TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

O życiu kobiet w różnych zakątkach świata – projekt fotograficzno-podróżniczy „Żywe historie”

O życiu kobiet w różnych zakątkach świata – projekt fotograficzno-podróżniczy „Żywe historie”.

Fundacja Feminoteka matronuje i zaprasza do śledzenia ciekawego projektu, którego celem jest stworzenie cyklu reportaży dotyczących inspirujących kobiet z różnych zakątków świata oraz ich życia codziennego.

10x10internet-01

 

Agnieszka i Ewelina to duet projektu fotograficzno – podróżniczego „Żywe Historie” Już we wrześniu ruszają w kierunku Azji, Australii i Nowej Zelandii, by rozpocząć niezwykłą podróż dookoła świata. Projekt o nazwie „Żywe historie” ma na celu spotkania z kobietami różnych zakątków Ziemi, poznanie ich historii, próbę zrozumienia różnic oraz podobieństw, a przede wszystkim relacje dziennikarskie z odwiedzanych krajów. Ponadto, podróżniczki planują stworzenie albumu ze zdjęciami kobiet z całego świata, przedstawiającego ich naturalne piękno i styl życia. Przez cały czas trwania projektu dziewczyny chcą zagłębić się w tradycje i zwyczajne kobiet z różnych kultur bardzo odmiennych od ich. Zależy im na spotkaniach z kobietami, które poznają na swojej drodze. Chcą, aby w albumie, który stworzą znalazły się te osoby, które staną się dla nich z jakiegoś powodu inspirujące i ciekawe. Mówią o sobie, że chcą być inspiracją również dla innych kobiet do podróżowania i sięgania po swoje marzenia.

Podróż i realizacja projektu trwać będzie od 6 do 12 miesięcy.

Ich poczynania można obserwować na wszystkich dostępnych obecnie social mediach:

Facebook: https://www.facebook.com/zywehistorie
Instagram: https://www.instagram.com/zywehistorie/
Snapchat: @zywehistorie

W planach jest stworzenie strony internetowej, na której podróżniczki zgromadzą wszystkie zrobione kobietom portrety oraz usłyszane historie.

IMG_8371

Południowoazjatyckie społeczeństwa matriarchalne

Zdjęcia matriarchalnych społeczności pokazują, jak na świecie wygląda równość płci. W tych południowoazjatyckich plemionach to kobiety dzierżą władzę.

Źródło

Autorka: Maddie Crum

Pewna siebie dziewczynka pozuje do zdjęcia, trzymając rękę na biodrze. Ma delikatny kwiat we włosach, znajduje się w tle fotografii, ale w jej obecności można zauważyć coś władczego. Wygląda ona, jak na swój wiek, na poważną i pewną siebie – tam, gdzie żyje, bycie dziewczynką nie wydaje się umniejszać jej wiary w siebie.

Zdjęcie wykonano w Badjao (Malezja). Przedstawia jedną z czterech południowowschodnich azjatyckich społeczności, które Pierre de Vallombreuse uwiecznił w ramach projektu fotograficznego. Celem przedwsięwzięcia było przedstawienie społeczności, w których równość płci jest już na porządku dziennym, albo jest na bardziej zaawansowanym etapie niż na Zachodzie.

Fotograf skupia się w szczególności na społeczności Khasi, matrylinearnej i matrylokalnej kulturze północnowschodnich Indii, gdzie dzieci co do zasady noszą nazwisko mamy, a spadek jest przekazywany córkom; na społeczności Palawan, niezhierarchizowanej wspólnocie na Filipinach, gdzie równość mężczyzn i kobiet ma rodowód historyczny; na społeczności Mosuo w południowozachodnich Chinach, które charakteryzuje różnorodność form matriarchatu i patrymonialnej hierarchii; oraz egalitarne i libertariańskie grupy z Badjao.

Te tubylcze społeczności są fotografowane przez Vallombrehuse od trzydziestu lat. Jako że fotograf był Sekretarzem Generalnym Stowarzyszenia Antropologii i Fotografii na Uniwersytecie Paris Diderot, jego praca ma również wydźwięk antropologiczny. Przedstawione zdjecia są zatem czymś więcej niż obrazem równości płci; Pierre de Vallombreuse wziął pod lupę także tradycje każdej z kultur.

Według fotografa, to, co zaobserwował podczas swojej pracy, jest obiecujące dla przyszłości Zachodu — a także społeczności będących obecnie pod wpływem globalizacji. W notce prasowej, dotyczącej najnowszej książki i wystawy artysty, Arthaud Publishing napisało: W rzeczy samej, niektóre kultury, wydaje się, są pod wpływem odwrotnej tendencji: kobiety zajmują centralne miejsce podwalin społecznych i duchowych, zachowując lub domagając się równości płci i wzajemnego szacunku. Istnieją modele społeczeństwa, gdzie o pozycję kobiet nie trzeba walczyć.

Autor zdjęć: Pierre de Vallombreuse

Tłumaczenie: Agnieszka Wojtczyk

Korekta: Anna Hoss

560c2bf31b00002f00dfdfbb

560c2bf31900002f00fded3e

560c2bf31900002f00fded3f

560c2bf61900003000fded40

560c313e1800002a00831602

MATRONAT FEMINOTEKI | „Nie przeproszę, że urodziłam” Karolina Domagalska | fragment

706495

Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro

Autorka: Karolina Domagalska

Czarne, 2015

 

Z przyjemnością zawiadamiamy, że Feminoteka objęła matronat nad książką „Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro”.

Karolina Domagalska sięga po temat, który budzi wiele kontrowersji, wywołuje lęk, stawia trudne pytania o wartości etyczne. Zwłaszcza w Polsce, gdzie brak szczegółowych regulacji prawnych dotyczących zapłodnienia in vitro.
Autorka odmalowuje szeroki i społecznie zróżnicowany obraz tego zjawiska. Sięga po historie i doświadczenia rodzin „klasycznych”, czyli heteroseksualnych, ale też „nowych”: lesbijskich lub gejowskich, pisze także o kobietach, które pragnęły mieć dziecko, mimo że nie miały partnera. Rozmówców szuka autorka również za granicą: podróżuje do Izraela, Holandii, Wielkiej Brytanii, Skandynawii, dzięki czemu czytelnik ma szansę poznać wiele odmiennych rozwiązań prawnych: zasady działania banków spermy, dawstwa anonimowego i nieanonimowego, poznaje samych dawców i ich motywację. Równie ważne stają się spotkania, w trakcie których autorka rozmawia o tym, co czują rodzice, którzy decydują się na ten typ rodzicielstwa, kobiety, które przechodzą proces zapłodnienia in vitro, wreszcie dzieci, które nie znają tożsamości biologicznych rodziców.

Książka Karoliny Domagalskiej to niezwykle cenny głos w dyskusji o współczesnych modelach rodziny. Napisana z delikatnością i taktem, mówi jednak wyraźnie: rodzicem nie jest ten, kto rodzi czy płodzi, tylko ten, kto wychowuje i obdarza miłością.

 

Zapraszamy do przeczytania fragmentu książki:

domagalska-nie przeprosze_124-136

Do obejrzenia: reportaże multimedialne o przemocy seksualnej

Pod adresem www.e-reportaż.pl ruszył pierwszy w Polsce serwis z reportażami multimedialnymi. Za pomocą zdjęć, filmów, muzyki i tekstu autorzy przedstawiają historie, które zdarzyły się naprawdę. W pierwszym materiale kobiety, które zgwałcono, opowiadają, jak radzą sobie ze swoją traumą. Drugi przedstawia reakcje mężczyzn na wiadomość o tym, że ich żony i córki doświadczyły przemocy seksualnej.
Realizację dwóch kolejnych e-reportaży można wesprzeć tutaj: www.polakpotrafi.pl/projekt/reportaz-multimedialny

 

e-reportaz