TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Projekt Entuzjastki – wesprzyj!

Przy projekcie „Entuzjastek” pracujemy od ponad pół roku. W tym czasie udało nam się stworzyć instalację, pojechać do 6 miast i nagrać ponad 100 wywiadów ze wspaniałymi, mądrymi kobietami z całej Polski, które zmieniają świat na lepsze!

Przed nami trud całej postprodukcji. Dlatego chcielibyśmy Was ogromnie poprosić o wsparcie, byśmy wspólnie stworzyli niepowtarzalny katalog kobiecych sylwetek, które przywracają sens prospołecznym działaniom!

Jedną z nagród jest możliwość stania się  producentką lub producentem wybranego przez was video.

Listę nie zmontowanych jeszcze wywiadów znajdziecie na https://wspieram.to/entuzjastki!

Mamy również dla was wyjątkową nagrodę, mianowicie ebook książki ze wszystkimi Entuzjastkami z pierwszej tegorocznej edycji! Za kilka lat, będzie to unikat! 😀

Ponad 100 kobiet, które przywracają sens prospołecznym działaniom w Polsce w jednej graficznej lekturze, którą możesz mieć ze sobą zawsze i wszędzie! Książka zawiera zdjęcie każdej bohaterki w instalacji Crystal aka Krysia, jak również jej wybraną inspirującą myśl  wypowiedzianą podczas nagrania dla projektu Entuzjastki. To kompendium mądrości życiowej współczesnych sprawczych kobiet reprezentujących przeróżne dziedziny i praktyki może być wasze! Zajrzyjcie koniecznie na naszą kampanię! Znajdziecie tam również mnóstwo innych wspaniałych, unikatowych nagród, które będziemy sukcesywnie codziennie dodawać i które specjalnie dla Was ufundowały nasze bohaterki!

https://wspieram.to/entuzjastki

Będziemy też wdzięczni jeśli udostępnicie informację o kampanii “Entuzjastki ratują świat!”  na waszych mediach społecznościowych! Kampania trwa tylko do 31 maja!!! Z góry ogromnie dziękujemy!!!

Draw The Line / Wyznacz Granicę – konferencja w Grazu [fotorelacja]

Zdjęcia: Pamela Palma Zapata

 

18 kwietnia w Grazu w ramach projektu Draw The Line / Wyznacz Granicę uczestniczyłyśmy w konferencji poruszającej zagadnienie molestowania seksualnego w pracy oraz w przestrzeni publicznej, na które szczególnie narażone są migrantki. Nad różnorodnością programu konferencji czuwała organizacja liderska OMEGA – Transkulturelles Zentrum Für Psychische Und Physische Gesundheit Und Integration Graz z Austrii. Wydarzenie odbyło się we współpracy z  IKWRO – Iranian and Kurdish Women’s Rights Organisation (Wielka Brytania), Nadja Centre (Bułgaria), EILD (Grecja), Xunta de Galicia (Hiszpania) oraz Feminoteką.

30740515_10216105828497149_2589370683939094528_n

 

Spotkanie, dzięki uprzejmości burmistrza Grazu, Siegrfieda Nagl, odbyło się w zabytkowym budynku – Ratuszu z XIX wieku. Po przywitaniu uczestniczek i uczestników przez burmistrza głos zabrał Robert Krotzer z Miejskiej Rady Zdrowia i Opieki Miasta Graz , a także Nicola Baloch, dyrektorka organizacji OMEGA. Następnie w tematykę projektu wprowadziła wszystkich Barbara Kuss, czyli główna koordynatorka programu Draw the Line. Natomiast o programie szkoleń i samym przebiegu warsztatów opowiedziała Bettina Sorko, psycholożka oraz trenerka w dziedzinie edukacji seksualnej, edukacji empirycznej i integracji.

30740162_10216105820896959_4484410362032029696_n

30740761_10216105828897159_7146569016377606144_n

Tematykę przemocy wobec kobiet w statystykach i prawie przybliżyła prof. Katharina Beclin, która reprezentowała Instytut Prawa Karnego i Kryminologii Uniwersytetu Wiedeńskiego. Prof. Beclin jest ekspertką w dziedzinie przestępczości nieletnich; płci w kontekście karnego i kryminologii oraz handlu ludźmi.

30729626_10216105819936935_1828797873500717056_n

Po krótkiej przerwie fantastyczną prezentację przedstawiła Cris McCurley z kancelarii prawnej Ben Hoare Bell Solicitors z Anglii. Odwołując się do własnej praktyki zawodowej, polityki, a także znanych w mediach zdjęć i obrazków przedstawiła temat przemocy seksualnej wobec kobiet w miejscach publicznych, w tym podstawowe mechanizmy i stereotypy związane z płcią, wpływ jaki powyższe wywierają na życie kobiet, a zwłaszcza migrantek.

