badanie - Fundacja Feminoteka

13 kwietnia 202113 kwietnia 2021

Zaproszenie do udziału w badaniu dotyczącym mediacji w sprawach związanych z przemocą domową

Ogłoszenie grzecznościowe! Feminoteka nie prowadzi badania, ale zachęca do udziału.

W świetle statystyk wśród spraw karnych kierowanych do postępowania mediacyjnego dominują te związane z przemocą w rodzinie, a zwłaszcza sprawy o przestępstwo z art. 207 kodeksu karnego (znęcanie się).
Mimo takiego stanu rzeczy, rozwiązywanie spraw z zakresu przemocy domowej na drodze mediacji budzi skrajne opinie. Na ten temat wypowiadały się już autorytety, prawnicy i prawniczki, badacze i badaczki. Można spotkać wiele stanowisk „za” lub „przeciw”, a nieco mniej „jak” to robić, żeby dodatkowo nie krzywdzić.
W tym wszystkim gubi się gdzieś perspektywa osób, którym przede wszystkim mediacja ma służyć – osób z doświadczeniem przemocy w rodzinie.
W związku z powyższym zapraszam do udziału w badaniu, które ma na celu sprawdzić jak przebiega postępowanie mediacyjne w oczach osób pokrzywdzonych. Badanie przyjmie formę wywiadu.
Poszukuję osób:

powyżej 18 roku życia,
które uczestniczyły w postępowaniu karnym w związku z art. 207 kodeksu karnego w charakterze osoby pokrzywdzonej,
których sprawa została skierowana do mediacji,
a postępowanie mediacyjne już się skończyło (bez względu na wynik).

Czas trwania rozmowy wyniesie od 40 minut do 1 godziny.
Rozmowę będzie prowadziła Natalia Skoczylas – specjalistka do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie z doświadczeniem pracy przy telefonie interwencyjnym dla osób pokrzywdzonych. Rozmowa zostanie przeprowadzona przy zachowaniu anonimowości. W jej trakcie nie pojawią się pytania o zdarzenia wchodzące w zakres czynu zabronionego, a wyłącznie te dotyczące postępowania mediacyjnego. W każdej chwili będzie można zrobić przerwę lub zrezygnować.
Aby zgłosić się do udziału w badaniu lub dopytać o szczegóły napisz wiadomość e-mail na adres [email protected] lub zadzwoń na nr 602 405 512.
Wywiady odbędą się w umówionym terminie w okresie 10 kwietnia – 12 maja (preferowana jest rozmowa online, ale istnieje możliwość spotkania na żywo).
Badanie jest prowadzone w ramach przygotowania pracy magisterskiej na kierunku prawo na Uniwersytecie Warszawskim pod opieką dr hab. Barbary Namysłowskiej – Gabrysiak.

18 października 201823 października 2018

#MeToo: Alarmujący poziom przemocy wobec kobiet w parlamentach w Europie

Nowe badanie przeprowadzone przez Unię Międzyparlamentarną (IPU) i Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy (PACE) pokazuje, że akty seksizmu, wykorzystywania i przemocy wobec kobiet są powszechnym zjawiskiem w parlamentach w całej Europie.

Badanie opierało się na dobrowolnych wywiadach przeprowadzonych z 123 kobietami z 45 krajów europejskich. 81 kobiet było parlamentarzystkami, a 42 z nich stanowiło jego personel. Choć badanie oparte jest na wywiadach z ograniczoną grupą parlamentarzystek i pracowniczek, to zgromadzone i przeanalizowane dane pokazują jednak, że seksizm, nadużycia władzy i przemoc wobec kobiet istnieją w parlamentach wszystkich państwach członkowskich Rady Europy.

Z badania wynika, że:

85,2 % parlamentarzystek biorących udział w badaniu stwierdziło, że doświadczyło przemocy psychicznej w trakcie swojej kadencji,
46,9 % otrzymywało groźby śmierci lub groźby gwałtu lub bicia,
58,2% doświadczyło seksistowskich komentarzy w sieciach społecznościowych,
67,9 % było celem komentarzy dotyczących ich wyglądu fizycznego lub stereotypów związanych z płcią,
24,7 % doświadczyło przemocy seksualnej,
14,8 % doświadczyło przemocy fizycznej.

