TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

Flaga PL

888 88 33 88

888 88 79 88

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

WESPRZYJ NAS
Szukaj
Close this search box.

Tag: film

Opublikowane w

Konkurs: do wygrania bilet na film ,,Violette” i książki feministyczne

W kolejnym konkursie, jaki dla Was przygotowałyśmy, możecie wygrać:

7x zestaw bilet do kina + książka
3x bilet do kina.

Szafiarenka.pl organizuje konkurs we współpracy z  Fundacją Feminoteka oraz Wydawnictwem Czarna Owca, które ufundowało nagrody rzeczowe.

Do wygrania są:

7x zestaw bilet do kina + książka
3x bilet do kina.

Do rozdania jest 7 książek z wydawnictwa Czarna Owca z Serii Biblioteka Kongresu Kobiet oraz z beletrystyki:

2x Druga płeć Simone de Beauvoir
1x Mit urody Naomi Wolf
1x Kobiety Łazarza Marina Stepnova
1x Sieroce pociągi Christina Baker-Kline
1x Dom wzajemnych rozkoszy Hanna Samson
1x Oszustki Kerstin Ekman

szafa
Co należy zrobić?
W komentarzu do posta na FB odpowiedz na pytanie:

Czy prawdziwa przyjaźń między kobietami jest możliwa, dlaczego?

Więcej informacji na serwisie szafiarenka.pl

Opublikowane w

WARSZAWA: pokazy filmu „Powstanie w bluzce w kwiatki”

kina_podworkowe_shWarszawianki i warszawiaków serdecznie zapraszamy na „Powstanie w bluzce w kwiatki”. Film będzie wyświetlany z inicjatywy Stowarzyszenia Harcerskiego w ramach Kin Podwórkowych SH.

Kiedy?

1 sierpnia 2014 r. o 20:00

Gdzie?

* Miejsce Akcji Paca 40, ul. Michała Paca 40.

* Podwórko przy ul. Tarczyńskiej 11

Wyświetlone zostaną:

– „Powstanie w bluzce w kwiatki. Życie codzienne kobiet w czasie Powstania Warszawskiego” – film zrealizowany przez Olgę Borkowską, to pierwszy dokument o Powstaniu, który tak mocno dotyczy spraw intymnych. Spraw, które – tak jak moda – dotykają codzienności. Bohaterki, kobiety walczące w Powstaniu, opowiadają w filmie o tym, co jadły, jak radziły sobie z menstruacją, brudem czy cierpieniem cywilów. Film został użyczony przez Fundację Feminoteka.

– „Dziewczyny” – „Dewajtis”, „Kama”, „Wacka”, „Żaneta”. Dokumentalna opowieść o czterech przyjaciółkach, które łączy wojenna przeszłość. Czym obecnie żyją? Czy wojna była najważniejszym wydarzeniem w ich życiu? Czy przyjaźń przetrwała próbę czasu? Film jest próbą portretu odchodzącego pokolenia.

– „Film o babci” – Portret starszej pani, powstały z jej wspomnień o niebanalnym, interesującym życiu. „Odnaleziona po wielu latach torebka z powstania staje się inspiracją do fali wspomnień jej właścicielki, łączniczki z grupy kurierskiej.

 

Pozostałe Kina Podwórkowe SH – http://cd.pl/ltl

Więcej o projekcie Feminoteki „Powstanie w bluzce w kwiatki. Życie codzienne kobiet w czasie Powstania Warszawskiego” w Muzeum Historii Kobiet –  http://cd.pl/hab

 

 

Opublikowane w

,,Spawaczka” – minidokument o pasji

„Spawaczka” to mini dokument o dziewczynie, która odnalazła pasję zajęciu uważanym stereotypowo za męskie – w spawaniu.

Justyna Lenc opowiada o trudnościach, na jakie natrafiła, wkraczając w świat spawania, w którym to spawa tylko około 5 % kobiet.

Lenc opowiada, że warto łamać stereotypy, by robić to, co się lubi.

Film autorstwa jej brata – Tomasza Suskiego.

Link do filmu znajdziesz tu: ,,Spawaczka” .spawaczka

Opublikowane w

„Jak nakręcić porno?” zbiórka na wydanie książki Eriki Lust

Erika Lust 002Polskie porno jakie jest wie każda osoba, która przynajmniej raz miała z nim do czynienia. Jest siermiężne, tandetne, głupie. Obcowanie z takim przekazem to wątpliwa „przyjemność”. Czy da się coś z tym zrobić? Oczywiście takiej pornografii można po prostu nie oglądać. Ale z drugiej strony porno stanowi jeden ze sposobów opowiadania o naszej seksualności i dlatego warto samemu złapać za kamerę, by nieco wpłynąć na kształt tego gatunku. Do tego właśnie zachęca Erika Lust, europejska pionierka pornografii alternatywnej oraz autorka książki „Let’s Make a Porno. A Practical Guide to Filming Sex”. Erika wzięła kamerę do rąk z zamiarem „zredefiniowania” pornografii i uczynienia jej bardziej dostępną dla kobiet. Jak sama mówi: „pornografia stanowi ważną część kultury, w której żyjemy. Kobiety nie mogą sobie pozwolić na jej ignorowanie, musimy wziąć udział w dyskusji na temat tego wpływowego gatunku”.

Jeżeli kiedykolwiek myślałaś(eś) o nakręceniu własnego porno to książka Eriki jest właśnie dla Ciebie. To pozycja, jakiej próżno było szukać na zagranicznym, a tym bardziej na polskim rynku wydawniczym. Jej autorka dzieli się z nami mnóstwem praktycznych porad i wskazówek będących owocem 10-letniego doświadczenia w kręceniu filmów dla dorosłych. Erika pokazuje jak kręcić podniecające, fajne, różnorodne filmy o zabarwieniu erotycznym.

Na portalu Polak Potrafi trwa właśnie zbiórka społecznościowa na publikację polskiego tłumaczenia ebooka Eriki Lust. Jego wydawcą ma być Kinky Winky (www.kinkywinky.pl), pierwszy krajowy queer sex shop.

Szczegóły zbiórki pod adresem: https://polakpotrafi.pl/projekt/porno

Zachęcamy do udziału w zbiórce. Dla osób wspierających projekt przygotowano liczne nagrody.

lets-make-a-porno-book1-624x331

 

Opublikowane w

„Oblicza kina queer” w recenzji Natalii Skoczylas

oblicza_kina_queerOblicza kina queer

Autorka: Małgorzata Radkiewicz

ha!art, 2014

 

tekst: Natalia Skoczylas

 

W swojej najnowszej książce, filmoznawczyni i koordynatorka Podyplomowych Studiów z Zakresu Gender UJ, Małgorzata Radkiewicz w sposób naukowy przedstawia związki kultury queer z kinematografią – wzajemne przenikanie i niejednoznaczność w odbiorze.

