TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Pracujesz z młodzieżą w wieku 12-18 lat? Weź udział w naszym badaniu, które pomoże przeciwdziałać przemocy wobec dziewcząt!

Edukatorki/ Edukatorzy, Nauczycielki/Nauczyciele,

W ramach projektu Play it for Change (Zagraj w zmianę) fundacja Feminoteka prowadzi badania, by uzyskać informacje na temat potrzeb nauczycieli/ek i innych pracowników/czek w sektorze edukacji w zakresie pracy z dziewczętami i chłopcami w obszarze zapobiegania przemocy ze względu na płeć.

Badanie to pomoże nam ustalić priorytety dla przyszłych działań w projekcie, mających na celu zwiększenie możliwości nauczycieli/ek oraz innych profesjonalistów/ek w  zapobieganiau przemocy ze względu na płeć wśród młodzieży oraz podnoszenie świadomości i wzmocnienie pozycji chłopców i dziewcząt.

Aby pomóc nam w jak najlepszym przygotowaniu materiałów, które potem będą wykorzystywane w pracy z młodzieżą, wypełnij, prosimy, ankietę (link https://www.survio.com/survey/d/N6K4Y7O5O5D5I3K3D).

Projekt skierowany jest do młodzieży w wieku 12-18 lat, więc jeśli pracujesz w jakikolwiek sposób z grupą młodzieży w tym wieku – weź udział w naszym badaniu.

DZIĘKUJEMY!

 

Jeśli masz jakieś pytania, pisz: [email protected].
Więcej informacji o projekcie: www.playitforchange.org

Projekt współfinansowany przez Program Unii Europejskiej: Prawa, Równość i Obywatelstwo (2014-2020)
Project cofinanced by European Union’s  Programme: Rights, Equality and Citizenship (2014-2020)

WROCŁAW | 27-28.03 | „Kobieca strona popkultury” – konferencja naukowa | Matronat

Stowarzyszenie Badaczy Popkutury i Edukacji Popkulturowej „Trickster” zaprasza na kolejne wydarzenie. Tym razem młodzi naukowcy z całej Polski będą przyglądać się różnym wcieleniom, rolom oraz znaczeniu kobiet w kulturze popularnej. Już od piątku 27-ego marca będziemy mogli posłuchać wykładów m.in. o Bridget Jones, Barbie, kobietach w fantastyce czy przemyśle gier wideo. W trakcie konferencji poruszone zostaną także tematy wizerunków kobiet np. w polskich powieściach kryminalnych, jak również kwestia kobiecości w czy rola matki w popularnych kreskówkach.

„Kobieca strona popkultury” – konferencja naukowa

27-28.03.2014

klub dyskusyjny CafeTHEA (Przejście Żelaźnicze 4, Wrocław).

Wstęp WOLNY

Pełny program wydarzenia

trickster logo

plakat kobieca-page-001

Rekrutacja do Warszawskiej Pracowni Lokalnych Liderek

Fundacja Europejskie Centrum RównościFundacja Europejskie Centrum Równości zaprasza do Warszawskiej Pracowni Lokalnych Liderek. Udział w projekcie jest bezpłatny.

Jeżeli

– jesteś kobietą/dziewczyną mieszkającą w Warszawie
– działasz na rzecz społeczności lokalnej i chcesz być coraz bardziej skuteczna
– chciałabyś zmienić coś w swoim otoczeniu, ale nie wiesz jeszcze jak
– masz pomysł na inicjatywę, ale jeszcze nie wzięłaś się do jej realizacji
– chcesz poznać świetne, energiczne kobiety w różnym wieku i zacząć działać razem

Zgłoś się do Warszawskiej Pracowni Lokalnych Liderek. WPLL to cykl warsztatów dla kobiet mających służyć wzmocnieniu potencjału obywatelskiego i lokalnego warszawianek, a także integracji międzypokoleniowej.

W ramach Pracowni uczestniczki wezmą udział w następujących weekendowych warsztatach:
1. Wyjazdowe warsztaty integracyjne
2. Lobbing i rzecznictwo na rzecz inicjatyw lokalnych
3. Umiejętności przywódcze
4. Fundraising i pisanie wniosków o dotacje
5. Public Relations i kontakty z mediami
6. Warsztaty projektowania działań lokalnych.

Udział w projekcie jest całkowicie bezpłatny. Zapewniamy transport, wyżywienie i noclegi na warsztatach integracyjnych oraz catering podczas warsztatów stacjonarnych.

Zajęcia odbywają się w trybie weekendowym, raz na 2 tygodnie w centrum Warszawy.

Start: styczeń 2015.
Meta: kwiecień 2015.

Rekrutacja trwa do 30 grudnia 2014.

