TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY
Телефон для жінок, які зазнають насильства
CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00
Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00
Samo Dobro to marka kosmetyczna fundacji Feminoteka.
„Zło dobrem zwyciężaj” to nasze hasło, bo cały zysk ze sprzedaży wszystkich produktów przeznaczamy na pomoc kobietom doświadczającym przemocy!
Źródło tekstu i zdjęć: Instagram
Piosenkarka Kesha, 3 kwietnia napisała na swoim Instagramie:
„Zatem zaoferowano mi wolność JEŚLI skłamię. Musiałabym publicznie przeprosić i powiedzieć, że nigdy nie zostałam zgwałcona. WŁAŚNIE TO dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Nigdy nie będę ukrywać PRAWDY. Wolałabym pozwolić, żeby prawda zniszczyła moją karierę niż kiedykolwiek ponownie skłamać dla potwora.”
Tłumaczenie: Julia Maciocha
Uniwersytet Columbia pozwany w sprawie o molestowanie seksualne
Autor: Rick Rojas
Źródło tekstu i zdjęcia: The New York Times
Enrichetta Ravina myślała, że profesor jest jej mentorem, że chciał pomóc jej uzyskać dostęp do bezcennej składnicy wiedzy – bazydanych z informacjami o tym, jak pracownicy inwestują swoje oszczędności emerytalne. Jej projekt badawczy, jak wierzyła, miał pomóc jej uzyskać stały etat wykładowczyni w Columbia Business School.
Wkrótce jednak rozpoczęły się niejednoznaczne aluzje.
Profesor opowiadał jej o oglądaniu pornografii
i o swoich seksualnych odkryciach. Zaczął się do niej przystawiać, mówić do niej „kociaku”.
Przez cały czas – opowiada Enrichetta Ravina – udawało mu się ograniczać jej dostęp do cennych danych.
W aktach sprawy założonej 22 marca w Sądzie Okręgowym, pani Ravina zeznaje, iż wielokrotnie zgłaszała sprawę odpowiednim organom uniwersyteckim, skąd odsyłano ją z kwitkiem i lekceważono zarzuty. Pani Ravina stała się ofiarą dyskryminacji ze względu na płeć oraz molestowania seksualnego, za co żąda ponad 20 milionów dolarów odszkodowania za straty moralne. Prosi także o więcej czasu na ubieganie się o etat wykładowczyni.
― Nigdy nie chciałam znaleźć się w takiej sytuacji, ale było to jedyne wyjście, które mi pozostało ― powiedziała
w marcowym wywiadzie pani Ravina, która zajmuje stanowisko adjuktki na Wydziale Ekonomii i Finansów w szkole biznesu od 2008 roku. ― Poczułam się naprawdę oszukana ― mówi pani Ravina. Myślałam, że Uniwersytet zajmie się rozwiązaniem tej sprawy, jak powinien.
Na początku maja 2014 roku pani Lawina złożyła formalne doniesienie w Radzie Wydziału oraz w administracji uczelni ― czytamy w aktach sprawy. Dziekan nazwał sytuację, w której znalazła się kobieta „operą mydlaną”.
Inni poradzili jej, żeby wycofała skargę i zrezygnowała ze swojego projektu badawczego. W listopadzie 2014 roku biuro uczelni ― która, notabene, utrzymuje, iż działa w zgodzie z Dziewiątą Poprawką, to jest chroni pracowników jednostek naukowych przed dyskryminacją ze względu na płeć ― orzekło, że w postępowaniu profesora nie ma żadnych nieprawidłowości.
Pracownicy Uniwersytetu poinformowali panią Ravinę w czerwcu, iż zostanie ona przeniesiona na płatny urlop naukowy na rok akademicki 2015-2016. W tym okresie obiecano przedsięwziąć działania w kierunku przyznania poszkodowanej etatu profesorskiego. We wrześniu urlop został odwołany, w grudniu zaś poinformowano ją,
że proces przyznania jej etatu rozpoczął się i przebiega w trybie przyspieszonym. Teraz pozostało jej mniej czasu
na przygotowanie, dlatego pani Ravina przewiduje, że jej szanse otrzymania etatu znacznie zmaleją.
Zarząd uczelni odmówił komentowania sprawy pani Raviny ze względu na toczący się proces, oświadczył jednak,
iż traktuje zarzuty o molestowanie „z najwyższą powagą”.
W ramach prowadzonych badań pani Ravina analizuje zestawy danych, w oparciu o które śledzi indywidualne decyzje finansowe w poszczególnych gospodarstwach domowych.
W roku akademickim 2009-10 ― czytamy w aktach sprawy ― Geert Bekaert, który od roku 2000 pełni funkcję profesora na wydziale Finansów i Ekonomii Uniwersytetu Columbia, zaproponował pani Ravinie, że pomoże jej uzyskać dostęp do dużej bazy danych, ze względu na swoje bliskie relacje z firmą, która dane te posiadała.
W treści umowy, którą pani Ravina zawarła z firmą zastrzegano, że firma może cofnąć dostęp. Pan Bekaert mógł wywrzeć na nich wpływ, żeby tak zrobili ― mówi pani Ravina.
Badaczka spędziła ponad dwa lata na przygotowaniu danych do swojego badania. Kiedy dotarła do punktu,
w którym odebranie jej dostępu poważnie zaburzyłoby kontynuację całego projektu, rozpoczęło się molestowanie
ze strony pana Bekaerta.
Kiedy badaczka odrzuciła zaloty profesora, ten wziął na niej odwet, opóźniając i utrudniając postępy w jej pracy.
W pewnym momencie powiedział, że jeśli kobieta będzie dla niego „milsza”, pozwoli, aby jej praca postępowała szybciej.
Pani Ravina złożyła oddzielną skargę na dręczyciela.
W środę 23 marca pan Bekaert zaprzeczył wszystkiemu oraz podkreślił, że zarzuty zostały wcześniej przeanalizowane przez instytucje uniwersyteckie i określone jako bezpodstawne.
„Jestem zniesmaczony odkryciem, że moja koleżanka po fachu ― nigdy bowiem nie byłem jej zwierzchnikiem ani promotorem ― wymyśla podobne oszczerstwa, żeby zniszczyć moją reputację” ― napisał w e-mailowym oświadczeniu pan Bekaert.
„Tak naprawdę ― dodaje ― jest to smutne potwierdzenie słów Stephena Kinga: żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary”.
„Przez wiele lat ― pisze napastnik ― pracowaliśmy wspólnie na zestawie danych, które otrzymałem z firmy,
dla której pracowałem. W zamian pani Ravina fabrykuje serię całkowicie fałszywych oskarżeń na mój temat.
Część z nich dodana została dopiero dziś, słyszę o nich po raz pierwszy”.