W części wprowadzającej autorka odnosi się do samej problematyki queer, stanowisk głównych badaczek i badaczy tematu. Następnie, w ujęciu teoretycznym kina queer, przedstawia obszary którymi się ta dziedzina zajmuje, ich kulturowo – społeczne uwarunkowania, przypuszczalne cele oraz mnogość elementów, które mogą świadczyć o przynależności do systematyki queer. W zdecydowanie najobszerniej części – rozdziale „New Queer Cinema”, Małgorzata Radkiewicz analizuje temat pod kątem historycznym, dynamikę czasów, wskazuje na powtarzalne i specyficzne środki wyrazu (przerysowane postaci drag lub kamp) stosowane przez twórców i twórczynie, różnorodne i wielopłaszczyznowe pojęcie ‘Inności’, niekiedy nakładające się na siebie. Następnie omawia pojęcie cross-dressingu i filmy z elementem transgenderowym, ich różne ujęcia, czasem w zależności od gatunku. Na koniec autorka przedstawia tematy i bohaterów kina queer. Choć w całej rozprawie jest ich gęsto, są analizowani z różnych perspektyw, to tutaj nacisk położony jest na ich niejednoznaczność; są to motywy filmowe, w których kwestia tożsamości i seksualności nie jest przedstawiona jednoznacznie, lecz przełamuje sztywne ramy, tradycyjne normy zachowań i relacji międzyludzkich.

Jak się okazuje, filmy queer to dość szerokie spektrum pod względem tematyki (np. kino lesbijskie, problem AIDS, niejednoznaczne płciowo postaci z kreskówek i innych animacji, ‘coming-out’ i wiele innych), jak również pod względem gatunkowym. Wśród przykładów przedstawionych przez autorkę są zarówno melodramaty, jak thrillery, kino drogi, animacje, filmy obyczajowe i fantasy, a także filmy dokumentalne. Autorka wskazuje, iż nie zawsze odbiór filmu jako filmu queer jest przez autorów zamierzony. Czasem ma to być element komediowy, a czasem służący demonizacji bohatera/bohaterki. A czasami samo to co publiczność wie o autorze/autorce filmu już czyni go filmem querrowym.

Odbiór książki, a właściwie rozprawy naukowej, która ze względu na swój charakter i niekiedy chaotyczność wątków i nawiązań wymaga koncentracji i skupienia, ułatwiają kadry z dzieł, do których autorka nawiązuje, które analizuje i których fabułę w skrócie przybliża czytelnikowi/niczce.

Natalia_SkoczylasNatalia Skoczylas – Studentka prawa na Uniwersytecie Warszawskim, pisze pracę magisterską z zakresu kryminologii. Uczestniczy w projekcie badawczym dotyczącym odbywania kary pozbawienia wolności przez cudzoziemców w Polsce. Wolontariuszka Feminoteki, zajmuje się tworzeniem podstrony prawnej. 

Opublikowane w

Matronat: film „Violette”. Rozdajemy zaproszenia.

violetteFundacja Feminoteka i Aurora Films zaprasza na filmową biografię Violette Leduc – utalentowanej i brawurowej artystki oraz poszukującej szczęścia kobiety. 

VIOLETTE

Reżyseria: Martin Provost
Francja/Belgia 2013, 139 min.

Premiera kinowa 15 sierpnia 2014

Mamy dla Was  4 podwójne zaproszenia na pokaz przedpremierowy, który odbędzie się 11 sierpnia (poniedziałek) o 18:30 w warszawskim kinie Praha.

Aby wziąć udział w losowaniu, prosimy o maila na [email protected] (w temacie: Violette), z odpowiedzią na pytanie:  W jakim mieście urodziła się Violette Leduc ?

Czekamy do poniedziałku 28 lipca, godz. 16:00. Do zwyciężczyń odezwiemy się mailowo.

***

Powojenny Paryż. Do małego, skromnego mieszkania wprowadza się młoda pisarka Violette Leduc. Porzucona przez męża, jest zmuszona zacząć wszystko od nowa. Postanawia na poważnie zająć się pisaniem i to jest jej jedyny punkt zaczepienia. Przelewa na papier gorycz i wewnętrzny niepokój, które towarzyszą jej od zawsze. Dzięki pisaniu udaje jej się ujarzmić pełną dramatycznych wspomnień przeszłość i rozprawić z nieuregulowanymi relacjami z rodziną i otoczeniem.

Życie literackie Violette nabiera tempa, gdy pewnego dnia poznaje Simone de Beauvoir. Między kobietami rodzi się silna więź, która ma większy wpływ na Violette. To właśnie dzięki Simone Violette uda się wydać pierwszą powieść. Przyjaciółka nie kryje swojego ogromnego uznania dla talentu Violette i czuje się odpowiedzialna za jego rozwój. Tymczasem nadwrażliwa i neurotyczna Violette napastliwie zaczyna się domagać od Simone uwagi i miłości. Mimo sympatii i wsparcia przyjaciół, czuje się samotna, niechciana i nieszczęśliwa. Te uczucia nigdy jej nie opuszczą, będą siać spustoszenie w jej życiu i jednocześnie inspirować do pisania.

Filmowy portret francuskiej pisarki Violette Leduc – od momentu gdy zachęcona przez męża zaczyna pisać, poprzez lata naznaczone brakiem sukcesu i chorobą, aż do wydania kultowego Bękarta (1964 r.). Przyjaźń z Simone de Beauvoir, jednej z pionierek współczesnego feminizmu i autorki słynnej Drugiej płci (1949 r.) stanie się najważniejszą relacją w życiu Leduc. Silna więź między kobietami, pełna skrajnych emocji i zwrotów będzie mieć największy wpływ na jej twórczość oraz życie osobiste.

Opublikowane w

BYTOM: Wystawa „Barwy ruin” oraz projekcja filmu „Powstanie w bluzce w kwiatki”

powstanie_kotwica1 sierpnia o godzinie 17.00 zapraszamy do Muzeum Górnośląskiego przy placu Jana III Sobieskiego 2 na wernisaż wystawy „Barwy ruin. Warszawa i Polska w odbudowie na zdjęciach Henry’ego N. Cobba”, przygotowanej przez Dom Spotkań z Historią w Warszawie. Komisarzem wystawy w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu jest dr Joanna Lusek.

