TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Grzegorz Wrona: Procedury Niebieskiej Karty w czasie epidemii

Dr Grzegorz Wrona, znany specjalista ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie, przygotował informację na temat stosowania procedury Niebieskiej Karty w czasie epidemii. Najważniejsze punkty to:

  • podstawa prawna wszczęcia procedury NK nie ulega zmianie
  • wypełnienie karty może się odbyć poprzez kontakt telefoniczny lub inny zdalny.
  • posiedzenia zespołów interdyscyplinarnych mogą się odbywać zdalnie
  • odwołanie posiedzeń sądowych nie dotyczy spraw związanych bezpośrednio z przemocą w rodzinie, takich jak nakazanie sprawcy przemocy opuszczenia miejsca zamieszkania 

 

Procedura Niebieskie Karty w czasie pandemii/epidemii/stanów nadzwyczajnych

Wstęp

Podstawą prawną działania w czasie pandemii/epidemii/stanów nadzwyczajnych jest art. 9a ust. 13 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, zgodnie z którym członkowie grup roboczych i zespołu interdyscyplinarnego pracują w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie w ramach swoich obowiązków służbowych. Zapis ten skutkuje tym, że sposób postępowania w ramach procedury NK jest analogiczny jak w przypadku innych obowiązków służbowych. Jeżeli zatem pracodawca wprowadza zmiany organizacyjne w miejscu pracy oznacza to, że dotyczą one również udziału w procedurze NK. Z jednej strony nie ma zatem możliwości zawieszenia procedury NK, z drugiej sposób realizacji procedury podlega tym samym ograniczeniom co wykonywanie innych obowiązków służbowych.

Zamieszczone poniżej informacje biorą pod uwagę dwie podstawowe okoliczności:

– braki kadrowe w poszczególnych jednostkach i instytucjach w znaczący sposób uniemożliwiają bieżące realizowanie obowiązków;

– całkowite zaprzestanie realizowania zadań z zakresu procedury NK spowoduje w przyszłości spiętrzenie procedur bieżących z odłożonymi do realizacji w czasie. W celu uniknięcia owego spiętrzenia należy w miarę możliwości nawet częściowo wypełniać zadania w procedurze NK.

  1. Wszczęcie procedury

Podstawa prawna wszczęcia procedury NK nie ulega zmianie. W dalszym ciągu w przypadku podejrzenia występowania przemocy na osobach reprezentujących pomoc społeczną, Policję, oświatę, ochronę zdrowia czy przedstawicieli GKRPA ciąży obowiązek wszczęcia procedury NK. Problemem może być jednak wypełnienie obowiązku wypełnienia formularza NK – A w obecności osoby doznającej przemocy. Wobec istotnego (lub całkowitego) ograniczenia kontaktów osobistych, należy przyjąć możliwość zapewnienia obecności poprzez kontakt telefoniczny lub inny na odległość (komputerowy). Jeżeli z osobą doznającą przemocy nie mam możliwości kontaktu, a informacja o przemocy pochodzi z innego źródła (świadkowie, wiadomość anonimowa) i jest na tyle konkretna, że pozwala zidentyfikować osoby, których dotyczy wskazanie występowania przemocy należy rozważyć wszczęcie procedury NK z pominięciem osoby doznającej przemocy (paragraf 2 ust. 4 rozporządzenia NK).

  1. Wypełnienie karty C

Co do zasady wypełnienie druku NK – C odbywa się na posiedzeniu w obecności osoby, co do której istnieje podejrzenie, że została dotknięta przemocą. Jednocześnie paragraf 8 ust. 5 rozporządzenia NK przewiduje zasadę realizacji zadań również w przypadku niestawiennictwa tej osoby. Tak skonstruowany przepis zakłada, że osoba co do której istnieje podejrzenie, że została dotknięta przemocą w rodzinie ma prawo uczestniczyć w czynności wypełnienia druku NK – C. Aby to prawo jej zapewnić wypełnienie druku następuje w terminie, w którym zostaną zniesione wszelkie ograniczenia w kontaktowaniu się lub udział tej osoby będzie zapewniony poprzez kontakt telefoniczny lub inny zdalny.