Według słów pani Raviny, trauma, której doświadczyła nie tylko zniszczyła reputację zawodową badaczki, ale także wyniszczyła kobietę psychicznie. Jak czytamy w aktach sprawy „emocjonale cierpienie było tak silne, że przez ostatnie dwa lata pani Ravina co tydzień spotykała się z psychiatrą, który pomagał jej radzić sobie z objawami”. Psychiatra zeznał, że pacjentka zaczęła chorować na nerwicę lękową.
― Myślę, że moja historia jest okropna, ale wydaje mi sie, że mnóstwo kobiet musi stawiać czoła podobnym sytuacjom ― mówi pani Ravina. ― Uczelnia mnie zawiodła, i mogła zawieść więcej ofiar w ten sam sposób.
Tłumaczenie: Ola Gocławska
Edukacja przeciwprzemocowa od przedszkola, jednolita metodologia diagnostyczna stworzona przez zespół ekspercki czy tworzenie budżetów zadaniowych z procentowym gwarantowaniem środków na dane cele, to jedne z wielu rekomendacji, które opracowane zostały podczas seminarium „Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet” 22 marca w Zielonej Górze.
Seminarium było elementem ogólnopolskiego projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, którego Lubuskie Stowarzyszenie na rzecz Kobiet BABA jest partnerką. Ponadto w organizację seminarium włączyły się: Katedra Pedagogiki Specjalnej i Profilaktyki na Wydziale Pedagogiki, Psychologii i Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego oraz Koło Naukowe Studentów Psychologii UZ „Przeciwko Przemocy”.
W programie seminarium „Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet” znalazły się następujące wystąpienia:
W części warsztatowo-dyskusyjnej poświęconej następującym zagadnieniom:
zabrali głos m.in. prof. dr hab. Grażyna Miłkowska kierownik Katedry Pedagogiki Specjalnej i Profilaktyki, dr Anita Kucharska-Dziedzic, prezeska Lubuskiego Stowarzyszenia na rzecz Kobiet BABA, dr Alfred Staszak, Prokurator Okręgowy w Zielonej Górze, Justyna Pecyna, prokurator Prokuratury Rejonowej w Zielonej Górze, Monika Olejnik, sędzia Sądu Rejonowego w Zielonej Górze, podinspektor Mariusz Olejniczak z Komendy Miejskiej Policji w Zielonej Górze, Lidia Gryko, zastępczyni naczelnika Wydziału Oświaty i Spraw Społecznych Urzędu Miasta Zielona Góra, przedstawiciele ośrodków pomocy społecznej w Zielonej Górze i Nowej Soli, Terenowego Komitetu Obrony Praw Dziecka w Zielonej Górze, Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Zielonej Górze, zespołów interdyscyplinarnych. Domu Pomocy Społecznej w Zielonej Górze oraz naukowcy i studenci Wydziału Pedagogiki, Psychologii i Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego, przedstawiciele organizacji pozarządowych, mediów oraz zielonogórskich parlamentarzystów. Łącznie listę obecności podpisało 51 osób.
Zgłoszone rekomendacje dotyczyły poprawy efektywności działań przeciwprzemocowych na poziomie lokalnym, zwłaszcza w zakresie niwelowania luk ustawowych i braku kompatybilności działań różnych instytucji.
Najważniejsze rekomendacje ze względu na grupę problemową:
DIAGNOZA
– powinna obowiązywać jednolita metodologia diagnostyczna stworzona przez zespół ekspercki, złożony z naukowców i praktyków po stronie samorządowej dla danego województwa lub kraju dostosowana do różnych poziomów samorządu terytorialnego;
– diagnoza powinna umożliwiać nie tylko stawianie tez i diagnozowanie skali problemu, ale także wyciąganie wniosków i tworzenie ewaluacji końcowej i śródokresowej programów przeciwdziałania przemocy;
– poza liczbą niebieskich kart należy korzystać z danych prokuratur i sądów w zakresie liczby zgłoszonych przestępstw, aktów oskarżenia oraz wyroków (w tym skazujących i nakładających obowiązki na oskarżonego, których wypełnienie umożliwi zawieszenie kary);
– dane do diagnozy winny pochodzić z danego regionu, ogólnokrajowe mogą być tłem pozwalającym na wyodrębnienie lokalnych problemów lub lokalnej specyfiki;
– poszerzona diagnoza powinna obejmować przyczyny zamknięć dotychczasowych postępowań prowadzonych przez zespoły interdyscyplinarne;
ZESPOŁY INTERDYSCYPLINARNE
– lokalny samorząd powinien zapewnić finansowanie działalności zespołów, nie można ludziom dokładać obowiązków, nie zwiększając wynagrodzenia, co najmniej 1 etat powinien być finansowany na obsługę ZI;
– członkami ZI powinni być kierownicy jednostek współpracujących (decyzyjność i prestiż), członkami grup roboczych ich podwładni – praktycy w jednostkach współpracujących (kompetencje i dyspozycyjność).
WSPÓŁPRACA
– na terenie, gdzie brakuje organizacji kobiecych zajmujących się pomocą, interwencją i przeciwdziałaniem przemocy JST powinny szukać współpracy lub opinii dla swoich działań wśród organizacji ogólnopolskich lub regionalnych;
– współpraca z trzecim sektorem powinna odbywać się na każdym poziomie tworzenia i realizacji programów przeciwprzemocowych, w tym większy udział w zadaniach zleconych;
– współpraca powinna obejmować także samorządy prawnicze;
– a także jednostki badawcze i naukowe.
KOMPETENCJE
– finansowanie przez samorządy szkoleń i superwizji osób realizujących zadania wynikające z programu na określonym, stałym poziomie;
– unikanie konfliktu interesów w przypadku osób świadczących pomoc i poradnictwo (nie można jednocześnie udzielać porad bezpłatnie w ramach programu i odpłatnie w ramach własnej działalności pozaprojektowej);
– określone minimum kompetencyjne dla osób pracujących w ramach działań projektowych.
EDUKACJA
– konieczność edukacji prawnej dzieci i dorosłych;
– wspieranie pokrzywdzonych w byciu oskarżycielami posiłkowymi;
– edukacja przeciwprzemocowa od etapu przedszkola;
– gwarantowany czas antenowy na promocję lokalnych działań przeciw przemocy;
– ODN kształcenie nauczycieli w dostrzeganiu śladów przemocy (fizycznych i emocjonalnych);
POMOC i INTERWENCJA
– konieczność opieki psychologicznej nad pokrzywdzonymi na kazdym etapie postepowanie, także na Sali sądowej;
– automatyzm w przyznawaniu pełnomocnika prawnego (tu współpraca z samorządami prawniczymi) oraz obecność na sali sądowej obserwatora z NGO;
– uproszenie druków pouczeń na policji i w prokuraturze;
– zapewnienie przez samorząd wojewódzki stypendiów dla lekarzy specjalności brakujących na danym terenie w kontekście nas interesującym (biegli, patolodzy, seksuolodzy, ginekolodzy dziecięcy itp.);
REKOMENDACJE PONADTERYTORIALNE DOTYCZYŁY:
– tworzenia budżetów zadaniowych z procentowym gwarantowaniem środków na dane cele;
– rekonstrukcji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z uwzględnieniem doświadczeń;
– finansowania działań przeciwprzemocowych z tzw. kapslowego;
– w przypadku małoletnich pokrzywdzonych kurator powinien wkraczać automatycznie;
– edukacja prawna i przeciwprzemocowa w podstawie programowej w szkołach;
– dane policji i prokuratury oraz wymiaru sprawiedliwości powinny być podawane z podziałem na płeć niezależnie od wieku sprawcy czy pokrzywdzonego;
Zaproszeni goście otrzymali wydruk raportu: „Monitoring lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci”. Wypracowane pomysły i rekomendacje zostaną wykorzystane przy tworzeniu regionalnych programów przeciwdziałania przemocy. Relacje medialne zamieściły: TVP Gorzów Wielkopolski, Radio Zachód, Radio Zielona Góra oraz Onet.
