TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Zestawienie manif w roku 2016

Już raz 17, w okolicach 8 marca, tysiące kobiet wspólnie wyjdzie na ulice swarszawamanifa2014woich miast, aby domagać się równouprawnienia. Postulaty, które regularnie pojawiają się na manifach, to m.in stworzenie formalnych zabezpieczeń finansowych oraz prawa dziedziczenia dla par jednopłciowychrzetelna edukacja seksualna, refundacja nowoczesnej antykoncepcji, prawo do aborcji, godziwa opieka zdrowotna, respektowanie świeckości państwa, równe obowiązki oraz prawa dla rodziców w prawie pracy i na co dzień. Sprawdź, kiedy i gdzie manifa odbywa się w Twoim mieście i chodź razem z nami!

 

KRAKÓW 5.03.16 12:00

PLAC PRZED MUZEUM NARODOWYM

NASZE GRANICE NIE DZIELĄ

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/759125964192882/

 

TORUŃ 5.03.16 12:00

POMNIK PIŁSUDZKIEGO

CIĄGLE TO SAMO, SIOSTRO I MAMO

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/1129367637074034/

 

KIELCE 5.03.16 13:00

POMNIK SIENKIEWICZA

RÓWNE OBOWIĄZKI- RÓWNE PŁACE

 

POZNAŃ 5.03.16 13:30

STARY BROWAR (PÓŁWIEJSKA)

SOLIDARNIE PRZECIW KULTURZE GWAŁTU

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/185077611852236/

 

TRÓJMIASTO 5.03.16 15:00

GDAŃSK- PLAC SOLIDARNOŚCI

SOLIDARNOŚĆ KOBIET, ponieważ jest 2016!

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/1063083933751778/

 

WARSZAWA 6.03.16 12:00

PAŁAC KULTURY I NAUKI

ABORCJA W OBRONIE ŻYCIA

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/1723544687857743/

 

WROCŁAW 6.03.16 14:00

POMNIK FREDRY

FEMINIZM ZAMIAST WOJNY

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/1290762084271028/

 

KATOWICE 12.03.16 12:00

RYNEK

BEZPIECZEŃSTWO KOBIET

LINK DO WYDARZENIA: https://www.facebook.com/events/198202160545477/

 

1.03 Akademia Feministyczna: IN VITRO

In_vitro_okladka1 marca o godzinie 18.00
w ramach Akademii Feministycznej, odbędzie się w Feminotece

spotkanie autorskie

z Anną Krawczak
autorką książki
„IN VITRO. Bez strachu, bez ideologii”

spotkanie poprowadzi Izabela
Wit-Kossowska

„In vitro. Bez strachu, bez ideologii” Anny Krawczak to pierwsza na polskim rynku książka podejmująca w wyważony sposób tematykę metody in vitro w tak szerokim zakresie. Jest polemiką z popularnymi i pokutującymi mitami na temat tej metody, krążącymi w polskim społeczeństwie, podsycanymi przez media, kościół i polityków. A także próbą analizy samej metody i sytuacji prawnej in vitro w Polsce.

Autorka śledzi proces zapłodnienia in vitro od początku do końca. Od dylematów moralnych, przez uregulowania prawne, po zagadnienia biotechniczne i etyczne. Stara się odpowiedzieć na trudne pytania, jak granice ingerencji w ludzki zarodek. Przygląda się naprotechnologii proponowanej przez Kościół jako alternatywna metoda dla in vitro. Mówi o niebezpieczeństwach związanych z dawstwem na każdym etapie (nasienie, jajeczko, zarodek). I wskazuje na to, że losy dzieci poczętych metodą in vitro nie kończą się z chwilą ich poczęcia – to są często dorośli już ludzie, których debata na temat etyki tej metody bezpośrednio dotyka.

Jej rozważania przeplatane są poruszającymi historiami osób, z którymi zetknęła się i prywatnie, i podczas swojej pracy społecznej w Stowarzyszeniu „Nasz bocian”.

Książka jest pozycją wyjątkową ze względu na osobę autorki. Anna Krawczak sama jest matką, która młodsze dziecko urodziła korzystając z metody in vitro. Była katoliczką z głęboko wierzącej rodziny, musiała przejść cały proces godzenia się na metodę, której nie akceptuje kościół, a która była jej jedyną szansą na urodzenie dziecka. Opowiada nie tylko o przeżyciach swoich, ale i męża oraz starszego syna.

Anna Krawczak także przez wiele lat pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia „Nasz bocian” zajmującego się sprawami ludzi zmagających się z problemem bezpłodności. Jest członkinią Rady Programowej Narodowego Programu Leczenia Niepłodności 2013-2016 przy Ministerstwie Zdrowia, konsultantką wytycznych w leczeniu niepłodności Światowej Organizacji Zdrowia, członkinią ESHRE i Fertility Europe oraz członkinią Interdyscyplinarnego Zespołu Badań nad Dzieciństwem Uniwersytetu Warszawskiego.

Wydarzenie na Facebooku: TUTAJ

,,Scena dla Twardziela” — warsztaty i spektakl

 

Feminoteka serdecznie zaprasza na spektakl Teatru Forum i warsztaty dla mężczyzn pt. ,,Scena dla Twardziela”, które odbędą się 20 lutego w Warszawie. Festiwal adresowany jest do wszystkich, których interesuje, w jaki sposób działają na co dzień kulturowe wzorce męskości, w jaki sposób są kształtowane i lansowane ideały, dlaczego wciąż funckjonują, mimo tego, że bywają ze sobą wewnętrznie sprzeczne itd.

Wreszcie — jest to spotkanie dla osób, które nie godzą się na obecność krzywdzących stereotypów. Stworzona przez organizatorów wspólna przestrzeń, umożliwia aktywną dyskusję na temat codziennych oczekiwań wobec mężczyzn we współczesnym świecie. W warsztatach mogą darmowo wziąć udział mężczyźni w każdym wieku, obowiązują jednak zapisy. Udział w spektaklu jest również bezpłatny; ten z kolei jest otwarty dla wszystkich, niezależnie od płci. Warsztaty poprowadzą doświadczeni trenerzy współtworzący projekt ,,Scena dla twardziela”. Spotkanie będzie prowadzone metodami aktywnymi, dającymi możliwość dyskusji oraz wykorzystującymi także ruch / pracę z ciałem, natomiast spektakl będzie prowadzony metodą Teatru Forum – formą zacierającą granicę między widownią a sceną, dającą możliwość dyskusji nad przedstawionym tematem oraz wprowadzaniem w życie nowych możliwości rozwiązań.

 

program:

26 lutego 2016
warsztaty – w godz. 9.00 – 17.00
spektakl “Scena dla twardziela” – godz. 18.00 – 20.00

 

Plakat_Scena dla twardziela _Warszawa

 

X Festiwal Równe Prawa do Równości – program

Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z programem X Festiwalu Równe Prawa do Miłości, który odbędzie się w dniach 12-21 lutego w Warszawie. Tegoroczną edycję festiwalu otwierają wydarzenia takie jak pokaz premierowy filmu ,,Skala szarości”, pierwszy w Polsce konwent youtuberów i youtuberek LGBTQ | #youreact | oraz Drag Queer Festiwal. Więcej informacji możecie znaleźć na fanpejdżu Festiwalu, lub na stronie zmiloscidorownosci.pl/.

 

Program X FRPdM

„Manifa przeciw przemocy władzy!” z okazji obchodów 16 Dni Przeciwdziałania Przemocy ze Względu na Płeć

W imieniu wrocławskiej Inicjatywy 8 Marca, zapraszamy serdecznie na debatę:

„Manifa przeciw przemocy władzy!” z okazji obchodów 16 Dni Przeciwdziałania Przemocy ze Względu na Płeć


link do wydarzenia

Od kilku lat Inicjatywa 8 Marca organizuje Manify we Wrocławiu. W tym roku, z okazji międzynarodowych obchodów 16 Dni Przeciwdziałania Przemocy ze Względu na Płeć, chcemy razem z Wami zastanowić się nad systemowymi przyczynami przemocy wobec kobiet podczas debaty publicznej, która odbędzie się 10 grudnia (czwartek) o godzinie 18.30 w Księgarni Hiszpańskiej (ul. Szajnochy 5, Wrocław)

Przemoc to siniaki na naszych ciałach, ale nie tylko. Kobiety doświadczają różnego rodzaju przemocy. Lokatorki, migrantki, pracownice, matki samodzielnie wychowujące dzieci, kobiety niehetreonormatywne, prekariuszki – wszystkie, chociaż na różnych polach, podlegamy wykluczeniom i wyzyskowi. W dyskusji chcemy zadać sobie pytanie, dlaczego tak często spotykamy się z pogardą instytucji publicznych, odbieraniem praw, opresją ze strony szefów, władz miasta, kamieniczników. Nie chcemy jednak zatrzymać się tylko na rozmowie o przyczynach, bo wszędzie tam, gdzie jest opresja, pojawia się też i opór. Kobiety organizują się w różnych sferach życia: walczą o dach nad głową, o wyższe pensje, lepsze warunki pracy, o dostęp do bezpłatnej opieki i służby zdrowia (w tym aborcji i edukacji seksualnej), o dostęp do czystego powietrza i ziemi. Dlatego chcemy zastanowić się, jak możemy wspólnie działać, organizować się, tworzyć ruch feministyczny w wielu wspólnych walkach, które tworzymy na co dzień.

W debacie wezmą udział działaczki:
Akcji Lokatorskiej, Wrocław
OZZ Inicjatywa Pracownicza
Kultury Równości
QAlternatywie
Inicjatywy 8 Marca

materiały do dyskusji:
Biuletyn Manifowy 2014

Manifest I8M 2014

Przyjdź, podyskutuj, zaangażuj się!

Akademia Feministyczna: Kobiety i religie świata 24.11.2015

Akademia Feministyczna: Kobiety i religie świata 24.11.2015
W jeden z listopadowych wieczorów odbyła się kolejna z serii Akademia Feministyczna. Tym razem gościły u nas Małgorzata Dobrowolska – graficzka i autorka filmów, Katarzyna Karczewska — joginka oraz Magdalena Juszczyk – podróżniczka i operatorka filmowa. Wstępem do spotkania były trzy filmy: videoart (stawiający pytanie o przyszłość religii), Moje miejsce (opowieść o kobiecie-pastorce w Norwegii, konfrontująca różne postawy wobec kobiet chrześcijaństwie) oraz Pęknięcie w ścianie (o kobiecym klasztorze buddyjskim).

Po projekcji filmów, Magdalena Juszczyk (która wraz z Małgorzatą Dobrowolską współtworzyła Moje miejsce) przybliżyła zgromadzonym realia życia pastorek protestanckich. Zapytała też o kwestię kapłaństwa kobiet w kościele rzymsko-katolickim. Zgromadzone osoby chętnie brały udział w dyskusji. Rozmowa zaczęła toczyć się wokół tematu osób homoseksualnych w kościele protestanckim, oraz przyczyn zepchnięcia kobiet na drugi plan w religii i nie tylko (zamiany matriarchatu w patriarchat).

