TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Nadia Murad i Denis Mukwege, walczący z przemocą seksualną jako taktyką wojenną, laureatami Pokojowej Nagrody Nobla

Pokojową Nagrodę Nobla otrzymali wspólnie „za wysiłki, aby położyć kres przemocy seksualnej jako taktykę wojenną i konfliktów zbrojnych” na całym świecie.

Nadia Murad, działaczka społeczna, pochodzi z wioski Kaudż koło Sindżaru w północnym Iraku, którą latem 2014 r. zaatakowało tzw. Państwo Islamskie (ISIS). Jest jedną z około 3000 dziewcząt i kobiet jezydek, które padły ofiarą gwałtu i innych nadużyć ze strony żołnierzy. Nadużycia były systematyczne i stanowiły część strategii militarnej. Służyły jako broń w walce z jezydami i innymi mniejszościami religijnymi. Murad ostatecznie uciekła do Niemiec, gdzie towarzyszy jej rodzeństwo. Zajęła się nagłaśnianiem tragedii jezydów. W 2016 roku, w wieku zaledwie 23 lat, została mianowana pierwszym ambasadorem dobrej woli ONZ ds. Godności Osób, które przeżyły handel ludźmi.

Denis Mukwege to kongijski ginekolog, który bezpłatnie pomaga kobietom okaleczonym podczas gwałtów, które są stałą taktyką wojenną w tym pogrążonym w chaosie regionie. Dr Mukwege i jego personel leczyli tysiące pacjentek, które padły ofiarą tych ataków. Wielokrotnie potępiał bezkarność gwałcicieli za masowe gwałty i krytykował kongijski rząd i inne kraje za to, że nie zrobiły wystarczająco dużo, aby powstrzymać stosowanie przemocy seksualnej wobec kobiet jako taktyki i broni wojennej.

Źródło: TimesNow, Gazeta Wyborcza, The Guardian

Malala Yousafzai laureatką Pokojowej Nagrody Nobla!

 

Malala Yousafzai, pakistańska aktywistka, działająca na rzecz dostępu do edukacji oraz praw kobiet, otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla! Ma 17 lat.

Jest znana z działalności na rzecz kobiet. Na początku 2009 roku zaczęła pisać na blogu pod pseudonimem Gul Makai o swoich doświadczeniach jako uczennica w Wadi-e Swat, jak talibowie zmuszają do zamykania szkoły prywatne po zakazie edukacji dziewcząt. Opowiadała się za prawem kobiet do edukacji, wolności i decydowania o własnym losie w dolinie Swat, gdzie mieszkała i gdzie pakistańscy talibowie sprzeciwiali się prawu dziewcząt do edukacji.

Świat zobaczył Malalę po raz pierwszy w 2009 r. w filmie dokumentalnym o talibskim terrorze w dolinie Swat, nakręconym przez reportera „New York Timesa” Adama Ellicka. „Chciałabym się uczyć i może zostać lekarzem” – mówi 11-letnia wówczas Malala i wybucha dziecięcym płaczem. Patrząc wielkimi brązowymi oczyma prosto w kamerę, opowiada: „Na świecie dziewczynki chodzą do szkoły bez żadnych problemów i niczego się nie boją. My, chodząc do szkoły, boimy się talibów. Boimy się ich, bo mogą nas zabić, mogą polać nam twarz kwasem, mogą z nami zrobić wszystko, co tylko zechcą”.Ponadpółgodzinny dokument pokazuje, jak talibowie wprowadzali swoje porządki w pakistańskiej Szwajcarii (tak – z racji pięknych krajobrazów – zwykło się nazywać dolinę Swat). I dlaczego nie wszyscy dali się zastraszyć. Malala jest w nim drugoplanową bohaterką. W 2012 roku została postrzelona w głowę i szyję przez zamachowców talibów. Oprócz niej w ataku ucierpiały jeszcze dwie dziewczyny.Drugim laureatem został Kailash Satyarthi z Indii, który w swej działalności skupia się na walce z wykorzystywaniem dzieci dla korzyści finansowych. W przeszłości przyczynił się również do rozwoju ważnych konwencji międzynarodowych w zakresie praw dziecka.

 

Tu kupisz ksiązkę o Malali Yousafzai