Debata odbyła się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG.
Stowarzyszenie Łódzki Kongres Kobiet, fundacja Edukabe i fundacja Feminoteka
zapraszają na debatę
„Lokalnie przeciwko przemocy wobec kobiet”
7 kwietnia, godz. 13.00, Urząd Miasta Łodzi,
ul. Piotrkowska 104, Mała Sala Obrad.
Wstęp wolny!
Podczas debaty porozmawiamy o różnych rodzajach przemocy, o jej wpływie na rodzinę, oraz zaprezentujemy wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz z województwa łódzkiego.
Celem spotkania jest także zebranie rekomendacji do przygotowywanego w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” wzorcowego programu antyprzemocowego.
Stowarzyszenie Łódzki Kongres Kobiet powstało w czerwcu 2014 roku, kiedy nieformalna grupa kobiet i mężczyzn, współpracująca ze sobą od dłuższego czasu, postanowiła sformalizować swoje działania. Główne nasze zadania to zapobieganie i przeciwdziałanie wszelkim przejawom dyskryminacji, propagowanie idei równych szans, oraz działania na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn.
Antyprzemocowa Sieć Kobiet to projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami z całego kraju, koordynatorkami polskiej edycji akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising, którego celem jest m.in. lokalne działanie przeciwko przemocy ze względu na płeć.
Fot: Flickr – Elroy Serrao
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji”
przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
Fundacja „Kobiety zmieniają świat”, Dolnośląski Kongres Kobiet i fundacja Feminoteka
serdecznie zapraszają na debatę „Wałbrzych wobec przemocy”
7 kwietnia 2016 r. , godz. 12.00
Sala witrażowa Ratusza, Plac Magistracki 1, Wałbrzych
Celem konferencji jest zaprezentowanie raportu z ogólnopolskich badań 318 lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, opracowanego w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” oraz debata dotycząca działań antyprzemocowych realizowanych w regionie. Szczególny nacisk kładziemy na uwzględnienie perspektywy płci, ponieważ, zgodnie z wszelkimi badaniami, na przemoc w rodzinie i przemoc w związkach intymnych najbardziej narażone są kobiety i dziewczęta.
Nieformalna Grupa Nazywam się Miliard Świdnica, Antyprzemocowa Sieć Kobiet ASK
oraz Fundacja Feminoteka zapraszają na konferencję
„O przemocy bez stereotypów”
8 kwietnia 2016 (piątek), g. 10.00 – 13.00
w Świdnickim Centrum Organizacji Pozarządowych, ul. Długa 33, Świdnica
Celem konferencji jest zaprezentowanie raportu z ogólnopolskich badań 318 lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, opracowanego w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” oraz debata dotycząca działań antyprzemocowych realizowanych w naszym regionie. Szczególny nacisk kładziemy na uwzględnienie perspektywy płci, ponieważ, zgodnie z wszelkimi badaniami, na przemoc w rodzinie i przemoc w związkach intymnych najbardziej narażone są kobiety i dziewczęta.
Wśród gości znajdą się współautorki raportu, prezeska Feminoteki Joanna Piotrowska oraz osoby reprezentujące lokalne instytucje praktycznie zajmujące się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie. Efektem debaty będą rekomendacje do wzorcowego programu przeciwdziałania przemocy.
Udział w konferencji jest bezpłatny.
W razie pytań prosimy o kontakt z Aliną Szeptycką: [email protected]
Grupa nieformalna „One Billion Rising Świdnica” została powołana w 2014 roku do organizacji akcji przeciwko przemocy wobec kobiet One Bilion Rising/Nazywam się Miliard Świdnica. Celem działań grupy jest przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet, edukacja antydyskryminacyjna, wzmocnienie i aktywizacja społeczności lokalnej, szczególnie nastoletnich dziewczyn. Grupa współpracuje blisko z I Liceum Ogólnokształcącym im. J. Kasprowicza w Świdnicy.
Antyprzemocowa Sieć Kobiet to projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami z całego kraju, koordynatorkami polskiej edycji akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising, którego celem jest m.in. lokalne działanie przeciwko przemocy ze względu na płeć.
Fot: Filckr – M. M. Czarnecki
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji”
przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
„Gazeta Wyborcza” w Płocku z okazji Dnia Kobiet sporządziła subiektywne zestawienie kobiet, o których w ostatnim roku było głośno, bo spełniły swoje plany i marzenia. Wśród nich jest… Monika Mioduszewska-Olszewska – organizatorka akcji One Billion Rising / Nazywam się Miliard w Płocku.
Monika w 2014 roku założyła grupę Nieformalną „One Billion Rising Płock” i od tamtego czasu 14 lutego, jak i setki tysięcy miejscowości na całym świecie organizuje akcje przeciwko przemocy wobec kobiet i dziewcząt . Grupa jest partnerką projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”.
3 marca w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” w Płocku zorganizowała debatę „Przemoc ma płeć”
Gratulujemy Moniko!!!
Cały tekst: Gazeta Wyborcza Płock
Niewiele nam brakuje, by zebrać 10 tysięcy na antyprzemocowe działania Feminoteki. Ale cały czas „troszkę” nam daleko do upragnionych 80 tysięcy złotych. W naszych wysiłkach wspiera nas Ahmed Goldstein, który przygotował krótki komiks. Mamy nadzieję, że zachęci Was do wpłacania na pomagam.pl/stopprzemocy. Bardzo potrzebujemy Waszego wsparcia, a właściwie nie my, tylko kobiety, które do nas się zgłaszają. Chcemy móc im pomagać!
O POMOCY, KTÓREJ UDZIELA FUNDACJA FEMINOTEKA
CHCEMY POMÓC :: JESTEŚMY DLA CIEBIE :: ROZUMIEMY CIĘ :: STOIMY PO TWOJEJ STRONIE
Po prostu ZADZWOŃ:
731 731 551 – we wtorki, środy lub czwartki w godzinach 13.00-19.00
(połączenie jest płatne zgodnie z cennikiem operatora sieci – jeśli jest taka potrzeba, możemy oddzwonić – śmiało nam o tym powiedz! Sytuacja finansowa nie może być przeszkodą w otrzymaniu wsparcia.)