Wypowiedź Dobrowolskiej była skupiona wokół tematu kobiet w buddyzmie. W niektórych tradycjach buddyzmu kobiety mogą być mniszkami, w innych nie – zależy to od podejścia do możliwości wyświęcania kobiet, które to musi być wykonane zarówno przez mnicha jak i mniszkę. Ponieważ instytucja mniszki wymarła w większości tradycji, mniej ortodoksyjni buddyści akceptują dopuszczając odstępstwa formalne w postaci wyświęcania kobiet z innych porządków. Gościni podkreśliła, że nauki Buddy mówią o czterech grupach wyznawców: męskich i żeńskich duchownych oraz męskich i żeńskich wiernych. Powrót do żeńskich klasztorów w buddyzmie powinien być więc pożądany jako poszanowanie tradycji.

Katarzyna Karczewska przybliżyła tematykę kobiet w hinduizmie. W trakcie podróży po Indiach odwiedziła ona aśramy (aśram to swego rodzaju zakon, do którego mają dostęp również świeccy) założone przez kobiety. Według niej dzięki różnorodności wyznań w Indiach mogą one funkcjonować, chociaż nie są eksponowane. Kobiety w hinduizmie przedstawiane są jako kapryśna energia która  powinna podlegać kontroli. Nie brakuje jednak przykładów istotnych ról kobiecych w hinduizmie np. funkcjonująca jako bogini-matka Sarada Devi.

Aktywna i zaangażowana publiczność chętnie zadawała pytania, które dotyczyły m.in. odbioru kobiet-mniszek w buddyzmie, ich charakterystyki (kim są, co robią, jakie mają funkcje społeczne) i wielu innych. Na koniec Małgorzata opowiedziała o swoim nowym projekcie, dotyczącym mniszek na Sri Lance, na który szuka funduszy za pośrednictwem portalu polakpotrafi.pl.

Spotkanie zakończyło się w pozytywnym duchu nadziei na większy udział kobiet w życiu religii świata.

 

Autorka: Aleksandra Kołeczek – Zielona aktywistka, wolontariuszka Feminoteki

Korekta / redakcja: Anna Hoss

VI Festiwal Tęczowych Rodzin w Trójmieście | Kampania społeczna ,,Jesteśmy rodziną. Podaj dalej!”

PrintJuż w ten weekend 20-22 listopada rozpocznie się w Trójmieście VI Festiwal Tęczowych Rodzin i ruszy pierwsza w Polsce kampania społeczna na rzecz tęczowych rodzin pod hasłem: Jesteśmy rodziną.

Podaj dalej!

 

|Jesteśmy rodziną. Podaj dalej!|

Kampania społeczna na rzecz tęczowych rodzin.

 

W Polsce przynajmniej 50 tysięcy dzieci jest wychowywanych w tęczowych rodzinach. Chłopcy i dziewczynki, którzy mają mamę i mamę lub tatę i tatę, nie chcą, żeby ktoś się z nich śmiał. Chcą mieć kolegów i koleżanki, którzy staną za nimi i powiedzą: Jesteśmy przyjaciółmi. Możesz na mnie liczyć. Chcą mieć babcie i dziadków, ciocie i wujków, kuzynów i kuzynki, którzy staną za nimi i powiedzą: Jesteśmy rodziną. Możesz na mnie liczyć.

Tylko jedna czwarta Polaków1 uważa, że dwie mamy i dziecko to rodzina. Zmieńmy to.

Jesteśmy przyjaciółmi. Jesteśmy rodziną.

Tęczowerodziny.org.

 

Podaj dalej!

Kampania rusza 22 listopada 2015. Głównym kanałem przekazu jest Internet – mediaportale internetowe oraz media społecznościowe (Facebook, YouTube itp.).

Inauguracja: 22 listopada, Sopot, Klub Atelier, godzina 12.30 – podczas pikniku dla tęczowych rodzin organizowanego w ramach Festiwalu Tęczowych Rodzin.

W ramach kampanii przygotowane zostały:

  •  Piosenka i wideoklip (teledysk).

Śpiewa Julita Zielińska, wideoklip zrealizowany przez Stowarzyszenie Korkoro.

W rolach głównych Florian Staniewski, Agnieszka Sprawka, Julia Graczyk.

Teledysk opowiada historię Magdy i Laury, dwóch dziewczyn z Trójmiasta, które zakochały się w sobie i zdecydowały razem tworzyć rodzinę. Mają 10-miesięcznego synka, Antosia. Rodzina Magdy nie akceptuje tej sytuacji i chce ją zmusić do zostawienia Laury i Antosia. W jej obronie staje dziadek.

  • Fotografie i spoty…

… przedstawiające znajomych i przyjaciół osób LGBT, heteroseksualne pary z dziećmi i bez dzieci, wyrażające swoje poparcie dla tęczowych rodzin.

  •  Rysunki dzieci z tęczowych rodzin…

…przedstawiające ich rodziny

  •  Strona internetowa: teczowerodziny.org

Pierwsza tego typu strona zawiera odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania dotyczące wychowania dzieci przez rodziców tej samej płci. Umożliwia też nawiązanie kontaktu rodzinom z różnych części Polski.

 

 

|Tłum tęczowych rodzin w Trójmieście|

 

W Dzień Praw Dziecka, 20 listopada, rozpocznie się VI Festiwal Tęczowych Rodzin. Podczas Festiwalu ruszy kampania społeczna: Jesteśmy rodziną. Podaj dalej! Otwarte dla wszystkich wydarzenia będą trwały cały weekend 20-22 listopada.

W Polsce w tęczowych rodzinach wychowuje się 50 tysięcy dzieci. Ich rodzicami są osoby nieheteroseksualne lub transpłciowe. Podczas Festiwalu chcemy stworzyć miejsce, gdzie dzieci gejów i lesbijek będą czuły się bezpiecznie i swobodnie. Gdzie będą mogły pobawić się ze swoimi rówieśnikami – tymi, które mają mamę i mamę i tymi, które mają mamę i tatę. Dlatego na wydarzenia zapraszamy wszystkie rodziny – tęczowe, patchworkowe i tradycyjne, po to abyśmy mogli wspólnie się poznać, rozmawiać, pobawić. Na Festiwal przyjadą rodziny z całej Polski – z Olsztyna, Warszawy, Łodzi, Wrocławia i wielu innych miast. Zapraszamy trójmiejskie rodziny z dziećmi i bez, aby przyszły na Festiwal.

Najważniejsze wydarzenia to:

  • inauguracja ogólnopolskiej kampanii społecznej na rzecz tęczowego rodzicielstwa pt. „Jesteśmy rodziną. Podaj dalej!”
  • premiera wideoklipu przedstawiającego historię dwóch dziewczyn, które decydują się na dziecko
  • wykład prof. PAN Joanny Mizielińskiej „Rodziny z wyboru w Polsce”
  • projekcja filmu „Gayby baby” z dyskusją, w której udział weźmie m.in. sołtyska Grzebieniska, Marzena Frąckowiak ze swoją partnerką i ich córką
  • piknik rodzinny z zabawami dla dzieci i czytaniem tęczowych bajek
  • warsztaty rozwojowe i koncert

 

 

Program Festiwalu:

 

 

20.11.2015, PIĄTEK

17:00 Rodziny z wyboru w Polsce – wykład prof. PAN dr hab. Joanny Mizielińskiej i Agaty Stasińskiej oraz dyskusja z udziałem dr Katarzyny Bojarskiej na temat życia rodzinnego osób nieheteroseksualnych.

Prowadząca: Marta Abramowicz.

Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych,

Gdańsk, ul. Bażyńskiego 4, audytorium S 203.

 

21.11.2015 SOBOTA

10:00-14:00 Warsztaty rozwojowe: dla tęczowych rodzin; dla młodzieży; dla rodziców osób LGBT.

Gdańsk, ul. Miszewskiego 17.

16:00 Projekcja filmu Gayby baby oraz dyskusja z udziałem: sołtyski Grzebieniska Marzeny Frąckowiak wraz z partnerką Dorotą Walicką oraz trzynastoletnią córką Asią, a także badaczek tematu tęczowych rodzin: Ewy Slezkin oraz Moniki Puszyk. Dyskusję poprowadzi dr Anna Strzałkowska.

Gdańsk | Europejskie Centrum Solidarności, pl. Solidarności 1.

 

22.11.2015 NIEDZIELA

Sopot, Klub Atelier, al. Mamuszki 2

12:00-16:00 Tęczowy piknik rodzinny.

12:30 Inauguracja kampanii społecznej Jesteśmy rodziną. Podaj dalej! oraz premiera wideoklipu zrealizowanego przez Stowarzyszenie Edukacyjno-Teatralne Korkoro.

16:30 Koncert Julity Zielińskiej – autorki i wykonawczyni piosenki Jesteśmy rodziną.

 

 

Więcej informacji: www.tolerado.org

1534427_921722324536781_2337348250614468902_n-1TOLERADO_320px

M. Gębala: Powrót King Konga

teoria king kongaWspólnymi siłami  Feminoteki i portalu crowdfundingowego pomagam.pl zebrano pieniądze na wydanie  książki  Virginii Despentes Teoria King Konga – pozycji buntowniczej, punkowej, brutalnej i odważnej.

Francuska pisarka, punkówa, eks-prostytutka  bazując na swych często traumatycznych doświadczeniach, usiłuje kopnąć system w nos  i rozwalić  dyscyplinujący kobiety  domek z kart . Prostytucja? Tak – ale legalnie.  Gwałt? – to straszne, ale musisz się otrząsnąć. Po tym można żyć. A nawet żyć dobrze.

Gdy tak wertuję Despentes, jej buta przypomina feminizm siły, który zrywa całkowicie z postawą ofiary niosąc przesłanie: zrobiliśmy już dużo, ale możemy zrobić jeszcze więcej. Nawet w tak wiktymizujacych dyskursach – jak te o gwałcie i prostytucji –  nie daje sobie wyznaczyć miejsca.  Proponuje zdrowy rozsądek i chłodne podejście. Porzuca społeczne tabu na rzecz jasności swego doświadczenia, które mówi jej, że prostytucja niekoniecznie musi być czymś na wskroś złym i obrzydliwym ( a nawet pozwala szybko zarobić i to nieźle) a gwałt nie kończy szczęśliwego życia.

Obnaża hipokryzję systemu, który skazuje kobiety pracujące jako prostytutki na podwójne niebezpieczeństwo i margines społeczny, w zamian za milczące przyzwolenie na wykorzystywanie seksualne kobiet i czerpanie zysku z ich ciał. Faceci lubią czerpać zysk z ciał kobiet.  Dyskryminacja ze względu na płeć jest pewnego rodzaju kanibalizmem. Na końcu kanibal zeżre własne członki.  Despentes nawołuje prostytutki do walki o swoje prawa i negocjowania umów seksualnych. To ty – mówi –  powinnaś decydować gdzie, jak i za ile. Na co się godzisz, a na co nie.  Jasne, nie zawsze jest to możliwe. Ale ogólnie rzecz biorąc seks i prostytucja mogą być bezpieczne a usługi dobrze płatne. Despentes namawia kobiety do wzięcia swych ciał w swoje i tylko w swoje ręce, do czerpania z nich korzyści i przyjemności równocześnie licząc się z pewnym zagrożeniem ( którego nie da się wyeliminować). Zwraca uwagę jak nieliczne są kobiety, które mówią o prostytucji lub pornografii swym własnym językiem, bez dramatyzowania i stygmatyzacji. Które przyznają się bez wstydu  do czerpaniu  korzyści z własnego ciała.  Żal ma tylko o jedno: dlaczego nie uczy się kobiet bronić , a nawet wyrządzić krzywdy sprawcy w razie zagrożenia życia lub naruszenia nietykalności cielesnej.