Z badania wynika, że przemocy psychicznej i molestowania seksualnego najczęściej doświadczały kobiet poniżej 40. roku życia częściej. Natomiast posłanki zaangażowane w działania na rzecz kobiet i przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet częściej były wybierane jako cel nienawistnych ataków w mediach społecznościowych.

Ruch #MeToo i stale rosnące media koncentrują się na przemocy wobec kobiet zachęciła więcej kobiet, w tym polityczek, aby wypowiadać się i zgłaszać akty przemocy, prześladowania i seksistowskich komentarzy. Jednak wyniki badania pokazują, że wiele tych niedopuszczalnych działań przeciwko kobietom w parlamentach wciąż nie są zgłaszane.

Tylko 23,5 procent parlamentarzystek i 6 procent kobiet będących członkami personelu parlamentarnego, które były molestowane seksualnie, zgłosiło incydent. Kilka respondentek wyraziło ubolewanie, że w ich parlamencie nie ma regulaminów umożliwiających zgłaszanie przypadków nękania lub przemocy.

Zjawisko seksizmu, prześladowania i przemocy wobec kobiet w parlamentach europejskich jest odzwierciedleniem przemocy stosowanej wobec kobiet w krajach europejskich, gdzie cały szereg politycznych tradycji i praktyk – wywodzących się z kultury, która nadal jest w dużej mierze patriarchalna i zdominowana przez mężczyzn – są na porządku dziennym. Mimo to wydaje się, że w środowisku politycznym i parlamentarnym dochodzi do połączenia czynników ryzyka, które powodują seksizm i przemoc wobec kobiet na tak dużą skalę i tak często.

Badacze i badaczki podkreślają, że seksizm, nękanie i przemoc wobec parlamentarzystek i kobiecego personelu parlamentarnego może szkodzić im fizycznie i emocjonalnie oraz wpływać na ich zdrowie, a czasem także na zdolność do wykonywania pracy.

Według badania 57,7 procent parlamentarzystek, które zostały poddane przemocy fizycznej, seksualnej lub psychologicznej, podkreśliło, że były załamane tym, co się stało. Inne czuły się upokorzone, rozgniewane, zasmucone lub zdezorientowane. Kilka respondentek stwierdziło, że przemoc lub szykan wywołały w nich niepokój, problemy ze zdrowiem lub zaburzenia snu.

Inicjatorki/rzy badania wskazują, że jednym ze sposobów rozwiązania problemu jest zapewnienie równej reprezentacji kobiet i mężczyzn w parlamentach oraz solidarność parlamentarzystek. Ponad 90 procent ankietowanych parlamentarzystek uważało, że większa liczba kobiet aktywnych w parlamencie zapewniłoby im możliwość zmiany atmosfery w pracy, stopniowo modyfikując zachowanie i sposób myślenia kolegów i zapewniając, że kobiety są w stanie wypełniać swój mandat i służyć swoim wyborcom swobodnie i bezpiecznie. Podkreśla się jednak, że parytet płci w instytucjach politycznych nie jest gwarancją zlikwidowania zjawiska zastraszania i molestowania seksualnego. Konieczne są zmiany także w innych obszarach, w tym wprowadzenia regulacji umożliwiających zgłaszanie aktów przemocy i zapobieganie im.

Źródło: Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE)

8 października 2018

Wpływ napaści na tle seksualnym na zdrowie kobiet. Wyniki badań

JAMA International Medicine opublikowało badanie potwierdzające trwały wpływ napaści na tle seksualnym i prześladowania na zdrowie psychiczne i fizyczne kobiet.

