TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Żadna wymówka nie powinna utrudniać wdrażania Konwencji Antyprzemocowej

W komunikacie z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet 2018 r. Nils Muižnieks, Komisarz Praw Człowieka Rady Europy podkreśla, że ​​politycy i środowiska opiniotwórcze powinni promować uczciwą i opartą na sprawdzonych informacjach debatę publiczną na temat Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (Konwencja Stambulska).

– Zwalczanie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej musi być dla nas priorytetem. Konwencja Stambulska jest nowoczesnym i wyjątkowym narzędziem mającym na celu ochronę praw kobiet, a żadna wymówka nie powinna utrudniać jej ratyfikacji i wdrożenia ” – mówi  Komisarz.

W swoim wystąpieniu podkreślił, że „przemoc wobec kobiet, we wszystkich jej formach, stanowi pogwałcenie praw człowieka i wymaga konkretnych działań ze strony państw. Konwencja Stambulska odpowiada na te potrzeby – to przełomowy dokument, który ma pomóc władzom krajowym w zapobieganiu przemocy wobec kobiet, ochronie ofiar i ściganiu sprawców.”

Komisarza szczególnie niepokoi kilka nieporozumień związanych z Konwencją propagowanych w niektórych krajach członkowskich m.in. przez polityków, aby sprzeciwić się ratyfikacji. „Niektórzy udają, że użycie słowa płeć (gender) w Konwencji ma ukryte cele i skutki. To po prostu nieprawda – dodał Komisarz.

Jak wyjaśnia w Konwencji termin ten jest używany do zdefiniowania zjawiska „przemocy opartej na płci”, przeciwko kobietom, czyli przemocy skierowanej przeciwko nim, ponieważ to kobiety najczęściej przemocy doświadczają i są na nią najbardziej narażone.  Słowo „płeć” w Konwencji służy również do stwierdzenia, że ​​”stereotypy i role płciowe” dotyczące kobiet i mężczyzn muszą być zwalczane, ponieważ odgrywają one rolę w utrwalaniu przemocy wobec kobiet.

Jego zdaniem wszelkie inne uwagi dotyczące słowa płeć (gender) zamieszczone w konwencji wynikają,  w najlepszym razie, z niedoinformowania, a w najgorszym – służą manipulacji.

Zobacz wideo z cała wypowiedzią Komisarza

Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka zaniepokojone kurczeniem się przestrzeni obywatelskiej oraz rosnącą retoryką ekstremistyczną

Po dwóch wizytach w Polsce, w grudniu i lutym, Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka wzywa rząd polski do prowadzenia konstruktywnego dialogu z organizacjami zajmującymi się kwestiami praw człowieka i praworządności, oraz do przywrócenia systemu mechanizmów kontroli koniecznych w funkcjonującej demokracji.

Birgit Van Hout, Przedstawicielka Regionalna Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka w Brukseli powiedziała, że „silne i aktywne społeczeństwo obywatelskie, które angażuje się w sprawy publiczne, mówi prawdę władzy, niezależnie od tego jak jest ona niewygodna, i stara się chronić prawa wszystkich ludzi, szczególnie tych najbardziej bezbronnych, jest podstawowym elementem zdrowej i stabilnej demokracji.” Tymczasem „przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego w Polsce czują się bezbronni”.

Przedstawiciele organizacji pozarządowych zajmujących się wolnością wypowiedzi podkreślili podczas spotkania w Warszawie, że ostatnie zmiany legislacyjne doprowadziły do ​​narastającej ingerencji rządu w treści nadawane przez media publiczne, zmniejszając różnorodność przekazu, naruszając interes publiczny oraz zwiększając ryzyko autocenzury.

Wiele osób w kraju wyraziło zaniepokojenie faktem, że reformy Trybunału Konstytucyjnego i sądownictwa utorowały drogę interpretacji Konstytucji oraz prawa krajowego, przyczyniając się do braku pewności prawnej i poważnie osłabiając mechanizmy kontroli. Planowane reformy – dotyczące Sądu Najwyższego, Prokuratury i Krajowej Rady Sądowniczej – wejdą w życie 3 kwietnia 2018 r.

„Po wprowadzeniu w życie reform, z praktycznego punktu widzenia będzie to poważnym naruszeniem podziału władzy w Polsce” – powiedziała Pani Van Hout.

Ponadto obrońcy praw kobiet opisali wyraźne niepowodzenia ostatnich kilku lat, na przykład: przerwanie lub zmniejszenie finansowania dla organizacji zajmujących się prawami kobiet, oraz próby dalszego ograniczenia praw seksualnych i reprodukcyjnych w kraju, który ma już jedno z najsurowszych praw dotyczących aborcji w Europie. Zauważyli oni, że, pomimo demonstracji kobiet w listopadzie 2016 r. i zmuszenia rządu do porzucenia planu zaostrzenia ustawy aborcyjnej, nie nastąpiła żadna zmiana polityki rządu, ale raczej zmiana strategii, ze stopniowymi ograniczeniami praw seksualnych i rozrodczych.

Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka zachęca Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej do dalszego angażowania się w sytuację praw człowieka w Polsce.

Całość relacji: www.europe.ohchr.org

 

Amnesty International wzywa Polskę do pełnej realizacji Konwencji antyprzemocowej

Zmiany obecnie obowiązującej definicji przestępstwa zgwałcenia, przywrócenia edukacji antydyskryminacyjnej w szkołach, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie szkodliwych stereotypów płciowych i przemocy ze względu na płeć oraz skutecznych mechanizmów izolacji sprawców przemocy domowej – tego m.in. domaga się Amnesty International po przeprowadzeniu analizy wybranych problemów dotyczących wdrożenia Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w Polsce. 

Celem analizy było wskazanie głównych problemów z wdrożeniem Konwencji w Polsce. Zwraca ona uwagę na wybrane kwestie, takie jak brak definicji przemocy ekonomicznej w polskim ustawodawstwie, problem z obecnie obwiązującą definicją przestępstwa zgwałcenia oraz z efektywną izolacją sprawców przemocy domowej od osób doświadczających przemocy.

W raporcie podkreśla się , że Konwencja Stambulska w sposób kompleksowy określa kwestię pomocy dla osób doświadczających przemocy, ścigania i karania sprawców, a także działania profilaktyczne i edukacyjne. Jest ważnym instrumentem międzynarodowym, tworzącym ramy prawne dla zapobiegania przemocy, ochrony pokrzywdzonych i karania sprawców. „Pełna implementacja Konwencji pozwoliłaby na skuteczniejsze zwalczanie zjawiska przemocy wobec kobiet, w tym przemocy domowej. Profilaktyka i zwalczanie przemocy powinno być priorytetem dla wszystkich instytucji państwowych, a Polska  przystępując do Konwencji oświadczyła, że będzie stosować ją zgodnie z zasadami i przepisami Konstytucji.”

W raporcie przeczytamy także, że „specjaliści pomagający ofiarom, przedstawiciele instytucji i organizacji przeciwdziałających przemocy w Polsce zwracają uwagę, że pełna implementacja Konwencji uzupełniłaby luki w systemie, na które od dawna wskazują. Konwencja z jednej strony daje konkretne wytyczne dotyczące budowy systemu przeciwdziałania przemocy, z drugiej wskazuje na pewien kontekst i przyczyny zjawiska przemocy domowej i przemocy wobec kobiet. Dostrzega ona strukturalny charakter zjawiska przemocy oraz wiąże go z historycznie uwarunkowaną nierównością kobiet i mężczyzn. Szczególną uwagę zwraca na stereotypy i uprzedzenia oraz nierówne traktowanie kobiet w różnych sferach życia, które wpływają na skalę zjawiska przemocy wobec kobiet i stanowią źródło naruszenia ich praw. Konwencja uznaje, że brak równości jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem przemocy wobec kobiet. Przemoc jest bowiem także przeszkodą w zapewnieniu równości kobiet i mężczyzn.”

Dlatego AI rekomenduje m.in.:

  • dokonać nowelizacji artykułu 115 i 207 Kodeksu Karnego w celu rozszerzenia zakresu przestępstwa znęcania się o seksualny i ekonomiczny aspekt przemocy,
  • dokonać nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w celu rozszerzenia definicji przemocy o aspekt ekonomiczny,
  • dokonać nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w celu rozszerzenia przepisu dotyczącego cywilnego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym o zakaz kontaktów i zbliżania się do osoby pokrzywdzonej oraz obowiązek wydania orzeczenia w terminie najpóźniej do 48 godzin,
  • zmienić obecnie obowiązującą definicję przestępstwa zgwałcenia zgodnie ze standardem Konwencji, tak by opierała się na braku świadomej i dobrowolnej zgody osoby doświadczającej przemocy i nie ograniczała się do aktów popełnianych z użyciem siły, groźby lub podstępu przy stawianiu oporu przez ofiarę,
  • zapewnić bezpieczeństwo osobom doświadczającym przemocy domowej poprzez nadanie Policji uprawnienia do wydania natychmiastowego nakazu opuszczenia domu, zakazu kontaktowania się i zbliżania do osób pokrzywdzonych w wyniku przemocy na odpowiedni okres poprzez dodanie stosownego przepisu do ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej lub zmianę ustawy o Policji, jak również wprowadzenie sankcji za naruszenie nakazu opuszczenia domu oraz zakazu zbliżania się i kontaktowania z osobą pokrzywdzoną.