Książka o traumie napisana jest językiem traumy ( mocno emocjonalnym – nie jest to jednak bynajmniej zarzut) ale z przesłaniem siły i odpowiedzialności, kipiąca życiem. Świeża. Nieuwikłana w nadmierne teoretyzowanie,  z mocną propozycją kierunku, w którym mógłby podążyć ruch feministyczny, lub – ogólnie – kobiety.

Czytając Despentes odnoszę  wrażenie, ze to, jak konstruowana jest kobieca seksualność  ma mocny związek z tym,  w jaki sposób jest odczytywane społecznie zjawisko prostytucji. Stygmatyzacja, społeczny ostracyzm, margines. Seksualność  wyparta lub obrócona w żart przez domowe porno.  Albo, jak pisze autorka, niezłe , szybkie pieniądze, dobra zabawa, ryzyko, ciekawość. Prostytucja jest tu również dość wyraźnie przeciwstawiona małżeństwu. Czysta ( okiełznana społecznie i silnie monogamiczna) seksualność mężatki /matki w konfrontacji  z niejasnym statusem prostytutki, który jeśli przeformułować  go, za namową pisarki, mógłby być mocno konkurencyjny wobec małżeństwa.

Walka o prawo do dysponowania własnym ciałem to niełatwa sprawa. To wręcz prawdziwa batalia.

Emancypacja kobiet w zakresie dysponowania swą seksualnością w pełni oraz ich prawa reprodukcyjne to kwestie wciąż nieuregulowane, lub uregulowane źle, ze szkodliwością dla kobiet.  Kto najczęściej zarabia na ciałach kobiet? Jakie, i czy w ogóle, kobiety mogą/powinny czerpać zyski z własnych ciał?

Pisarka stwierdza, że gwałt jest małą, ale wyraźną zapowiedzią tego, co może się stać, gdy kobieta weźmie za siebie bezpośrednią odpowiedzialność, podejmie ryzyko   i zrezygnuje z nadzoru sprawowanego przez ojca, brata, męża, syna , czy jakąkolwiek inną  bliską społeczność mężczyzn. Wstyd. To ma czuć kobieta-prostytutka, kobieta- zgwałcona, kobieta niewierna.   Seksualność kobiet to wciąż świat zakazany. Cuchnący siarką i innymi wyziewami, a zysk, który czerpią z ciał kobiet mężczyźni wciąż wyraźnie nie artykułowany. Mało tego, gender skonstruowane jest tak, by kobiety uczynić jeszcze bardziej bezbronnymi.

Despentes pisze „(…) Mężczyźni, absolutnie szczerze nie maja pojęcia, jak doskonale skuteczna jest społeczna procedura kastracji dziewczynek, jak starannie wszystko zorganizowane jest w tym celu, by atakując kobietę, mogli mieć pewność, ze zwyciężą, wiele nie ryzykując. (…) i wydaje się poczciwym idiotom, ze walka jest równa. Stąd ich zadowolenie z siebie”.

Despentes nawołuje do buntu i wymówienia posłuszeństwa. Nie tylko na poziomie mentalnym ale również na tym czysto fizycznym ( do dzisiaj nie może sobie wybaczyć, ze nie odważyła się bronić przed gwałtem scyzorykiem, schowanym w kieszeni.) Ale to wymaga odwagi,  zaciśnięcia zębów  i pewnej dozy bezczelności.  Wiary we własne siły oraz mocnego postanowienia wygrania tej nierównej  walki. Również  z samą sobą.

***

autorką recenzji jest Marzena Gębala.
Książkę można nabyć w księgarni Feminoteki.

PRO. Odzyskajmy prawo do aborcji – dyskusja podczas Akademii Feministycznej.

Wieczorem 20 października 2015 w siedzibie Feminoteki odbyła się pierwsza po letniej przerwie Akademia Feministyczna. Tym razem pretekstem do spotkania było wydanie przez Krytykę Polityczną książki Kathy Pollitt pod tytułem „PRO. Odzyskajmy prawo do aborcji”. O książce dyskutowały Anka Grzywacz i Karolina Więckiewicz z Federacji na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, czyli ekspertki w dziedzinie aborcji.

 

Obie gościnie zgodnie podkreślały, że książka może wnieść powiew świeżości do środowiska pro choice w Polsce, które jest ewidentnie zmęczone brakiem możliwości poprawy sytuacji, czy wręcz ciągłym zmaganiem się z próbami wprowadzenie prawa całkowicie zakazującego aborcji. Anka Grzywacz zauważyła, że efektem długotrwałego dyskutowania z przedstawicielami środowisk konserwatywnych jest zejście do tego samego poziomu, czyli używanie konserwatywnych argumentów (np. wartościowanie wyboru kobiety w zależności od sytuacji – aborcja z przyczyn ekonomicznych jest nie do przyjęcia, ale usunięcie ciąży będącej wynikiem gwałtu jest już akceptowalne). Dzięki książce mamy możliwość odświeżyć myślenie i wyjść ze schematów. Grzywacz podkreśliła też, że elementarną kwestią jest ponowne zaufanie kobietom. Brak zaufania, przejawiający się min. wartościowaniu decyzji kobiet, jest tak naprawdę odebraniem im prawa do decydowania. Innym aspektem dostosowania się do konserwatywnego dyskursu jest wtłoczenie kobiet w schemat aborcji, jako przeżycia strasznego – a co za tym idzie rzadkiego i złego. Autorka książki proponuje postrzeganie aborcji, jako jednej z metod planowania rodziny – co jak zauważyły ekspertki, jest niemożliwe, jeśli się ją stygmatyzuje.

 

Wątkiem, na który prelegentki zwróciły szczególną uwagę w książce było demaskowanie motywacji przeciwników aborcji. Autorka przedstawia ciekawą pespektywę, która może pomóc w obalaniu konserwatywnych argumentów. Przeciwnicy aborcji nie dążą do ograniczania liczby wykonywanych zabiegów. Nie podejmują działań z zakresu edukacji seksualnej i nie zwiększają dostępu do środków antykoncepcyjnych. Zamiast tego zdają się nie zauważać, że stosunki seksualne nie są podejmowane w większości przypadków w celach stricte reprodukcyjnych. Przeciwnicy aborcji nie chronią też życia ludzkiego, a wręcz pozbawiają kobiety podstawowych praw człowieka . Są one dla nich nie ludźmi, a miejscem rozwoju płodu. Odgrywają role bohaterek tylko do czasu urodzenia dziecka. Tymczasem kobiety często podejmują decyzję o aborcji, aby chronić byt swoich przyszłych, bądź już urodzonych dzieci. Aborcja nie jest przeciwstawna macierzyństwu, jak twierdzą jej przeciwnicy. Często jest też tak  – jak podkreślały ekspertki – podobnie w USA jak i w Polsce, że pewnym kobietom pozwala się mieć dzieci (mowa tu o białych, wykształconych kobietach), a innym już nie (np. biednym, imigrantkom, kobietom o innym niż biały kolorze skóry). Docieramy w tym momencie do sedna problemu – ludzie, którzy nazywają się obrońcami życia, są tak naprawdę osobami, które chcą kontrolować kobiety, odbierając im podmiotowość i prawo do decydowania o własnym ciele.

 

Po wystąpieniu prelegentek wśród uczestniczek i uczestników zebrania, rozgorzała dyskusja na temat przyczyn wprowadzenia obecnie obowiązujących przepisów antyaborcyjnych w Polsce oraz tego, jak sytuacja wyglądała przed ich wprowadzeniem. Na pytanie publiczności o następne planowane działania środowiska feministycznego w walce o prawo do aborcji, prelegentki zasugerowały przeczytanie książki Kathy Pollitt i czerpanie z niej inspiracji. Być może przyszedł czas na to, żeby wyzwolić się z konserwatywnego schematu, i zamiast PRO CHOICE zacząć określać ruch zgodnie z tym, czym jest, czyli PRO ABORTION.

 

Aleksandra Kołeczek

aktywistka, wolontariuszka Feminoteki

Feministyczna Kooperatywa na miarę 50+ zaproszenie

MFrej (2)Nazywam się Anna Wiatr.

Zacznę, dla odmiany, od końca.

Po pierwsze: Kobiety po 50. (ciut młodszych nie odeślemy z kwitkiem);
2. Z wyższym wykształceniem najchętniej;
3. Bezrobotne, nie z wyboru;
4. Młode (duchem);
5. Zdeterminowane do pracy zarobkowej;
6. Samodzielne w działaniach;
7. Feministki.

Wystarczy, a teraz od początku.

Poszukuję Koleżanek do współpracy. Do kooperatywy 50+, która zapewni nam godną pracę za przyzwoite wynagrodzenie. Żeby było jasne, nie mam gotowego pomysłu i nie proponuje Wam etatów w swojej firmie. Proponuję wspólne przedsięwzięcie, które wymyślimy i zorganizujemy.

Czy jesteście tutaj? Jeżeli tak, to poproszę o kontakt.

Wypełnijcie ankietkę i prześlijcie pod adres: [email protected]

Czekam na Was do końca listopada.

Skąd taki pomysł? Ano z życia.

Zanim jeszcze przekroczyłam magiczną pięćdziesiątkę, stało się u nas w kraju modne pomaganie „seniorkom i seniorom” za unijne pieniądze. A to można było zobaczyć jak wygląda klawiatura komputera, a to posiąść podstawy angielskiego, a nawet zostać zmotywowaną przez jakiegoś dziarskiego trzydziestolatka. Gorzej było z pracą, bo już wtedy nasze cv szły do kosza z powodów poza merytorycznych. Kryzys ( którego nie było) szalał sobie w najlepsze, a nasze mikroprzedsiębiorstwa padały jak muchy.

Wiele z nas zostało na lodzie, a z czasem i bez środków do życia. Na mnożących się konferencjach „pomocowych” dowiadywałyśmy się, że musimy być elastyczne, nie bać się nowych wyzwań i oczywiście przekwalifikowywać się koniecznie. „Fantastycznie” – mówiłam, ale też pytałam na kogo mam się przekwalifikować? Na fryzjerkę, bukieciarkę, tramwajarkę? A co wtedy będą robiły te, które już są fryzjerkami, bukieciarkami itd. i w tym kierunku się kształciły, bo tak chciały, takie miały ambicje.

Ja mam ze trzy fakultety, bo tak chciałam, bo to mnie interesowało. Mam doświadczenie zawodowe w kilku branżach, niekoniecznie pokrewnych z kierunkami studiów. Jestem elastyczna jak cholera, dobra, mogę sprzątać, dyplomy mi w tym nie przeszkadzają, tylko czy powinnam odbierać pracę tym, które niczego innego nie potrafią? Czy moja wiedza i doświadczenie wyparowały, ważne żeby ręce sprawne do miotły i ściery, kręgosłup zdrowy do wysadzania na basen staruszków w UK-ju? No halo! Coś chyba nie tak!

