TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Warszawa | 14.05 | Miłość i ekonomia, czyli jak żyli komuniści w przedwojennej Polsce

broniewscy_listy

Fundacja Gender Center, Instytut Badań Literackich PAN oraz Krytyka Polityczna zapraszają na spotkanie:

Miłość i ekonomia, czyli jak żyli komuniści w przedwojennej Polsce

Spotkanie wokół książki „Miłość jest nieprzyjemna. Listy ze wspólnego życia” Janiny i Władysława Broniewskich.
14 maja, czwartek, godz. 18.00, Pałac Staszica, sala nr 144, ul. Nowy Świat 72, Warszawa.

W dyskusji udział wezmą:
dr Wioletta Bojda (Instytut Filologii Polskiej, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach Filia w Piotrkowie Trybunalskim)
dr Dobrochna Kałwa (Instytut Historyczny UW)
Krzysztof Tomasik (Krytyka Polityczna)
Prowadzenie: dr Agnieszka Mrozik (Instytut Badań Literackich PAN)

Jak pozostać wolną, autonomiczną jednostką w bliskiej relacji z drugim człowiekiem? Jak zachować godność i podmiotowość w sytuacji materialnej zależności? Co ma ekonomia do miłości, a miłość – do polityki?

To tylko niektóre pytania nasuwające się po lekturze listów Janiny i Władysława Broniewskich, zebranych w tomie Miłość jest nieprzyjemna (Krytyka Polityczna, 2014). A jest to lektura fascynująca! Kilkaset listów, napisanych na przestrzeni blisko czterdziestu lat, przynosi obraz relacji nietypowej. Dziś nazwalibyśmy ją LAT (living apart together), czyli związkiem ludzi, którzy będąc razem, żyli w istocie osobno. Z kolei rodzina, którą stworzyli wraz z kolejnymi partner(k)ami i dziećmi z kolejnych związków, stanowiła modelowy przykład patchworku, rodziny z wyboru. W jakimś sensie byli w tym typowi dla swoich czasów, a zarazem awangardowi, pionierscy. Czytając historię ich życia, zamkniętą w listach, zyskujemy wgląd w obyczajowość radykalnie lewicowej inteligencji w przedwojennej Polsce, ale też w układ stosunków klasowych w II RP. Problemy z pracą, problemy z mieszkaniem, ciągły lęk o pieniądze ostudzić mogły najżarliwszą miłość, a zarazem ożywić inne uczucia – gniew i pragnienie społecznej zmiany.

W trakcie spotkania zapytamy m.in., czy i do jakiego stopnia dla Broniewskich (i im podobnych) prywatne (nie)możliwe było bez politycznego, a intymne i osobiste bez publicznego i wspólnotowego. A także o to, co z ich projektu życia jako „skandalu prawdy” jest aktualne także dziś.

wydarzenie na fb: https://www.facebook.com/events/416250295214600/
Spotkanie odbywa się w ramach cyklu dyskusji społeczno-kulturalnych „Feminaria”.
Wstęp wolny.

Białystok | 14.05 | Spotkanie wokół raportu „Spoza centrum widać więcej”

spoza centrum widać lepiej (1)Dziew/czyny, Stowarzyszenie 9/12 i Fundacja Przestrzeń Kobiet zapraszają Państwa redakcje na spotkanie wokół raportu Fundacji „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć, orientację seksualną i miejsce zamieszkania”*.

Czas: 14 maja (czwartek)
Miejsce: Spółdzielnia Bar&Kafe, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 8/1 Białystok
Godz: 18.00

W spotkaniu wezmą udział: Ewa Furgał i Nataia Sarata z Fundacji Przestrzeń Kobiet. Poprowadzi Małgorzata Skowrońska.**

Podczas spotkania raport będzie dostępny dla wszystkich chętnych osób.