W ramach swoich badań naukowcy przeprowadzili ankietę wśród 304 kobiet (wszystkich niepalących) w wieku od 40 do 60 lat, z których 19 procent zgłosiło przypadki seksualnego nękania w miejscu pracy, a 22 procent z nich zgłosiło przypadki napaści na tle seksualnym.

Już poprzednie badania potwierdzały związek między molestowaniem seksualnym a napaścią seksualną z niskimi wynikami zdrowotnymi u kobiet, jednak wiele z tych badań opierało się m.in. na samoopisie zdrowia danej osoby i innych ograniczeniach. W tym badaniu to badaczki i badacze ocenili jednak zdrowie uczestniczek (mierząc ciśnienie krwi, omawiając leki i historię medyczną itp.), co pozwoliło lepiej zrozumieć ten związek.

Autorki/rzy badania stwierdzili, że zarówno molestowanie seksualne w miejscu pracy, jak i napaść na tle seksualnym mają trwały, negatywny wpływ na zdrowie kobiet. Kobiety, które zgłosiły, że doświadczyły molestowania seksualnego w miejscu pracy, miały znacznie wyższe ciśnienie krwi i znacznie niższą jakość snu niż kobiety bez doświadczenia molestowania. Pierwsza grupa była również bardziej narażona na nadciśnienie. Kobiety, które zgłosiły, że doświadczyły napaści na tle seksualnym, częściej cierpią na depresję i / lub lęki niż te, które go nie doświadczyły, a także mają niższą jakość snu.

Autorki/rzy badania podkreślają, że ich grupa badawcza jest reprezentatywna, ponieważ wybierając na przykład kobiety niepalące, wyeliminowali czynnik, który może wzmocnić negatywne skutki zdrowotne. Ponadto kobiety, które zgłosiły się do badania na ochotnika, by dzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami, należały prawdopodobnie do najlepiej wyedukowanych, najlepiej wspieranych osób, które doświadczyły przemocy na tle seksualnym. Jeśli kobieta o z wyższym wykształceniem, żona, pochodząca z wyższej klasy średniej doświadcza wyżej wymienionych objawów urazów po napadzie, można sobie tylko wyobrazić, jakie skutki, psychiczne i fizyczne, mogą się pojawiać u kobiet dysponujących mniejszymi zasobami.

Niewiele cech wyróżniało kobiety, które były molestowane seksualnie, a tymi, które były napastowane seksualnie, z wyjątkiem tego, że kobiety, które były molestowane seksualnie, były lepiej wykształcone, ale bardziej obciążone finansowo. Warto zauważyć, że młodsze kobiety lub znajdujące się w bardziej niepewnej sytuacji związanej z zatrudnieniem, są bardziej narażone na molestowanie, a kobiety z problemami finansowymi, ze względu na brak bezpieczeństwa finansowego, mogą pozostawać w pracy, mimo przemocowych doświadczeń.

Źródło: JAMA International Medicine, The Cut

31 marca 20181 kwietnia 2018

Polska z najlepszym w Europie wskaźnikiem w obszarze przemocy

Średni europejski wskaźnik dla przemocy wobec kobiet wynosi 27,5 punktów na 100 (im wyższy wynik, tym gorsza sytuacja). Polska ze wskaźnikiem 22,1 i plasuje się na pierwszym miejscu. Ostatnie zajmuje Bułgaria z wynikiem 44,2 punktów.

Zaktualizowany Wskaźnik Równości Płci 2017 przygotowany przez Europejskich Instytut Równpości koebit i Mężczyzn (EIGE) po raz pierwszy uwzględnił dodatkowy obszar – przemoc wobec kobiet. Wcześniej nie było to możliwe, ponieważ do 2014 roku brakowało danych dla całej Unii Europejskiej dotyczących przemocy wobec kobiety, które byłyby wiarygodne i porównywalne. Ankieta została zbudowana w oparciu o wyniki ankiety Agencji Praw Podstawowych (FRA), która badała skalę zjawiska przemocy wobec kobiet we wszystkich krajach Unii Europejskiej opublikowanych w 2014 roku. To odpowiedzi na zawarte w niej pytania posłużyły do utworzenia Wskaźnika w tym obszarze. Przypomnijmy, że Polska w wynikach badań FRA wypadła bardzo dobrze. Najgorsze wyniki miały takie kraje jak chociażby Szwecja czy Norwegia.