Wystawie będzie towarzyszyć projekcja filmu pt. „Powstanie w bluzce w kwiatki. Życie codzienne kobiet w Powstaniu Warszawskim”. Dokument powstał w 2009 r. w ramach projektu zrealizowanego przez Fundację Feminoteka.

Autorki projektu o filmie: „Proponujemy inne spojrzenie na okres Powstania – Powstanie widziane oczami kobiet. Nie tylko ich opowieści o walkach, dowódcach i kolegach z batalionu. Realizując projekt „Życie codzienne kobiet w czasie Powstania Warszawskiego”, chciałyśmy dowiedzieć się, jak kobiety radziły sobie z prozą życia, z „kobiecymi sprawami”, ze strachem, ze śmiercią. To nie jest przekaz stricte historyczny. Mniej niż na datach, nazwach, topografii zależało nam na odtworzeniu emocji, uczuć, myśli, które towarzyszyły dziewczętom: ukrywającym się w piwnicach, łączniczkom, sanitariuszkom, szyfrantkom, matkom i ich córkom. Przedstawiamy świadectwa kobiet, które zarówno uczestniczyły w akcjach dywersyjno-sabotażowych, pracowały w szpitalach, dołączały się do budowania barykad i walki, jak i tych, które siedziały w schronach, rodziły dzieci, opiekowały się starszymi, były dziećmi”.

W projekcie udział wzięły uczestniczki Powstania Warszawskiego: Teresa Bojarska, Zofia Cierniak, Janina Ludwika Bauer Gellert, Anna Horczyczak-Walczyna, Kazimiera Jarmułowicz, Barbara Kania, Alina Kubecka, Katarzyna Kujawska, Stanisława Łodzińska, Alina Majewska Klein, Hanna Malewicz, Krystyna Malinowska, Bronisława Mazur, Halina Paszkowska, Wanda Piklikiewicz, Maria Stypułkowska-Chojecka, Barbara Tyc, Jadwiga Przybylska-Wolf, Barbara Żurowska i Pani Irena.

Koordynacja projektu: Olga Borkowska
Współpraca: Anna Czerwińska, Jolanta Gawęda
TEKSTY I WYWIADY: Olga Borkowska, Sylwia Chutnik, Anna Grzelewska, Jolanta Gawęda, Grażyna Latos, Alina Synakiewicz; konsultacja historyczna: Anna Nowakowska
FILM: zdjęcia: Anna Grzelewska; dźwięk: Natalia Komst; montaż: Paweł Potocki; montaż dźwięku: Rafał Biskup; muzyka: Olga Borkowska, Rafał Biskup

barwy_ruin_bytom

 

Opublikowane w

Zobacz film „Dziewczyny mierzą wysoko”!

Z ogromną radością ogłaszamy, że film „Dziewczyny mierzą wysoko” można już oglądać na YouTube!

Zapraszamy!

Serdecznie dziękujemy i gratulujemy całej ekipie filmowej, bohaterkom i wszystkim osobom zaangażowanym w powstanie filmu.

Jednocześnie spieszymy poinformować, że film zostanie nagrany na płyty dvd. Wraz z książeczką pod tym samym tytułem będzie stanowił pakiet edukacyjny dla nauczycieli, nauczycielek, edukatorów i edukatorek. Już teraz zapraszamy do zamawiania pakietów pod adresem:

[email protected]

Cały film można obejrzeć tutaj:

Co to znaczy mierzyć wysoko? Kim są kobiety i dziewczyny, które mierzą wysoko w swoim życiu? Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska rozmawiają z pięcioma kobietami, które na co dzień pracują w zawodach wymagających i fascynujących, spełniają swoje marzenia, rozwijają nietypowe hobby. Zobaczcie, co mówią o swojej codziennej pracy, szkole i karierze, koleżankach i kolegach, pomysłach na życie. Może i dla Was będą inspiracją? Zapraszamy, bo przecież dziewczyny mierzą wysoko!

Reżyseria: Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska

Scenariusz: Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska

Animacja: Anu Czerwiński

Montaż: Anu Czerwiński

Muzyka: Joanna Duda

Film powstał w ramach projektu „Dziewczyny mierzą wysoko”, realizowanego przez fundację Feminoteka ze środków firmy Boeing. Film jest przeznaczony do użytku wyłącznie w celach edukacyjnych i niekomercyjnych.

Opublikowane w

„Dziewczyny mierzą wysoko” – zobacz zwiastun filmu!

My już wiemy, że warto było czekać…

Przedstawiamy Wam zwiastun wyprodukowanego przez Feminotekę we współpracy z firmą Boeing filmu „Dziewczyny mierzą wysoko”.

Film ma charakter edukacyjny i jest przeznaczony dla młodzieży.

Link do zwiastunu znajdziecie tutaj:

Co to znaczy mierzyć wysoko? Kim są kobiety i dziewczyny, które mierzą wysoko w swoim życiu? Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska rozmawiają z pięcioma kobietami, które na co dzień pracują w zawodach wymagających i fascynujących, spełniają swoje marzenia, rozwijają nietypowe hobby. Zobaczcie, co mówią o swojej codziennej pracy, szkole i karierze, koleżankach i kolegach, pomysłach na życie. Może i dla Was będą inspiracją? Zapraszamy, bo przecież dziewczyny mierzą wysoko!

Reżyseria: Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska

Scenariusz: Anu Czerwiński i Agnieszka Sosińska

Animacja: Anu Czerwiński

Montaż: Anu Czerwiński

Muzyka: Joanna Duda

Już za kilka dni film będzie dostępny na kanale Feminoteki na YouTube. Za kilka tygodni będziemy mieć dla Was film na płytach. Zachęcamy już teraz nauczycieli i nauczycielki, edukatorów i edukatorki do zgłaszania się po bezpłatne zestawy edukacyjne (film + książeczka) „Dziewczyny mierzą wysoko”. Można je zamówć, pisząc na adres: [email protected]

Film powstał ze środków firmy Boeing w ramach projektu „Dziewczyny mierzą wysoko” realizowanego przez fundację Feminoteka.

Opublikowane w

„Dziewczyny mierzą wysoko”: czekamy na film i książeczkę!

Za nami już cztery warsztaty Wendo i warsztaty równościowe. Trenerki z Feminoteki czekają niecierpliwie na sierpień i wrzesień, by ruszyć w Polskę z następnymi warsztatami dla sześciu kolejnych wyłonionych w konkursie szkół. Na zdjęciu możecie zobaczyć, jak wyglądały warsztaty pod Koszalinem.