Może za chwilę tak będzie i poddam się i zmienię klimat, ale póki co jeszcze próbuję znaleźć swoje miejsce w moim kraju. I Was zapraszam.

A i jeszcze jedno, patrz pkt.7. Ja już nie chcę pracować z tymi, które za feministki się nie uważają.

Ważne! Nie udzielamy wsparcia finansowego, nie mamy gotowych miejsc pracy ani dotacji.

Ankietka:
Imię i nazwisko:
Data urodzenia:
Wykształcenie:
Umiejętności:
Od kiedy bezrobotne:
Adres mailowy, tel.:

Fundacja Feminoteka udziela wsparcia i matronuje inicjatywie.

„Fritzi i ja. Czyli o lękach ojca, że nie będzie dobrą matką” – recenzja

Myśląc o przyroście demograficznym, cały czas skupiamy się na rozrodczości kobiet. Mówimy o rozwiązaniach wspierających kobiety w wypełnianiu funkcji matek. Cały czas nie jest dla nas oczywistością, że wychowanie dziecka powinno być procesem, w którym na równi uczestniczą dwie osoby.

Opowieść Jochena Königa o wychowywaniu jego córki pokazuje zmagania ojca wychowującego dziecko w środowisku, w którym wykonywanie takich zadań postrzegane jest jako zadanie kobiece. Stąd też to Jochen staje się w oczach Fritzi mamą, co prowadzi zresztą do zabawnych nieporozumień w miejscach publicznych.

Książkę czyta się lekko a historia autentycznie wciąga, więc nie ma sensu streszczać historii tego rodzicielstwa. Jest to niewątpliwie świadectwo tego, że osoby prowadzące „wyzwolony” tryb życia gotowe są do podejmowania odpowiedzialnych decyzji w najbardziej ekstremalnych sytuacjach. Wiadomość o nagłym, nieplanowanym rodzicielstwie nigdy nie jest łatwa do przyjęcia. Autor nie próbuje się tłumaczyć czy usprawiedliwiać – przekazuje informację o „wpadce” na samym początku, przechodząc od razu do opowiadania o tym, w jaki sposób oboje – wraz z kobietą, która w książce przedstawiona jest jedynie mianem „mamy Fritzi – starają się dostosować do zastanej sytuacji. Nie udaje, że od początku byli uradowani – zgłaszają się na konsultacje z psychologiem, które musi odbyć każda osoba rozważająca usunięcie niechcianej ciąży. W istocie jednak rozmowa pomaga Jochenowi poradzić sobie z sytuacją. W końcu postanawiają, że Jochen jest w stanie podjąć się urlopu wychowawczego. Wiedząc, że będą w stanie poradzić sobie z sytuacją, decydują się przeżyć kolejne miesiące w sposób umożliwiający, z jednej strony, przygotowanie się do podjęcia nowego wyzwania, z drugiej – starają się wykorzystać ostatnie miesiące życia bez dziecka u boku.

Ten fragment wspomnień jest istotny o tyle, że pokazuje rolę instytucji państwowych we wspieraniu rodzicielstwa. Takich par jak ta stworzona przez Jochena i mamę Fritzi jest dzisiaj mnóstwo. Sytuacje niechcianej ciąży będą się zdarzać. Jeżeli celem państwa ma być zachęcenie do urodzenia, musi dać możliwość wyboru – traktując przy tym swoich obywateli jako dorosłych ludzi, z prawem do podjęcia  w obrębie własnego sumienia decyzji o zakończeniu tej sytuacji.

Zmagania Jochena z wychowaniem niemowlaka pokazują, że zajmowania się dzieckiem można się nauczyć – a nic nie jest skuteczniejszym motywatorem niż konieczność przewinięcia pieluchy czy przygotowania mleka w tym właśnie momencie. Czy mama Fritzi byłaby od razu gotowa do tego rodzaju wyzwań? Wątpliwe. Wydaje się, że umiejętność zajmowania się dzieckiem w pierwszej kolejności wynika ze szczerej miłości i umiejętności zaadaptowania swojego stylu życia do nowej sytuacji – płeć jest tutaj kwestią drugorzędną. To kolejna ważna refleksja, do której skłania lektura tej książki.

Wreszcie, jest to swego rodzaju dzienniczek wychowania dziecka w rodzinie nowego typu. Urodzenie Fritzi zmusiło jej rodziców do współpracy, nie oznacza to jednak, że automatycznie zacieśnieniu uległy relacje pomiędzy nimi. Oboje jednak potrafili oddzielić swoje życie uczuciowe od swoich zobowiązań względem dziecka. Nowe formy życia rodzinnego nie muszą być zagrożeniem ani dla rozrodczości, ani dla dobra dzieci. Osobiście z niecierpliwością czekam na polskie tłumaczenie kolejnej części wspomnień o wychowaniu Fritzi, a w dłuższej perspektywie – na refleksje samej Fritzi.

***

autor recenzji – Michał Żakowski

XX Konfrontacje Teatralne w Lublinie

W dniach od siódmego do osiemnastego października w Lublinie nastał czas sztuki, magii i kultury na najwyższym poziomie. Na ten krótki moment Centrum Kultury stało się dla mnie najważniejszym miejscem artystycznym w Polsce.

unnamedJuż od środy publiczność mogła podziwiać najpierw filmy, a później też najlepsze występy. Cały czas można było oglądać wystawy:  „A Question of Decency / Kwestia Przyzwoitości” – nowojorska scena queer oraz instalację w przestrzeni miejskiej Magdaleny i Ludomira Franczak – „Oddychająca góra”. Oficjalne otwarcie, które nastąpiło 9 października, zaczęło się mocnym akcentem w postaci spektaklu SkaGeN „BigMouth”, filmu „Grobowiec świetlików” w reżyserii I. Takahata oraz instalacji Wojtka Blecharza „Transcryptum”. Już po takim otwarciu wiedziałam, że warto było przyjechać na Konfrontacje. Festiwal odwiedziły grupy takie jak  andcompany & Co. oraz performerki ze Stanów Zjednoczonych  Holly Hughes, Lois Weaver i Peggy Shaw.

Konfrontacje Teatralne zupełnie zmieniają podejście do teatru oraz sztuki. Sprawnie przekraczają tematy tabu, sprawiając, że człowiekowi robi się niewygodnie w swoich schematach myślenia. Nie boją się podejmować każdego tematu i robią to w zupełnie nowej jakości, nieznanej dotychczas szerszej publiczności. Wzbudzają zachwyt, strach oraz refleksję nad dotychczasowym życiem i pojmowaniem pewnych spraw. Ukazują też kondycje artystów i sztuki zepchniętej trochę na bok przez technologię. Każdy fragment, każda rzecz na Festiwalu była godna uwagi i nie dało się przejść koło niej obojętnie. Polecam to wydarzenie każdemu, kto chce wiedzieć co dzieje się na scenie świata. Trudno opisać wszystkie odczucia i emocje przeżywane na widowniach. Czasem ukratkowe łzy, a czasem śmiech ukazywały prawdziwą naturę zjawisk. Z niecierpliwością czekam na kolejną edycję i życzę Festiwalowi jeszcze kolejnych, tak wspaniałych edycji.

***

autorka tekstu – Justyna Chruściel, wolontariuszka Feminoteki

 

Festiwal filmowy Pięć Smaków – Kino japońskich reżyserek

Japońskie reżyserki doprowadziły do rewolucji w kinematografii swojej ojczyzny, wprowadzając na ekrany nowe tematy i prezentując świeże spojrzenie na życie w Kraju Kwitnącej Wiśni. Pokaz ich prac na tegorocznych Pięciu Smakach będzie pierwszym tak szerokim przeglądem tych filmów w Polsce. Dodatkowo uświetni go wizyta Miwy Nishikawy, autorki dwóch filmów z programu.

Sekcji towarzyszyć będzie cykl wykładów „Kobiety i feminizm w Azji” w ramach Akademii Azjatyckiej. Odbywać się one będą w trakcie festiwalu w Muzeum Azji i Pacyfiku.

Oto osiem filmów sekcji Kino japońskich reżyserek:

MARZENIA NA SPRZEDAŻ (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Młode, zgodne małżeństwo prowadzi wspólnie restaurację. Na skutek nieszczęśliwego wypadku wybucha w niej pożar. Tracą wszystko. Próbują stanąć na nogi i zacząć od nowa, ale przytłoczony okolicznościami mąż pozwala sobie na noc z inną kobietą. Żona nie jest z tych, które wybaczają łatwo, jej sposób na zemstę jest jednak dość zaskakujący.

Przewrotny scenariusz Nishikawy to z jednej strony gra z konwencją popularnego w Japonii kina kulinarnego, z drugiej – wnikliwy, błyskotliwy psychologiczny dramat.

unnamed

 

 

 

PANIE DOKTORZE (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Dynamiczna historia, pełna humorystycznych akcentów, na pierwszy rzut oka będąca pełną ciepła komedią o mieszczuchu patrzącym z zachwytem i zadziwieniem na prowincjonalną rzeczywistość.

Małe, otoczone rozległymi polami miasteczko na japońskiej prowincji. Keisuke, student medycyny, przyjeżdża na staż do lokalnego lekarza, niesiony młodzieńczym optymizmem i wiarą w lekarskie powołanie, którego nie dostrzega w wielkomiejskich szpitalach-molochach. Choć jego entuzjazm można nazwać naiwnym, rzeczywiście znajduje na miejscu doktora oddanego pacjentom, dobrze rozumiejącego skomplikowane relacje między ciałem a psychiką. Jego praca jest jednak trudniejsza i bardziej żmudna niż przypuszczał Keisuke. Zwłaszcza, gdy w grę wchodzą bardziej poważne zabiegi, z którymi starszy pan chyba trochę sobie nie radzi. Wszystko robi się jeszcze bardziej skomplikowane, gdy pewnego dnia doktor znika bez śladu, a śledztwo przynosi więcej pytań niż odpowiedzi.

