TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Fair Trade Film Festival – Kraków, Warszawa, Wrocław

Informacja prasowa, 6.11.2017

Fair Trade Film Festival

Kraków, Forum Przestrzenie, 14-15.11.2017
Warszawa, Kinoteka, 18-19.11.2017
Wrocław, Kino Nowe Horyzonty, 18-19.11.2017

Fair Trade Film Festival, wydarzenie, którego celem jest pokazanie jak idea Sprawiedliwego Handlu działa w praktyce, startuje w połowie listopada w 3 miastach Polski. W Krakowie, Warszawie i Wrocławiu będzie można obejrzeć krótkometrażowe reportaże dokumentalne pokazujące w jakich warunkach powstają produkty ze znakiem Fairtrade. Obrazy, które znalazły się w programie skupią się też na codzienności mieszkańców krajów globalnego Południa. Będzie można dowiedzieć się jaką rolę odrywają kobiety producentki Fairtrade, czym jest turystyka odpowiedzialna, a także jak działa ekonomia społeczna. W programie codziennie spotkanie z ekspertami. WSTĘP WOLNY bez konieczności rejestracji.

Program festiwalu podzielony jest na dwa duże bloki „Fairtrade jest ważny” oraz „W kierunku Sprawiedliwego Handlu”. Każdego dnia odbędzie się dyskusja z zaproszonymi ekspertami: twórcami filmowymi, działaczami organizacji pozarządowych zajmujących się odpowiedzialną konsumpcją oraz ekonomią społeczną.

Edson Maotchedwe_malawi_Fairtrade Matters-m

Kolejnym obrazem wartym uwagi jest film „Mamy głos: Producentki kakao z Wybrzeża Kości Słoniowej”, przejmujący zapis codziennych zmagań kobiet o godność i perspektywę poprawy swojego losu. W 2015 roku grupa 25 kobiet zajmujących się uprawą kakao w departamencie Daloa na Wybrzeżu Kości Słoniowej wzięła udział w projekcie filmowym. Uczestniczki samodzielnie napisały scenariusz, a następnie odegrały role w filmie, dzięki któremu mogły otwarcie opowiedzieć o swoich problemach i wyrazić swoje potrzeby. Wątek fabularny przeplatają sceny dokumentalne, w których kobiety szczerze opowiadają o swojej codzienności: nie mają prawa posiadać ziemi, a kakao, które zbiorą, sprzedają mężczyźni. Ich spłachetki ziemi są zaniedbane, ponieważ nie mają pieniędzy na inwestycje. Z drugiej strony coraz więcej kobiet bierze udział w zebraniach spółdzielni, a niektóre pełnią nawet ważne funkcje.

Blok „W kierunku Sprawiedliwego Handlu” poświęcony będzie krótkim filmom dokumentalnym i spotom o odpowiedzialnej konsumpcji, współpracy rozwojowej i ekonomii społecznej. W tym dniu polecamy m.in. film „Palestyna jest kobietą” fascynującą historię Palestynek, które mimo trudnej sytuacji postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i wykorzystują własną przedsiębiorczość do walki o godność w świecie pełnym agresji i uprzedzeń wobec kobiet. Życie w Palestynie jest naznaczone ogromnym ciężarem związanym z niekończącym się konfliktem z Izraelem. Wśród Palestyńczyków szerzą się depresja i stany lękowe, a agresywne zachowania dzieci i młodzieży stanowią nieodłączny element życia straumatyzowanego społeczeństwa. Zaskakujące jest, że w tak trudnych warunkach rozwija się ruch spółdzielczy, w którym prym wiodą kobiety. Innym tytułem wartym uwagi jest „Pionierzy recyklingu – spółdzielnia Coopamare” – historia zbieraczy złomu i makulatury zrzeszonych w spółdzielnię COOPAMARE. Bohaterowie filmu codziennie przemierzają ulice São Paulo w poszukiwaniu materiałów nadających się do recyklingu. „Pionierzy recyklingu” to opowieść o tym, jak wspólnymi siłami skutecznie walczyć o godność i poprawę losu, przy okazji robiąc coś dobrego dla otoczenia.

film festiwal obrazek

Szczegółowe programy dla poszczególnych miast znajdą Państwo na naszej stronie, przesyłam linki:

KRAKÓW http://www.fairtrade.org.pl/aktualnosc/fair-trade-film-festival-krakow

WARSZAWA http://www.fairtrade.org.pl/aktualnosc/fair-trade-film-festival-warszawa

Warszawskie wydarzenie na FB: kliknij tutaj

WROCŁAW http://www.fairtrade.org.pl/aktualnosc/fair-trade-film-festival-wroclaw

Organizatorem Festiwalu jest Fundacja „Koalicja Sprawiedliwego Handlu” – Fairtrade Polska.