CZEKAMY NA TWÓJ TELEFON
Jeśli nie doświadczyłaś przemocy – wesprzyj nasze działania na pomagam.pl/stopprzemocy
Lubuskie Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet „BABA”, fundacja Feminoteka
Katedra Pedagogiki Specjalnej i Profilaktyki
Koło Naukowe Studentów Psychologii UZ „Przeciwko Przemocy”
zapraszają na seminarium
„Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”
22 marca 2016, godz. 10.00
Sala konferencyjna Biblioteki Uniwersytetu Zielonogórskiego,
Wojska Polskiego 71, Zielona Góra
W miesiącach lipiec-październik 2015 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” przeprowadzono badanie porównawcze lokalnych programów przeciwprzemocowych: 16 wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych (łącznie 318 programów). Podczas seminarium zostaną: zaprezentowane wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz wypracowane rekomendacje do wzorcowego programu antyprzemocowego na szczeblu lokalnym.
Program seminarium
10.00 – 10.15
10.15-11.45
11.45-12.00
Przerwa kawowa
12.00-13.00
Część warsztatowo-dyskusyjna
Moderacja: prof. dr hab. Grażyna Miłkowska i dr Anita Kucharska-Dziedzic
P.S. Zaproszeni goście otrzymają wydruk raportu: „Monitoring lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci”. Do dyspozycji Państwa będzie sprzęt nagłaśniający oraz projektor z oprzyrządowaniem.
Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK) to inicjatywa kilkudziesięciu kobiet z całej Polski, organizatorek ogólnoświatowej akcji One Billion Rising (OBR)/ Nazywam się Miliard Poland, która w Polsce i na świecie organizowana jest od trzech lat.
Jak przyłączyć się do Antyprzemocowej Sieci Kobiet?
Fot: Melissa
Debata organizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, realizowanego przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
– Cieszymy się, że powstało badanie lokalnych programów antyprzemocowych i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego – deklarowała Iwona Szopek, szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku podczas debaty „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów”, która odbyła się 3 marca w Centrum Organizacji Pozarządowych w Płocku, a zorganizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK przez grupę Nieformalną „One Billion Rising Płock” i Fundację Feminoteka.
Podczas konferencji wystąpiły Joanna Piotrowska, prezeska fundacji Feminoteka, dr Liliana Tomaszewska z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku oraz Iwona Szkopek, kierowniczka Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku. Udział w spotkaniu wzięły osoby pracujące w ośrodkach pomocy społecznej oraz organizacjach zajmujących się przemocą wobec kobiet.
Statystyki jasno pokazują, że osobami najczęściej doświadczającymi przemocy są kobiety, a sprawcami mężczyźni. Antyprzemocowa Sieć Kobiet postanowiła sprawdzić, czy ta podstawowa informacja, a co za tym idzie, konkretne działania, mają odzwierciedlenie w samorządowych programach przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Badaniem zostało objętych 318 programów na poziomie wojewódzkim, powiatowym i gminnym. – Nie sprawdzałyśmy, jak samorządy realizują te programy, a jedynie badałyśmy ich treść. Interesowało nas między innymi to, jak uwzględniają perspektywę płci, czy np. podają informację, że osobami najczęściej doświadczającymi przemocy są kobiety, a jej sprawcami mężczyźni, bo to mówią statystyki, czy w programach przewidziano działania skierowane do tej grupy najczęściej doświadczającej przemocy i najbardziej na nią narażonych. Niestety, ocena tych programów nie wypadła pomyślnie. Ponad 50% z nich nie podawało tej podstawowej informacji – mówiła Monika Mioduszewska-Olszewska, koordynatorka ASK w Płocku.
Dlaczego perspektywa płci w programach przeciwdziałania przemocy jest tak ważna? – Dlatego, że chcąc komuś naprawdę pomóc, musimy wiedzieć, do kogo tę pomoc kierujemy i jakie ta osoba ma potrzeby. Innej pomocy potrzebują kobiety a innej mężczyźni. Kobiety są częściej zależne od swoich partnerów, posiadają dzieci, co utrudnia im wyrwanie się z przemocowej relacji. Kobiety doznają przemocy zwykle od mężczyzn, mężczyźni, częściej ze strony innych mężczyzn – np. ojciec od syna, coraz więcej sytuacji przemocowych dotyka osób starszych. O tym wszystkim musimy pamiętać, jeśli chcemy, żeby nasza pomoc była skuteczna. – mówiła Joanna Piotrowska, prezeska Fundacji Feminoteka.
Dr Liliana Tomaszewska z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku wygłosiła wykład na temat wpływu stereotypów płciowych na stosowanie przemocy wobec kobiet. Mówiła m.in. o tym, że pozycja kobiety w społeczeństwie zawsze była przedmiotem polityki. – Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat rola kobiety w rodzinie i przestrzeni społecznej uległa dość gwałtownym zmianom. Tuż po wojnie, kiedy mężczyzn brakowało do pracy, rządowa propaganda, za pomocą mediów, lansowała model życia kobiety pracującej – głoszono hasła takie, jak „kobiety na traktory”. Sytuacja zmieniła się, gdy kryzys i bezrobocie zaczęły się pogłębiać i brakowało pracy dla mężczyzn. Wtedy okazało się, że kobiety nie powinny wychodzić z domów, bo tam są najbardziej potrzebne. Że nie powinny posyłać dzieci do żłobków i przedszkoli, które są jedynie siedliskami zarazków. Dziś społeczeństwo oczekuje od kobiety, że jeśli będzie pracować zawodowo i się rozwijać, pogodzi to bez problemu z obowiązkami gospodyni domowej i matki. I tu m.in. może się pojawiać niebezpieczeństwo przemocy ze strony mężczyzn, bo chodzi o to, jak „dobrze”, w ocenie partnera kobieta wywiązuje się ze stereotypowo narzuconej roli – wyjaśniała dr Tomaszewska.
Iwona Szkopek, kierowniczka Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku, przedstawiła diagnozę problemów w przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet na terenie miasta Płocka. Pokazała mocne i słabe strony miejskich działań w tym zakresie, ale również twarde dane. W 2015 roku w Płocku osoby doświadczające przemocy, to 229 kobiet i 31 mężczyzn (na podstawie Niebieskich kart). – Ogólnopolskie dane statystyczne się tu potwierdzają. Najczęściej przemocy doznają kobiety i to one głównie potrzebują pomocy. Kto najczęściej jest sprawcą przemocy? Tu Iwona Szkopek przedstawiła interesujące dane. – Okazuje się, że w 45 proc. przypadków sprawcą jest mąż, a nie, jak się stereotypowo przyjmuje, konkubent który jest sprawcą 14 proc. przypadków. Około 10 proc., to agresywny syn, 6 proc. – ojciec, a ponad 5 procent 5 proc. – były mąż – mówiła.
Szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej pokazywała, jak w Płocku pomaga się ofiarom przemocy. W Płocku działa wiele miejsc, w których mogą szukać pomocy. Działają grupy wsparcia, punkty konsultacyjne, poradnictwo prawne, blok terapeutyczny. Działają miejsca, gdzie osoby uciekające przed przemocą mogą szukać schronienia. To hostel MOPS-u, noclegowania przez Polski Komitet Pomocy Społecznej, a także cztery mieszkania chronione dla ofiar przemocy domowej i ich brakuje najbardziej. Od 1 marca działa telefon zaufania dla ofiar przemocy. Pod numerem 660 434 220 można szukać pomocy, zarówno psychologicznej jak i prawnej – informowała.
Płock jest w trakcie prac nad nowym programem przeciwdziałania przemocy w rodzinie. – Cieszymy się, że powstało takie badanie i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego nowego programu – deklarowała Iwona Szopek.
Do końca kwietnia Antyprzemocowa Sieć Kobiet przygotuje wzorcowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie przygotowany przez ekspertki i ekspertów zajmujących się w Polsce przemocą w rodzinie, z którego będą mogły skorzystać wszyscy.
Antyprzemocową Sieć Kobiet tworzą organizacje kobiece zajmujące się przeciwdziałaniem przemocy i grupy nieformalne w całej Polsce. Jej celem jest budowa sieci ekspertek antyprzemocowych, a także przygotowanie wzorcowego antyprzemocowego programu i lobbowanie za zmianami w tym obszarze w instytucjach samorządowych. Sieć powstała na fali akcji przeciwko przemocy wobec kobiet One Billion Rising/Nazywam się Miliard, która na całym świecie organizowana jest od 2013 roku 14 lutego. Organizatorki akcji w całej Polsce spotkały się dwa lata temu w Feminotece i postanowiły, że chcą wykorzystać swój potencjał w lokalnych działaniach przeciwko przemocy wobec kobiet. – Nie chciałyśmy zmarnować tej energii, która corocznie wytwarza się przy okazji akcji OBR. Napisałyśmy projekt, uzyskałyśmy finansowanie i zaczęłyśmy działać – mówiła Monika Mioduszewska-Olszewska, płocka partnerka ASK.
Zdjęcie z akcji One Billion Rising/ Nazywam się Miliard w Płocku 14 lutego 2016 roku.
Konferencja „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów” została zorganizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, realizowanego przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
– Wzorcowy program antyprzemocowy przygotowany w ramach państwa projektu, dołączę do rekomendacji wyników badań z realizacji działań programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonej przez NIK – zadeklarował Krzysztof Kwiatkowski, prezes Najwyższej Izby Kontroli, podczas debaty „O przemocy bez stereotypów. Analiza samorządowych programów przeciwdziałania przemocy ze szczególnym uwzględnieniem województwa kujawsko-pomorskiego” organizowanej przez Nieformalną Grupę Inicjatywną z Bydgoszczy, fundację Feminoteka w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, która odbyła się 8 marca w Toruniu.
Podczas debaty zaprezentowane zostały wyniki monitoringu lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci – tak ogólnopolskie, jak i z województwa kujawsko-pomorskiego.
– Ponad 90% analizowanych programów nie uwzględnia faktu, że przemoc ma płeć i że przede wszystkim dotyka kobiet – mówiła Agnieszka Jeżak ze Stowarzyszenie Koniński Kongres Kobiet, która analizowała programy antyprzemocowe z woj. kujawsko-pomorskiego. – Dotyczy to także poziomu naszego województwa. Zdarzają się programy, w których słowo „kobieta” w ogóle nie pada, a przecież wiadomo, wynika to ze wszystkich statystyk, że przemocy najczęściej doświadczają kobiety.
Zwracała także uwagę na niski poziom analizowanych programów – zawarte w nim ogólniki, podkreślała, że brakuje w nich wskaźników pozwalających mierzyć skuteczność ich realizacji.
Krzysztof Kwiatkowski, prezes NIK, potwierdził, że wyniki badania przeprowadzone w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet fundacji Feminoteka pokrywają się z badaniami z realizacji programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonych przez NIK. – Co prawda można powiedzieć, że nastąpił chociażby ponadstuprocentowy wzrost liczby programów korekcyjnych skierowanych do sprawców przemocy, ale to cały czas jest zaledwie 2-3%. I nie może mnie to satysfakcjonować – powiedział prezes NIK. – Chciałbym nam dodać odwagi, bo jest ona potrzebna w bardziej skutecznym działaniu w tym obszarze. Powinniśmy być jak Merida – bardziej waleczni – dodał.
Podkreślił, że istotne jest uczestniczenie osób na wysokich stanowiskach w tego typu wydarzeniach jak debata dotycząca przemocy w rodzinie.
– Sam zgłosiłem chęć uczestniczenia w niej. Wywołało to zdumienie wśród organizatorów, pytano mnie, czy na pewno dobry panel wybrałem – powiedział Krzysztof Kwiatkowski. – To pokazuje, że cały czas temat przemocy nie jest traktowany na równi poważnie jak inne problemy społeczne.
Przedstawicielka i przedstawiciel lokalnych struktur samorządowych w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie (Beata Sulima, wojewódzki koordynatorka Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Adam Dudziak, przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie w Bydgoszczy) zwracali uwagę na skalę problemu, zgodzili się, że przemoc w ponad 80% w woj. kujawsko-pomorskim dotyczy kobiet, a także na trudności w działaniu zespołów interdyscyplinarnych, które wykonują swoją pracę za darmo.
– Zwiększenie wydatków na przeciwdziałanie przemocy w rodzinie jest jedną z naszych rekomendacji – powiedział Prezes NIK. – Przeciwdziałanie przemocy bowiem należy traktować jak inwestycję, a nie koszt.
Na pytanie Joanny Piotrowskiej, prezeski Feminoteki, czy można liczyć, że NIK pomoże w rozpowszechnieniu wzorcowego programu antyprzemocowego przygotowywanego w ramach projektu ASK, Krzysztof Kwiatkowski odpowiedział: – Dołączę go do rekomendacji wyników badań z realizacji działań programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonej przez NIK.
Debata była jednym z wydarzeń Welconomy Forum Gospodarcze w Toruniu, zorganizowała ją i poprowadziła Anna Wróblewska z Nieformalnej Grupy Inicjatywnej z Bydgoszczy, członkini Antyprzemocowej Sieci Kobiet (ASK).