 

MIWA NISHIKAWA GOŚCIEM SPECJALNYM FESTIWALU

Miwa Nishikawa, reżyserka „Marzeń na sprzedaż” i „Panie doktorze” będzie gościem specjalnym festiwalu. Reżyserka i pisarka, autorka przewrotnych i błyskotliwych scenariuszy, karierę zaczynała jako asystentka Hirokazu Koreedy. Uznawana za spadkobierczynię humanistycznego nurtu japońskiej kinematografii i mistrzów takich jak Yasuhiro Ozu czy Mikio Naruse. Laureatka wielu prestiżowych nagród – między innymi Japońskiej Akademii, krytyków Kinema Junpo i Mainichi Shinbun oraz Blue Ribbon Award, a także laurów za scenariusz i reżyserię na festiwalu w Jokohamie.

unnamed (1)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0,5 MM (REŻ. MOMOKO ANDO)

Sawa zajmuje się zawodowo opieką nad starszymi osobami, choć jej podejście może wydawać się nieco niekonwencjonalne. Kiedy zatrudniająca ją agencja odkrywa naruszenie regulaminu, dziewczyna traci pracę i rozpoczyna działalność na własną rękę, znajdując klientów w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Bezpośredni sposób bycia i silny charakter nie ułatwiają jej życia, ale pozwalają nawiązywać bliskie i autentyczne relacje z podopiecznymi, którym także daleko do stereotypowych poczciwych staruszków…

 

DZIEWCZYNA Z MILIONEM (REŻ. YUKI TANADA)

Suzuko ma w życiu pod górkę. Nie może znaleźć porządnej pracy, rodzice, u których wciąż mieszka, każą płacić sobie czynsz, a superzdolny młodszy brat ciągle jej dokucza. Na domiar złego koleżanka, z którą chce wynająć mieszkanie, wystawia ją do wiatru, a jej były chłopak oskarża Suzuko o kradzież. Dziewczyna trafia do więzienia, ale po wyjściu z niego postanawia wszystko zmienić. By osiągnąć prawdziwą niezależność, rusza w drogę, stawiając sobie jeden cel: za każdym razem, gdy zaoszczędzi milion jenów, zmieni miejsce pobytu.

unnamed (2)

 

 

 

 

 

 

KOT DO WYNAJĘCIA (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Kolorowo ubrana Sayoko ma dar do zaprzyjaźniania się z kotami. Z ludźmi idzie jej trochę gorzej. Pewnego dnia wpada na pomysł, by wypożyczać garnące się do niej puchate przybłędy osobom, którym coś leży na sercu. Nie każdy jednak nadaje się na kociego opiekuna, więc kandydaci muszą przejść specjalną procedurę kwalifikacyjną…

Pełen ciepłych kolorów, barwnych postaci i kociego mruczenia film to przyjemna, a zarazem bardzo inteligentna opowieść o oryginalnym sposobie na życie.

 

OKULARY (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Taeko pojawia się w małym pensjonacie na jednej z wysp Okinawy. Szuka wypoczynku i samotności. Okazuje się jednak, że nie może liczyć na dyskretną i sprawną obsługę. Lokalna społeczność ma swoje – nieco dziwaczne – obyczaje, do których chcąc nie chcąc musi się dostosować. Dystans wobec innych nie jest tu najbardziej pożądaną cechą. Jak z zakłopotaniem konstatuje gospodarz, na wyspie nie ma też zupełnie nic do zwiedzania. Jest za to surowa przyroda, puste plaże i bardzo turkusowe morze.

Urocza i zaskakująco sugestywna opowieść o nauce patrzenia na morze, smakowania lodów i zaletach porannej gimnastyki.

unnamed (3)

 

 

 

 

 

TYLKO TAM PADA ŚWIATŁO (REŻ. MIPO O)

Mężczyzna z przeszłością, dziewczyna po przejściach spotykają się na niepięknych przedmieściach miasta Hakodate na Hokkaido. Ona ma na utrzymaniu chorego ojca, opiekującą się nim matkę i brata a zwolnieniu warunkowym. On odprawę z pracy w kamieniołomie przepuszcza w zakurzonym salonie pachinko, starając się zapomnieć o pewnym wypadku. Łączy ich zbudowana na trudnych doświadczeniach dojrzałość, determinacja i przenikliwe, trzeźwe spojrzenie na świat.

Niezależne kino najwyższej klasy, które uczyniło z reżyserki nadzieję japońskiej kinematografii.

 

NIE MA SIĘ CZEGO BAĆ (REŻ. HISAKO MATSUI)

Dokument pokazujący historię pionierek powojennego ruchu feministycznego w Japonii. Hisako Matsui, reżyserka i producentka, rozmawia ze swoimi rówieśniczkami, które w burzliwych latach 60. i 70. wychodziły na ulicę i walczyły o prawa kobiet. Wśród bohaterek znalazły się między innymi socjolożka Ueno Chizuko, która otwierała w Japonii pierwsze gender studies czy aktywistka Mitsu Tanaka, autorka jednego z najważniejszych feministycznych manifestów.

Wstęp na projekcję jest bezpłatny.

9. edycja festiwalu odbędzie się w Warszawie w dniach 12-20 listopada w kinach Muranów, Kinoteka i w Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Replika: Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu (13-19 listopada).

Sponsorzy: Hong Kong Economic and Trade Office (Central and Eastern Europe), Asia Travel

Patroni medialni: FilmWeb, TVP2, Gazeta.pl, CoJestGrane, TVP Kultura, Tygodnik Powszechny, AMS, Tokfm, Miesięcznik KINO, Aktivist!, Kukbuk, 5kilo kultury, Ekrany, Malemen, Voyage, Feminoteka, Bad Taste, CSPA, etnosystem.pl, Japonia-online, wAzji.pl, TORII, Poka Poka

Partnerzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Taiwan Ministry of Culture, Japan Foundation, Instytut Adama Mickiewicza, Stowarzyszenie Film 1,2, What Else Films, Pies czy Suka, Faktoria Win, Kino Muranów, Kinoteka, MSN, Muzeum Azji i Pacyfiku, Kino Nowe Horyzonty, Kinoplex

Organizator: Fundacja Sztuki Arteria

cykl koncertów / BYLE DO WIOSNY/ pod matronatem Feminoteki

BYLE DO WIOSNY (2015)

 

 

Kiedy w 2014 roku zapoczątkowany został cykl wydarzeń Byle do wiosny, nikt nie przypuszczał, że inicjatywa spotka się z tak dużym zainteresowaniem miłośników muzyki i sztuki. Odbywający się na przestrzeni jesieni i zimy cykl koncertów, który łączył muzykę i sztukę wizualną, stał się jednym z ważniejszych punktów na artystycznej mapie Łodzi. Podczas siedmiu miesięcy (wrzesień – marzec) w 6. dzielnicy wystąpili: Łukasz Jastrubczak, Daniel Brożek (Czarny Latawiec), Hubert Wińczyk, Piotr oraz Mikołaj Tkacz, Konrad Gęca, Patryk Daszkiewicz oraz bracia Matej i Jakub Frank.

 

 

Ubiegłoroczna edycja skupiała się na męskiej twórczości. Rok 2015 przynosi zmianę i zamierza stanowić kontrast do Byle do wiosny 2014. Tym razem zaproszone zostały artystki skupiające się na muzyce i sztukach audiowizualnych oraz wizualnych, aby ukazać ich podejście do eksperymentów dźwiękowych, często odmienne od męskiego. To również próba nawiązania do Her Noise, projektu mającego na celu zaprezentowanie różnorodnego odbioru muzyki i sztuki, patrząc przez pryzmat płci. W 2005 roku Kim Gordon wraz z Juttą Koether, Emmą Hedditch, Christiną Kubisch, Kaffe Matthews i Hayley Newman stworzyły wystawę poświęconą przecięciu sztuki i muzyki. Oprócz występów i wystaw przygotowano także materiały filmowe, dyskusje oraz panele i wywiady. Wykorzystywanie dźwięku jako medium jest także punktem wyjściowym dla tegorocznej edycji Byle do wiosny, podczas której wystąpią utalentowane i uznane artystki: Anna Zaradny, Martyna Poznańska, Katarzyna Justka czy Olga Szymula.

 

Wybrane postacie nie są osobami przypadkowymi. To często absolwentki studiów ukierunkowanych na sztuki wizualne, laureatki wielu konkursów i przeglądów artystycznych, uczestniczki światowych festiwali oraz osoby współpracujące z galeriami, muzeami i teatrami. Stąd potrzeba prezentacji ich twórczości w miejscu wyjątkowym, skupionym na sztuce – Muzeum Sztuki. Ich działania to wizualne i muzyczne performance, ale też filmy połączone z granym przez nie dźwiękiem. Zaproszeni goście tworzą muzykę awangardową i eksperymentalną, opierającą się na brzmieniach wytwarzanych za pomocą urządzeń elektronicznych, dla których wspólnym mianownikiem jest prąd i to, co można z jego udziałem stworzyć. W Polsce i na świecie muzyka noise to dziedzina zdominowana przez mężczyzn. Tegoroczna odsłona festiwalu chce to zmienić, zapraszając do tej edycji kobiety. Innym jej celem, jest też zaprezentowanie mieszkańcom Łodzi (choć nie tylko), że warto interesować się sztuką współczesną, łączącą muzykę i formy wizualne.

 

Byle do wiosny” to seria wydarzeń, które próbują odpowiedzieć na kilka pytań:

  • Co znajduje się między muzyką a sztukami wizualnymi?
  • Czy bycie artystą sztuk wizualnych i brak edukacji muzycznej przekłada się na rodzaj granego dźwięku, czy jest czynnikiem ograniczającym artystę czy wartością dodatnią, poszerzającą pole działań muzycznych?
  • Czy warstwa dźwiękowa tej muzyki ma w sobie więcej eksperymentu? Czym są muzyczne działania performatywne?

 

logo lodz

Kurator: Joanna Szumacher

Miejsce: Muzeum Sztuki w Łodzi, ul. Więckowskiego 36, 90-734 Łódź

Bilety: 8 zł

Czas: 20 listopada 2015, piątek, g. 19.00

Patronat Medialny: Feminoteka, FYH, Glissando, Miej Miejsce, Radio Żak, Plaster, Trzecia Fala

Biogramy artystek:

 

/Październik (30.10.2015)/

 

Katarzyna Justka

Na co dzień mieszka w Berlinie, gdzie tworzy performance oparte na świetle i dźwiękach. Jej twórczość skupia się wokół energii elektrycznej. Uznana w kraju i za granicą artystka współpracuje z licznymi teatrami, galeriami oraz klubami. Występowała na festiwalach Transvisualia, FreeFormFestival, Unsound, Warsaw Electronic Festival, Piksel in Norway, Electrovision London. Jej występy oraz prace można było podziwiać także w Galerii Zachęta czy w Teatrze Rozmaitości w Warszawie i Volksbühne w Berlinie.

facebook

tumblr

 

/Listopad (20.11.2015)/

 

Paulina Miu Zielińska

Do swojej twórczości wykorzystuje nagrania terenowe rejestrowane w przestrzeni miejskiej, na bagnach i w lasach. Jest śpiewaczką, performerką, kompozytorką muzyki do spektakli oraz wystaw, aktorką teatru Węgajty oraz współzałożycielką polsko-niemieckiej grupy artystycznej KUZKA, w której tworzy razem z Janem-Tage Kühlingiem. Prowadzi również zajęcia wokalne oraz warsztaty kreatywnej pracy z głosem Śpiewoluby i w ramach Pracowni Głosu Wędrującego.

soundcloud

 

/Grudzień (18.12.2015)/

 

Anna Zaradny

Jej artystyczna działalność skupia się wokół sztuk wizualnych i dźwiękowych. Kompozytorka utworów muzyczno-przestrzennych i muzyki do spektakli, improwizatorka, autorka instalacji i obiektów, a także animatorka festiwali muzycznych, w tym Musica Genera Festival w Szczecinie. Absolwentka dyrygentury i teorii muzyki w Akademii Muzycznej w Poznaniu, obecnie mieszka w Warszawie. W swojej dyskografii posiada nagrania przygotowane wspólnie z Tonym Buckiem, Robertem Piotrowiczem, Burkhardem Stanglem. W ramach festiwalu Ad Libitum dzieliła scenę z Pierrem Jodlowskim i Cezarym Duchnowskim. Występowała także na Copenhagen Jazz Festival, In Between w Chicago, All Ears w Oslo, Unsound Festival w Nowym Jorku czy What is music? w Melbourne.