Z perspektywy statystycznej, problematyki przemocy wobec kobiet nie można traktować tak samo jak podstawowych obszarów Wskaźnika Równości Płci (o pozostałych obszarach uwzględnionych we Wskaźniku piszemy TU), ponieważ nie mierzy on różnic między kobietami i mężczyznami. Natomiast mierzy i analizuje doświadczenia kobiet związane z przemocą. W przeciwieństwie do innych obszarów Wskaźnika, celem głównym nie jest zmniejszenie różnic dotyczących przemocy doświadczanej przez kobiety kobiet i mężczyzn, ale całkowite wyeliminowanie przemocy. Ta podstawowa różnica między badanymi obszarami Wskaźnika Równości Płci a przemocą wobec kobiet uzasadnia fakt, że obszar ten jest traktowany odmiennie.

EIGE stosuje skalę od 1 do 100, gdzie 1 oznacza sytuację, w której przemoc nie istnieje, a 100 sytuację, w której przemoc wobec kobiet jest niezwykle powszechna, bardzo dotkliwa i nie ujawniona, czyli im wyższy wynik, tym zjawisko przemocy wobec kobiet w danym państwie jest poważniejsze. Dzięki temu mamy porównywalny wskaźnik przemocy wobec kobiet w całej Unii Europejskiej i każdym państwie członkowskim.

Struktura pomiaru w dziedzinie przemocy wobec kobiet mierzy trzy aspekty: rozpowszechnienie, dotkliwość i skala ujawnienia.

Średni wynik dla Unii Europejskiej wynosi 27,5 na 100, co pokazuje, że zjawisko to jest rozpowszechnione, poważne i zaniżone. Wyniki poszczególnych krajów członkowskich wahają się od 22,1 w Polsce do 44,2 w Bułgarii. Najwyższy wynik w Bułgarii wynika głównie z wysokiej skali nieujawniania zjawiska przemocy, która jest ponad trzykrotnie wyższa niż średnia w UE (odpowiednio 48,6 i 13,4; w Polsce wskaźnik ten wynosi 12,4).

Najgorszy wynik Polska osiągnęła w obszarze nazwanym „dotkliwość”. Chodzi tu o skutki, jakich doświadczają kobiety w wyniku przemocy. Odsetek kobiet, które doświadczyły konsekwencji zdrowotnych przemocy fizycznej i / lub seksualnej od 15. roku życia wynosi dla Polski 77,9 przy średniej europejskiej 68,9. W pozostałych obszarach wyniki dla Polski są lepsze niż średnia europejska.

Nowe sposoby pomiaru rzucają światło na szerokie spektrum przemocy wobec kobiet, która obejmuje od nękania do śmierci (kobietobójstwo). Pomaga także mierzyć formy przemocy, takie jak handel ludźmi, przemoc ze strony partnera, napaść na tle seksualnym i gwałt. To narzędzie może pomóc państwom członkowskim, które ratyfikowały Konwencję Stambulską, w realizacji zobowiązań z niej wynikających m.in. w zakresie monitorowania i sprawozdawczości.

„Przemoc wobec kobiet jest zarówno przyczyną, jak i konsekwencją nierówności płci. W społeczeństwach, które tolerują przemoc, nie karzą sprawców i obwiniają ofiary, kobiety rzadziej o tym mówią. Aby zakończyć kulturę ciszy i obwinianie ofiar, potrzebujemy silniejszej reakcji ze strony rządów, policji i wymiaru sprawiedliwości. Kobiety muszą wiedzieć, że ich roszczenia zostaną potraktowane poważnie, a sprawiedliwość zostanie przekazana, aby mogli przywrócić życie na właściwe tory „- powiedziała Virginija Langbakk, dyrektor Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE).