  1. Wypełnienie karty D – podobnie jak w przypadku NK – C wypełnienie karty może się odbyć poprzez kontakt telefoniczny lub inny zdalny. W przypadku braku takiej możliwości termin wypełnienia druku należy odłożyć w czasie do ustania obostrzeń w kontaktach osobistych.

 

4. Posiedzenia grup roboczych/zespołów interdyscyplinarnych

Posiedzenia nie mogą co do zasady odbywać się w tradycyjnej formule. Należy zatem podejmować próbę posiedzeń realizowanych na odległość w miarę możliwości związanych z absencją w pracy poszczególnych członków grup roboczych/zespołów interdyscyplinarnych. Jeżeli posiedzenie nie może się odbyć należy sporządzić notatkę służbową z informacją o przyczynach niemożności odbycia posiedzenia oraz wskazaniu przybliżonego terminu ponownej próby odbycia posiedzenia.

  1. Realizacja planu pomocy

Wszelkie działania zaplanowane do realizacji odbywają się na zasadach obowiązujących w danej jednostce. Jeżeli zatem zaplanowano konsultacje psychologiczne, rodzinne, prawne lub inne i umożliwiono ich odbywanie w systemie telefonicznym, to należy podjąć próbę ich realizacji. Dla części osób doznających przemocy konieczność ciągłego przebywania w miejscu zamieszkania uniemożliwia swobodny kontakt telefoniczny. W takiej sytuacji pomoc musi zostać odłożona w czasie. Należy jednak zadbać o to, aby osoba doznająca przemocy uzyskała informację o możliwości konsultacji telefonicznej.

Realizacja procedury NK przez Policję, w tym dzielnicowych podlega ograniczeniom właściwym ze względu na wewnętrzne regulacje obowiązujące w Policji. Przy braku możliwości kontaktu osobistego dzielnicowi pozostają w kontakcie telefonicznym z osobami objętymi procedurą.

  1. Procedury sądowe

W większości przypadków odwołuje się posiedzenia sądowe. Nie dotyczy to jednak spraw związanych bezpośrednio z przemocą w rodzinie, takich jak nakazanie sprawcy przemocy opuszczenia miejsca zamieszkania (art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie) oraz odebrania dziecka przez pracownika socjalnego w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka w związku z przemocą w rodzinie (art. 12a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).

Zakończenie

Ograniczenie przemieszczenia się ludności oraz zalecenie przebywania w miejscu zamieszkania jest szczególnie trudne dla osób doznających przemocy w rodzinie. Z tego powodu wszelkie ograniczenia w realizacji procedur pomocowych i interwencyjnych nie mogą sprowadzać się do pozbawienia jakiejkolwiek ochrony. Bez względu na rodzaj wprowadzanych ograniczeń prawo nie przewiduje zaprzestania obowiązywania prawa karnego oraz wszelkich procedur chroniących życie i zdrowie obywateli. Jednocześnie osoby niosące pomoc będąc z istoty wykonywania swego zawodu w większym stopniu zobowiązane do kontaktu z dużą grupą osób muszą zachować ostrożność i dbałość o własne bezpieczeństwo. Z jednej strony wielu czynności nie da się wykonać na odległość. Jednak sytuacja skłania do poszukiwania alternatywy dla tradycyjnej formy kontaktu. Możliwe, że wypracowane w sytuacji kryzysowej sposoby pracy pozwolą w przyszłości usprawnić obowiązujący model pracy.

 

Nowa Zelandia wprowadza urlop ze względu na przemoc domową

25 lipca 2018 roku w Nowej Zelandii przegłosowano prawo zapewniające osobom, które doświadczyły przemocy w rodzinie 10-dniowy płatny urlop. Ustawodawca chce w ten sposób umożliwić im odejście od swoich partnerów/ek, znalezienie nowego domu czy schronienia i zapewnienie ochrony sobie i swoim dzieciom. Nowa Zelandia jest drugim krajem na świecie, który przyjął takie rozwiązanie (po Filipinach w 2004 roku).