20140603_094052

Przerwę w prowadzeniu warsztatów wykorzystujemy pracowicie na przygotowanie pamiątek dla uczestniczek. Już niedługo trafią do nich kolorowe przypinki i plakaty. A to jeszcze nie wszystko. Szykujemy bowiem książkę i film o tym, jak „Dziewczyny mierzą wysoko”!

Śledźcie informacje na naszej stronie internetowej i na Facebooku, bo będzie się działo!

Warsztaty, film i publikacja realizowane są przez fundację Feminoteka przy wsparciu firmy Boeing w ramach projektu „Dziewczyny mierzą wysoko”.

Opublikowane w

WARSZAWA: DKF wykład „Epizody, watki, sugestie lesbijskie w kinie polskim”

DKF PARADOWYSPOTKANIE OKOŁOPARADOWE

Zaprasza Damski TANDEM Twórczy & LAMBDA Warszawa & O’LESS Festiwal Epizody, watki, sugestie lesbijskie w kinie polskim
Wykład & Pokaz fragmentów filmów.
15.06 niedz. g. 17.00

Lambda-Waszawa. ul. Żurawia 24a

wstęp wolny
Z okazji Parady Równości chcemy przygotować w ramach DKF-u coś specjalnego.
Pomogła nam w tym Monika Talarczyk-Gubała, która wydała znakomitą książkę „Biały mazur”, poświęconą polskiemu kinu kobiet.

W tej pierwszej w Polsce syntetycznej próbie przyjrzenia się reżyserkom, scenarzystkom, wizerunkom kobiet, tematom w kinie polskim – pojawiło się klika wątków lesbijskich, o których autorka tylko wspomina.
Zainspirowane lekturą chcemy uważniej przyjrzeć się tym tropom, które stanowią wcielenie safickiego tematu w polskim kinie.

Wśród omawianych filmów m.in.: Gra, Aria Diva, Siedem przystanków na drodze do raju, Ostatni liść, etc.

Opublikowane w

WARSZAWA: „Zuzanna Ginczanka jako bohaterka filmowa” – Agata Araszkiewicz, Bożena Umińska-Keff

ginczanka„Zuzanna Ginczanka jako bohaterka filmowa”  – dyskusja Agaty Araszkiewicz i Bożeny Umińskiej-Keff wokół możliwych scenariuszy ujęcia biografii znakomitej poetki polsko-żydowskiej czasów dwudziestolecia, Zuzanny Ginczanki.

Zapraszamy 16 czerwca, godz. 19:00 do Fundacji Feminoteka (ul. Mokotowska 29A, Warszawa). Wstęp wolny

Gwiazda przedwojennej cyganerii podczas okupacji ukrywała się, odmawiając noszenia stygmatyzującej Gwiazdy Dawida. Zginęła z rąk esesmana pod koniec wojny. Namiętność dojrzewania świadomej siebie młodej kobiety, społeczne problemy lat 30-tych, a także czarny tragizm Holokaustu znalazł odzwierciedlenie w jej magicznej poezji, która przetrwała pomimo skazania przez historię i los na marginalizację.

Ostatnio poetka stała się tematem włoskiego filmu dokumentalnego „Urwany wiersz” w reżyserii Marry Mirki Milo i przy współpracy scenariuszowej Alessandry Amento, w programie pokaz obszernych fragmentów filmu oraz możliwość zakupu najnowszych wydań poezji Ginczanki a także  ostatniego poświęconego jej numeru Czasu Kultury.

 

„Urwany wiersz. Zuzanna Ginczanka (1917–1944)”

scenariusz: Alessandro Amenta i Mary Mirka Milo

reżyseria: Mary Mirka Milo

Film dokumentalny produkcji włoskiej o tragicznych losach Zuzanny Ginczanki, polskiej poetki pochodzenia żydowskiego, na tle wydarzeń historycznych pierwszej połowy XX w.

Opublikowane w

Bestie i ofiary. Książkę Anny Małyszko recenzuje Julita Maciocha

bestie-i-ofiary-anna-malyszkoBestie i ofiary. Przemoc wobec kobiet w filmie współczesnym

Autorka: Anna Małyszko

Katedra Wydawnictwo Naukowe, 2013

 

recenzuje: Julita Maciocha

 

Anna Małyszko w swojej książce „Bestie i ofiary” analizuje reprezentacje przemocy wobec kobiet we współczesnym filmie. Nie jest to bynajmniej książka filmoznawcza – film traktowany jest przez autorkę przede wszystkim jako nośnik społecznych przekonań i wyraz tendencji obecnych w społeczeństwie.

Wychodząc od problemu zdefiniowania przemocy jako takiej i starając się precyzyjnie dookreślić zjawisko, którym się zajmuje, autorka przywołuje różne koncepcje dotyczące genezy przemocy – rozważa czy jest ona częścią „ludzkiej natury” czy też jest zakorzeniona w kulturze. Głównie zajmuje się jednak kwestią przemocy wobec kobiet oraz niepewnym statusem jaki nadaje kobietom społeczeństwo, które lokuje je gdzieś między odrazą a apologią. Analizuje jak przez wieki konstruowana była obcość kobiety i jakie konsekwencje ów proces przyniósł w kontekście jej miejsca w strukturze społecznej. Zastanawia się jak wyjaśnić ambiwalencję dotyczącą  przemocy wobec kobiet. Ambiwalencję, której ślady odnaleźć można w powszechnie znanych powiedzeniach, które wyrosły przecież na gruncie tej samej kultury: z jednej strony „kobiety nie bije się nawet kwiatkiem” z drugiej „jak chłop baby nie bije, to w niej wątroba gnije”. Ta dwuznaczność sięga jednak dużo głębiej, jest zakorzeniona i obecna w mitologii, symbolach, normach, reprezentacjach kulturowych, a więc także i w filmie, jako wytworze kultury i medium społecznych przekonań.