Więcej informacji: na naszym FB – Fundacja Europejskie Centrum Równości bądź mailowo: [email protected] (w temacie maila prosimy wpisać WPLL- imię i nazwisko)

Projekt finansowany jest przez Fundusz Inicjatyw Obywatelskich Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej

Partnerzy projektu:
Centrum Usług Socjalnych i Szkolenia Kadr Pomocy Społecznej „Ośrodek Nowolipie”
Geen Media PR

Warszawa. Debata „Polska (z)mowa nienawiści. Organizacje pozarządowe i media wobec dyskryminacji mniejszości”

Zmowa nienawiści

Zmowa nienawiściFundacja Batorego serdecznie zaprasza na debatę „Polska (z)mowa nienawiści. Organizacje pozarządowe i media wobec dyskryminacji mniejszości”. Debata odbędzie się 8 września (poniedziałek) o godz. 19:00 w klubokawiarni MiTo przy ul. Waryńskiego 28 w Warszawie.

W debacie udział wezmą:
– Michał Pawlęga (Lambda Warszawa)
– Kamil Kamiński (Fundacja „Ocalenie”)
– s. Anna Bałchan (Stowarzyszenie Po Moc)
– dr Kinga Orzeł-Dereń (Stowarzyszenie Romów w Polsce)
– prof. Magdalena Środa (Stowarzyszenie Kongres Kobiet)
– Jacek Żakowski (tygodnik „Polityka”)

Fundacja Batorego zaprasza do dołączenia i promowania wydarzenia na Facebooku:
https://www.facebook.com/events/1461115604167438/

Debata jest jednym z działań organizowanych w ramach Tygodnia Obywatelskiego poprzedzającego VII Ogólnopolskie Forum Inicjatyw Pozarządowych.

OPIS DEBATY:

Nie tylko w Polsce niepokojąco rośnie tendencja do wykluczania „Innych”, ale to nas, Polaków cechuje wyjątkowo wysoki poziom wrogości wobec mniejszości, tzw. syndrom postawy uprzedzeniowej. Bijemy europejskie rekordy homofobii, rośnie islamofobia i rasizm, utrzymuje się seksizm i antysemityzm, coraz częściej dochodzi do aktów przemocy i nienawiści wobec nielicznych u nas Romów, uchodźców, Afrykańczyków. Podyktowana uprzedzeniami i niechęcią do „Innych” mowa nienawiści przebija się przez kruchą barierę poprawności politycznej nawet w mainstreamowych mediach.

Debatę publiczną zaostrzają ostatnio kampanie w obronie „tradycyjnych wartości”. Uderzają one rykoszetem w dopominające się o równe prawa grupy mniejszościowe. Radykalizacji postaw sprzyja nasilająca się „wojna kultur” (tolerancyjno-liberalnej z narodowo-konserwatywną), instrumentalizowana przez polityków i podsycana przez żywiące się sensacją i wyrazistym sporem media.

Podczas spotkania postawić chcemy cztery pytania:

Jakie są źródła niechęci i dyskryminacji „Innych”? Skąd się biorą i co sprzyja postawom wrogości i uprzedzeń?

Jakie działania mogą osłabiać homofobię, rasizm, islamofobię, niechęć do imigrantów, ludzi biednych czy bezdomnych? Jak walczyć z uprzedzeniami i dyskryminacją mniejszości? Co ma szanse powodzenia, a co jest zaklinaniem rzeczywistości?

Co mogą zrobić obywatele, żeby przeciwstawić się aktom nienawiści? Czy potrzebują do tego organizacji pozarządowych? Czy organizacje mają tu jakąś szczególną rolę do odegrania?

Jaka jest rola mediów? Czy media są sojusznikiem w przeciwdziałaniu nienawiści? Czy dominujący w mediach sposób narracji pomaga w stawianiu tamy mowie nienawiści, czy raczej sprzyja upowszechnianiu nienawistnych postaw?

Debata jest realizowana w ramach programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.

Warszawa. Warsztaty z opowiadania swoich historii dla kobiet homo- i biseksualnych

kobiety lgbtq lesbijki biseksualistki

kobiety lgbtq lesbijki biseksualistkiFundacja Ad Hoc zaprasza na bezpłatne warsztaty digital storytelling dla kobiet homo- i biseksualnych, które chciałyby nauczyć się, jak odnaleźć i opowiedzieć swoją historię, a także jak wykorzystać multimedia i nowe media, by zmieniać świat. Zajęcia odbędą się w dniach 26-31 sierpnia 2014 w Warszawie.

Będąc lesbijką na pewno zwracasz uwagę na przypadki dyskryminacji i braku tolerancji wobec osób o odmiennej orientacji seksualnej. Być może sama byłaś ofiarą przejawu słownej albo fizycznej agresji. W polskim społeczeństwie funkcjonuje zbyt wiele stereotypów i krzywdzących opinii, których adresatkami są lesbijki i kobiety biseksualne. Projekt, do udziału w którym chcemy Was zaprosić powstał po to, aby te stereotypy obalać, a opinie zmieniać.

(…) Do współpracy przy projekcie Fundacja zaprosiła hiszpańską artystkę, krytyczkę sztuki i działaczkę społeczną, Virginię Villaplana Ruiz. Jest ona twórczynią metody „mediabiografii” – artystycznej formy multimedialne wykorzystującej osobiste narracje, wspomnienia i cyfrowe obiekty. Uczestniczki projektu nie muszą mieć wiedzy z zakresu nowych technologii. Ich wykorzystania do budowania swoich opowieści nauczą się podczas warsztatów.