*Raport „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć, orientację seksualną i miejsce zamieszkania” jest wynikiem partycypacyjnych badań w działaniu przeprowadzonych przez Fundację Przestrzeń Kobiet. Ich celem było wypracowanie rozwiązań przełamujących dyskryminację nieheteroseksualnych kobiet żyjących na wsi i w małych miastach. Propozycje rozwiązań zostały wypracowane wspólnie przez nieheteroseksualne kobiety mieszkające w małych miejscowościach, działaczki organizacji i grup LGBT i feministycznych oraz animatorki lokalnych społeczności, które uczestniczyły w spotkaniach fokusowych oraz warsztatach. Oprócz analizy badań w raporcie można znaleźć przewodniczkę po działaniach niemiejskocentrycznych, na którą składają się: opis dobrych praktyk, propozycje zajęć edukacyjnych i scenariusze wywiadów fokusowych. Do raportu dołączono pocztówki ilustrujące najważniejsze wątki i wnioski z raportu.
Raport został wydany w ramach projektu „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej” finansowanego przez Fundusze EOG w ramach programu Obywatele dla Demokracji.

** Uczestniczki:
– Ewa Furgał – współzałożycielka Fundacji Przestrzeń Kobiet. Absolwentka stosunków międzynarodowych UŁ, studiowała też gender studies i edytorstwo na UJ. Edukatorka antydyskryminacyjna i herstoryczna, ukończyła Szkołę Trenerów STOP oraz Specjalistyczną Szkołę Facylitacji Społecznej na rzecz Przeciwdziałania Dyskryminacji. Laureatka nagrody Fundacji Polcul za działalność obywatelską. Redaktorka pięciu tomów publikacji Krakowski Szlak Kobiet. Przewodniczka po Krakowie emancypantek.
– Natalia Sarata – Socjolożka, europeistka, absolwentka gender studies UJ. Edukatorka antydyskryminacyjna i herstoryczna. Współzałożycielka Fundacji Przestrzeń Kobiet, członkini–założycielka Towarzystwa Edukacji Antydyskryminacyjnej, w latach 2009-2012 członkini zarządu TEA. Współkoordynatorka Koalicji na rzecz Edukacji Antydyskryminacyjnej. Laureatka nagrody Fundacji Polcul za działalność obywatelską. Współautorka programu Krakowski Szlak Kobiet, autorka jedynej herstorycznej gry planszowej w Polsce.
– Małgorzata Skowrońska – socjolożka zaangażowana w działania społeczne. Pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku jako asystentka. Członkini redakcji periodyku naukowego „Pogranicze. Studia społeczne”. Współpracuje z Fundacją SocLab i Fundacją UwB.

WARSZAWA | 11.05 | Siła relacji kobiet – ambiwalentna, alternatywna, afirmatywna. Spotkanie z redakcją czasopisma „Wakat/Notoria”.

spotkanie_dyskusja_Wakat_11-05-2015_net

Zapraszamy na majowe spotkanie z cyklu „Kawa i czasopisma”, które będzie się składać z trzech płynnie w siebie przechodzących rozmów.

18.30 ­– prezentacja „Wakatu/Notorii” i najnowszego numeru z udziałem redakcji: Natalii Malek, Oli Wasilewskiej i Michała Czai, których zagadniemy o linię programową pisma: jakie teksty literackie, krytyczne publikuje – i jakie chciałaby publikować? Jak w przypadku artystycznie zorientowanego czasopisma udaje się godzenie wrażliwości literackiej i społecznej? Jakie środowisko reprezentuje „Wakat”?

Od pytań o profil czasopisma przejdziemy do rozmowy o numerze poświęconym siostrzeństwu i ogólnie wspólnotowości. Posłuchamy Joanny Mueller – redaktorki prowadzącej numer „To nie tak jak myślisz, siostro”, która opowie nam, jak doświadczenia z prowadzonego od  kilku lat w

Staromiejskim Domu Kultury seminarium „Wspólny pokój” odbijają się w projekcie najnowszego „Wakatu”. Skąd pomysł na taki zestaw tekstów i jaka jest jego architektonika?

