TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

DEBATA: Tylko TAK oznacza zgodę. Bronimy Konwencji Stambulskiej z udziałem V (Eve Ensler)

Zapraszamy na debatę „Tylko TAK oznacza zgodę. Bronimy Konwencji Stambulskiej”. Gościnią specjalną będzie V (dawniej Eve Ensler)

5 maja (środa) o godz. 18.30

Debata będzie się odbywała na żywo na mediach społecznościowych: https://www.facebook.com/FundacjaFeminoteka/videos/471886787477782

Debata będzie miała charakter sztafety. Z każdą gościnią połączymy się na około 10 minut i porozmawiamy o różnych aspektach zgody na seks, powspominamy też trochę jak to było, gdy Polska ratyfikowała Konwencję Stambulską oraz dlaczego Konwencja musi zostać z nami. 

Debata odbędzie się w języku polskim, rozmowa z V (dawniej Eve Ensler) będzie tłumaczona z angielskiego przez Katarzynę Nowakowską. Całość na Polski Język Migowy przetłumaczy Beata Tobolska. 

W rozmowie wezmą udział:

Joanna Keszka – edukatorka seksualna i pisarka, autorka książek „Grzeczna to już byłam”, „Potęga zabawnego seksu”.

Katarzyna Sękowska-Kozłowska – doktorka nauk prawnych, adiunktka w Poznańskim Centrum Praw Człowieka Instytutu Nauk Prawnych PAN

Katarzyna Bierzanowska – tłumaczka, autorka inicjatywy Pełnoprawna na rzecz równego traktowania osób z niepełnosprawnościami, edukatorka, aktywistka, członkini Kolektywu Artykuł 6., nieformalnej grupy kobiet z niepełnosprawnościami i ich sojuszniczek.

Jolanta Prochowicz – wykładowczyni, ekspertka ds. komunikacji międzykulturowej, założycielka Fundacji Camera Femina, dyrektorka programowa „Demakijażu – Festiwalu Kina Kobiet”

Anna Baumgart – doktora sztuki. Jej prace filmowe, performatywne i rzeźbiarskie były prezentowane na wielu wystawach w prestiżowych instytucjach sztuki w kraju i na świecie a prace znajdują się w kolekcjach tj. Muzeum Narodowe w Warszawie, Kolekcja Parlamentu Europejskiego, Zachęta Państwowa Galeria Sztuki. Jej twórczość zaliczana jest do nurtów sztuki krytycznej i sztuki feministycznej

Maja Staśko – dziennikarka, scenarzystka, aktywistka. Współautorka książki „Gwałt polski”

Anita Kucharska Dziedzic – działaczka społeczna i polityczna, doktorka nauk humanistycznych, posłanka na sejm w Klubie Lewica

oraz 
V (dawniej Eve Ensler) – pisarka, feministka, autorka słynnych „Monologów waginy”, pomysłodawczyni V-Day oraz One Billion Rising.

Rozmowę poprowadzi Joanna Piotrowska, założycielka Feminoteki, trenerka samoobrony i asertywności dla kobiet i dziewcząt WenDo, trenerka i ekspertka antydyskryminacyjna, równościowa i antyprzemocowa.

Debata odbywa się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” współfinansowanego z dotacji Program Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy, finansowanego z Funduszy EOG.

Debata. O zmianę definicji gwałtu. Tylko „tak” oznacza zgodę; seks bez zgody to gwałt

W ramach tegorocznej akcji Nazywam się Miliard/One Billion Rising Poland zapraszamy 14. 02. 2021 (niedziela) o godzinie 12.00 na debatę dotyczącą zmiany definicji gwałtu.

W debacie udział wezmą:

Anita Kucharska-Dziedzic, posłanka Lewicy i prezeska Lubuskiego Stowarzyszenia na Rzecz Kobiet BABA, odpowiedzialna za projekt poselski dot. zmiany definicji gwałtu.

– Danuta Wawrowska – prawniczka, adwokatka Pomorskiej Izby Adwokackiej w Gdańsku, radna Sejmiku Województwa Pomorskiego, aktywistka, przygotowała uzasadnienie zmiany definicji gwałtu.

– Aleksandra Szczerba – doktorka habilitowana nauk prawnych, w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich – główna specjalistka w Zespole do spraw Równego Traktowania.

– Małgorzata Osipczuk – psycholożka, certyfikowana psychoterapeutka systemowa. Pomaga głównie osobom po przemocy, po traumach, po stracie, w kryzysie, uzależnionym i ich bliskim. Prezeska Stowarzyszenia „Intro” we Wrocławiu

– Małgorzata Tkacz-Janik – współzałożycielka ruchu kobiecego „Nic o Nas bez Nas”, działającym oddolnie na rzecz kobiet i przeciwdziałania przemocy, obecnie współorganizuje gliwickie Strajki Kobiet, zajmuje się herstorią.

Debatę poprowadzi Joanna Piotrowska, prezeska Fundacji Feminoteka.

Po debacie (ok. 13.40) zapraszamy do wspólnego tańca przeciwko przemocy Nazywam się Miliard/One Bilion Rising na Facebooku: https://fb.me/e/FitQxxoH

na YouTube: KLIK

Debata będzie tłumaczona na PJM przez Aleksandrę Włodarczak.

Link do debaty na Facebooku: KLIK

Link do debaty na TouTube: KLIK

Autorka grafiki: Kaja Kochnowicz

Tegoroczna akcja Nazywam się Miliard/ One Billion Rising realizowana jest w ramach projektu „Antyprzemcowa Sieć Kobiet” współfinansowanego z dotacji Program Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy, finansowanego z Funduszy EOG

Wrocław 22.05 Debata publiczna: Dlaczego chcesz mieć prawo do aborcji?


GDZIE:
Wrocław, Wyspa Słodowa
KIEDY: niedziela 22.05.2016, godzina 15.00
https://www.facebook.com/events/1721139038171458/
Zapraszamy na debatę publiczną na Wyspie Słodowej na temat prawa do aborcji. Spotkanie w szczerej i nieformalnej atmosferze. Bez ekspertek/ekspertów, polityczek/polityków i specjalistek/specjalistów. Chcemy posłuchać głosu tych osób, które zwykle zostają wykluczone z debaty.  Zobaczmy się nawzajem, dodajmy sobie odwagi. Poczujmy naszą siłę.
Dlaczego chcesz mieć prawo do aborcji?
Stoimy w obliczu sytuacji gdy prawa reprodukcyjne kobiet w Polsce, sprowadzone 20 lat temu do roli planowania rodziny i ochrony ludzkiego płodu, mają zostać zupełnie ograniczone. W świetle nowego prawa aborcyjnego płód zyskuje większe prawa niż kobieta. To czas, abyśmy zaczęły domagać się naszych praw i wspólnie rozpoczęły naszą debatę dotyczącą tego czego my, jako kobiety potrzebujemy i oczekujemy od państwa. Zastanówmy się jak według nas, kobiet, ma wyglądać prawo decydujące o naszym życiu oraz jak powinno być ono egzekwowane.
Aborcja ma wiele wymiarów i dla każdej kobiety może oznaczać co innego (kwestia praw i wolności lub sprawa życia, potencjalna możliwość lub bezpośrednie doświadczenie). Niestety temat różnego spojrzenia na prawo do aborcji nie jest poruszany w oficjalnych debatach. Zgromadźmy się i zastanówmy wspólnie dlaczego prawo do aborcji jest ważne i co może oznaczać niechciana ciąża? Jak zapewnić możliwość bezpiecznego usuwania ciąży? Wymieńmy się opiniami i doświadczeniami. Spotkajmy się i porozmawiajmy ze sobą.

Tarnów – O przemocy bez stereotypów – relacja z debaty

„O przemocy bez stereotypów – przemoc ma płeć” pod taką nazwą odbyła się 26 kwietnia debata w Tarnowie. Celem spotkania było przedstawienie wyników ogólnopolskiego monitoringu programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie (wojewódzkich, powiatowych i gminnych) z perspektywy płci oraz omówienie ich w kontekście wypracowania rekomendacji na przyszłość. Monitoring prowadziła grupa Partnerek ASK – Antyprzemocowa Sieć Kobiet.

W spotkaniu w Tarnowie wzięły udział zaproszone osoby zajmujące się na co dzień problematyką przeciwdziałania przemocy w rodzinie, przestawicie MOPSu pani dyrektor i  pracownice socjalne, urzędnicy miejscy, strażnicy miejscy i policja z wydziału zapobiegania przemocy w rodzinie. W debacie wzięło udział 15 osób.

