TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Ostatnie pożegnanie z Bette Davies | recenzja filmu „W hołdzie Bette Davies” | 15. Tydzień Kina Hiszpańskiego

W hołdzie Bette Davies

W hołdzie Bette Davies / El último adiós de Bette Davis

Reżyseria: Pedro González Bermúdez

Hiszpania, 2014

 

Film dokumentalny „W hołdzie Bette Davies” opowiada, w przybliżeniu, ostatni tydzień jej życia. Trzy dni poprzedzające jej śmierć Davies spędziła w amerykańskim szpitalu w Paryżu, wcześniej natomiast pojawiła się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowy w San Sebastián (1989 rok), aby odebrać nagrodę Donostii. Wokół festiwalu właśnie koncentruje się cała narracja dokumentu.

Reżyser filmu, Pedro González Bermúdez, postarał się, aby jego dzieło było obrazem rzetelnym. Zebrał całą ekipę ludzi, którzy pracowali przy tym, aby Davies czuła się na festiwalu dobrze. Po pierwsze dlatego, że była już starszą, schorowaną panią, a po drugie – ponieważ była gwiazdą z prawdziwego zdarzenia, uwielbianą przez Hiszpanów. Wymagań nie miała wiele, jednak wszystko musiało działać jak w zegarku, gdyż, jeżeli cokolwiek poszłoby nie tak, gwiazda odmówiłaby dalszej współpracy. Dlatego też, na przykład, na jej przyjazd kazano opróżnić hotel, tak żeby nikt nie zauważył jak Davies zawożona jest do swojego pokoju na wózku inwalidzkim, bo w swoim stanie mogła przejść jedynie kilka kroków. Nad tym aby czuła się dobrze pracował cały sztab ludzi, a praca do łatwych nie należała. Szybko bowiem okazało się, że to nie Bette Davies przyjeżdża na festiwal odebrać nagrodę, ale cały festiwal zorganizowany jest dlatego, że przyjeżdża Bette Davies. To odwrócenie ról uświadomiło wszystkim, którzy mieli okazję ją spotkać, że mają do czynienia z artystką wielkiego formatu, niezależną kobietą, która sama reżyseruję rzeczywistość wokół siebie. A, że reżyserowała film kostiumowy osadzony w realiach lat 40., w którym sama grała główną rolę, ani przez sekundę nie mogła znaleźć się na drugim planie. Dlatego nawet, gdy siedziała zamknięta w hotelowym pokoju, całe miasto zastanawiało się co w tej chwili robi.

Słuchając wypowiedzi burmistrza miasta, organizatorów festiwalu, kierowcy Davies, jej makijażystki, dziennikarzy, fotografów i osobistej asystentki dowiadujemy się, że była postacią niezwykle silną i charyzmatyczną, o nieco złośliwym, ironicznym poczuciu humor, co, nie oszukujmy się, żadnym wielkim odkryciem nie jest. Ciekawiej byłoby, gdyby twórcy filmu skoncentrowali się bardziej na tym, na ile postać Davies przyczyniła się do walki o kobiecą emancypację. Niewątpliwie mogła ona być i poniekąd była ikoną raczkującego feminizmu – całą swoją postawą mówiła patriarchatowi nie. Świadczą o tym takie fakty jak to, że pozwała studio filmowe, dla którego pracowała, ponieważ zaczęto przydzielać jej role w produkcjach drugiego sortu. W latach 40. była najlepiej zarabiającą kobietą w Stanach Zjednoczonych, jako pierwsza kobieta w historii została przewodniczącą Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej, czy odebrała nagrodę Donostii. Ponadto paliła papierosy, co w filmie zauważono i skomentowano stwierdzeniem, że dla niej była to „deklaracja kobiecej wolności”. Przy tym wszystkim nie należy jednak zapominać, że była gwiazdą, która „promieniała, gdy znajdywała się w świetle kamer” i niewątpliwie z chęcią wchodziła w rolę osoby ważniejszej, niż ktokolwiek w jej otoczeniu, co z założeniami współczesnego feminizmu już nieco się rozmija. Autorzy filmu skoncentrowali się jednak głównie na Davies, jako celebrytce, nie pozwalając sobie na odrobinę krytyki, co sprawiło, że „W hołdzie Bette Davies” jest obrazem jednowymiarowym.