Fundacja zachęca kobiety homo- i biseksualne do zgłaszania swojego udziału projekcie. Fundacja wybierze 15 kobiet, które wezmą udział w 6-dniowych warsztatach storytellingowych. Warsztaty odbędą się w Warszawie od 26 do 31 sierpnia.

Uczestniczkom spoza stolicy Fundacja zapewnia nocleg oraz wyżywienie.

Więcej informacji (włącznie z tym jak się zgłosić) na ngo.pl | Grafika: peacemonger.org

Terlikowski przeprosi Alicję Tysiąc!

Alicja_Tysiac23 lipca 2014 roku, po trwającym od stycznia 2013 roku procesie, Sąd drugiej instancji podtrzymał wyrok skazujący.

Tomasz Terlikowski musi przeprosić Alicję Tysiąc za porównanie jej do zbrodniarza hitlerowskiego, Adolfa Eichmanna. Został uznany za winnego naruszenia „dobrego imienia i godności osoby ludzkiej”. W książce (napisanej z Joanną Najfeld) „Agata. Anatomia manipulacji” Terlikowski pisze: „Zasłanianie tej prostej prawdy słowami o tym, że Alicja Tysiąc nie złamała prawa, a jedynie próbowała egzekwować przysługujące jej prawa – jest absurdalne. Adolf Eichmann też nie łamał hitlerowskich praw, czy to znaczy, że nie można go nazwać mordercą (w tym przypadku już nie niedoszłym, a jak najbardziej doszłym)?”. Zarzucał jej też „moralną obrzydliwość”; pisał, że nie „pozwolono jej zamordować dziecka”.

Gratulujemy wytrwałości i odwagi Alu!

O okolicznościach z 2013 r. Feminoteka pisała tu: http://www.feminoteka.pl/news.php?readmore=8618

„Dom wzajemnych rozkoszy” Hanny Samson – rozdajemy książki!

dom_wzajemnych_rozkoszyDom wzajemnych rozkoszy
Autorka: Hanna Samson
Czarna Owca, 2014

 

Nowy reality show o erotycznej formule inspirowanej „Dekameronem” przyciąga przed telewizory miliony widzów. Prowadzący robią, co mogą, by podgrzać atmosferę. Ludzkie historie rządzą się jednak własnymi prawami. Spod słodkich z założenia opowieści wyziera gorzko-kwaśna rzeczywistość. W dodatku ginie jedna z uczestniczek programu. Czy jej śmierć uda się utrzymać w tajemnicy przed telewidzami? Inspektor Malicki rozumie powagę sytuacji, ale ta coraz szybciej wymyka się spod kontroli…

Śmieszno-smutna opowieść o szaleństwie świata, w którym ważniejsze od życia i śmierci są słupki oglądalności.

 

KONKURS! Mamy dla Was dwa egzemplarze „Domu wzajemnych rozkoszy”.  

Aby wziąć udział, w komentarzu wpisz co sądzisz o formule reality show – oglądać, nie oglądać, czemu?

Czekamy do 23 lipca (włącznie). Rozstrzygnięcie 24 lipca. Wygrane poinformujemy mailowo i w komentarzu pod konkursem

Oświadczenie w sprawie praw zgwałconej nastolatki

Kilka dni temu opinią publiczną wstrząsnęła sprawa dwóch nastoletnich chłopców, którzy zgwałcili jedenastoletnią kuzynkę. Wskutek gwałtu pokrzywdzona zaszła w ciążę, zaś jej rodzice wystąpili o zgodę na aborcję. Zgodnie z informacjami podawanymi przez media, sąd wyraził na to zgodę.

Upublicznienie informacji o przestępstwie i zgodzie sądu na przeprowadzenie zabiegu przerwania ciąży spowodowało niepokojące reakcje. W atmosferze nagonki konserwatywni publicyści moralizują, aby dziewczynka donosiła ciążę, wbrew swojej woli, mimo krzywd, jakich doznała w wyniku przemocy seksualnej i bez względu na psychiczne i fizyczne konsekwencje ciąży i porodu.

gwalt_11latka

Podawane są przy tym nieprawdziwe informacje z zakresu zdrowia kobiet, np. o tzw. „syndromie postaborcyjnym”, którego istnienie nigdy nie zostało udowodnione. Wprowadzanie opinii publicznej w błąd za pomocą zmanipulowanych „twierdzeń naukowych” w celu zmuszenia 11-letniej dziewczynki do noszenia ciąży niechcianej i zagrażającej jej zdrowiu i życiu oraz opatrywanie tego wyrazami troski o nią, uważamy za wyraz ogromnej hipokryzji i mizoginii. Pragniemy wyrazić oburzenie pogardą dla cierpienia tej dziewczynki i arogancją, z jaką po raz kolejny zarządza się kobiecym ciałem dla własnych interesów i przekonań.

