska będą miały też Porozumienie Kobiet 8 Marca, Fundacja MaMa, otworzymy księgarnię Feminoteki.

Podczas Kiermaszu będzie można posilić się wegańskimi ciastami i samosami z kuchni Szama Papis&córki

W trakcie kiermaszu – licytacja (stacjonarnie i online) prac Marty Frej!

wydarzenie na Facebooku https://www.facebook.com/events/953285461366043

***

Szczodre Gody to dawne święto słowiańskie, przypadające w okolicy przesilenia zimowego. Zwycięstwo światła nad ciemnością symbolizuje czas, w którym zaczyna przybywa dnia, a nocy ubywa – tym samym przynosząc ludziom nadzieję, optymizm oraz radość. A jednocześnie gra słowna od szczodrych bogiń 🙂

Opublikowane w

WARSZAWA. Artystki: sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku (debata o literaturze)

Literatura

Kultura Liberalna zaprasza na debatę „Artystki: sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku” – 11 grudnia (czwartek), godz. 18:00, MiTo, ul. Waryńskiego 28 w Warszawie. W dyskusji udział wezmą Justyna Jaworska, Kaja Malanowska, Bożena Umińska Keff i Tomasz Piątek. 

Czy sztukę da się podzielić na „kobiecą” i „męską”? Jakie są konsekwencje takiego podziału? Czy wnoszą jakąś istotną wartość do dyskusji nad kondycją sztuki, która rozwinęła się w Polsce po transformacji ustrojowej? Na ile posługując się takimi kalkami myślowymi, dokonujemy uproszczeń, a nawet wpadamy w koleiny seksizmu à rebours? Być może podział ten jest istotny już tylko z perspektywy historycznej i należałoby poza niego wykroczyć, akcentując na przykład wątek emancypacji i równości, które dotyczą przecież wszystkich, niezależnie od płci? Czy określenie „sztuka feministyczna” nie jest protekcjonalne?

Tym razem, chcielibyśmy przyjrzeć się najnowszej polskiej literaturze – kim są jej bohaterki, kim są autorki? Czy jest w niej przestrzeń dla emancypacji? Do dyskusji zaprosiliśmy Justynę Jaworską, Kaję Malanowską, Bożenę Umińską Keff i Tomasza Piątka. 

Opublikowane w

„Jestem stąd” to opowieść Agnieszki Graff, jej herstoria | recenzuje Justyna Łopińska

graff_okladka_ostatGraff. Jestem stąd

Autorka/autor: Agnieszka Graff, Michał Sutowski
Krytyka Polityczna, 2014

 

Każdy ma swoją opowieść, każdy konstruuje własny świat w obrębie jednej, wspólnej rzeczywistości. „Jestem stąd” to opowieść Agnieszki Graff, jej herstoria.

Budujemy swoją tożsamość opowiadając sobie swoje życie. To może być źródłem ciekawych doświadczeń, nie zawsze łatwych, ale z pewnością cennych, potwierdzających to,  kim jesteśmy, skąd pochodzimy, z kim i z czym się utożsamiamy. To pewna pula faktów, takich jak płeć, narodowość, wyznanie, rodzina, wykształcenie, dzięki którym wiemy, że istniejemy, przynależymy. Ale też szczególny stan świadomości, który bierze się z lektur, doświadczeń, rozmów, przemyśleń, że to kim jestem, a właściwie kim się stałam/stałem, kim być mogę, a kim nigdy nie będę wynika też z szerszej perspektywy, którą chcąc nie chcąc przyswajam i która mnie współtworzy.

Agnieszka Graff jest stąd. O tym jest ta opowieść. Niby banał, niby sprawa oczywista. Jednak każda osoba, która myśli i szuka, wie, jak długi intelektualny labirynt prowadzi do pozornie prostych wniosków. Graff opowiada nam o sobie, miejscami bardzo odważnie. Poznajemy jej korzenie rodzinne, dzieciństwo, młodzieńcze fascynacje, intelektualne i duchowe poszukiwania, życie codzienne z całym drobiazgiem bardzo namacalnych spraw. To już nie są suche fakty znane z notek biograficznych o słynnej feministce, wykładowczyni, publicystce, ale żywe opowieści, jej osobiste opinie, które można podzielać lub nie ( ja nie wszystkie podzielam), ale które pozwalają zrozumieć świat, w którym żyjemy, nawet jeśli, a może zwłaszcza jeśli oglądamy go z różnych stron.