31056898_10216105824737055_8205526227209945088_n 31073047_10216105818056888_7068969866555817984_n

Następnie artystki i tancerki Patrizia Zechner, Barbara Krepcik, Sonja Felber i Helga Neuhüttl zaprezentowały niezwykły i wzruszający performance. Korzystając z elementów tańca nowoczesnego oraz dramy przedstawiły drogę jaką przechodzą w społeczeństwie osoby socjalizowane do roli kobiety – z uwięzienia w stereotypach, przez walkę o siebie, aż do wyzwolenia i siostrzeństwa.

30741973_10216105841777481_3066739320883773440_n 31067430_10216105837857383_1602207944563228672_n 30762949_10216105842697504_2018573108008452096_n 30742170_10216105840057438_1021687808214958080_n 30726712_10216105848297644_93336214937010176_n 30726774_10216105844417547_7238203187314819072_n 30722892_10216105840497449_4775438883607281664_n

Krótko po tym przeszłyśmy do warsztatowej części konferencji, podczas której każda z organizacji partnerskich pokazała jeden z obszarów szkoleniowych w ramach projektu. Podczas niecałych dwóch godzin uczestniczki i uczestnicy mialy i mieli okazje do porozmawiania z przedstawicielkami organizacji partnerskich oraz liderkami – absolwentkami szkoleń, które z nimi przyjechały. Wśród sześciu obszarów znalazły się: stereotypy płciowe, przemoc ze względu na płeć i molestowanie seksualne, komunikacja bez przemocy i samoocena, ochrona własnych granic oraz aspekty prawne i psychologiczne przemocy. Jako Feminoteka byłyśmy odpowiedzialne o wskazanie na problematykę stereotypów płciowych.

30705923_10216105860657953_5592702328890195968_n 30708445_10216105845737580_3232590561055604736_n 30739398_10216105854897809_4134271532706824192_n 30739840_10216105864218042_619916187727298560_n 30729860_10216105847017612_641041405279469568_n 30743886_10216105859977936_8752719839702810624_n 30762674_10216105837657378_8623794138476707840_n 31038373_10216105858217892_3508461400013930496_n

Na zakończenie wydarzenia zostały zaprezentowane jeszcze dwa zagadnienia. Pierwsze dotyczyło przeciwdziałania przemocy w organizacjach i zostało przedstawione przez Yvonne Seidler, dyrektorkę Hazissa, Departament ds. zapobiegania premocy seksualnej. Następnie głos zabrała Elli Scambor – socjolożka i wykładowczyni na uniwersytetach w Grazu i FH Kärnten, laureatka Nagrody Käthe oraz członkini zarządu organizacji Men’s Work Austria.

30739772_10216105861377971_5068633163916378112_n

Konferencja stanowi zwieńczenie projektu w ramach którego Feminoteka przeszkoliła 24 liderki  z całego kraju (migrantki oraz kobiety zawodowo lub aktywistycznie współpracujące z migrantkami) w temacie przeciwdziałania przemocy seksualnej. Nasze liderki przekazały zdobytą wiedzę ponad 100 kolejnym osobom.

Już niedługo zaprezentujemy podręcznik jaki powstał na bazie szkoleń przeprowadzonych w ramach projektu. Więcej informacji wkrótce!

30762703_10216105822537000_5495998176693321728_n 30762806_10216105823857033_5390952145740627968_o

Zakończono projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”!

Zakończono projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”!

Fundacja Wolna Syria wraz z Fundacją Feminoteka i innymi organizacjami partnerskimi zakończyła projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”. Przedsięwzięcie to stanowiło odpowiedź na potrzebę szczególnego traktowania uchodźczyń. Jego celem było stworzenie dla nich w Polsce systemu wsparcia i skutecznych mechanizmów pomocy po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć – seksualnej, fizycznej i psychologicznej, na każdym etapie uchodźstwa.

kobiet1

Na projekt składały się:

  • Szkolenia dla pracowników i pracowniczek ośrodków dla uchodźców, organizacji pozarządowych, jednostek pomocy społecznej, służby zdrowia oraz służb mundurowych – Policji i Straży Granicznej.
  • Wydarzenia z udziałem Syryjek i Syryjczyków oraz osób bliskich społeczności syryjskiej w Polsce, których celem było zbudowanie aktywnej grupy      prowadzącej dalsze działania informacyjne i wspierającej kobiety-uchodźczynie po ich przyjeździe do naszego kraju.
  • Zbudowana w trakcie projektu baza danych, zawierająca dane kontaktowe do osób gotowych pomóc w działaniach wspierających uchodźczynie po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć. Z bazy korzystać mogą pracownicy instytucji publicznych i organizacji pozarządowych za pośrednictwem fundacji.
  • Materiały informacyjne skierowane do społeczeństwa przyjmującego.
  • Przeznaczone dla uchodźczyń materiały informacyjne w języku arabskim, dotyczące przemocy ze względu na płeć.

 

Materiały, które powstały w ramach projektów są dostępne na stronie Fundacji Wolna Syria.

Realizacja projektu możliwa była dzięki wsparciu Funduszy EOG, uzyskanego w ramach programu Obywatele Dla Demokracji.

Fotografka pokazuje, co miały na sobie studentki, gdy zostały zgwałcone

Fotografka pokazuje, co miały na sobie studentki, gdy zostały zgwałcone

Autorka: Priscilla Frank

Źródło tekstu i zdjęć: Huffington Post

Fotografka Katherine Cambareri swoimi pracami  chce zwrócić uwagę na to, z jaką łatwością ludzie potrafią obwiniać osoby pokrzywdzone przestępstwem. Na te obraźliwe pytania, które stały się tak zwyczajne, że aż przezroczyste.

5720e6471900002d0056c5b2

Gdy kobieta doświadcza przemocy seksualnej jej samostanowienie, jej ciało, jej autonomia zostają naruszone. Jednak w dalszym ciągu, raz za razem, wszyscy, którzy powinni być tego świadomi, przyjaciele, rodzina, władze uczelni, reagują na ten ohydny czyn łączący przemoc fizyczną i psychiczną w znany sposób, pytając: „A co miałaś na sobie?”

W swoim projekcie dyplomowym na Arcadia University, fotografka Katherine Cambareri zdecydowała się stawić czoła łatwości, z jaką ludzie potrafią obwiniać osoby pokrzywdzone przestępstwem. „Latem przeczytałam książkę „Missoula” Jona Krakauera, która naprawdę mnie wkurzyła tym, jak niesprawiedliwie są prowadzone sprawy związane z przemocą seksualną” – tłumaczy artystka. „Ta książka otworzyła mi oczy na obwinianie ofiar, na pytania, które są im zadawane, na przykład czy piły alkohol lub co miały na sobie podczas zdarzenia.

5720e6462200002900254aa8

Takie pytania służą bardziej ochronie sprawcy niż poszkodowanej” – kontynuuje. „Uważam, że to idiotyczne, że osoby, które doświadczyły napaści, są obwiniane zanim w ogóle zdołają przedstawić swoja wersję zdarzeń. Chciałam zrobić coś, by udowodnić, jak niepotrzebne są te wszystkie pytania”.

By stworzyć swój cykl zdjęć Cambareri za pośrednictwem Facebooka odnalazła osoby, które przeżyły napaść seksualną i zwróciła się do nich z prośbą, by odważnie podzieliły się informacjami o sytuacjach, w których doświadczyły agresji seksualnej. Na prośbę odpowiedziały jedynie kobiety – studentki koledżu, zawężając w ten sposób zakres projektu. Następnie Cambareri poprosiła kobiety o możliwość zrobienia zdjęć ubraniom, które miały na sobie podczas zdarzenia przemocy seksualnej.

5720e646160000e40031cd4e

Na liście sfotografowanych ubrań znalazły się na przykład: biały T-shirt z dekoltem w V, szare spodnie dresowe, białe conversy czy kwiecista koszulka na ramiączkach. Nieco upiornie umieszczone na czarnym tle, lekko pogniecione ciuchy, cicho krzyczą o niesprawiedliwości będącej doświadczeniem około 23% studentek na amerykańskich uniwersytetach, którą nie tylko muszą to znosić, ale czasami są też z niej rozliczane.

„Społeczeństwo zakłada, że osoby pokrzywdzone w czasie napaści o charakterze seksualnym miały na sobie wyzywające ubrania” – mówi fotografka. Jednak jej zdjęcia pokazują, że to nie tylko błędne założenie, ale krzywdzące lekceważenie faktu, że winnym jest zawsze sprawca a nigdy ofiara czynu.