W czasie spotkania w  Agnieszka Biedroń ze Stowarzyszenia Kropla Słońca zaprezentowała idee ASK,  historię działań realizowanych od 2013 roku w Tarnowie w ramach ogólnoświatowej Akcji  One Billion Rising, działania przeciwprzemocowe organizowane lokalnie . W panelu eksperckim wzięła udział Anna Chęć – ekspertka ds. przeciwdziałania przemocy, Fundacja Pozytywnych Zmian.

Punktem zasadniczym debaty było przedstawienie wyników ogólnopolskiego monitoringu programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, które przedstawiła Partnerka ASK, koordynatorka corocznych Akcji One Billion Rising w Tarnowie Anna Burda.

Podczas prezentacji padło stwierdzenie że:

  1. W większości programach przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, przemoc nie ma płci.
  2. Brakuje odpowiednio przeprowadzonej diagnozy uwzględniającej obszar geograficzny oraz wyciągającej wnioski z działań prowadzonych w poprzednich latach.
  3. W programach brakuje dobrze zaplanowanych działań o charakterze profilaktycznym uwzględniających różne grupy osób: kobiety, mężczyzn, chłopców, dziewczęta, osoby starsze, osoby z niepełnosprawnością.
  4. Zwrócono uwagę, na to, że większość programów przeciwdziałania przemocy nie jest konsultowanych.
  5. Wielokrotnie przytoczone zostały statystyki mówiące o tym, że to kobiety i dziewczęta częściej doświadczają przemocy.
  6. Zwrócono uwagę na brak działań skierowanych do sprawców przemocy, w większości mężczyzn.
  7. Zwrócono uwagę na nieskuteczność działań jednostek służb publicznych (policja, sąd) co zniechęca kobiety do zgłaszania przemocy na policję. Jako przykład podano m.in. wyroki w zawieszeniu dla gwałcicieli.
  8. Zwrócono także uwagę na konieczność pisania programów w sposób „projektowy”, czyli z bardzo jasnym określeniem celów, zadań i kompetencji, metod monitoringu i ewaluacji, z podanymi wskaźnikami liczbowymi i danymi jakościowymi, zakresem odpowiedzialności różnych służb i osób oraz precyzyjnego budżetowania działań ze wskazaniem sposobów na pozyskanie brakujących funduszy.
  9. Padła także propozycja wdrażania programów na krótsze okresy czasu t.j. 1-2 lata, przeprowadzanie konsultacji i współpraca z organizacjami trzeciego sektora zwłaszcza z  organizacjami o charakterze kobiecym i równościowym.

W trakcie dyskusji, która wzbudziła wiele emocji, udział wzięły przedstawicielki Regionalnego Ośrodka Pomocy Społecznej, Policji, Straży Miejskiej, Urzędu Miasta oraz działaczki z organizacji pozarządowych, wyciągnięto wnioski, że przy pisaniu następnych programów  będzie uwzględniona konkluzja z pracy badaczek ASK.

W Tarnowie jest już nowy projekt Programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie na lata 2016/2020 i będą  uwzględnione sugestie i wnioski z monitoringu. Przedstawiciele instytucji będące obecne na Debacie wyraziły pełną gotowość do współpracy, co jest bardzo pocieszające.

Debata odbyła się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju  z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

 

 

Poznań: Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet – debata

Stowarzyszenie Kobiet KONSOLA , Fundacja Feminoteka
zapraszają na konferencję
„Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”

25.04.2016, godz. 10:00
Urząd Miasta sala 207, plac Kolegiacki, Poznań

Patronat nad konferencją objął  Jacek Jaśkowiak, prezydent miasta Poznania 

W miesiącach lipiec-październik 2015 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” przeprowadzono badanie porównawcze lokalnych programów przeciwprzemocowych: 16 wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych (łącznie 318 dokumentów). Podczas konferencji zostaną: zaprezentowane wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz wypracowane rekomendacje do wzorcowego programu antyprzemocowego na szczeblu lokalnym.

Program konferencji
10.00 – 10.15 

Powitanie, rozpoczęcie konferencji –  Aleksandra Sołtysiak-Łuczak, Stowarzyszenie Kobiet „Konsola”

10.15-11.45 

  • Prezentacja wyników badań lokalnych programów antyprzemocowych z perspektywy płci – Aleksandra Sołtysiak-Łuczak
  •  Województwo Wielkopolskie na tle kraju – wyniki badań porównawczych przeprowadzonych przez Stowarzyszenie kobiet KONSOLA i Stowarzyszenie Koniński Kongres Kobiet – Barbara Sinica
  • Przemoc w szkole z perspektywy płci- dr Iwona Chmura-Rutkowska
  • Rola Zespołów Interdyscyplinarnych w przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i przemocy wobec kobiet- Anna Kozyra

11.45-12.00 Przerwa

12.00-13.00 

Część warsztatowo-dyskusyjna, moderacja: Aleksandra Sołtysiak-Łuczak

  • Niewykorzystane możliwości prewencji i skutecznej reakcji w ramach istniejących rozwiązań prawnych. Szanse i wyzwania.
  • Rekomendacje dla zespołów interdyscyplinarnych oraz jednostek samorządu lokalnego w zakresie prowadzenia polityk przeciwdziałania przemocy w rodzinie i przemocy

Fot: Maciej Latałło, Flickr

Debata odbywa się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju  z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG. We Wrocławiu organizuje ją Fundacja na Rzecz Równości.

banernorweskie_batory

Międzypokoleniowość doświadczenia aborcji – debata w Kinotece. Tym razem zamiast przed Sejmem spotkajmy się w kinie!

Międzypokoleniowość doświadczenia aborcji – debata w Kinotece. Tym razem zamiast przed Sejmem spotkajmy się w kinie!

Kinoteka, Porozumienie ODZYSKAĆ WYBÓR i Fundacja Feminoteka zapraszają na przedpremierowy pokaz filmu „Babka” i debatę „Międzypokoleniowość doświadczenia aborcji”

Pokaz i debata odbędą się w sobotę 16.04.2016 o godz. 17:00 w Kinotece.

 

Babka” to ciepła opowieść o trzech pokoleniach kobiet (babcia, matka i córka), które będą musiały zmierzyć się
z problemem ciąży najmłodszej. Elle Reid (1rewelacyjna Lily Tomlin), która zupełnie nie przypomina stereotypowej babci, właśnie rozstała się z dziewczyną. I właśnie wtedy w drzwiach jej domu pojawia się Sage (Julia Garner), ciężarna wnuczka, która do wieczora musi zebrać 600 dolarów, by nie wpaść w kłopoty. Wiecznie spłukana Elle wybiera się z Sage w podróż po znajomych, byłych partnerach i partnerkach, przyjaciołach i tych, którzy zapomnieli, że Elle istnieje, by zebrać potrzebną sumę. Przepełniony humorem, nostalgią, wzruszający obraz Paula Weitza to historia o miłości, rodziinych więzach
i sile przyjaźni. Czy kobietom uda się na nowo zjednoczyć i pokonać problem? Jak zareaguje otoczenie? W filmie, oprócz Tomlin i Garner, zobaczymy laureatkę Oscara Marcię Gay Harden.

Po pokazie filmu zapraszamy na debatę poświęconą tematowi aborcji, solidarności kobiecej, międzypokoleniowych doświadczeniach tematu i potrzebie edukacji seksualnej.

babka zdj (1)

W debacie wezmą udział trzy kobiety reprezentujące różne pokolenia:

Agata Szczęśniak – socjolożka, dramaturżka, współzałożycielka, do 2012 roku wicenaczelna pisma i portalu „Krytyka Polityczna”, stypendystka Yale. W latach 2005–2008 redaktorka działu Opinie/Świąteczna „Gazety Wyborczej”. Socjolożka, absolwentka Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych UW, studiowała też filozofię na Uniwersytecie Warszawskim.
Ewa Dąbrowska- Szulc – szefowa organizacji Pro Femina, zaangażowana w organizację demonstracji Porozumienia ODZYSKAĆ WYBÓR, Pro Femina należy do Porozumienia ODZYSKAĆ WYBÓR
Maria Nowowiejska – członkini młodzieżowego ruchu „Te tematy” zajmującego się edukacją seksualną
Spotkanie będzie prowadziła: Agnieszka Weseli „Furja” – historyczka i antropolożka seksualności, jedna
z wielu współorganizatorek demonstracji Porozumienia ODZYSKAĆ WYBÓR, która w minioną sobotę odbyła się pod Sejmem pod hasłem liberalizacji prawa dotyczącego aborcji w Polsce.