Świat Agnieszki Graff bardzo rożni się od mojego, może dlatego nie przeczytałam tej książki jednym tchem. Więcej myślałam niż czytałam. Szukałam w jej opowieści paraleli do mojej osobistej hertorii, która jest kompletnie rożna, ale przecież uwikłana w tę samą rzeczywistość. Dlatego tak lubię wywiady rzeki, gdy czytam uważnie, czuję jakbym sama rozmawiała z bohaterką/bohaterem i chociaż ona/on mnie nie słyszą, ja słyszę samą siebie, staję się bogatsza o liczne refleksje i wnioski.

 

Justyna Łopińska

Opublikowane w

BIAŁYSTOK. Szef Teatru TrzyRzecze: Władze miasta nękają nas za działania antyfaszystowskie i równościowe

Prokuratura rejonowa Białystok - PółnocBiałostocka prokuratura uznała, że swastyka to „symbol szczęścia”. Ujawnił to rok temu dyrektor teatru TrzyRzecze w Białymstoku. Prokuratura wzięła się do roboty: właśnie przeszukała teatr, zajęła konto bankowe, szykuje zarzuty oszustwa. Władze miasta dorzuciły kontrole i odebrały teatrowi dotacje – piszą w „Gazecie Wyborczej” Marcin Kącki i Jakub Medek we współpracy z Joanną Klimowicz.

(…) Białymstokiem rządzi Tadeusz Truskolaski, dawniej z PO, ale otoczony byłymi działaczami PiS. Wielu z nich nie ukrywa, że działalność teatru jest im ideowo obca. Bliski współpracownik Truskolaskiego Rafał Rudnicki to były szef klubu radnych PiS, otacza się działaczami Młodzieży Wszechpolskiej.

(…) Latem tego roku Rafał Gaweł [szef teatru] organizuje pokaz spektaklu „Golgota Picnic”, który – po protestach organizacji katolickich – został usunięty z poznańskiego festiwalu Malta. I tu nie obyło się bez protestów. Obecna jest Zofia Cybulko, wicekonserwator białostockich zabytków. Stojąc pod TrzyRzecze, mówi: – Ten teatr to żydostwo.

(…) Od pół roku wokół teatru zaciska się pętla prokuratury Białystok-Północ, tej od „swastyki – symbolu szczęścia” (…)

Cały tekst: Wyborcza.pl, 08.12.2014 | fot. radio.bialystok.pl

Opublikowane w

Filmy o kobietach podczas 14. Festiwalu Watch Docs

Do 14 grudnia trwa   14.  Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie – jeden z największych na świecie festiwali filmowych poświęconych prawom człowieka.  Podczas festiwalu  będzie można zobaczyć kilka znakomitych filmów poświęconych prawom kobiet lub niezwykłym kobietom. Zapraszamy!

68157_10153384772257565_6010266589795218878_n

 

„KRÓLOWA”

19 ’ , 2013 Argentyna reżyser: Manuel Abramovich / zdjęcia:Manuel Abramovich, Juan Renau / montaż: Iara Rodriguez Vilardebó / produkcja: Salomón Cine

PROJEKCJA: 9.12, godz. 17.00, CSW Laboatorium.

„Twoje serce jest oblane czekoladą” – ten slogan grupy Orfeusza współzawodniczącej w karnawałowych paradach dobrze opisuje sytuację małej Memi, bohaterki znakomitego filmu Manuela Abramowicza. Memi odniosła już sukcesy w zawodach tenisowych, czy teraz zostanie królową karnawału, spełniając marzenie matki? I jaki jest ciężar takiej korony?