Najwyższy wynik dla Polski może zaskakiwać, bo jak doskonale wiedzą polskie ekspertki i eksperci zajmujący się tematem przemocy wobec kobiet, zjawisko to nie jest w Polsce traktowane z należytą powagą. Nawet w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i wynikających z niego programów nie znajdziemy zapisów dotyczących przemocy wobec kobiet czy przemocy ze względu na płeć. Cały czas wiele gromadzonych danych statystycznych jest niepełnych i nie pokazuje faktycznej skali tego zjawiska. Wynik może budzić zdziwienie także dlatego, że w innych obszarach Wskaźnika Równości EIGE 2017 Polska wypada dość blado. Może wyjaśnieniem jest komentarz FRA do badań: „Równouprawnienie płci może być przyczyną większej częstotliwości ujawniania przypadków przemocy wobec kobiet. Jest też bardziej prawdopodobne, że w społeczeństwach, w których panuje większe równouprawnienie, przypadki przemocy wobec kobiet będą traktowane i zwalczane bardziej otwarcie”. I zatem odwrotnie – im mniejsza świadomość równouprawnienia i dyskryminacji w społeczeństwie, tym większy opór przed ujawnianiem przypadków przemocy.

Nasze wątpliwości budzi także, że jak nie robiąc właściwie nic (dla przykładu – ostatnia rządowa kampania dotycząca przemocy wobec kobiet miała miejsce w 2005 roku) można osiągnąć tak wiele. Jednak, skoro uważamy za wiarygodne wyniki Wskaźnika Równości Płci 2017 w innych obszarach, powinniśmy dać wiarę i temu, i cieszyć się z osiągniętego wyniku. Nie usprawiedliwia to jednak zaprzestania podejmowania wysiłków w tym obszarze. Spoczywa na nas odpowiedzialność za to, by dawać przykład innym krajom jak radzić sobie z problemem przemocy wobec kobiet i jakie są dobre praktyki, które pozwoliły Polsce na osiągnięcie tak wysokiego wskaźnika. Same jesteśmy ich ciekawe.

Cały raport w j. angielskim dostępny jest TU

Opracowała: Joanna Piotrowska

24 sierpnia 201625 sierpnia 2016

Ankieta dotycząca cyberprzemocy w szkołach

Feminoteka rozpoczyna badanie dotyczące systemu reagowania na cyberprzemoc w szkole.

Prosimy osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą o wypełnienie anonimowej ankiety.

Jeśli mają państwo pytania, prosimy o kontakt z Jolantą Gawęda ([email protected]) lub Aleksandrą Magrytą ([email protected])

Poniżej link do formularza oraz formularz do wypełnienia od razu. Nie wymaga zalogowania ani podania danych

ANKIETA CYBERPRZEMOC

Ładowanie…

16 czerwca 2014

Kraków: Spotkanie fokusowe dla nieheteroseksualnych kobiet mieszkających w małych miejscowościach

Fundacja Przestrzeń Kobiet serdecznie zaprasza do wzięcia udziału w SPOTKANIU FOKUSOWYM, które odbędzie się w Krakowie w dniu 5 lipca 2014 r.

Jeśli:

– jesteś lesbijką lub biseksualną kobietą lub określasz się inaczej, ale jesteś/byłaś zakochana w kobiecie,

– mieszkasz na wsi lub w małym mieście (do 100 tys. mieszkańców),

– chcesz podzielić się swoim doświadczeniem związanym z funkcjonowaniem w małej społeczności na forum 8-osobowej grupy,

– chcesz spotkać kobiety, które są w podobnej sytuacji,

– jesteś zainteresowana wypracowaniem rozwiązań, które poprawią Twoją sytuację,

weź udział w spotkaniu fokusowym! Spotkanie będzie okazją do podzielenia się osobistym doświadczeniem oraz dyskusji w grupie nad konkretnymi rozwiązaniami, które mogłyby poprawić sytuację lesbijek i biseksualnych kobiet mieszkających w małych miejscowościach. Po spotkaniu fokusowym zapraszamy naspotkanie sieciujące, w którym wezmą udział uczestniczki 2 spotkań fokusowych z lesbijkami i biseksualnymi kobietami mieszkającymi na wsi lub w małych miastach.