Ponadto w rekomendacjach znajdziemy także postulat, by przywrócić edukację antydyskryminacyjną w szkołach, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie szkodliwych stereotypów płciowych i przemocy ze względu na płeć, w tym ekonomicznej oraz zapewnić, że program przedmiotu „Wychowanie do życia w rodzinie” obejmuje tę tematykę.

Jednak tych rekomendacji nie da się zrealizować, jeśli nie będzie organu odpowiedzialnego za to. Dlatego  Amnesty International domaga się również jasnego zdefiniowania zakresu odpowiedzialności poszczególnych resortów w obszarze implementacji i realizacji postanowień Konwencji oraz wyznaczenie urzędu koordynującego uwagę,

Cały raport do pobrania TUTAJ

Od lutego ostatni cykl szkoleń Wyznacz Granicę!

5

Przed nami trzeci cykl warsztatów dla migrantek! W ostatniej odsłonie na szkolenia liderskie zapraszamy także kobiety, które współpracują z migrantkami na gruncie zawodowym lub aktywistycznym.

W warsztatach będą uczestniczyć kobiety z różnych kręgów kulturowych i etnicznych.

draw_the_line_maleDlaczego stawiamy w projekcie Draw the line na migrantki?

Migrantki są szczególnie narażone na przemoc – jako kobiety i jako cudzoziemki. Słaba znajomość języka i prawa kraju, w którym mieszkają, presja ze strony rodziny bądź brak wsparcia dalszych krewnych mieszkających w kraju pochodzenia, zależność statusu migracyjnego od partnera czy męża, bariery kulturowe, wcześniejsze doświadczenia związane z przemocą w kraju pochodzenia – to dodatkowe czynniki ryzyka, które czynią z kobiet cudzoziemskiego pochodzenia grupę szczególnie wrażliwą. Imigrantki są bardziej narażone na przemoc domową – może być ona instrumentem opresji ze strony partnera, który próbuje utrzymać w nowych warunkach pozycję głowy rodziny, zwłaszcza w sytuacji gdy utracił status jedynego jej żywiciela bądź gdy w integracji ze społeczeństwem kraju przyjmującego odnosi mniej sukcesów niż partnerka. Niektóre cudzoziemki znajdują pracę łatwiej i szybciej od mężczyzn, jeśli szukają zatrudnienia jako opiekunki czy pomoce domowe.

W naszym projekcie chcemy wzmocnić kobiety przebywające na terenach tych krajów. Chcemy wesprzeć je i pokazać, że mają miejsce w naszych krajach i w społeczeństwie Europy, jako równe innym obywatelki. Tematyka warsztatów dotyczy własnych granic, stereotypów płciowych, kwestii prawnych, a także jak sobie radzić  w przypadku molestowania w przestrzeni publicznej.

Będziemy szkolić migrantki oraz kobiety współpracujące z migrantkami, które chciałyby sprawdzić się w roli liderek. Osoby te po szkoleniach będą przekazywać wiedzę w swoich społecznościach. Zaproszą grupy kobiet ze swojego otoczenia, przeszkolą kobiety z konkretnej tematyki, a terminy, takie jak przemoc czy molestowanie ulegną ujednoliceniu, z poszanowaniem różnic kulturowych.

Zapraszamy do udziału w 3 bezpłatnych szkoleniach. Po trzech zjazdach szkoleniowych osoby uczestniczące przeprowadzą warsztaty zaliczeniowe, za które dostaną wynagrodzenie oraz certyfikat.
Aby zapisać się na szkolenie lub dopytać o szczegóły zapraszamy do kontaktu z koordynatorką projektu Natalią Skoczylas poprzez e-mail: [email protected]
Rekrutacja trwa do 20 stycznia 2018r.

 

Procedura policji postępowania z osobą, która doświadczyła przemocy seksualnej

proceduraW 2015 roku temu policja przyjęła Procedurę postępowania z osobą, która doświadczyła przemocy seksualnej. Ponieważ do fundacji Feminoteka wciąż zgłaszają się kobiety, które doświadczyły przemocy seksualnej i nie zostały właściwie i z odpowiednią troską potraktowane przez policję, zamieszczamy te procedury i namawiamy do ich upowszechniania.

Procedura, opracowana przez zespół ekspertek i ekspertów fundacji Feminoteka we współpracy z Biurem Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Traktowania,  poddana  została procesowi szczegółowych konsultacji z udziałem przedstawicieli administracji publicznej, w tym również Policji i Prokuratury Generalnej, oraz ekspertów reprezentujących sektor społeczny. Przyjęta została w lipcu 2015 roku.

Procedury mają charakter instruktażowy w zakresie czynności podejmowanych  z udziałem osób pokrzywdzonych przestępstwem na tle seksualnym. Mają one na celu poprawę jakości działań, realizowanych przez funkcjonariuszy Policji. Ale przede wszystkim mają chronić osoby, które doświadczyły przemocy seksualnej przed niewłaściwym i krzywdzącym postępowaniem, dostarcza wiedzy i informacji, jak powinni ją wspierać osoby pracujące w policji.

Warto, by procedury były znane także społeczeństwu, aby wiedzieć, jakich praw ma przestrzegać policja, jeśli osoba pokrzywdzona zgłosi się do niej, czego się domagać, a na jakie zachowania nie wyrażać zgody.

Procedura do pobrania TUTAJ

Szwecja zmienia prawo dotyczące gwałtów – efekt #metoo

Szwecja planuje zmianę prawa wymagającą wyraźnej zgody przed kontaktem seksualnym – podaje The Guardian. Zmiana jest m.in. efektem akcji #metoo, co podkreślała Isabella Lövin wicepremierka Szwecji.

Do tej pory, aby oskarżyć kogoś o gwałt w Szwecji, trzeba było udowodnić, że użył gróźb lub przemocy. Po zmianie będzie to możliwe, jeśli osoba pokrzywdzona nie powiedziała, że ma ochotę na kontakt seksualny lub w inny sposób wyraźnie nie dała do zrozumienia, że ma na to ochotę. Jeśli parlament zaakceptuje zmiany – prawo wejdzie w życie od lipca 2018 roku.

Nazywam się Miliard/ One Billion Rising Poland 2018

LOKALNIE I SOLIDARNIE PRZECIWKO PRZEMOCY WOBEC KOBIET

ONE BILLION RISING / NAZYWAM SIĘ MILIARD

14 LUTEGO 2018

Po raz szósty w kilkudziesięciu miejscowościach w Polsce kilkadziesiąt tysięcy osób zatańczy i zaprotestuje przeciwko przemocy wobec kobiet i dziewcząt

#obr #TuiTerazNazywamsięMiliard

3

One Billion Rising (po polsku Nazywam się Miliard) to ogólnoświatowy protest w formie tańca, który zwraca uwagę na przemoc wobec dziewcząt i kobiet, przede wszystkim na najbardziej drastyczny, wciąż lekceważony jej przejaw
– przemoc seksualną.

W tym roku wspólną akcją chcemy poruszyć temat przeciwdziałania przemocy na poziomie lokalnym.

Dlaczego?

Ponieważ analiza* ponad 300 lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie pokazała, że:

  • 50% programów nie podało informacji, że przemocy najczęściej doświadczają kobiety i dziewczęta,
  • 90% programów nie definiowało poszczególnych rodzajów przemocy z uwzględnieniem kategorii płci,
  • tylko jeden program zawierał zapis wprost odwołujący się do faktu, że stereotypy płciowe mają wpływ na przemoc wobec kobiet,
  • tylko w jednym programie można było znaleźć szczegółową analizę problemu przemocy ze względu na płeć.

Samorządy mają niezwykle istotną rolę do odegrania w przeciwdziałaniu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet – nikt lepiej nie zna potrzeb i problemów swojej społeczności i to one mogą najskuteczniej zadziałać.

Jednak bez podkreślania, że to kobiety i dziewczęta najczęściej stają się ofiarami każdego rodzaju przemocy, trudno przygotować skuteczne programy i trudno temu zjawisku przeciwdziałać.

To okazja do zaapelowania do lokalnych decydentek i decydentów, by temat przemocy wobec kobiet i dziewcząt stał się dla nich jednym z priorytetowych działań. To także apel do kandydatek i kandydatów w wyborach samorządowych, by kwestie przemocy wobec kobiet włączyli do swoich wyborczych programów.

Chcemy pokazać, że przemoc wobec kobiet dzieje się tu i teraz, obok nas – u naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych, na naszej ulicy, podwórku, domu. Że problem przemocy wobec kobiet jest naszym lokalnym problemem.

*Badanie przeprowadzone przez Antyprzemocową Sieć Kobiet (ASK) koordynowaną przez fundację Feminoteka w 2015/2016r. Raport dostępny na stronie feminoteka.pl

PYTANIA I ODPOWIEDZI DOTYCZĄCE AKCJI

LIST POPARCIA dla kobiet, które ujawniły przypadki molestowania seksualnego

po stronie kobietW związku z toczącą się w mediach i mediach społecznościowych dyskusją związaną z ujawnieniem przez kobiety przypadków molestowania seksualnego w tekście „Papierowi feminiści” w Codzienniku Feministycznym, wyrażamy solidarność i wsparcie dla kobiet, które miały odwagę publicznie opisać swoje osobiste i bolesne doświadczenia.

Jako organizacja od lat zajmująca się przeciwdziałaniem przemocy wobec kobiet i dziewcząt, na co dzień spotykamy się z sytuacjami, kiedy kobiety wciąż boją się i wstydzą mówić o przemocy, jaka ich spotkała i to wciąż one, mimo niechętnemu czy wręcz wrogo do nich nastawionego systemu, podważania ich wiarygodności, latami dochodzą swoich praw.