5720e6461900002d0056c5b0

W całym procesie tworzenia projektu, autorka najbardziej obawiała się, czy nie prosi o zbyt wiele, powracając do bolesnych doświadczeń kobiet. Ale okazało się, że projekt spotkał się z pozytywnym oddźwiękiem,  a osoby, które zgodziły się ją bezinteresownie wesprzeć, uczyniły projekt bezcennym.

„Czuję jakby z każdą z osób, które wzięły udział w projekcie, łączyła mnie wyjątkowa więź, ponieważ aby to zrobić, musiały zaufać mi i ujawnić, że doświadczyły przemocy seksualnej” tłumaczyła Cambareri w wywiadzie dla Break the Cycle. „Zaufały mi, że wykorzystam ich ubrania w dobry sposób. Każda kobieta, która wzięła udział była w jakimś stopniu moją znajomą, co pokazuje ogromną skalę zjawiska. To sprawiło, że uświadomiłam sobie, jak wiele jeszcze musimy zrobić w obszarze prewencji, by przestać kierować się stereotypami i wspierać krzywdzące przekonania na temat przemocy seksualnej“.

5720e6471900002d0056c5b1

Cambareri ma nadzieję kontynuować swój projekt po ukończeniu studiów i stara się włączyć do niego również mężczyzn. Póki co, pragnie, by jej praca była widoczna, przyswojona i zrozumiana, nawet jeśli to trudne.

„Naprawdę chciałabym, by ludzie czuli się niekomfortowo patrząc na te zdjęcia” – dodaje. „Chcę, by pomyśleli chwilę o obwinianiu ofiar oraz o tym, że pytanie, Co miałaś na sobie? nie jest uzasadnione, bo osoby pokrzywdzone nie proszą, by ktoś je skrzywdził. Przemoc seksualna ma miejsce, gdy jedna osoba decyduje się napaść na drugą i jest to jedyny powód.”

„Mam nadzieję, że oglądający będą w stanie zamienić się miejscami i wyobrazić sobie samych siebie w ubraniach, które sfotografowałam” podsumowuje fotografka. „To ważne, by ludzie zdobyli się na spojrzenie z innej perspektywy i skończyli ze stereotypami.”

5720e646160000e40031cd515720e646160000e40031cd505720e646160000e40031cd4f5720e6472200003600254aaa5720e6472200002900254aa9

 

Tłumaczenie: Natalia Skoczylas

 

Matronat: Kobiecy projekt „Simple Story”

Simple Story
Simple StorySimple Story to platforma poświęcona kobietom inspirującym, aktywnym i kreatywnym. Lubimy działać wspólnie, inspirować się wzajemnie i wymieniać twórczą energią. Interesują nas kobiece inicjatywy w rozmaitych odsłonach.
Poszukujemy piękna w działaniach kobiet, ich rozmowach, przedmiotach którymi się otaczają i przestrzeniach, w których funkcjonują. Nasza platforma powstaje w oparciu o krótkie formy filmowe, fotografie oraz rysunki. Szczególną rolę w naszej działalności odgrywa poczta pantoflowa napędzana przez bohaterki Simple Story.

Autorką projektu jest Marta Mielcarek, absolwentka wydziału Sztuki Mediów, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. „Pani od plastyki” dla małych i trochę większych. Prywatnie : kochająca matka wszystkich zwierząt, entuzjastka codziennych spacerów i opasłej lektury, zafascynowana kobietami.

Zapraszamy do odwiedzania, inspirowania się, a także zgłaszania się do udziału w kobiecym projekcie.

SIMPLE STORY
Platforma internetowa poświęcona kreatywnym kobietom

 

Moja modna Mama – przyłącz się!

Projekt Magdy Mańczak „Moja modna Mama” skierowany jest do osób w wieku od 13-100 lat, każdej płci, narodowości, wyznania. Ma charakter non-profit.

Cele projektu:

– pokażmy światu rożne oblicza młodości naszych Mam – aspekty historyczny, biograficzny i kulturowy
– popracujmy nad jakością naszych rodzinnych relacji – aspekt psychologiczno – pedagogiczny
– obudźmy w sobie entuzjazm i pozytywną sferę nas samych – aspekt radosny
– pokażmy innym, że nam się chce robić ciekawe projekty – aspekt społeczny

Współpraca:

Chcesz przyłączyć się do organizacji projektu? napisz do mnie wiadomość na FB – pamiętaj, że nie otrzymasz wynagrodzenia!

Jak stworzymy ten projekt?