Bardzo ważnym aspektem poruszanym w tej książce jest w moim odczuciu problem związany z epatowaniem przez kulturę popularną, a więc między innymi przez film okrucieństwem i scenami przemocy wobec kobiet. Jest to kwestia złożona, której nie da się wyjaśnić powszechnym argumentem, jakoby kultura popularna – swoisty znak naszych czasów, gdzie nie ma już żadnej świętości ani tabu – była odpowiedzialna za wzrost przemocy wobec kobiet i zobojętnienie wobec problemu. Autorka sugeruje ponadto, że przyjęcie takiego uproszczonego punktu widzenia mogłoby grozić częściowym zdjęciem odpowiedzialności i usprawiedliwieniem faktycznych sprawców przemocy. W tej dyskusji, która dotyka przecież moralnego wydźwięku przedstawiania przemocy wobec kobiet musi się znaleźć miejsce na argumenty wychodzące poza „sprawczość kultury popularnej”. Bo przemoc w różnych formach towarzyszyła człowiekowi od zarania dziejów, a przesunięcie rzeczywistej przemocy na jedynie wyobrażeniowy obszar sztuki może być traktowane jako forma kanalizacji napięć związanych z wszelkiego rodzaju jawnymi i niejawnymi tabu przemocy. Z drugiej strony oglądanie scen okrucieństwa wobec kobiet z perspektywy osoby trzeciej, przy zachowaniu bezpiecznego dystansu oswaja nas z tym co nieoswajalne. Obrazy wizualnie atrakcyjne, poprzez ujęcie ich w estetyczne kadry  spychają na dalszy plan przedstawione cierpienie. Pytanie o tę estetyzację przemocy pozostaje otwarte – jak przedstawić scenę gwałtu bez  propagowania okrutnego traktowania kobiet, bez zachęcania do naśladownictwa, ale z drugiej strony unikając trywializacji przemocy? Czy, zgodnie z tezą Winterbottoma – tylko niedające się oglądać, drastyczne przedstawienia przemocy są moralne? Czy należy ukazywać przemoc, taką jaka ona jest w rzeczywistości, bez estetyzacji – czyli odrażającą i szpetną? Czy nie wpływa to jednak na przesunięcie granicy wrażliwości o kilka stopni albo na pozytywne wzmocnienie zachowań agresywnych? Ten moralny dylemat jest dużym wyzwaniem zarówno dla twórców jak i widzów.

Autorka skłania się w swoich wnioskach ku poglądowi o kanalizującej roli sztuki,  odrzucając tezę o demoralizującym oddziaływaniu sztuki na każdego, kto się z nią zetknie. To co wydaje mi się jednak znacznie istotniejsze w tej książce od uzyskania jednoznacznej odpowiedzi na pytanie kto tu jest winny – to samo włączenie aspektu odpowiedzialności społecznej i wymiaru moralnego do dyskusji o przedstawieniach przemocy wobec kobiet w filmie. Zadawanie pytań o społeczną odpowiedzialność twórców, którzy mogą wpływać na utrwalanie kulturowych wzorców zachowań, ale również o odpowiedzialność widzów z ich ambiwalentną skłonnością do oglądania scen epatujących okrucieństwem.

Inną kwestią, która wybrzmiewa w książce Małyszko, a która osobiście wydaje mi się niezwykle ważna jest rola filmu w dyskursie publicznym. Ponieważ przemoc wobec kobiet jest nadal marginalizowana i wypierana ze społecznej świadomości, film może być medium wyrażającym sprzeciw, zaangażowanie oraz stanowić ważny głos w dyskusji. Kluczowe wydaje się jednak pytanie o kontekst i funkcje edukacyjne dzieła, intencje i świadomość twórcy.

Opublikowane w

Warszawa: pokaz filmu „Sapphos Fire” – „Ogień Safony” w Feminotece

sappho_fcbFundacja Feminoteka, Fundacja Fulbrighta oraz Instytut Filologii Angielskiej (Uniwersytet Wrocławski) zapraszają na pokaz amerykańskiego filmu dokumentalnego „Ogień Safony” (napisy w j. polskim) o starości lesbijek, oparty na wywiadach z kiludziesięcioma kobietami ze Wschodniego Wybrzeża. Na pokazie będzie obecna reżyserka, Alexia Kosmider.

Data i miejsce: 7 czerwca 2014, godz. 18:00 / Fundacja Feminoteka, ul. Mokotowska 29A, Warszawa

 https://www.facebook.com/events/296478357186811/?source=1

Wstęp wolny.

Film Ogień Safony (2011) 70′, jest niezwykłą próbą udokumentowania życia niemal niewidocznej grupy społecznej: starych kobiet żyjących w związkach z kobietami. Oparty jest na obszernych wywiadach z kilkudziesięcioma Amerykankami, które wspominają czasy represji i stygmatyzacji, ale również czasy powstawania feministycznych grup podnoszenia świadomości i wspólnot lesbijskich. Otwarcie mówią o swoich bardzo różnych doświadczeniach miłości do kobiet, o wielkich przemianach obyczajowych, jakie dokonały się za ich życia, o trudnych relacjach z rodzinami i dziećmi, o starzeniu się i o obawach związanych ze starością. Po premierze na Festiwalu Filmowym w Bostonie „Ogień Safony” był wyświetlany na wielu festiwalach filmowych w Stanach Zjednoczonych.

Alexia Kosmider pracuje w Rhode Island School of Design, USA, gdzie uczy teorii seksualności, literatury oraz filmu o tematyce queer. Jest też Dyrektorką Edukacyjnego Zespołu Filmowego Shifting Visions, który wyprodukował cztery pełnometrażowe filmy dokumentalne pokazywane na wielu festiwalach filmowych w Stanach Zjednoczonych. Premiera jej najnowszego filmu, „TransJourney”, odbędzie się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Rhode Island w sierpniu 2014. W latach 1999-2000 Alexia Kosmider pracowała we Wrocławiu jako wykładowczyni Komisji Fulbrighta.

 

eng.:

Sappho’s Fire (2011) is a unique attempt to document the life of a marginalized and virtually invisible social group: elderly lesbians. It is based on interviews with several dozen American women who recall times of repression and stigmatization, as well as the rise of feminist consciousness-raising groups and lesbian communities. They address their very different experiences of falling in love, the enormous cultural changes that occurred in their lifetime, their troubled relations with their families and children, the process of aging, and the attendant anxieties. Since its premiere at the Boston Film Festival, Sappho’s Fire has been shown at film festivals across the United States

Alexia Kosmider is a Senior Lecturer at Rhode Island School of Design, USA, where she teaches queer theory, literature and queer film. She also is the Executive Director of Shifting Visions Education Films Project, which has produced four feature-length documentary films that have been screened at film festivals throughout the United States. Her most recent documentary TransJourney, will premiere at the Rhode Island International Film Festival in August 2014. In 1999-2000 Alexia Kosmider worked as a Fulbright Professor in Wrocław, Poland.

Opublikowane w

WARSZAWA. DKF Kino lesbijskie z nutą poliamoryczną – „Córka botanika”

DKF Córka Botanika 31.05.2014Lambda Warszawa & Damski TANDEM Twórczy & O’LESS Festiwal 2014 zapraszają na DKF Kino lesbijskie z nutą poliamoryczną

 Córka botanika, reż.  Sijje Dai, 2006

31.05. 2014, sobota, godz.18.00

Lambda Warszawa, ul. Żurawia 24a

Wstęp wolny

 

Spotkanie V (XIV)

Dotychczas skupiałyśmy się na filmach europejskich, czasem amerykańskich, opowiadających historie białych lesbijek. Teraz chcemy też przyjrzeć się sytuacji lesbijek – „kolorowych”. W naszym małym cyklu pokazałyśmy już filmy o Afroamerykankach i Arabkach. Zamykamy go azjatyckim obrazem „Córka botanika” francusko-chińskiego duetu artystycznego – Sijie Dai i Nadine Perront.