Warto w tym kontekście przypomnieć nagonkę wymierzoną w 2008 r. w 14-latkę z Lublina, która po otrzymaniu zgody na terminację ciąży powstałej w wyniku gwałtu była prześladowana przez aktywistów/ki ruchu antyaborcyjnego. Wykonania zabiegu najpierw odmówił lekarz lubelskiego szpitala im. Jana Bożego, namawiając jednocześnie matkę i dziewczynkę na konsultację z księdzem. Następnie wykonania zabiegu odmówiła jedna z warszawskich placówek, pod którą dziewczynka i jej matka zostały „w imię życia” zaatakowane przez dwójkę aktywistów. Wezwany na miejsce zdarzenia policjant przedstawił matce dziewczyny postanowienie lubelskiego sądu o ograniczeniu jej praw rodzicielskich, a nastolatkę umieścił w pogotowiu opiekuńczym. Ostatecznie, po interwencji ówczesnej ministry zdrowia, udało się uzyskać zgodę na aborcję. Zabieg wykonano w Gdańsku co upubliczniła Katolicka Agencja Informacyjna wbrew woli osób zainteresowanych.

W 2012 r. dziewczynka i jej matka wygrały proces przeciw Polsce w Europejskim Trybunale Praw Człowieka, który orzekł, że Polska naruszyła przepisy europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności dotyczące zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, a także prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego. Była to jedna z kilku przegranych przed Trybunałem przez Polskę spraw związanych z dostępem obywatelek do legalnej aborcji, prawa do odwołania od decyzji lekarza(rki) i zachowania tajemnicy lekarskiej.

W ostatnich dniach upubliczniona została tzw. „Deklaracji wiary lekarzy katolickich i studentów medycyny w przedmiocie płciowości i płodności ludzkiej”, w której lekarze deklarują, że będą odgórnie, bez względu na indywidualny stan zdrowia (w tym stan zdrowia psychicznego), potrzeby oraz prawo do samostanowienia i wolność sumienia pacjentek odmawiać kobietom przeprowadzenia określonych zabiegów i udzielenia świadczeń z zakresu zdrowia reprodukcyjnego. Takie działania już są podejmowane, nie tylko w sprawach związanych z przemocą seksualną: 8 czerwca tygodnik „Wprost” zamieścił artykuł o profesorze Chazanie, który odmówił zgodnej z prawem aborcji powołując się na klauzulę sumienia. Znana jest także sprawa Alicji Tysiąc, w której brak procedury odwołania się od odmowy przeprowadzenia zabiegu został uznany przez Trybunał w Strasburgu za naruszenie praw człowieka.

W kontekście opisanych wyżej historii oraz tzw. „deklaracji wiary” coraz bardziej istotna staje się kwestia realnego zapewnienia przez państwo polskie swobodnego dostępu swoim obywatelkom do wszystkich zgodnych z prawem świadczeń medycznych.

Przypominamy, że aborcja w przypadku ciąży będącej wynikiem przestępstwa, zagrożenia dla zdrowia lub życia kobiety oraz nieodwracalnych wad płodu jest w Polsce zabiegiem legalnym. Państwo polskie jest zatem zobowiązane do zapewnienia swoim obywatelkom możliwości skorzystania z tego świadczenia medycznego. Co więcej, większość społeczeństwa popiera przeprowadzanie zabiegów przerwania ciąży w tych przypadkach (wg badań CBOS z 2012 r. 78% Polek i Polaków popiera prawo do przerwania ciąży będącej wynikiem gwałtu).

Domagamy się od ministra zdrowia wprowadzenia procedur zabezpieczających prawo kobiet do przysługującej im opieki medycznej, w tym do przerwania ciąży w sytuacjach określonych prawem. Polskie prawo antyaborcyjne należy do najostrzejszych w Europie, a mimo to jest z trudem egzekwowane z powodu lekarzy(rek) pogardzających swymi pacjentkami. Jest to szczególnie dramatyczne, gdy w grę wchodzi dobro dziewczynek i kobiet poszkodowanych gwałtem. Prawo powinno być zmienione w kierunku zapewnienia im pełnej i ogólnodostępnej opieki zdrowotnej oraz ochrony przed działaniami ludzi, którzy własną mizoginię nazywają sumieniem, stosując metody zastraszania i publicznej nagonki. Domagamy się również jasnych procedur i wyciągania konsekwencji wobec osób winnych łamania tajemnicy lekarskiej (udostępniania informacji o stanie zdrowia i przeprowadzonych zabiegach osobom niepowołanym, w tym przedstawicielom Kościoła Katolickiego, aktywist(k)om antyaborcyjnym i mediom). Przypominamy, że minister zdrowia ma obowiązki wobec pacjentek i obywatelek, nie wobec biskupów, i nie wobec fanatyków. Ma obowiązek zapewnić dostęp do należnych świadczeń zdrowotnych i zachowania tajemnicy lekarskiej wszystkim, w tym kobietom i zgwałconym dzieciom.

Jednocześnie wyrażamy zdecydowany sprzeciw wobec publicznego oceniania ofiar gwałtu i narzucania im sposobu radzenia sobie z traumą i jej skutkami. Dziennikarze(rki) i publicyści(stki), którzy roszczą sobie prawo do decydowania o życiu i zdrowiu 11-letniej ofiary gwałtu w praktyce realizują te same cele co sprawcy przemocy seksualnej, tj. dominacji i władzy nad kobiecym ciałem. Jednak w przeciwieństwie do nieletnich sprawców robią to z pozycji moralnych autorytetów broniących najważniejszych wartości. Chcą oni realizować swoje ideologiczne cele kosztem ofiar przemocy seksualnej, co w publicznej debacie nie powinno mieć miejsca.