Jak przyłączyć się do Antyprzemocowej Sieci Kobiet
Inne relacje z debaty:
Prezes NIK gościem forum gospodarczego w Toruniu (strona Najwyższej Izby Kontroli)
O raporcie dot. przemocy domowej w Rozmowie Dnia Radio PIK
O przemocy bez stereotypów w ramach Forum Gospodarczego (Kujawsko-Pomorska Niebieska Linia)
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
Parlament Europejski poświęca tegoroczny Międzynarodowy Dzień Kobiet tematowi uchodźczyń i kobiet ubiegających się o azyl w Unii. Z tej okazji 8 marca, podczas sesji plenarnej PE w Strasburgu zostanie zaprezentowany – i, jak się oczekuje, przyjęty – raport o sytuacji kobiet-uchodźców – pisze prosto z Brukseli Ewa Rogala, która uczestniczyła w seminarium dla dziennikarzy, poświęcone temu tematowi, reprezentując Feminotekę.
„Nie mam żadny
ch notatek, ani nawet długopisu czy kartki. Ale mam coś innego”. Dziewczyna kładzie na stole dwie plastikowe butelki i parę rajstop. „Wyobraźcie sobie teraz, że te przedmioty mogą uratować komuś życie…”. To, co nam później opowiada, wydaje się zbyt przerażające, by mogło dziać się naprawdę. Dramaty kobiet przeprawiających się przez wielką wodę na niestabilnych łódkach, tratwach – samotnie lub z dziećmi, w towarzystwie obcych mężczyzn. Ryzykują życie, by dostać się do Europy, by uciec od dramatów w ich ojczyźnie, od wojen, od głodu, od przemocy. Nasza rozmówczyni, Nawal Soufi, zapewnia, że widziała to wszystko na własne oczy, nie raz odczuła także na własnej skórze.
Urodzona w Maroku, a obecnie mieszkająca we Włoszech, dziennikarka i wolontariuszka, kolejny rok niesie pomoc uchodźcom. Jest nazywana „panią SOS” albo „aniołem z Katanii”, to z nią kontaktują się ludzie, którzy mają problemy na trasie z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej do Europy. Jej dwa telefony komórkowe dzwonią co chwilę, a ona nie lekceważy żadnej informacji, bo wie, że od szybkiego działania może zależeć czyjeś życie.
Szacuje się, że na całym świecie jest teraz około 60 milionów ludzi, którzy musieli opuścić rodzinne strony. W zeszłym roku blisko milion migrantów przedostało się do Europy z nadzieją na nowe, lepsze życie. Co trzeci przybysz jest z Syrii, w której od ponad pięciu lat toczy się wojna. Uciekają także Afgańczycy, Irakijczycy, mieszkańcy Erytrei czy Nigerii. Najczęściej kierują się do Grecji i na południe Włoch. To tam płyną wypełnione ludźmi łodzie.
„Morze Śródziemne jest czerwone od krwi. Rozgrywa się tam współczesny Holokaust, a my nic z tym nie robimy, tylko patrzymy” – Soufi nie pierwszy raz wskazuje na Europę i jej przywódców, jak dotąd bezsilnych wobec migracyjnej fali. Tym razem Włoszka bierze udział w spotkaniu w Parlamencie Europejskim, zorganizowanym w przeddzień Międzynarodowego Dnia Kobiet. Tegoroczny poświęcono uchodźczyniom i kobietom ubiegającym się o azyl w Unii Europejskiej.
Kobiety – najwrażliwsze
Najnowsze dane UNHCR (Biuro Wysokiego Komisarza NZ ds. Uchodźców) wskazują, że kobiety i dzieci stanowią ponad połowę uchodźców przybywających do Europy. To najbardziej wrażliwa grupa migrantów. Kobiety i dziewczęta najczęściej narażone są na przemoc, zarówno w czasie podróży, jak i w miejscach, do których trafiają po przebyciu długiej i wycieńczającej drogi. Z własnego kraju uciekają przed przemocą i wyzyskiem, tymczasem tu, na starym kontynencie, padają ofiarą przemytników, oszustów, a także – co szczególnie bolesne – innych uchodźców.
Szczególnie narażone są te podróżujące samotnie. Bezbronne, mogące liczyć tylko na siebie, dla przemytników są łatwym celem. Zmusza się je do uprawiania seksu w zamian za przeprawienie przez morze, albo za paszport lub jedzenie dla dziecka. Mają wybór, ale wiedzą, że odmowa może oznaczać brak pomocy.
Kobiety, z którymi rozmawiali wolontariusze Amnesty International, potwierdzały, że były wielokrotnie nękane.
Hala z Aleppo, lat 23:
„W hotelu w Turcji, jeden z mężczyzn, który współpracował z przemytnikiem, Syryjczyk, powiedział, że jeśli się z nim prześpię, to nie będę musiała płacić albo dostanę zniżkę. Oczywiście odmówiłam, to było obrzydliwe, to samo przytrafiło się każdej z nas w Jordanii. Mojej przyjaciółce, która uciekła razem ze mną z Syrii, skończyły się w Turcji pieniądze, więc pomocnik przemytnika zaoferował jej seks ( w zamian za miejsce na łodzi). Oczywiście nie zgodziła się, a w rezultacie – nie opuściła Turcji.”
Nahla, 20 lat, Syryjka
„Przemytnik molestował mnie, próbował dotykać. Nie zbliżał się do mnie tylko wtedy, kiedy mój kuzyn znajdował się w pobliżu. Byłam przerażona, słyszałam historie kobiet, które nie mogły uwolnić się od przemytników, którzy proponowali im zniżki za podróż w zamian za to, że się z nimi prześpią.” *
„Nikt
, kto ocalał z wojny, nie powinien być narażony na takie traktowanie. Uciekinierki z krajów ogarniętych walkami, stają się ofiarami tam, gdzie powinny uzyskać pomoc” – mówi Iverna McGowan, szefowa Biura Amnesty International do spraw Instytucji Europejskich w Brukseli.
Podkreśla, że nie lepiej mają kobiety w ciąży – one najczęściej narzekają na utrudniony dostęp do opieki medycznej.
Wszystkie, bez wyjątku, skarżą się na brak tłumaczek, przyznają, że rozmowy w obecności mężczyzn są dla nich krępujące, zwykle nie mówią więc otwarcie mówić o swoich potrzebach czy o problemach zdrowotnych.
Kobiety, z którymi rozmawiali przedstawiciele Amnesty, nie kryły, że w podróży do Europy cały czas towarzyszył im strach. Poczucie zagrożenia wzrastało, gdy były zmuszone spać w tych samych pomieszczeniach co setki obcych mężczyzn. Uchodźczynie skarżyły się na koszmarne warunki w obozach przejściowych – ograniczano tam dostęp do żywności, toalety były zaniedbane, część pomieszczeń sanitarnych było wspólnych dla kobiet i mężczyzn. Kilka kobiet potwierdziło, że doświadczały przemocy także ze strony oficerów bezpieczeństwa – w Grecji, na Węgrzech i w Słowenii.