Strona filmu: http://fdb.pl/film/696557-babka

Trailer filmu: https://www.youtube.com/watch?v=I0hJ7NHDglU

Dystrybutor filmu: United International Pictures

Organizator:

Kinoteka

Partnerzy projektu:

Porozumienie ODZYSKAĆ WYBÓR

Fundacja Feminoteka

Wydarzenie na Facebooku:

http://www.kinoteka.pl/wydarzenia/news,309,miedzypokoleniowosc-doswiadczenia-aborcji

3.04 Zapraszamy na Dni Ateizmu w Feminotece „Religie a status i sytuacja kobiet”

logo dni ateizmu 2016Fundacja imienia Kazimierza Łyszczyńskiego zaprasza na sesję feministyczną pt. „Religie a status
i sytuacja kobiet”, która odbędzie się w ramach DNI ATEIZMU 2016 w dniu 3 kwietnia br. w godz. 10.00 – 15.00 w siedzibie Feminoteki, ul. Mokotowska 29A, wejście od ul. Marszałkowskiej 34/50.

Religie od wieków przekazują z pokolenia na pokolenie system patriarchalny utrwalający podporządkowaną pozycję kobiet. Dyskryminują i uciskają kobiety, ograniczając ich prawa np.reprodukcyjne czy traktując je jako istoty tylko na wpół ludzkie (świadectwo kobiety w sądzie szariackim jest warte połowę świadectwa mężczyzny). Trudna walka kobiet o równouprawnienie nie wszędzie się zakończyła, a tam, gdzie kobietom udało się osiągnąć postęp w tej dziedzinie, dziś ich zdobycze poddawane są atakom ze strony konserwatywnych środowisk wspieranych przez instytucje religijne. Jesteśmy świadkami nasilających się aktów barbarzyństwa wobec kobiet ze strony islamistów spod znaku ISIS, Boko Haram, nasilania się zjawiska kobietobójstwa (femicide) w Azji i Ameryce Południowej. Ale również w świecie tzw. Zachodu odradza się konserwatywna presja na zdobycze kobiet okupione ciężką walką. Kobiety wielokrotnie brały udział w walkach wyzwoleńczych i wolnościowych (Iran, Algieria, Polska, kraje „Arabskiej Wiosny”), a potem ich prawa były łamane i poświęcane w imię „pokoju społecznego” lub interesów politycznych czy ekonomicznych.
O wpływie religii na sytuację kobiet i strategiach działania na rzecz jej poprawy będą rozmawiać przedstawicielki organizacji feministycznych z Polski i zza granicy (m.in Francji, Włoch, Węgier, Kanady, i Szwecji). Panale zostały zorganizowane przy współpracy członkiń sieci FAE (Feminists for Another Europe) oraz zaprzyjaźnionych organizacji feministycznych, m.in. Femmes Solidaires i CLEF (Koordynacja Europejskiego Lobby Kobiet) oraz Feministycznej Inicjatywy (Szwecja).

  1. 10.00 – Carine Delahaie red. nacz. „Clara Magazine”, członkini zarządu Femmes Solidaires. Sytuacja kobiet na świecie i strategie działania na podstawie dośwadczeń Międzynarodowej Sieci Feministycznej i Laickiej.

10.20 Panel I: „Religia a wolność kobiet” 

  • Nedai Jamile (CLEF, Francja), irańsko-francuska feministka, współzałożycielka Ruchu Wyzwolenia Kobiet Iranu, współautorka dokumentu „Rok zero” o narodzinach RWK podczas masowych protestów kobiet przeciwko obowiązkowi noszenia islamskiej chusty w 1979 r.
  • Solange Cidreira (FAE Francja), francusko-brazylijska feministka, współzałożycielka FAE, opowie m.in. o przemocy wobec kobiet w Brazylii w warunkach zakazu aborcji i epidemii wirusa ziko
  • Judit Morva (FAE Węgry) – lewicowa działaczka, feministka, red. nacz. węgierskiej redakcji „Le Monde Diplo” i „Transforme!”, przedstawi proces narastania religijnej presji za rządów autorytarnej prawicy na Węgrzech;
  • Nicoletta Pirotta (IFE/FAE Włochy), feministka, lewicowa polityczka, założycielka IFE Italia i współzałożycielka FAE, opowie o swojej feministycznej walce u boku ateistycznych koleżanek;
  • Małgorzata Diana Marenin, lewicowa działaczka, feministka, założycielka stowarzyszenia STOP STEREOTYPOM i świętokrzyskiego KOD-u;
  • Moderuje: Josette Rome-Chastanet (FAE Francja), lewicowa działaczka, feministka.

12.20 Panel II „Świeckość na rzecz praw kobiet i równouprawnienia

  • Wanda Nowicka – Wanda Nowicka, prezeska stowarzyszenia Równość i Nowoczesność (RóNo), posłanka i wicemarszałkini Sejmu VII kadencji, honorowa przewodnicząca Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny , inicjatorka nagrody Kryształowego Świecznika .
  • Djemila Benhabib – międzynarodowa działaczka feministyczna i laicka, kanadyjska polityczka, autorka szeregu książek („Moje życie w kontrze do Koranu”, „Jesień kobiet arabskich” , „Po Charlie”), laureatka nagród literackich i Mięzynarodowej Nagrody Laickości (Paryż 2012).
  • Moderuje: Nina Sankari (FAE Polska) i Fundacja im. Kazimierza Łyszczyńskiego.

13.30 Spotkanie z Gudrun Schyman, założycielką FI (Feministyczna Inicjatywa) ze Szwecji.

                Gudrun Schyman opowie o działalności, która pozwoliła jej partii, jako jedynej feministycznej partii na świecie,  odnieść sukces polityczny na szczeblu lokalnym i europejskim.

Organizatorzy wyrażają podziękowania Feminotece za gościnność i pomoc organizacyjną oraz medialną.

Zapraszamy także na inne wydarzenia organizowane w dniach 1go i 2-go kwietnia w ramach Dni Ateizmu 2016 w Warszawie.

Zielona Góra: Debata „Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”

Lubuskie Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet „BABA”, fundacja Feminoteka
Katedra Pedagogiki Specjalnej i Profilaktyki
Koło Naukowe Studentów Psychologii UZ „Przeciwko Przemocy”
zapraszają na seminarium

„Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”

22 marca 2016, godz. 10.00
Sala konferencyjna Biblioteki Uniwersytetu Zielonogórskiego,
Wojska Polskiego 71, Zielona Góra

 

W miesiącach lipiec-październik 2015 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” przeprowadzono badanie porównawcze lokalnych programów przeciwprzemocowych: 16 wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych (łącznie 318 programów). Podczas seminarium zostaną: zaprezentowane wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz wypracowane rekomendacje do wzorcowego programu antyprzemocowego na szczeblu lokalnym.

Program seminarium

10.00 – 10.15 

  • Powitanie, rozpoczęcie konferencji – Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka, koordynatorka projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, gospodarze i organizatorzy seminarium.

10.15-11.45

  • Prezentacja wyników badań lokalnych programów antyprzemocowych z perspektywy płci – Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka.
  • Województwo lubuskie na tle kraju – wyniki badań porównawczych przeprowadzonych przez Lubuskie Stowarzyszenie na rzecz Kobiet BABA, Monika Bendyk i Kamilla Obuchowska.
  • Rola Zespołów Interdyscyplinarnych w przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i przemocy wobec kobiet – prof. dr hab. Grażyna Miłkowska.
  • Wystąpienia zaproszonych gości – specjalistów ad vocem.

11.45-12.00

Przerwa kawowa

12.00-13.00

Część warsztatowo-dyskusyjna

Moderacja: prof. dr hab. Grażyna Miłkowska i dr Anita Kucharska-Dziedzic

  • Niewykorzystane możliwości prewencji i skutecznej reakcji w ramach istniejących rozwiązań prawnych. Szanse i wyzwania.
  • Rekomendacje dla zespołów interdyscyplinarnych oraz jednostek samorządu lokalnego w zakresie prowadzenia polityk przeciwdziałania przemocy w rodzinie i przemocy wobec kobiet.

P.S. Zaproszeni goście otrzymają wydruk raportu: „Monitoring lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci”. Do dyspozycji Państwa będzie sprzęt nagłaśniający oraz projektor z oprzyrządowaniem.

Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK) to inicjatywa kilkudziesięciu kobiet z całej Polski, organizatorek ogólnoświatowej akcji One Billion Rising (OBR)/ Nazywam się Miliard Poland, która w Polsce i na świecie organizowana jest od trzech lat.

Jak przyłączyć się do Antyprzemocowej Sieci Kobiet?

Fot: Melissa

Debata organizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, realizowanego przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Ruda Śląska – O przemocy bez stereotypów – relacja z debaty

Wyniki badań 318 programów antyprzemocowych z całego kraju były podstawą debaty „O przemocy bez stereotypów”, która odbyła się 15 lutego 2016 roku w rudzkim magistracie. Analizowano założenia i praktyczną realizację takich dokumentów oraz ich mocne i słabe strony. Wszystko po to, by wypracować rekomendacje do przygotowania wzorcowego programu antyprzemocowego.