portfolio

 

/Styczeń (01. 2016)/

 

Martyna Poznańska

Ukończyła Sztukę Dźwięku na University of The Arts London, obecnie studiuje dźwięk na UdK w Berlinie. Uczestniczyła w Laboratorium Głosu Olgi Szwajgier oraz w przeróżnych warsztatach dźwiękowych, w tym prowadzonych przez Meredith Monk. W 2012 roku wydała debiutancki album Hoarse Whisper, do którego w 2013 roku dodała także Listening East i Unknown Numbers (album Listening East powstał przy dofinansowaniu z środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego). Tworzyła też warsztaty poświęcone nagraniom terenowym (field recording), przygotowała ścieżkę dźwiękową do choreografii A Hint of Wasabi dla Adugna Dance Company w Playmouth w Wielkiej Brytanii, przy której współpracowała z wybitnym kompozytorem Jamiem Hamiltonem. Zaangażowana w ruch muzyki eksperymentalnej Muzykoterapia w Krakowie, jest także autorką instalacji przygotowanych na potrzeby festiwalu Spor w Aarhus w Danii (2013 r.). W swojej twórczości stara się uczulić odbiorców na hałas w przestrzeni miejskiej oraz uświadamiać ich, że warto redukować jego natężenie w otaczającej nas rzeczywistości.

portfolio

 

/Luty (02.2016)/

 

Olga Szymula

Pochodząca z Gdańska artystka swoją edukację rozpoczęła na Wydziale Filozofii. Brała udział w różnych projektach, w tym w Chórze Kobiet autorstwa Marty Górnickiej i Aleksandry Gryki czy Encumbrance Zbigniewa Karkowskiego. Obecnie tworzy muzykę elektroakustyczną i organizuje performance. W swojej muzyce łączy chwytliwe melodie oraz abstrakcyjne pejzaże dźwiękowe, do których często dodaje również szeroko pojęty hałas. W 2014 roku wytwórnia Death Carnival Records z Francji wydała album Kodomo No Hi, który nagrała razem z Piotrem Cisakiem i Pawłem Oleksińskim.

soundcloud

vimeo

 

/Marzec (03. 2016)/

 

Aleksandra Grünholz

Jest absolwentką Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, właścicielką studia graficznego Studio Chaotyczne, graficzką czasopisma M/I Kwartalnik muzyczny wydawanego przez niezależną oficynę MonotypeRecords, oraz producentką muzyczną tworzącą pod pseudonimem We Will Fail. Nakładem MonotypeRec. ukazały się jej dwa wydawnictwa: Verstörung i Verstörung 2.0. W czasach studenckich współtworzyła artystyczną grupę OKO, która skupiała się na performance i audioperformance oraz filmach. Studentka Leszka Knaflewskiego. W swojej muzycznej twórczości wykorzystuje nagrania terenowe.

soundcloud

https://www.facebook.com/events/1658287421094510/

 

Konkurs! Zapraszamy na film „W cieniu kobiet”

WCKMamy dla Was 15 podwójnych zaproszeń na film „W cieniu kobiet”.

Bilety trafią do 15 osób, które jako pierwsze prześlą maila z prośbą na adres [email protected]

Na zgłoszenia czekamy do piątku (23.10) do 15.00

 

Pokaz matronacki odbędzie się 3 listopada o godz. 19:00 w kinie Elektronik.

O filmie

„Film zachwyca błyskotliwą ironią z jaką demaskuje paradoksy związków międzyludzkich. Garrel raz jeszcze udowodnił, że zalicza się do grona najciekawszych twórców europejskiego kina, a jego dalszą karierę warto będzie śledzić z uwagą.” 

Piotr Czerkawski

„Philippe Garrel prezentuje wspaniały koncert na troje aktorów.” VARIETY

 „Prawdziwe arcydzieło.” OTROSCINES

To być może najlepszy film Garrela.” CAHIERS DU CINEMA

Pierre i Manon są małżeństwem, które wspólnie kręci niskobudżetowe dokumenty. Pewnego dnia on spotyka młodą stażystkę, która staje się jego kochanką. Jednak Pierre nie chce odejść od Manon, pragnie obu kobiet.

Tymczasem Elisabeth odkrywa, że Manon również kogoś ma. Gdy Pierre się o tym dowiaduje, porzuca kochankę i wraca do żony. Ale czy uda im się odbudować wspólny związek?

 

 

 

WARSZAWA: Premierowy pokaz filmu dokumentalnego pt. „KOBIETA BEZ PRZESTRZENI”

Dlaczego w polskiej polityce jest więcej mężczyzn, niż kobiet? Jak to się dzieje, że w zarządach i radach nadzorczych spółek zasiadają głównie mężczyźni? Z jakiej przyczyny ponad 80 proc. tytułów profesorskich należy do mężczyzn? – choć kobiety stanowią 51,6 proc. obywateli naszego kraju. Czy to efekt stereotypowo pojmowanych i narzucanych kobietom ról społeczno-kulturowych czy samoograniczania ambicji przez same kobiety? Jak codzienność, w której kobiety funkcjonują (system, prawo, kultura, wychowanie, edukacja) wpływa na wybory życiowe kobiet?  Na te i inne pytania szukają odpowiedzi autorzy filmu „Kobieta bez przestrzeni”.

Nie są to wydumane problemy. Liczby są bezwzględne. Polskie parlamentarzystki to wciąż poniżej 30% posłów.  Tylko 30% kadry zarządzającej polskich przedsiębiorstw stanowią kobiety (za badaniami Mercer).W roli ekspertów do programów telewizyjnych zapraszanych jest znacznie więcej mężczyzn niż kobiet, np. Wiadomości TVP1 – 22,3 proc. kobiet, Panorama TVP2 – 27,4 proc (monitoring Feminoteki). W polskiej nauce jest jeszcze gorzej. Według raportu Unii Europejskiej „She Figures”, tylko 18 proc. osób z tytułem profesora to kobiety….Czy wobec tych i wielu innych przykładów braku równowagi płci w polskim życiu publicznym nasze społeczeństwo jest odbiorcą głównie męskiego punktu widzenia?

Film dokumentalny „Kobieta bez przestrzeni” w reżyserii Grzegorza Karbowskiego analizuje  środowiska polskiej polityki, biznesu, kinematografii, teatru, nauki, reklamy i mediów, zachęcając widzów do krytycznego spojrzenia na obecność kobiet w  przestrzeni publicznej. Wiele ciekawych przykładów niedostatecznego ich udziału przywołują rozmówczynie i rozmówcy filmu.  Polityczki, tj. Małgorzata Fuszara, Olga Krzyżanowska czy Joanna Mucha zastanawiają się m.in. czy mężczyzna może skutecznie reprezentować kobiety w Sejmie. Henryka Bochniarz wskazuje na korzyści z udziału kobiet w strukturach zarządzania każdej firmy –  optymalne decyzje, lepsze wyniki finansowe.  Kobiety kina – Katarzyna Figura, Agnieszka Odorowicz i Malgorzata Szumowska przyznają, że polski film, pojmowany jako całość, przedstawia męski obraz świata, a plan filmowy to poligon, gdzie obowiązują mało kobiece reguły gry. Jak podkreśla psycholog Wojciech Eichelberger, kobiety rzadko chcą uczestniczyć w grze, do której same reguł nie ustanowiły…. Według socjologa prof. Radosława Markowskiego poszerzenie przestrzeni dla aktywności kobiet powinno wyprzedzić rozwiązania prawne. Wszyscy rozmówcy uznają, że stereotypy i tendencje do uprzedmiotowienia i  infantylizacji kobiet obserwujemy w bardzo wielu środowiskach – nie tylko w modzie czy przemyśle kosmetycznym.

Film pokazuje, że brak znaczącej reprezentacji kobiet w różnych przestrzeniach aktywności państwa przysparza strat nam wszystkim, także nastawionym antyfeministycznie mężczyznom. Jak wskazują doświadczenia dojrzałych społeczeństw Unii Europejskiej , zrównoważony udział obu płci w życiu publicznym ma pozytywny wpływ na relacje społeczne, sytuację ekonomiczną i sprawność funkcjonowania państwa.

Pokaz filmu w Warszawie: 20 października 2015 (wtorek), godz 18.00, Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16 , II piętro, Warszawa

Dokument „Kobieta bez przestrzeni” jest realizowany przez Video Studio Gdańsk i Stowarzyszenia Waga w ramach programu „Obywatele dla Demokracji”, finansowanego z Funduszy EOG. Pokazy filmu połączone z  debatami odbędą się w 12 miastach w Polsce. Przewidziana jest także emisja telewizyjna filmu i dystrybucja DVD.

Więcej informacji na www.videostudio.com.pl/kobieta.html oraz https://www.facebook.com/kobietabezprzestrzeni?fref=ts

Festiwal filmowy „Pięć smaków”

W ramach pokazów specjalnych na tegorocznym Festiwalu Filmowym Pięć Smakach zostaną zaprezentowane dwa najnowsze filmy wybitnych mistrzów kina azjatyckiego – „Zabójczyni” Hou Hsiao-hsiena oraz „Korporacja” Johnniego To.

 

Hou Hsiao-hsien, bohater retrospektywy 5. edycji Pięciu Smaków, przygotowywał się do realizacji „Zabójczyni” ponad dwie dekady. Nagrodzony za reżyserię na tegorocznym festiwalu w Cannes, film jest wielkim hołdem mistrza dla gatunku wuxia, jednego z filarów chińskojęzycznego kina. Szerszy kontekst dla „Zabójczyni” zapewni jedna z głównych sekcji festiwalu – „Tajwańskie Filmy Wuxia”, w której zaprezentowane będą klasyczne arcydzieła gatunku.

„Korporacja” Johnniego To jest z kolei dowodem na niezwykłą wszechstronność reżysera, którego twórczość prezentowaliśmy na 7. edycji festiwalu. W musicalu o wielkich pieniądzach i korporacyjnych intrygach, w jednej z kluczowych ról pojawia się Chow Yun-fat, legenda hongkońskiego kina. Wielka kariera aktora rozpoczęła się w roku 1986 od „Lepszego jutra”, filmu który zapoczątkował jego niezwykle owocną współpracę z Johnem Woo. Na Pięciu Smakach, w sekcji „Retrospektywa: John Woo” pokażemy pięć ich wspólnych filmów.