„CICHA INKWIZYCJA”

65 ’ , 2014 Nikaragua, USA reżyser: Holen Sabrina Kahn & Alessandra Zeka / zdjęcia: Alessandra Zeka / montaż: Holen Sabrina Kahn / produkcja: Adrenaline Films / www.quietinquisition.com/

PROJEKCJA: 9.12., godz. 20.30, CSW Laboratorium

Ceną za pragmatyczny sojusz sandinistów i episkopatu Nikaragui, który pomógł Danielowi Ortedze utrzymać się przy władzy, jest bezwzględnie surowe prawo antyaborcyjne. Nie uczyniono wyjątków ani dla ciąży z gwałtów, ani dla aborcji terapeutycznych, ratujących życie kobiet. Doktor Carla Cerrato, niegdyś entuzjastka socjalistycznej rewolucji, nie może pogodzić się z cynizmem jej dnia dzisiejszego. Przede wszystkim jednak – z bezsensowną śmiercią kolejnych ofiar nieludzkiej ustawy. Podobnie jak inni lekarze, musi dokonywać trudnych wyborów między wskazaniami medycznych procedur, a zakazami prawa. Codziennie widzi swoich kolegów z kliniki, którzy ze strachu pozwalają umrzeć proszącym ich o ratunek kobietom, albo ryzykują procesami, wypełniając przysięgę Hipokratesa.

„WERKA”

46 ’ , 2014 Polska reżyser: Paweł Łoziński / zdjęcia: Paweł Łoziński, Wojciech Staroń / montaż: Dorota Wardęszkiewicz / produkcja: Łoziński Production

PROJEKCJA: 10.12, godz. 17.00, CSW Laboratorium

Paweł Łoziński nosił się z zamiarem zrobienia filmu o robotnicach w fabryce zapałek. Wprawdzie ten przywodzący na myśl świetną tradycję polskiej szkoły dokumentu temat będzie w Werce szczątkowo obecny, ale to nie on znajdzie się tu w centrum uwagi. Ważniejsza bowiem od tego, co robi w pracy bohaterka filmu, okaże się jej fascynująca relacja z małą Werką. Relacja pełna autentycznego kontaktu, choć tyle zwykłych dróg komunikacji jest przed nimi zamkniętych. Pięknie, filmowymi środkami opowiedziana historia o wielkich życiowych wyborach, poświęceniu i … szczęściu.

 

„UKRAINA TO NIE BURDEL”