Organizatorką spotkania była Ewa Chmielewska, partnerka projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”. W debacie udział wzięli: Joanna Piotrowska – prezeska Feminoteki, Krystian Morys – dyrektor rudzkiego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Ewelina Sówka – Przewodnicząca Zespołu Ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w Rudzie Śląskiej, Małgorzata Zegan – dyrektor Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Rudzie Śląskiej, Mirosława Gamba – naczelnik Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych, Monika Kudelko reprezentująca Zespół Przeciwdziałania Przemocy w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, Krzysztof Piekarz – Komendant Straży Miejskiej w Rudzie Śląskiej, Marek Partuś – Zastępca Komendanta Straży Miejskiej , Małgorzata Hoszek – przewodnicząca Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Karina Kaczyńska z-ca dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, Roman Aleksandrowicz – przedstawiciel Komendy Miejskiej Policji w Rudzie Śląskiej.

Spotkanie rozpoczęło się przedstawieniem przez Joannę Piotrowską – prezeskę Feminoteki idei oraz działań zrealizowanych w ramach ogólnopolskiego projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, następnie przedstawiony został raport z badań programów przeciwdziałania przemocy przez Ewę Chmielewską – regionalną partnerkę ASK.

– Naszym celem nie była ocena tego jak samorządy realizują programy antyprzemocowe, badałyśmy jedynie ich treść.  Interesowało nas między innymi to, czy programy  uwzględniają perspektywę płci, tzn. czy podają informację, że osobami najczęściej doświadczającymi przemocy są kobiety a jej sprawcami mężczyźni. Niestety, większość programów nie uwzględnia nie tylko podziału na płeć ale też nie bierze pod uwagę innych grup społecznych jak np. dzieci czy osoby starsze. Programy te w przeważającej większości są bardzo ogólnikowe  – kierując swoją pomoc do wszystkich tak naprawdę nie trafiają do nikogo – mówiła Ewa Chmielewska, prowadząca debatę.

Kolejnym punktem spotkania było przybliżenie pracy zespołów odpowiedzialnych za realizację programu przeciwdziałania przemocy w rodzinie w Rudzie Śląskiej. Monika Kudelko, reprezentująca Zespół Przeciwdziałania Przemocy w Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, opowiedziała jak w mieście wygląda stosowanie procedury „Niebieskie Karty” oraz z jakimi problemami spotykają się osoby odpowiedzialne za jej realizację.  Z kolei Małgorzata Zegan, dyrektorka Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Rudzie Śląskiej  mówiła o możliwościach ośrodka, o formach pomocy dla kobiet oraz przedstawiła programy dla ofiar i sprawców przemocy, które są realizowane w mieście. Marek Partuś – zastępca Komendanta Straży Miejskiej opowiedział o prowadzonych przez siebie bezpłatnych warsztatach samoobrony dla kobiet.

Spotkanie pozwoliło wypracować trzy podstawowe wnioski:

  1. Konieczność przeprowadzenia dokładnej diagnozy, która powinna być podstawą programu antyprzemocowego w każdym mieście. W diagnozę warto inwestować, bo to dzięki niej działania będą skuteczne i efektywne – podkreśliła Joanna Piotrowska.
  2.  Kolejny postulat dotyczył powołania na poziomie miast osoby, która będzie koordynowała podejmowane działania.
  3. Przedstawiciele samorządowi zwrócili również uwagę na fakt, że wysokie wskaźniki w realizacji zadań związanych z przemocą często są błędnie interpretowane w statystykach – jako wzrost przestępczości w danym mieście i sygnał, że w mieście dzieje się coś złego. –Wręcz przeciwnie, to oznacza, że rośnie zaufanie do służb i instytucji – zauważyła Joanna Piotrowska. – To jest właśnie celem programów, żeby ludzie nie bali się mówić o przemocy i zauważone przypadki przemocy zgłaszali odpowiednim służbom – podsumowała

Podczas spotkania podkreślano również brak odpowiednich przepisów wykonawczych do ustawy antyprzemocowej oraz brak odpowiednich środków finansowych, które są przekazywane gminom na realizację nakładanych na nie obowiązków.

Debata odbyła się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju  z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

 

 

 

 

 

 

 

 

WARSZAWA | 5.03 | Debata „Edukacja siłą kobiet?”

edukacja sila kobietZapraszamy na debatę „Edukacja siłą kobiet?”, organizowaną wspólnie przez Biuro Informacyjne Parlamentu Europejskiego oraz Fundację Przedsiębiorczości Kobiet. Spotkanie będzie poświęcone roli edukacji, kształcenia, podnoszenia kwalifikacji i ich wpływu na jakość życia zawodowego kobiet w Polsce i Europie. Debata odbędzie się 5 marca (czwartek), w godzinach 17:30-20:30 w Galerii Sztuki Zachęta. 
Potwierdzenia udziału w spotkaniu prosimy przesyłać na adres [email protected].

 .

W debacie wezmą udział:
Elżbieta Łukacijewska, posłanka do Parlamentu Europejskiego
prof. Agnieszka Zalewska, przewodnicząca Rady Organizacji Badań Jądrowych CERN,
Kamila Sidor, inicjatorka Geek Girls Carrots
oraz mentorki programu Biznes w Kobiecych Rękach:
Katarzyna Pawlikowska, współautorka książki „Polki”
Patrycja Strzelecka, społecznie odpowiedzialna przedsiębiorczyni

Po debacie wystąpi Iza Kała z żartobliwym monodramem „Kredyt zaufania”.

Dyskusję poprowadzi Ewa Podolska, dziennikarka radia TOK FM.

Powstaje nas miliard. Przeciwko przemocy wobec kobiet. Relacja z debaty

debata powstaje nas miliard

W przeddzień kolejnej odsłony corocznej akcji One Billion Rising odbyła się w siedzibie Fundacji Feminoteka debata dotycząca problemu przemocy wobec kobiet w Polsce i Norwegii. Pretekstem do dyskusji o sytuacji w Skandynawii było przybycie Inger-Lise Walmsness Larsen, weteranki norweskiego ruchu kobiecego, zaangażowanej od lat 70. we wspieranie kobiet doświadczających przemocy domowej i seksualnej.

Do udziału w spotkaniu zaproszona została również Anna Góral – prezeska Zarządu Stowarzyszenia Inicjatyw Kobiecych, ekspertka Fundacji Aktywizacja, współorganizatorka tegoroczne edycji One Billion Rising w Warszawie. Mężczyzn zaangażowanych w przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet reprezentował Łukasz Wójcicki, twórca grupy Głosy Przeciw Przemocy.

Spotkanie poprowadziła prezeska Fundacji Feminoteka, Joanna Piotrowska.

Joanna Piotrowska rozpoczęła spotkanie od przedstawienia priorytetów w działaniach na rzecz wspierania ofiar przemocy w Polsce. Nie obeszło się, oczywiście, bez nawiązania do Konwencji Stambulskiej, której ratyfikacja – w obliczu obaw wyrażanych przez prezydenta Bronisława Komorowskiego – nie jest jeszcze pewna.

Ważnym wydarzeniem, pokazującym jak szybko rozwija się sieć organizacji antyprzemocowych, jest akcja One Billion Rising – podczas pierwszej edycji, w 2013 roku, wspólny taniec przeciwko przemocy odbywał się w kilkudziesięciu miastach, w 2014 – w ok. 30, w tym roku akcja odbywa się w prawie 50 ośrodkach. Celem na przyszły rok będzie dotarcie do min. 100 miast – będzie to możliwe dzięki wsparciu Funduszy Norweskich, z których realizowany jest projekt sieciowania organizacji kobiecych w całej Polsce.

Anna Góral przedstawiła sytuację kobiet niepełnosprawnych w Polsce. Wygląda ona dramatycznie – 80% kobiet z niepełnosprawnością doświadcza różnych form przemocy. Są one narażone na przemoc 3x bardziej niż kobiety bez niepełnosprawności. Kobiety niepełnosprawne szczególnie mocno dotyka problem pomijania edukacji seksualnej – seksualność osób niepełnosprawnych pozostaje w naszym społeczeństwie tematem tabu, nawet dla rodzin tych osób.

Z tego względu tegoroczna edycja polskiej odsłony One Billion Rising dedykowana jest kobietom z niepełnosprawnościami. Specjalnie dla nich został stworzony specjalny układ. W samej Warszawie w akcji wzięło udział 6 kobiet jeżdżących na wózku. Jest to liczba niewielka – jest to jednak, jak tłumaczyła Anna Góral, element większego problemu. Polskie miasta są nieprzyjazne dla osób z niepełnosprawnościami. Nawet jeżeli warsztaty taneczne odbyły się w lokalu przystosowanym do potrzeb niepełnosprawnych, przedostanie się do nich wymagało od osób jeżdżących na wózku wielkiego poświęcenia. Wszystkie panie które uczestniczyły w warsztatach przybyły tam w towarzystwie kogoś z rodziny – bez wsparcia drugiej osoby nie byłyby w stanie poruszać się po mieście.