Rania, 19-letnia ciężarna z Syrii, tak mówiła o swoich doświadczeniach z Węgier:
„Policja przeniosła nas w inne miejsce, które było jeszcze gorsze. Składało się z ciasnych klatek, nie było tam w ogóle powietrza. Byliśmy zamknięci przez dwa dni. Dostawaliśmy dwa posiłki dziennie. Toalety były gorsze niż w innych obozach, mam wrażenie, że były zorganizowane w taki sposób, żeby nas jeszcze bardziej męczyć.” *
* https://amnesty.org.pl/no_cache/aktualnosci/strona/article/8731.html
Jak można pomóc?
Eksperci zaproszeni na brukselskie seminarium podkreślali zgodnie, że aby walczyć z traumami i strachem, trzeba zapewnić uciekinierkom znacznie lepszą niż obecnie opiekę. Najważniejsze, by już na etapie podróży do Europy organizować dla nich szkolenia, by uczyć nowego języka. Niezbędne jest też poradnictwo dotyczące przepisów oraz lokalnych zwyczajów. Kobiety muszą wiedzieć, co je czeka w nowym miejscu, jakie będą mieć tam prawa. Konieczne są tłumaczki i lekarki, musi być też zorganizowana opieka nad dziećmi, ponieważ nie wszystkie kobiety są gotowe opowiadać o swoich przejści
ach w obecności najmłodszych. W centrach dla uchodźców potrzebne są oddzielne pomieszczenia dla kobiet i mężczyzn, chyba że rodzina chce być razem. To niby oczywiste, ale w wielu miejscach, do których trafiają przybysze z daleka, takich „udogodnień” brakuje.
Podczas spotkania w Brukseli podkreślano, że kobiety muszą być dobrze przygotowane do integracji. Nie zawsze się ona udaje, nawet, gdy otrzymają status uchodźcy. Czy zdołają się zaaklimatyzować, znaleźć pracę i czy będą czuły się dobrze w nowym miejscu – to zależy od wielu czynników. Integracja nie powiedzie się, jeśli rodziny nie będą mogły liczyć na dach nad głową. Kobiety, które wcześniej pracowały zawodowo, muszą mieć szanse na wykorzystanie swoich umiejętności i podnoszenie kwalifikacji w kraju, w którym mają zacząć nowe życie.
Skuteczna integracja jest jednak możliwa – przekonywały o tym kobiety, które od lat mieszkają w Unii Europejskiej. Przybyły tu jako migrantki, nierzadko uciekając przed wojną i biedą w swoim regionie. Assita Kanko od 10 lat mieszka w Belgii. Przyjechała z Burkina Faso, gdy miała 25 lat. Dziś jest popularną dziennikarką i polityczką, napisała autobiograficzną książkę poświęconą dramatom kobiet poddawanym rytuałowi okaleczania narządów płciowych (sama przeszła ten okrutny zabieg, gdy miała 5 lat).
„Mamy różne korzenie, pochodzimy z różnych stron świata, ale dziś uważamy się za Europejki, bo tu – w Europie – mieszkamy” – mówiła Kanko, w imieniu swoim i innych kobiet, które, tak jak ona, zdołały znaleźć tutaj swoje miejsce. Niedawno pojechała do Burkina Faso, pierwszy raz od dekady. I widziała swoje rodaczki, które nie miały tyle szczęścia co ona. „Kobiety płacą najwyższą cenę” – przyznaje dziennikarka.
Historie kobiet
Zanim uciekinierki z Afryki i Bliskiego Wschodu złożą wniosek o status uchodźcy lub o azyl, czeka je długi i trudny proces. Dla wielu to pierwsza w życiu taka walka. Trudna zwłaszcza wtedy, gdy mają pod swoją opieką dzieci lub wkrótce zostaną matkami. Z bliska przyglądała się uchodźczyniom francuska fotoreporterka Marie Dorigny, której wystawę, zatytułowaną „Przesiedlone” (‘Displaced’), można od kilku dni oglądać w brukselskim Parlamentarium.
W grudniu i styczniu Dorigny fotografowała ludzi przybywających łodziami z Turcji, zdjęcia robiła m.in. na wyspie Lesbos, na granicy Grecji i Macedonii, w niemieckim centrum dla uchodźców. Na fotografiach widać kobiety z dziećmi na rękach, ciężarne, kobiety starsze. Marie Dorigny miała okazję rozmawiać z nimi, choć – jak przyznaje – nie są to osoby otwarte na obcych. Nie chodzi tylko o barierę językową (większość nie mówi po angielsku), ale przede wszystkim o strach, jaki towarzyszy im przez całą podróż do Europy.
Od 2 marca wystawa zdjęć Marie Dorigny i innych fotoreportażystów przygotowana we współpracy z grupą #Dysturb jest dostępna w Paryżu, Brukseli i Barcelonie.
Zdjęcia autorstwa Marie Dorigny z wystawy w Brukseli.
Lady Gaga na 88. Gali Oskarów zaśpiewała piosenkę „Til It Happens to You” z dokumentalnego filmu „The Hunting Ground” opowiadającego o pladze gwałtów i molestowań na amerykańskich kampusach uniwersyteckich.
Emocjonalne wykonanie Gaga dedykowała innej artystce, Keshy, w której sprawie 19 lutego w Nowym Jorku zapadł niekorzystny wyrok sądowy. Kesha wniosła sprawę do sądu, aby ten zezwolił jej zerwać kontrakt z Sony i producentem o pseudonimie Dr. Luke, którego w 2014 r. oskarżyła o gwałt i molestowanie seksualne. Wiele gwiazd wyraziło solidarność z Keshą, wyrażając poparcie dla jej żądania o zwolnienie jej z obowiązku współpracy z człowiekiem, którego artystka się boi.
Podczas występu na scenie towarzyszyły artystce osoby, które doświadczyły przemocy. Na ich rękach widniały takie napisy jak „nie jest to Twoja wina”, „wierzę Ci”, „to mi się przydarzyło,” „przeżyłam”.
We wtorek 8 marca w godz. 11.00-12.30 jako jedno z wydarzeń w ramach Forum Gospodarczego w Toruniu – WELCONOMY Forum in Toruńo , dbędzie się panel dyskusyjny „O przemocy bez stereotypów. Analiza samorządowych programów przeciwdziałania przemocy ze szczególnym uwzględnieniem województwa kujawsko-pomorskiego”. Jest on organizowany przez Nieformalną Grupę Inicjatywną z Bydgoszczy, członkinię ogólnopolskiej Antyprzemocowej Sieci Kobiet.
Punkt wyjścia do dyskusji stanowi raport, będący wynikiem badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonych w miesiącach lipiec-październik 2015 w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” realizowanego przez fundację Feminoteka z 15 partnerkami z całej Polski. Badaniem objęto wszystkie 16 programów wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych. Łącznie przebadałyśmy 318 programów.
Skupimy się na analizie programów z naszego województwa ze szczególnym uwzględnieniem perspektywy płci, ponieważ na przemoc w rodzinie i przemoc w związkach intymnych najbardziej narażone są kobiety i dziewczęta.