78 ’ , 2013 Australia, Ukraina reżyser: Kitty Green / zdjęcia:Michael Latham / montaż: Kitty Green / produkcja: Noise & Light /www.ukraineisnotabrothel.com/
PROJEKCJE:
10.12, godz. 17.45, Kino Muranów, sala Zbyszek
12.12., godz. 17.00, Kino Antropos
Najgłośniejsza chyba obecnie na świecie praktyka performerska w ruchu feministycznym narodziła się w kraju, który z pewnością ojczyzną feminizmu nie jest. Wręcz przeciwnie – z jednej strony patriarchat na Ukrainie trzyma się mocno, z drugiej – na Zachodzie pokutuje jej wizerunek jako raju dla sex turystów i poszukiwaczy młodych żon. Prowokacyjne akcje Femenu wyrastają  właśnie ze sprzeciwu wobec tej rzeczywistości. Ale jak w tak niesprzyjających warunkach w ogóle doszło do powstania grupy i jak udało się jej osiągnąć mistrzostwo w kontrolowaniu medialnego przekazu? W swoim błyskotliwym pełnometrażowym debiucie Kitty Green ukazuje zaskakującą, paradoksalną historię Femenu bez upiększeń. Jednak tę godną najlepszej dokumentalistyki szczerość osiąga dzięki  prawdziwej, opartej na zaufaniu więzi z dziewczynami z Femenu, przekonaniu o ich  wielkich możliwościach i znaczeniu ich misji. Kitty towarzyszy swoim bohaterkom nawet w tak ryzykownych i trudnych momentach, jak ich protest w Mińsku.
„SOLIDARNOŚĆ WEDŁUG KOBIET”
113 ’ , 2014 Polska reżyser: Marta Dzido & Piotr Śliwowski / zdjęcia:Magdalena Mosiewicz, Michał Wiśniowski, Piotr Śliwowski / montaż: Marta Dzido, Piotr Śliwowski / produkcja: Emotikonfilm Piotr Śliwowski
PROJEKCJE:
10.12, godz. 20.30, kino Antropos (po projekcji spotkanie z reżyserami oraz bohaterkami filmu)
13.12, godz. 17.00, kino Muranów, sala Gerard
To one zamknęły bramy, rozpoczynając solidarnościowy strajk, kiedy w sierpniową sobotę 1980 roku zadowoleni z podwyżki robotnicy zakończyli protest i chcieli wyjść ze Stoczni Gdańskiej. Gdyby nie inicjatywa kilku zdeterminowanych kobiet, być może nie byłoby  w naszej historii Sierpnia 80. W stanie wojennym, kiedy mężczyzn pozamykano w więzieniach, to kobiety przejęły ich role. Nie zależało im na byciu we władzach Związku, nie dbały o to, by pełnić określone funkcje. Najważniejsza była praca i jej efekt. Kiedy 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm, przytłaczająca większość kobiet Solidarności zniknęła z politycznego horyzontu. Dały o sobie zapomnieć, kiedy ich koledzy obejmowali najważniejsze stanowiska we władzach wolnej Polski. Przejmujący dokument  Marty Dzido i Piotra Śliwowskiego, w którym nie brakuje suspensu, tajemnicy ani tempa, upomina się o zapomniane bohaterki, umożliwiając nam spojrzenie na ostatnie trzydzieści parę lat historii Polski z nowej perspektywy.
„DZIECI 404” 
70 ’ , 2014 Rosja reżyser: Pavel Loparev & Askold Kurov / zdjęcia:Pavel Loparev, Askold Kurov / montaż: Lena Rem, Pavel Loparev, Askold Kurov / produkcja: Pavel Loparev, Askold Kurov
PROJEKCJE: 
11.12, godz. 18.15, kino Muranów, sala Gerard
13.12, godz. 16.30 CSW Laboratorium
W kraju, w którym z homofobii uczyniono element państwowotwórczy, bohaterowie filmu Łopariewa i Kurowa oficjalnie nie istnieją. Są tylko zdeprawowani dorośli, parający się „promocją wśród nieletnich nietradycyjnych stosunków seksualnych”, od 2013 r. zakazaną przez prawo. Nic więc dziwnego, że przy wprowadzaniu zakazu „homoseksualnej propagandy” nastolatków o niehetroseksualnych orientacjach nikt o zdanie nie pytał. Jak żyją w państwie, które karać chce wspierających ich psychologów, nauczycieli, a nawet rodziców? Internetowy projekt „Dzieci 404” (od „błąd 404 – strony nie znaleziono”) zbiera i udostępnia ich świadectwa. Ten ciemny, wstrząsający obraz dyskryminacji i wykluczenia rozjaśniają błyski wielkiego ludzkiego serca i odwagi – dwóch bezdomnych nastolatków przygarnie prosta kobieta ze wsi, a założycielka „Dzieci 404” nadal prowadzić będzie swoją grupę wsparcia, choć musiała już za to stanąć przed sądem.
„TECZKA”
128 ’ , 2014 Chiny reżyser: Zhu Rikun / zdjęcia: Zhu Rikun, Wang Wo / montaż: Xu Xin / produkcja: Huangniutian Film Group, Fanhall Films
PROJEKCJA: 14.12, godz. 20.30, kino Antropos
W naszym kraju, gdzie teczki byłej bezpieki wciąż budzą wielkie emocje, nowy film Zhu Rikuna (w programie ubiegłorocznego WATCH DOCS znalazło się jego „Przesłuchanie”) może być nie lada gratką. Przynosi wgląd w zawartość jednej z „teczek” z innego socjalistycznego raju – Chińskiej Republiki Ludowej. Przyznać trzeba, że nie będzie to „prawda” ubecka, tylko zwykła partyjno-państwowa – poznamy osobowe dossier lojalnego obywatela i pracownika państwowych instytucji. Oser, słynna tybetańska pisarka i blogerka – bo o niej tu mowa – w pierwszej, ascetycznej formalnie części filmu czyta kolejne dokumenty, odsłaniając przed nami fascynującą, utkaną z mnóstwa informacji i ocen, narrację systemu o „człowieku trzech cnót”. No, może trochę egzaltowanym, ale to wybaczalne, jak sama komentuje. W 2003 roku Oser publikuje „Zapiski tybetańskie” i… wypada z systemu. Teczka urywa się nagle, a film Zhu Rikuna zmienia styl – podąża teraz za Oser z Pekinu do Lhasy, gdzie każdy jej krok śledzić będą agenci. Przed naszymi oczami rozwinie się zupełnie inna historia – mówiącej własnym głosem, niezależnie myślącej kobiety, która odsłania światu dramatyczną prawdę o samospaleniach Tybetańczyków – jak ktoś o niej powiedział, „poetki, która zapomniała się bać”.