Problemem pozostaje również dostosowanie architektoniczne lokali użyczanych przez miasto organizacjom pozarządowym. Jak przyznała Joanna Piotrowska, siedziba Feminoteki nie jest dopasowana do potrzeb osób poruszających się na wózku, a jej zaadaptowanie musiałoby się wiązać ze zbyt kosztowną ingerencją w strukturę lokalu.

Dodatkowym problemem pozostaje niewielka liczba osób wyspecjalizowanych w języku migowym, czy też wyszkolona we współpracy z osobami z niepełnosprawnością umysłową. Brak odpowiedniej kadry również wpływa na dostępność przestrzeni publicznej dla osób niepełnosprawnych.

Łukasz Wójcicki poruszył temat zaangażowania mężczyzn w akcję One Billion Rising, jak również szerzej – w działania antyprzemocowe. Przyznał, że łatwiej jest się zaangażować panom którzy przyszli na akcję z bliską sobie kobietą – matką, siostrą, żoną, dziewczyną, przyjaciółka czy koleżanką. Zaznaczył również, że samo zaangażowanie w tematykę uważaną za kobiecą wywołuje u mężczyzn swoisty “odruch lękowy”. Ciężko jest im zrozumieć, dlaczego powinni angażować się chociażby w przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet.

Powodem tym ma być przede wszystkim uświadomienie sobie faktu, że sprawcami przemocy (zarówno skierowanej wobec kobiet, jak i mężczyzn) są przede wszystkim mężczyźni – a jej źródłem są normy jakich się oczekuje od chłopców i mężczyzn w procesie wychowania i socjalizacji. Bez zaangażowania samych mężczyzn niemożliwe będzie dotarcie do źródła problemu przemocy.

Joanna Piotrowska dodała, odnosząc się do swojego doświadczenia, że podczas zajęć prowadzonych w gimnazjach łatwiej było jej nawiązać kontakt z dziewczynami. Praktycznie niemożliwe było natomiast nawiązanie dialogu z chłopcami, zwłaszcza kiedy przychodziło zmierzyć się z tematem seksistowskich czy homofobicznych stereotypów. Jak oceniła sama Piotrowska, nie wynikało to z “głupoty”, ale ze specyficznego modelu relacji między dojrzewającymi chłopcami, w których okazywanie uczuć okazywane jest jako “niemęskie”, a pozycję ustala się przez pokazywanie siły. Sprawy postrzegane jako “kobiece” są przez gimnazjalistów postrzegane jako “gorsze”. Łatwiejsze byłoby prowadzenie tego rodzaju warsztatów w szkole podstawowej, kiedy dzieci nie mają jeszcze wpojonych seksistowskich wzorców. W sytuacji kiedy edukację możemy zaczynać dopiero na poziomie gimnazjalnym, potrzebne są jednak męskie wzorce, albowiem tylko w ten sposób jesteśmy w stanie dotrzeć do odpowiednio dużej grupy dojrzewających chłopców.

Grupa Głosy Przeciw Przemocy zamierza stworzyć – korzystając z doświadczenia mężczyzn pracujących z młodzieżą – program zajęć dla gimnazjalistów, który zostanie pilotażowo przeprowadzony w wybranych szkołach.

Inger-Lise Larsen nawiązała do sytuacji w Norwegii. Stwierdziła, że mimo rozbudowanego prawa, tworzącego rozwiązania przyjazne dla ofiar przemocy – problemem pozostaje mentalność norweskiego społeczeństwa. Problem przemocy nie jest zauważany, przez co ofiary nie zawsze są świadome swoich praw.

Sytuacja wyglądała zupełnie inaczej w latach 70. i 80., kiedy problem przemocy był zauważany przy okazji dyskusji nad zmianami w prawie. Obecnie jednak wychowało się całe pokolenie młodych Norwegów i Norweżek przyzwyczajonych do zastanej sytuacji, nie wyobrażających sobie, niezainteresowanych problemami które wydają się być rozwiązane. Wielu młodych ludzi angażuje się np. w przeciwdziałanie zmianom klimatycznym, nie ma natomiast dużego zainteresowania tematami takimi jak przemoc wobec kobiet. Społeczeństwo dostrzega problem przemocy w rodzinach imigrantów – która jest w Norwegii zjawiskiem relatywnie nowym. Przez skupienie na kulturowych odmiennościach unika jednak istota problemu – zachowania przemocowe wpisane są w każdą kulturę. Z ankiety telefonicznej – przeprowadzonej przede wszystkim wśród rodzin norweskich – wynika, że ⅓ kobiet doświadcza różnych form przemocy. Ich problemy są pomijane w dyskursie publicznym.

Zapytana o podejście polskich polityków – walczących przeciwko ratyfikacji Konwencji Stambulskiej – Inger-Lise Larsen stwierdziła, iż boją się oni mówić o przemocy jeszcze bardziej niż politycy norwescy. Ciężko jest nam wszystkim przyjąć do wiadomości, że przemoc ma charakter powszechny – że wszyscy znamy zarówno sprawców, jak i ofiary. Dlatego chętnie skupiamy się na problemach grup z którymi nie mamy bezpośredniego kontaktu – np. rodzinach imigranckich. Pozwala nam to unikać zadawania pytań o naszą własną rolę i odpowiedzialność za przeciwdziałanie przemocy.

Gościni z Norwegii została również zapytana o to, jakie były reakcje na powstanie pierwszego w Oslo schroniska dla ofiar przemocy. Zaznaczyła, że w latach 70. opinia publiczna była przychylna ruchowi kobiecemu, a schronisko otrzymało ogromne wsparcie.

Aktualnie zgłasza się do niego 200 osób w miesiącu. Około 15 osób zostaje tam na dłużej, reszta może liczyć na wsparcie pracujących w ośrodku psychologów, prawników i innych ekspertów. W 2010 roku powstało pierwsze schronisko dla mężczyzn doświadczających przemocy.

W schronisku działa osobna sekcja dla imigrantów. Trafiają do niej ofiary handlu ludźmi. Kobiety które padły ofiarą tego procederu, podobnie jak kobiety (często z wiejskich obszarów) zajmujące się prostytucją tudzież ofiary przemocy ekonomicznej – potrzebują dużo bardziej kompleksowej, długotrwałej opieki w ośrodku. Od niedawna działa również program pracy z kobietami w więzieniach.

Odniosła się również do tego, w jaki sposób wyleczyć kobietę z syndromu ofiary. Zaznaczyła, że bardzo ważna jest praca w grupach oraz indywidualna, ale przede wszystkim ważne jest nauczenie o mechanizmach dotyczących przemocy – ułatwia to ofierze zrozumienie sytuacji w jakiej się znalazła i poszukiwanie drogi wyjścia.

Padło również pytanie o to, czy i w jaki sposób pracować ze sprawcami przemocy. Joanna Piotrowska stwierdziła, że jest to temat ważny ale należzy go rozpatrywać w oderwaniu od problemu wspierania ofiar przemocy. Sprawcy przemocy często nie widzą w swoim zachowaniu nic złego. Dlatego też – dodał Łukasz Wójcicki – ważne jest zaangażowanie mężczyzn w działania antyprzemocowe. Mężczyznom łatwiej jest obalać stereotypy płciowe funkcjonujące u innych mężczyzn, a stanowiące podstawę większości aktów przemocy wobec kobiet. Inger-Lise Larsen dodała, że z tego samego powodu ważna jest praca z dziećmi w schronisku – bez przepracowania z nimi sytuacji w której się znalazły, grozi im bycie kolejnym pokoleniem sprawców i ofiar przemocy.

Odnosząc się do podnoszonego często przy okazji dyskusji o przemocy wobec kobiet argumentu, którego zwolennicy starają się zrównać skalę problemu przemocy wobec mężczyzn z przemocą wobec kobiet, Inger-Lise Larsen przytoczyła statystyki – 98% sprawców przemocy to mężczyźni. Kobiety doświadczające przemocy są ponadto często obwiniane, pyta się je dlaczego sprowokowały sprawcę do takiego czynu. Z takimi pytaniami nie stykają się mężczyźni doświadczający przemocy.