Od strony formalnej film niestety rozczarowuje. Reżyser zdecydował się stworzenie klasycznego dokumentu – przeplatają się w nim materiały archiwalne z wypowiedziami osób biorących udział w organizacji festiwalu w San Sebastian. Filmowi nie można zarzucić nudy, jednak taka forma nieco zawodzi w czasach, gdy twórczość dokumentalna została doskonale rozwinięta przez reżyserów takich jak Michael Glawogger (reżyser „Śmierci człowieka pracy”), czy Erik Gandini i Johan Söderberg („Nadprodukcja. Terror konsumpcji”) już dekadę temu. Ponadto dosyć banalnym rozwiązaniem wydaje się wplecenie w akcję ujęć przedstawiających wydarzenia opisane w filmie przy pomocy tekturowych makiet, mających prawdopodobnie symbolizować kruchość ludzkiej egzystencji.

Ciekawym spostrzeżeniem i poniekąd posumowaniem tego, kim była Bette Davies, padającym na końcu filmu jest natomiast stwierdzenie jednego z organizatorów festiwalu, że sam już nie pamięta, czy wydarzenia, w których brał udział były rzeczywiste, czy powtarza wciąż tę samą bajkę. Bajkę o odległych czasach, które dawno minęły i nigdy nie wrócą. Czy równie dobrze, mogły się one w ogóle nie wydarzyć? Ta myśl, zupełnie sprzeczna z postawą życiową Davies, która reżyserowała całe swoje życie i była świadoma wszystkiego co dzieje się z nią i wokół niej, sugeruje, że być może najważniejsze w życiu to mieć nad sobą kontrolę i być pewnym tego, kim się jest. Może to jest właśnie klucz do robienia rzeczy wielkich? O to można by spytać samą Davies, jednak, jak sugeruje oryginalny tytuł filmu „Ostatnie pożegnanie z Bette Davies”, nasza szansa na to bezpowrotnie minęła.

Recenzję napisała Bibi Żbikowska

banernorweskie_batory

Rozwój wolontariatu w fundacji Feminoteka jest możliwy dzięki dofinansowaniu rozwoju instytucjonalnego w ramach Programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.

superfemka 1 procent

Otwarta rana | recenzja filmu „Kwiaty” | 15. Tydzień Kina Hiszpańskiego

kwiaty loreakKwiaty / Loreak

Reżyseria: Jon Garaño, Jose Mari Goenaga

Hiszpania, 2014

 

Każdy lubi dostawać kwiaty – tak się powszechnie uważa. Powszechnie uważa się również, że dawanie kwiatów to dawanie ciepła, miłości, dobra. Czy rzeczywiście tak jest? A może to tylko zwykły akt performatywny mający nas samych przedstawić w jakimś, upragnionym przez siebie świetle? Albo jest tylko pretekstem do tego, żeby przerzucać odpowiedzialność za swoje porażki życiowe na innych? To niektóre z pytań postawionych w filmie „Kwiaty” Jose Mari Goenagi i Jona Garaño.

Jedna z głównych bohaterek obrazu – Ane (Nagore Aramburu) w pierwszych minutach filmu dowiaduje się od lekarza, że ma menopauzę. Myśl o przekwitaniu w tak młodym wieku przeraża ją, tym bardziej, że nie sprawia wrażenie osoby szczęśliwej. Ma monotonną pracę w biurowym zapleczu na budowie, a jej mąż zdaje się nie być nią specjalnie zainteresowany. Tym bardziej cieszy się, gdy pewnego dnia kurier przynosi jej do domu bukiet kwiatów. Nie ma na nim bilecika, więc Ane nie wie od kogo ten prezent. W kolejny czwartek znów dostaje bukiet, potem kolejny i kolejny. Ane odżywa marząc o tym, kim może być jej „tajemniczy wielbiciel”.