Szczegóły na temat biletów

Opublikowane w

Amour Fou / Szalona miłość w recenzji Natalii Skoczylas

amour fouSzalona miłość / Amour fou

reż. Jessica Hausner

2014

 

tekst: Natalia Skoczylas

„Dziwnie jest mieć chorobę, która może nią nawet nie być” – tak stwierdza Henriette, bohaterka najnowszego filmu austriackiej reżyserki Jessici Hausner (znanej przede wszystkim z wcześniejszego filmu „Lourdes”) „Amour fou”, luźno nawiązującego do wspólnego samobójstwa poety Heinricha von Kleista i jego przyjaciółki Henrietty Vogel w 1811r. W rzeczy samej bardzo dziwnie, w końcu epoka romantyzmu pełna była dziwów, mar i natchnień.

Jednak „Amour fou’, czyli z języka francuskiego ‘szaloną miłość’, zastępuje w filmie niemiecka skrupulatność i analiza wydarzeń. Wszakże romantyczna śmierć w imię miłości także ma swoje wymogi. Należy również zawczasu przygotować dwie różne bronie, gdyby jedna miała nie wypalić.. Reżyserka stworzyła groteskową komedię, choć nie taką by śmiać się do rozpuku, ale łapać za głowę. Heinrich – romantyczny poeta – niezgrabny i pocieszny, oferuje Henriette, roztrzepanej gospodyni domowej, wspólne zakończenie żywota, argumentując, że przecież nikt jej nie kocha. Kobieta, zdziwiona odpowiada ‘jak to? Kocha mnie mąż, córka mnie kocha..’. ‘Aha. No to się pomyliłem.’

Oglądając, miałam wrażenie, że postaci poruszają się po pastelowym domku dla lalek, po czymś nieprawdziwym, jakby nie mieszkali tam naprawdę, tylko się zgubili i już mają się ukłonić i wyjść. Bardzo przy tym zmieszani i nieporadni. Autorka odziera romantyzm z tajemniczości i frenezji, a przede wszystkim z głębi. Nabija się, choć nie bez czułości, przeciwstawiając płytkie dyskursy o miłości z równie płytkimi o podatkach. Bo jak tu nie wpaść w depresję spędzając życie na jednostajnych kolacjach i słuchaniu patetycznego odśpiewywania piosenki przez gospodynię? Albo wątek choroby, na którą zapadła Henriette. Sceny, w których lekarz przynosi kolejne diagnozy lub poddaje bohaterkę hipnozie to moje ulubione z całego filmu. Tempo filmu jest powolne, fabuła nieco zwariowana, choć beznamiętne dialogi ją przytłumiają, dając efekt satyry. Można zupełnie zapomnieć, że romantyzm miał cokolwiek wspólnego z miłością.

„Amour fou” to kino bardzo specyficzne, ciche i nawet drażniące. Ale też zabawne i chyba służące rozrywce, nie doszukiwałabym się w nim morałów.

Opublikowane w

Ministra Kultury nagrodziła działałność grupy Teraz Poliż!

teraz_poliz_logoDotychczasowy dorobek twórczy Grupy Artystycznej Teraz Poliż oraz działania na rzecz praw kobiet zostały docenione przez Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nagrodę okolicznościową z inicjatywy własnej przyznała grupie za całokształt działalności minister Małgorzata Omilanowska.

Grupa Artystyczna TERAZ POLIŻ to profesjonalna kobieca grupa teatralna, której działalność skupia się na tematyce związanej z kobietami i kobiecością. W spektaklach realizowanych przez grupę poruszane są kwestie równouprawnienia, wykluczenia i przemocy, dyskryminacji, płci i jej społecznego postrzegania.

– Cieszymy się bardzo, że nasza praca została doceniona – takie wyróżnienie jest dla nas naprawdę ważne – mówi Dorota Glac, prezeska Stowarzyszenia Grupa Artystyczna TERAZ POLIŻ. Dzięki tej nagrodzie będziemy mogły pokryć część kosztów produkcji naszego nowego spektaklu, który realizujemy z fińską grupą Blaue Frau.