My, niżej podpisani i podpisane:

Codziennik Feministyczny

Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny

Fundacja Feminoteka

Fundacja Karat

Fundacja Pozytywnych Zmian

Głosy Przeciw Przemocy

Hollaback! Polska

Porozumienie Kobiet 8 Marca

Stowarzyszenie Pro Femina
Komentarz Ewy Rutkowskiej:

Media piszą o gwałtach, potwornych nadużyciach w Indiach. Tu widać oburzenie, potępienie dla sprawców i dla polityków. Tym ostatnim słusznie zarzuca się bezczynność, niechęć do zajęcia się problemem przemocy i przemocy seksualnej wobec kobiet. Sporadycznie jednak pojawiają się komentarze dotyczące przyczyny tej przemocy. Nie przeczytamy w prasie i nie usłyszymy w telewizji ani w radio, czemu „służy” ta przemoc, co nam ona „załatwia” na poziomie społecznym. Służy zatem ona trzymaniu kobiet w ich rolach, w ryzach, w przekonaniu, gdzie powinno być ich miejsce. Przemoc daje sprawcom poczucie panowania nad kobietami, daje możliwość karania w sposób najbardziej dotkliwy i szantażowania. Kobieta szantażowana przez partnera, zgodzi się na wiele, by „dzieci miały ojca”, by nie wypominano jej, że zamiast dźwigać krzyż swój, rozwiodła się, zgodzi się na przemoc ekonomiczną, by nie być bitą, na seksualną, by partner/mąż nie wyżywał się na dzieciach, etc. Szantaż w pracy jest równie skuteczny. Kobiety muszą zachować pracę, by utrzymać dzieci, by przeżyć, „godzą się” na mniejsze zło „godząc się” tym samym na molestowanie seksualne, złe warunki pracy, poniżanie, etc.

Tymczasem w Polsce dzieją się podobne tragedie, podobne do tych, które mają miejsce w Indiach. Może na mniejszą skalę, może nie są gwałcone turystki. Ale czy naprawdę skala przemocy domowej wobec kobiet jest nam znana? Czy media zadały sobie pytanie, dlaczego w przypadku kobiet, które zostały obwołane „dzieciobójczyniami” nie wchodziła czasem w grę przemoc, w tym przemoc seksualna? Czy nie można przyjąć hipotezy o ich zastraszeniu przez całe rodziny, o dominującej roli biedy, w której żyły, o niemożliwości stosowania bezpłatnej antykoncepcji (jeśli ma się trójkę dzieci i zarabia w hipermarkecie 1500 złotych na rękę, to koszt 40 złotych za antykoncepcję miesięcznie, wizyta u lekarza(rki) od czasu do czasu – 120-150 zł plus dojazd, to są kwoty zaporowe), o być może gwałtach dokonywanych przez męża? Dlaczego tych pytań media nie stawiają?

Dlaczego nie naciskają wraz z organizacjami feministycznymi na premiera w sprawie ratyfikacji konwencji? Dlaczego odnośnie w zasadzie wszystkich problemów media uznały, że trzeba pytać szeroko rozumianych przedstawicieli(ek) KK i potem oddawać się komentarzom ich często kuriozalnych wypowiedzi? Skąd media wzięły swoje z kolei przekonanie, ze prawda leży po środku? Pojawiło się wszak myślenie, ze owszem sprawca gwałtu jest winny, ale ofiara też pewnie miała swoje za uszami?

Dlaczego w kontekście zgwałconej dziewczynki nikt nie zadał sobie pytania o edukację seksualną, czy raczej jej brak w kontekście jej kuzynów? Dlaczego jej prawo do przerwania ciąży jest W OGÓLE jakkolwiek poddawane dyskusji i komentarzom?

Dziennikarze(rki) w przypadku tego dziecka i całej rodziny dotkniętej tragedią powinni zachować należytą dyskrecję, być może świadomie nie informować o niczym lub ograniczyć informację do absolutnego minimum.

Ilustracja: Dorota Świderska

Oświadczenie w sprawie nienawistnych wypowiedzi Janusza Korwin-Mikkego

Porozumienie Kobiet 8 Marca, organizatorki i organizatorzy corocznej Wielkiej Warszawskiej Manify oraz redaktorki i redaktorzy Codziennika Feministycznego wyrażają oburzenie wypowiedziami Janusza Korwin-Mikkego. Pod oświadczeniem podpisały się organnizacje i osoby prywatne.