Druga bohaterka filmu – Lourdes (Itziar Ituño) jest żoną Beñata (Josean Bengoetxea) – kolegi z pracy Ane. Ich małżeństwo wydaje się być względnie szczęśliwie, o ile tylko pominiemy fakt, że matka Beñata jest tym typem świekry, który lubi wtrącać się we wszystko, co zrobi jej synowa. Losy trójki kobiet połączą się w dość niespodziewany sposób, gdy Beñat zginie w wypadku samochodowym.
Jedna z głównych bohaterek obrazu – Ane (Nagore Aramburu) w pierwszych minutach filmu dowiaduje się od lekarza, że ma menopauzę. Myśl o przekwitaniu w tak młodym wieku przeraża ją, tym bardziej, że nie sprawia wrażenie osoby szczęśliwej. Ma monotonną pracę w biurowym zapleczu na budowie, a jej mąż zdaje się nie być nią specjalnie zainteresowany. Tym bardziej cieszy się, gdy pewnego dnia kurier przynosi jej do domu bukiet kwiatów. Nie ma na nim bilecika, więc Ane nie wie od kogo ten prezent. W kolejny czwartek znów dostaje bukiet, potem kolejny i kolejny. Ane odżywa marząc o tym, kim może być jej „tajemniczy wielbiciel”.Każdy lubi dostawać kwiaty – tak się powszechnie uważa. Powszechnie uważa się również, że dawanie kwiatów to dawanie ciepła, miłości, dobra. Czy rzeczywiście tak jest? A może to tylko zwykły akt performatywny mający nas samych przedstawić w jakimś, upragnionym przez siebie świetle? Albo jest tylko pretekstem do tego, żeby przerzucać odpowiedzialność za swoje porażki życiowe na innych? To niektóre z pytań postawionych w filmie „Kwiaty” Jose Mari Goenagi i Jona Garaño.

Po śmierci mężczyzny, jego matka Tere (Itziar Aizpuru) przywozi na miejsce wypadku kwiaty, bo twierdzi, że ludzie nie umierają, dopóki się o nich pamięta. Ane zaczyna je tam zostawiać, bo orientuje się, że jej tajemniczym wielbicielem był właśnie Beñat i zaczyna żyć marzeniami o wielkiej, niespełnionej miłości, zamiast naprawić relacje z mężem. Lourdes odcina się od rodziny i kwiatów nie zostawia wcale. Gdy jednak dowiaduje się, że w miejscu katastrofy ktoś wciąż je przynosi, zaczyna podejrzewać, że mąż miał kochankę i staje się zazdrosna.

Motyw zazdrości jest w filmie przedstawiony w ciekawy sposób – pozwalają sobie na nie osoby, które właściwie nie mają ku niej podstaw. Po pierwsze – mąż Ane, który nad żonę woli telewizor nie może znieść myśli o tajemniczym wielbicielu. Po drugie – Lourdes, która po śmierci Beñata spotyka nową miłość, ale nie może przestać być zazdrosna o domniemaną kochankę zmarłego męża.

W warstwie formalnej film uzupełnia się z przekazem w bardzo subtelny, ale sugestywny sposób. Minimalistyczne zdjęcia, sterylne kadry i oszczędna, tajemnicza narracja przywodzą nieco na myśl thriller, na który może jest w „Kwiatach” miejsce, ale tylko w umysłach bohaterów. Intryga, którą śledzimy jest mianowicie wytworem wyobraźni bohaterek, co doskonale pokazuje jak łatwo nam przestać oceniać rzeczywistość na podstawie czynów, a zacząć na podstawie wymyślonych przez siebie sytuacji. To pierwsze założenie obrazu dopełnia drugie – że, jako ludzie, bardzo chętnie i łatwo popadamy w pułapkę mitomanii, stając się dzięki wydarzeniom, które nie miały miejsca kimś innym, niż w rzeczywistości jesteśmy – atrakcyjniejszym, kochającym, lub wręcz przeciwnie – zranionym, zasługującym na litość całego otoczenia.