ZABÓJCZYNI (THE ASSASSIN, 2015, REŻ. HOU HSIAO-HSIEN)
Dystrybucja w Polsce: Gutek Film

Historia rozgrywa się w Chinach dynastii Tang. Dziesięcioletnia dziewczynka trafia do klasztoru, w którym zostaje wyszkolona na profesjonalną zabójczynię. Po latach powraca w rodzinne strony, by zrealizować tajną polityczną misję. Jej lojalność zostanie wystawiona na ciężką próbę – celem będzie miły jej sercu książę. Klasyczną dworską intrygę reżyser opowiada w autorski sposób, z ogromną świadomością wykorzystywanej struktury narracyjnej. Najważniejsze stają się marginesy, kulisy zdarzeń, chwile wyczekiwania. Historię o honorze, zdradzie, wierności Hou rozpisuje na detale: spojrzenia zza zasłon, obserwowane z daleka spotkania, chwile milczenia zawieszone pomiędzy słowami. Nie zabraknie oczywiście walk: ich wysmakowana choreografia jest wszak nieodzownym składnikiem rzeczywistości, w którą mamy okazję się zanurzyć.

unnamed

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wuxia to jeden z najbardziej spektakularnych gatunków azjatyckiego kina. Hou Hsiao-hsien to mistrz kameralnych opowieści i introspekcyjnych narracji. To ryzykowne połączenie okazało się strzałem w dziesiątkę. Jednym z tych strzałów, które śmiertelnie cicho przemykają między bambusowymi pniami i trafiają niespodziewającą się niczego ofiarę prosto w serce. Nie ma więc wątpliwości: „Zabójczyni”, która wzbudziła sensację na międzynarodowych festiwalach i  zdobyła szerokie uznanie znawców gatunku, to film, do którego będziemy wracać latami.

KORPORACJA (THE OFFICE, 2015, REŻ. JOHNNIE TO)

Johnnie To i… musical rozgrywający się wśród hongkońskich korposzczurów, których egzystencja toczy się w rytm nerwowo zmieniających się indeksów giełdowych? Czemu nie! „Korporacja” to pełna energii, elegancji i wizualnej (oraz muzycznej) brawury opowieść o świecie ludzi pełnych ambicji i żądnych władzy. Czy jest tu miejsce na prawdziwe uczucia i zwyczajną przyzwoitość?

Świat stoi u progu kryzysu finansowego. Wkrótce zbankrutuje Lehman Brothers i globalny ład finansowy załamie się, wysyłając w niebyt tysiące fortun i miliony błyskotliwie zapowiadających się karier. Ale ludzie jeszcze o tym nie wiedzą, są dopiero świadkami pierwszych symptomów nadchodzącego tsunami. Codzienne, ze śpiewem na ustach, prą do biur, napędzani wizją stale rosnącej gospodarki, marzeniami awansu i wielkich pieniędzy. Nie wszyscy mogą ten wyścig wygrać, przetrwają tylko najsilniejsi.

Akcja pełnej intryg „Korporacji” toczy się w jednej z najbardziej niezwykłych scenografii, jakie powstały ostatnio w kinie. Wykreowana w obrębie jednej przestrzeni symetryczna rzeczywistość sterylnych biur, gładko sunących schodów i błyszczących posadzek olśniewa. W centrum tego osobliwego, klaustrofobicznego i nigdy nie zasypiającego świata znajduje się ogromny zegar, nieubłagalnie przypominający o tym, że czasu na odniesienie sukcesu jest z każdą sekundą coraz mniej.

unnamed (1)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gwiazdą „Korporacji” jest Sylvia Chang, która jest również autorką bardzo popularnej sztuki, na podstawie której powstał scenariusz do filmu. W jednej z głównych ról pojawia się także Tang Wei, którą widzowie mieli okazję podziwiać w „Złotym Wieku” Ann Hui (8. Pięć Smaków) oraz „Późnej jesieni” Kim Tae-yonga (5. Pięć Smaków).

Więcej informacji na stronie festiwalu.

„Między Światami” – Roxana Saberi / do nabycia w księgarni Feminoteki

Rankiem 31 stycznia 2009 roku pracująca w Iranie amerykańska dziennikarka Roxana Saberi została wyciągnięta z domu przez czterech mężczyzn i brutalnie aresztowana. Agenci irańskiego wywiadu oskarżyli ją o szpiegostwo na rzecz Stanów Zjednoczonych. W pokazowym, absurdalnym procesie, który trafił na pierwsze strony gazet całego świata, skazano ją na karę ośmiu lat więzienia. Miała ją odbyć w okrutnym teherańskim więzieniu Evin – miejscu, skąd każdy wychodzi zmaltretowany psychicznie, fizycznie bądź nie wychodzi wcale…

1123-1283-thickbox

 

 

Nakładem wydawnictwa Sine Qua Non ukazała się wstrząsająca relacja z samego środka autorytarnego, teokratycznego reżimu. W relacji tej ukazane zostały kontrasty irańskiego społeczeństwa oraz funkcjonowanie tajnych służb irańskiego państwa.

Książkę można nabyć w księgarni Feminoteki

Festiwal Równych Praw i VII Wrocławski Marsz Równości

baner_950x200Zapraszamy na Festiwal Równych Praw i VII Wrocławski Marsz Równości.

W programie warsztaty, wykłady, pokazy filmowe, debata o mowie nienawiści, koncerty i spotkania.

Marsz Równości w tym roku odbędzie się pod hasłem „Prawa człowieka, a nie światopogląd!”. Przypomnimy, że prawa człowieka muszą być zagwarantowane przez państwo bez względu na to, jakie poglądy mają rządzący politycy. Nie powinny być też zależne od woli większości, a politycy są zobowiązani do tego, aby chronić wszystkich obywateli w prawie do życia, wolności osobistej, wypowiedzi i do rozwoju. Zapraszamy do Wrocławia!
PROGRAM
26 września, sobota
10.00-16.00 – Zobacz, zrozum, zareaguj – warsztat o przestępstwach z nienawiści. Prowadzenie: Nomada.
https://www.facebook.com/events/402671446597048/
14.00-18.00 – Malowanie transparentów na Marsz Równości 2015.
https://www.facebook.com/events/1493840287595280/

27 września, niedziela
11.00-18.00 – Spotkanie Tęczowych Rodzin. Budowanie autorytetu oraz rozwiązywanie sytuacji trudnych komunikacyjnie – warsztat. Prowadzenie: Anna Strzałkowska.
Gry i zabawy, warsztaty antydyskryminacyjne dla dzieci. Prowadzenie: Kinga Karp.
https://www.facebook.com/events/117946528558418/
19.00-20.00 – OrthoDykes jako strategia emancypacji lesbijek zagrożonych wykluczeniem krzyżowym – wykład Joanny Grudzińskiej, prezentacja filmu „Keep Not Silent” Ilil Alexader.
https://www.facebook.com/events/1494415147535365/

28 września, poniedziałek
19.00-21.00 – Magiel obywatelski o mowie nienawiści. Debata z udziałem Krzysztofa Mieszkowskiego, Bartka Lisa, Magdy Piekarskiej, Joanny Synowiec. Teatr Polski Scena Kameralna, ul. Świdnicka 28

https://www.facebook.com/events/441704132704240/

29 września, wtorek
18.00-21.00 – Niepotrzebny strach? Fakty i mity na temat HIVAIDS. Prowadzenie: Adam Mikuszewski.
https://www.facebook.com/events/1009086335788954/

30 września, środa
18.00-21.00 – Oswajanie transpłciowości. Warsztat. Prowadzenie: Fundacja Trans-Fuzja.
https://www.facebook.com/events/1476402025995572/

1 października, czwartek
12.00-14.00 – Tęczowy korpomeeting. Spotkanie przedstawicieli grup LBGT działających we wrocławskich korporacjach (spotkanie zamknięte).
18.00-21.00 – Zwiąż mnie – warsztat z podstaw BDSM. Prowadzenie: Wioleta Jaworska
https://www.facebook.com/events/402264633297247/
18.30 – wernisaż wystawy Yogyakarta
https://www.facebook.com/events/896876363722877/
19.00-24.00 – U cioci na imieninach, recital Mateusza Kowalczyka.

https://www.facebook.com/events/993062710744056/

2 października, piątek
18.00-20.00 – Spoza centrum widać więcej. Przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć, orientację seksualną i miejsce zamieszkania. Spotkanie z Natalią Saratą.
https://www.facebook.com/events/497424010424219/
20.00 – koncert zespołów Semantyka i Stary Maleńka.
https://www.facebook.com/events/523325207822966/

3 października, sobota
13.00-16.00 – VII WROCŁAWSKI MARSZ RÓWNOŚCI 2015 pod hasłem „Prawa człowieka, a nie światopogląd!”

https://www.facebook.com/events/1666283283605351/
17.00-19.00 – Warsztat herstoryczny – odzyskujemy pamięć i przestrzeń. Prowadzenie: Fundacja HerStory

https://www.facebook.com/events/912877415449168/
20.00 – Impreza pomarszowa – Totalna gejoza!
https://www.facebook.com/events/1600661670197487/
4 października, niedziela
12.00 – Śniadanie festiwalowe.
https://www.facebook.com/events/1696252397271648/
14.00-16.00 – Proszę Państwa, oto miś. Kilka słów o subkulturze bears w Polsce i na świecie. Prowadzenie: Dov Ber.
https://www.facebook.com/events/1628815360725758/

Szczegóły na www.facebook.com/kulturarownosci oraz www.kulturarownosci.org

baner_950x200

Już jest! Program XX Konfrontacji Teatralnych!

20-konfro-newsletter

Konfrontacje od początku swojego istnienia podważają i rozsadzają ramy teatru, wyznaczając nowe sposoby myślenia o jego roli, znaczeniu i podstawowych zadaniach. Festiwal, założony 20 lat temu przez najważniejszych twórców lubelskiej awangardy teatralnej: Janusza Opryńskiego, Włodzimierza Staniewskiego i Leszka Mądzika, od początku poszukiwał innych rozwiązań i pomysłów niż te, które obowiązują w teatralnym mainstreamie, wskazując zarazem, że model teatru dramatycznego nie jest jedynym możliwym. Konfrontacje wyrastają z tradycji teatru niezależnego, awangardowego, politycznego i takiego do dzisiaj poszukują.

 

PROGRAM XX EDYCJI:

7 października (środa)

19.00 Eyal Weiser „How’s the Beast”  – Six Verbs Movement – Sala Widowiskowa; czas trwania: 60 min; bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury; spektakl w j. polskim, angielskim, niemieckim i hebrajskim

21.00 Eyal Weiser „How’s the Beast”  – Six Verbs Movement – Sala Widowiskowa; czas trwania: 60 min; bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury; spektakl w j. polskim, angielskim, niemieckim i hebrajskim

8 października (czwartek)

18.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement –  Zdrój na placu dworcowym PKS w Lublinie; czas trwania: 60 min, wstęp wolny

What-Tammy-Need-To-Know...-1-504x378

9 października (piątek)

12.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31 – czas trwania: 60 min,  bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

13.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31 – czas trwania: 60 min,  bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

14.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31 – czas trwania: 60 min,  bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

15.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31 – czas trwania: 60 min,  bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

16.00 Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31 – czas trwania: 60 min,  bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

18.00 otwarcie Festiwalu – Sala Kinowa. Otwarcie wystawy „A Question of Decency / Kwestia Przyzwoitości” – Sala Mała. Wystawa otwarta przez cały okres Festiwalu w godzinach 15:00 – 21:00.