Jest to często bolesna i trudna droga. Nie pomaga im w tym ani nastawienie społeczeństwa czy  mediów, ani przedstawicielek i przedstawicieli instytucji pomocowych, ani także wymiaru sprawiedliwości i innych, którzy często winę i odpowiedzialność za przemoc przerzucają na kobietę, która tej przemocy doświadczyła.

W Polsce między innymi z tego właśnie powodu większość kobiet, które doświadczyły przemocy seksualnej nigdzie tego faktu nie zgłaszają, nikomu o tym nie mówią, bojąc się, że jeśli to zrobią, natychmiast uruchomi się mechanizm, znakomicie znany specjalistkom i specjalistom zajmujących się przemocą ze względu na płeć. Mechanizm polegający na podważeniu wiarygodności osób, które doznały przemocy i wybielania sprawców. Ma on wiele wymiarów – od nawoływania do bezstronności, zaprzestania zaszczuwania sprawców i rujnowania ich kariery, przez odwoływanie się do zasady „domniemanej niewinności” po mniej lub bardziej nienawistne komentarze skierowane do kobiet, które zdecydowały się przemoc ujawnić.

Dlatego doskonale znając te mechanizmy, a jednocześnie wiedząc, że obaj oskarżeni przyznali się do większości zarzucanych im zachowań, napisałyśmy ten list.

Od 12 lat stoimy po stronie kobiet, zwłaszcza tych, które doświadczyły przemocy. I nic tego nie zmieni. Teraz także trzymamy ich stronę.

Zespół fundacji Feminoteka

Warsztaty dla migrantek! Trainings for migrants!

[REKRUTACJA ZAKOŃCZONA/RECRUITMENT CLOSED]

***english below

Jeżeli jesteś migrantką lub w pracy zawodowej lub aktywistycznej współpracujesz z migrantkami i interesuje Cię tematyka przeciwdziałania przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania w pracy czy na ulicy, to jest oferta dla Ciebie.

Zapraszamy kobiety, które chcą przeszkolić się z zakresu przeciwdziałania przemocy seksualnej, dowiedzieć się czym są stereotypy płciowe, zapoznać się z zagadnieniem granic osobistych oraz odbyć trening asertywności , a także zdobyć wiedzę o psychologicznych i prawnych aspektach przemocy.

Nasz projekt jest finansowany z programu EU Daphne i nazywa się „Draw the line / Wyznacz granicę”. Jego głównym celem jest podniesienie świadomości na temat przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania seksualnego. Odbiorczyniami są migrantki i uchodźczynie, które pozostają narażone na przemoc seksualną i molestowanie w przestrzeni publicznej, na przykład w miejscu pracy, na uczelni, w sklepie czy autobusie, ze względu na płeć, ale także pochodzenie.
Projekt realizujemy w partnerstwie z pięcioma krajami Unii Europejskiej – Austria, Wielka Brytania, Hiszpania, Grecja i Bułgaria. Uważamy, że istnieje potrzeba wzmocnienia kobiet przybywających do krajów, w których mieszkamy, wsparcia ich i pokazania, że są tutaj na równych prawach ze wszystkimi obywatelkami i obywatelami.

Zapraszamy do udziału w 3 bezpłatnych szkoleniach. Każde z nich będzie trwało ok. 6 godzin (zapewniamy tłumaczenie). Po trzech zjazdach szkoleniowych osoby uczestniczące przeprowadzą warsztaty zaliczeniowe, za które dostaną wynagrodzenie oraz certyfikat. Jako przeszkolone liderki będą przekazywać wiedzę w swoich społecznościach: zaproszą kobiety ze swojego otoczenia lub porozumiewające się w tym samym języku, przeszkolą je pod okiem i ze wsparciem superwizorki z wcześniej zdobytej wiedzy, z poszanowaniem i zrozumieniem różnic kulturowych.

Pierwsze warsztaty planowane są na 3 lutego, 17 lutego oraz 3 marca 2018 roku.

Aby zapisać się na szkolenie lub dopytać  o szczegóły zapraszamy do kontaktu z koordynatorką  projektu Natalią Skoczylas poprzez e-mail: [email protected]

Rekrutacja trwa do 20 stycznia 2018r.

If you are a migrant or in your work/activism you cooperate with migrant women and are interested in the subject of combating sexual violence, especially harassment at work or on the street, this is an offer for you.

We’d like to meet women who want to learn how to combat sexual violence, find out what gender stereotypes are, get familiar with personal boundaries, do assertiveness training, and learn about the psychological and legal aspects of violence.

Our project is financed by EU Daphne Programme and is called „Draw the line / Wyznacz Granicę” Its main purpose is to raise awareness about sexual violence, especially sexual harassment. Recipients are migrants and refugees who are exposed to sexual violence and harassment in public spaces, such as the workplace, the university, the store or the bus, for reasons of gender or origin.

The project is being implemented in partnership with five European Union countries – Austria, Great Britain, Spain, Greece and Bulgaria. We think there is a need to strengthen women arriving in the countries in which we live, support them and show that they are here on equal terms with all citizens.

We invite you to participate in 3 trainings which will be free of expense. Each training lasts about 6 hours (translation included). After the three training sessions, the participants will conduct a final workshop for which they will receive remuneration and certificate. As trained leaders they will share knowledge in their communities: they will invite women from their environment or speak in the same language, train them under the supervision and support of our trainer, with respect and understanding of cultural differences.

Planned date of first workshop session: 3rd February, 17th February and 3rd March 2018.

To sign up for training or to ask for details, please contact the project coordinator Natalia Skoczylas via e-mail: [email protected]

Recruitment ends on 20th January 2018.

Projekt bez tytułu

W Feminotece rusza grupa wsparcia dla kobiet z doświadczeniem przemocy – zapraszamy!

grupa wsparcia (1)Przemoc w rodzinie może spotkać każdą kobietę.  Żadna z nas nie chce takiego życia.  Jeśli w nim trwamy, to dlatego że nie wiemy, jak siebie chronić. To nie Twoja wina! Po prostu potrzebujesz:

  • wsparcia innych,
  • informacji o przysługujących Ci prawach i możliwościach,
  • wiedzy o tym jak przekroczyć swoją bezradność, a złość zamienić w działanie na rzecz siebie.

Zmiana jest możliwa! Życie wielu kobiet jest tego najlepszym świadectwem. Zapraszamy Cię do udziału w cotygodniowej grupie  wsparcia dla kobiet prowadzonej przez psycholożkę Agnieszkę Czapczyńską w  fundacji Feminoteka.

Celem spotkań jest:

  • wzmocnienie poczucia wartości,
  • odkrywanie  możliwości twórczych i swojego potencjału,
  • odbudowanie zdrowych wzorców relacyjnych opartych na autonomii,
  • dostarczenie emocjonalnego wsparcia,
  • przeciwdziałanie destrukcyjnym sposobom rozwiązywania problemów,
  • edukacja dotycząca różnych aspektów radzenia sobie z przemocą,
  • zdobycie umiejętności ochrony siebie i swoich praw w różnych sytuacjach życiowych.

Grupa rusza od września i potrwa do grudnia. Będzie miała charakter zamknięty. Mamy jeszcze kilka wolnych miejsc. Aby do niej dołączyć, prosimy umówić się na konsultację z psycholożką – telefon 720 908 974 czynny we wtorki środy i czwartki w godz. 13.00 – 19.00

Spotkania grupowe trwać będą do grudnia 2017 roku.

Spotkania odbywają się w godz. 17.30– 20.30

 

CHCEMY POMÓC | JESTEŚMY DLA CIEBIE | ROZUMIEMY CIĘ | STOIMY PO TWOJEJ STRONIE

ZADZWOŃ!

LOGO_warszawa_miasto

Rekrutacja na bezpłatne szkolenia dla migrantek trwa do 20 sierpnia

English below

(fot. Pamela Zapata)

 

Jeżeli jesteś migrantką, mieszkasz lub dopiero co przyjechałaś do Polski i interesuje Cię tematyka przeciwdziałania przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania w pracy czy na ulicy, to jest oferta dla Ciebie.

Zapraszamy kobiety, które chcą przeszkolić się z zakresu przeciwdziałania przemocy seksualnej, dowiedzieć się czym są stereotypy płciowe, zapoznać się z zagadnieniem granic osobistych oraz odbyć trening asertywności , a także zdobyć wiedzę o psychologicznych i prawnych aspektach przemocy.

Nasz projekt jest finansowany z programu EU Daphne i nazywa się „Draw the line / Wyznacz granicę”. Jego głównym celem jest podniesienie świadomości na temat przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania seksualnego. Odbiorczyniami są migrantki i uchodźczynie, które pozostają narażone na przemoc seksualną i molestowanie w przestrzeni publicznej, na przykład w miejscu pracy, na uczelni, w sklepie czy autobusie, ze względu na płeć, ale także pochodzenie.
Projekt realizujemy w partnerstwie z pięcioma krajami Unii Europejskiej – Austria, Wielka Brytania, Hiszpania, Grecja i Bułgaria. Uważamy, że istnieje potrzeba wzmocnienia kobiet przybywających do krajów, w których mieszkamy, wsparcia ich i pokazania, że są tutaj na równych prawach ze wszystkimi obywatelkami i obywatelami.