Festiwal jest organizowany w ramach projektu „Social & Solidarity Economy as Development Approach for Sustainability (SSEDAS) in EYD 2015 and beyond)”. Edycja krakowska jest organizowana w ramach Open Eyes Festival, który jest wydarzeniem towarzyszącym Open Eyes Economy Summit 2017.

Fundacja „Koalicja Sprawiedliwego Handlu” – Fairtrade Polska to organizacja pożytku publicznego będąca wyłącznym przedstawicielem Fairtrade International w Polsce. Jest ogólnopolską organizacją, której początki to założona w 2009 roku nieformalna Koalicja Sprawiedliwego Handlu, utworzona m.in. przez Polską Akcję Humanitarną i Polską Zieloną Sieć.

Strona internetowa: http://www.fairtrade.org.pl/film-festival

Kontakt do mediów

Joanna Sawicka

M: [email protected]

T: 668-307-066

Kino według Marii Janion | 13-19 stycznia

Kino-wg-M-Janion-front-page-001Przegląd filmów KINO WEDŁUG MARII JANION, dedykowany Profesor z okazji Jubileuszu 90. urodzin (24 grudnia 2016), odbędzie się w Gdańsku w klubie ŻAK w dniach 2-8 stycznia 2017 roku oraz w Warszawie w kinie MURANÓW w dniach 13-19 stycznia 2017 roku.

Na program przeglądu złoży się dziesięć filmów fabularnych – proponowana lista, zaakceptowana przez Profesor, obejmuje następujące tytuły:

Nosferatu – symfonia grozy, reż. F. W. Murnau; Nosferatu wampir, reż. Werner Herzog; Pasja, reż. Stanisław Różewicz; Gorączka, reż. Agnieszka Holland; Zagadka Kaspera Hausera, reż. Werner Herzog; Blaszany bębenek, reż. Volker Schloendorff; Król Edyp, reż. Pier Paolo Pasolini; Danton, reż. Andrzej Wajda; Miłość Adeli H., reż. Francois Truffaut; Zmierzch bogów, reż. Luchino Visconti.

Planowany jest również pokaz dwóch filmów dokumentalnych z udziałem Marii Janion: Obłoki Marii Janion, reż. Krzysztof Bukowski oraz Bunt Janion, reż. Agnieszka Arnold.

„Kino jest sztuką demokratyczną w najwyższym stopniu” – mówiła Profesor, wyprowadzając jego rodowód z romantycznej kultury popularnej, i zgodnie z tym przeświadczeniem analizowała filmy nie tylko na seminariach akademickich (głównie na Uniwersytecie Gdańskim), ale też w wykładach i dyskusjach otwartych dla szerszej publiczności, współpracując między innymi z Dyskusyjnym Klubem Filmowym „Hybrydy” w Warszawie czy z Festiwalem Nowe Horyzonty. Program przeglądu w niewielkim tylko stopniu oddaje zakres filmowych zainteresowań Marii Janion, ilustruje jednak najważniejsze tematy podejmowane przez Profesor:  dwoistość ludzkiej natury, demoniczną stronę bytu, nieprzeniknioną tajemnicę egzystencji,hipnotyczny powab zła (zwłaszcza faszyzmu), dialektykę rewolucji, tragiczną ironię losu.

Przeglądowi filmowemu towarzyszyć będzie debata „Kino i fantazmaty” z udziałem, Tadeusza Sobolewskiego („Gazeta Wyborcza”),  prof. Małgorzaty Szpakowskiej (Instytut Kultury Polskiej UW)oraz pomysłodawcy projektu, prof. Zbigniewa Majchrowskiego z Uniwersytetu Gdańskiego.

W otwartej dyskusji wezmą udział gdańscy i warszawscy wychowankowie Profesor Marii Janion.

Zostanie wydany katalog z tekstami Profesor o prezentowanych filmach oraz tekstami o jej rozumienia kina.

Organizatorami projektu są: Urząd Miejski w Gdańsku, klub ŻAK w Gdańsku, Uniwersytet Gdański, Polska Akademia Nauk (Instytut Badań Literackich), Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, Gutek Film we współpracy z Goethe – Institut w Warszawie oraz Ambasadą Francji.

Szczegółowy program

 

Feministyczne chwile 2015 roku, które zmieniły showbiznes

Autorki tekstu:  Melissa Silverstein, Inkoo Kang i Laura Berger

Rok 2015 to genderowy przełom w świecie kinematografii i telewizji. Debata publiczna na temat kobiet w Hollywood – zarówno aktorek pierwszoplanowych, jak i statystek – jest zupełnie gdzie indziej niż rok temu. Kobiety oraz niektórzy mężczyźni głośno protestują przeciw seksizmowi – jako nierówności wynagrodzeń, brak realnych możliwości dla reżyserek, homofobia, rasizm, ageizm w przemyśle rozrywkowym, w skali większej niż do tej pory. Przyłącza się coraz więcej głosów niezgody.

To był historycznie ważny rok dla kobiet. Jesteśmy w samym środku społecznego wstrząsu, wobec czego przedstawiamy znakomite feministyczne chwile mijającego roku i niektóre z najbardziej zapamiętanych ważnych dla nas momentów.

 

1. Wezwanie Patricii Arquette do równego wynagrodzenia dla kobiet i mężczyzn

Przejmując feministyczną pochodnię od Cate Blanchett (która mówiła na zeszłorocznym rozdaniu o pozytywnej zmianie płynącej ze zwiększeniu ilości kobiet w reprezentowaniu branży), laureatka Oscara w kategorii Aktorka Drugoplanowa za film „Boyhood”, Patricia Arquette, odbierając nagrodę wygłosiła mowę i wezwanie do równości praw, a co za tym idzie wynagrodzeń.

„Mówię do każdej kobiety, która urodziła dziecko, do każdej podatniczki i obywatelki, walczyłyśmy o równe prawa dla wszystkich innych”, mówiła Arquette. „Teraz jest nasz czas, czas by nareszcie nastały równe wynagrodzenia i równe prawa dla wszystkich kobiet w Stanach Zjednoczonych Ameryki!”. Tłum zawrzał, ale nikt nie zareagował tak entuzjastycznie jak Meryl Streep, która krzyczała „Tak! Tak! Tak!” podczas, gdy siedząca obok niej Jennifer Lopez biła brawo donośniej niż ktokolwiek na gali.

“Wiedziałam, że nierówność płacowa to ryzykowny temat jak na Oscary” napisała Arquette w eseju, ostatnio opublikowanym w “The Hollywood Reporter”. Tłumaczyła w nim “Jest cicha umowa, że nie powinno się poruszać tematów politycznych przy takich okazjach. Ale prawda jest taka, że kobiety nie mogą dłużej czekać. Musimy mówić o polityce.” Nic dodać, nic ująć. Ryzykowna decyzja Arquette była odważna i bardzo istotna. Aktorka uczyniła ze swojego wystąpienia z okazji przyjęcia nagrody Akademii Filmowej jedno z najbardziej przejmujących przemówień na imprezach filmowych wszech czasów.

 

2. Viola Davis pierwszą afroamerykańską aktorką, zwyciężczynią Emmy w kategorii Najlepsza Aktorka

“Jedyną rzeczą, która różni kobiety innego koloru skóry niż biały to brak możliwości”, Viola Davis zacytowała Harriet Tubman w swojej przemowie podczas odbierania nagrody Emmy. „Nie możesz wygrać w czymś co nie istnieje”. Aktorka znana z serial “Sposób na morderstwo” (oryg. “How to Get Away With Murder”) podziękowała następnie „osobom, które zdefiniowały na nowo co to znaczy być piękną, być sexy, być kobietą u władzy, być czarną. Oraz wszystkim od Taraji P. Henson i Kerry Washington, Halle Berry, Nicole Beharie, Meagan Goode, aż do Gabrielle Union i  im podobnym. Dziękuję za torowanie nam tej drogi.”

Co więcej, Davis nie była jedyną czarnoskórą zwyciężczynią tego wieczora. Statuetki zdobyły również Uzo Aduba (“Orange Is the New Black”), Regina King (“American Crime”) oraz serial „Bessie” w reżyserii Dee Rees.

 

3.“Chirurdzy” (oryg. “Grey’s Anatomy”) starzeją się jak wino

Seriale zazwyczaj nie zyskują na populaności wraz z kolejnymi latami, ale nie dotyczy to “Chirurgów”, którzy w emitowanym aktualnie 12ym sezonie stali sie jednym z najbardziej wyraźnych feministycznie seriali telewizyjnych. Ten medyczny tasiemiec zawsze prezentował zdecydowane postaci kobiece, ale w tym roku, twórczyni Shonda Rhimes podniosła poprzeczkę jeszcze wyżej. W serialu wprost jest podejmowany temat zarządzania szpitalem, a także poszczególnymi oddziałami przez kobiety, bohaterki dostają życiowe lekcje na temat nierówności płac, a także porusza problem ukrytego rasizmu w codziennych relacjach współpracowniczek. Rhimes potwierdza, dlaczego jest najbardziej wpływową kobietą w przemyśle telewizyjnym.

 

4. Wzrost popularności Amy Schumer

W tym roku, Amy Schumer awansowała na hollywodzką A-List. Dobre recenzje i wzrost popularności sprawiły, że film “Wykolejona”, w którym zagrała główną rolę, uplasował się na drugim miejscu w krajowym box office w pierwszym tygodniu po premierze. Film zarobił prawie 140 milionów dolarów na całym świecie przy budżecie 35 milionów dolarów.

Poza sukcesem na dużym ekranie, Schumer zgarnęła mnóstwo nagród Emmy i Peabody za swój program wyświetlany na Comedy Central, w którym rozprawia się z funkcjonującym w społeczeństwie obrazem idealnego ciała, kulturą gwałtu i seksizmem przy coraz bardziej wzrastającej oglądalności. Wystąpiła w specjalnym programie stand-up w HBO oraz jako pierwsza kobieta komiczka na Madison Square Garden. Nadchodzącym projektem Amy, (tworzonym przy współpracy ze swoją siostrą, producentką Kim Caramele) jest film, który przygotowuje razem z nową koleżanką i niezaprzeczenie wielką gwiazdą filmową Jennifer Lawrence. Wiadomo już, że będą grały siostry. Schumer i Caramele współpracują również przy innym projekcie: scenariuszu do komedii o relacji matka-córka, w którego produkcje będzie zaangażowany także Paul Feig.

 

 

5. “Sufrażystka” (oryg. „Suffragette”) jako kronika i racja herstorii

Wiemy dobrze, że w kinach brakuje historycznych postaci kobiecych. „Sufrażystka” opowiada o „zwykłych” Brytyjkach, które walczyły o prawa wyborcze i prawo równego traktowania. Nie było wcześniej bardziej feministycznego filmu, biorąc też pod uwagę cały kobiecy sztab, który nad nim pracował przez 10 lat. Panie włożyły ogromny wkład do filmowej herstorii.

 

6. Jennifer Lawrence ponad bycie lubianą postawiła powiedzenie głośno o tym, że zarabia mniej niż jej koledzy – mężczyźni

Jennifer Lawrence otrzymała Złotego Globa, nagrodę BAFTA oraz trzecią nominację do Oskara za rolę w filmie „American Hustle.” Produkcja, która została uznana przez krytykę za przereklamowaną, w dodatku zyskała niechcianą popularność, kiedy do mediów wyciekły dane z wytwórni Sony, z których wynika, że druga najmłodsza zdobywczyni Oskara w historii oraz pięciokrotnie nominowana do Oskara Amy Adams, otrzymały niższe wynagrodzenia niż ich koledzy z planu.

Rewelacje z Sony niechcący uczyniły z Lawrence twarz hollywoodzkiej dyskryminacji płacowej, o której aktorka milczała aż do października. W krótkim, emocjonalnym, ale spójnym tekście dla stworzonego przez Lenę Dunham newslettera Lenny, Lawrence powiedziała szczerze dlaczego nie walczyła o wyższą stawkę: A) nie potrzebowała tych pieniędzy, B) bała się bycia uznaną za „trudną” i „‘rozpieszczoną”. Uznała jednak, że to już koniec i nie obchodzi ją więcej by w „uroczy” sposób wyrażać opinię, by pozostać lubianą: „Pieprzyć to, nie sądzę bym kiedykolwiek pracowała dla człowieka, który spędza czas rozważając jakiego tonu głosu użyć, by zostać wysłuchanym. Jest po prostu wysłuchiwany.” Aktorka oznajmiła również, że ma ambicje reżyserskie.

 

7. Reprezentantki Hollywood podejmują temat nierówności w New York Times Magazine

W mijającym roku kobiety z Hollywood wreszcie przemówiły. Głosy kobiet, które przez lata ukrywały się pod szklanym sufitem kultury i biznesu, wybuchły z mocą, której już nie można zignorować. Kobiety reżyserki, a właściwie ich brak, są głównym tematem poruszanym w rozmowach z szefostwem wielkich wytwórni filmowych. The Hollywood Reporter przedstawił ranking 100 kobiet, który wpłynęły na szeroko pojęty przemysł rozrywkowy, nie ustawiając ich w kolejności. Kilka z doniesień medialnych rozgrzały dyskusję w sposób znaczący, jak na przykład tekst Jennifer Lawrence w Lenny na temat nierówności płac i następujący po nim artykuł Maureen Dowd w NY Times Magazine napisany na podstawie 6-miesięcznych badań. Oba głosy zostawiły niezmyty dowód istnienia zjawiska, zaznaczając moment zwrotny w debacie.

 

8. Jessica Chastain w eseju o sile filmów wyreżyserowanych przez kobiety

“Chciałabym mieć pewność, że wnoszę różnorodność do przemysłu filmowego” napisała Jessica Chastain w gościnnym artykule dla The Hollywood Reporter. Chastain już od dawna inspiruje do przełamywania przywilejów w Hollywood, zarówno przed kamerą, jak i w innych sytuacjach. Esej, który napisała to kolejny raz, kiedy wzywa do przemian w świecie rozrywki tym samym posuwając dyskusję naprzód. W artykule aktorka przekonuje, że „to nie płeć osoby reżyserującej jest czynnikiem decydującym o wartości filmu,” ale podkreśla, że nie chce, by kobiety reżyserki, z którymi pracuje wciąż musiały trwać w niezmiennej, dyskryminującej rzeczywistości. Znana i podziwiana gwiazda używa swojej sławy, by stanąć po stronie reżyserek i uzmysławiać społeczeństwu, ze nie mają one tych samych możliwości co męscy współpracownicy.

 

9. Barbie Ava DuVernay natychmiast znika ze sklepowych (wirtualnych) półek 

W kwietniu tego roku Firma Mattel zaprezentowała po raz pierwszy lalkę przedstawiającą Avę DuVernay, jako jedną z serii „Sheroes” (gra słów, „She” – ona, „Heros” – bohaterowie), którą [serię] opisała jako „kobiece bohaterki, które zainspirują dziewczynki, by przekraczać granice i poszerzać możliwości dla kobiet na całym świecie”. Pokaźna rzesza fanów/ek DuVernay’s  (141,000 obserwujących na Twitterze) przekonała Mattel do wyprodukowania miniaturowej podobizny reżyserki “Selmy”. Lalka została udostępniona w sprzedaży online w grudniu i wyprzedana w 17 minut.

Barbie ma zasłużenie złą reputację za propagowanie nierealistycznych standardów piękna, więc cudownie, że firma zaczęła podziwiać kobiety za to co robią, a nie za to jak wyglądają. Teraz jest jasne, że uwiecznienie tworzącej historię reżyserki, było świetnym posunięciem biznesowym. Można mieć teraz nadzieję, że póki co limitowana edycja, znowu zagości w sprzedaży.

 

10. Jill Soloway zwraca uwagę na problemy osób transpłciowych w serialu „Transparent”

Nie ma osoby, która nie zakochałaby się w pierwszym sezonie serialu „Transparent.” Wypuszczony w grudniu sezon drugi sprawił, ze zachwyt krytyków/czek wzrósł jeszcze bardziej. Serial produkcji The Amazon, który koncentruje się wokół postaci tranpłciowego rodzica trójki dorosłych dzieci, został stworzony przez kobietę (Jill Soloway) i większości również wyreżyserowany.

Jil Soloway przyjmując nagrodę Emmy za reżyserię dziękowała swojemu „moppa” (gra językowa dla określenia transpłciowego rodzica od angielskich słów „mom” oraz „poppy”) za inspirację i przypomniała wszystkim, że osoby transpłciowe są wciąż dyskryminowane przez prawo w więcej niż 30u stanach USA. „Nic się nie zmienia”, powiedziała reżyserka, „Mamy problem z uznaniem praw obywatelskich osób transpłciowych”.

 

11. American Civil Liberties Union otwiera dochodzenie w sprawie dyskryminacji kobiet reżyserek

Dużą rolę w genderowym wstrząsie w Hollywood odegrał list wysłany przez ACLU (American Civil Liberties Union) do trzech rządowych agencji, w tym EEOC, z wezwaniem do zbadania „systemowej porażki w związku z brakiem zatrudnienia kobiet reżyserek”. Cała sprawa rozpoczęła się w 2013 roku, kiedy temat podjęła Maria Giese, kiedyś obiecująca reżyserka, która spędziła wiele lat słysząc odmowy, które wstrzymały możliwości kariery zawodowej. Nie tylko jej praca została udaremniona, ale to ona postanowiła coś z tym zrobić. Teraz, gdy EEOC rozpoczęło dochodzenie, 50 reżyserek zostało poproszonych o złożenie zeznań w celu zbadania istnienia stanowej lub państwowej dyskryminacji ze względu na płeć i wniesienia ewentualnych skarg. O ile koleżkowie trzęsący przemysłem filmowym jeszcze nie drżą ze strachu, można zauważyć, że sprawa idzie naprzód – dowiadujemy się coraz więcej o całej machinie nakręcającej przemysł rozrywkowy i hulającym tam seksizmie między innymi przez blogi jak Shit People Say to Women Directors. Być może żeńska część widowni przemyśli skierowanie wsparcia wobec filmów kręconych przez kobiety czy o kobietach.

 

12. Superheroski ugruntowują swoją pozycję na małym ekranie

Wciąż z niecierpliwością i poirytowaniem oczekujemy kobiet – superherosek na dużym ekranie, ale w tym roku, trzy heroski z komiksowych uniwersum wreszcie zadebiutowały w telewizji. „Supergirl” emitowana przez CBS stanowi najwiekszą premierę minionej jesieni. Krytyczka Sara Stewart chwali serial za za obnażanie “feministycznych konfliktów, a nie mięśni brzucha”. „Agent Carter” kanału ABC nie przedstawia kobiety o supermocy, ale niezwyklę ciekawą i zapadającą w pamięć postać Peggy, którą gra Hayley Atwell, która zachwyca bystrością i poczuciem sprawiedliwości. Ale naszą ulubioną tegoroczną propozycją serialową jest wychwalana przez krytyków/czki, wydana przez Netflix „Jessica Jones”. Nadużywającą alkoholu P.I. (Krysten Ritter) prędzej znajdziesz na liście gończym niż opakowaniu płatków. Twórczyni Melissa Rosenberg skonstruowała fascynujący klimat neo-noir z przemocą seksualną i domową w tle, w boleśnie znajomej rzeczywistości wszechobecnych oczekiwań mężczyzn wobec kobiet. To odważna nowa alternatywa dla zdominowanego przez mężczyzn świata komiksów i szeroko pojętej popkultury.

 

 

Źródło: Woman and Hollywood

Tłumaczenie: Natalia Skoczylas

Festiwal filmowy Pięć Smaków – Kino japońskich reżyserek

Japońskie reżyserki doprowadziły do rewolucji w kinematografii swojej ojczyzny, wprowadzając na ekrany nowe tematy i prezentując świeże spojrzenie na życie w Kraju Kwitnącej Wiśni. Pokaz ich prac na tegorocznych Pięciu Smakach będzie pierwszym tak szerokim przeglądem tych filmów w Polsce. Dodatkowo uświetni go wizyta Miwy Nishikawy, autorki dwóch filmów z programu.

Sekcji towarzyszyć będzie cykl wykładów „Kobiety i feminizm w Azji” w ramach Akademii Azjatyckiej. Odbywać się one będą w trakcie festiwalu w Muzeum Azji i Pacyfiku.

Oto osiem filmów sekcji Kino japońskich reżyserek:

MARZENIA NA SPRZEDAŻ (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Młode, zgodne małżeństwo prowadzi wspólnie restaurację. Na skutek nieszczęśliwego wypadku wybucha w niej pożar. Tracą wszystko. Próbują stanąć na nogi i zacząć od nowa, ale przytłoczony okolicznościami mąż pozwala sobie na noc z inną kobietą. Żona nie jest z tych, które wybaczają łatwo, jej sposób na zemstę jest jednak dość zaskakujący.

Przewrotny scenariusz Nishikawy to z jednej strony gra z konwencją popularnego w Japonii kina kulinarnego, z drugiej – wnikliwy, błyskotliwy psychologiczny dramat.

unnamed

 

 

 

PANIE DOKTORZE (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Dynamiczna historia, pełna humorystycznych akcentów, na pierwszy rzut oka będąca pełną ciepła komedią o mieszczuchu patrzącym z zachwytem i zadziwieniem na prowincjonalną rzeczywistość.

Małe, otoczone rozległymi polami miasteczko na japońskiej prowincji. Keisuke, student medycyny, przyjeżdża na staż do lokalnego lekarza, niesiony młodzieńczym optymizmem i wiarą w lekarskie powołanie, którego nie dostrzega w wielkomiejskich szpitalach-molochach. Choć jego entuzjazm można nazwać naiwnym, rzeczywiście znajduje na miejscu doktora oddanego pacjentom, dobrze rozumiejącego skomplikowane relacje między ciałem a psychiką. Jego praca jest jednak trudniejsza i bardziej żmudna niż przypuszczał Keisuke. Zwłaszcza, gdy w grę wchodzą bardziej poważne zabiegi, z którymi starszy pan chyba trochę sobie nie radzi. Wszystko robi się jeszcze bardziej skomplikowane, gdy pewnego dnia doktor znika bez śladu, a śledztwo przynosi więcej pytań niż odpowiedzi.

 

MIWA NISHIKAWA GOŚCIEM SPECJALNYM FESTIWALU

Miwa Nishikawa, reżyserka „Marzeń na sprzedaż” i „Panie doktorze” będzie gościem specjalnym festiwalu. Reżyserka i pisarka, autorka przewrotnych i błyskotliwych scenariuszy, karierę zaczynała jako asystentka Hirokazu Koreedy. Uznawana za spadkobierczynię humanistycznego nurtu japońskiej kinematografii i mistrzów takich jak Yasuhiro Ozu czy Mikio Naruse. Laureatka wielu prestiżowych nagród – między innymi Japońskiej Akademii, krytyków Kinema Junpo i Mainichi Shinbun oraz Blue Ribbon Award, a także laurów za scenariusz i reżyserię na festiwalu w Jokohamie.

unnamed (1)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0,5 MM (REŻ. MOMOKO ANDO)

Sawa zajmuje się zawodowo opieką nad starszymi osobami, choć jej podejście może wydawać się nieco niekonwencjonalne. Kiedy zatrudniająca ją agencja odkrywa naruszenie regulaminu, dziewczyna traci pracę i rozpoczyna działalność na własną rękę, znajdując klientów w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Bezpośredni sposób bycia i silny charakter nie ułatwiają jej życia, ale pozwalają nawiązywać bliskie i autentyczne relacje z podopiecznymi, którym także daleko do stereotypowych poczciwych staruszków…

 

DZIEWCZYNA Z MILIONEM (REŻ. YUKI TANADA)

Suzuko ma w życiu pod górkę. Nie może znaleźć porządnej pracy, rodzice, u których wciąż mieszka, każą płacić sobie czynsz, a superzdolny młodszy brat ciągle jej dokucza. Na domiar złego koleżanka, z którą chce wynająć mieszkanie, wystawia ją do wiatru, a jej były chłopak oskarża Suzuko o kradzież. Dziewczyna trafia do więzienia, ale po wyjściu z niego postanawia wszystko zmienić. By osiągnąć prawdziwą niezależność, rusza w drogę, stawiając sobie jeden cel: za każdym razem, gdy zaoszczędzi milion jenów, zmieni miejsce pobytu.