Film otwiera ujęcie pięknego bukietu różowych lilii i ujęcia arcydzieł sztuki kwiaciarskiej będą nam już towarzyszyć do jego końca. Żywe kolory i wysmakowane, ascetyczne kadry być może mają być tylko efektem artystycznym. Ale może właśnie przypomnieniem – jak słodka jest pokusa, żeby poddać się swoim słabościom.

Ciekawa jest scena, w której Ane rozmawia z kolegą o pielęgnacji bukietów, które dostaje. Kolega mówi jej, że końcówki łodyżek trzeba podcinać. Są one otwartą raną, więc kwiaty będą dobrze chłonąć przez nie wodę i stać dłużej. A gdy tylko się zagoją, trzeba je będzie podciąć ponownie. Takimi kwiatami o otwartych ranach są właśnie bohaterki filmu przeżywające wyimaginowane wydarzenia, tylko dlatego, że boją się zacząć żyć naprawdę. Powraca więc znany motyw księżniczki, która czeka na rycerzu na białym koniu, motyw kobiety tak zapętlonej w miłości do syna, że pielęgnuje go nawet, gdy ten już jest martwy i w końcu motyw kobiety, która z początku zobojętniała na śmierć męża, zaczyna rozgrzebywać przeszłość dlatego, że nie potrafi cieszyć się swoim obecnym związkiem. A wszystkie one muszą wyzwolić się od swojego wyobrażenia o Beñacie.

Plusem filmu jest wprowadzenie motywu menopauzy w dość subtelny sposób i poprzez grę wizualno-znaczeniową – kwitnące kwiaty dla przekwitającej kobiety. Minusem – ukazanie Beñata jako uwikłanego w intrygi kobiece nieszczęśliwego mężczyznę, który jedyne, co może w życiu zrobić, aby zostać usłyszanym to umrzeć, co wzmacnia nieco stereotyp o tym, że emocjonalność jest sferą zarezerwowaną dla kobiet. Tak, czy inaczej, film jest wyważoną i ciekawą estetycznie lekcją pokory w kwestii przeżywania tego, co nie miało miejsca i tego, jak łatwo zapomnieć o ludziach, którzy naprawdę nas otaczają.

Recenzję napisała Bibi Żbikowska

banernorweskie_batory

Rozwój wolontariatu w fundacji Feminoteka jest możliwy dzięki dofinansowaniu rozwoju instytucjonalnego w ramach Programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.

superfemka 1 procent

Herosi hiszpańskiego kina podczas 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | matronat

Już w najbliższy czwartek w Warszawie rozpocznie się 15. Tydzień kina Hiszpańskiego.

Przegląd, który trafi do 7 miast w całej Polsce, to wyjątkowa okazja, żeby na wielkim ekranie zobaczyć najlepszych hiszpańskich aktorów.

 

MARIO CASASMARIO CASAS

Mario Casas to jeden z najpopularniejszych aktorów młodego pokolenia. Po roli romantycznego buntownika o złotym sercu w “3 metrach nad niebem” (13.TKH) niemal z dnia na dzień stał się bożyszczem hiszpańskich nastolatek.

W tegorocznym programie Tygodnia Casas powraca w nowej, poważniejszej roli. W dramacie Marcela Piñeyro p.t. ISMAEL wciela się w ojca tytułowego bohatera, pracującego z trudną młodzieżą, samotnika o skomplikowanej przeszłości.

Z kolei w najnowszej fabule Alexa de la Iglesii, WIEDŹMY Z ZUGARRAMURDI, aktor udowadnia, że świetnie sprawdza się też w komediach – za autoironiczną rolę wrażliwego „macho” otrzymał nagrodę Feroz – hiszpański odpowiednik Złotych Globów.

 

ROBERTO ÁLAMOROBERTO ÁLAMO

Wielokrotnie nagradzany aktor teatralny, w kinie znany między innymi z ról w “Skórze, w której żyję” Pedra Almodovara i “Nie zrywa się kwiatów” (14. TKH). Ubiegłoroczny laureat nagrody Goya dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w WIELKIEJ HISZPAŃSKIEJ RODZINIE – zwariowanej komedii, w której rodzina nierozerwalnie splata się z futbolem. Film zamknie tegoroczny TKH.