Zapraszamy do udziału w 3 bezpłatnych szkoleniach. Każde z nich będzie trwało ok. 6 godzin (zapewniamy tłumaczenie). Po trzech zjazdach szkoleniowych osoby uczestniczące przeprowadzą warsztaty zaliczeniowe, za które dostaną wynagrodzenie oraz certyfikat. Jako przeszkolone liderki będą przekazywać wiedzę w swoich społecznościach: zaproszą kobiety ze swojego otoczenia lub porozumiewające się w tym samym języku, przeszkolą je pod okiem i ze wsparciem superwizorki z wcześniej zdobytej wiedzy, z poszanowaniem i zrozumieniem różnic kulturowych.

Pierwsze warsztaty planowane są na 23 września 2017r.

Uwaga! Terminy mogą ulec zmianie!

Aby zapisać się na szkolenie lub dopytać  o szczegóły zapraszamy do kontaktu z koordynatorką  projektu Natalią Skoczylas poprzez e-mail: [email protected]

Rekrutacja trwa do 20 sierpnia.

 

If you are a migrant, you live or plan to live in Poland and are interested in the subject of combating sexual violence, especially harassment at work or on the street, this is an offer for you.

We’d like to meet women who want to learn how to combat sexual violence, find out what gender stereotypes are, get familiar with personal boundaries, do assertiveness training, and learn about the psychological and legal aspects of violence.

Our project is financed by EU Daphne Programme and is called „Draw the line / Wyznacz Granicę” Its main purpose is to raise awareness about sexual violence, especially sexual harassment. Recipients are migrants and refugees who are exposed to sexual violence and harassment in public spaces, such as the workplace, the university, the store or the bus, for reasons of gender or origin.

The project is being implemented in partnership with five European Union countries – Austria, Great Britain, Spain, Greece and Bulgaria. We think there is a need to strengthen women arriving in the countries in which we live, support them and show that they are here on equal terms with all citizens.

We invite you to participate in 3 trainings which will be free of expense. Each training lasts about 6 hours (translation included). After the three training sessions, the participants will conduct a final workshop for which they will receive remuneration and certificate. As trained leaders they will share knowledge in their communities: they will invite women from their environment or speak in the same language, train them under the supervision and support of our trainer, with respect and understanding of cultural differences.

Planned date of first workshop session: 23rd September 2017.

Attention! Date may be changed!

To sign up for training or to ask for details, please contact the project coordinator Natalia Skoczylas via e-mail: [email protected]

Recruitment ends on 20th August.

Warsztat WenDo 29-30.07 dla mieszkanek Warszawy

Wendo Fundacja Feminoteka serdecznie zaprasza mieszkanki Warszawy na bezpłatny warsztat WenDo, który odbędzie się 29-30 lipca 2017 (sobota-niedziela) w godz. 10.00-16.00.W warsztacie pierwszeństwo mają kobiety, które doświadczyły jakiegokolwiek rodzaju przemocy (psychicznej, fizycznej, seksualnej, ekonomicznej)

Warsztat jest BEZPŁATNY. Ale bardzo prosimy o poważne potraktowanie zgłoszenia, zależy nam bowiem na tym, by jak największa grupa mogła skorzystać z tej oferty, zgłoszeń zazwyczaj jest dużo, ale na sam warsztat przychodzi mniej kobiet. Nie mamy wtedy już możliwości zawiadomienia kobiet będących na liści rezerwowej! 

Zajęcia prowadzić będzie Joanna Piotrowska, pedagożka, certyfikowana trenerka WenDo pracująca tą metoda od kilkunastu lat.

Zgłoszenia – wypełniony formularz – do 27.07.2017 do godz. 19.00 pod adres [email protected]

Czym jest WenDo?

WenDo to metoda przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Uczy jak w każdej sytuacji: w miejscu publicznym, na ulicy, w pracy, w domu – przestać czuć się bezradną i bezbronną. Uczy także, jak reagować na przemoc. Wzmacnia poczucie pewności siebie i poczucie własnej wartości. Pomaga rozwiązywać konflikty, przełamać stereotypy i obawy, poczucie winy i wstyd.

WenDo wielkie znaczenie przywiązuje do asertywności. Wyraża się to przekonaniem, że nikt nie ma prawa naruszać naszych granic. Poznając swoje własne granice, uczymy się także szanować granice innych ludzi. WenDo jako sztuka samoobrony psychicznej pokazuje, jak ważna jest umiejętność rozwiązywania konfliktów, a przede wszystkim podtrzymywanie komunikacji, niezrywanie kontaktu. Jest to ważny aspekt WenDo jako profilaktyki przemocy. WenDo jest po prostu sposobem na to, jak nie stać się ofiarą.

Aby trenować WenDo nie potrzeba siły ani nadzwyczajnej sprawności. Każda kobieta może nauczyć się skutecznie bronić. W warsztatach WenDo biora udział dziewczynki od 7. roku życia oraz kobiety starsze czy z niepełnosprawnością fizyczną.

Podczas WenDo nauczysz się najprostszch, ale zarazem najbardziej skutecznych technik, które nie wymagają miesięcy żmudnych ćwiczeń. Trenerki WenDo pokazują najsłabsze miejsca w ciele napastnika, uczą umiejętnej obrony poprzez zaatakowanie właśnie tych miejsc. Uczą jak wykorzystywać własne słabe strony na swoją korzyść.

WenDo nie jest:
Sztuką walki. Podczas zajęć nie uczymy, jak się bić, lecz jak nie dopuścić do agresji, a w razie zagrożenia, jak się skutecznie bronić.

Wykorzystywane techniki nie wymagają żmudnych ćwiczeń ani sprawności. Są skuteczne dla kobiet w każdym wieku, bez względu na to, jaką mają siłę.

WenDo nie jest terapią. Podczas zajęć uczymy asertywności, obrony własnych granic. Pracujemy z doświadczeniami przemocy i rozmawiamy o nich, jednak nie prowadzimy terapii. Radzimy, jeśli uczestniczka tego potrzebuje, gdzie taką pomoc można otrzymać.

Podczas WenDo uczymy:

– jak poczuć swoją siłę i podnieść poczucie wartości,

– ochrony własnych granic fizycznych i psychicznych (zabawy, psychodramy),

– najprostszych technik samoobrony (ciosy, kopnięcia, uwolnienia),

– pracy z głosem, ciałem i postawą (zabawy, ćwiczenia),

– pracy z ciałem i postawą

– komunikacji bez przemocy,

– jak rozpoznać zagrażające sytuacje i jak reagować,

– jak uniknąć przemocy psychicznej jak i fizycznej.

 

Warsztat odbywa się w ramach projektu „To nie Twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet” współfinansowany przez M.st. Warszawy. 

Serena Williams pomaga zwiększyć świadomość dotyczącą przemocy ekonomicznej

 

 

Serena Williams – wielokrotna mistrzyni w tenisie ziemnym, zdobywczyni Wielkiego Szlema, która będąc w ósmym tygodniu ciąży wygrała Australian Open – robi sobie krótką przerwę w karierze. Poza przygotowaniami do narodzin pierwszego dziecka, tenisistka rozpoczęła ostatnio współpracę z Fundacją Allstate przy kampanii „Purple Purse”, mającej na celu podniesienie świadomości o przemocy ekonomicznej w gospodarstwach domowych.

Według Allstate Foundation w prawie 99 procentach wszystkich przypadków przemocy domowej kobiety są narażone na nadużycia finansowe ze strony swoich partnerów, m.in. poprzez ograniczanie im dostępu do pieniędzy, a także uniemożliwianie podejmowania zatrudnienia.

„Nadużycia ekonomiczne są główną przyczyną, która powstrzymuje ofiary przemocy domowej od opuszczenia oprawcy.” – powiedziała Williams w oświadczeniu prasowym fundacji. „Walka na rzecz praw kobiet była od dawna moja pasją. Mam zaszczyt uczestniczyć w kampanii „Purple Purse”, aby wydobyć na światło dzienne problem przemocy domowej i przemocy ekonomicznej”.

W nowym filmie Allstate Foundation zatytułowanym „Lost purse”, który został udostępniony przez Serenę Williams na Twitterze, twórcy zostawiali damską torebkę wraz z telefonem pełnym obraźliwych wiadomości od „partnera” w taksówkach Lyft i czekali na reakcje pasażerów. Później każdy z nich spotykał się z kobietą, do której należała torebka i stawał przed wyborem zignorowania problemu lub okazania pomocy.

 

Tłumaczenie i opracowanie: KU

Korekta: Klaudia Głowacz

Płock przyjął nowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie uwzględniający perspektywę płci

ask_logoTo kolejna miejscowość, po Koszalinie, Poznaniu  i Warszawie, która w swoim programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie uwzględniła kwestię przemocy ze względu na płeć. To jedne z efektów działań Antyprzemocowej Sieci Kobiet, której przedstawicielka w Płocku konsultowała program.

Cieszymy się, że powstało badanie lokalnych programów antyprzemocowych i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego – deklarowała Iwona Szopek, szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku podczas debaty „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów”, która odbyła się 3 marca 2016 roku w Centrum Organizacji Pozarządowych w Płocku, a zorganizowana w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK” przez grupę Nieformalną „One Billion Rising Płock” i Fundację Feminoteka.

Na deklaracjach się nie skończyło. W nowym płockim programie na lata 2017-2022 znajdziemy  nie tylko bardzo dobrą diagnozę dotyczącą przemocy w rodzinie z uwzględnieniem danych statystycznych z podziałem na płeć, ale w programie podkreślono także, że przemocy w rodzinie najczęściej doświadczają kobiety. Choć wydawałoby się to oczywiste, to jednak wyniki monitoringu lokalnych programów antyprzemocowych w Polsce przeprowadzonego w 2016 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” pokazały, że ponad 50% lokalnych programów nie zawierało tej informacji, a zaledwie 21% z nich na etapie diagnozy, podawało dane ilościowe dotyczące liczby osób doświadczających przemocy w rodzinie w Polsce, a tylko połowa z nich podawała dane z podziałem na płeć.