Na antenie programu „Kropka nad i” przewodniczący ugrupowania Kongres Nowej Prawicy Janusz Korwin-Mikke opowiedział się za zabraniem praw politycznych kobietom oraz wyraził entuzjastyczne poparcie dla stosowania przemocy seksualnej w małżeństwie. Janusz Korwin-Mikke przedstawił punkt widzenia gwałcicieli, zgodnie z którym kobieta nie potrafi wyrażać zgody na stosunek seksualny, a zmuszanie do niego jest naturalne. Nie jest to pierwsza opinia tego polityka popierająca agresję mężczyzn. W jednym ze swoich tekstów Korwin-Mikke stwierdził: „osobiście wolałbym, by moja córka trafiła w łapy pedofila (…) po zetknięciu z pedofilem pozostanie cenne uczucie wstydu i napięcie erotyczne”. Jeśli Korwin-Mikke wprowadzał swoje poglądy w życie, to jest on sprawcą przemocy seksualnej, która na mocy kodeksu karnego jest ścigana jako ciężkie przestępstwo. Przestępstwem jest także propagowanie pedofilii.

Autor tych słów otwarcie podważał skalę i szkodliwość Holokaustu, porównując obóz w Auschwitz do zakładu pracy. Wyrażał otwartą pogardę wobec osób z niepełnosprawnościami oraz innych dyskryminowanych grup.

Dziennikarze i dziennikarki zapraszający taką osobę do swoich programów i na swoje łamy legitymizują takie poglądy i przedstawiają je jako w pełni uprawnione w publicznej debacie. Postawy i wypowiedzi prezentowane przez Janusza Korwin-Mikkego skutkują zastraszeniem, upokorzeniem oraz mogą przywoływać traumatyczne doświadczenia ofiar przestępstw seksualnych.

Taki zestaw pełnych pogardy i mizoginicznych poglądów jest stałym elementem kultury gwałtu, w ramach której gwałt jest uznawany za naturalne zachowanie mężczyzny. To, co robi w przestrzeni publicznej Korwin-Mikke, jest wzmacnianiem relacji opartych na przemocy wobec kobiet ze strony mężczyzn oraz skrajną formą dyskryminacji kobiet. Takie postawy sprzyjają przemocy seksualnej, która dotyka co dziesiątą Polkę. Media popularyzujące te postawy są za to współodpowiedzialne.

Apelujemy do ludzi mediów, aby nie promowali takich poglądów w imię pozornego obiektywizmu i pogoni za oglądalnością.

Wypowiedzi Janusza Korwin-Mikkego zostały umiejętnie wykorzystane przez premiera Donalda Tuska. Jednakże poglądy niektórych członków jego rządu nie różnią się zasadniczo od poglądów przywódcy Kongresu Nowej Prawicy. Skrajnie konserwatywny wiceminister sprawiedliwości Michał Królikowski blokował wprowadzenie ścigania gwałtu z urzędu. Michał Królikowski podjął kroki w kierunku zwiększenia poziomu bezpieczeństwa i komfortu życiowego sprawców gwałtu proponując wraz z Komisją Kodyfikacyjną Prawa Karnego, (której jest członkiem) zniesienie wprowadzonego niedawno trybu ścigania z urzędu przestępstwa zgwałcenia oraz ponowne wprowadzenie ścigania tego przestępstwa na wniosek ofiary,więc w efekcie ochrania interes znanych i bliskich ofierze sprawców przemocy seksualnej. Podczas, gdy ze statystyk jasno wynika, że 70 % sprawców gwałtów to osoby bliskie lub znane ofiarom.

Czym różni się stanowisko urzędnika podległego Prezesowi Rady Ministrów od poglądów Korwina-Mikkego, od których premier odciął się, deklarując, że nie zamierza Korwin-Mikkemu podawać ręki?

Gdyby deklarowany przez premiera sprzeciw wobec przemocy seksualnej i przemocy wobec kobiet był szczery, to rząd wprowadziłby w życie zapisy konwencji o zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, takie jak: 24-godzinny telefon zaufania dla ofiar przemocy domowej, specjalistyczne centra pomocy dla ofiar gwałtu i przemocy seksualnej oraz kampanie społeczne skierowane do ofiar przemocy.

Domagamy się od Sejmu RP natychmiastowej ratyfikacji konwencji o zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Domagamy się, aby rząd zwiększył środki przeznaczone na pomoc dla ofiar przemocy seksualnej i przemocy domowej. Domagamy się, aby do programów edukacyjnych wprowadzono rzetelną edukację seksualną tłumaczącą, czym się różnią dobrowolne relacje emocjonalne i seksualne od gwałtu i molestowania seksualnego. Domagamy się, aby w programach edukacyjnych wprowadzono elementy edukacji równościowej stanowiącej przeciwwagę dla mizoginii i czystego seksizmu, które są promowane zarówno przez media, masową kulturę, system edukacji jak i kościół katolicki.