O PROJEKCIE

Spotkania fokusowe są organizowane w ramach projektu Fundacji Przestrzeń Kobiet „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej” realizowanego ze środków Funduszy EOG w ramach programu Obywatele dla Demokracji. Celem projektu jest partycypacyjne wypracowanie rozwiązań, które poprawią sytuację lesbijek i kobiet biseksualnych mieszkających poza dużymi miastami. Zorganizujemy 6 spotkań fokusowych z 3 grupami: lesbijek i biseksualnych kobiet mieszkających w małych miejscowościach; działaczek organizacji feministycznych i LGBT; działaczek lokalnych i animatorek społeczności lokalnych z całej Polski. Część uczestniczek spotkań fokusowych weźmie następnie udział w warsztatach, podczas których wspólnie wypracują rozwiązania mające na celu poprawę sytuacji lesbijek i biseksualnych kobiet mieszkających w małych miejscowościach. Uczestniczki spotkania będą mogły na każdym etapie wypracowywania rozwiązań zgłaszać swoje uwagi, komentarze i pomysły. Więcej informacji o projekcie można znaleźć na stronie Fundacji:http://przestrzenkobiet.pl/.

CZYM JEST SPOTKANIE FOKUSOWE?

Jest to dyskusja w udziałem kilka osób (w naszym przypadku 8 kobiet), której celem jest poznanie opinii uczestniczek spotkania na dany temat. Rozmowa ma charakter swobodny, co oznacza, że oprócz ogólnych obszarów dyskusji wskazanych przez osobę prowadzącą, uczestniczki spotkania mogą proponować własne tematy do przedyskutowania. Spotkanie będzie nagrywane na dyktafon, zaś nagranie będzie wykorzystane jedynie do stworzenia notatki i raportu; nie będzie w żaden sposób udostępnione osobom trzecim. Po zakończeniu spotkania zostanie stworzona notatka ze spotkania, której treść zostanie przesłana do uczestniczek wraz z prośbą o naniesienie komentarzy i uwag. Badanie ma charakter anonimowy, co oznacza, że wszystkie informacje wrażliwe i pozwalające zidentyfikować osoby uczestniczące w dyskusji zostaną usunięte z raportu końcowego.

CZYM JEST SPOTKANIE SIECIUJĄCE?

To spotkanie nieformalne, nie ma charakteru badawczego. To okazja, by poznać inne kobiety, porozmawiać i podzielić się własnymi doświadczeniami w luźnej atmosferze.

INFORMACJE ORGANIZACYJNE

Spotkania fokusowe odbędą się w centrum Krakowa w dn. 5 lipca 2014 r. Spotkanie potrwa 3 godziny (w tym krótka przerwa kawowa) i będzie nagrywane na dyktafon. W każdym ze spotkań weźmie udział 8 uczestniczek, osoba prowadząca dyskusję i osoba asystująca (robiąca notatki). Zapewniamy catering podczas przerwy kawowej, zwrot kosztów podróży do 150 zł oraz rezerwację noclegu. Dzięki dofinansowaniu z Funduszy EOG uczestniczki spotkań fokusowych otrzymają honorarium.

JAK SIĘ ZGŁASZAĆ

Aby zgłosić się do udziału w spotkaniu fokusowym, należy wypełnić formularz zgłoszeniowy i przesłać go do dn. 25 czerwca na adres e-mail: [email protected] lub pocztą tradycyjną na adres: Fundacja Przestrzeń Kobiet, ul. Lea 5a/2, 30–046 Kraków. O wynikach rekrutacji poinformujemy e-mailem lub telefonicznie do dn. 27 czerwca.

Więcej szczegółów na stronie: http://www.przestrzenkobiet.pl/

888 88 33 88

888 88 79 88

SAMO DOBRO

Tag: badanie