W płockim programie zamieszczono także fragmenty Konwencji Rady Europy o zwalczaniu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej zwracające uwagę na fakt, że  „wszelkie formy przemocy wobec kobiet, w tym przemocy w rodzinie, należy uznać za część mechanizmu społecznego, który dopuszcza lub toleruje dyskryminację kobiet. Zwraca też uwagę na konieczność podjęcia skoordynowanych oddziaływań interdyscyplinarnych”.

Efektem działań Antyprzemocowej Sieci Kobiet, którą w Płocku reprezentuje Monika Mioduszewska-Olszewska, liderka grupy One Billion Rising/ Nazywam się Miliard Płock jest zaplanowanie na 2018 rok lokalnej kampanii społecznej nt. przeciwdziałania przemocy w rodzinie wobec kobiet 

W Płocku od ubiegłego roku działa specjalny telefon zaufania dla osób doznających przemocy. Pod numerem 660 434 220 można szukać pomocy, zarówno psychologicznej jak i prawnej.

Cały Miejski Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Ochrony Ofiar Przemocy w Rodzinie na lata 2017 – 2022 w Płocku 

Szkolenia dla migrantek! Trainings for migrant women!

English below

 

Jeżeli jesteś migrantką, mieszkasz lub dopiero co przyjechałaś do Polski i interesuje Cię tematyka przeciwdziałania przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania w pracy czy na ulicy, to jest oferta dla Ciebie.

DSC_0510 (2)

(fot. Pamela Zapata)

Zapraszamy kobiety, które chcą przeszkolić się z zakresu przeciwdziałania przemocy seksualnej, dowiedzieć się czym są stereotypy płciowe, zapoznać się z zagadnieniem granic osobistych oraz odbyć trening asertywności , a także zdobyć wiedzę o psychologicznych i prawnych aspektach przemocy.

Nasz projekt jest finansowany z programu EU Daphne i nazywa się „Draw the line / Wyznacz granicę”. Jego głównym celem jest podniesienie świadomości na temat przemocy seksualnej, a zwłaszcza molestowania seksualnego. Odbiorczyniami są migrantki i uchodźczynie, które pozostają narażone na przemoc seksualną i molestowanie w przestrzeni publicznej, na przykład w miejscu pracy, na uczelni, w sklepie czy autobusie, ze względu na płeć, ale także pochodzenie.
Projekt realizujemy w partnerstwie z pięcioma krajami Unii Europejskiej – Austria, Wielka Brytania, Hiszpania, Grecja i Bułgaria. Uważamy, że istnieje potrzeba wzmocnienia kobiet przybywających do krajów, w których mieszkamy, wsparcia ich i pokazania, że są tutaj na równych prawach ze wszystkimi obywatelkami i obywatelami.

Zapraszamy do udziału w 3 bezpłatnych szkoleniach. Każde z nich będzie trwało ok. 6 godzin (zapewniamy tłumaczenie). Po trzech zjazdach szkoleniowych osoby uczestniczące przeprowadzą warsztaty zaliczeniowe, za które dostaną wynagrodzenie oraz certyfikat. Jako przeszkolone liderki będą przekazywać wiedzę w swoich społecznościach: zaproszą kobiety ze swojego otoczenia lub porozumiewające się w tym samym języku, przeszkolą je pod okiem i ze wsparciem superwizorki z wcześniej zdobytej wiedzy, z poszanowaniem i zrozumieniem różnic kulturowych.

Planowane daty warsztatów to: 2 września, 23 września oraz 14 października 2017r.

Uwaga! Terminy mogą ulec zmianie!

Aby zapisać się na szkolenie lub dopytać  o szczegóły zapraszamy do kontaktu z koordynatorką  projektu Natalią Skoczylas poprzez e-mail: [email protected]

Rekrutacja trwa do 10 sierpnia.

 

If you are a migrant, you live or plan to live in Poland and are interested in the subject of combating sexual violence, especially harassment at work or on the street, this is an offer for you.

We’d like to meet women who want to learn how to combat sexual violence, find out what gender stereotypes are, get familiar with personal boundaries, do assertiveness training, and learn about the psychological and legal aspects of violence.

Our project is financed by EU Daphne Programme and is called „Draw the line / Wyznacz Granicę” Its main purpose is to raise awareness about sexual violence, especially sexual harassment. Recipients are migrants and refugees who are exposed to sexual violence and harassment in public spaces, such as the workplace, the university, the store or the bus, for reasons of gender or origin.

The project is being implemented in partnership with five European Union countries – Austria, Great Britain, Spain, Greece and Bulgaria. We think there is a need to strengthen women arriving in the countries in which we live, support them and show that they are here on equal terms with all citizens.

We invite you to participate in 3 trainings which will be free of expense. Each training lasts about 6 hours (translation included). After the three training sessions, the participants will conduct a final workshop for which they will receive remuneration and certificate. As trained leaders they will share knowledge in their communities: they will invite women from their environment or speak in the same language, train them under the supervision and support of our trainer, with respect and understanding of cultural differences.

Planned date of workshop’s sessions: 2nd September, 23rd September and 14th October 2017.

Attention! Date may be changed!

To sign up for training or to ask for details, please contact the project coordinator Natalia Skoczylas via e-mail: [email protected]

Recruitment ends on 10th August.

Łódź: konferencja „Kobiety wobec dominacji i opresji. Perspektywa feministyczna”

II Konferencja Interdyscyplinarnego Seminarium Gender
oraz
Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UŁ, Instytutu Kultury Współczesnej UŁ,
Wydziału Organizacji i Zarządzania PŁ, Katedry Socjologii Polityki i Moralności UŁ,
Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ, Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi

Kobiety wobec dominacji i opresji. Perspektywa feministyczna
6-8 października 2017 roku, Łódź
Uniwersytet Łódzki

15.04.2017 – termin nadsyłania zgłoszeń

Celem II Konferencji Interdyscyplinarnego Seminarium Gender „Kobiety wobec opresji i dominacji.
Perspektywa feministyczna” jest stworzenie przestrzeni do dyskusji nad problemem współczesnego
kwestionowania praw kobiet i zróżnicowanych praktyk dyskryminacyjnych. Konferencja ma także służyć
dzieleniu się aktualnym doświadczeniem dominacji i opresji w sferze publicznej, z jakim konfrontowane są
kobiety.

Przemoc wobec kobiet była i jest instytucjonalizowana w każdym aspekcie: kulturowym, społecznym,
ekonomicznym, politycznym, etycznym. Stosunki społeczne oparte na nierównościach – źródło przemocy
zarówno symbolicznej, jak fizycznej – nie są oceniane jednoznacznie negatywnie. Mimo jasnego wskazania
na zakorzenienie dominacji w nierówności, różne grupy nadal mogą się spotkać z odmiennymi formami
opresji w zależności od płci, wieku, statusu ekonomicznego i społecznego, czy kapitału kulturowego.
Wzbierająca globalnie fala radykalizacji życia społeczno-politycznego, która objawia się w popularności
nacjonalistycznych ruchów i partii politycznych szerzących ksenofobię, rasizm, islamofobię i nietolerancję
wobec Innego, budzi poważne zaniepokojenie. Interesują nas bieżące procesy, zjawiska i problemy, takie
jak: Dlaczego tak łatwo jest dziś instrumentalizować przemoc wobec kobiet? Czy proces ten stał się już
narzędziem wpływu politycznego? Dlaczego kwestionowanie praw kobiet stało się atrakcyjne jako
polityczna oferta (problem ten widoczny jest także z perspektywy innych grup defaworyzowanych)? Jak
zmieniły się formy i strategie walki o prawa kobiet? Czy inspiracją dla dzisiejszych taktyk oporu mogą stać
się dotychczasowe doświadczenia ruchów feministycznych? Czy i jak możemy obecną sytuację wyjaśniać z
użyciem narzędzi już wypracowanych przez feministyczne teoretyczki? Jak można mówić o dominacji i
opresji, posługując się różnymi dyskursami feministycznymi, wyrastającymi ze zróżnicowanych
światopoglądów i założeń filozoficznych?

Proponujemy spotkanie naukowe o charakterze interdyscyplinarnym i intersekcjonalnym. Do udziału
zapraszamy badaczki i badaczy oraz aktywistki i aktywistów, które i którzy podczas konferencji przedstawią
referaty związane z zagadnieniami takimi jak:

• obszary oraz formy dominacji i opresji dotykające kobiety w różnych kulturach, społeczeństwach,
grupach i organizacjach, kulturowe i społeczne warianty przemocy symbolicznej oraz proponowane
rozwiązania;
• polityki godzące w wolności i prawa kobiet;
• antyrównościowe zjawiska, procesy i ruchy społeczne;
• ujęcia i interpretacje kategorii dominacji i opresji w ramach różnorodnych dyskursów społecznych,
politycznych i nauk o zarządzaniu;
• doświadczenia kobiet związane z praktykami wymierzonymi w ich swobody obyczajowe, prawa,
nietykalność cielesną, wolność poglądów i swobodę wyrażania własnej opinii, poczucie
niezależności w szerokim sensie, oraz reprezentacje tych doświadczeń;
• ruchy kobiece i strategie oporu;
• działania artystyczne jako przestrzeń oporu, sztuka jako narzędzie walki o zmiany społeczne;
• opresja, jakiej nie tylko kobiety doświadczają bezpośrednio, ale pośrednio – z pozycji świadków, jak
również osób, które akceptują tego rodzaju praktyki;
• kwestie metodologiczne, etyczne oraz praktyczne (programy pomocowe, edukacyjne, warsztatowe,
szkoleniowe itp.) związane z zarządzaniem różnorodnością, refleksją nad opresją i dominacją oraz
przeciwdziałaniem im.