Jak zawsze po projekcji filmu zapraszamy do rozmowy. Pokaz ma charakter edukacyjny.


Córka botanika, reż.  Sijje Dai, 2006

Akcja filmu dzieje się w latach 80-tych w Chinach. Min, po opuszczeniu sierocińca, przyjeżdża na staż do słynnego ogrodu botanicznego, by terminować u mistrza. Poznaje tu Ann, jego córkę, osamotnioną po śmierci matki, która szuka siostrzanej duszy. Przyjaźń Min i An przeradza się w miłość. Są szczęśliwe, teraz tyko wzajemną erotyczną fascynację spróbują ukryć przed całym światem. Sytuacja komplikuje się, kiedy Min zaczyna interesować się syn ogrodnika.

 

 

Opublikowane w

Warszawa: ,,Wilgotne miejsca” już w kinach!

Wilgotne miejsca już  w kinach! 27 maja odbędzie się pokaz matronacki w kinie Luna o godz. 19:00.

INFORMACJE O FILMIE

Wilgotne miejsca to adaptacja kultowej i skandalizującej książki Charlotte Roche (znanej w Polsce autorki Modlitwy waginy) pod tym samym tytułem, wydanej w 2008 roku, przetłumaczonej na 27 języków, opublikowanej w 28 krajach i uznanej – zaledwie po kilku tygodniach od wydania – za bestseller 2008 roku w Niemczech.

Utrzymany w stylu muzycznego teledysku film Wilgotne miejsca, przypominający takie kontrowersyjne obrazy jak Trainspotting, czy Biegnij Lola Biegnij, okrzyknięto mianem Amelii 2.0. Główną rolę w filmie zagrała szwajcarska aktorka Carla Juri, laureatka wielu nagród dla młodych talentów, w tym nagrody SHOOTING STARS dla najlepszych młodych europejskich aktorów, przyznanej na festiwalu w Berlinie w 2013 roku.

Ścieżka dźwiękowa filmu to kompilacja trzech elementów: utworów kontrowersyjnych współczesnych zespołów i artystów (m.in.: królowej elektro-punku i sex-electronic Peaches, amerykańskiego bluesrockowego bandu Canned Heat oraz brytyjskiej żeńskiej grupy Thee Headcoatess), muzyki klasycznej (Giacomo Pucciniego, Johana Straussa, w tym słynnego walca Nad pięknym modrym Dunajem, wykorzystanego wcześniej m.in. w Odysei kosmicznej Stanley’a Kubricka) oraz elektronicznych utworów, skomponowanych specjalnie na potrzeby filmu przez Enisa Rotthoffa. Tytułowa piosenka Wilgotne miejsca, pojawiająca się na końcu filmu, to kompilacja piosenki śpiewanej przez Ezrę de Zeus i dźwięków nagranych podczas zdjęć.          wilgotne duze

 

Fragment wywiadu z odtwórczynią głównej roli w filmie Wilgotne miejsca

WYWIAD Z CARLĄ JURI

– Jakie było Pani pierwsze wrażenie po przeczytaniu scenariusza tego filmu?

Pierwsza myśl po przeczytaniu scenariusza była jedna: to jest zadanie w pełni wykonalne. W tym filmie staraliśmy się odnaleźć osobowość Helen. Dla mnie najważniejszą rzeczą jest w tym filmie to, co znajduje się pomiędzy wierszami. Tu właśnie można w największym stopniu odnaleźć postać Helen. W tym miejscu rozgrywa się jej historia. Dla mnie osobiście to właśnie czyni z Helen tak ciekawą rolę do zagrania. Najtrudniejsze było jednak wcielić się w nią tak, aby się z nią stopić. Wielu ludzi doskonale zna książkę, więc musiałam sprostać ich oczekiwaniom.

– Co sądzi Pani o postaci Helen Memel? 

Helen jest niekonwencjonalna. Kieruje się własnymi zasadami, które wielu ludziom mogą wydawać się prowokacyjne i trudne. Przecież miła i czysta dziewczyna jest stanowczo lepszym obiektem do kochania i akceptowania. Ale tak jak wszyscy, Helen ma silną potrzebę niekonwencjonalnej miłości i walczy o akceptację bez oporu i fałszywej dumy. To właśnie czyni z niej tak silną osobowość. Z drugiej strony, to również przyczynia się do jej tragiczności. Co napędza Helen? Myślę, że jest to nadzieja.

– Jakie jest Pani zdaniem przesłanie tego filmu?      

Bycie innym nie jest zamierzone. Bunt rodzi się z potrzeby. Obie te rzeczy mogą być intensywne i mogą ranić, ale tak właśnie musi być.

Opublikowane w

WARSZAWA: Planete+DOC Film Festiwal – Jeszcze dziś można zobaczyć świetny dokument pt: ,,#chicagoGirl. Facebookowa rewolucja”

#chicagoGirl. Facebookowa rewolucja warto obejrzeć z kilku powodów.  Aby się obudzić z odrętwienia wobec krajów przeżywających wojnę domową. Aby  zastanowić się nad własnym zachowaniem obywatelskim. I przede wszystkim, aby zobaczyć bardzo odważną aktywistkę, która poświęca się całkowicie dla słusznej sprawy.

 

chg 1

 

Bohaterką dokumentu jest młoda Syryjka wychowana w Stanach, która to koordynuje rewolucje w Syrii. Jest ona odpowiedzialna za kontakt pomiędzy przeciwnikami reżimu, organizuje im protesty ,  umawia na uczestników . Stanowi ona swego rodzaju centrum zarządzania rewolucją. Jej profil na twitterze obserwuje około 2000 ludzi. Do jej zadań należy też usuwanie kont internetowych znajomych, którzy zostają złapani przez reżim i poddani torturom. A to wszystko dlatego, aby reżim nie natknął się na inne osoby zaangażowane w obalenie władzy.  Chciago girl jest bardzo odważną dziewczyną, która sprzeciwia się rządom Asada i mimo gróźb śmierci decyduje się pojechać do Syrii z walizkami pełnych leków, aby pomóc swoim przyjaciołom.