Zajrzyjcie do rodzinnych albumów, wybierzcie zdjęcia Waszych Mam w najróżniejszych kreacjach. Następnie zeskanujcie je i prześlijcie na adres e-mail: [email protected] (maksymalnie 10 skanów zdjęć na osobę). Proszę także, żebyście opisali je według klucza:
– podajcie rok wykonania fotografii
– historię stroju (jego opis – na zdjęciu nie zawsze wszystko widać, np. można podać kolor sukienki w przypadku fotografii czarno-białej)
– kilka słów o wydarzeniu, na które zostało zakupione, uszyte, przerobione plus ewentualną anegdotę związaną z kreacją.
(całość musi zmieścić się w opisie na FB)

Nadesłane prace będą umieszczane przez mnie na niniejszej stronie na FB – każda Mama będzie miała swój opisany imieniem i nazwiskiem album ze zdjęciami (albo jeśli chcecie zachować anonimowość, to inicjałami lub ksywą, której dawniej używali jej znajomi lub np. mąż).

Na koniec akcji zdjęcia zostaną przeze mnie wywołane i zorganizujemy wernisaż z okazji Dnia Mamy 26 maja tego roku (właśnie trwają rozmowy w sprawie jego organizacji – szczegóły wkrótce. Zaprosimy na niego Mamy, które będą gwiazdami wieczoru.

Pamiętajcie o tym, żeby uzyskać zgodę mam na publikację zdjęć oraz wszystkich osób widocznych na fotografiach. Jeśli nie będziecie mieć tej zgody – odpowiedzialność za aspekty prawne bierzecie na siebie. Na dniach opracuję jasny regulamin uczestnictwa w projekcie i zawrę w nim formalnie wszystko , to o czym tu spontanicznie piszę.

Pamiętajmy, że były to czasy bez sieciowych sklepów i Internetu:) Szafy naszych mam były wyjątkowe – wisiały w nich kreacje pomysłowe, często szyte na miarę i z konkretną, niekiedy bardzo ciekawą historią. Jedno jest pewne – nasze Mamy były wyjątkowo modne! Goniły trendy wkładając w to spory wysiłek, ale czerpały z tego ogromną radość. Co dziś z tego pozostało – zakurzone kufry na strychach (moja mama swój w pewnym momencie niestety zutylizowała, oraz albumy ze zdjęciami, do których niekiedy zaglądają. My – ich dorosłe dzieci zwykle w naszym pędzie, nie zaglądamy już do kufrów – okres strojenia się w mamine (lub tatusiowe w przypadku panów) kiecki mamy już za sobą i nie oglądamy rodzinnych albumów – bo mamy poczucie, że znamy je na pamięć.

(Jeśli kilka mam się zgodzi i udostępni nam swoje kreacje możemy zrobić także pokaz mody – z przygotowaniem pokazu nie będzie najmniejszego problemu)!

Może macie kontakty do firm, które w zamian za promocję przekazałyby dla naszych mam jakieś atrakcyjne prezenty – kosmetyki, weekend w SPA, bon na zakupy itp.? Jeśli tak – dajcie mi znać.

Skąd pomysł na projekt?

Sprawa ma zabarwienie osobiste:) Od kilku miesięcy odbudowujemy z moją mamą naszą relację, która przez wiele lat była dla nas bardzo trudna. Ostatnio spędzamy ze sobą coraz więcej czasu i obie cieszymy się z tego:) Kilka dni temu, kiedy ją odwiedziłam usiadłyśmy i zaczęłyśmy oglądać dobrze nam przecież znane zdjęcia – widziane już milion razy. I nagle spostrzegłam na nich piękną, wyjątkowo dobrze ubraną kobietę, w kwiecie swego życia – moją Mamę. Nigdy nie patrzyłam na nią w ten sposób, na tych fotografiach widziałam po prostu… mamę, nie skupiałam się na detalach. Zaczęłyśmy rozmawiać o kreacjach, które ma na sobie. Opowiedziała mi kilka fajnych historii związanych z losami naszej rodziny, tłem historycznym, przebiegiem jej życia. To był udany i miły wieczór.

Pomyślałam sobie, że zeskanuję te zdjęcia. A potem, że je pokażę światu. Następnie przyszło mi do głowy, że są jeszcze inne młode kobiety i młodzi mężczyźni tacy jak ja, którzy może chcieliby jakimś sposobem odbudować lub podreperować relację, jeśli coś w niej szwankuje lub wzmocnić więź, jeśli jest dobra, to przecież może być jeszcze lepsza!. Tak czy siak możemy zbliżyć się do naszych Mam, mówiąc im w ten sposób: „Kocham Cię Mamo – byłaś i jesteś WYJĄTKOWA”