Powyższa lista zagadnień nie jest wyczerpująca, organizatorki zachęcają do przesyłania innych propozycji
mieszczących się w problematyce konferencji.

Informacje organizacyjne:
Miejsce Konferencji: Wydział Filologiczny, ul. Pomorska 171/173, Łódź
Język Konferencji: polski i angielski
Opłata konferencyjna: 350 PLN lub 80 EUR – pracownice_y naukowe_i, 200 PLN lub 45 EUR – doktorantki_ci
oraz aktywistki_ści (numer konta podamy osobom, których referaty zostaną przyjęte na konferencję).

Harmonogram:
15.04.2017 – termin nadsyłania zgłoszeń (prosimy użyć formularza dostępnego pod adresem:
http://feministperspective.pl/form/)
31.05.2017 – rozesłanie komunikatów o przyjęciu lub odrzuceniu zgłoszenia
10.07.2017 – termin wpłat konferencyjnych
30.08.2017 – ogłoszenie programu konferencji

Uwaga:
Organizatorki nie zapewniają zakwaterowania, a jedynie posiłki wskazane w programie. Komitet naukowoorganizacyjny zastrzega sobie prawo wyboru zgłoszeń.

Komitet naukowo-organizacyjny Konferencji tworzą:
Inga Kuźma (Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UŁ, kierowniczka konferencji), Edyta Pietrzak
(Wydział Organizacji i Zarządzania PŁ, kierowniczka konferencji), Dagmara Rode (Instytut Kultury
Współczesnej UŁ, sekretarka konferencji), Izabela Desperak (Katedra Socjologii i Polityki Moralności UŁ),
Ewa Hyży (badaczka niezależna), Aleksandra Kanclerz (badaczka niezależna), Anna Kronenberg (badaczka
niezależna), Monika Talarczyk-Gubała (Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna), Marta Woźniak-Bobińska
(Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ), Grażyna Zygadło (Wydział Studiów
Międzynarodowych i Politologicznych UŁ).

Kontakt:
[email protected]

Podpisz petycję w sprawie ratyfikacji Konwencji antyprzemocowej na poziomie Unii Europejskiej

womens-day-campaign-image-smallerDlaczego to jest ważne?

Na fali ogromnej mobilizacji rozpoczętej w zeszłym roku w Polsce – miliony ludzi w Europie i na całym świecie przystąpiły do strajków i demonstracji, aby solidarnie domagać się równości płci. Inicjatorki petycji chcą wykorzystać ten impet, aby postawić tamę najbardziej wszechobecnej formie łamania praw kobiet: przemocy, którą mężczyźni wyrządzają kobietom dlatego, że są one kobietami.

Wspólnie z partnerami z europejskiej koalicji chcą sprawić, żeby przemoc wobec dziewcząt i kobiet stała się pierwszoplanowym tematem politycznym w UE. Ma być o tym głośno! Mobilizuje nas głos oburzenia i solidarności tysięcy kobiet i mężczyzn ze wszystkich krajów Europy. Czego żądamy? Aby przywódcy państw Unii Europejskiej stanęli w obronie praw człowieka i doprowadzili do niezwłocznego ratyfikowania oraz wdrożenia Konwencji Rady Europy o zwalczaniu przemocy wobec kobiet.

Ta konwencja to silne, wiążące narzędzie do skutecznej walki z przemocą wobec dziewcząt i kobiet. Jej ratyfikacja na poziomie Unii Europejskiej zagwarantuje ofiarom przemocy pełniejszą i bardziej niezawodną ochronę. Zapewni narzędzia prawne, zaangażowanie władz i fundusze konieczne do powstrzymania i karania gwałtów, pobić, zniewalania i handlu ludźmi, molestowania i nękania – wszystkich tych odrażających praktyk, których na co dzień doświadczają miliony kobiet w Polsce i Europie. Kobiety w UE uzyskają równe standardy ochrony we wszystkich krajach członkowskich – nawet w Polsce, gdzie dziś rządzący nie tylko odmawiają zwalczania przemocy na tle płci, a niekiedy ją wręcz tolerują. Ratyfikacja przez UE oznacza, że ochrona kobiet wpisana w prawo unijne będzie pośrednio stosowana przez nasze sądy i instytucje nawet jeśli Polska wypowie traktat antyprzemocowy. „Tradycyjne wartości rodzinne” nie będą już nigdy parawanem dla przemocy domowej ani utrudniać jej zwalczania.

Kobiety padają ofiarami przemocy w każdym kraju Europy, niezależnie od swojego statusu społecznego. Przemocy doświadczyła jedna trzecia kobiet powyżej 15. roku życia. Co dwudziesta kobieta została zgwałcona. 50 kobiet umiera każdego tygodnia w wyniku przemocy domowej. Niektóre grupy kobiet, jak na przykład seniorki, migrantki, kobiety z niepełnosprawnością, lesbijki i kobiety transpłciowe są częściej narażone na przemoc motywowaną seksizmem, rasizmem, ksenofobią i innymi formami dyskryminacji. Kobiety stanowią od 60 do 100% ofiar przestępstw z nienawiści wobec muzułmanów w Europie. Przemoc ma często długotrwałe negatywne konsekwencje dla zdrowia psychicznego jej ofiar.

Czego potrzeba, by Europa stała się bezpieczniejszym miejscem dla dziewcząt i kobiet? Potrzeba, aby wszyscy nasi przedstawiciele w Radzie Ministrów Sprawiedliwości podjęli decyzję o ratyfikowaniu konwencji antyprzemocowej przez UE. Organizacje obywatelskie od lat zabiegają o pilne działania, ale Rada gra na zwłokę i nie uznaje za stosowne, by usprawiedliwić tę opieszałość publicznie. Wygląda na to, że przemoc wobec kobiet i przemoc domowa nie spędza snu z powiek europejskim ministrom. Zmienimy to. Złóż dziś podpis w imieniu wszystkich kobiet, które każdego dnia, na każdym kroku muszą walczyć o swoje podstawowe prawa.

PETYCJA DO PODPISANIA TU

Zapisy do grupy wsparcia dla kobiet wychodzących z doświadczenia przemocy!

tonietwojawinaTo nie Twoja wina!

Przemoc w rodzinie może spotkać każdą kobietę.  Żadna z nas nie chce takiego życia.  Jeśli w nim trwamy, to dlatego że nie wiemy, jak siebie chronić. To nie Twoja wina! Po prostu potrzebujesz:

  • wsparcia innych,
  • informacji o przysługujących Ci prawach i możliwościach,
  • wiedzy o tym jak przekroczyć swoją bezradność, a złość zamienić w działanie na rzecz siebie.

Zmiana jest możliwa! Życie wielu kobiet jest tego najlepszym świadectwem. Zapraszamy Cię do udziału w cotygodniowej grupie  wsparcia dla kobiet prowadzonej przez fundację Feminoteka.

Celem spotkań jest:

  • wzmocnienie poczucia wartości,
  • odkrywanie  możliwości twórczych i swojego potencjału,
  • odbudowanie zdrowych wzorców relacyjnych opartych na autonomii,
  • dostarczenie emocjonalnego wsparcia,
  • przeciwdziałanie destrukcyjnym sposobom rozwiązywania problemów,
  • edukacja dotycząca różnych aspektów radzenia sobie z przemocą,
  • zdobycie umiejętności ochrony siebie i swoich praw w różnych sytuacjach życiowych.

Wejście na grupę poprzedzone będzie konsultacją psychologiczną

Prowadzące: Beata Kurowska Rumińska, Agnieszka Czapczyńska

Zgłoszenia:

kontakt telefoniczny: tel.  720 908 974

we wtorki, środy i czwartki w godz. 13.00-19.00

****************************************

Grupa wsparcia dla kobiet wychodzących z doświadczenia przemocy w rodzinie.

Czwartki, godzina 17.30-20.30, Fundacja Feminoteka ul. Mokotowska 29A.

Pierwsze spotkanie: 20 kwietnia 2017

Koniec grupy z końcem 2017 r.

Udział bezpłatny. Projekt „To nie Twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet” współfinansowany przez miasto stołeczne Warszawa.

Serdecznie zapraszamy!

LOGO_warszawa_miasto

7 marca w TVN Style rusza mizoginistyczny program „Mistrzowie podrywu”

Autorka: Jaśmina Karabuła-Stysiak

Korekta: Natalia Skoczylas

materiay prasowe TVN StyleJak można dowiedzieć się ze strony stacji [1], program ma rzekomo na celu pomoc „w trudnej sztuce uwodzenia” – mężczyznom, którzy „kompletnie nie radzą sobie z kobietami, a bardzo chcieliby to zmienić”. Człowiekiem, który ma tej pomocy udzielać, jest Marcin Szabelski, przedstawiający siebie jako „specjalistę od relacji damsko-męskich” [2]. Pan Szabelski nie wywodzi się ze środowiska psychologicznego, nie ma uznanych naukowo kompetencji do udzielania tego typu „porad”. Leży mu na sercu los samotnych mężczyzn – jednak ostatnim, co go interesuje, jest dobro kobiet, które w swoich „wykładach” sprowadza do ról niczego nieświadomych, bezbronnych i pozbawionych własnej woli obiektów seksualnych.