Organizacje:
Porozumienie Kobiet 8 Marca
Codziennik Feministyczny
Fundacja Feminoteka
Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny
Centrum Praw Kobiet
grupa mężczyzn „Głosy Przeciw Przemocy”
Stowarzyszenie Miłość Nie Wyklucza
Hollaback Polska
Fundacja Replika
Fundacja Autonomia
Krytyka Polityczna
Praktyka Teoretyczna
Zadra
Fundacja Izabeli Jarugi-Nowackiej
Stowarzyszenie Pro Femina
Resist Festival
Dwutygodnik
Grupa HomoRodzina
Kampania Przeciw Homofobii
Fundacja La Strada
Nieformalna Grupa Inicjatywna Bydgoszcz
Stowarzyszenie Kobiet Konsola
Klub Sportowy Chrząszczyki
Fundacja Mama
Obserwatorium Równości Płci Instytutu Spraw Publicznych

Osoby prywatne:

prof. Jan Hartman
dr Ewa Majewska
Kazimiera Szczuka
Paulina Reiter, Wysokie Obcasy
dr hab. Jacek Kochanowski
dr Agnieszka Graff
Wanda Nowicka
Kinga Dunin
dr Krzysztof Posłajko
Joanna Erbel
Cezary Michalski
Zofia Nawrocka
Kinga Stańczuk
Sylwia Chutnik
Eliza Michalik
prof. Agata Bielik-Robson
Paulina Kropielnicka
Monika Tutak-Goll, Wysokie Obcasy
Aleksandra Bilewicz
Zofia Ragankiewicz
dr Izabela Desperak
dr Katarzyna Szumlewicz
Agnieszka Sikora, prezeska Fundacji po DRUGIE
Kacha Szaniawska
Agata Nosal- Ikonowicz, Kancelaria Sprawiedliwości Społecznej
Damian Duszczenko, Ruch Sprawiedliwości Społecznej
Łukasz Wójcicki
Natalia Broniarczyk
Aleksandra Prasek
Piotr Szumlewicz
Hanna Gill-Piątek
dr Joanna Bednarek

Rusza nabór tekstów do DZIEW/CZYŃSKIEGO Magazynu

logo20148marca22daCzekacie już na DZIEW/CZYŃSKI czerwiec? Czas zatem na odsłonięcie rąbka tajemnicy – powstaje DZIEW/CZYŃSKI Magazyn! Już niebawem do Waszych rąk trafi wyjątkowe wydawnictwo, w którym znajdziecie najczystszą DZIEW/CZYŃSKĄ moc przelaną na pachnące drukiem karty.

Piszesz, fotografujesz, tworzysz? Jeżeli tak, to nie wrzucaj owoców swojej pracy do szuflady! Ogłaszamy nabór tekstów i wszelkiej maści materiałów wizualnych – fotografii, grafik, kolaży. Wyślij nam tekst w  dowolnej formie dziennikarskiej lub pisarskiej (max. 6000 znaków), albo skontaktuj się z nami w celu omówienia zapotrzebowania na prace plastyczne. Piszcie i twórzcie o wszystkim, co łączy się z dziew/czynami, kobiecością, kwestiami  równościowymi, animal studies i gender. Teksty (oraz pytania, uwagi, pomysły) można nadsyłać na adres [email protected] do dnia 7 maja 2014 roku.

 

Redakcja DZIEW/CZYŃSKIEGO Magazynu zastrzega sobie prawo do skracania i opracowania edytorskiego nadesłanych tekstów. Jednocześnie informujemy, że tekstów nadesłanych nie zwracamy. Nadesłanie tekstu nie jest równoznaczne z jego opublikowaniem.  Materiał powinien być oryginalnym dziełem autora i nie powinien być publikowany ani proponowany innym czasopismom, a jeżeli zaproponowano go innej redakcji, autor ma obowiązek powiadomić redakcję DZIEW/CZYŃSKIEGO Magazynu o tym fakcie. Autor przekazując swój utwór do publikacji przenosi na wydawcę prawa autorskie do publikacji utworu w piśmie oraz jego rozpowszechniania na innych polach eksploatacji takich jak np. Internet.

Historia pewnego projektu. Aleksandra Sontowska

Historia pewnego projektu

Aleksandra Sontowska

O tym, jak został przyjęty pomysł filmików dotyczący przedstawień kobiet w grach komputerowych (podpowiedź: źle).

Anita Sarkeesian jest feministyczną krytyczką mediów oraz twórczynią videobloga Feminist Frequency, w którym analizuje sposób przedstawienia kobiet w mediach w ogólności, oraz serii filmów Tropes vs. Women, w których koncentruje się na omówieniu najczęstszych stereotypowych przedstawień kobiet w filmach.Po zakończeniu tej serii, 17 maja 2012 roku Sarkeesian zapowiedziała zbiórkę pieniędzy w serwisie Kickstarter na projekt Tropes vs. Women in Video Games, którego celem było stworzenie pięcioodcinkowej serii przedstawiającej i omawiającej najczęstsze stereotypowe przedstawień kobiecych postaci w grach video.

http://www.youtube.com/watch?list=UU7Edgk9RxP7Fm7vjQ1d-cDA&feature=player_embedded&v=l8I0Wy58adM

Projekt wywołał ogromną ilość negatywnych komentarzy, w tym kierowane do autorki groźby śmierci i gwałtu, rasistowskie i antysemickie obelgi oraz wyzwiska. Oprócz tego zamieszczano na sieci pornograficzne fotomontaże jej zdjęć, przesyłano jej pornograficzne obrazki, udostępniono jej dane osobowe, włamywano się na jej strony internetowe, pewien młody mężczyzna stworzył interaktywną grę, w której można wirtualnie pobić autorkę projektu, zdewastowano dotyczące jej hasło na wikipedii http://feministfrequency.com/archive/wikipedia_harassment1.png: zastąpiono jej zdjęcie pornograficznym obrazkiem, a w treści zmieniono na obelżywą. Mimo że niemal każda graczka spotyka się na co dzień z agresją w sieci z powodu swojej płci, jak podaje Fat, Ugly or Slutty http://fatuglyorslutty.com/, w tym przypadku miało to ekstremalne natężenie.