Do 18 grudnia trwa kampania crowdfundingowa na portalu polapotrafi.pl. W tym czasie musimy grupa chce zebrać 12 000 zł, żeby móc zorganizować polską premierę spektaklu WHENEVER THERE ARE PEOPLE TO DANCE, UNTIL THAN WE’RE GONNA.

Źródło: e-teatr, Teraz Poliż

Opublikowane w

OLSZTYN: Wernisaż wystawy „Metafizyka płci. Wizja kobiety demonicznej Stanisława Przybyszewskiego i jej echa w twórczości artystów polskich XX wieku”

POMNIEJSZONE_METAFIZYKA_PLCI3BWA Galeria Sztuki w Olsztynie zaprasza na wystawę „Metafizyka płci. Wizja kobiety demonicznej Stanisława Przybyszewskiego i jej echa w twórczości artystów polskich XX wieku”. Termin: 4 grudnia (czwartek), godz. 18:00. Miejsce: BWA Galeria Sztuki w Olsztynie, al. Marsz. J. Piłsudskiego 38, Olsztyn.

 

Metafizyka płci. Wizja kobiety demonicznej Stanisława Przybyszewskiego i jej echa w twórczości artystów polskich XX wieku.

 

Motto:

„Gdy rozum śpi budzą się demony”. Francisco Goya.

Wernisaż – 4 grudnia 2014

Czas trwania wystawy: 5 grudnia- styczeń 2015

 

Współpraca: Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

Kurator: Łukasz Kossowski

W skład ekspozycji wejdzie kilkadziesiąt obrazów, grafik i rysunków Wojciecha Weissa, Brunona Schulza, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Jana Lebensteina, Jacka Sroki. Dzieła dopełnione zostaną cytatami z wypowiedzi artystów.

Wystawa ma ambicję ukazania wpływu działalności i poglądów Stanisława Przybyszewskiego na twórców kolejnych pokoleń. Pragniemy przedstawić sztukę wielkich artystów polskich zainspirowanych prozą Przybyszewskiego i ich potencjalną rozmowę o kobietach, którymi w swej sztuce byli zafascynowani. Tak pomyślana prezentacja stwarza szerokie pole interpretacji i nigdy niekończącej się dyskusji o walce płci i ludzkiej seksualności. W sztuce polskiej przełomu XIX i XX wieku punktem wyjścia tego sporu stała się teoria nagiej duszy Przybyszewskiego oraz jego panerotyczna wizja natury wywiedziona z filozofii Schopenhauera. W świetle Schopenhauerowskiej teorii Geschlechtstrieb popęd płciowy jawi się jako kosmiczny żywioł niszczący indywiduum dla zachowania ciągłości gatunku. W oparciu o tę fatalistyczną teorię miłości Przybyszewski sformułował własną „metafizykę płci”, filozofię odwiecznej walki kobiety z mężczyzną, z której zwycięsko wychodzi kobieta. Mamy ambicje prześledzić losy tej wizji poczynając od sztuki Młodej Polski, poprzez okres międzywojenny, aż po czasy nam współczesne. „Metafizyka płci” traktowana przez Przybyszewskiego z niezwykłą powagą zmienia się w okresach późniejszych w twórczości innych artystów w swoje jawne zaprzeczenie lub ironiczny pastisz. Widz będzie więc mógł poznać proces przekształcania się wizerunku kobiety – symbolu panerotycznej, ponadczasowej siły począwszy od w satanistycznych kompozycji Wojciecha Weissa, poprzez demoniczne wizerunki pań z obrazów Witkacego, okrutne dominujące mężczyzn damy z rysunków Schulza, kobiety mitycznego Babilonu wykreowane przez Jana Lebensteina zafascynowanego sztuką Sumeru i Akkadu, aż po groteskowe kompozycje Jacka Sroki.  Wizje kobiet fatalnych w sztuce polskiej powstawały w określonych kontekstach. Dlatego też na naszej ekspozycji podejmiemy trud odtworzenia ideowego centrum Młodej Polski – krakowskiego salonu państwa Przybyszewskich. W tej przestrzeni zaprezentujemy nieznaną, unikalną skandalizującą kolekcję młodopolskich prac Wojciecha Weissa a w jej centrum artystyczną rekonstrukcję zaginionego obrazu Weissa „Chopin” oraz jedyny zachowany wykonany pastelami portret Dagny Yuel autorstwa tego artysty. Narratorem wystawy będzie artysta krakowski Jacek Sroka. Ten współczesny Savonarola w konwencji pastiszu i groteski rozprawia się z tradycją przybyszewszczyzny. Na naszej wystawie Jego obrazy podejmą dialog z dziełami Weissa, Witkacego, Schulza i Lebensteina. W wizji świata kreowanej przez  Przybyszewskiego królował panerotyzm. W wizji Jacka Sroki niepodzielnie króluje panironia.