Audycja utrwala negatywne stereotypy na temat kobiet, usprawiedliwia przemoc seksualną (natarczywe zachowania o charakterze seksualnym) i wpisuje się w kulturę gwałtu.

W Internecie można odnaleźć apel skierowany do Joanny Tylman, dyrektorki programowej TVN Style.
Możesz go podpisać tutaj:
https://naszademokracja.pl/petitions/stop-kulturze-gwaltu-w-mediach-nie-dla-mistrzow-podrywu-w-tvn-style-1

[1] http://www.tvnstyle.pl/programy/mistrzowie-podrywu,13989.html
[2] https://www.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=VShduqVWLOA&app=desktop

DLACZEGO TO JEST WAŻNE?

Marcin Szabelski za pośrednictwem swoich filmików, umieszczanych w serwisie YouTube[1], dokładnie tłumaczy mężczyznom, jak manipulować kobietami, „przemycając(…) swoje seksualne zamiary wobec niej tak(…), żeby ona nie chciała stawić oporu twojej seksualnej intencji”. Dowiadujemy się dzięki temu, że w relacji między kobietą a mężczyzną istotne jest jedynie sukcesywne dążenie mężczyzny do zainicjowania stosunku seksualnego poprzez manipulowanie kobietą, bez względu jednak na to, czy ona sama tak naprawdę tego chce, czy nie.
Jak sam twierdzi, „sposobem budowania seksualnego napięcia(…) jest domniemanie(…), że to ona jest na ciebie napalona i chce cię zgwałcić”. Metodą ku temu ma być „oskarżenie dziewczyny, że ona się do ciebie dobiera”. Szabelski radzi swoim widzom, by podczas zwykłej rozmowy na randce czy w klubie, jawnie wskazali kobiecie swoje krocze, zmuszając ją do spojrzenia w tym kierunku, po czym powiedzieli „(…)Mam cię. Patrzysz na mojego penisa.(…)Muszę na ciebie uważać, jesteś seksualnym potworem” i dali jej do zrozumienia, że to ona stanowi dla nich zagrożenie, stające im na przeszkodzie do bezpiecznego powrotu do domu. Wszystko to ma być prowadzone w niby żartobliwym tonie; mężczyzna dowiaduje się, że „kobieta ma się tłumaczyć”, a on „w zabawny sposób odwraca role”. Potem Szabelski radzi, by jego podopieczny sugestywnie zaproponował kobiecie romantyczną randkę i trzymanie się za ręce, po czym dodał, że „mogą też bzyknąć się w WC”. Oburzenie kobiety nawet autorowi wydaje się oczywistą reakcją – wtedy to mężczyzna ma obrócić wszystko w żart i dodać, śmiejąc się, że przecież oczywiście „on by JESZCZE tak nie mógł, ona jest teraz dla niego aseksualna, a on potrzebuje komfortu i zaufania” (w domyśle – standardowych potrzeb kobiety). To podobno ma ją szczerze rozbawić, ale ma być jedynie środkiem do celu takiego, że: „I ona nie może ci w tym momencie powiedzieć… dalej cię blokować, jakby, seksualnie”. Szablewski wszystko to kwituje słowami: „Pierwszą częścią tej rozmowy wprowadziłeś wątki seksualne jej do głowy, ale zaraz potem je zabrałeś tak, żeby ona nie mogła werbalnie postawić swojego sprzeciwu. Te myśli seksualne gdzieś rezonują w jej głowie, ale ona nie może ci powiedzieć <<nie, nie, nie>>, bo ty już sam powiedziałeś <<nie, nie, nie, seks z tobą jest NA RAZIE nie do przyjęcia dla mnie>>”. Wszystko to oczywiście uważa za pewną konwencję i niewinną zabawę.

Od czasu nagłośnienia sprawy Marcin Szabelski modyfikuje udostępniane wcześniej treści, by miały łagodniejszą wymowę.

Trochę danych:
Na rządowej stronie poświęconej prawom ofiar przemocy seksualnej[2] możemy przeczytać:

„W marcu 2014 r. Agencja Praw Podstawowych, niezależna agencja Unii Europejskiej powołana do istnienia w 2007 r. opublikowała raport „Przemoc wobec kobiet: badanie przeprowadzone w skali UE”. (…)
Zbiorcze wyniki badań pokazały m.in.:

– 33% kobiet doświadczyło przemocy fizycznej lub seksualnej po ukończeniu 15 roku życia – w skali UE odsetek ten odpowiada 62 milionom kobiet;
– 22% kobiet doświadczyło przemocy fizycznej lub seksualnej ze strony partnera;
– 5% wszystkich kobiet, które wzięły udział w badaniu, zostało zgwałconych – w skali UE odsetek ten odpowiada 9 milionom kobiet;
– 55% kobiet doświadczyło którejś z form molestowania seksualnego. W przypadku 32% wszystkich ofiar molestowania sprawcą był przełożony, kolega lub klient;
– 75 % kobiet zajmujących najwyższe stanowiska w kadrze menadżerskiej będąc w pracy doświadczyło zachowań stanowiących molestowanie seksualne;
– 33% kobiet doświadczyło w dzieciństwie przemocy fizycznej lub seksualnej ze strony osoby dorosłej. 12% kobiet w dzieciństwie doświadczyło przemocy seksualnej, przy czym połowa z nich – ze strony nieznanych mężczyzn. Najczęstszą formą przemocy było w tych przypadkach obnażanie narządów płciowych przez osobę dorosłą lub dotykanie narządów płciowych bądź piersi dziecka.

Jak podaje raport Światowej Organizacji Pracy, badania przeprowadzane w poszczególnych krajach pokazują, że od 40 do 90% kobiet doświadcza w ciągu swojego życia molestowania seksualnego w miejscu pracy.

Na Wiki[3]:
„Statystyki pokazują, że zgwałcenia są zjawiskiem powszechnym w wielu społeczeństwach, np. w USA 14-25% kobiet zostało zgwałconych przynajmniej raz.(…)

Mężczyźni częściej zmuszają kobiety do pocałunków, a według ankiety przeprowadzonej w USA na grupie około dwustu studentów płci męskiej 40% przyznało się do rozpinania przemocą jakiejś części damskiej garderoby, a 13% przyznało się do wymuszenia siłą stosunku seksualnego. KOBIETY CZĘŚCIEJ ULEGAJĄ MĘŻCZYZNOM, KTÓRZY NAMAWIAJĄ I WYMUSZAJĄ STOSUNEK SEKSUALNY, w jednej z ankiet przyznało się do tego 44% kobiet.
Od 64% do 96% wszystkich popełnionych przez mężczyzn zgwałceń nie zostaje zgłoszona, między 6% a 14,9% mężczyzn dopuściło się zgwałcenia lub usiłowania zgwałcenia.(…)

Kultura gwałtu objawia się także poprzez powszechność przekonań trywializujących znaczenie i zasięg przemocy seksualnej, obwiniających ofiary lub poprzez seksualne uprzedmiotawianie kobiet.(…) Większość Amerykanów, w tym także kobiety, jest przekonana o tym, że kobiety lubią być namawiane do seksu. Wielu ludzi jest przekonanych, że gdy kobieta mówi „nie”, myśli „tak”, że wszystkie kobiety lubią silnych i natarczywych mężczyzn oraz że gwałciciele są doprowadzani do szaleństwa przez pożądanie seksualne, że kobiety w głębi serca pragną być zgwałcone oraz że kobiety nie mogą zajść w ciążę w wyniku zgwałcenia. Każde z tych przekonań podważa krzywdę, jaka wynika z seksualnej napaści, przenosząc część winy na samą ofiarę. W ten sposób przyczyniają się do tworzenia klimatu pobłażliwości dla sprawców i braku współczucia dla ofiar.”

A w Polsce?

W ciągu ostatnich miesięcy Polki dowiedziały się, że nie mają prawa podejmować decyzji dotyczących ich ciał, zdrowia i planowania rodziny. Polski rząd stara się o wypowiedzenie konwencji, mającej na celu pomagać w ochronie ofiar przemocy domowej, którymi są przede wszystkim kobiety i dzieci. Zostanie wycofana ze sprzedaży bez recepty kobieca antykoncepcja awaryjna, której skuteczność zależy od tego, jak szybko zostanie przyjęta. Minister zdrowia kłamie, że tabletki te (w cenie od 100zł za jedną) są łykane przez nastolatki jak dropsy i, że są wyjątkowo niebezpieczne dla zdrowia kobiet i dlatego należy ograniczyć do nich dostęp. Jednocześnie środki wzmagającego sprawność seksualną i libido dla mężczyzn, których zażywanie powinno być bezwzględnie konsultowanie z lekarzem, są dostępne bez żadnych recept i nikt nawet nie zastanawia się nad wprowadzeniem jakichkolwiek ograniczeń.
Dowiedziałyśmy się, że coraz więcej lekarzy zasłania się religijnym „sumieniem”, uniemożliwiającym im zadbanie o zdrowie kobiet – przede wszystkim o dostęp do legalnej antykoncepcji i aborcji, które w cywilizowanych krajach Unii Europejskiej są normą i standardem. Że rząd podjął decyzję o nieprzyznaniu środków finansowych Niebieskiej Linii – organizacji, która od 2009 roku za pośrednictwem telefonicznym i mailowym prowadziła bezpłatne porady prawne i psychologiczne dla ofiar przestępstw, w tym osób dotkniętych przemocą seksualną – w samym roku 2016 organizacja udzieliła porad 4000 osób. Przedstawiciele władzy nie ustają w próbach niemoralnego przekupywania kobiet jednorazowymi opłatami za donoszenie ciąż, zagrażających zdrowiu i życiu zarówno dziecka, jak i matki.

