TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Wonder Woman usunięta z kampanii Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczącej równości płci

Źródło tekstu i zdjęcia: NY Times – Women in The World

 

Organizacja Narodów Zjednoczonych niespodziewanie usunęła Wonder Woman z listy, na której była oznaczona jako honorowa ambasadorka kampanii na rzecz równouprawnienia kobiet i dziewcząt – donosi The Guardian.

Postać z komiksu została włączona do kampanii niespełna dwa miesiące temu, ale przeciwko tej decyzji (podjętej w dodatku wtedy, gdy ONZ oceniono krytycznie za pominięcie kilku żeńskich kandydatów na stanowisko nowego sekretarza generalnego) protestowało kilkudziesięciu pracowników ONZ.

Ponad 45 000 osób podpisało petycję kwestionując ten wybór, twierdząc, że Wonder Woman jest nieodpowiednim wzorem dla kobiet i dziewcząt. „Chociaż intencją twórców kampanii było włączenie do niej Wonder Woman jako reprezentantki silnej i niezależnej kobiety wojowniczki – kobiety z feministycznym przesłaniem, to rzeczywistość jest taka, że zaprezentowane wcielenie tej postaci oznacza dużą, piersiastą, białą kobietę o niemożliwych proporcjach, skąpo odzianą w połyskujący, odsłaniający uda kostium” – czytamy w petycji.

ONZ nie wypowiada się szerzej o powodach zakończenia kampanii Wonder Woman, ale rzecznik Jeff Brez powiedział, że inicjatywy obejmujące postacie fikcyjne zazwyczaj nie trwają dłużej niż kilka miesięcy.

Rzeczniczka DC Entertainment, która publikuje komiksy Wonder Woman, powiedziała, że Wonder Woman „była motywacją dla wielu i nadal będzie, jeszcze długo po zakończeniu funkcji honorowego ambasadora ONZ.

 

Tłumaczenie i opracowanie: Izabela Pazoła
Korekta: Klaudia Głowacz

Wyniki konkursu „Dziewczyny mierzą wysoko”

plakat_a2_wersja2_internetZ radością informujemy, że konkurs Feminoteki „Dziewczyny mierzą wysoko” został rozstrzygnięty! Bezpłatne warsztaty Wendo i bezpłatne warsztaty równościowe odbędą się w następujących miejscowościach:

1. Krynica-Zdrój

 

2. Bieskierz

3. Kańczuga

4. Prószków

5. Kolsk

6. Ustka

7. Łęczna

8. Chybie

9. Sejny

10. Gardno-Chwarstnica

Zwyciężczyniom i zwycięzcom gratulu

jemy! Wszystkim osobom, szkołom i instytucjom, które przysłały do nas swoje zgłoszenia i wzięły udział w konkursie serdecznie dziękujemy. Wybór był bardzo trudny. Pokazałyście i pokazaliście, że jest ogromne zapotrzebowanie na tego typu działania i warsztaty. Będziemy się starały pozyskać dofinansowanie na kolejne edycje podobnych programów edukacyjnych. Śledźcie koniecznie naszą stronę, gdzie na bieżąco o tym  poinformujemy, a także zamieścimy relacje z realizacji warsztatów!

Tymczasem ustalamy terminy, pakujemy walizki i w drogę!

Konkurs i warsztaty zostały zrealizowanie w ramach projektu „Dziewczyny mierzą wysoko” prowadzonego przez Feminotekę przy wsparciu firmy Boeing.

 

Boeing (3)

 

Zwycięstwo równości płci na pełnym morzu

Ośmioletnia dziewczynka zwyciężyła walkę o równouprawnienie, po tym jak, w wyniku jej petycji, jeden z wydawców zaprzestał umieszczania na książkach oznaczeń „dla chłopców” i „dla dziewczynek”.

5-Book-Girl-TeriPengEls, gdy dorośnie, chciałaby zostać paleontolożką. Była bardzo zirytowana, gdy w katalogu kiermaszu książek Scholastic, który miał odbyć się w jej szkole w północnym Londynie, znalazła bardzo intrygująca książkę o piratach, jednak opatrzoną komentarzem „dla chłopców”. Po tym jak jej matka, 35-letnia Leone, powiedziała jej aby „przestała narzekać i coś z tym zrobiła”, Els wystosowała petycję do firmy Scholastic, podpisaną przez 80 kolegów i nauczycieli z jej szkoły, Bounds Green School.