 

Więcej o filmie można przeczytać tu: http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2626

#chicagoGirl. Facebookowa rewolucja można obejrzeć dziś, 12 maja o  21:30 w Kinotece.

Gorąco polecam

Aleksandra Magryta

Fundacja Feminoteka

Opublikowane w

WARSZAWA. LGBTQ / Gender / Feminizm na 11.PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL

PLANETE_DOC11.PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL to największy festiwal filmów dokumentalnych w Polce. W tegorocznym repertuarze znalazły się bardzo dobre filmy dokumentalne o tematyce LGBTQ i Gender.

Filmy LGBTQ:
„Odrzuceni w Ameryce” reż. Susanna Helke
James Temple i Tayler Johnson to para młodych gejów, którzy szukają akceptacji i szczęścia w San Francisco. Rodzice Jamesa wyrzucili go z domu, gdy dowiedzieli się, że jest gejem. Para zdecydowała się wyjechać z rodzinnego małego amerykańskiego miasteczka do mekki gejów, głęboko wierząc, że tam właśnie odnajdzie upragniony spokój i zrozumienie. Szybko jednak okazało się, że miejsce, które miało być szczytem ich skrytych marzeń, w rzeczywistości nie ma im tak naprawdę nic do zaoferowania…
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2629

„Naomi Campbel” reż. Nicolas Videla, Camila Donoso, Chile, 2013, 80 min
Trzydziestoletnia transseksualna Yermén pracuje jako przewodnik duchowy i tarocistka. Ma szczególnego rodzaju hobby – w wolnej chwili filmuje sąsiadów i ich bezpańskie psy z okna swego mieszkania w biednej dzielnicy La Victoria na przedmieściach Santiago… http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2680

„Off Road” reż. reż. Elisa Amoruso, Włochy, 2013, 70 min
Beatrice jest postawną blondynką prowadzącą warsztat samochodowy w Rzymie. Część z jej klientów pamięta ją jako Pino, wąsatego mistrza kierownicy. Choć wyposażona w kobiece atrybuty, Beatrice nie odżegnuje się od przeszłości włoskiego macho – ściany jej biura przyozdobione są nagimi kobietami, nie rezygnuje także z męskiej perspektywy w rozkoszach alkowy – szybko dowiadujemy się, że operacja zmiany płci nie odbyła się do końca…http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2682

„Synek” reż. reż. Shirly Berkovitz, Izrael, 2013, 52 min
22-letni Izraelczyk Or Bar wyjechał do Tajlandii, aby radykalnie zmienić swoje życie. Postanowił poddać się operacji zmiany płci, bez uprzedzenia rodziców i znajomych. Przygotowywał się do tego długo, nagrywając siebie wcześniej kamerą video. Zaczął od sceny, w której namawia rodziców, aby pożyczyli mu 12 000 dolarów na studia na Oksfordzie…
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2658

„W kręgu” reż. reż. Stefan Haupt, Szwajcaria, 2014, 102 min
Zurych, połowa lat 50. ubiegłego wieku. Nieśmiały młody nauczyciel Ernst Ostertag przyłącza się do stowarzyszenia wydającego magazyn „Der Kreis”. Tam poznaje artystę drag queen Roebiego Rappa. Chociaż Ernst i Roebi zakochują się w sobie, bardzo dużo ich dzieli…
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2696

Filmy Feministyczne:

„Jestem sobą” reż. reż. Petr Lom, Corinne van Egeraat, Holandia/Norwegia/Egipt, 2013, 75 min
Czy łatwo jest być kobietą i artystką w porewolucyjnym Egipcie? Arabska Wiosna gwarantowała poprawę sytuacji kobiet, ale czy rzeczywiście mają one dziś większe prawa niż kiedyś?
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2630

„Dziewczyna z pistoletem” reż. Cathryne Czubek, USA, 2013, 76 min
Kobieta z bronią zazwyczaj budzi w ludziach mieszane uczucia – nie do końca wiadomo, kim tak naprawdę jest. Policjantką? Gangsterką? Miłośniczką broni? Film prezentuje feministyczne spojrzenie na jedno z najbardziej męskich narzędzi.
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2657

„Prawdziwe życie według Simone Weil” reż. Arnaud Gerber, Francja/Niemcy, 2013, 77 min
„Była słabego zdrowia, paliła jak smok, miała duszę wojownika”. Simone Weil, bo o niej mowa, francuska filozofka i działaczka społeczna, nigdy nie należała do inteligencji salonowej. A jej zaangażowanie w sprawy społeczne zdecydowanie wyróżniało ją z grona teoretyków klasy robotniczej, których noga nigdy nie przekroczyła progu fabryki.
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2753

„Punkówa” reż.reż. Sini Anderson, USA, 2013, 80 min
Kathleen Hanna to amerykańska electro-punkowa charyzmatyczna wokalistka zespołów Bikini Kill i Le Tigre, która zyskała międzynarodową sławę jako zagorzała feministka i autorka tekstów emancypunksowych piosenek. W latach 90. ubiegłego wieku była silnie powiązana z feministycznym ruchem kobiecym o nazwie Riot Grrrl, związanym mocno ze sceną punkową i grunge’ową.
http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2750

„Trzy kobiety” reż. reż. Anna Jadowska, Polska, 2013, 72 min
Trzy bohaterki w różnym wieku. Agnieszka – nastolatka, Małgosia – dwudziestoletnia mama dwójki dzieci i Pani Basia – osiemdziesięcioletnia starsza pani mieszkająca ze swoim sześćdziesięcioletnim synem. Wszystkie trzy łączy miejsce – centrum Łodzi, które nie przypomina w niczym śródmieść innych dużych miast.

„Zaciśnij pięści i leć” reż. reż. Beathe Hofseth, Susann Østigaard, Norwegia/Dania, 2013, 80 min
Thulasi to młoda Hinduska, która zdaje sobie sprawę, że w Idniach czeka ją trudne życie. Nie tylko dlatego, że urodziła się kobietą, lecz również dlatego, że należy do Dalit, czyli hinduskiej kasty niedotykalnych. orzystając z rządowego programu, który proponuje pracę młodym sportowcom w policji lub na stacjach kolejowych, postanowiła utorować sobie drogę na sam szczyt bokserskiego ringu. http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2671

„Włoski dom mody – historia w trzech aktach” reż. Christina Voros, USA, 2013, 95 min
Życie słynnej włoskiej projektantki mody, a obecnie dyrektor kreatywnej domu mody Gucci, Fridy Giannini, samo w sobie stanowi fascynujący scenariusz filmowy. http://planetedocff.pl/2014/index.php?page=film&i=2729

————————–————————–————————–———————-

BILETY:
Sprzedaż biletów w:
Kinotece www.kinoteka.pl – rusza 1 maja 2014.
Iluzjonie www.iluzjon.fn.org.pl – rusza 4 maja 2014.

CENY BILETÓW:
Bilety na seanse do godziny 16:55:
poniedziałek – piątek: 13 zł,
sobota – niedziela: 15 zł.
Bilety na seanse od godziny 17:00:
poniedziałek – piątek: 15 zł,
sobota – niedziela: 16 zł.
Bilety na seanse w 3D: 19 zł.
Bilety rodzinne na filmy z sekcji Oki Doki: 10 zł od osoby.
Bilety dla szkół na filmy z sekcji Akademia PLANETE+ DOC:
10 zł od osoby.

PAKIET 10 +
Przy zakupie minimum 10 biletów na seanse w jednym z festiwalowych kin cena jednego biletu wynosi 12 zł. Bilety na seanse w kinach festiwalowych nie łączą się w ramach PAKIETU 10+. UWAGA! W każdym z kin sprzedawane są bilety wyłącznie na seanse grane w danym kinie. 100 pierwszych osób, które kupią w Kinotece i w Iluzjonie 10 lub więcej biletów otrzyma katalog gratis!

Istnieje możliwość zakupu biletów normalnych online na seanse odbywające się w Kinotece i Iluzjonie. Więcej informacji na stronie: www.planetedocff.pl oraz na stronach www kin festiwalowych. Rezerwacji można dokonywać telefonicznie w odpowiednich kinach (wyłącznie w trakcie festiwalu) i online na stronach www kin festiwalowych. Odbiór rezerwacji: na godzinę przed seansem. Informujemy, że nie ma możliwości zwrotu zakupionych biletów.

Miejsca w salach nie są numerowane.

 

Opublikowane w

WARSZAWA: DKF Kino lesbijskie z nutą poliamoryczną „Okoliczności”

DKF LesPoli 26.04.Lambda Warszawa & Damski TANDEM Twórczy & O’LESS Festiwal 2014 zapraszają na DKF Kino lesbijskie z nutą poliamoryczną

Spotkanie IV (XIII)

Dotychczas skupiałyśmy się na filmach europejskich, czasem amerykańskich, opowiadających historie białych lesbijek. Teraz chcemy też przyjrzeć się sytuacji lesbijek – „kolorowych”. Rozpoczynamy więc cykl, na który złożą się trzy obrazy: afroamerykański „Parias”, arabski „Circumstance”, azjatycki „Deszcz słodyczy”.  Podczas najbliższej projekcji zaprezentujemy  arabską refleksję o lesbijstwie irańsko-amerykańskiej reżyserki Maryan Keshavarz, drugiej – obok Nadine Labaki – znanej w świecie, arabskiej artystki filmowej .

Jak zawsze po projekcji filmu zapraszamy do rozmowy. Pokaz ma charakter edukacyjny.

Circumstance (Okoliczności),reż. Maryam Keshavarz, FRANCJA / IRAN / USA, 2011

Iran. Historia dwóch pełnych energii młodych dziewcząt – bogatej Atafeh i osieroconej Shireen – które zaczynają odkrywać swoją seksualność. Dziewczyny zmagają się ze swoimi pragnieniami oraz granicami nałożonymi na nie przez świat, w którym dorastają. Ich każdy dzień jest pełen religijnych zakazów, dotyczących ubioru, wypowiadania się, gust filmowy, etc. Nad ich życiem „czuwa” policja moralna, która   wyciąga bezwzględnie konsekwencje, gdy zostanie naruszone prawo boskie.

 

26.04. 2014, sobota, godz.18.00

Lambda Warszawa, ul. Żurawia 24a

Wstęp wolny

Opublikowane w

KRAKÓW: Filmy LGBT na Afrykamerze 2014

W programie krakowskiej odsłony 9. Festiwalu Filmów Afrykańskich AfryKamera 2014, która odbędzie się w dniach 25-30 kwietnia w Kinie Pod Baranami, znajdują się trzy pełnometrażowe filmy dokumentalne poświęcone aktualnej sytuacji środowisk LGBT w Afryce.

25-30 kwietnia | Kino Pod Baranami, Rynek Główny 27, Kraków

Dokument Rogera Williamsa Bóg kocha Ugandę, prezentowany w piątek, 25 kwietnia, o godzinie 19.15, stanowi ostrą i bezkompromisową krytykę działalności amerykańskich misjonarzy, którzy pod pretekstem stania na straży ewangelickiej moralności, prześladują środowiska homoseksualne w Ugandzie. Film Williamsa ukazuje, jak szerzone przez nich ultrakonserwatywne poglądy, będące w odwrocie w Stanach Zjednoczonych, zyskują coraz większy poklask w Afryce, przyczyniając się do eskalacji przemocy wobec mieszkających tam gejów i lesbijek.

Taki się urodziłem reż. Deb Tullman

Ta niezwykle trudna sytuacja zmusza przedstawicieli i przedstawicielki afrykańskich środowisk LGBT do życia w ukryciu, zwłaszcza w krajach, w których praktyki homoseksualne są penalizowane. Kara pozbawienia wolności grozi m.in. gejom i lesbijkom mieszkającym w Kamerunie, w którym toczy się akcja dokumentu Taki się urodziłem (pokaz w środę, 30 kwietnia, godz. 19.15). Poetycki obraz Deb Tullman i Shauna Kadleca, uznany za najlepszy dokument zeszłorocznego Festiwalu Filmów LGBT Outfest w Los Angeles, poświęcony jest podziemnej społeczności homoseksualistów, której członkowie toczą walkę o godne życie i prawo do miłości. Film urzeka elegancką pracą kamer i przemyślaną strukturą narracyjną, dzięki której szokująco realny, dystopijny koszmar przeradza się w delikatną i pełną nadziei opowieść o losach czwórki bohaterów prześladowanych za to, jacy się urodzili.

Na tle Kamerunu i Ugandy pozytywnie wyróżnia się przychylna inności Republika Południowej Afryki, której postępowa konstytucja gwarantuje osobom LGBT pełnię praw. Możliwość otwartego celebrowania kultury LGBT przejawia się m.in. w dorocznym konkursie piękności Miss Gay Western Cape organizowanym w Kapsztadzie, o którym opowiada dokumentKrólowe nocy w świecie gangów – zdobywca nagrody dla najlepszego filmu LGBT na Festiwalu Filmowym Black Movies w San Diego (pokaz w poniedziałek, 28 kwietnia, godz. 21.00).

Copyright © 2024 Fundacja Feminoteka | Powered by Fundacja Feminoteka