TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

GDAŃSK | 6-7 marca | X Międzynarodowa Konferencja z cyklu „Kobieta w Kulturze”

kobieta w kulturze konferencjaO migracji, kobietach i mężczyznach i wielokulturowości…

Jak Polacy radzą sobie na emigracji? Jak żyje się imigrantom w Polsce i w innych krajach? Czy równowaga praca-dom to tylko męska sprawa? Czy zawsze wielokulturowość musi być trudna? Czy migracje powodują zmiany społeczne w rodzinach?

Naukowcy z ponad 30 krajów na Uniwersytecie Gdańskim będą przedstawiać najnowsze wyniki badań dotyczące migracji, multikulturowych społeczeństw oraz zmian społecznych, które powoduje kontakt międzykulturowy – zmian dla jednostek, par, rodziny i całych społeczeństw.

Już po raz 10-ty zapraszamy na coroczne wydarzenie z cyklu Kobieta w kulturze. W tym roku skupimy się na dwóch kwestiach: zjawiskiem migracji w Polsce i na świecie, oraz wspieraniem równowagi praca-dom kobiet i mężczyzn.

Co roku ponad 600 uczestników i uczestniczek bierze udział w organizowanych przez nas sympozjach i wykładach. W tym roku, w ramach Konferencji, badacze i badaczki z ponad 30 krajów (oprócz Polski, także m.in. z Australii, Argentyny, Indii, Norwegii, Szwajcarii, Wlk. Brytanii, Włoch, Turcji, USA) będą prezentowali najnowsze wyniki badań dotyczące tego, jak społeczeństwa radzą sobie z kwestiami wielokulturowości, mniejszościami etnicznymi i narodowymi, jaka jest sytuacja imigrantów i emigrantów w różnych krajach oraz jak mężczyźni i kobiety na świecie radzą sobie z łączeniem ról zawodowych i rodzinnych.

Prelegentami i prelegentkami będą nie tylko światowej sławy przedstawiciele i przedstawicielki świata nauki, ale również praktycy na co dzień pracującymi z imigrantami i imigrantkami i działającymi na rzecz podniesienia jakości życia kobiet i mężczyzn w różnych zakątkach świata.

W ramach spotkania planowane są więc nie tylko wykłady plenarne (m.in. wystąpi Joseph Vandello z University of South Flordia  oraz Elisabeth Beck-Gernsheim z University of Erlangen-Nuremberg) ale także odbędzie się ponad 20 sesji tematycznych poświęconych kwestiom wielokulturowości, migracji i zmian społecznych w rodzinie. Dodatkowo zapraszamy na również projekcje filmów dotykających kwestii migracji i sytuacji kobiet i mężczyzn na świecie.

WSTĘP WOLNY na wszystkie części wydarzenia!

Organizatorami Konferencji są: Instytut Psychologii i Instytut Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa, Uniwersytetu Gdańskiego, oraz projekt PAR Migration Navigator (www.migrationnavigator.org), w ramach którego prowadzone są 3-letnie badania dotyczące jakości życia polskich par w Polsce i Norwegii.

Początek: 6 marca, godzina 9.00 – AULA S205, Wydział Nauk Społecznych, Uniwersytet Gdański, ul. Bażyńskiego 4, Gdańsk.

W celu poznania szczegółów zapraszamy na strony internetowe: http://www.facebook.com/konferencja.kwk oraz www.kobietawkulturze.ug.edu.pl

Program: http://kobietawkulturze.ug.edu.pl/?page_id=10

Kontakt: dr Natasza Kosakowska-Berezecka, 605760627

Irlandia. Zgwałcona kobieta ze skłonnościami samobójczymi zmuszona sądowo do urodzenia przez cesarskie cięcie

Irlandia. Młoda kobieta, którą zmuszono do urodzenia przez cesarskie cięcie po tym, jak odmówiono jej aborcji, zaszła w ciążę w wyniku gwałtu – mówi jej przyjaciółka.

Tekst: Henry McDonald, The Guardian, 18.08.2014.

Kobieta, której imię zostało utajnione, otrzymała odmowę wykonania aborcji, gdy zażądała przerwania ciąży w ósmym tygodniu jej trwania. Mówiła, że ma myśli samobójcze.

Przypadek ten jest pierwszym prawdziwym sprawdzianem irlandzkiej ustawy z 2013 r. nt. ochrony życia podczas ciąży, która zezwala na aborcję w irlandzkich szpitalach w ściśle określonych okolicznościach.

Tymi okolicznościami są zagrożenie życia kobiety w przypadku, gdyby ciąża nie została przerwana oraz myśli samobójcze w takich przypadkach jak ciąża pochodząca z gwałtu czy kazirodztwa.

Krytycy twierdzą, że ten przypadek dowodzi, iż w praktyce prawo okazało się bezużyteczne.

Dr Mary Favier z organizacji Lekarze na rzecz Wyboru mówi, że odmowa zgody na aborcję ze strony konsylium, mimo tego że potwierdzono skłonności samobójcze kobiety, oznacza, że pomimo nowego prawa, mało kobiet będzie w stanie przeprowadzić legalną aborcję.

Jeśli przyjmiemy, że co roku średnio 3 500 kobiet z Irlandii przerywa ciążę w Wielkiej Brytanii, to je odliczamy, odliczamy również ofiary gwałtu i kazirodztwa, a także kobiety w powikłanej ciąży gdy płód jest ciężko uszkodzony, a teraz okazuje się, że w praktyce legalna aborcja nie przysługuje także tym kobietom, które mogą popełnić samobójstwo – mówi dr Favier.

Przyjaciółka kobiety powiedziała “Irish Times” że kobieta, imigrantka, zaszła w ciążę po tym, jak została zgwałcona w rodzinnym kraju. Gdy kilka tygodniu po przybyciu do Irlandii zorientowała się że jest w ciąży, powiedziała przyjaciołom: “Nie chcę tego. Jestem za młoda na bycie matką. Nie jestem gotowa.”

Jej przyjaciółka mówi, że kobiety nie poinformowano o tym, jak może ubiegać się o aborcję, a w miarę upływu czasu stawała się coraz bardziej zestresowana.

Przyjaciółka mówi, że kobiecie poradzono wizytę u miejscowego lekarza, którą odbyła w połowie lipca. Doktor dał jej list skierowany do personelu szpitala i kobieta została przyjęta. 22 lipca w szpitalu powiedziano jej, że aborcja nie jest już możliwa, gdyż ciąża jest zbyt zaawansowana.

Przyjaciółka potwierdza, że kobieta po raz pierwszy prosiła o aborcję już w ósmym tygodniu ciąży.

Po tym jak kobieta zagroziła strajkiem głodowym, by zaprotestować przeciwko odmowie aborcji, władze lokalnej służby zdrowia zdobyły nakaz sądowy przeprowadzenia na kobiecie cesarskiego cięcia w 25. tygodniu ciąży, by zagwarantować bezpieczeństwo płodowi. Dziecko zostało umieszczone na szpitalnym oddziale.

Przypadek ten naświetla efektywność procedur medycznych, rozdanych irlandzkim lekarzom, do których dotarł w tym miesiącu “The Guardian”. Organizacje na rzecz wyboru, włącznie z ekspertami medycznymi, ostrzegały, że procedury te piętrzą bariery przed kobietami, które ubiegają się o aborcję gdy mają myśli samobójcze. Zgodnie z procedurami kobiety chcące przerwać ciążę mogą potrzebować zgody od nawet siedmiorga ekspertów.

Grupa irlandzkich lekarek i lekarzy popierających prawa reprodukcyjne mówi, że ten przypadek dowodzi potrzeby zniesienie ósmej poprawki do irlandzkiej konstytucji, która czyni płód, a nawet zapłodnioną komórkę jajową, obywatelem państwa. Lekarze na rzecz Wyboru powiedzieli, że ta sprawa obnaża nieadekwatność ustawy z 2013 r., której celem miało być ustanowienie większej równowagi między prawami płodu, a prawami kobiety.

Skoro nawet młoda ofiara gwałtu, u której potwierdzono konieczność aborcji ze względu na ryzyko popełnienia samobójstwa, nie może wyegzekwować zabiegu, to znaczy że prawo i jego wdrożenie są obarczone kardynalnymi błędami. Jak najszybciej powinno odbyć się referendum znoszące ósmą poprawkę i dekryminalizujące aborcję – mówi grupa.

Aktywistki i aktywiści na rzecz wyboru żądają informacji, czy kobiecie zaoferowano podróż do Wielkiej Brytanii w celu przerwania ciąży.

 

źródło: Henry McDonald, The Guardian, 18.08.2014; grafika: allvoices.com; tłumaczenie: Anna Dryjańska

Jak prawo chroni migrantki przed przemocą

„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości” – czytamy w raporcie o prawnych aspektach ochrony migrantek przed przemocą w Polsce oraz trzech wybranych krajach Unii Europejskiej – Austrii, Szwecji i Wielkiej Brytanii autorstwa Katarzyny Słubik, prawniczki Stowarzyszenia Interwencji Prawnej. Przykłady te mogą stać się dla nas inspiracją, w jakim kierunku powinno ewoluować polskie prawo, by w większym stopniu chronić zamieszkałe w Polsce cudzoziemki przed przemocą.

Raport stanowi analizę regulacji prawnych czterech krajów Unii Europejskiej: Austrii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Polski w zakresie ochrony przed przemocą kobiet pochodzenia cudzoziemskiego. Przedstawiono w nim przepisy chroniące ofiary przemocy domowej, osoby przymuszane do zawarcia małżeństwa oraz zagrożone zabiegiem okaleczania narządów płciowych. Raport skupia się na przepisach obowiązującego prawa, z tego względu pomija – poza kilkoma wyjątkami – inicjatywy rządów i organów administracji publicznej mające na celu prewencję, rozpowszechnianie informacji i monitorowanie zjawisk przemocy – o ile nie znajdują one odzwierciedlenia w legislacji poszczególnych krajów. Również przemoc wobec dzieci – jako temat bardzo obszerny – została pominięta jako wykraczająca poza ramy niniejszego opracowania.

„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości – jednak z uwagi na podpisanie przez Polskę Konwencji Rady Europy o Zapobieganiu i Zwalczaniu Przemocy wobec Kobiet i Przemocy Domowej również polskie przepisy w tym zakresie będą musiały zostać zmienione. Najdalej idącą ochronę zapewnia cudzoziemkom w takiej sytuacji ustawodawca brytyjski, zapewniając osobie dotkniętej przemocą dostęp do świadczeń z pomocy społecznej na czas ubiegania się o zezwolenie na pobyt, co jeszcze efektywniej zmniejsza jej zależność od partnera.

Daje się zaobserwować tendencja do zaostrzania legislacji penalizującej szkodliwe tradycyjne praktyki, takie jak przymusowe małżeństwa i okaleczanie żeńskich zewnętrznych narządów płciowych. Ofiary tych praktyk w niektórych państwach mogą liczyć na specjalistyczne wsparcie i schronienie. Krajowe rządy okazują coraz częściej zainteresowanie problemem przemocy popełnianej w imię „honoru”, wdrażając rządowe programy badawcze, informacyjne czy prewencyjne. Brak pogłębionych badań nad szkodliwymi tradycyjnymi praktykami w Polsce nie pozwala na ocenę potrzeby wprowadzenia ustawodawstwa w Polsce w tym zakresie.”

Całość raportu