Tag: against gravity

Wilgotne miejsca już  w kinach! 27 maja odbędzie się pokaz matronacki w kinie Luna o godz. 19:00.

INFORMACJE O FILMIE

Wilgotne miejsca to adaptacja kultowej i skandalizującej książki Charlotte Roche (znanej w Polsce autorki Modlitwy waginy) pod tym samym tytułem, wydanej w 2008 roku, przetłumaczonej na 27 języków, opublikowanej w 28 krajach i uznanej – zaledwie po kilku tygodniach od wydania – za bestseller 2008 roku w Niemczech.

Utrzymany w stylu muzycznego teledysku film Wilgotne miejsca, przypominający takie kontrowersyjne obrazy jak Trainspotting, czy Biegnij Lola Biegnij, okrzyknięto mianem Amelii 2.0. Główną rolę w filmie zagrała szwajcarska aktorka Carla Juri, laureatka wielu nagród dla młodych talentów, w tym nagrody SHOOTING STARS dla najlepszych młodych europejskich aktorów, przyznanej na festiwalu w Berlinie w 2013 roku.

Ścieżka dźwiękowa filmu to kompilacja trzech elementów: utworów kontrowersyjnych współczesnych zespołów i artystów (m.in.: królowej elektro-punku i sex-electronic Peaches, amerykańskiego bluesrockowego bandu Canned Heat oraz brytyjskiej żeńskiej grupy Thee Headcoatess), muzyki klasycznej (Giacomo Pucciniego, Johana Straussa, w tym słynnego walca Nad pięknym modrym Dunajem, wykorzystanego wcześniej m.in. w Odysei kosmicznej Stanley’a Kubricka) oraz elektronicznych utworów, skomponowanych specjalnie na potrzeby filmu przez Enisa Rotthoffa. Tytułowa piosenka Wilgotne miejsca, pojawiająca się na końcu filmu, to kompilacja piosenki śpiewanej przez Ezrę de Zeus i dźwięków nagranych podczas zdjęć.          

 

Fragment wywiadu z odtwórczynią głównej roli w filmie Wilgotne miejsca

WYWIAD Z CARLĄ JURI

– Jakie było Pani pierwsze wrażenie po przeczytaniu scenariusza tego filmu?

Pierwsza myśl po przeczytaniu scenariusza była jedna: to jest zadanie w pełni wykonalne. W tym filmie staraliśmy się odnaleźć osobowość Helen. Dla mnie najważniejszą rzeczą jest w tym filmie to, co znajduje się pomiędzy wierszami. Tu właśnie można w największym stopniu odnaleźć postać Helen. W tym miejscu rozgrywa się jej historia. Dla mnie osobiście to właśnie czyni z Helen tak ciekawą rolę do zagrania. Najtrudniejsze było jednak wcielić się w nią tak, aby się z nią stopić. Wielu ludzi doskonale zna książkę, więc musiałam sprostać ich oczekiwaniom.

– Co sądzi Pani o postaci Helen Memel? 

Helen jest niekonwencjonalna. Kieruje się własnymi zasadami, które wielu ludziom mogą wydawać się prowokacyjne i trudne. Przecież miła i czysta dziewczyna jest stanowczo lepszym obiektem do kochania i akceptowania. Ale tak jak wszyscy, Helen ma silną potrzebę niekonwencjonalnej miłości i walczy o akceptację bez oporu i fałszywej dumy. To właśnie czyni z niej tak silną osobowość. Z drugiej strony, to również przyczynia się do jej tragiczności. Co napędza Helen? Myślę, że jest to nadzieja.

– Jakie jest Pani zdaniem przesłanie tego filmu?      

Bycie innym nie jest zamierzone. Bunt rodzi się z potrzeby. Obie te rzeczy mogą być intensywne i mogą ranić, ale tak właśnie musi być.