Doświadczenie teatralne Álamo wykorzystuje w filmie GŁUPCY, odartej z ozdobników wiwisekcji procesu twórczego, pokazującej kulisy produkcji filmowej. Aktor wcielił się w rolę reżysera, który wprowadza aktorów w świat ich postaci i pozwala zrozumieć, jak wiele ich łączy.

 

ANTONIO DE LA TORREANTONIO DE LA TORRE

Antonio de la Torre to jeden z najbardziej pracowitych hiszpańskich aktorów. W ciągu ostatnich 20 lat zagrał w ponad 80 filmach, od kina artystycznego po wysokobudżetowe produkcje.

Główna rola w KANIBALU, perfekcyjnie skrojonym, wysmakowanym studium psychopatycznego umysłu, przyniosła mu wiele nagród aktorskich i uznanie międzynarodowej krytyki, która uznała tę rolę za najlepszą kreację w karierze de la Torre.

Aktor jest też stałym współpracownikiem Alexa de la Iglesii. Zagrał w większości filmów tego reżysera, w tym w dwóch, które przypomnimy w tym roku w Warszawie: HISZPAŃSKIM CYRKU i ŻYCIE TO JEST TO.

W czasie 15. TKH aktora będzie można zobaczyć również w nowelowych LUDZIACH I MIEJSCACH i WIELKIEJ HISZPAŃSKIEJ RODZINIE.

 

JESÚS CASTROJESÚS CASTRO

Aktor, który przebojem podbił serca hiszpańskiej publiczności. Zadebiutował u boku Luisa Tosara w 9 MILACH, jednym z hitów hiszpańskiego kina ubiegłego roku.

Grany przez Castro el Niño to młody chłopak stawiający pierwsze kroki w przemytniczym biznesie na styku Europy i Afryki. Rolę w filmie Daniela Monzóna aktor – z wykształcenia technik elektronik – zdobył w castingu, pokonując kilka tysięcy innych kandydatów. Był za nią nominowany do nagrody Goya dla najlepszego aktorskiego debiutu.

Rok 2014 był dla Castro wyjątkowo udany – zaledwie kilka tygodni po premierze 9 MIL, do hiszpańskich kin trafiła “La isla mínima”, zdobywca 9 tegorocznych nagród Goya, również z jego udziałem.

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 21 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Najlepsze role kobiece w programie 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

Z okazji  Dnia Kobiet prezentujemy subiektywny przegląd najciekawszych kobiecych postaci w filmach 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego.

Na filmy zapraszamy od 19 marca do 2 kwietnia do 7 miast w całej Polsce.
Bilety już w sprzedaży w kasach poszczególnych kin.
Pełny program: www.manana.pl

 

Carmina_info_małeCarmina Barrios – CARMINA I AMEN.

Tytułowa Carmina podbiła serca hiszpańskiej i międzynarodowej publiczności, debiutując w filmie debiutując w filmie WYBUCHOWA CARMINA, który prezentowaliśmy podczas 13 TKH, dwa lata temu. Równie znakomita jest kolejna rola Carminy Barrios, którą będzie można obejrzeć podczas tegorocznego spotkania z hiszpańskim kinem. Dyptyk w reżyserii Paca Leona stał się przebojem kin w Hiszpanii. Jesteśmy pewni, że i w Polsce osiągnie nie mniejszą popularność.
Aktorka, prywatnie matka reżysera, gra właściwie samą siebie –  równą babkę, która pali jak komin, gada jak najęta, ma dystans do siebie i do życia, nieprzeciętne poczucie humoru, zaraźliwy śmiech, wielkie serce i ułańską fantazję.

 

Kwiaty_info_maleNagore Aranburu – KWIATY

Debiut Nagore Aranburu w jednym z najciekawszych baskijskich filmów ostatnich lat.
Jej bohaterka, Ana, to marzycielka o chłopięcych rysach, bezskutecznie próbująca odnaleźć tajemniczego nadawcę przysyłanych jej kwiatów. Aranburu, wraz z grającymi pozostałe kobiece role Itziar Aizpuru i Itziar Ituño, przedstawiają szeroki przekrój emocji i postaw w obliczu tragedii, prowokując do refleksji nad nieuchronnością przemijania.