We wprowadzeniu nowej legislacji dużą rolę odegrała Jan Logie, nowozelandzka polityczka i członkini Partii Zielonych Nowej Zelandii. Zanim została polityczką, Logie pracowała w schronisku dla kobiet. „Jednym z celów tej inicjatywy jest wywołanie reakcji całego społeczeństwa. Nie zostawiamy tego po prostu policji, bo wiemy, że wszyscy uczestniczymy w pomaganiu ofiarom. Chodzi również o zmianę norm kulturowych i powiedzenie: „wszyscy mamy w tym swój udział, a to nie jest OK”, powiedziała.

Niestety, opozycyjnie do słów polityczki, Partia Zielonych wycofała swoje poparcie w ostatecznym czytaniu, mówiąc, że koszty dla małych i średnich firm byłyby zbyt duże i mogą zniechęcić pracodawców do zatrudniania osób, co do których mają przypuszczenie, że mogą doświadczać przemocy w rodzinie. Pomimo tego, prawo do 10-dniowego urlopu zostało przegłosowane 63 do 57. Nowe przepisy wejdą w życie w kwietniu przyszłego roku.

Jak ma to wyglądać w praktyce? Osoby, które doświadczają przemocy domowej nie będą musiały udowadniać konkretnych okoliczności, a także mają prawo do elastycznych warunków pracy mających na celu zapewnienie im bezpieczeństwa, w szczególności do zmiany miejsca pracy, zmiany adresu e-mail i usunięcia danych kontaktowych z strony internetowej pracodawcy. To bardzo ważny i znamienny zapis, biorąc pod uwagę jak często elementem przemocy w rodzinie jest uporczywe nękanie (stalking) i próba dyskredytacji zawodowego życia.

Na podstawie: The Guardian, BBC

Obrazek wyróżniający: Getty Images

 

 

 

Przemoc wobec kobiet w bliskich związkach – wspólna definicja dla wszystkich krajów UE

„To każdy akt fizycznej, psychicznej, seksualnej lub ekonomicznej przemocy, która ma miejsce między obecnymi lub byłymi małżonkami lub partnerami, bez względu na to, czy sprawca mieszka czy nie mieszka z ofiarą” – taką wspólną definicję przemocy w bliskich związkach dla wszystkich krajów Unii Europejskiej proponuje Europejski Instytut Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) w opracowanym słowniku dotyczącym przemocy wobec kobiet.

Słownik zawiera szczegółowy przegląd europejskich, międzynarodowych i krajowych definicji trzech najpoważniejszych form przemocy wobec kobiet: gwałtów, zabójstw kobiet i przemocy w bliskich  związkach oraz proponuje jednolite definicje dla tych trzech form przemocy. O definicji gwałtu pisałyśmy w artykule „Jedną wspólną definicję m.in. gwałtu proponuje Europejski Instytut ds. Równości Płci”.  

EIGE  oprócz ogólnej definicji przemocy w bliskich związkach proponuje także ujednolicone definicje dla wszystkich czterech rodzajów przemocy  – fizycznej, psychicznej, seksualnej i ekonomicznej. I tak wg Słownika

  1. przemoc fizyczna: każde działanie, wobec obecnej/go lub byłej/go partnerki /partnera, które powoduje fizyczną krzywdę w wyniku bezprawnego użycia siły fizycznej. Przemoc fizyczna może przybrać m.in. formę  poważnego lub drobnego ataku, pozbawienia wolności i zabójstwa;
  2. przemoc seksualna to wszelkie akty seksualne dokonane bez zgody ofiary. Przemoc seksualna może mieć  formę gwałtu lub napaści na tle seksualnym;
  3. przemoc psychiczna to każde działanie lub zachowanie, które powoduje szkodę psychiczną partnerki/partnera lub byłej/go partnerki/partnera. Przemoc psychiczna może przybrać formę m.in. przymusu, zniesławienia, słownego obrażania lub nękania;
  4. przemoc ekonomiczna to każde działanie lub zachowanie, które powoduje szkodę ekonomiczną partnera. Przemoc ekonomiczna może przybrać m.in. takie formy jak  zniszczenie mienia, ograniczenie dostępu do finansów, edukacji lub rynku pracy czy nie wywiązywanie się ze zobowiązań finansowych jak na przykład alimenty.

W polskim ustawodawstwie nie mówi się o przemocy w bliskich związkach, lecz o przemocy w rodzinie, która w Ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie zdefiniowana jest jako:

„jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny (małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu oraz innych osób wspólnie zamieszkujących lub gospodarujących), w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”.

Z kolei Art207. § 1. Kodeku Karnego mówi o tym, że „Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”

Jak widać z powyższych definicji w polskim prawie przemoc w rodzinie może dotyczyć wszystkich jej członków – nie tylko małżonków/partnerów. Ale trudno jednoznacznie stwierdzić, czy ustawa obejmuje byłego partnera/ małżonka, jeśli nie mieszkają razem.  Ponadto w polskim prawie brakuje odniesienia do przemocy ekonomicznej.

W polskiej ustawie nie ma mowy także o przemocy wobec kobiet czy przemocy ze względu na płeć.

Tekst: Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka

Źródło: Glossary of definitions of rape, femicide and intimate partner violence 

Mrągowo. Dziewczynka zadzwoniła na policję, by ochronić matkę przed agresywnym ojcem

Dziewczynka zadzwoniła na policję, by ochronić matkę przed agresywnym ojcem

Dziewczynka zadzwoniła na policję, by ochronić matkę przed agresywnym ojcem– Tata bije mamę – takie słowa roztrzęsionego dziecka usłyszał oficer dyżurny mrągowskiej policji. 8-latka dzwoniła po pomoc. Po tym, jak podała dokładne dane, na miejsce wysłano funkcjonariuszy, którzy obezwładnili i zatrzymali agresywnego ojca – informuje TVN24.pl.

(…) Oficer dyżurny asp. Mariusz Wesołowski, który odebrał telefon od 8-latki podkreśla, że coraz więcej dzieci dzwoni na policję z prośbą.

– Zwiększa się świadomość dzieci, wiedzą, gdzie mają szukać pomocy. Wynika z tego, że nam ufają – mówi Wesołowski. Jak jednak przyznaje, „są to trudne rozmowy, bo w grę wchodzą emocje” (…)

Więcej/źródło: TVN24.pl, 06.08.2014 | fot. kpel965.com

Ojciec zaczął gwałcić córkę, gdy miała 8 lat. Mężczyzna skazany na 8 lat więzienia za gwałty i bicie dzieci

Ojciec skazany na 8 lat więzienia za gwałcenie i bicie córki. Zaczął gdy miała 8 lat

Ojciec skazany na 8 lat więzienia za gwałcenie i bicie córki. Zaczął gdy miała 8 latSąd Okręgowy we Wrocławiu podtrzymał wyrok sądu pierwszej instancji i skazał 40-letniego Zdzisława K. na osiem lat więzienia. Mężczyzna przez osiem lat gwałcił swoją córkę. Dziewczyna dopiero po latach postanowiła zwierzyć się matce, która wcześniej nie miała pojęcia o dramacie, jaki rozgrywał się w jej domu. Gdy kobieta poznała prawdę, zgłosiła sprawę na policję – pisze Tomasz Pajączek na stronie Onet.pl.

Po raz pierwszy Zdzisław K. zgwałcił córkę, gdy dziewczynka była w drugiej klasie podstawówki. Później wykorzystywał seksualnie swoje dziecko jeszcze przez osiem lat (…) Prokuratura oskarżyła 40-latka także o znęcanie się psychiczne nad rodziną. Zdaniem śledczych mężczyzna wszczynał w domu awantury, uderzał pięścią w stół, rozbijał naczynia i bił dzieci skórzanym paskiem (…)

Więcej/źródło: Onet.pl, 06.08.2014; grafika: cnn.com

Orzeczenie Europejskiego Trybynału Praw Człowieka w sprawie przemocy w rodzinie: Valiuliene przeciwko Litwie

Komentarz dr Sylwii Spurek do orzeczenia ETPCz ws. Valiuliene przeciwko Litwie, w którym Trybunał uznał, że brak ukarania sprawcy przemocy w rodzinie jako naruszenie art. 3 Konwencji.