19.15 – dyskusja: Siła relacji kobiet – ambiwalentna, alternatywna, afirmatywnaz udziałem przedstawicielek redakcji „Wakatu/Notorii” – Beaty Gula i Joanny Mueller, a także dyskutantek Zofii Nawrockiej (aktywistki, socjolożki, działaczki Grupy Nieformalnej Ulica Siostrzana) i Moniki Świerkosz (doktor nauk humanistycznych, autorki książki W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm). Spotkanie poprowadzi Eliza Kącka (literaturoznawczyni).

Podczas dyskusji porozmawiamy o tym, czym jest siostrzeństwo w przestrzeni między praktyką a teorią/literaturą. Przyjrzymy się krytycznie dotychczasowym modelom feminizmu i problemowi autonarracji kobiet. Spytamy o relacje między kobietami: czy faktycznie wszystkie kobiety odnajdują się w nich na równych prawach? Czy „wspólny pokój” jest naprawdę wspólny? Zastanowimy się nad praktyczną i teoretyczną stroną tych zagadnień.

 

11 maja (poniedziałek)

Feminoteka, Mokotowska 29 A, Warszawa (wejście od ul. Marszałkowskiej 34/50 do samego końca w podwórzu)

 

„Wakat/Notoria” – kwartalnik zorientowany literacko, wydawany od 2006 roku przez Staromiejski Dom Kultury w Warszawie, poświęcony głównie twórczości młodych roczników, prezentujący jednak również zjawiska z zakresu innych niż literatura dyscyplin artystycznych oraz

dziedzin wiedzy. W najnowszej (głównie polskiej) literaturze poszukuje konceptualizacji nowych przestrzeni egzystencjalnych, refleksji o charakterze wspólnotowym, alternatywnych propozycji konstruowania rzeczywistości i przekraczania kulturowego status quo, reprezentując podejście socjologiczne i antropologiczne w krytyce literatury. Ważną kategorię dla redaktorów stanowi zagadnienie utopii jako możliwości projektowania i urzeczywistniania poprzez literaturę innych niż dominujące więzi społecznych, zasad komunikacji, opisów świata. Do 2014 roku pismo ukazywało się również w formie drukowanej, dziś jest dostępne wyłącznie w internecie na stronie: http://sdk.pl/wakat/.

Organizator: Fundacja Otwarty Kod Kultury

Projekt współfinansuje m.st. Warszawa – Dzielnica Śródmieście

 

http://czytelnia.czasopism.pl

FB/kawa.i.czasopisma

WARSZAWA | 20.04 | W przestrzeniach tradycji – o literaturze, kanonie i feminizmie

W przestrzeniach tradycji – o literaturze, kanonie i feminizmie / dyskusja wokół książki Moniki Świerkosz

Skąd przybywamy? Dokąd zmierzamy? Kim jesteśmy tu i teraz? Jakie jest tu i teraz, i jak nas one określają? – to pytania, które nigdy nie wyczerpią swojego tożsamościowego potencjału. Formułowane w perspektywie literaturoznawczej wyznaczają pole genealogicznych dociekań – o literackie rodzicielstwo, kontynuacje, spory i zerwania. A także o pozycję w ramach obowiązujących hierarchii.

Zapraszamy na rozmowę wokół książki Moniki Świerkosz „W przestrzeniach tradycji. Proza Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk w sporach o literaturę, kanon i feminizm”, podczas której przyjrzymy się literackiej tradycji kobiet i jej związkom z dominującymi ideologiami, sposobom odzyskiwania „dziedzictwa matki” i strategiom autorskim, prowadzącym do określenia swojego miejsca w literackim kanonie narodowym. Na przykładzie twórczość Izabeli Filipiak i Olgi Tokarczuk, dwóch wyrazistych pisarskich osobowości, zastanowimy się nad wpływem debat literaturoznawczych toczonych w latach 90. na ówczesne i współczesne życie literackie. Spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy Olga Tokarczuk i Izabela Filipiak były i są pisarkami feministycznymi.