 

Tylko ja_info_maleMarian Álvarez – TYLKO JA

Życie Any, głównej bohaterki filmu, jest dalekie od ideału. Kobieta ma trudności w relacjach z bliskimi, nie panuje nad emocjami.
Dzieki wciągającej grze aktorskiej, Marian Álvarez buduje intrygującą, złożoną postać, wprowadzając widzów w skomplikowany świat swojej bohaterki.
Rola przyniosła Álvarez najważniejsze hiszpańskie wyróżnienia aktorskie, w tym Srebrną Muszlę w San Sebastian i nagrodę Goya.

 

10.000 NOCY_matkaSusi  Sánchez  – 10.000 NOCY

Polscy widzowie mogą pamiętać Susi Sánchez z jej ról w „Gorzkim mleku” Claudii Llosy czy „Skórze, w której żyję” Pedra Almodovara.
W 10.000 NOCY wcieliła się w postać matki głównego bohatera – zgorzkniałej, podstarzałej femme fatale, oplatającej swoje dzieci toksyczną pajęczyną zależności.
Ta przejmująca rola przyniosła jej nominację do nagrody Goya i nagrodę Hiszpańskiej Gildii Aktorskiej.

 

Bette_info_maleBette Davis – W HOŁDZIE BETTE DAVIS

Choć podczas odwiedzin w San Sebastian Bette Davis nie była już młodą dziewczyną, którą pamiętamy z „Kusicielki” Alfreda Greena, to jej fascynująca osobowość oraz niezwykły szyk i klasa rasowej gwiazdy Hollywood budziły zachwyt gości festiwalu.
Z opowieści świadków wyłania się obraz nie tylko jednej z ostatnich prawdziwych dam kina, ale również fascynującej kobiety, profesjonalistki w każdym calu, silnej i dzielnej pomimo ciężkiej choroby.

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

———————————————————————————————

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 21 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Największe hiszpańskie hity podczas 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

W czasie rozpoczynającego się już 19 marca 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego zaprezentujemy największe hiszpańskie przeboje, które w ubiegłym roku przyciągnęły do kin rekordową liczbę widzów.

 

W programie znalazły się dwa najbardziej kasowe tytuły 2014 roku – JAK ZOSTAĆ BASKIEM(Ocho apellidos vascos) i 9 MIL (El niño). Żadna hollywoodzka produkcja nie odniosła w Hiszpanii w zeszłym roku tak wielkiego sukcesu – w kinach na Półwyspie Iberyjskim oba filmy obejrzało ponad 12 milionów widzów.

Wśród dziesięciu najchętniej oglądanych hiszpańskich filmów znalazł się kolejny tytuł z tegorocznego programu TKH – CARMINA I AMEN (Carmina y amén) – kontynuacja przygód WYBUCHOWEJ CARMINY (Carmina o revienta) przeboju 13. Tygodnia Kina Hiszpańskiego.

 

Pokażemy również najpopularniejsze hiszpańskie produkcje 2013 roku: WIELKA HISZPAŃSKA RODZINA (La gran familia española) – film łączący futbol, familię i fiestę, czyli to, co dla Hiszpanów najważniejsze, oraz wielki powrót baskijskiego mistrza czarnej komedii Alexa de Iglesii, WIEDŹMY Z ZUGARRAMURDI (Las brujas de Zugarramurdi).

 

Jak zostać baskiem_1

JAK ZOSTAĆ BASKIEM /Ocho apellidos vascos POLSKA PREMIERA

2014 ǀ 98′ ǀ reż. Emilio Martínez-Lázaro ǀ 3 Nagrody Goya

Podobno przeciwieństwa się przyciągają, a Rafę i Amaię różni wiele. On to typowy mieszkaniec Andaluzji, wielbiciel piłki nożnej, wina Jerez, brylantyny i pięknych kobiet. Ona pochodzi z Kraju Basków, ma nie lada temperament, nie lubi się stroić, i jest odporna na jego wdzięki. Żeby ją zdobyć, Rafa jest skłonny pojechać na daleką północ, a nawet zostać Baskiem.