Jednym z najważniejszych aspektów przeciwdziałania przemocy w rodzinie jest ściganie i karanie sprawców przemocy w rodzinie. Zaniechania państwa lub nieprawidłowości w tym zakresie mogą naruszać postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. W sprawie Valiuliene przeciwko Litwie (skarga nr 33243/07) Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że brak skutecznego postępowania karnego i ukarania sprawcy przemocy w rodzinie, jako sprawcy nieludzkiego traktowania, stanowi naruszenie art. 3 Konwencji, określającego zakaz tortur albo nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania.

W przedmiotowej sprawie skarżąca Loreta Valiuliene wniosła w lutym 2001 r., na gruncie wówczas obowiązujących na Litwie przepisów, prywatny akt oskarżenia przeciwko swojemu partnerowi J.H.L., który ją bił. W styczniu 2002 r. sprawa została jednak przekazana przez sąd do prowadzenia przez prokuratora. Od tego czasu prokurator kilkakrotnie zawieszał postępowanie karne przeciwko J.H.L. – ze względu na brak dowodów, bądź z powodu niestawiania się oskarżonego w sądzie. Warto podkreślić, że pokrzywdzona przekazała organom swoje obdukcje, wykonywane po poszczególnych zdarzeniach oraz wskazała osoby, które mogłyby zeznawać w tej sprawie, w tym sąsiadów. W końcu po kilku latach, w 2005 r., prokuratura uznała, że to przestępstwo powinno być ścigane z oskarżenia prywatnego jako lekkie naruszenie czynności narządu ciała. Pokrzywdzona ponownie wniosła więc prywatny akt oskarżenia. Jednak sąd odmówił wszczęcia postępowania ze względu na przedawnienie karalności czynu. W ten sposób sprawca pozostał bezkarny.

Europejski Trybunał Praw Człowieka podkreślił w orzeczeniu, przyznając skarżącej 5.000 euro słusznego zadośćuczynienia, że taka bezkarność sprawcy narusza art. 3 Konwencji. Na gruncie tego przepisu żadne akty nieludzkiego traktowania nie mogą zostać zignorowane przez organy państwa, które powinno zapewnić skuteczne środki ochrony przeciwko takim aktom. Warto wskazać, że w przypadku przemocy w rodzinie ściganie przestępstwa to jeden z elementów tzw. trzech P – ang. preventionprotection andprosecution (zapobieganie, ochrona i ściganie), do których odnosi się także Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, podpisana przez Polskę 18 grudnia 2012 r. Zgodnie z uzasadnieniem do Konwencji jej celem jest zapobieganie przypisywaniu przypadkom przemocy wobec kobiet oraz przemocy domowej niskiej wagi w dochodzeniach i postępowaniach sądowych, co w znacznym stopniu przyczynia się do poczucia bezkarności sprawców oraz do utrwalania powszechnej akceptacji takiej przemocy. Zgodnie z art. 50 Konwencji pt. „Szybka reakcja, zapobieganie i ochrona” strony podejmują konieczne środki prawne lub inne działania mające na celu zagwarantowanie, że właściwe organy ścigania zareagują na wszelkie formy przemocy objęte zakresem niniejszej Konwencji w sposób szybki i odpowiedni, oferując ofiarom stosowną i niezwłoczną ochronę.

Odmawianie wszczęcia postępowania karnego, umarzanie postępowań, ich przewlekłość oraz brak skutecznych kar lub środków karnych w sprawach dotyczących przemocy w rodzinie mogą zatem stanowić podstawę skargi do ETPCz na naruszenie przez państwo art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Źródło: prawaczlowieka.edu.pl