Scholastic usunęła sekcje „chłopcy” i „dziewczynki” ze swojej internetowej wyszukiwarki książek Book Wizard, która wcześniej także budziła zastrzeżenia co do kojarzenia kategorii „sport” z chłopcami oraz „zwierzęta” z dziewczynkami. Wydawnictwo zadeklarowało, iż przestanie wydawać książki, które w swoim tytule wskazują, że są przeznaczone tylko dla jednej płci.

Els, której rodzice nie chcą, aby jej nazwisko było publikowane, powiedziała: „Dziewczynkom wcale nie muszą się podobać rzeczy z kategorii „dla dziewczyn”, mogą również zainteresować się książką o potworach, która jest oznaczona „dla chłopców”. Książki powinny być dla wszystkich i każdy z nas lubi różne rzeczy. Jeśli powiesz dziewczynce, że nie może dostać książki, która jej się podoba, gdy dorośnie może czuć się samotna, bo będzie myślała, że wszystkie inne dziewczyny lubią śliczne, różowe księżniczki, a ona nie.”

„Każdy jest bardzo podekscytowany, gdy Scholastic odwiedza moją szkołę – ludzie wydają dużo pieniędzy, więc myślę, że Scholastic powinno postępować bardziej odpowiedzialnie. Nie chcę, aby moi przyjaciele, gdy dorosną stali się smutni i samotni, bo będą myśleć, że są inni niż wszyscy. Powinni być szczęśliwi, bo wszyscy jesteśmy różni, a przecież różnorodność jest najlepsza.”

Leone, pracowniczka administracji, powiedziała że jest „ogromnie dumna” ze swojej córki i bardzo zadowolona,  że Els nauczyła się, że „mówienie głośno o rzeczach, których nie akceptujemy może spowodować zmianę na lepsze.”

„Petycja Els’y pochodzi prosto z jej serca i bardzo jej zależało, aby została wysłuchana przez Scholastic,” powiedziała. „Jej przyjaciele wstawili się za jej sprawą i ciągle wynajdują i dzielą się z nią nowymi przykładami seksizmu. Wielu zastanawia się nad petycjami w ich własnych sprawach – jedna dziewczynka jest zachwycona, że mogłaby złożyć petycję, aby nauczyciele przestali „być tacy złośliwi”!”

Jess Day, działaczka kampanii Let Toys Be Toys (Pozwólmy zabawkom być zabawkami) stworzonej przez rodziców mających dość zabawek i książek produkowanych z podziałem na płeć, skontaktowała się wcześniej w tym samym tygodniu ze Scholastic, aby powiedzieć im o petycji Els’y. Powiedziała, że to „świetne wieści”, że Scholastic zgodziło się wprowadzić zmiany. „To jest po prostu nie w porządku mówić dzieciom, że chłopcy i dziewczynki powinni lubić inne rzeczy,” powiedziała.

W swoim oświadczeniu Scholastic napisało, że książka o piratach, wydana przez inne wydawnictwo, nie będzie już widnieć w ich ofercie i dodało, że ich strona internetowa jest organizowana na nowo. „Nie wydajemy już nic nowego z etykietami „dla chłopców” lub „dla dziewczynek” w tytule. Wszystkie dotychczasowe tytuły zawierające te sformułowania będą wydane jeszcze raz, z nowymi okładkami. Ważne jest dla nas to, że każde dziecko jest inne i ma prawo do wyboru właściwych dla siebie książek.”

Do tej pory dziewięciu wydawców zgodziło się skończyć oznaczanie książek według płci.

 

Źródło: http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/news/a-victory-for-gender-equality-on-the-high-seas-10204412.html

Opracowanie i tłumaczenie: Agata Skowrońska

banernorweskie_batory

Rozwój wolontariatu w Fundacji Feminoteka jest możliwy dzięki dofinansowaniu rozwoju instytucjonalnego w ramach Programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.

 

 

WARSZAWA | 3.03 | Dzień kobiet z historią w DSH „Kobiety i wojna”

kobiety i wojnaCzy kobiety w wojsku są potrzebne? Czy KOBIETA mogłaby zostać w Polsce zwierzchnikiem sił zbrojnych, MINISTRĄ OBRONY?

I wojna światowa zmieniła mapę świata i stała się katalizatorem emancypacji. Jej wybuch zbiegł się z walką kobiet o równe prawa, szczególnie o prawo głosu. Kobiety wyszły z domu, podjęły pracę, ruszyły na front.

Kobiety można spotkać wszędzie: w fabrykach – wyrabiające broń, dostarczające i przemycające broń na front, szpiegujące, walczące w męskich mundurach, w żeńskich oddziałach strzeleckich, wywiadowczych, w szeregach kawalerii, artylerii, służbie sanitarnej, intendenturze, w działaniach bojowych. Kurierki, łączniczki, sanitariuszki, żołnierki – znane ze wszystkich frontów.

Na ziemiach polskich emancypacja zaczęła się wcześniej: kobiety brały udział we wszystkich powstaniach narodowych i kolejnych wojnach.

Przypomnijmy sylwetki i nazwiska niezwykłych kobiet:
– ALEKSANDRY SZCZERBIŃSKIEJ
– ALEKSANDRY ZAGÓRSKIEJ
– WANDY GERTZ
– ZOFII PLEWIŃSKIEJ
– LUDMIŁY MODZELEWSKIEJ
– GENERAŁ MARII WITTEK
– GENERAŁ ELŻBIETY ZAWACKIEJ

O sukcesach i pułapkach „wojennej” emancypacji porozmawiamy z dr Katarzyną Sierakowska i dr Anna Nowakowską-Wierzchoś. Dyskusje poprowadzi Anna Czerwińska (Wirtualne Muzeum Historii Kobiet, Fundacja na rzecz Równości i Emancypacji STER)

DZIEŃ KOBIET Z HISTORIĄ
KOBIETY i WOJNA
3 marca 2015, 18:00

Dom Spotkań z Historią, ul. Karowa 20, wstęp wolny

Wydarzenie na FB 

***
dr Katarzyna Sierakowska – pracuje w IH PAN, członkini Zespołu Historii Społecznej Polski XIX i XX wieku w IH UW, sekretarz Komisji Historii Kobiet (pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Historycznego), wykładowczyni na podyplomowych studiach varsavianistycznych przy IH UW oraz na gender studies przy IBL PAN.
Kierunki badań: historia społeczna XIX i XX wieku przede wszystkim okresu I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego ze szczególnym uwzględnieniem aspektów gender, ciała, emocji. Autorka i redaktorka wielu publikacji i książek, m.in. Działaczki społeczne, feministki, obywatelki… Samoorganizowanie się kobiet na ziemiach polskich do 1918 r. (na tle porównawczym), pod red. Agnieszki Janiak-Jasińskiej, Katarzyny Sierakowskiej, Andrzeja Szwarca, Anny Żarnowskiej, Warszawa 2008; „Rodzice, dzieci, dziadkowie. Wielkomiejska rodzina inteligencka w Polsce 1918-1939”, Warszawa 2003.Obecnie w druku jest jej nowa książka o doświadczaniu przez społeczeństwo polskie I wojny światowej pt. Śmierć wygnanie głód.

dr Anna Nowakowska-Wierzchoś – historyczka, archiwistka. Autorka książki „Wanda Gertz. Opowieść o kobiecie żołnierzu” (Kraków, 2009) oraz artykułów naukowych i popularnych poświęconych aktywności społecznej i politycznej Polek w kraju i na emigracji, a także edycji tekstów źródłowych. W latach 2007-2011 uczestniczka programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, którego celem jest opracowanie i zewidencjonowanie Archiwum Instytutu Literackiego „Kultura” w Maisons-Laffitte. Stypendystka Polonia Aid Foundation Trust z Londynu oraz Funduszu im. Jana i Suzanne Brzękowskich przy Bibliotece Polskiej w Paryżu. Niedawno obroniła doktorat w IH PAN poświęcony Związkowi Kobiet Polskich im. Marii Konopnickiej we Francji (1944-1950). Współtwórczyni Feministycznego Salonu Historycznego.

 

„Dziewczyny mierzą wysoko” – konkurs dla szkół

dmwFundacja Feminoteka, w ramach projektu „Dziewczyny mierzą wysoko”, ogłasza konkurs na organizację warsztatów WenDo (samoobrona i asertywność dla dziewcząt i kobiet) dla dziewcząt oraz warsztatu równościowego dla dziewcząt i chłopców. 

Konkurs jest skierowany do szkół podstawowych i i gimnazjów, organizacji działających i instytucji z miejscowości poniżej 20 tysięcy mieszkańców, którym zależy na promowaniu edukacji równościowej. Oferty prosimy przesyłać do 30 marca na adres mailowy: [email protected].