Stwierdziła również – co mogło być dla osób z Polski lekkim zaskoczeniem – że w norweskich szkołach nie ma programu edukacyjnego poświęconego stereotypom płciowym i przemocy. Wpływa to negatywnie na poziom świadomości kobiet. Powstały materiały edukacyjne, które są wykorzystywane przy – mających charakter fakultatywny – warsztatach. Pod tym względem sytuacja w Norwegii nie różni się od sytuacji w Polsce, być może jedyną różnicą jest nastawienie dyrekcji szkół do realizowania tego rodzaju zajęć.

Tekst: Michał Żakowski

Sudent polityki społecznej na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje przy projekcie HejtStop, zaangażowany w działalność Stowarzyszenia Projekt: Polska. Wolontariusz Fundacji Feminoteka

Relacja powstała w ramach programu wolontariackiego Feminoteki

to-nie-twoja-wina_wszystkieloga

superfemka 1 procent

 

 

 

Relacja ze spotkania wokół „Warszawy w oczach pisarek” | Justyna Łopińska

Warszawa w oczach pisarek15 stycznia 2015 r. w Instytucie Badań Literackich odbyło się spotkanie wokół książki Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej „Warszawa w oczach pisarek. Obraz i doświadczenie miasta w polskiej prozie kobiecej 1864-1939”. Autorka skupiła się na tekstach powstałych między upadkiem powstania styczniowego a wybuchem II wojny światowej. Wybrała piętnaście pisarek, których teksty pozwalają spojrzeć na Warszawę z kobiecej perspektywy, różnej od tej, jaką znamy ze słynnych powieści napisanych przez pisarzy mężczyzn.

W spotkaniu oprócz autorki wzięły udział Sylwia Chutnik oraz dr Lena Magnone. Dyskusję moderowała Agnieszka Kozłowska. Panelistki rozpoczęły rozmowę od wprowadzenia w główne tematy książki – obraz miasta wyłaniający się z analizowanych utworów – powieści, reportaży, opowiadań – jak i doświadczenie samych kobiet w konkretnej przestrzeni miejskiej, jaką stanowiła Warszawa w badanym okresie. Zwróciły uwagę na dwa momenty przełomowe – jakimi niewątpliwie były Rewolucja 1905 roku w Królestwie Polskim i związane z nią zamieszki w stolicy oraz rok 1918, kiedy po Pierwszej Wojnie Światowej Polska odzyskała niepodległość.

Wraz z rozwojem miasta postępowała też emancypacja kobiet, wyrażająca się m. in w powszechniejszym dostępie do pracy i edukacji. Jeszcze przed I wojną światową w zmaskulinizowanym mieście Kongresówki kobietom – m.in. ze względu na dużą skalę legalnej prostytucji – nie wolno było samotnie spacerować ulicami. Warszawa XiXw. to miasto mężczyzn. Nieusprawiedliwiona obecność na ulicy mogła mieć dla kobiety nieprzyjemne skutki. Przestrzeń publiczna nie była zatem przestrzenią kobiet. To mężczyźni tworzyli zasady jej organizacji, reglamentując wydzielone obszary kobietom. Stało się to źródłem zjawiska określonego przez panelistki mianem agorafobii publicznej.

To mężczyzn wiązano tradycyjnie z tym, co publiczne i kolektywne , kobiety z tym, co prywatne i domowe. Mieszkania również dzielono na część publiczną i prywatną, tę odwiedzaną od frontu i tę poznawaną od kuchni, w których kobiety i mężczyźni dzielili usankcjonowane latami tradycji funkcje. Z tej perspektywy nawet własny dom jawił się jako klaustrofobiczny, kobiety musiały znać w nim swoje wyznaczone odgórnie miejsce. Jednocześnie chronił i zamykał. Nawet tam kobiety nie czuły się wolne.

Teksty skupiają się na życiu kobiet z różnych środowisk – inteligentek, robotnic, Polek pochodzenia żydowskiego…Bez względu na pochodzenie i status społeczny, kobiety te próbowały odnaleźć się w przestrzeni publicznej, zaadoptować ją do własnych potrzeb, zaznaczyć w niej własną obecność, odzyskać. Przedwojenna Warszawa stanowiła tygiel, patchwork, miasto, które nie pozwalało się określić jednym zdaniem. Prawo do kontrolowania kobiet w przestrzeni publicznej w jakiś sposób kobiety z tych różnych światów jednoczyło, nawet jeśli nie zdawały sobie z tego sprawy.

Ówczesne pisarki podjęły próbę wynegocjowania w męskiej przestrzeni publicznej miejsca dla siebie. Zdawały sobie sprawę z licznych ograniczeń. Pozostawały w sytuacji permanentnego pomiędzy, ani do końca w środku ani na zewnątrz, rozumiały, że przestrzeń publiczna nie jest do końca ich miejscem, ale ich miejscem nie jest też dom. Nigdzie nie czuły się u siebie. Pisarki tamtego okresu to zatem kobiety niezwykle odważne, świadomie przekraczające narzucone im ograniczenia, walczące o należne im pozycje – publicystek, poetek, pisarek, dziennikarek, kobiet samostanowiących o sobie. Zdawały sobie sprawę, iż otaczająca ich rzeczywistość nie jest ustalona na zawsze, dlatego próbowały ją opisać, a w rezultacie zmienić .

Książka Małgorzaty Büthner-Zawadzkiej to projekt mający na celu zachowanie pamięci o kobietach tamtych czasów, tak by teraźniejszość mogła z ich opowieści korzystać i rozumieć samą siebie. Panelistki przywołały kilka tytułów współczesnych powieści, których akcja toczy się w Warszawie. Zadały pytanie, jakim miastem Warszawa jest obecnie, jak widziana jest oczami współczesnych kobiet, jak sprawić, by wreszcie stała się ich miejscem.

Relacja: Justyna Łopińska

 

 

WARSZAWA: FEM Fest 1| Festiwal Feminizmów | 5-6.12 | Matronat Feminoteki!

10636052_338711429633646_4925909841189435861_nFEM Fest 1 | 5-6.12.2014 | Warszawa | Dwa Osiem | Komuna/Warszawa

Festiwal Fem Fest jest inicjatywą całkowicie oddolną, 100% DIY, radykalną i antyautorytarną. Naszym celem jest wywołanie kreatywnego fermentu, konstruktywna krytyka ruchu feministycznego, wymiana doświadczeń w ruchu i budowanie sieci wsparcia.

P R O G R A M:
5.12 Piątek |
Komuna/Warszawa | Sala mała | Lubelska 30/32 (wejście od ul. Skaryszewskiej)
18:00 Debata: Czym jest feminizm? Od radykalizmu do mainstreamu (szczegóły niebawem)
20:00 Wernisaż hipertekstualnej wystawy Gosi Gąsiorowskiej: „Co to jest feminizm?”

6.12 Sobota |
Teatr Komuna/Warszawa | Lubelska 30/32 
13:00 – 16:00 Warsztat feministyczny dla mężczyzn (sala mała)
17:00 – 20:00 Warsztat antydyskryminacyjny (sala mała)
19:00 Spektakl Weroniki Szczawińskiej: „Jeżycjada” (sala główna)
Bilety na spektakl: 15 zł ulgowy, 25 zł normalny

Klub Dwa Osiem | Zamoyskiego 26A
12:30 – 15:30 Warsztat foto-porno-queer-video
16:30 – 19:30 Warsztat z DIY zabawek erotycznych z recyklingu

Szczegółowych opisów poszczególnych wydarzeń szukajcie na naszej stronie https://femfestiwal.wordpress.com/ w zakładce „program”!

20:30 Koncerty | Wjazd 15 zł + więcej (CEGIEŁKA NA SCHRONISKO DLA KOBIET OFIAR HANDLU LUDŹMI)

HYSJ (elektro-punk, Oslo)
https://nb-no.facebook.com/hysjband
http://hysj.bandcamp.com/
https://www.youtube.com/watch?v=oLc7BVC2yqc

DVA (eksperimental-cosmic-elektro, Czechy)
http://dva2.bandcamp.com/
https://www.youtube.com/watch?v=JPJrHrH4dWc
https://www.facebook.com/hudba2?fref=ts

Wieszcze Niespokojne (psycho-romantic rap, Warszawa)
https://www.youtube.com/watch?v=WfdZJDdbpd0
https://www.facebook.com/WieszczeNiespokojne
https://soundcloud.com/wieszcze-niespokojne

Po koncercie dj-ski set Wieszczów: dubstep/uk bass

Ponad to wegańskie jedzenie, feministyczne dystrybucje, gadżety.

10750027_339385886232867_3309038085317176177_o

WARSZAWA: Czy kobiety potrzebują historii?

czy_kobiety_potzebuja_historii

Mężczyźni mają „swoją” historię wpisaną w wojnę i kultywują tradycje związane z wojskowością. Czy kobiety mają podobną przestrzeń dla siebie? Czy potrzebna jest im ich własna historia? Przedstawicielki kilku dziedzin naukowych spotkają się, by rozmawiać o znaczeniu historii w życiu kobiet, dialogu między światopoglądami związanymi z gender studies i teologią oraz feminizmem.