19.00 SkaGeN „BigMouth” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 90 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim z polskimi napisami

20.00 Kino Konfrontacji: „Grobowiec świetlików”, reż. I. Takahata – Sala Kinowa, czas trwania: 89 min; bilety: 5 / 8 pln

21.00 Wojtek Blecharz „Transcryptum” – Piwnice CK; czas trwania: 90 min (wejścia co 15 min); bilety: 20/30 pln

andcompany_war_Jan-Brokof-305x203

10 października (sobota)

12.00 Ulrike Grossarth – „SYMBOL gotowe / lying” – Six Verbs Movement – ul. Lubartowska 31; czas trwania:  360 min; wstęp wolny

15.30 Kino Konfrontacji – „Baader-Meinhof”, reż. U. Edel – Sala Kinowa; czas trwania: 150 min; bilety: 5/8 pln

18:00 andcompany & Co. – „Sounds like war: kriegserklärung” – Sala Czarna; czas trwania: 45 min; bilety” 10/20 pln; spektakl j. angielskim z polskimi napisami

19.00 SkaGeN „BigMouth” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 90 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim z polskimi napisami

21.00 Wojtek Blecharz „Transcryptum” – Piwnice CK; czas trwania: 90 min (wejścia co 15 min); bilety: 20/30 pln

11 października (niedziela)

15.00 „Bracia Karamazow” – Promocja nowej edycji „Braci Karamazow” F. Dostojewskiego, w tłumaczeniu prof. Cezarego Wodzińskiego – Sala Kinowa; wstęp wolny

17.15 Kino Konfrontacji – „Idź i patrz”, reż. E. Klimow – Sala Kinowa; czas trwania: 136 min; bilety: 5/8 pln

19.00 „Po co psuć i tak już złą atmosferę”, reż. Aleksandra Jakubczak – Sala Widowiskowa; czas trwania: 75 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim z angielskim napisami

20.00 Vulva, reż. Joanna Lewicka – Sala Widowiskowa Galerii Labirynt; czas trwania: 60 min; bilety: 10/20 pln; spektakl w j. polskim z angielskim napisami

21.30 „Po co psuć i tak już złą atmosferę”, reż. Aleksandra Jakubczak – Sala Widowiskowa; czas trwania: 75 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim z angielskim napisami

12 października (poniedziałek)

13.00 Raphael Rogiński „Żywizna” – Six Verbs Movement – Teatr Stary w Lublinie; czas trwania: 60 min; bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury;

16.00 Kino Konfrontacji – „Ostatni etap”, reż. W. Jakubowska – Sala Kinowa; czas trwania: 104 min; bilety: 5/8 pln

18.00 Teatr Provisorium „Punkt Zero” – czytanie – Sala Kinowa; czas trwania: 150 min; wstęp wolny

18.30 „Burmistrz”, reż. Maria Kwiecień – Oratorium; czas trwania: 75 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim z angielskim napisami

21.00 „Burmistrz”, reż. Maria Kwiecień – Oratorium; czas trwania: 75 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim z angielskim napisami

 

andcompany&Co: BLACK BISMARCK, Urauffuehrung am 27.09.2013 im HAU 2, Hebbel am Ufer Berlin, Von und mit: Dela Dabulamanzi, Simone Dede Ayivi, Alexander Karschnia, Nicola Nord, Gorges Ocloo, Joachim Robbrecht, Sascha Sulimma. Dramaturgie: Alexander Karschnia Buehne: Jan Brokof&Co. Licht:ÊGregor Knueppel&Co. Video: Kathrin Krottenthaler Regieassistenz:ÊMascha Euchner-Martinez Buehnenbildassistenz: Julia Harttung Technische Leitung: Marc Zeuske Company Management: Katja Sonnemann auf dem Bild v.l.: Joachim Robbrecht, Gorges Ocloo, Dela Dabulamanzi Eine Produktion von andcompany&Co. in Koproduktion mit HAU Hebbel am Ufer (Berlin), deSingel Antwerpen, FFT Duesseldorf, Ringlokschuppen Muelheim und dem Theater im Pumpenhaus Muenster. Gefoerdert aus Mitteln des Hauptstadtkulturfonds, durch den Regierenden Buergermeister von Berlin Ð Senatskanzlei Ð Kulturelle Angelegenheiten und die Kunststiftung NRW. © MuTphoto/ Barbara Braun
© MuTphoto/ Barbara Braun

13 października (wtorek)

14.00 Robert Kuśmirowski „Momento Mori” – Six Verbs Movement – ul. Rybna 12; czas trwania: 120 min; wstęp wolny

17.00 neTTheatre „The Hideout / Kryjówka” – Sala Czarna; czas trwania: 100 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim częściowo tłumaczony na angielski

17.30 Kino Konfrontacji – „Walc z Baszirem”, reż. A. Forman – Sala Kinowa; czas trwania: 90 min; bilety: 5/8 pln

19.00 andcompany & Co. „Black Bismarck” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 90 min; bilety: 30/40 pln; spektakl w j. niemieckim i angielskim z polskimi napisami

20.00 neTTheatre „The Hideout / Kryjówka” – Sala Czarna; czas trwania: 100 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim częściowo tłumaczony na angielski

21.00 Penny Arcade „B!D!F!W!” – Piwnice CK, wejście na salę i „pre-show” od 20.30 – czas trwania: 120 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim częściowo tłumaczony na j. polski

8.-Penny-head-down-with-dancers-504x336

14 października (środa)

15.00 Kino Konfrontacji – „Flaming Creatures”, reż. J. Smith – Sala Kinowa; czas trwania: 43 min; wstęp wolny

16.00 Kino Konfrontacji – „Jack Smith and Destruction of the Atlantis”, reż. M. Jordan – Sala Kinowa; czas trwania: 94 min, wstęp wolny

18.00 Kino Konfrontacji – „Roy Cohn / Jack Smith”, reż. J. Godmilow – Sala Kinowa; czas trwania: 90 min, wstęp wolny

19.30 Xavier le Roy „Untitled” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 70 min; bilety: 30/40 pln; spektakl w j. angielskim i résumé w j. polskim

21.00 Penny Arcade „B!D!F!W!” – Piwnice CK, wejście na salę i „pre-show” od 20.30 – czas trwania: 120 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim częściowo tłumaczony na j. polski

15 października (czwartek)

16.00 „Konformizm / bunt / zmiana” – wykład w ramach cyklu Scena Lublin – Sala Kinowa; wstęp wolny

17.30 Kino Konfrontacji – „A Litany For Survival. The Life and Work of Audre Lorde”, reż. A Griffin & M. Parkerson – Sala Kinowa; czas trwania: 60 min; wstęp wolny

18.30 Komuna//Warszawa, Wojtek Ziemilski „Pigmalion” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 45 min; bilety: 10/20 pln; spektakl w j. polskim bez tłumaczenia

19.30 Split Britches „RUFF” – Sala Czarna; czas trwania: 70 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim z polskimi napisami

21.00 Holly Hughes „Clit Notes” – Piwnice CK; czas trwania: 70 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim z polskimi napisami

PeggyShaw-Photgraphy-by-Michael-Conti-504x33616 października (piątek)

15.00 Kino Konfrontacji – „Czekając na księżyc”, reż. J. Godmilow – Sala Kinowa; czas trwania: 88 min; wstęp wolny

16.30 Kino Konfrontacji – „Welcome to This House”, reż. B. Hammer – Sala Kinowa; czas trwania: 79 min; wstęp wolny

18.00 „Money Talks with Citizen Reno” z gościnnym udziałem prof. Jerzego Hausnera – piwnice CK; czas trwania: 90 min; bezpłatne wejściówki do odebrania w Kasie Centrum Kultury; spektakl w j. angielskim z tłumaczeniem symultanicznym/na żywo na j. polski

19.00 Teatr Stary w Lublinie „Wieczorem” – Teatr Stary w Lublinie; czas trwania: 70 min; bilety w kasach Teatru Starego

19.30 Split Britches „RUFF” – Sala Czarna; czas trwania: 70 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim z polskimi napisami

21.00 Teatr Kana „Projekt: Matka” – Sala Widowiskowa; czas trwania: 70 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. polskim z angielskimi napisami

17 października (sobota)

14.00 Akademia Ruchu. Autobiografia Wojciecha Krukowskiego– Spotkanie wokół książki Wojciecha Krukowskiego – Sala Kinowa; wstęp wolny

16.00 Gala nagrody im. prof. Zbigniewa Hołdy – Sala Widowiskowa CK; zaproszenia

17.30 Kino Konfrontacji – „W sprawie Susan Sontag”, reż. N. Kates – Sala Kinowa; czas trwania: 101 min; wstęp wolny

18.00 Teatr Ósmego Dnia „Dwie niepodobne historie” – Sala Czarna; czas trwania: 50 min; bilety: 10/20 pln; spektakl w j. polskim z angielskimi napisami

20.00 Teatr Ósmego Dnia „Dwie niepodobne historie” – Sala Czarna; czas trwania: 50 min;  bilety: 10/20 pln; spektakl w j. polskim z angielskimi napisami

21.00 Split Britches „What Tammy Needs To Know About Getting Old And Having Sex” – Piwnice CK; czas trwania: 90 min; bilety: 20/30 pln; spektakl w j. angielskim częściowo tłumaczony na j. polski

23.00 Brzeski Teatr Dramatu „Dziady. Twierdza Brześć” – Sala Widowiskowa Galerii Labirynt – czas trwania: 120 min; bilety: 10/20 pln; spektakl w języku białoruskim

BP_maarten_vanden_abeele_17-male-504x308

18 października (niedziela)

16.00 Kino Konfrontacji – „I WANT (NO) REALITY”, reż. A. Brzezińska – Sala Kinowa; czas trwania: 53 min; bilety: 5/8 pln

16.00 Teatr Stary w Lublinie „Skarb” – Teatr Stary w Lublinie;  czas trwania: 50 min; bilety: 30 PLN (bilety sprzedawane są dla dzieci – opiekunowie wchodzą bezpłatnie. Uwaga! razem z dzieckiem na scenie gdzie odbywają się przedstawienia może przebywać tylko jeden opiekun drugi opiekun chcący uczestniczyć w przedstawieniu zajmuje miejsce na widowni). Bilety na spektakl można kupić tylko w kasie teatru.

17.30 Teatr Stary w Lublinie „Skarb” – Teatr Stary w Lublinie;  czas trwania: 50 min; bilety: 30 PLN (bilety sprzedawane są dla dzieci – opiekunowie wchodzą bezpłatnie. Uwaga! razem z dzieckiem na scenie gdzie odbywają się przedstawienia może przebywać tylko jeden opiekun drugi opiekun chcący uczestniczyć w przedstawieniu zajmuje miejsce na widowni). Bilety na spektakl można kupić tylko w kasie teatru.

18.00 Jan Lauwers & Needcompany „The Blind Poet” – ACK UMCS Chatka Żaka; czas trwania: 160 min (z przerwą); bilety: 30/40 pln; spektakl w j. angielskim, francuskim, holenderskim, norweskim, arabskim, tłumaczony na j. polski i angielski

22.00 Sonic Phenomena na Konfrontacjach prezentuje: Tim Hecker – Sala Widowiskowa CK; bilety: 20/30 pln

a-question-of-decency-504x330

WYSTAWY

A Question of Decency / Kwestia Przyzwoitości” – nowojorska scena queer – Sala Mała. Wystawa otwarta w dniach 9-18.10 u w godzinach 15:00 – 21:00.
Magdalena i Ludomir Franczak – „Oddychająca góra”–  instalacja w przestrzeni miejskiej, Lubartowska 31, czynna codziennie w dniach 10-18 października w godzinach 15:00 – 18:00