TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

WARSZAWA | 7, 8.03 | Spektakl „Dziewczynko, w końcu dorośniesz…”

dziewczynko w koncu dorosnieszDorośniesz więc, Dziewczynko… z dziecka staniesz się nastolatką, a potem kobietą. Ale musisz wiedzieć, Dziewczynko, że twoja droga nie będzie wcale łatwa…

Dziewczynka mogłaby być każdym. Każdą dziewczynką urodzoną w Europie w ostatnich czasach. Ale jak wygląda dorastanie w naszym współczesnym, zachodnioeuropejskim społeczeństwie? Dziewczynka szuka swojego miejsca, zmierza się z trudnościami, przeżywa radości i smutki, zachwyt i niezrozumienie. W końcu stanie się tym, czego świat od niej oczekuje…

Ten spektakl jest śladem pewnego życia, historią Dziewczynki pośród mnóstwa innych historii.  Opowiada o codzienności, być może prostej, ale jednak naznaczonej przez te zdawałoby się nieważne wydarzenia, które przekształcają po trochu dziewczynki we współczesne kobiety.

Sobota 7 marca 2015, g.19.00 
Niedziela 8 marca, g.17.00

Teatr Scena Lubelska (ul. Lubelska 30-32) 

Spektakl bez słów, w tańcu i pantomimie

***

Mimka/tancerka, choreografka i reżyserka: Célia Chauviere
Scenariusz: Celia Chauviere
Asystentka choreografa: Flora Poux
Głos: Ariane Pawin i Roman Kossowski
Scenografia: Michelle Gaydu i Loïc Deneuvy
Kostiumy: Agnieszka Obidzińska
Reżyseria świateł: Tadeusz Perkowski
Projekt i wykonanie lalki: Katarzyna Wróbel

Produkcja: Compagnie des Corps Bruts i Fundacja Ciało Mówi Że…

Partnerzy: Mairie de Paris (Francja); Instytut francuski w Warszawie; Warszawskie Centrum Pantomimy; Café Danses Bobby-Sand (Francja); Ville de Savigny-le-temple (Francja).

Czas trwania spektaklu: 50 min.

***
Bilety: 20 PLN
rezerwacja: [email protected] tel: 792 781 582

 

***

Ten spektakl jest jak okrzyk ojca, który właśnie wyszedł z oddziału położniczego – „To dziewczynka!”. Dorośniesz więc, dziewczynko…z dziecka staniesz się nastolatką, a potem kobietą. Ale musisz wiedzieć, Dziewczynko, że twoja droga nie będzie wcale łatwa. Oczywiście, będziesz zapewne kobietą współczesną, wolną i niezależną, będą ci przyznane, a priori, te same prawa co mężczyznom. Ale czasem ogarnie cię strach. Będziesz się bać, kiedy usłyszysz, że kobieta ma być „dobrą żoną i matką rodziny”, mimo że ty, Dziewczynko, czujesz inne powołanie. Będziesz czuć lęk w nocy, idąc ciemniejszą ulicą. Będziesz może zaszokowana, a może poczujesz obrzydzenie, na widok pornografii, która jest wszechobecna, choć ukryta pod innymi nazwami i ma zrobić z ciebie to, czym nie jesteś. Kobieta=dziwka, nawet ty sama zagubisz się czasem w tym osobliwym skojarzeniu. Twoja tożsamość będzie naznaczona przez te stereotypy powtarzane w nieskończoność i zatwierdzone przez społeczeństwo, które przebiera podłość i poniżenie za dobroczynny „szacunek do kobiet”.

Będziesz miała wrażenie, że twoje ciało nie do końca należy do ciebie, że ustalono bez twojego udziału i narzucono ci gotowe pojęcia Piękna, Elegancji i tego, co Stosowne. Czasem poczujesz się winna z tego powodu, że jesteś albo też nie jesteś.

Ty, która myślałaś, że wszystko jest już wywalczone, będziesz jednak mogła bronić swojej integralności, wolności i swoich wyborów. Ten spektakl jest na twoją cześć, Dziewczynko. Cześć twoją i wszystkich innych, którzy żyją w naszej epoce i muszą zmierzać się z przerażającą mizoginią.

Poprzez moje ciało,moje ciało mime i tancerza, moje ciało kobiety i moją wrażliwość – europejską, ludzką, chciałabym opowiedzieć ponad słowami o pewnej ścieżce, o pewnych przeżyciach, wspólnych dla wielu spośród nas: dzieci, córek, kobiet. Chciałabym po prostu, w poetyckiej formie, wyrazić taką myśl: byłoby wspaniale, gdyby przestano wtrącać się do naszych tyłków i do naszej seksualności. Chciałabym wykrzyczeć, że mamy gdzieś te wszystkie blond Barbie i domagać się prawa istnienia dla innych tożsamości. Chciałabym zwyczajnie prosić o prawo do marzeń – dla wszystkich.

Célia Chauviere

Udostępnij

Ostatnie wpisy

Nie obwiniaj! Wspieraj

Dlaczego się tak ubrałaś? Dlaczego wracałaś sama? Dlaczego piłaś alkohol? Dlaczego nikomu nie powiedziałaś? Czemu się nie broniłaś? Chcesz mu zniszczyć życie? Te pytania to