 

 

9 mil_1

9 MIL / El niño

2014 ǀ 135′ ǀ reż. Daniel Monzón ǀ 3 Nagrody Goya

Europę od Afryki dzieli 9 mil Cieśniny Gibraltarskiej. Tę trasę upodobali sobie przemytnicy narkotyków: duże pieniądze, ale i duże ryzyko, jeszcze większa korupcja, która dotyka wszystkich szczebli władzy. Niektórym wydaje się, że to łatwy zarobek, ale narkotykowi bossowie nie chcą oddać pola ani początkującym przestępcom, ani tym bardziej policji. Po obu stronach granicy ktoś zarabia na przemycie. Po obu stronach prawa panują zasady, których lepiej nie łamać.

Carmina_1CARMINA I AMEN / Carmina y amén
2014 ǀ 100′ ǀ reż. Paco León ǀ Festiwal Kina Hiszpańskiego w Maladze 2014 – Najlepszy Scenariusz, Najlepsza Aktorka Drugoplano

Wybuchowa Carmina, znana z bezkompromisowego podejścia do życia, znowu ma kłopoty! Nieoczekiwanie umiera jej mąż. Ze względu na sytuację materialną rodziny Carmina przekonuje córkę, żeby nie zgłaszać zgonu jeszcze przez kilka dni, dopóki na konto męża nie wpłynie jego ostatnia pensja. Nie jest łatwo ukryć ból po stracie Antonia, jeszcze trudniej przechować jego zwłoki w mieszkaniu, przez które zawsze przewija się masa ludzi. A to nie jedyny sekret Carminy…

 

Rodzina_1WIELKA HISZPAŃSKA RODZINA / La gran familia española POLSKA PREMIERA

2013 ǀ 101′ ǀ reż. Daniel Sánchez Arévalo ǀ Nagroda Goya 2014 Najlepszy Aktor Drugoplanowy, Najlepszy Utwór Oryginalny

Zwariowana komedia o ślubie zaplanowanym na dzień, w którym drużyna narodowa Hiszpanii gra w finale mundialu. Cały kraj żyje piłką nożną, tymczasem liczną rodzinę, na czele z młodą parą, czeka jedna z najważniejszych życiowych rozgrywek. Czy uda im się zwyciężyć, zwłaszcza że nietrafiony wybór daty ślubu to tylko jedno z serii niefortunnych zdarzeń tego dnia… Czy wszyscy zagrają fair? Kto będzie atakować, a kto zdecyduje się na obronę i kontratak?

 

Wiedźmy_1WIEDŹMY Z ZUGARRAMURDI / Las brujas de Zugarramurdi

2013 ǀ 112′ ǀ reż. Álex de la Iglesia ǀ 8 Nagród Goya 2014, m. in. Najlepsza Aktorka Drugoplanowa, Najlepsze Efekty Specjalne, Najlepszy Montaż

Grupa bezrobotnych mężczyzn napada na skup złota. Od początku mają pecha: jeden nie miał z kim zostawić synka i zabiera go ze sobą, dwóch wpada w ręce policji, a czwartemu dziewczyna zabiera samochód, którym wszyscy mieli uciec z miejsca zbrodni. Porywają więc taksówkę i z torbą pełną złotych obrączek jadą do Francji. W pościg za nimi rusza policja oraz matka chłopca. A tuż przed granicą czekają na nich wiedźmy z Zugarramurdi.

 

 

Organizatorami festiwalu są AmbasadaKrólestwaHiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz APMañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19marca – 2kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków/21 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Dokument o Bette Davis podczas 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

Bette Davis_WYBRANE_małeNOMINOWANY DO NAGRODY GOYA DOKUMENT O HOLLYWOODZKIEJ LEGENDZIE BETTE DAVIS PODCZAS 15. TYGODNIA KINA HISZPAŃSKIEGO

Rozpoczynający się już za miesiąc 15. Tydzień Kina Hiszpańskiego to przegląd wszystkiego, co najlepsze w hiszpańskim kinie ostatnich lat. Jak co roku zapraszamy na starannie wybrane produkcje prezentujące różnorodność hiszpańskiej kinematografii, od hitów kasowych po kameralne kino festiwalowe. W repertuarze nie może zabraknąć części dokumentalnej.