Formularz zgłoszeniowy do pobrania

Co oferujemy:
1) Przeprowadzenie bezpłatnego warsztatu WenDo i warsztatu równościowego na terenie Waszej miejscowości przez certyfikowane trenerki WenDo i równościowe.
2) Pokrycie kosztów dojazdu oraz honorarium trenerek.
3) Materiały szkoleniowe.

Czego oczekujemy:

1) Zorganizowania grup na warsztaty – minimum 10 a maksimum 15 dziewcząt, które wezmą udział w warsztacie WenDo, oraz grupy dziewcząt i chłopców, którzy wezmą udział w warsztacie równościowym.
2) Zapewnienia sali, w której odbędą się warsztaty.
3) Pomoc w znalezieniu noclegu dla trenerek w przypadku, gdy miejscowość jest odległa od Warszawy (warsztat trwa 2 dni).
4) Promocji projektu wg przygotowanych przez nas materiałów.
Terminy warsztatów zostaną ustalone indywidualnie.

UWAGA!
W każdej wybranej przez nas miejscowości na podstawie zgłoszenia, przeprowadzimy JEDEN warsztat. Istnieje możliwość zorganizowania kolejnych warsztatów, jeśli będzie taka potrzeba, a współpraca będzie przebiegała pomyślnie.

Kto może wziąć udział w warsztacie:
WenDo może być prowadzone dla następujących grup wiekowych:
1) Dla dziewcząt: 7-9 lat; 10-12 lat; 13-16 lat
2) Podstawowy warsztat WenDo trwa 12 godzin, rozłożone na dwa dni (dla dziewcząt).

Czym jest WenDo:
WenDo to metoda przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Uczy jak w każdej sytuacji: w miejscu publicznym, na ulicy, w pracy, w domu, w szkole – przestać czuć się bezradną i bezbronną. Uczy także, jak reagować na przemoc. Wzmacnia poczucie pewności siebie i poczucie własnej wartości. Pomaga rozwiązywać konflikty, przełamać stereotypy i obawy, poczucie winy i wstyd.

WenDo wielkie znaczenie przywiązuje do asertywności. Wyraża się to przekonaniem, że nikt nie ma prawa naruszać naszych granic. Poznając swoje własne granice, uczymy się także szanować granice innych ludzi. WenDo jako sztuka samoobrony psychicznej pokazuje, jak ważna jest umiejętność rozwiązywania konfliktów, a przede wszystkim podtrzymywanie komunikacji, niezrywanie kontaktu. Jest to ważny aspekt WenDo jako profilaktyki przemocy. WenDo jest po prostu sposobem na to, jak nie stać się ofiarą.

Aby trenować WenDo nie potrzeba siły ani nadzwyczajnej sprawności. Każda kobieta może nauczyć się skutecznie bronić. WenDo uczymy się dziewczynek od 7. roku życia oraz kobiety starsze i niepełnosprawne. Podczas WenDo nauczysz się najprostszych, ale zarazem najbardziej skutecznych technik, które nie wymagają miesięcy żmudnych ćwiczeń. Nauczysz się jak wykorzystywać własne słabe strony na swoją korzyść.

WenDo nie jest:
Sztuką walki. Podczas zajęć nie uczymy, jak się bić, lecz jak nie dopuścić do agresji, a w razie zagrożenia, jak się skutecznie bronić. Wykorzystywane techniki nie wymagają żmudnych ćwiczeń ani sprawności. Są skuteczne dla kobiet w każdym wieku, bez względu na to, jaką mają siłę.

WenDo nie jest terapią. Podczas zajęć uczymy asertywności, obrony własnych granic. Pracujemy z doświadczeniami przemocy i rozmawiamy o nich, jednak nie prowadzimy terapii. Radzimy, jeśli uczestniczka tego potrzebuje, gdzie taką pomoc można otrzymać.

Podczas WenDo uczymy:
– jak poczuć swoją siłę i podnieść poczucie wartości,
– ochrony własnych granic fizycznych i psychicznych (zabawy, psychodramy),
– najprostszych technik samoobrony (ciosy, kopnięcia, uwolnienia),
– pracy z głosem, ciałem i postawą (zabawy, ćwiczenia),
– pracy z ciałem i postawą
– komunikacji bez przemocy,
– jak rozpoznać zagrażające sytuacje i jak reagować,
– jak uniknąć przemocy psychicznej jak i fizycznej.

Podstawowy warsztat WenDo trwa 12 godzin, rozłożone na dwa dni.
Warsztat równościowy połączony z pokazem filmu trwa 3 godziny.

Projekt finansowany przez Boeing Company