W dyskusji udział wezmą:

dr Monika Świerkosz (UJ)
dr Katarzyna Nadana-Sokołowska (IBL PAN)
dr Błażej Warkocki (UAM)

Prowadzenie: Agnieszka Kozłowska (kwartalnik literacki „FA-art”)

Organizacja: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN oraz Fundacja Gender Center 
Warszawa, Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, sala 144

 

Facebook https://www.facebook.com/events/885814158143760/

 

lupa2

POZNAŃ | 11.04 | „Jak tworzyć swoim życiem dzieło sztuki?” Spotkanie z Aliną Obidniak

 teatr nowy poznan„Jak tworzyć swoim życiem dzieło sztuki?”

Spotkanie z Aliną Obidniak

11.04.2015/ 16:00/ Trzecia Scena/ Teatr Nowy w Poznaniu

WSTĘP WOLNY

 

W dniu premiery „Snu Srebrnego Salomei” gościem Teatru Nowego w Poznaniu będzie Alina Obidniak – jedna z wielkich dam polskiego teatru.

alina obidniak

Aktorka i reżyserka, wieloletnia dyrektor Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu oraz Teatru im. Cypriana Norwida w Jeleniej Górze. Animatorka kultury i działaczka ekologiczna, polska laureatka nagrody „Kobieta Europy”. Inicjatorka Międzynarodowego Festiwalu Teatru Ulicznego w Jeleniej Górze. Twórczyni Laboratorium Samorozwoju. Prezes Stowarzyszenia Centrum Inicjatyw Kulturotwórczych. Autorka książki „Pola energii. Wspomnienia i rozmowy”, będącej barwnym obrazem działalności teatralnej lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych oraz zawierającej listy Jerzego Grotowskiego do Aliny Obidniak.

Spotkanie „Jak tworzyć swoim życiem dzieło sztuki?” będzie fascynującą podróżą w świat teatralnych wspomnień, okazją do spojrzenia na znane nazwiska polskiego teatru w nowej perspektywie i szansą na konfrontację z niezwykłą osobowością.

Serdecznie zapraszamy!

WARSZAWA | 5.03 | Spotkanie „Palestyna. Za murem”

palestyna(1)Serdecznie zapraszamy na spotkanie „Palestyna. Za murem”, które odbędzie się 5 marca w Warszawie w klubokawiarni Jaś i Małgosia.

Jak żyje się w kraju otoczonym wielkim murem? Co w wolnym czasie robią Palestyńczycy i Palestynki? Jak zarabiają na życie i jak radzą sobie w kraju zrujnowanym gospodarczo? Na te i inne pytania odpowie Grażyna Latos – wolontariuszka palestyńskiej organizacji pozarządowej, podróżniczka i autorka reportaży z Palestyny.

Grażyna Latos – trenerka specjalizująca się w edukacji globalnej i równościowej. Prowadzi szkolenia, warsztaty, wykłady i spotkania dotyczące sytuacji kobiet i grup mniejszościowych, stereotypów i języka, oraz odpowiedzialnej konsumpcji i godnej pracy. Dziennikarka, autorka m.in. reportaży z Palestyny dla Dziennika Opinii oraz kwartalnika „Bez dogmatu”.

Czas i miejsce:
5 marca godzina 19
Klub Jaś i Małgosia, ul. Jana Pawła II 57, Warszawa

Wstęp wolny

Wydarzenie na facebooku: https://www.facebook.com/events/730998263665924

Relacja ze spotkania wokół „Warszawy w oczach pisarek” | Justyna Łopińska

Warszawa w oczach pisarek15 stycznia 2015 r. w Instytucie Badań Literackich odbyło się spotkanie wokół książki Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej „Warszawa w oczach pisarek. Obraz i doświadczenie miasta w polskiej prozie kobiecej 1864-1939”. Autorka skupiła się na tekstach powstałych między upadkiem powstania styczniowego a wybuchem II wojny światowej. Wybrała piętnaście pisarek, których teksty pozwalają spojrzeć na Warszawę z kobiecej perspektywy, różnej od tej, jaką znamy ze słynnych powieści napisanych przez pisarzy mężczyzn.