Sarkeesian udostępniła na swojej stronie wiele przykładów tego typu ataków (co jest niezwykłe: większość ofiar tego typu ataków nie ujawnia tego typu napastowania – Sarkeesian natomiast oprócz udokumentowania ataków wystąpiła także w kilku programach na temat przemocy w sieci). Równoległa nagonka na inicjatorkę projektu i artykuły w mediach na temat cybermobbingu spowodowały upowszechnienie projektu. Dzięki temu projekt został nie tylko sfinansowany, ale zebrane pieniądze wielokrotnie przekroczyły planowaną kwotę: zamiast oczekiwanych 6000$, udało się zebrać 158922$! W związku z tym zamiast planowanych 5 odcinków Tropes vs Women in Video games zostanie przygotowanych 12. Będą to:

  • Damsel in Distress – Video #1 (Damulka w opresji)

  • The Fighting F#@k Toy – Video #2 (Walcząca sex-zabawka)

  • The Sexy Sidekick – Video #3 (Seksowna przydupaska)

  • The Sexy Villainess – Video #4 (Seksowna nikczemniczka)

  • Background Decoration – Video #5 (Dekoracja w tle)

  • Voodoo Priestess/Tribal Sorceress – Video #6 (Kapłanka Voodoo / Szamanka)

  • Women as Reward – Video #7 (Kobiety jako nagroda)

  • Mrs. Male Character – Video #8 (Pani Facet)

  • Unattractive Equals Evil – Video #9 (Nieładna czyli zła)

  • Man with Boobs – Video #10 (Facet z cyckami)

  • Positive Female Characters! – Video #11 (Pozytywne postaci kobiece)

  • Video #12 – Top 10 Most Common Defenses of Sexism in Games (10 najczęstszych sposobów obrony seksizmu w grach)

oli

Podczas konferencji TEDxWomen Anita Sarkeesian przedstawia metodyczne szykany, nękanie i cybermobbing, jakich doświadczyła, a które przez sprawców postrzegane były jako rodzaj gry on-line.http://www.youtube.com/watch?v=GZAxwsg9J9Q Komentarze do filmiku dotyczącego mizoginii w sieci zostały zamknięte przez twórców TEDxWomen z powodu mizoginii w sieci. Do poprzednich obelg dołożono oskarżenia o to, że Anita Sarkeesian wyłudziła pieniądze od osób, które wsparły projekt (trudno ustalić, na czym dokładnie polega ten zarzut, skoro wpłaty na Kickstarter były całkowicie dobrowolne; dodatkowym zarzutem było to, że pierwszy filmik miał pewne opóźnienie – co w przypadku projektów finansowanych przez Kickstartera często się zdarza).

7 marca 2013 roku ukazał się pierwszy filmik z cyklu (a w zasadzie pierwsza część filmiku) zatytułowany Damsel in Distress (Damulka w opresji). Sarkeesian przytacza przykłady, w jaki sposób ten motyw jest wykorzystywany, jakie są jego odmiany i podobieństwa. Jednym z bardziej brutalnych przykładów jest seria Double Dragon, której każda edycja od 1987 do 2012 roku rozpoczynała się sekwencją: kop w brzuch kobiecej postaci, przerzucenie jej przez ramię i uprowadzenie – tylko po to, by główny bohater miał dowolną motywację.

Głównymi bohaterkami tego odcinka są księżniczki Peach i Zelda.

http://www.youtube.com/watch?v=X6p5AZp7r_Q&feature=player_embedded

Niewykorzystane screeny z innych gier można zobaczyć tutaj: http://tropesversuswomen.tumblr.com/

Feminist Frequency http://www.feministfrequency.com – seria filmów video Anity Sarkeesian na temat reprezentacji i sposobu przedstawiania kobiet w popkulturze.

Kickstarter http://kickstarter.com – powstały w 2009 roku amerykański serwis, dzięki któremu można zebrać pieniądze na ufundowanie własnego twórczego projektu (gry, filmy, muzyka, design itd.).

Fat, Ugly or Slutty http://fatuglyorslutty.com – „Gruba, brzydka lub dziwka” – czyli standardowe obelgi, z którymi spotykają się graczki. Strona dokumentuje seksistowskie wypowiedzi, jednocześnie wyśmiewając je jako powtarzalne czy głupie.

TED http://www.ted.com to coroczna konferencja pod hasłem Ideas Worth Spreading (Idee warte rozpowszechniania), podczas której zaproszeni mówcy w ciągu 18 minut przedstawiają interesujące zagadnienia (nazwa powstała od akronimu Technology, Education, Design). Każde przemówienie jest udostępniane w sieci. TEDx to lokalne wydarzenia o podobnej strukturze. TEDxWomen http://tedxwomen.org/ odbyło się w Washington, DC w dniach 30 listopada – 1 grudnia 2012r.