„El último adiós de Bette Davis” to wyjątkowa propozycja w programie. Nominowany do nagrody Goya dokument jest hołdem złożonym wielkiej gwieździe klasycznego Hollywood i ikonie środowisk LGBTQ.

 

Bette Davis przyjechała w 1989 roku na festiwal filmowy w San Sebastián. Została pierwszą kobietą w historii festiwalu, która odebrała nagrodę specjalną Donostia. Na temat jej pobytu i wystąpień w San Sebastián krążą legendy, a dokument zrealizowany 25 lat po jej wizycie w Hiszpanii pokazuje kulisy tych wydarzeń. Z opowieści świadków wyłania się obraz nie tylko jednej z ostatnich prawdziwych dam kina, ale również fascynującej kobiety, profesjonalistki w każdym calu, silnej i dzielnej pomimo ciężkiej choroby.

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 21 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

 

——————————————————————

Więcej informacji niebawem nawww.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

 

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego| 19 marca – 2 kwietnia | Matronat Feminoteki

Plakat 15 TKHTydzień Kina Hiszpańskiego to prawdziwa uczta filmowa dla polskich kinomanów zakochanych w południowym słońcu i kulturze. Na program festiwalu złożą się filmy reprezentujące różnorodne gatunki i tematykę, spośród których każdy będzie mógł wybrać coś dla siebie.

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia.

 

Najważniejszą częścią przeglądu – jak co roku – będzie Nowe Kino Hiszpańskie.

Po raz pierwszy w Polsce pokażemy najgłośniejsze i najciekawsze hiszpańskie filmy z ostatnich miesięcy, wśród nich są obrazy prezentowane na najważniejszych międzynarodowych festiwalach oraz zdobywcy prestiżowych nagród.

 

Zaprezentujemy m.in.:

BLUE LIPS, reż. Daniela De Carlo, Julieta Lima, Gustavo Lipsztein, Antonello Novellino, Nacho Ruipérez, Nobu Shima, 2014

Każdego lata, podczas hucznych, ośmiodniowych obchodów San Fermín ulice hiszpańskiej Pampeluny zapełniają się tysiącami ludzi. Wino, muzyka, słynne gonitwy z bykami i korrida przyciągają rządnych przygód podróżnych z całego świata.

Dla sześciorga bohaterów przypadkowe spotkania podczas szalonej fiesty są okazją, by zrozumieć, co jest dla każdego z nich najważniejsze.

POLSKA PREMIERA

10.000 NOCHES EN NINGUNA PARTE, reż. Ramón Salazar, 2013

Młody mężczyzna nie wie, jak poradzić sobie z toksyczną relacją z matką. Odpowiedzi szuka w sennych podróżach, podczas których przenosi się z Madrytu w różne zakątki Europy.

W Paryżu od przyjaciółki z dzieciństwa uczy się odwagi i optymizmu. W Berlinie z trójką wyzwolonych znajomych odnajduje własne pragnienia. Czy nocne marzenia pozwolą mu rozwikłać rodzinne tajemnice?

POLSKA PREMIERA

 

LOS TONTOS Y LOS ESTÚPIDOS, reż. Roberto Castón, 2014

Utrzymana w konwencji prób i zdjęć do filmu tragikomedia pozwala widzowi skupić się na przeżyciach postaci i doskonałej grze aktorów. To intrygujący zapis procesu twórczego. Stopniowo, według wskazówek reżysera, aktorzy wcielają się w role czworga bohaterów, których łączy dużo więcej niż im się wydaje. Wszyscy zmagają się z ważnymi kwestiami, jak samoakceptacja, poszukiwanie miłości, samotność i (de)konstrukcja rodziny.

POLSKA PREMIERA

 

Wkrótce kolejne informacje o 15. Tygodniu Kina Hiszpańskiego.

Serdecznie zapraszamy!

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 20 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

 

Serdecznie zapraszamy!

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego