TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

Flaga PL

888 88 33 88

888 88 79 88

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

WESPRZYJ NAS
Szukaj
Close this search box.

Tag: matronat

Opublikowane w

Najlepsze role kobiece w programie 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

Z okazji  Dnia Kobiet prezentujemy subiektywny przegląd najciekawszych kobiecych postaci w filmach 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego.

Na filmy zapraszamy od 19 marca do 2 kwietnia do 7 miast w całej Polsce.
Bilety już w sprzedaży w kasach poszczególnych kin.
Pełny program: www.manana.pl

 

Carmina_info_małeCarmina Barrios – CARMINA I AMEN.

Tytułowa Carmina podbiła serca hiszpańskiej i międzynarodowej publiczności, debiutując w filmie debiutując w filmie WYBUCHOWA CARMINA, który prezentowaliśmy podczas 13 TKH, dwa lata temu. Równie znakomita jest kolejna rola Carminy Barrios, którą będzie można obejrzeć podczas tegorocznego spotkania z hiszpańskim kinem. Dyptyk w reżyserii Paca Leona stał się przebojem kin w Hiszpanii. Jesteśmy pewni, że i w Polsce osiągnie nie mniejszą popularność.
Aktorka, prywatnie matka reżysera, gra właściwie samą siebie –  równą babkę, która pali jak komin, gada jak najęta, ma dystans do siebie i do życia, nieprzeciętne poczucie humoru, zaraźliwy śmiech, wielkie serce i ułańską fantazję.

 

Kwiaty_info_maleNagore Aranburu – KWIATY

Debiut Nagore Aranburu w jednym z najciekawszych baskijskich filmów ostatnich lat.
Jej bohaterka, Ana, to marzycielka o chłopięcych rysach, bezskutecznie próbująca odnaleźć tajemniczego nadawcę przysyłanych jej kwiatów. Aranburu, wraz z grającymi pozostałe kobiece role Itziar Aizpuru i Itziar Ituño, przedstawiają szeroki przekrój emocji i postaw w obliczu tragedii, prowokując do refleksji nad nieuchronnością przemijania.

 

Tylko ja_info_maleMarian Álvarez – TYLKO JA

Życie Any, głównej bohaterki filmu, jest dalekie od ideału. Kobieta ma trudności w relacjach z bliskimi, nie panuje nad emocjami.
Dzieki wciągającej grze aktorskiej, Marian Álvarez buduje intrygującą, złożoną postać, wprowadzając widzów w skomplikowany świat swojej bohaterki.
Rola przyniosła Álvarez najważniejsze hiszpańskie wyróżnienia aktorskie, w tym Srebrną Muszlę w San Sebastian i nagrodę Goya.

 

10.000 NOCY_matkaSusi  Sánchez  – 10.000 NOCY

Polscy widzowie mogą pamiętać Susi Sánchez z jej ról w „Gorzkim mleku” Claudii Llosy czy „Skórze, w której żyję” Pedra Almodovara.
W 10.000 NOCY wcieliła się w postać matki głównego bohatera – zgorzkniałej, podstarzałej femme fatale, oplatającej swoje dzieci toksyczną pajęczyną zależności.
Ta przejmująca rola przyniosła jej nominację do nagrody Goya i nagrodę Hiszpańskiej Gildii Aktorskiej.

 

Bette_info_maleBette Davis – W HOŁDZIE BETTE DAVIS

Choć podczas odwiedzin w San Sebastian Bette Davis nie była już młodą dziewczyną, którą pamiętamy z „Kusicielki” Alfreda Greena, to jej fascynująca osobowość oraz niezwykły szyk i klasa rasowej gwiazdy Hollywood budziły zachwyt gości festiwalu.
Z opowieści świadków wyłania się obraz nie tylko jednej z ostatnich prawdziwych dam kina, ale również fascynującej kobiety, profesjonalistki w każdym calu, silnej i dzielnej pomimo ciężkiej choroby.

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

———————————————————————————————

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 21 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Opublikowane w

Największe hiszpańskie hity podczas 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

W czasie rozpoczynającego się już 19 marca 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego zaprezentujemy największe hiszpańskie przeboje, które w ubiegłym roku przyciągnęły do kin rekordową liczbę widzów.

 

W programie znalazły się dwa najbardziej kasowe tytuły 2014 roku – JAK ZOSTAĆ BASKIEM(Ocho apellidos vascos) i 9 MIL (El niño). Żadna hollywoodzka produkcja nie odniosła w Hiszpanii w zeszłym roku tak wielkiego sukcesu – w kinach na Półwyspie Iberyjskim oba filmy obejrzało ponad 12 milionów widzów.

Wśród dziesięciu najchętniej oglądanych hiszpańskich filmów znalazł się kolejny tytuł z tegorocznego programu TKH – CARMINA I AMEN (Carmina y amén) – kontynuacja przygód WYBUCHOWEJ CARMINY (Carmina o revienta) przeboju 13. Tygodnia Kina Hiszpańskiego.

 

Pokażemy również najpopularniejsze hiszpańskie produkcje 2013 roku: WIELKA HISZPAŃSKA RODZINA (La gran familia española) – film łączący futbol, familię i fiestę, czyli to, co dla Hiszpanów najważniejsze, oraz wielki powrót baskijskiego mistrza czarnej komedii Alexa de Iglesii, WIEDŹMY Z ZUGARRAMURDI (Las brujas de Zugarramurdi).

 

Jak zostać baskiem_1

JAK ZOSTAĆ BASKIEM /Ocho apellidos vascos POLSKA PREMIERA

2014 ǀ 98′ ǀ reż. Emilio Martínez-Lázaro ǀ 3 Nagrody Goya

Podobno przeciwieństwa się przyciągają, a Rafę i Amaię różni wiele. On to typowy mieszkaniec Andaluzji, wielbiciel piłki nożnej, wina Jerez, brylantyny i pięknych kobiet. Ona pochodzi z Kraju Basków, ma nie lada temperament, nie lubi się stroić, i jest odporna na jego wdzięki. Żeby ją zdobyć, Rafa jest skłonny pojechać na daleką północ, a nawet zostać Baskiem.

 

 

9 mil_1

9 MIL / El niño

2014 ǀ 135′ ǀ reż. Daniel Monzón ǀ 3 Nagrody Goya

Europę od Afryki dzieli 9 mil Cieśniny Gibraltarskiej. Tę trasę upodobali sobie przemytnicy narkotyków: duże pieniądze, ale i duże ryzyko, jeszcze większa korupcja, która dotyka wszystkich szczebli władzy. Niektórym wydaje się, że to łatwy zarobek, ale narkotykowi bossowie nie chcą oddać pola ani początkującym przestępcom, ani tym bardziej policji. Po obu stronach granicy ktoś zarabia na przemycie. Po obu stronach prawa panują zasady, których lepiej nie łamać.

Carmina_1CARMINA I AMEN / Carmina y amén
2014 ǀ 100′ ǀ reż. Paco León ǀ Festiwal Kina Hiszpańskiego w Maladze 2014 – Najlepszy Scenariusz, Najlepsza Aktorka Drugoplano

Wybuchowa Carmina, znana z bezkompromisowego podejścia do życia, znowu ma kłopoty! Nieoczekiwanie umiera jej mąż. Ze względu na sytuację materialną rodziny Carmina przekonuje córkę, żeby nie zgłaszać zgonu jeszcze przez kilka dni, dopóki na konto męża nie wpłynie jego ostatnia pensja. Nie jest łatwo ukryć ból po stracie Antonia, jeszcze trudniej przechować jego zwłoki w mieszkaniu, przez które zawsze przewija się masa ludzi. A to nie jedyny sekret Carminy…

 

Rodzina_1WIELKA HISZPAŃSKA RODZINA / La gran familia española POLSKA PREMIERA

2013 ǀ 101′ ǀ reż. Daniel Sánchez Arévalo ǀ Nagroda Goya 2014 Najlepszy Aktor Drugoplanowy, Najlepszy Utwór Oryginalny

Zwariowana komedia o ślubie zaplanowanym na dzień, w którym drużyna narodowa Hiszpanii gra w finale mundialu. Cały kraj żyje piłką nożną, tymczasem liczną rodzinę, na czele z młodą parą, czeka jedna z najważniejszych życiowych rozgrywek. Czy uda im się zwyciężyć, zwłaszcza że nietrafiony wybór daty ślubu to tylko jedno z serii niefortunnych zdarzeń tego dnia… Czy wszyscy zagrają fair? Kto będzie atakować, a kto zdecyduje się na obronę i kontratak?

 

Wiedźmy_1WIEDŹMY Z ZUGARRAMURDI / Las brujas de Zugarramurdi

2013 ǀ 112′ ǀ reż. Álex de la Iglesia ǀ 8 Nagród Goya 2014, m. in. Najlepsza Aktorka Drugoplanowa, Najlepsze Efekty Specjalne, Najlepszy Montaż

Grupa bezrobotnych mężczyzn napada na skup złota. Od początku mają pecha: jeden nie miał z kim zostawić synka i zabiera go ze sobą, dwóch wpada w ręce policji, a czwartemu dziewczyna zabiera samochód, którym wszyscy mieli uciec z miejsca zbrodni. Porywają więc taksówkę i z torbą pełną złotych obrączek jadą do Francji. W pościg za nimi rusza policja oraz matka chłopca. A tuż przed granicą czekają na nich wiedźmy z Zugarramurdi.

 

 

Organizatorami festiwalu są AmbasadaKrólestwaHiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz APMañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19marca – 2kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków/21 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Opublikowane w

Dokument o Bette Davis podczas 15. Tygodnia Kina Hiszpańskiego | Matronat Feminoteki

Bette Davis_WYBRANE_małeNOMINOWANY DO NAGRODY GOYA DOKUMENT O HOLLYWOODZKIEJ LEGENDZIE BETTE DAVIS PODCZAS 15. TYGODNIA KINA HISZPAŃSKIEGO

Rozpoczynający się już za miesiąc 15. Tydzień Kina Hiszpańskiego to przegląd wszystkiego, co najlepsze w hiszpańskim kinie ostatnich lat. Jak co roku zapraszamy na starannie wybrane produkcje prezentujące różnorodność hiszpańskiej kinematografii, od hitów kasowych po kameralne kino festiwalowe. W repertuarze nie może zabraknąć części dokumentalnej.

„El último adiós de Bette Davis” to wyjątkowa propozycja w programie. Nominowany do nagrody Goya dokument jest hołdem złożonym wielkiej gwieździe klasycznego Hollywood i ikonie środowisk LGBTQ.

 

Bette Davis przyjechała w 1989 roku na festiwal filmowy w San Sebastián. Została pierwszą kobietą w historii festiwalu, która odebrała nagrodę specjalną Donostia. Na temat jej pobytu i wystąpień w San Sebastián krążą legendy, a dokument zrealizowany 25 lat po jej wizycie w Hiszpanii pokazuje kulisy tych wydarzeń. Z opowieści świadków wyłania się obraz nie tylko jednej z ostatnich prawdziwych dam kina, ale również fascynującej kobiety, profesjonalistki w każdym calu, silnej i dzielnej pomimo ciężkiej choroby.

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 21 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

 

——————————————————————

Więcej informacji niebawem nawww.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

 

Opublikowane w

MATRONAT FEMINOTEKI | „Nie przeproszę, że urodziłam” Karolina Domagalska | fragment

706495

Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro

Autorka: Karolina Domagalska

Czarne, 2015

 

Z przyjemnością zawiadamiamy, że Feminoteka objęła matronat nad książką „Nie przeproszę, że urodziłam. Historie rodzin z in vitro”.

Karolina Domagalska sięga po temat, który budzi wiele kontrowersji, wywołuje lęk, stawia trudne pytania o wartości etyczne. Zwłaszcza w Polsce, gdzie brak szczegółowych regulacji prawnych dotyczących zapłodnienia in vitro.
Autorka odmalowuje szeroki i społecznie zróżnicowany obraz tego zjawiska. Sięga po historie i doświadczenia rodzin „klasycznych”, czyli heteroseksualnych, ale też „nowych”: lesbijskich lub gejowskich, pisze także o kobietach, które pragnęły mieć dziecko, mimo że nie miały partnera. Rozmówców szuka autorka również za granicą: podróżuje do Izraela, Holandii, Wielkiej Brytanii, Skandynawii, dzięki czemu czytelnik ma szansę poznać wiele odmiennych rozwiązań prawnych: zasady działania banków spermy, dawstwa anonimowego i nieanonimowego, poznaje samych dawców i ich motywację. Równie ważne stają się spotkania, w trakcie których autorka rozmawia o tym, co czują rodzice, którzy decydują się na ten typ rodzicielstwa, kobiety, które przechodzą proces zapłodnienia in vitro, wreszcie dzieci, które nie znają tożsamości biologicznych rodziców.

Książka Karoliny Domagalskiej to niezwykle cenny głos w dyskusji o współczesnych modelach rodziny. Napisana z delikatnością i taktem, mówi jednak wyraźnie: rodzicem nie jest ten, kto rodzi czy płodzi, tylko ten, kto wychowuje i obdarza miłością.

 

Zapraszamy do przeczytania fragmentu książki:

domagalska-nie przeprosze_124-136

Opublikowane w

„Viviane chce się rozwieść” | recenzja

plakat_vivianechcesierozwiesc

“Viviane chce się rozwieść” jest mimo oszczędności formy filmem, który jest bardziej wstrząsający od wielu filmów nakręconych z dużym rozmachem. Skromna sala sądowa i poczekalnia przed nią jest sceną, na której rozgrywa się dramat kobiety. W Izraelu, gdzie judaizm jest nierozłącznym elementem życia, rozwodu małżeństwa religijnego udziela sąd rabiniczny, jedynie kiedy zgodę na niego wyraża mąż. Bohaterka filmu od wielu lat stara się o rozwód i nie może go uzyskać, ponieważ jej mąż wykorzystuje swoje prawo do sprzeciwu, lekceważąc całkowicie wolę żony. Jest to szokujący obraz nierówności w czasach, kiedy wydawać nam się może że już bardzo wiele zostało zrobione dla równości płci i na rzecz praw kobiet.

 

Film „Viviane chce się rozwieść” pokazuje jak głęboko zakorzenione jest przekonanie, że kobieta nie jest człowiekiem równoprawnym mężczyźnie. Wielokrotnie podczas rozprawy podkreślana jest podrzędna pozycja Viviane. Odmawia jej się prawa do kontrolowania własnego życia, wypowiadania się, a nawet wyjścia do kawiarni w towarzystwie adwokata. Przez większą część filmu ciężko zorientować się co właściwie jest nie tak z małżeństwem Viviane. Życie małżeńskie jest objęte kulturowym tabu. Sąd, małżonkowie, świadkowie i obrońcy robią wszystko, żeby nie wypowiedzieć na głos, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami domostwa. Sędziowie zadają absurdalne pytania i uznają, że skoro żona nie jest bita, ma zapewnione utrzymanie, a mąż chce ją przyjąć z powrotem, to jej obowiązkiem jest do męża wrócić. Dopiero kiedy wszyscy są na skraju wyczerpania padają konkretne pytania i odpowiedzi. Widzowie dowiadują się min., że Vivane miała 15 lat, kiedy się zaręczyła i wyszła za mąż, bo „takie jest życie”. Jej dramat polega na tym, że kiedy w końcu ma siłę i odwagę walczyć o swoje życie, nie ma to żadnego znaczenia, ponieważ i tak w świetle prawa jest całkowicie zależna od woli męża.

 

„Viviane chce się rozwieść” jest filmem ważnym, ponieważ przypomina widzom, że jest o co walczyć, a prawa którymi cieszymy się w naszym kraju takie jak np. świeckie sądownictwo i rozwody, nie są nam dane a wywalczone. Kobiety na całym świecie są ofiarami przemocy ze względu na płeć. Nie tylko fizycznej czy ekonomicznej, ale też psychicznej i instytucjonalnej. Izrael nie jest krajem trzeciego świata, nie możemy zepchnąć tego problemu poza granice naszego kręgu kulturowego. On jest i trzeba o nim pamiętać.

 

„Viviane chce się rozwieść”

Reżyseria: Ronit Elkabetz, Shlomi Elkabetz

Scenariusz: Ronit Elkabetz, Shlomi Elkabetz

Produkcja: Francja, Niemcy, Izrael

Premiera: 20 lutego 2015 (Polska) 16 maja 2014 (świat)

Autorka tekstu: Aleksandra Kołeczek

wolontariuszka Feminoteki, absolwentka Gender Mainstreamingu IBL PAN, aktywistka.

Opublikowane w

Niedokończona rewolucja, czyli „Supermenki”. Recenzuje Iza Desperak

supermenki

Supermenki. O seksie, władzy i pogoni za perfekcją.

Autorka: Debora L. Spar

Poradnia K, 2014

recenzuje: Iza Desperak

Na okładce, „Supermenek” znajduje się sylwetka kobiety w szpilkach, w pozycji biegacza, z laptopem pod pachą i dzieckiem z nosidełku na plecach. Obraz ten kojarzy się, nie bez powodu, z symboliką europejskich reklam społecznych, zachęcających kobiety do szukania równowagi między życiem rodzinnym a zawodowym, pełnych młodych dynamicznych mam z laptopem na jednym kolanie, i z niemowlęciem na drugim. Bohaterka okładki też jest dynamiczna, wyciąga dłoń zaciśnięta w pięść, co oczywiście nawiązuje do symboliki ruchu feministycznego.

I taka sama jest też książka Debory L. Spar, rektorki jednej z kobiecych uczelni, wcześniej profesorki w Harvardzkiej Szkole Biznesu. Choć pisze o doświadczeniu amerykańskich kobiet, łączących kariery zawodowe z życiem rodzinnym, pisze o problemach i wyzwaniach, których doświadczają też mieszkanki Europy. Choć pisze z pozycji nie-feministki, przekonanej, że ruch feministyczny drugiej fali otworzył wszystkie drzwi przed kobietami następnego pokolenia, czyta się ją w Polsce, kraju nietkniętym drugą falą feminizmu, jakby to było o nas. Choć dopiero po drugiej fali feminizmu Amerykanki odkryły, że kobieta może być lekarzem, a my odkryłyśmy to nieco wcześniej, to dziś my i one jesteśmy w tym samym miejscu. W którym kobiety mają prawie wszystko (Polki różnią się od Amerykanek brakiem prawa do aborcji, Amerykanki nie mają urlopów macierzyńskich i rodzicielskich) ale rewolucja, którą zapowiadał feminizm, zatrzymała się wpół drogi do ich domu. I ich sypialni.

Książka jest miedzy innymi o seksie. O tym, że wolność seksualna, która miała nas zrównać z mężczyznami, nie do końca jest tym, czego pragnęłyśmy. Po feministycznej rewolucji przeszłyśmy na seks bez zobowiązań, ale czy czerpiemy z niego tyle, co mężczyźni? Czy kultura szybkiego podrywu nas zrównuje – pyta Spar ironicznie, i zwraca uwagę na to, że wyzwolone seksualnie młode kobiety zamieniają się w pewnym wieku w przyszłe matki, które mają łączyć karierę z macierzyństwem oraz atrakcyjnością seksualną, nawet gdy dzieci dorosną. I mimo owej wywalczonej wolności seksualnej potykają się nierówny rozkład domowych zadań oraz seksistowskie hierarchie w pracy.

Spar od tych hierarchii, obejmujących wspólne męskie wypady do klubu ze striptizem uciekła – miała dokąd. Jak to Amerykanka, książkę zaczyna od podzielenia się głęboko osobistymi doświadczeniami: pewnej reklamy, która wywarła wpływ na jej życie, pewnego dnia na lotnisku, gdy odciągała pokarm by wylać go do umywalki, i pewnego dnia, gdy pojechała po przyszłą córkę do sierocińca. Inaczej jednak, niż w amerykańskim pisarstwie poradnikowym, sprzedającym najlepsze recepty na udane życie, autorka ich nie ma. Wykładowczyni i naukowczyni nie poucza, nie ma hurraoptymistycznych dobrych rad „jak zostać szczęśliwą tak jak mnie się udało”. Dzieli się swymi przeżyciami, by zaprosić do wspólnej refleksji, ma wiele pytań, ale nie podaje błyskawicznych recept.

Spar czuje się córką czy wręcz wnuczką feminizmu, sama nie odwołuje się jednak wprost do dyskursu feministycznego. Wymienia nazwiska najważniejszych autorek, więc pewnie zna temat, o którym pisze także na poziomie akademickim, rezygnuje jednak z akademickości na rzecz rozmowy z czytelniczką, do której zaprasza dzieląc się osobistymi doświadczeniami. Jest to bardzo wciągająca rozmowa, która angażuje własne doświadczenia czytelniczki, i prowokuje ją do formułowania własnych diagnoz i recept. Mocno koresponduje z tym, o czym teraz rozmawiamy w Polsce, choćby z fermentem zasianym przez Agnieszką Graff jej książką o macierzyństwie, i wcale nie koresponduje z tym, jak rozmawiamy o seksie w kontekście równości, bo o tym akurat nie rozmawiamy. Jeszcze.

 

Opublikowane w

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego| 19 marca – 2 kwietnia | Matronat Feminoteki

Plakat 15 TKHTydzień Kina Hiszpańskiego to prawdziwa uczta filmowa dla polskich kinomanów zakochanych w południowym słońcu i kulturze. Na program festiwalu złożą się filmy reprezentujące różnorodne gatunki i tematykę, spośród których każdy będzie mógł wybrać coś dla siebie.

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia.

 

Najważniejszą częścią przeglądu – jak co roku – będzie Nowe Kino Hiszpańskie.

Po raz pierwszy w Polsce pokażemy najgłośniejsze i najciekawsze hiszpańskie filmy z ostatnich miesięcy, wśród nich są obrazy prezentowane na najważniejszych międzynarodowych festiwalach oraz zdobywcy prestiżowych nagród.

 

Zaprezentujemy m.in.:

BLUE LIPS, reż. Daniela De Carlo, Julieta Lima, Gustavo Lipsztein, Antonello Novellino, Nacho Ruipérez, Nobu Shima, 2014

Każdego lata, podczas hucznych, ośmiodniowych obchodów San Fermín ulice hiszpańskiej Pampeluny zapełniają się tysiącami ludzi. Wino, muzyka, słynne gonitwy z bykami i korrida przyciągają rządnych przygód podróżnych z całego świata.

Dla sześciorga bohaterów przypadkowe spotkania podczas szalonej fiesty są okazją, by zrozumieć, co jest dla każdego z nich najważniejsze.

POLSKA PREMIERA

10.000 NOCHES EN NINGUNA PARTE, reż. Ramón Salazar, 2013

Młody mężczyzna nie wie, jak poradzić sobie z toksyczną relacją z matką. Odpowiedzi szuka w sennych podróżach, podczas których przenosi się z Madrytu w różne zakątki Europy.

W Paryżu od przyjaciółki z dzieciństwa uczy się odwagi i optymizmu. W Berlinie z trójką wyzwolonych znajomych odnajduje własne pragnienia. Czy nocne marzenia pozwolą mu rozwikłać rodzinne tajemnice?

POLSKA PREMIERA

 

LOS TONTOS Y LOS ESTÚPIDOS, reż. Roberto Castón, 2014

Utrzymana w konwencji prób i zdjęć do filmu tragikomedia pozwala widzowi skupić się na przeżyciach postaci i doskonałej grze aktorów. To intrygujący zapis procesu twórczego. Stopniowo, według wskazówek reżysera, aktorzy wcielają się w role czworga bohaterów, których łączy dużo więcej niż im się wydaje. Wszyscy zmagają się z ważnymi kwestiami, jak samoakceptacja, poszukiwanie miłości, samotność i (de)konstrukcja rodziny.

POLSKA PREMIERA

 

Wkrótce kolejne informacje o 15. Tygodniu Kina Hiszpańskiego.

Serdecznie zapraszamy!

 

Organizatorami festiwalu są Ambasada Królestwa Hiszpanii, Biuro Radcy ds. Turystyki Ambasady Hiszpanii w Polsce oraz AP Mañana.

 

———————————————————————————————–

15. Tydzień Kina Hiszpańskiego odbędzie się w dniach 19 marca – 2 kwietnia 2015 w wybranych kinach w największych miastach w Polsce.

 

Warszawa / 19 – 26 marca / Kino Muranów, Kino Luna

Wrocław / 20 – 26 marca / Kino Nowe Horyzonty

Kraków / 20 – 26 marca / Kino Pod Baranami

Katowice / 23 – 29 marca / Kino Światowid

Łódź / 25 – 31 marca / Kino Charlie

Gdańsk / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Żak

Poznań / 27 marca – 2 kwietnia / Kino Muza

 

Serdecznie zapraszamy!

——————————————————————

Więcej informacji na www.manana.pl

oraz na Facebooku www.facebook.com/TydzienKinaHiszpanskiego

Opublikowane w

WARSZAWA | 21.02 | Spotkanie: Przemoc – seksizm – konflikty – wykluczenia wśród kobiet nieheteronormatywnych.

BANER_na_FB_spotkanie_6

6. spotkanie: Przemoc – seksizm – konflikty – wykluczenia wśród kobiet nieheteronormatywnych.

„Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział. Rozwłóczyć je po świecie to ani moralne, ani uczciwe.”

Tak mawiała pani Dulska, ale my dulszczyzny nie chcemy i podejmujemy próbę publicznej rozmowy o trudnościach, jakie mają kobiety nieheteronormatywne we wzajemnych relacjach i wspólnym działaniu. Zapraszamy na kolejne spotkanie 21 lutego, jak zawsze do siedziby Feminoteki!

Chcemy przyjrzeć się konfliktom, nieporozumieniom kobiet nieheteronormatywnych z różnych perspektyw, wskazać główne problemy i zastanowić się nad ich przyczynami. Ale nie będziemy tylko mówić – z niewygodnymi pytaniami, uczuciami zmierzymy się „twarzą w twarz” podczas warsztatu. Co osiągniemy? To się okaże…

11.00 – 16.00 WARSZTAT „…BO CZASEM TRUDNO SIĘ DOGADAĆ”

prowadzenie: Marta Sokołowska – Mróz

W żadnym środowisku nie jesteśmy wolne od uprzedzeń i problemów w komunikacji, niezbędnej we współpracy. Warsztat ten ma posłużyć zdefiniowaniu trudności, jakie niekiedy uniemożliwiają porozumienie oraz stworzeniu dobrej atmosfery do dialogu miedzy kobietami nieheteronormatywnymi.

Udział w warsztatach jest bezpłatny.

Lista uczestniczek warsztatu została zamknięta, ale istnieje jeszcze lista rezerwowa. Zgłoszenia przyjmujemy na adres: [email protected]

19.00 – 21.00 DYSKUSJA

Wspólnie zastanowimy się nad tym, co „dręczy” kobiety nieheteronormatywne? Co nas dzieli – jakie sytuacje, tematy, poglądy? Jakie tworzymy grupy i jak one funkcjonują? Jakie budujemy relacje i „atmosfery”? Czy to, co nazywamy przemocą, wykluczeniem, wdziera się miedzy nas? Czy uczymy się nowych sposobów komunikacji, czy może pod pozorem zmian powtarzamy znane schematy? Czy znamy sposoby rozwiązania tych trudności? Czy może nie trzeba ich rozwiązywać, bo jednorodność środowiska i siostrzeństwo to utopia? Albo jeszcze inaczej – to spotkanie jest efektem polskiego „maruderstwa”, bo umiemy ze sobą rozmawiać i współpracować…

Gościnie:

Natalia Judzińska – studentka kulturoznawstwa Europy Środkowo-Wschodniej, współpracowniczka Zespołu Archiwum Kobiet: Piszące IBL PAN, członkini i ex-członkini kolektywów i grup m.in. feministycznych i queerowych, entuzjastka kobiecej sceny punkowej.

Marta Sokołowska – Mróz – streetartowiec, trenerka dramy stosowanej, socjoterapeutka.

Anna Zawadzka – doktor socjologii, adiunkt w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, redaktorka pism „Studia Litteraria et Historica” oraz „Bez Dogmatu”, reżyserka filmu dokumentalnego 'Żydokomuna’.

 

Zarówno warsztat, jak i dyskusja odbędą się w siedzibie Fundacji Feminoteka, ul. Mokotowska 29A, Warszawa

W razie pojawienia się pytań prosimy o kontakt na nasz adres: [email protected].

Po więcej informacji na temat projektu Kobieta Nieheteronormatywna zapraszamy na naszą stronę: http://www.knh.vxm.pl oraz fanpage: facebook.com/kobietanieheteronormatywna.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

Opublikowane w

GDAŃSK | 6-7 marca | X Międzynarodowa Konferencja z cyklu „Kobieta w Kulturze”

kobieta w kulturze konferencjaO migracji, kobietach i mężczyznach i wielokulturowości…

Jak Polacy radzą sobie na emigracji? Jak żyje się imigrantom w Polsce i w innych krajach? Czy równowaga praca-dom to tylko męska sprawa? Czy zawsze wielokulturowość musi być trudna? Czy migracje powodują zmiany społeczne w rodzinach?

Naukowcy z ponad 30 krajów na Uniwersytecie Gdańskim będą przedstawiać najnowsze wyniki badań dotyczące migracji, multikulturowych społeczeństw oraz zmian społecznych, które powoduje kontakt międzykulturowy – zmian dla jednostek, par, rodziny i całych społeczeństw.

Już po raz 10-ty zapraszamy na coroczne wydarzenie z cyklu Kobieta w kulturze. W tym roku skupimy się na dwóch kwestiach: zjawiskiem migracji w Polsce i na świecie, oraz wspieraniem równowagi praca-dom kobiet i mężczyzn.

Co roku ponad 600 uczestników i uczestniczek bierze udział w organizowanych przez nas sympozjach i wykładach. W tym roku, w ramach Konferencji, badacze i badaczki z ponad 30 krajów (oprócz Polski, także m.in. z Australii, Argentyny, Indii, Norwegii, Szwajcarii, Wlk. Brytanii, Włoch, Turcji, USA) będą prezentowali najnowsze wyniki badań dotyczące tego, jak społeczeństwa radzą sobie z kwestiami wielokulturowości, mniejszościami etnicznymi i narodowymi, jaka jest sytuacja imigrantów i emigrantów w różnych krajach oraz jak mężczyźni i kobiety na świecie radzą sobie z łączeniem ról zawodowych i rodzinnych.

Prelegentami i prelegentkami będą nie tylko światowej sławy przedstawiciele i przedstawicielki świata nauki, ale również praktycy na co dzień pracującymi z imigrantami i imigrantkami i działającymi na rzecz podniesienia jakości życia kobiet i mężczyzn w różnych zakątkach świata.

W ramach spotkania planowane są więc nie tylko wykłady plenarne (m.in. wystąpi Joseph Vandello z University of South Flordia  oraz Elisabeth Beck-Gernsheim z University of Erlangen-Nuremberg) ale także odbędzie się ponad 20 sesji tematycznych poświęconych kwestiom wielokulturowości, migracji i zmian społecznych w rodzinie. Dodatkowo zapraszamy na również projekcje filmów dotykających kwestii migracji i sytuacji kobiet i mężczyzn na świecie.

WSTĘP WOLNY na wszystkie części wydarzenia!

Organizatorami Konferencji są: Instytut Psychologii i Instytut Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa, Uniwersytetu Gdańskiego, oraz projekt PAR Migration Navigator (www.migrationnavigator.org), w ramach którego prowadzone są 3-letnie badania dotyczące jakości życia polskich par w Polsce i Norwegii.

Początek: 6 marca, godzina 9.00 – AULA S205, Wydział Nauk Społecznych, Uniwersytet Gdański, ul. Bażyńskiego 4, Gdańsk.

W celu poznania szczegółów zapraszamy na strony internetowe: http://www.facebook.com/konferencja.kwk oraz www.kobietawkulturze.ug.edu.pl

Program: http://kobietawkulturze.ug.edu.pl/?page_id=10

Kontakt: dr Natasza Kosakowska-Berezecka, 605760627

Opublikowane w

WARSZAWA | 18/02 | Czy naprawdę musimy być Supermenkami?

supermenki baner duzy

Kobiety,  dajcie sobie spokój!  Nie starajcie się być perfekcyjne we wszystkim!  Nikt nie jest doskonały. Nawet Supermenki.

To przesłanie książki „Supermenki. O seksie, władzy i pogoni za perfekcją“ Debory L. Spar* – książki o tym, jak być kobietą i jak być sobą w gąszczu sprzecznych wymagań i oczekiwań.
Jej autorka, odnosząca sukcesy na amerykańskich uniwersytetach, przez wiele lat uważała, że walka o prawa kobiet nie jest już potrzebna, że ruchy kobiece wywalczyły dla kobiet wszystko, czego im trzeba. Jednak na pewnym etapie życia zmieniła zdanie.

„Supermenki“ to opowieść o kobietach urodzonych w latach 60., 70., 80., 90. – pokoleniu po feminizmie, który – jak pisze Agnieszka Graff we wstępie – jest dziś postrzegany nie jako masowy ruch na rzecz równości i sprawiedliwości, ale jako „zestaw wymagań stawianych pojedynczym kobietom”. „Mamy się kształcić, robić kariery i być idealnymi matkami. Mamy korzystać z wolności seksualnej i budować stabilne związki. Mamy jeść zdrowo, uprawiać sport, udzielać się społecznie. Mamy być dynamiczne, kreatywne, pozbierane, spełnione. A jesteśmy? Przede wszystkim zmęczone i zawiedzione. Że nie dajemy rady. Stąd ogromna pokusa by rzucić to wszystko, cofnąć się w czasie”.

Na ile osobista historia i przemyślenia Debory L. Spar są zbieżne z doświadczeniami u problemami polskich czytelniczek? Czy polskie kobiety także wpadły w pułapkę bycia perefkcjonistkami w życiu zawodowym i prywatnym, tytułowymi Supermenkami? A jeśli tak – czy to na własne życzenie biorą na siebie zbyt wiele, stawiają sobie ogromne wymagania? Jakie ponoszą koszty? Czy mają szansę trochę sobie „odpuścić“?

18 lutego, godz. 19:00

barStudio, pl. Defilad 1, Warszawa

O książce rozmawiać będą:

Sylwia Chutnik, prezeska Fundacji MaMa działającej na rzecz poprawy sytuacji matek w Polsce, pisarka i felietonistka, kulturoznawczyni, absolwentka Gender Studies na UW. Autorka takich książek,f jak „Kieszonkowy Atlas Kobiet”, „Cwaniary”, „Warszawa Kobiet”, „Mama ma zawsze rację” ,”W krainie czarów”.

Maria Cywińska, z wykształcenia socjolożka internetu, z zamiłowania blogerka, pasjonuje się komunikacją międzyludzką, słowem pisanym i mediami społecznościowymi. Jej najnowszy projekt to Lumpiata w krainie seksu, blog pisany z myślą o kobietach. Matka nastoletniego syna.

Agata Diduszko-Zyglewska, dziennikarka i aktywistka z Krytyki Politycznej, pisze o prawach kobiet, sprawach społecznych i o kulturze, współautorka miejskiego dokumentu „Miasto kultury i obywateli. Program rozwoju kultury w Warszawie do roku 2020”, mama Róży i Marcela

Klara Klinger, dziennikarka Dziennika Gazety Prawnej, zajmuje się głównie tematami społecznymi, edukacją, zdrowiem. Inicjatorka akcji „Matka Polka Pracująca” w Dzienniku Polska Europa Świat, matka trójki dzieci.

*Debora L. Spar jest rektorką kobiecej uczelni Barnard College przy Uniwersytecie Columbia, gdzie rozwija międzynarodowy program kobiecego przywództwa. Doktorat zdobyła na Uniwersytecie Harvarda i przez lata wykładała w Harvardzkiej Szkole Biznesu. Jej napisana w 2013 roku książka „Supermenki. O seksie, władzy i pogoni za perfekcją” znalazła się na liście bestsellerów New York Timesa.

Książce matronują: Fundacja Feminoteka, Fundacja MaMa iStowarzyszenie Kongres Kobiet

Opublikowane w

WARSZAWA: FEM Fest 1| Festiwal Feminizmów | 5-6.12 | Matronat Feminoteki!

10636052_338711429633646_4925909841189435861_nFEM Fest 1 | 5-6.12.2014 | Warszawa | Dwa Osiem | Komuna/Warszawa

Festiwal Fem Fest jest inicjatywą całkowicie oddolną, 100% DIY, radykalną i antyautorytarną. Naszym celem jest wywołanie kreatywnego fermentu, konstruktywna krytyka ruchu feministycznego, wymiana doświadczeń w ruchu i budowanie sieci wsparcia.

P R O G R A M:
5.12 Piątek |
Komuna/Warszawa | Sala mała | Lubelska 30/32 (wejście od ul. Skaryszewskiej)
18:00 Debata: Czym jest feminizm? Od radykalizmu do mainstreamu (szczegóły niebawem)
20:00 Wernisaż hipertekstualnej wystawy Gosi Gąsiorowskiej: „Co to jest feminizm?”

6.12 Sobota |
Teatr Komuna/Warszawa | Lubelska 30/32 
13:00 – 16:00 Warsztat feministyczny dla mężczyzn (sala mała)
17:00 – 20:00 Warsztat antydyskryminacyjny (sala mała)
19:00 Spektakl Weroniki Szczawińskiej: „Jeżycjada” (sala główna)
Bilety na spektakl: 15 zł ulgowy, 25 zł normalny

Klub Dwa Osiem | Zamoyskiego 26A
12:30 – 15:30 Warsztat foto-porno-queer-video
16:30 – 19:30 Warsztat z DIY zabawek erotycznych z recyklingu

Szczegółowych opisów poszczególnych wydarzeń szukajcie na naszej stronie https://femfestiwal.wordpress.com/ w zakładce „program”!

20:30 Koncerty | Wjazd 15 zł + więcej (CEGIEŁKA NA SCHRONISKO DLA KOBIET OFIAR HANDLU LUDŹMI)

HYSJ (elektro-punk, Oslo)
https://nb-no.facebook.com/hysjband
http://hysj.bandcamp.com/
https://www.youtube.com/watch?v=oLc7BVC2yqc

DVA (eksperimental-cosmic-elektro, Czechy)
http://dva2.bandcamp.com/
https://www.youtube.com/watch?v=JPJrHrH4dWc
https://www.facebook.com/hudba2?fref=ts

Wieszcze Niespokojne (psycho-romantic rap, Warszawa)
https://www.youtube.com/watch?v=WfdZJDdbpd0
https://www.facebook.com/WieszczeNiespokojne
https://soundcloud.com/wieszcze-niespokojne

Po koncercie dj-ski set Wieszczów: dubstep/uk bass

Ponad to wegańskie jedzenie, feministyczne dystrybucje, gadżety.

10750027_339385886232867_3309038085317176177_o

Opublikowane w

Matronat Feminoteki: Kobieta nieheteronormatywna. Odcienie.

knh_baner_-listopad,,KOBIETA NIEHETERONORMATYWNA. ODCIENIE – Panel dyskusyjny: cz. I Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria, cz. II Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia. SPEKTAKL 33SZTUKA”

Zapraszamy na trzecie, nietypowe, spotkanie z cyklu „Kobieta Nieheteronormatywna”. Wyróżnia się ono tym, że przygotowano nie tylko panel dyskusyjny, ale również spektakl. Część pierwsza ,,Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria” panelu rozpocznie się o godz. 18.00. Natomiast część druga ,, Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia” zacznie się o godz. 20.30. Obie części odbędą się 21 listopada w warszawskiej Feminotece, ul. Mokotowska 29a (wejście od ul. Marszałkowskiej 34/50 do samego końca w podwórzu). Spektakl ,,33 SZTUKA” będzie wystawiany się 22 i 23 listopada o godz. 19.00 w siedzibie Instytutu Pozytywnej Seksualności, ul. Złoczowska 6D, na Saskiej Kępie.

„Bycie kobietą” nie zawsze oznacza to samo. Odcieni kobiecości nieheteronormatywnej jest tak wiele, że może zakręcić się w głowie. Można się też pogubić w bogactwie tożsamości i seksualności. Czy jesteśmy gotowe na tę różnorodność, która powoli staje się obecna w kulturze? Wiemy co naprawdę oznacza taka wielość możliwości ?
Słyszymy – lesbijka, kobieta panseksualna, biseksualna, aseksualna i transkobieta – co właściwie znaczą te słowa? Skoro płeć bywa określana jako aktywny proces powstający w interakcjach między ludźmi, czy ich w ogóle potrzebujemy jej stałej definicji? Co oznacza ,,być kobietą” w czasach zachwiania tradycyjnie rozumianych pojęć kobiecości i męskości?
To będzie spotkanie wielu pytań. Stawiamy je w kontekście dwóch pojęć czasem zwanych projektami przyszłości, niestety często źle rozumianych i krytykowanych – androgynii i poliamorii.

21 listopada (piątek) zapraszamy do Feminoteki na panel dyskusyjny składający się z dwóch części:

CZĘŚĆ I, godzina 18:00 – Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria.
Gościnie: Katarzyna Michalczak i Katarzyna Grunt-Mejer
Poliamoria to nieskończona ilość uczuciowych możliwości, wielość i wielowarstwowość relacji miedzyludzkich, formuła odpowiadająca na potrzeby osób o złożonej tożsamości i seksualności. Czy więc wielomiłość to spełnienie marzeń dla biseksualistek, a zwłaszcza panseksualistek?

CZĘŚĆ II, godzina 20:30 – Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia.
Gościnie: Ewa Ulińska i Ula Werkowska
„Androgyn był człowiekiem w pełni wolnym i w pełni szczęśliwym” – pisał Platon. Czy dlatego, że wykraczał poza binarne pojmowanie płci, a może dlatego że – utożsamiony z aniołem – nie odczuwał pożądania? Czy w takim razie można zaryzykować stwierdzenie, że osoby aseksualne i transpłciowe to wcielenie mitu szczęśliwego androgyna?

22 i 23 listopada (sobota i niedziela) o godzinie 19:00 odbędzie się spektakl ,,33 SZTUKA” przygotowany przez Damski TANDEM Twórczy & SIOSTRY.
Link do spektaklu na fb: https://www.facebook.com/events/316861901839536/
Czerwona, Niebieska i Różowa były kiedyś parą, ich związek się rozpadł. Różowa poznała Czerwoną, wówczas w kręgu ich znajomych pojawiła się Niebieska, która stała się ich częstym gościem do czasu, gdy straciły nagle dach nad głową. Wtedy Niebieska zaproponowała im wspólne mieszkanie. Po jakimś czasie miedzy Czerwoną a Niebieską nawiązał się romans, ukrywany przed Różową. Od tego momentu widzowie/widzki zostają zaproszeni do hermetycznego świata zbudowanego na 19m2, by uczestniczyć w życiu trzech dojrzałych kobiet, tworzących zamknięty trójkąt miłosny. Jego narodziny rozkwit rozpad i koniec jest głównym tematem dramatu, pełnego skrajnych emocji, niedomówień, uczuć i … Sztuka jest szkicem teatralnym, którego tekst jest jedynie pierwszą – nie najważniejszą – warstwą utworu. Dramat został przygotowany jako partytura multimedialnego zdarzenia. Uzupełnia go blog, który jest pamiętnikiem postaci sztuki.

Poczytaj: 33sztuka.blogspot.com
Obejrzyj: https://vimeo.com/111164422

Prosimy o wcześniejszą rezerwację miejsc na spektakl przez napisanie na adres: [email protected].
Cena biletu/cegiełki to 30 złotych.
Spektakl odbędzie się w siedzibie Instytutu Pozytywnej Seksualności, ul. Złoczowska 6D, na Saskiej Kępie.

Link do wydarzenia na fb: https://www.facebook.com/events/1551277238417320/

W razie pojawienia się pytań prosimy o kontakt na nasz adres: [email protected].

Po więcej informacji na temat projektu Kobieta Nieheteronormatywna zapraszamy na naszą stronę: http://www.knh.vxm.pl oraz fanpage: facebook.com/kobietanieheteronormatywna.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

 

Opublikowane w

Akademia Feministyczna: „Graff. Jestem stąd”. Z Agnieszką Graff rozmawia Elżbieta Korolczuk

graff_okladka_ostatFundacja Feminoteka zaprasza na spotkanie z Agnieszką Graff, prowadzone przez Elżbietę Korolczuk.

Rozmowa toczyć się będzie wokół najnowszej książki Agnieszki Graff, „Graff. Jestem stąd”. Będziemy rozmawiać o pisaniu feministycznych (auto)biografii, siostrzeństwie i pokoleniach, a także szansach na to, by polityczny maternalizm stał się jedną ze strategii ruchu kobiecego w Polsce.

Zapraszamy do Feminoteki (ul. Mokotowska 29A, Warszawa MAPKA ) 12 listopada o godz. 18:00

Agnieszka Graff: polska pisarka, tłumaczka i publicystka. Członkini zespołu „Krytyki Politycznej”. Autorka Świata bez kobiet, Rykoszetem, Magmy, Matki Feministki i Graff. Jestem stąd

Elżbieta Korolczuk: socjolożka i aktywistka. Publicystka, współredaktorka (z Renatą E. Hryciuk) książek „Pożegnanie z Matką Polką?” (2012) i Niebezpieczne związki. Macierzyństwo, ojcostwo i polityka (w druku)

 

Zapraszamy osoby z dziećmi – zapewniamy opiekę nad potomstwem
Prosimy o wypełnienie formularza, który pozwoli nam najlepiej przygotować się do przyjęcia młodych osób http://goo.gl/forms/PX3T3ErgsN

 

wydarzenie na facebooku: https://www.facebook.com/events/318166158384520/?fref=ts

 

Opublikowane w

Panorama azjatykiego kina queer na Pięciu Smakach

piec smakow datyQueer Azja, sekcja FOCUS 8. edycji festiwalu Pięć Smaków, ma w tym roku charakter międzykulturowy i obejmuje przegląd najciekawszego kina z nurtu LGBTI Azji Wschodniej i Południowo Wschodniej z ostatnich dwóch lat.

Nienormatywność seksualna i płciowa to temat dotyczący każdej szerokości geograficznej. Sekcja Queer Asia prezentuje najnowsze produkcje z Azji Południowo-Wschodniej, których tematyka związana jest z doświadczeniami osób nieheteroseksualnych i kwestionujących swoją płciową tożsamość. Współczesne azjatyckie kino queer nie tworzy spójnego nurtu – jest zbiorem bardzo różnych narracji i form, pokazujących doświadczenia osób LGBTI z różnych krajów, różnych warstw społecznych i środowisk. Różnorodność stylistyk – od subwersywnego kiczu po klasyczne, wystudiowane obrazy – odzwierciedla wielość punktów widzenia, pozwalając widzom na wgląd nie tylko w rzeczywistość indywidualnych bohaterów, ale też społeczności, w jakich funkcjonują.
Od początku istnienia festiwalu jego celem jest wzmacnianie postawy tolerancji i otwartości, sekcja ta jest kontynuacją tego kierunku.

Oto osiem filmów sekcji Queer Azja:

Taniec orchidei (Soongava: Dance of the Orchids, reż. Subarna Thapa)
Poetycka historia miłości dwóch kobiet w miejskiej scenerii Katmandu. W zamożnym domu Kiran języka nepalskiego używa się na przemian z angielskim, tancerka Diya pochodzi z bardziej konserwatywnej rodziny, która aranżuje dla niej małżeństwo. Choć Nepal może się poszczycić jednym z najbardziej liberalnych rozwiązań legislacyjnych,jeśli chodzi o prawa osób LGBTI w Azji, społeczna rzeczywistość rządzi się nadal swoimi prawami. Walczące o swój związek bohaterki muszą się skonfrontować z ostracyzmem otoczenia i niezrozumieniem najbliższych: w nowoczesnej stolicy tradycja okazuje się silniejsza, niż mogłoby się wydawać.

Soongava

Taniec orchidei, reż. Subarna Thapa

 

Tajemnica kwiatu plumerii (Frangipani, reż. Visakesa Chandraselaram)
Skomponowana przy użyciu subtelnych, acz wymownych środków opowieść o niemożliwej miłości. Sarasi przyjaźni się z Chamathem i ma nadzieję, że chłopak wybawi ją od aranżowanego małżeństwa. W mieście pojawia się jednak Nalin. Wzajemna fascynacja mężczyzn nie może wyjść na jaw – na mocy kolonialnego prawa homoseksualne relacje są na Sri Lance zakazane. Reżyser zgłębia emocje tężejące między trójką bohaterów nie uciekając się do przesadnej dramatyzacji – śledzi spojrzenia, drobne gesty, pozornie błahe momenty, budując z nich historię o druzgoczących konsekwencjach wyrzeczenia się prawdy.

Bwakaw (reż. Jun Robles Lana)
Tytułowy bohater to pies, któremu daleko jednak do  uroczych pupili z popularnych komedii. Imię  „Bwakaw” to kolokwialny przymiotnik sugerujący łapczywość, pazerność i egoizm. Określenie to  odnosi się też do jego właściciela: opryskliwy 70-latek położył już krzyżyk na własnym życiu. Za jego przykrym dla otoczenia stylem bycia ukrywa się wieloletnia frustracja. Jest gejem, który swoją orientację odważył się ujawnić dopiero niedawno: mierzy się z samotnością i poczuciem spędzenia życia w kłamstwie. Reżyser łączy melancholię z czarnym humorem i wrażliwością społeczną, ubierając przy tym swój niesztampowy scenariusz w ciekawą wizualną formę.

Bwakaw

Bwakaw, reż. Jun Robles Lana

 

Będzie lepiej (It Gets Better, reż. Tanwarin Sukkhapisit)
Trzy przeplatające się historie z transgenderowym tłem. Piękna kobieta podróżuje przez tajską prowincję, szukając śladów swojej przeszłości. Nastolatek, przyłapany na przebieraniu się w sukienki, zostaje wysłany do klasztoru. Młody mężczyzna wraca z Ameryki, by zamknąć rewiowy klub nocny, należący do ojca, którego nigdy nie poznał. Kino drogi łączy się tu z tragikomedią – przepięknie komponowane kadry pokazują epizody z życia bohaterów, portretowanych z ciepłem, ale i z nutą ironii. Sukkhapisit pokazuje różne warianty tożsamości płciowej, ale tematem jej filmu jest przede wszystkim uniwersalne pragnienie bliskości i akceptacji.

Zagubieni w raju (Lost in Paradise, reż. Vu Ngoc Dang)
Ukryta zazwyczaj przed światem rzeczywistość nocnych ulic Ho Chi Minh staje się tłem dla dwóch przeplatających się wątków: historii młodego geja, odrzuconego przez rodzinę i próbującego poradzić sobie w wielkim mieście oraz opowieści o nietypowej przyjaźni między prostytutką a niepełnosprawnym umysłowo mężczyzną. Społeczny realizm uzupełniony zostaje baśniową metaforyką, brutalne sceny skontrastowane ciepłym humorem. Mimo nieprzyjaznej rzeczywistości bohaterowie są w stanie ocalić przestrzeń dla bliskich relacji i szczerych uczuć – nawet jeśli na tylko chwilę.

Zagubieni w raju

Zagubieni w raju, reż. Vu Ngoc Dang

 

 

Supernatural (reż. Thunska Pansittivoralku)
Pierwszy fabularny film Pansittivorakula to zaangażowane politycznie science-fiction. Tajlandia jest tu zarządzanym przez „Przywódcę” sterylnym krajem, gdzie żyje się wygodnie, choć rozwój technologiczny sprawił, że bezpośrednie kontakty między ludźmi przestały być możliwe –  porozumiewają się za pośrednictwem awatarów. Reżyser wplata w narrację rozważania na temat religii i ideologii, uzupełnione cytatami z Žižka i Lacana oraz scenami homoerotycznych fantazji. Rozwija tym samym tematy znane z jego wcześniejszych produkcji, ubierając je w niezwykle  oryginalną formę wizualną, z hipnotycznie pulsującym światłem i surrealistycznymi krajobrazami.

 

Nocny lot (Night Flight, reż. Leesong Hee-il)
Historia o dojrzewaniu, miłości i przemocy. Trójka  przyjaciół ze szkolnego podwórka na progu dorosłości wkracza na drogi, które ich rozdzielą: jeden skrywa uczucie do kolegi, drugi zostaje liderem licealnego gangu, trzeci – jego ofiarą. Film w poruszający sposób diagnozuje problemy koreańskiego społeczeństwa: nie tylko homofobię, ale też presję wywieraną przez szkoły i egzaminacyjne piekło, tresujące młodzież do rywalizacji, a nie nawiązywania emocjonalnych więzi. Złożone relacje między chłopcami ukazane są z dużą psychologiczną wnikliwością, a poetycko komponowane kadry nadają ich historii uniwersalnego wymiaru. (Film znajduje się także w sekcji Nowe Kino Azji).

night flight

Night Flight, reż. Leesong Hee-il

 

 

Już wcześniej prezentowaliśmy:
Metamorfoza (Quick Change, reż. Eduardo Roy)
Tragikomedia z wątkiem kryminalnym, rozgrywająca się w barwnym świecie filipińskich drag queens i transkobiet. Tam, gdzie uroda jest nie tylko estetycznym ideałem, ale też sposobem na zdobycie środków do życia i społecznego szacunku, za doskonałe rysy twarzy można oddać wszystko. (Film znajduje się także w sekcji Nowe Kino Azji).

 

Projekcje filmów sekcji „Queer Azja” odbywać się będą w Muzeum Sztuki Nowoczesnej przy ulicy Pańskiej 3 i zapoczątkowują współpracę Festiwalu Pięć Smaków z Muzeum.

 

Bilety na wszystkie filmu sekcji są do kupienia na stronie festiwalu

Opublikowane w

WARSZAWA: cykl wykładów „Ciało i seksualność w Azji”

piec smakow datyAkademia Azjatycka – zapraszamy na cykl wykładów „Ciało i seksualność w Azji”

Pięć Smaków to nie tylko filmy. Od początku istnienia festiwalu, ważne jest dla nas również stworzenie właściwego do nich kontekstu, który pomaga w sposób pełniejszy zbudować wiedzę o Dalekim Wschodzie i ludziach tam żyjących.

Sekcja „Queer Azja” jest w tym roku inspiracją do refleksji nad różnicami w podejściu do ciała, płci i seksualności w różnych kulturach Azji. Aby poszerzyć ten temat, proponujemy Akademię Azjatycką – prowadzony przez specjalistów cykl wykładów, które mogą stać się punktem wyjścia do dyskusji i inspiracją do dalszych poszukiwań. Gdzie kończy się wpływ tradycji, a gdzie kultury zachodniej? W jaki sposób dzisiejsze podejście do piękna, norm zachowań kształtowane jest przez religię, a w jaki przez popkulturę?

 

Program Akademii AZJATYCKIEJ:

13 XI, 15:00 Nieheteronormatywność w muzułmańskiej Azji – dr Katarzyna Górak-Sosnowska
W kulturze muzułmańskiej od czasów najdawniejszych istniało miejsce dla wzorców nieheteronormatywnych. W trakcie wykładu zostaną one przedstawione w trzech muzułmańskich kręgach kulturowych Azji – na Bliskim Wschodzie, na subkontynencie indyjskim oraz w Azji Południowo-Wschodniej.

 

14 XI, 15:00 Seksualność i nagość w sztuce chińskiej – Magdalena Furmanik
Jaki stosunek do nagości posiadali Chińczycy dawniej, a jaki dziś? Co wzbudzało w nich żądze, w jaki sposób utrwalali swoje fantazje seksualne? Odpowiedzi na te pytania oraz inne związane z seksualnością mieszkańców Chin, zostaną zaprezentowane w oparciu o zachowane zabytki sztuki oraz współczesne realizacje artystyczne.

Untitled

Untitled, Cao Weihong

 

17 XI, 15:00 Homoseksualizm w konfucjańskim kręgu kulturowym: Korea, Japonia, Tajwan – dr Christoph J. Shin-Janasiak
Wykład dotyczyć będzie wielkich przemian społecznych i obyczajowych w Azji Wschodniej, gdzie problemy homoseksualizmu czy zmiany płci były długo tabuizowane i często pomijane milczeniem, także przez tamtejsze mass-media. Pierwsza dekada wieku XXI to okres przełomu i większej tolerancji w podejściu do zagadnień mniejszości LGBT w Korei, Japonii czy na Tajwanie.

 

18 XI, 16:00 Gender w Azji, gender w Europie. Transseksualizm w filmie i w rzeczywistości społecznej – panel dyskusyjny z udziałem specjalistów, organizowany we współpracy z Queer UW na Małym Dziedzińcu UW (Kampus Główny), ul. Krakowskie Przedmieście 24. Debatę poprowadzi Jej Perfekcyjność, prezeska Queer UW.
W wielu krajach Azji Południowo-Wschodniej „trzecia płeć” i inne formy transgenderowej i transpłciowej identyfikacji mają swoją przestrzeń w kulturze, zarówno w jej tradycyjnych, jak i współczesnych formach. Np. w Indiach czy Nepalu wprowadzono rozwiązania legislacyjne, umożliwiające wybór płci innej niż męska i kobieca w oficjalnych dokumentach oraz chroniące osoby transgenderowe przed dyskryminacją. Dyskusja będzie dotyczyła relacji między prawem a rzeczywistością społeczną, zmian, jakie zachodzą na skutek działalności organizacji LGBTI, ale także obecności osób transpłciowych i transgenderowych w kulturze popularnej – filmie, mediach, teatrze.
W dyskusji udział wezmą zaproszeni specjaliści: dr hab Jacek Kochanowski – wykładowca Gender Studies oraz kierownik Ośrodka Badań Społecznych nad Seksualnością na Uniwersytecie Warszawskim oraz Kim Lee – warszawska drag queen, pochodzenia wietnamsko-koreańskiego, regularnie współpracująca z organizacjami równościowymi, oraz goście z Tajlandii i Filipin: Tanwarin Sukkhapisit, reżyserka filmu „Będzie lepiej” oraz Eduardo Roy, Jr., reżyser „Metamorfozy”.

 

19 XI, 15:00 Erotyczne fetysze w japońskiej popkulturze – Jagoda Murczyńska
Fetysz, jako szczególny rodzaj seksualnego znaku / symbolu, jest stałym elementem japońskiej sztuki i popkultury – od mody po film. Co łączy tradycję wiązania ciała sznurami kinbaku z fascynacją kostiumami anime? Gdzie kompleks lolity spotyka się z fantazjami o dominatrix? Poszukiwanie odpowiedzi na te pytania uzupełnione zostanie licznymi filmowymi przykładami.

 

20 XI, 15:00 Święte wzory, puste kropki: tatuaż etniczny w Azji Południowo-Wschodniej – Tomasz Madej
Można odnieść wrażenie, że tatuaż przeżywa kulturowy renesans, jednak wiedza o jego pierwotnym znaczeniu i roli, jaką pełnił w społeczeństwach wydaje się być znikoma. Aby odszukać jego prawdziwe znaczenie udamy się do Azji Południowo-Wschodniej, do szamanów w archipelagu Mentawai, i mistrzów tatuażu w Tajlandii, gdzie tradycja pokrywania ciała magicznymi wzorami jest jedną z najstarszych na świecie. W trakcie wykładu zostaną zaprezentowane zestawy do tatuowania z kolekcji autora.

Tatuaż

© Tomasz Madej

 

Wszystkie wykłady odbędą się w Muzeum Azji i Pacyfiku na ul. Solec 24.
Panel dyskusyjny 18 listopada zorganizowany zostanie na Uniwersytecie Warszawskim – sala 200 (II piętro) w budynku Samorządu Studentów, Mały Dziedziniec UW (Kampus Główny), ul. Krakowskie Przedmieście 24.

Partnerami Akademii Azjatyckiej są Queer UW i Muzeum Azji i Pacyfiku. Wstęp wolny, wykłady nie będą czasowo kolidować z projekcjami festiwalowymi.

piecsmakow.pl/akademia

 

8. edycja festiwalu odbędzie się w Warszawie w kinach Muranów, Luna i MSN w dniach 12-20 listopada.
Replika: Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu (21-27 listopada).

Organizator: Fundacja Sztuki Arteria

Sponsorzy: Asia Travel, Hong Kong ETO

Patroni medialni: FilmWeb, TVP2, CoJestGrane, TVP Kultura, Tygodnik Powszechny, AMS, Gazeta.pl Warszawa, Tokfm, Podróże, Kukbuk, KINO, Hiro, Aktivist, EKRANy, QUEER.pl, Feminoteka, 5kilo kultury, Trendy Kultury, IRKA, Replika, etnosystem.pl, Popmoderna, Dzika Banda, Magazyn Kulturalny, Plac Defilad, wazji.pl, Japonia-online, CSPA

Partnerzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Japan Foundation, Ambasada Tajlandii, Kinoplex.pl, TR Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Kino Muranów, Kino Luna, Kino Nowe Horyzonty, Muzeum Azji i Pacyfiku, Południk Zero, Bar Prasowy, Sen Pszczoły Lof Hotel, Queer UW

 

www.piecsmakow.pl

Opublikowane w

Program 8. edycji Festiwalu Filmowego Pięć Smaków

8 Festiwal Filmowy Pięć SmakówPrezentujemy program 8. edycji Festiwalu Filmowego Pięć Smaków, jedynego w Polsce i tej części Europy przeglądu kina z Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Odbędzie się on w dniach 12-20 listopada w Warszawie (Muranów, Luna, MSN), a następnie pojedzie do Wrocławia (21-27 XI, Kino Nowe Horyzonty) oraz Braniewa (28-29 XI, Braniewskie Centrum Kultury).

Bilety na wszystkie seanse w sprzedaży na www.piecsmakow.pl.

Po raz pierwszy festiwal będzie miał też swoją muzyczną odsłonę – cykl RADIO AZJA to trzy koncerty znakomitych alternatywnych wykonawców z Korei Płd, Japonii i Chin. W TR Warszawa zagrają Be-Being: Li & Sa (20 X), Hiromichi Sakamoto (27 XI) oraz DaWangGang (8 XII).

Jak co roku, repertuar Pięciu Smaków łączy skrajności: szalone kino gatunkowe i awangardowe autorskie obrazy, epickie produkcje i kameralne kino niezależne, wysokojakościową rozrywkę i filmy zaangażowane społecznie. Skrajności dostrzec można już w filmie, którego uroczysty pokaz otworzy festiwal. „Dama z Seulu” Jina Janga to połączenie wysokiej jakości kryminału z psychologicznym dramatem, którego bohaterem jest znakomity policjant,  czujący się… kobietą, zamkniętą w doskonałym, lecz męskim ciele.

Pokazem wieńczącym 8. Pięć Smaków będzie epicki fresk „Złoty wiek” w reżyserii legendarnej reżyserki z Hongkongu, Ann Hui. Jest to pokazana w Wenecji i wystawiona do wyścigu po Oscara biografia Xiao Hong – wybitnej pisarki z lat 20. i 30. XX wieku, w którą wcieliła się Chinka Tang Wei, pamiętna z „Ostrożnie pożądanie” Anga Lee.

Dama z Seulu

Dama z Seulu, reż. Jin Jang

Tegoroczny program festiwalu został podzielony na cztery sekcje, uzupełnione pokazami specjalnymi oraz wydarzeniami towarzyszącymi. Nowe Kino Azji to sekcja konkursowa, w której zwycięzcę 8. Festiwalu Filmowego Pięć Smaków wybierze 11-osobowe People’s Jury, w skład którego wchodzą miłośnicy kina azjatyckiego z całej Polski.
W programie znajdują się najciekawsze dzieła kina autorskiego, realizowane przez nowe nazwiska i wschodzące gwiazdy, filmy nagradzane na lokalnych azjatyckich festiwalach, a także te, które zdążyły już odnieść sukces międzynarodowy. W zestawieniu dziesięciu innowacyjnych i niebanalnych obrazów, będących istotnym głosem w kwestii kondycji Dalekiego Wschodu, znalazły się m.in. zwycięzca sekcji Horyzonty na tegorocznym festiwalu w Wenecji, kafkowski dramat sądowy „Proces” Chaitanya Tamhanego; diagnozująca problemy koreańskiego społeczeństwa historia o dojrzewaniu, miłości i przemocy „Nocny lot” Leesong Hee-ila oraz porażające wizualnie wietnamskie „2030: Woda” Nghiem-Minh Nguyen-Vo – połączenie fantastyki naukowej z kinem apokaliptycznym, thrillerem i melodramatem.

nocny lot

Nocny lot, reż. Leesong Hee-il

Queer Azja to sekcja FOCUS, mająca w tym roku charakter międzykulturowy i obejmująca przegląd najciekawszego kina z nurtu LGBTI Azji Wschodniej i Południowo Wschodniej z ostatnich dwóch lat. W ramach tej sekcji pokazane zostaną filmy m.in. z Tajlandii („Będzie lepiej”, reż. Tanwarin Sukkhapisit),Sri Lanki („Tajemnica kwiatu plumerii” reż. Visakesa Chandrasekaram) oraz Nepalu („Taniec Orchidei”, reż. Subarna Thapa). Od początku istnienia festiwalu jego celem jest wzmacnianie postawy tolerancji i otwartości, sekcja ta jest kontynuacją tego kierunku.

Tajemnica kwiatu

Tajemnica kwiatu plumerii, reż. Visakesa Chandrasekaram

 

Sekcją Na Dzikim Wschodzie to z kolei refleksja nad nośnością westernu – klasycznego hollywoodzkiego gatunku oraz kierunkiem, w którym podąża światowe kino, coraz śmielej zestawiające ze sobą odmienne tradycje i konwencje. Melancholijnie piękne „Bez przebaczenia” Lee Sang-ila to remake słynnego westernu Clinta Eastwooda przeniesiony w realia japońskie. „Wygnani” bohatera zeszłorocznych Pięciu Smaków Johnniego To – gangsterki dramat o westernowej duszy, czerpiący inspirację z filmów Sergio Leone. Z kolei opowiadające o kulinarnych zwyczajach Japończyków  „Tampopo” Juzo Itamiego należy nazwać perłą kina, zupełnie w Polsce nieznaną.

Stały element festiwalu, Kino Grozy, w tym roku będzie reprezentowane wyjątkowo licznie i po raz pierwszy w historii festiwalu zostanie objęte plebiscytem publiczności. Azja niezmiennie dostarcza mocnych wrażeń, a horrory i thrillery okazują się doskonałą formą do opowiadania o współczesności, z czego filmowcy korzystają bez ograniczeń i z ogromną fantazją.  Wyjątkowym wydarzeniem będzie popularna wśród widzów Japońska Noc Grozy – potrójna porcja mocnych wrażeń serwowana przez mistrzów kina z Kraju Kwitnącej Wiśni: Sabu („Miss Zombie”), Takashiego Miike („Po twoim trupie”) i Siona Sono („Zabawmy się w piekle”).

Atrakcyjne tytuły czekają wśród Pokazów Specjalnych, premierowych filmów utytułowanych autorów. Bohater retrospektywy ubiegłorocznych Pięciu Smaków, Tetsuya Nakashima, wraca z „Kanako w krainie czarów” – potężną filmową petardą, montowaną w zawrotnym tempie bezlitosną refleksją nad kondycją współczesnego świata. Gwałtowną wizję prezentuje także „Raid 2: Bardacha” Garetha Evansa, olśniewająca realizacyjnie kontynuacja indonezyjskiego przeboju, który stał się objawieniem dla miłośników kina sztuk walk. Niezwykłą hybrydą fabuły i dokumentu jest „Fabryka dzieci” Eduardo Roya Jr, wejrzenie w jeden dzień życia największego szpitala położniczego w Manili.

Kanako

 Kanako w krainie czarów, reż. Tetsua Nakashima

 

Już po raz drugi zaprezentujemy Fresh Wave, zestaw najlepszych krótkich metraży najmłodszego pokolenia filmowców z Hongkongu, wybranych spośród laureatów projektu Fresh Wave, realizowanego od 2005 roku, pod patronatem Johnniego To i Hong Kong Arts Development Council. Warto się przekonać, co potrafią twórcy pochodzący z tak zasłużonego dla współczesnego filmu miejsca. Dodatkowy pokaz tych filmów odbędzie się w kinie Atropos  (w Państwowym Muzeum Etnograficznym).

Pięć Smaków to także Wydarzenia Towarzyszące. W Muzeum Azji i Pacyfiku zaprezentowany zostanie cykl wykładów „Ciało i seksualność w Azji’, będący naturalnym przedłużeniem sekcji Queer Azja. W programie m.in. wykłady o erotycznych fetyszach w japońskiej popkulturze oraz o tatuażach etnicznych w Azji Południowo-Wschodniej.

W Barze Prasowym i Południku Zero odbywać się będą bezpłatne pokazy filmów zebrane pod hasłem „Azja w obiektywie” – spojrzenie polskich filmowców na Daleki Wschód. Po seansach zapraszamy na spotkania z twórcami.

Szansą na lepsze poznanie Azji będzie także AZJAGRA. W programie japońska kendama, bierki mikado, chiński tangram, tybetańskie do tse, wietnamskie b u cua cá cop oraz wiele innych gier i zabaw z Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. AZJAGRA to zawody, konkursy i aktywności rozwijające sprawności manualne, spostrzegawczość, refleks, wyobraźnię oraz kreatywność.

Unikatowym wydarzeniem będzie również organizowane po raz pierwszy Wietnamskie Kino Samochodowe. Na parkingu przy Centrum Handlowym Marywilska 44 odbędzie się pokaz filmu ”2030: Woda” Nghiem-Minh Nguyen-Vo.

LISTA WSZYSTKICH FILMÓW festiwalu ZNAJDUJE SIĘ TUTAJ

 

Pokazy odbywać się będą w kinach Muranów (bilety w cenie 13-17 zł), Luna (bilety w cenie 13-17 zł) oraz w MSNie (bilety w cenie 15 zł). Wybrane filmy zobaczyć będzie także można na platformie Kinoplex.pl

 

Organizator: Fundacja Sztuki Arteria

Sponsorzy: Asia Travel, Hong Kong ETO

Patroni medialni: FilmWeb, TVP2, CoJestGrane, TVP Kultura, Tygodnik Powszechny, AMS, Gazeta.pl Warszawa, Tokfm, Podróże, Kukbuk, KINO, Hiro, Aktivist, EKRANy, QUEER.pl, Feminoteka, 5kilo kultury, Trendy Kultury, IRKA, Replika, etnosystem.pl, Popmoderna, Dzika Banda, Magazyn Kulturalny, Plac Defilad, wazji.pl, Japonia-online, CSPA

Partnerzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Japan Foundation, Ambasada Tajlandii, Kinoplex.pl, TR Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Kino Muranów, Kino Luna, Kino Nowe Horyzonty, Muzeum Azji i Pacyfiku, Południk Zero, Bar Prasowy, Sen Pszczoły Lof Hotel, Queer UW

Opublikowane w

O najnowszej powieści Ingi Iwasiów ,,W powietrzu” pisze Aleksandra Magryta

,,W powietrzu” unosi się w powietrzu. I przenika oczami w głąb ciała. I ciało czuje i chce więcej i więcej. Smakuje, dotyka i budzi. Budzi tomagochi. A potem rozkłada na części.  I konstruuje na nowo. A w powietrzu unosi się wciąż…

Iwasiow_W_powietrzu_front

 

,,W powietrzu”

Autorka: Inga Iwasiów

Wydawnictwo: Wielka Litera, 2014

Książka posiada matronat Feminoteki

Kupując książkę w Księgarni Feminoteki 

wspierasz działania na rzecz praw kobiet

 

Najnowsza powieść Ingi Iwasiów ,,W powietrzu” kusi swoją niesamowitością i niesłychanie dobrym stylem pisarskim.  Główną bohaterką jest dziewczyna, która za pośrednictwem narracji pierwszoosobowej wprowadza czytelniczki i czytelników w najintymniejsze szczegóły swego życia.  Nie jest to bynajmniej romans z zarysowaną prostą i heteronormatywną fabułą. Historia ta  jest wielowątkowa i rozciągnięta w czasie, który dostarcza bogatej konstrukcji osobowości centralnej postaci powieści. Główna bohaterka rozpoczyna swą opowieść od… Pani-Cioci-Królowej, do  której ,,dużych, wyraźnie podniesionych przez bardotkę piersi” chciałaby się przytulić. Jest to przedszkolanka, pierwsza miłość. A po niej przychodzą nauczycielki – polonistki. A potem kolejne. A wraz z nimi inne potrzeby – już nie tylko chęć przytulania. Te kobiety są… różne. Niektóre z nich mają długie włosy. A długie włosy można ciągnąć i za ich pomocą ustawić kobietę w wygodniej pozycji. A gdy ta długowłosa liże, to można ją szarpać i głaskać.

Iwasiów w swojej najnowszej powieści dekonstruuje obraz patriarchalno-homofobicznego społeczeństwa. Jedną z bohaterek jest nauczycielka  biologii z liceum, która niczym ksiądz Oko straszy genderem – cywilizacją śmierci: ,,Odmalowała przed nami sugestywnie odrażające wizerunki homoseksualistów, konsekwentnie zwanych przez nią pederastami. (…) Byli też ekshibicjoniści. Właśnie. Po tych lekcjach trudno byłoby ulegać przedmałżeńskim pokusom. Stawiałoby to człowieka w jednym rzędzie z sadystami, zoofilami i pederastami nietrzymającymi kału.”
Iwasiów obśmiewa stereotypy wynikające z braku edukacji seksualnej. Jeden z mitów dotyczy antykoncepcji, której stosowanie powoduje, że kobietom rosną wąsy i znikają piersi, a na koniec odpada nos.

„W powietrzu” jest oddaniem nastrojów i emocji panujących w Polsce. Dotyczą one dylematów dotyczących przerwania ciąży, czy też wiktymizacji osób biseksualnych. Rzecz można, powieść Iwasiów jest wędrówką po krętej ścieżce socjalizacji, którą trzeba przejść.

Przeczytaj fragment powieści.

Aleksandra Magryta – działaczka feministyczna, germanistka, literaturoznawczyni. Współorganizowała pięć ostatnich Warszawskich Manif.  Studiowała na kierunku gender studies (studia podyplomowe) w PAN. W Femino- tece jest koordynatorką projektu „Staying Safe Online: Gender and Safety on the Internet”.

Opublikowane w

Warszawa: Koncert Mykki Blanco w Basenie

MYKKI-BLANCO---PLAKAT-na-netKlub Basen 11 listopada uczci w nieco szerszym kontekście, koncertem Mykki Blanco, artysty przełamującym granice tożsamości i przynależności, które decydują o rozmiarach wolności każdego z nas.

Mykki Blanco to kobiece alter-ego rapera Michaela Davida Quattlebaum Jr. Kontrowersyjny i niezależny, niepowtarzalny na scenie.Jest czołowym przedstawicielem nowojorskiej sceny queer-rapowej, zjawiska nowego i niezwykłego w zdominowanym przez kult macho hip-hopie. Beaty pod jego teksty robią najlepsi- Flosstradamus, Matrixxman, Sinden, Gatekeeper, Brenmar, Boody czy Gobby.
Pomimo, iż jego przygoda z hip hopem zaczęła się stosunkowo niedawno, artysta już teraz stawiany jest koło takich muzyków jak A$AP Rocky, Kendrick Lamar czy Das Racist.

11.11 Basen / Warszawa
Mykki Blanco
support: Gobby, Małe Miasta
bilety: 49/60pln
dostępne: salony Empik, Media Markt, Saturn, sieci www.eventim,pl,www.ebilet.pl, www.ticketpro.pl, www.biletomat.pl, www.evenea.pl

Opublikowane w

WARSZAWA: Kiedy raj staje się piekłem – spotkanie z Christiną Krüsi

raj byl moim pieklemRaj był moim piekłem
Autorka: Christina Krüsi
Muza, 2014

Budująca opowieść o odkrywaniu uroków życia nawet po najtrudniejszych przeżyciach. Spotkanie z Christiną Krüsi, autorką książki.

 

Wrzenie świata. Gałczyńskiego 7, 00-362 Warszawa

28 października, godz. 19:00

 

Christina Krüsi w dzieciństwie była wykorzystywana przez tych, których obdarzyła zaufaniem. Dziś, jako dorosła osoba sama walczy z molestowaniem najmłodszych. Jej książka “Raj był moim piekłem” pojawi się w polskich księgarniach 22 października, zaś już 28 październik o godz. 19.00 w księgarni Wrzenie Świata autorka spotka się z czytelnikami.
Spotkanie będzie tłumaczone z języka niemieckiego.

Spotkanie poprowadzi Tomasz Ososiński, germanista, poeta i filolog klasyczny.

Pierwsze lata dzieciństwa Christina Krüsi spędza niczym w raju – jej rodzice prowadzą pracę misyjną na rzecz organizacji Wycliffe w Boliwii. Raj jednak zmienia się nagle w piekło, gdy podczas tajnego rytuału sześcioletnia Christina zostaje naznaczona jako „wybrana”. Od tej pory traktowana jest jak bezwolna ofiara i wykorzystywana seksualnie przez misjonarzy. W wieku 11 lat wraca do Szwajcarii i dopiero tu podejmuje decyzję aby przemówić i wydać przestępców, pomimo wstydu, lęku oraz zagrożenia, jakie może ściągnąć na rodzinę.

Autorka długo dojrzewała do decyzji, aby spisać swoje dramatyczne wspomnienia i wydać książkę. Chciała odrzucić przeszłość i prawdę, po prostu cieszyć się normalnym życiem, jednak w końcu uwierzyła, że jej opowieść może być nie tylko sposobem na pokonanie własnych demonów z przeszłości, ale również uniwersalnym wsparciem, dla tych których dotknął podobny los.

“Raj był moim piekłem” to przejmująca opowieść o utracie niewinności i powolnym odzyskiwaniu godności. To także wzruszający obraz kobiety, która nie poddała się w drodze do odnalezienia wewnętrznej wolności i spokoju. Książkę można traktować jako wyznanie osoby spełnionej pomimo osobistych tragedii. Christina przyznaje, że kocha życie i ludzi – “Marzę o lepszym świecie, w którym wszystkie dzieci mogą dorastać bezpiecznie. Żyję dla tego marzenia” – podkreśla autorka.

„Odważyłam się stawić czoła swojemu piekłu. Jako dorosła kobieta musiałam ponownie spojrzeć prosto w paskudnie wykrzywione oblicze mojego strasznego dzieciństwa. Nauczyłam się akceptować samą siebie taką, jaka jestem, ze wszystkim, co mnie spotkało ” – pisze Christina Krüsi

Christina Krüsi, urodzona w 1968 roku w Szwajcarii, spędziła dzieciństwo w boliwijskiej puszczy, dokąd jej rodzice zostali posłani przez organizację Wycliffe jako tłumacze Biblii. Po powrocie do ojczyzny studiowała zarządzanie edukacją, a obecnie działa zawodowo głównie na polu sztuki i zarządzania konfliktami. Prowadzi stowarzyszenie Christina Krüsi Foundation walczące z nadużyciem seksualnym wobec dzieci. Ma dwóch dorosłych synów, mieszka w Zurychu.

Opublikowane w

„Dostałam dużą dawkę sisterhoodu i swobodnie oraz niewymuszenie wykreowane postaci” – Natalia Skoczylas recenzuje We are the best! Lukasa Moodyssona

we are the best moodyssonWe are the best!

reż. Lukas Moodysson, wyst. Mira Barkhammar, Mira Grosin, Liv LeMoyne

Szwecja, Dania 2014

premiera polska: 24.10.2014

 

Co by było gdybyśmy nie mieli w głowie z góry utartych schematów? Gdybyśmy poświęcili chwilkę na zdziwienie zastanymi oczywistościami? Zapewne większość osób by się pogubiła.

Ale nie bohaterki najnowszego filmu Lucasa Moodyssona ‘We Are the Best!” osadzonego w Sztokholmie lat ’80. Klara i Bobo słuchają szwedzkiego punka, same ścięły sobie na krótko włosy, noszą powyciągane swetry i nie boją się pytać ‘dlaczego?’ głośno i donośnie. Dlaczego nie możemy mieć zespołu? Dlaczego nie zadzwonić do chłopaków z zespołu punkowego, z którymi przeczytały wywiad w gazecie? Dlaczego nie mogą dostać za darmo frytek skoro są głodne, a restauracja i tak generuje wielkie zyski? Dlaczego nie brać z ulicy śmieci, skoro komuś się już nie przydadzą a im tak? Są szczere i bezpretensjonalne, ale nie agresywne. Denerwują je ćwiczenia na wfie, to spontanicznie tworzą piosenkę o wrednym sporcie. A później namawiają do partycypacji Hedvigę, grzeczną i bogobojną dziewczynę, która nie ma znajomych, bo przecież ‘to polityczne stawać po stronie słabszych’. Nie trzeba wiedzieć wszystkiego i być dorosłym, aby czuć. A one czują bardzo dużo i nie dają się stłamsić. Mówią.

Mocnymi stronami filmu są jego tempo, muzyka i dialogi. Żadnych dłużyzn, niekiedy wręcz gagi, które nie zmierzają do jakiś konkretnych happy-endów. Przyjemność oglądania płynie z samego oglądania, fabuła jest prosta i w większości radosna. Nie znaczy to, że dziewczyny nie mają problemów i smutków, ale reagują na nie w sposób bezczelny i naturalny – ‘na tym polega punk!’. Zabierając się za film, nieco bałam się tanich wzruszeń i patosu. Zamiast tego dostałam dużą dawkę sisterhoodu i swobodnie oraz niewymuszenie wykreowane postaci. W obsadzie pojawił się poza debiutującymi głównymi bohaterkami, także: David Dencik (znany z m.in. „Szpieg”, „Braterstwo”) w roli nieco zwariowanego ojca Klary.

Lukas Moodysson, zarówno reżyser jak i scenarzysta filmu, z niezwykłą wrażliwością i spostrzegawczością przedstawia bohaterki i elementy dorastania. Klara, Bobo i Hedviga różnią się temperamentami, mówią i zachowują się zgodnie z tym czego można oczekiwać po dziewczynach w ich wieku, nie ma tu atmosfery zadęcia starych-malutkich, ani grama przesady.

Myślę, że ‘We Are the Best!” to film, który może spodobać się każdej grupie wiekowej. Mi było po nim bardzo wesoło, choć z odrobiną zazdrości, że takich koleżanek w gimnazjum nie miałam…

Natalia Skoczylas: Studentka prawa na Uniwersytecie Warszawskim, pisze pracę magisterską z zakresu kryminologii. Uczestniczy w projekcie badawczym dotyczącym odbywania kary pozbawienia wolności przez cudzoziemców w Polsce. W Feminotece zajmuje się tworzeniem podstrony prawnej.

Copyright © 2024 Fundacja Feminoteka | Powered by Fundacja Feminoteka