unnamed (2)

 

 

 

 

 

 

KOT DO WYNAJĘCIA (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Kolorowo ubrana Sayoko ma dar do zaprzyjaźniania się z kotami. Z ludźmi idzie jej trochę gorzej. Pewnego dnia wpada na pomysł, by wypożyczać garnące się do niej puchate przybłędy osobom, którym coś leży na sercu. Nie każdy jednak nadaje się na kociego opiekuna, więc kandydaci muszą przejść specjalną procedurę kwalifikacyjną…

Pełen ciepłych kolorów, barwnych postaci i kociego mruczenia film to przyjemna, a zarazem bardzo inteligentna opowieść o oryginalnym sposobie na życie.

 

OKULARY (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Taeko pojawia się w małym pensjonacie na jednej z wysp Okinawy. Szuka wypoczynku i samotności. Okazuje się jednak, że nie może liczyć na dyskretną i sprawną obsługę. Lokalna społeczność ma swoje – nieco dziwaczne – obyczaje, do których chcąc nie chcąc musi się dostosować. Dystans wobec innych nie jest tu najbardziej pożądaną cechą. Jak z zakłopotaniem konstatuje gospodarz, na wyspie nie ma też zupełnie nic do zwiedzania. Jest za to surowa przyroda, puste plaże i bardzo turkusowe morze.

Urocza i zaskakująco sugestywna opowieść o nauce patrzenia na morze, smakowania lodów i zaletach porannej gimnastyki.

unnamed (3)

 

 

 

 

 

TYLKO TAM PADA ŚWIATŁO (REŻ. MIPO O)

Mężczyzna z przeszłością, dziewczyna po przejściach spotykają się na niepięknych przedmieściach miasta Hakodate na Hokkaido. Ona ma na utrzymaniu chorego ojca, opiekującą się nim matkę i brata a zwolnieniu warunkowym. On odprawę z pracy w kamieniołomie przepuszcza w zakurzonym salonie pachinko, starając się zapomnieć o pewnym wypadku. Łączy ich zbudowana na trudnych doświadczeniach dojrzałość, determinacja i przenikliwe, trzeźwe spojrzenie na świat.

Niezależne kino najwyższej klasy, które uczyniło z reżyserki nadzieję japońskiej kinematografii.

 

NIE MA SIĘ CZEGO BAĆ (REŻ. HISAKO MATSUI)

Dokument pokazujący historię pionierek powojennego ruchu feministycznego w Japonii. Hisako Matsui, reżyserka i producentka, rozmawia ze swoimi rówieśniczkami, które w burzliwych latach 60. i 70. wychodziły na ulicę i walczyły o prawa kobiet. Wśród bohaterek znalazły się między innymi socjolożka Ueno Chizuko, która otwierała w Japonii pierwsze gender studies czy aktywistka Mitsu Tanaka, autorka jednego z najważniejszych feministycznych manifestów.

Wstęp na projekcję jest bezpłatny.

9. edycja festiwalu odbędzie się w Warszawie w dniach 12-20 listopada w kinach Muranów, Kinoteka i w Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Replika: Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu (13-19 listopada).

Sponsorzy: Hong Kong Economic and Trade Office (Central and Eastern Europe), Asia Travel

Patroni medialni: FilmWeb, TVP2, Gazeta.pl, CoJestGrane, TVP Kultura, Tygodnik Powszechny, AMS, Tokfm, Miesięcznik KINO, Aktivist!, Kukbuk, 5kilo kultury, Ekrany, Malemen, Voyage, Feminoteka, Bad Taste, CSPA, etnosystem.pl, Japonia-online, wAzji.pl, TORII, Poka Poka

Partnerzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Taiwan Ministry of Culture, Japan Foundation, Instytut Adama Mickiewicza, Stowarzyszenie Film 1,2, What Else Films, Pies czy Suka, Faktoria Win, Kino Muranów, Kinoteka, MSN, Muzeum Azji i Pacyfiku, Kino Nowe Horyzonty, Kinoplex

Organizator: Fundacja Sztuki Arteria