Goście: dr Dobrochna Kałwa (historyczka, UW, Halle Universität), dr Agnieszka Janiak-Jasińska (historyczka, UW, członkini Komisji Historii Kobiet przy PTH), Weronika Grzebalska (socjolożka, Szkoła Nauk Społecznych PAN), s. Małgorzata Krupecka (filolożka badająca historię urszulanek pod auspicjami KUL). Debatę poprowadzi Anna Czerwińska (działaczka na rzecz praw kobiet, Fundacja STER).

 

Dom Spotkań z Historią, ul. Karowa 20, Warszawa

14 listopada, godz. 18:00

 

 

WARSZAWA: Feminarium „Masters of Sex. Dyskurs ekspercki o seksualności w Polsce”

plecprzyjemnoscprzemocFundacja Gender Center oraz Instytut Badań Literackich PAN zapraszają na spotkanie

Masters of Sex. Dyskurs ekspercki o seksualności w Polsce

7 października (wtorek), godz. 18.00
Warszawa, Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, sala nr 144

W dyskusji udział wezmą:
dr Agnieszka Kościańska (Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UW)
dr Sylwia Kuźma-Markowska (Ośrodek Studiów Amerykańskich UW)
dr Anna Zawadzka (Instytut Slawistyki PAN)
Prowadzenie: dr Agnieszka Mrozik (IBL PAN)

Z badań Agnieszki Kościańskiej, zaprezentowanych w książce Płeć, przyjemność i przemoc. Kształtowanie wiedzy eksperckiej o seksualności w Polsce (WUW, 2014), wynika, że w Polsce Ludowej powstała nowoczesna szkoła seksuologiczna: interdyscyplinarna, otwarta na doświadczenia pacjentek i pacjentów. Przypomniana przez Kościańską edukacyjna aktywność polskich seksuologów i seksuolożek, m.in. Kazimierza Imielińskiego, Michaliny Wisłockiej, Zbigniewa Lew-Starowicza, przełamuje stereotyp „seksualnego zacofania” PRL-u: tabuizacji seksu, purytanizmu Polaków i Polek, tradycjonalizmu w sprawach erotycznych. Jednocześnie autorka pokazuje, że dyskurs ekspercki na temat seksualności opierał się w PRL-u (i później) na stereotypach ról płciowych i reprodukował je: podtrzymywał myślenie o „dobrym seksie” jako małżeńskim, heteroseksualnym, penetracyjnym, a w kwestii przemocy seksualnej (szczególnie gwałtu) powielał schemat „lekkomyślnej, źle prowadzącej się” ofiary i „niemogącego zapanować nad popędem seksualnym” sprawcy.

W trakcie spotkania zapytamy o kwestie tak historyczne, jak i dotyczące współczesności. Ciekawić nas będzie uwikłanie wiedzy eksperckiej na temat seksualności w kontekst społeczny i kulturowy w PRL-u i dzisiaj. Zapytamy, czy i jak przekształcał się w PRL-u dyskurs seksuologiczny, wchodząc w interakcję z innymi dyskursami – katolickim, medialnym, oficjalnej władzy. Jak wyglądały relacje między polską szkołą seksuologiczną a szkołami zachodnimi i w tzw. bloku wschodnim? Kto zwracał się z problemami seksualnymi do ekspertów? Kto mógł liczyć na ich poradę, a czyje pytania pozostawały bez odpowiedzi?

Równie ciekawe wydaje się pytanie, czy i jak wiedza seksuologiczna ewoluowała po 1989 roku. Jakie działania podejmują dziś eksperci i ekspertki w zakresie seksualnej edukacji Polaków i Polek? Czy używają swego autorytetu, by upominać się o wychowanie seksualne dzieci i młodzieży? Jak m.in. pod wpływem dyskursu feministycznego polska seksuologia radzi sobie ze stereotypami ról płciowych? I najważniejsze – czy była i jest ona kołem zamachowym emancypacji, czy może jej hamulcem?

Spotkanie odbywa się w ramach cyklu dyskusji społeczno-kulturalnych „Feminaria”.
Wstęp wolny.

WARSZAWA: konferencja „Rodziny z wyboru” – wyniki badania

rodziny z wyboru30 września 2014 r. w Pałacu Staszica (PAN) w Warszawie odbędzie się konferencja prezentująca wyniki badania ilościowego poświęconego rodzinom tworzonym przez osoby nieheteroseksualne, zrealizowanego w ramach naszego projektu.
W trakcie konferencji po raz pierwszy przedstawiony zostanie raport, przygotowany na podstawie ww. badań pt. „Rodziny z wyboru w Polsce. Życie rodzinne osób nieheteroseksualnych”.

Raport opracowany został przez dr hab. Joannę Mizielińską, Martę Abramowicz oraz Agatę Stasińską.

Komentarz na temat wyników raportu wygłosi prof. Małgorzata Fuszara – Pełnomocniczka Rządu do spraw Równego Traktowania.

W dyskusji wezmą udział zaproszeni eksperci: prof. Krystyna Skarżyńska z Polskiej Akademii Nauk, prof. Krystyna Slany z Uniwersytetu Jagiellońskiego, prof. Zbigniew Izdebski z Uniwersytetu Warszawskiego, dr Dorota Pudzianowska z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, Karolina Kędziora z Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego, Yga Kostrzewa z Lambdy Warszawa i Mirosława Makuchowska z Kampanii Przeciw Homofobii.

Osoby zainteresowane zapraszamy do zgłaszania się do udziału w konferencji na adres: [email protected]

Rodziny z wyboru

***

PROGRAM:

10:00 Powitanie gości i omówienie programu konferencji

10:05-10:20 Prezentacja badania i jego najważniejszych wyników przez autorki raportu: dr hab. Joannę Mizielińską, Martę Abramowicz i Agatę Stasińską

10:25-10:40 Komentarz prof. Małgorzaty Fuszary – Pełnomocniczki Rządu do spraw Równego Traktowania

10:45-11:30 Panel: Wyniki badania „Rodziny z wyboru w Polsce” na tle współczesnych badań społecznych

prof. Krystyna Slany (Uniwersytet Jagielloński), prof. Krystyna Skarżyńska (Polska Akademia Nauk), prof. Zbigniew Izdebski (Uniwersytet Warszawski)

prowadzenie: Katarzyna Szustow

11:35-12:05 Przerwa

12.10-13:40 Dyskusja: Po co badać życie rodzinne osób nieheteroseksualnych? prof. Krystyna Skarżyńska (Polska Akademia Nauk), prof. Krystyna Slany (Uniwersytet Jagielloński), prof. Zbigniew Izdebski (Uniwersytet Warszawski), dr Dorota Pudzianowska (Helsińska Fundacja Praw Człowieka), Karolina Kędziora (Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego), Yga Kostrzewa (Lambda Warszawa), Mirosława Makuchowska (Kampania Przeciw Homofobii)

prowadzenie: dr hab. Joanna Mizielińska

 

Relacja z debaty „Problemy osób w homoseksualnych związkach partnerskich w Polsce”

31. lipca odbyła się  debata  w Sejmie ,,Problemy osób w homoseksualnych związkach partnerskich w Polsce” organizowana przez   Helsińską Fundację Praw Człowieka oraz Wicemarszałkinię Sejmu Wandę Nowicką.

Relację przygotowała Aleksandra Magryta.

W debacie udział wzięły następujące panelistki i paneliści:
Maria de Abgaro Zachariasiewicz – dr hab., Uniwersytet Śląski
Jakub Pawliczak – dr, Uniwersytet Warszawski
Adam Bodnar – dr, Helsińska Fundacja Praw Człowieka
Marcin Górski – adw., Tataj Górski Adwokaci
Dorota Pudzianowska – dr, Helsińska Fundacja Praw Człowieka

Debatę moderowała Anna Zawidzka  (dr hab., Uniwersytet Warszawski)

Debata ,,Problemy osób w homoseksualnych związkach partnerskich w Polsce” otworzyła Marszałkini Sejmu Wanda Nowicka, która to przyrównała Polskę do coraz to mniejszej wysepki na mapie świata  w odniesieniu respektujących prawa osób homoseksualnych innych krajów.

paneliści

Pierwszy głos zabrał dr Jakub Pawiliczak. Pawilczak w swojej wypowiedzi próbował zwrócić uwagę na negatywne skutki rozróżnienia związków międzyludzkich na małżeństwa i związki partnerskie. Jako przykłady podał naszych sąsiadów zza Odry i Francję. Oba kraje na mocy orzeczeń sądów zrównują małymi krokami związki partnerskie do instytucji małżeństwa.

Następnie ze swoim referatem wystąpiła dr Dorota Pudzianowska z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Pudzianowska odniosła się do wyroków i orzeczeń wydawanych przez europejskie instytucje: Trybunał Europejski w Strasburgu i Trybunał Sprawiedliwości Europejskiej. Wg Pudzianowskiej ten drugi organ zasługuje na miano bardziej otwartej i postępowej instytucji w kwestii wydawania wyroków dotyczących osób homoseksualnych. Dodatkowo Pudzianowska zwróciła uwagę na generalnie trudną sytuację osób żyjących w związkach jednopłciowych podając przykład jednej sprawy sądowej, w której to partnerowi po zmarłym partnerze wyrokiem sądu została niewypłacona renta.

Kolejnym panelistą był adwokat Marcin Górski. Górski wskazał na trud osób homoseksualnych w zdobywaniu zaświadczeń o stanie cywilnym. Przy tym odniósł się do sprawy, która dotarła aż do Sądu Najwyższego. Otóż, Polak chcący wejść w związek z Hiszpanem na mocy sądów (Rejonowego i Okręgowego) dostawał odmowy wydania zaświadczenia o stanie cywilnym.

Przedostatni panelista, dr Adam Bodnar,wskazał na szereg innych utrudnień dla osób żyjących w związkach homoseksualnych. Dotyczy to darowizn i spadku (osoby żyjące w związkach jednopłciowych są w znaczeniu prawa dla urzędu skarbowego obce), deklaracji podatkowych  (osoby żyjące w związkach jednopłciowych nie mogą się razem rozliczać).  Ograniczenia dotyczą również zasiłków opiekuńczych, których pary homoseksualne dostać nie mogą na wypadek choroby partnerki/ra.

zacharasiewicz

Na samym końcu głos zabrała dr hab. Maria de Abgaro Zachariasiewicz odnosząc się do kwestii rejestracji związków małżeńskich w Polsce w kontekście międzynarodowym.

Jednym z ciekawszych głosów z sali, był głos prof. M. Płatek, która to zgodnie z swoimi przekonaniami i wiedzą zebrała oklaski w sali poprzez odwołanie się do godności ludzkiej.

Nie zabrakło też oczywiście głosów przeciwnych. W tym przypadku był to jeden głos starszego mężczyzny pracującego w zakładzie poprawczym, który to wyraził swe oburzenie wobec osób homoseksualnych, które to wykorzystują młodsze osoby…

Pomijając ten jednostkowy głos  debata była bardzo merytoryczna i ciekawa.

Interesujące wydaje się to, że moderatorka spotkania Anna Zawidzka nie miała śmiałości w używaniu żeńskiej końcówki dla stanowiska piastowanego przez Wandę Nowicką. Dla Zawidzkiej Wanda Nowicka była i pozostała marszałkiem.

A na zakończenie warto wspomnieć, że Sejm  jaki jest, każdy widzi (czytaj: katolicki z krzyżem na ścianie).

Transmisja z debaty jest dostępna na serwisie Sejmu.

widownia

Warszawa: Sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku – sztuki wizualne

Kultura Liberalna oraz Fundacja im. Róży Luksemburg zapraszają na drugą debatę z cyklu „Odcienie kobiecej polityki”, zatytułowaną „Sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku – sztuki wizualne”.

Czy sztukę da się podzielić na „kobiecą” i „męską”? Czy koncepcje wynikające z takiego podziału wnoszą jakąś istotną wartość do dyskusji nad kondycją sztuki, która rozwinęła się w Polsce po transformacji ustrojowej? Na ile posługując się takimi kalkami myślowymi, dokonujemy uproszczeń, a nawet wpadamy w koleiny seksizmu à rebours? Być może podział ten jest istotny już tylko z perspektywy historycznej i należałoby poza niego wykroczyć, akcentując na przykład wątek emancypacji i równości, które dotyczą przecież wszystkich, niezależnie od płci?

Podczas debaty chcemy podjąć próbę wypracowania nowego języka, zadając pytania o to, czy można mówić o równowadze genderowej zarówno na polskim rynku sztuki jak i w Akademii; interesujący jest tu problem szeroko rozumianego wychowania estetycznego i strategie kształtowania wrażliwości – czy metody kształcenia artystek i artystów sprzyjają wychodzeniu poza schematy i utarte myślowe stereotypy; zastanowimy się nad tym, co dziś oznacza dyskryminacja w przestrzeni sztuki i czy ma ona związek z płcią lub orientacją seksualną; czy w kontekście działań artystycznych płeć i przypisywane ze względu na nią role kulturowe mogą być traktowane jako czynnik wykluczający; jaką funkcję pełni tu szeroko rozumiana praca niewidzialna; dlaczego dzieła odnoszące się do szeroko rozumianej sfery seksualności wciąż pozostają w sferze tabu i są źródłem kontrowersji;

Do dyskusji o twórczości artystek, działających na polu sztuk wizualnych po 89. roku zaprosiliśmy: rzeźbiarkę, performerkę, twórczynię instalacji i video – Zuzannę Janin; rzeźbiarkę, twórczynię instalacji i video – Katarzynę Górną; krytyczkę sztuki i publicystkę – Monikę Małkowską oraz Kubę Szredera – kuratora, twórcę projektów z pogranicza sztuki, krytyki społecznej i aktywności politycznej.

31 lipca o godz. 18.00, MiTo art.café.books – galeria, księgarnia i kawiarnia, ul. Ludwika Waryńskiego 28, Warszawa

WARSZAWA: debata „Problemy osób w homoseksualnych związkach partnerskich w Polsce”

 Wicemarszałkini Sejmu RP Wandy Nowickiej i Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka zapraszają na debatę:

 „Problemy osób w homoseksualnych związkach partnerskich w Polsce”.

 

debata

W debacie udział wezmą:

Dr hab. Maria de Abgaro Zachariasiewicz – Uniwersytet Śląski
Dr hab. Anna Zawidzka (moderatorka) – Uniwersytet Warszawski
Dr Jakub Pawliczak – Uniwersytet Warszawski
Dr Adam Bodnar – Helsińska Fundacja Praw Człowieka
Adw. Marcin Górski – Tataj Górski Adwokaci
Dr Dorota Pudzianowska – Helsińska Fundacja Praw Człowieka
Wanda Nowicka – wicemarszałkini Sejmu RP

31 lipca o godz. 13:00
Sejm RP (Budynek F, sala 02)

Debata będzie transmitowana online poprzez stronę www.sejm.gov.pl
R.S.V.P.

Prosimy o potwierdzenie obecności do dnia 29 lipca 2014 na adres [email protected]

WARSZAWA: debata „Przemoc wobec kobiet, czyli jak daleko sięga państwo liberalne”

ODCIENIEkobiecejPOLITYKIKultura Liberalna oraz Fundacja im. Róży Luksemburg mają zaszczyt zaprosić Państwa na pierwszą debatę z cyklu „Odcienie kobiecej polityki”, zatytułowaną „Przemoc wobec kobiet, czyli jak daleko sięga państwo liberalne”, która odbędzie się 26 czerwca o godz. 19.00 w siedzibie Kultury Liberalnej, przy ul. Chmielnej 15/9.

Gośćmi spotkania będą Joanna Piotrowska z Fundacji Feminoteka, socjolożka Maria Rogaczewska oraz Grzegorz Wrona – konsultant w Specjalistycznej Poradni Rodzinnej ds. Przeciwdziałania Przemocy, prawnik związany m.in. z organizacją „Głosy przeciw przemocy”.
Spotkanie poprowadzi Anna Mazgal, współpracowniczka „Kultury Liberalnej”.

Kiedy? 26 czerwca (czwartek), godz. 19.00
Gdzie? W redakcji Kultury Liberalnej, przy ul. Chmielnej 15/9.

Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy!

***

W Polsce rocznie przemocy doświadcza od około 700 tysięcy do niemal miliona kobiet. Przyjęcie „Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej” wzbudziło zdumiewające opory. A przecież prawo pięści to dla wielu rodzin – niestety – codzienność. Przemoc objawia się na różne sposoby. Może to być nękanie fizyczne, psychiczne, ekonomiczne, przyjmujące formy wulgarne lub niezwykle wyrafinowane. Ważnym aspektem jest poczucie upokorzenia u ofiary, odebrania jej godności, podporządkowania chorej potrzebie dominacji. Szczególnie istotne jest pytanie o granicę między sferą prywatną i publiczną – pytanie z którym wciąż musimy się mierzyć, szczególnie w kraju tak silnie wspólnotowym jak Polska. Jak daleko może sięgać państwo liberalne, gdy chodzi o walkę z przemocą domową?