W spotkaniu oprócz autorki wzięły udział Sylwia Chutnik oraz dr Lena Magnone. Dyskusję moderowała Agnieszka Kozłowska. Panelistki rozpoczęły rozmowę od wprowadzenia w główne tematy książki – obraz miasta wyłaniający się z analizowanych utworów – powieści, reportaży, opowiadań – jak i doświadczenie samych kobiet w konkretnej przestrzeni miejskiej, jaką stanowiła Warszawa w badanym okresie. Zwróciły uwagę na dwa momenty przełomowe – jakimi niewątpliwie były Rewolucja 1905 roku w Królestwie Polskim i związane z nią zamieszki w stolicy oraz rok 1918, kiedy po Pierwszej Wojnie Światowej Polska odzyskała niepodległość.

Wraz z rozwojem miasta postępowała też emancypacja kobiet, wyrażająca się m. in w powszechniejszym dostępie do pracy i edukacji. Jeszcze przed I wojną światową w zmaskulinizowanym mieście Kongresówki kobietom – m.in. ze względu na dużą skalę legalnej prostytucji – nie wolno było samotnie spacerować ulicami. Warszawa XiXw. to miasto mężczyzn. Nieusprawiedliwiona obecność na ulicy mogła mieć dla kobiety nieprzyjemne skutki. Przestrzeń publiczna nie była zatem przestrzenią kobiet. To mężczyźni tworzyli zasady jej organizacji, reglamentując wydzielone obszary kobietom. Stało się to źródłem zjawiska określonego przez panelistki mianem agorafobii publicznej.

To mężczyzn wiązano tradycyjnie z tym, co publiczne i kolektywne , kobiety z tym, co prywatne i domowe. Mieszkania również dzielono na część publiczną i prywatną, tę odwiedzaną od frontu i tę poznawaną od kuchni, w których kobiety i mężczyźni dzielili usankcjonowane latami tradycji funkcje. Z tej perspektywy nawet własny dom jawił się jako klaustrofobiczny, kobiety musiały znać w nim swoje wyznaczone odgórnie miejsce. Jednocześnie chronił i zamykał. Nawet tam kobiety nie czuły się wolne.

Teksty skupiają się na życiu kobiet z różnych środowisk – inteligentek, robotnic, Polek pochodzenia żydowskiego…Bez względu na pochodzenie i status społeczny, kobiety te próbowały odnaleźć się w przestrzeni publicznej, zaadoptować ją do własnych potrzeb, zaznaczyć w niej własną obecność, odzyskać. Przedwojenna Warszawa stanowiła tygiel, patchwork, miasto, które nie pozwalało się określić jednym zdaniem. Prawo do kontrolowania kobiet w przestrzeni publicznej w jakiś sposób kobiety z tych różnych światów jednoczyło, nawet jeśli nie zdawały sobie z tego sprawy.

Ówczesne pisarki podjęły próbę wynegocjowania w męskiej przestrzeni publicznej miejsca dla siebie. Zdawały sobie sprawę z licznych ograniczeń. Pozostawały w sytuacji permanentnego pomiędzy, ani do końca w środku ani na zewnątrz, rozumiały, że przestrzeń publiczna nie jest do końca ich miejscem, ale ich miejscem nie jest też dom. Nigdzie nie czuły się u siebie. Pisarki tamtego okresu to zatem kobiety niezwykle odważne, świadomie przekraczające narzucone im ograniczenia, walczące o należne im pozycje – publicystek, poetek, pisarek, dziennikarek, kobiet samostanowiących o sobie. Zdawały sobie sprawę, iż otaczająca ich rzeczywistość nie jest ustalona na zawsze, dlatego próbowały ją opisać, a w rezultacie zmienić .

Książka Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej to projekt mający na celu zachowanie pamięci o kobietach tamtych czasów, tak by teraźniejszość mogła z ich opowieści korzystać i rozumieć samą siebie. Panelistki przywołały kilka tytułów współczesnych powieści, których akcja toczy się w Warszawie. Zadały pytanie, jakim miastem Warszawa jest obecnie, jak widziana jest oczami współczesnych kobiet, jak sprawić, by wreszcie stała się ich miejscem.

Relacja: Justyna Łopińska