Kobieta, będąca według Schopenhauera uosobieniem „apokaliptycznej nierządnicy” zapożycza swój ikoniczny znak ze sztuki Francisco Goi. Dlatego też reprodukcje grafik tego artysty stanowić będą swoiste kontrapunkty naszej wystawy, a jej mottem stanie się tytuł słynnej kompozycji Goi:„gdy rozum śpi budzą się demony”. /Łukasz Kossowski/

 

Opublikowane w

WARSZAWA: Odpowiedzialny (i fajny!) warsztat gwiazdkowy w Feminotece

20141130_banner1a

Odpowiedzialny (i fajny!) warsztat gwiazdkowy

Fundacja Kupuj Odpowiedzialnie, Pracownia Lador oraz Fundacja Feminoteka zapraszają na przedświąteczny warsztat dotyczący odpowiedzialnej konsumpcji!

Zamiast przedświątecznej gonitwy po supermarketach proponujemy wspólną refleksję nad naszymi zakupowymi nawykami oraz wyczarowanie gwiazdowych prezentów z produktów, którym wspólnie podarujemy nowe życie 🙂

Szczegóły:

Warsztat składa się z dwóch części. W pierwszej części warsztatu dowiecie się m.in. czym jest odpowiedzialna konsumpcja, dlaczego warto kupować u lokalnych sprzedawców, jakie są zalety recyclingu oraz na czym polega Zasada 3R.

W drugiej części warsztatu przetworzymy przyniesione przez Was akcesoria biżuteryjne (stare kolczyki, bransoletkę, czy nietrafiony upominek w postaci naszyjnika) w fantastyczne prezenty gwiazdkowe.

Prezent wcale nie musi być nowy, żeby był fajny! Produkty samodzielnie przez nas przetworzone nie tylko zapobiegają marnotrawstwu zasobów i pozwalają ograniczyć stosy śmieci, ale są także unikalne i odzwierciedlają nasze indywidualne gusta, zdolności i zainteresowania.

Warunki udziału w warsztacie:

Od uczestniczek i uczestników warsztatu oczekujemy:

– zapisania się na warsztat (email na adres: [email protected]). Uwaga: liczba miejsc jest ograniczona!

– uiszczenia opłaty 5 zł (gotówką przed rozpoczęciem warsztatu)

– przyniesienia ze sobą na warsztat biżuterii, którą pragniemy odmienić. Wszystkie niezbędne do tej przemiany akcesoria w postaci bigli, szpilek, przekładek, koralików, żyłek, zacisków, rzemyków i innych elementów biżuteryjnych zapewniamy na miejscu wraz z przyrządami do robienia biżuterii oraz fachową pomocą 🙂

Czas i miejsce warsztatu:

16.12.2014

Fundacja Feminoteka w Warszawie, ul. Mokotowska 29a (wejście od ul. Marszałkowskiej 34/50 do samego końca w podwórzu)

Godziny 17.30-20.00

Warsztat poprowadzą:

Grażyna Latos – trenerka antydyskryminacyjna, aktywistka Fundacji Kupuj Odpowiedzialnie

Dorota Latos – projektantka biżuterii, właścicielka firmy Pracownia Lador: http://pracownialador.pl/; www.facebook.com/pages/Pracownia-Lador/202856626542074

Wydarzenie na fb: https://www.facebook.com/events/1532368563668484/

 

Copyright © 2024 Fundacja Feminoteka | Powered by Fundacja Feminoteka