Wciąż słyszymy od przedstawicieli władzy, że domaganie się przez nas przestrzegania naszych fundamentalnych praw jest fanaberią, „bawieniem się”; że jesteśmy zepsute i niemoralne. A teraz, w przeddzień Święta Kobiet, TVN Style zamierza zacząć emitować program prowadzony przez osobę, która promuje wykorzystywanie seksualne kobiet, szczucie ich penisami w spodniach obcych mężczyzn i odwracanie ról gwałciciela i ofiary!

Część kobiet zasugerowała, by sprawę wyśmiać lub zignorować, argumentując to słowami, że „żadna dorosła i rozsądna dziewczyna nie da się na to nabrać!”. Ale musimy pamiętać o tym, że nie wszystkie kobiety są asertywne, wykształcone i świadome zagrożeń, czyhających na nie ze strony osób, które nie szanują ich podmiotowości. Mają one prawo być chronione przed szkodliwym wpływem rozprzestrzeniania tego typu treści. Taki program może potencjalnie trafić do każdego – również do młodych chłopaków, których zachowania, inspirowane takim przekazem, mogą potem skrzywdzić niedoświadczone i nieświadome jeszcze młode dziewczyny.

[1] https://www.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=VShduqVWLOA&app=desktop
[2] https://przemoc.gov.pl/przemoc-seksualna/statystyki-i-badania
[3] https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_gwałtu

Przemoc, której nie widać

Tekst: Agnieszka Czapczyńska, terapeutka


Przemoc, której nie widać

Przemoc w związku zaczyna się w momencie, w którym jedna strona zaczyna rościć sobie prawo do decydowania o wyborach życiowych, nawykach, sposobie myślenia i doświadczania drugiej strony. Przemoc psychiczną trudno jest rozpoznać, bo bardzo często ukryta jest pod pozorami „normalnej” relacji. Najczęściej sygnałem alarmowym, że coś się dzieje źle, jest pogarszający się stan psychiczny ofiary, która czuje się coraz gorzej, ale nie potrafi ustalić, z jakiego właściwie powodu. Ofiara przemocy psychicznej traci wiarę w swoje możliwości, zaczyna odczuwać lęk przed partnerem, czuje się odpowiedzialna za zachowanie sprawcy, nieustannie dąży do doskonałości w celu uzyskania jego akceptacji, ale pomimo wysiłku, nieustanie doświadcza odrzucenia i krytyki.

Co to jest przemoc psychiczna?

Przemoc psychiczna rozwija się w związku w sposób niezauważalny, w formie kolejnych, często drobnych aktów kontroli, upokarzania, narzucania własnego zdania przez sprawcę.

80 proc. sprawców przemocy w rodzinie to mężczyźni, znacząca większość ofiar to kobiety.

Przemoc psychiczna nie przebiega w sposób gwałtowny i wybuchowy, tak jak w przypadku nadużyć fizycznych. Bardzo często nie towarzyszą jej nawet szczególnie mocne emocje. Akty odbierania autonomii drugiej osobie są tak drobne, że często trudno je zauważyć, cóż dopiero mówić o rozpoznaniu czy jakiejkolwiek obronie. Z perspektywy ofiary byłoby to narażanie się na śmieszność i zarzut, że partner „znowu się czepia” albo „jest przewrażliwiony i nic nie można mu powiedzieć”.

No bo właściwie, czy można nazwać aktem przemocy to, że partner upiera się, żeby stawiać szklanki w szafce w pewien określony sposób, ogórki na sałatkę powinny być krojone w kostkę, w żadnym wypadku nie w talarki, a klucze muszą być trzymane zawsze w szufladzie, nie na komodzie. I kiedy tak się nie dzieje, zaczyna bardzo się złościć, być kąśliwy lub chłodny. „A może ma rację?” – myśli ta strona związku, która ma się dostosować do zaleceń i ciągle robi to niewystarczająco dobrze.

Akty przemocy psychicznej bywają tak drobne, że nie wywołują jakichkolwiek reakcji obronnych. Kara za niedostosowanie się do zaleceń sprawcy jest także trudno uchwytna – zmasowana krytyka (odbierana przez ofiarę jako zasłużona), chłodny, obojętny wzrok, zły humor przez kolejne dni, zapomnienie o ważnej rocznicy, ostentacyjne chwalenie innych osób itp. Cały proces jest trudny do rozpoznania przez ofiarę, a nawet świadków takiej przemocy.

Niewidoczny wróg

Istotą przemocy psychicznej nie są pojedyncze akty wrogości i próby kontroli, ale fakt, że są stosowane przez sprawcę w sposób nieprzerwany dniami, tygodniami, miesiącami, latami… W doświadczeniu ofiar nie ma konkretnego zdarzenia, które można by nazwać nadużyciem. Trudno jest nawet powiedzieć, co się właściwie wydarzyło, bo lista konkretnych działań ze strony sprawcy brzmi niewinnie.

– W ciągu dziesięciu minut od wejścia do domu powiedział mi, że źle wyczyściłam czajnik, potem skomentował, że zaniedbuję dzieci, bo daję im kanapki z białym pieczywem, a to przecież niezdrowe, zajrzał do lodówki i spytał, ile razy ma mi przypominać o wyrzucaniu otwartych jogurtów, a na końcu odniósł ostentacyjnie do zlewu talerz z zupą, która jego zdaniem była zbyt zimna – wspomina ofiara napaści słownej.

Poszczególne elementy nie brzmią groźnie, ale wydźwięk całości jest bardzo raniący.

Ofiary przemocy, doświadczające tego rodzaju nadużyć, żyją w nieustającym poczuciu winy i lęku, którego źródłem są narzucone przez sprawcę bardzo sztywne ramy codziennej egzystencji. Oczekiwania sprawców przemocy psychicznej są osadzone w zasadach, wynikających ze stereotypowej roli kobiecej: „powinnaś bardziej dbać o dzieci; jedzenie, które przygotowujesz jest niezdrowe/niesmaczne/nieestetycznie podane; za mało czasu spędzasz w domu; jesteś zbyt opiekuńcza/zbyt mało opiekuńcza; nie utrzymujesz domu w czystości; źle zamykasz lodówkę” – przykłady można by mnożyć w nieskończoność. Ofiara nie ma nawet jak się bronić, bo przecież nie było ataku – sprawca po prostu przypomina (dla dobra jej i dzieci) o tym, do czego jest zobowiązana jako matka i żona.

Przemoc psychiczna jest stosowana przez sprawcę w bardzo precyzyjny sposób, co jest możliwe dzięki dobrej znajomości psychiki ofiary, wiedzy o jej potrzebach, systemie wartości, słabych punktach. Taktyki przemocy psychiczne są niszczące właśnie dlatego, że dotykają obszarów ważnych dla ofiary.

Dla kobiety, która realizuje się przede wszystkim w macierzyństwie, najboleśniejsza będzie krytyka i podważanie jej wartości jako matki.

Dla kobiety, która postawiła na rozwój zawodowy, podcinające skrzydła będą kąśliwe uwagi pod adresem jej inteligencji, osiągnięć, kreatywności, itp .

Celem ukrytym działań sprawcy jest władza i kontrola w związku. Celem pozornym – troska o dobro rodziny, dzieci, a nawet wręcz samej ofiary. Nieprawdą jest, że ofiary nie bronią swojej wolności, autonomii lub też nie usiłują wydostać się spod kontroli. Problem polega na tym, że każda próba wywołuje silniejszą reakcję ze strony sprawcy. Im bardziej ofiara stara się wyrwać, tym bardziej doświadcza przemocy. Z biegiem czasu, każda próba uzyskania autonomii prowadzi do coraz ostrzejszych psychologicznych lub fizycznych kar.

Przemoc nie zatrzymuje się sama…

Sprawca ma na tyle dużo zysków w tak funkcjonującej relacji, że nie ma żadnej motywacji do zmiany. Przemoc psychiczna jest tak samo niszczącym nadużyciem, jak przemoc fizyczna, seksualna czy ekonomiczna. Osoba doświadczająca przemocy psychicznej powinna koniecznie skorzystać z pomocy placówki pomocowej.  W przypadku przemocy ze strony najbliższych, pomoc z zewnątrz jest niezbędna, ponieważ ofiara, działając w pojedynkę, nie ma dystansu do sprawcy, przejawia skłonność do minimalizowania swoich strat, liczenia na to, że „to było ostatni raz” i „on się zmieni tak, jak obiecał”. Wiele ofiar przemocy psychicznej obawia się sięgnąć po pomoc i ujawnić swoje cierpienie, boi się braku zrozumienia ze strony otoczenia, nie ufa możliwości otrzymania wsparcia. Zmiana jest możliwa.
Masz prawo do życia wolnego od przemocy.

AgnieszkaCzapczynskaAgnieszka Czapczyńska, psycholożka związana z fundacją Feminoteka.

Jest psychoterapeutką psychologii procesu, superwizorką przeciwdziałania przemocy w rodzinie Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, arteterapeutką, nauczycielką Jogi Kundalini.

źródło: Kobiecyporadnik.pl