Debata odbędzie się w Hotelu Copernicus (ul. Bulwar Filadelfijski 11) w Toruniu, 8 marca w godz. 11.00-12.30
Moderatorka: Anna Wróblewska-Zawadzka, Nieformalna Grupa Inicjatywna, Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK)
Prelegentki i prelegenci:
Podczas spotkania otrzymają Państwo egzemplarz raportu z analizy programów antyprzemocowych. Będziemy również debatować nad rekomendacjami dla samorządów oraz wzorcowym programem antyprzemocowym, który zostanie wypracowany na podstawie dobrych praktyk polskich i zagranicznych.
Udział w panelu jest bezpłatny. Natomiast uczestnictwo w całej konferencji WELCONOMY Forum in Toruń wymaga uiszczenia opłaty. Szczegóły znajdą Państwo na stronie http://www.welconomy.pl/ w zakładce „Rejestracja”.
Osoba do kontaktu:
Anna Wróblewska-Zawadzka, tel. 602297055, e-mail: [email protected]
Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/987381071329669
Fot: Milosz1
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
Wymazywanie kobiet (nie uwzględnianie perspektywy płci) w programach przeciwdziałania przemocy prowadzi do tego, że podejmowane działania pomocowe są nie skuteczne, ponieważ nie odpowiadają na konkretne potrzeby osób doświadczających przemocy – to jedna z konkluzji debaty „O przemocy bez stereotypów” w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, która odbyła się 12 lutego 2016 roku w Krakowie.
Celem spotkania było przedstawienie wyników ogólnopolskiego monitoringu programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie (wojewódzkich, powiatowych i gminnych) z perspektywy płci oraz omówienie ich w kontekście wypracowania rekomendacji na przyszłość.
Spotkanie rozpoczęło się przedstawieniem idei oraz działań zrealizowanych w ramach ogólnopolskiego projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, potem przedstawiony został raport z badań programów przeciwdziałania przemocy przez Olgę Glińską z fundacji Machina Fotografika – Partnerkę ASK. Kolejnym punktem spotkania było przedstawienie historii i działań realizowanych od 2013 roku w Krakowie w ramach ogólnoświatowej i ogólnopolskiej akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising (prelegentka Sylwia „Nikko” Biernacka” z fundacji Machina Fotografika). W panelu eksperckim wzięły udział: Anna Chęć (ekspertka ds. przeciwdziałania przemocy, Fundacja Pozytywnych Zmian), Anna Konopacka (prawniczka), Małgorzata Łojkowska (ekspertka ds. przeciwdziałania przemocy, prawniczka, fundacja Feminoteka), Sylwia „Nikko” Biernacka i Olga Glińska (współautorki monitoringu i organizatorki krakowskiej akcji Nazywam się Miliard, fundacja Machina Fotografika). Spotkanie moderowała Małgorzata Skowrońska z redakcji Gazety Wyborczej.
Podczas panelu, ekspertki rozmawiały o programach przeciwdziałania przemocy w aspekcie między innymi takich pytań jak:
Konkluzja: Podczas debaty padły między innymi takie stwierdzenia i postulaty.
W trakcie sesji pytań i odpowiedzi, która wzbudziła wiele emocji udział wzięły przedstawicielki Regionalnego Ośrodka Pomocy Społecznej, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, psycholożki, psychoterapeutki, pracowniczki Ośrodka dla Osób dotkniętych przemocą, członkinie Partii Razem oraz przedstawicielki organizacji pozarządowych.
W ostatniej części spotkania swoje działania przedstawiły organizacje działające w obszarach przeciwdziałania przemocy i dyskryminacji ze względu na płeć: Fundacja Autonomia (Zofia Noworól), Krakowska Manifa (Weronika Śmigielska, Aleksandra Łaniewska, Agata Zaforemska), Stowarzyszenie Strefa Wenus z Milo (Aneta Bilnicka). Po tej części odbyło się spotkanie sieciujące organizacji kobiecych z Krakowa w celu wypracowania wspólnego harmonogramu działań oraz nawiązaniu współpracy.
Podczas debaty odbyło się pierwsze spotkanie sieciujące, po którym zostało zainicjowane powstanie Krakowskiej Sieci Kobiet – Grupa, aby sieciować osoby pracujące w organizacjach kobiecych i równościowych w Krakowie w celu wymiany informacji na temat swoich działań, nawiązania współpracy, planowania wspólnych akcji rzeczniczych i kampanii społecznych w obszarze przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dziewczyn oraz dyskryminacji ze względu na płeć.
Fot: Flickr – Chris West
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka z 15 organizacjami partnerskimi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
W ponad 80% przypadków przemocy w rodzinie, to przemoc wobec kobiet – wynika z koszalińskich statystyk przedstawionych przez przedstawicieli MOPS, policji, sądu, Zespołu Interdyscyplinarnego w Koszalinie podczas konferencji „Przemoc ma płeć” organizowanej w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet”.
Podczas konferencji przygotowano rekomendacje uwzględnienia perspektywy płci w tworzonym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie Gminnym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie. Są to ważne rekomendacje, ponieważ koszaliński Program Przeciwdziałania Przemocy w Koszalinie wejdzie pod obrady Rady Miejskiej w Koszalinie już w czerwcu 2016r. i będzie obowiązywał do 2020 r.
W konferencji wzięła udział Renata Durda, kierowniczka Niebieskiej Linii w Warszawie, ekspertka w projekcie; Dorota Chałat, która przeprowadziła monitoring programów antyprzemocowych na terenie województwa pomorskiego oraz przedstawicielki Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej: Bogumiła Szczepanik, Urszula Borzęcka, Grzegorz Hamera i Zespółu Interdyscyplinarny – Ewa Antoszak, sądu – Aleksandra Basarab, a także policji Robert Faryniarz oraz zaproszeni goście.
Konferencja miała na celu podsumowanie działań projektowych oraz podjęcie dyskusji na temat przemocy wobec kobiet w świetle obowiązującego w Polsce prawa oraz ukazanie szerokiego wachlarza kwestii związanych z przemocą wobec kobiet z różnych perspektyw (np. MOPS, ZI, policji, sądu), a także uwzględnienia pespektywy płci w programach przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Prelegentki i prelegenci przedstawili skalę zjawiska przemocy na terenie Koszalina z uwzględnieniem płci. Wynika z nich, że w ponad 80% przypadków przemocy w rodzinie, to przemoc wobec kobiet.
W ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet przeprowadzono monitoring programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie w 318 programach na poziomie lokalnym ( 16 wojewódzkich,81 powiatowych, 221 gminnych). Badanie prowadzone było we wszystkich województwach. Ankieta, którą badano programy zawierała 69 pytań, podzielonych na trzy zagadnienia: przemoc wobec kobiet, skuteczne ramy dla działań, ewaluacja.
Powstał raport, który został zaprezentowany uczestnikom koszalińskiej konferencji. Wynika z niego, że podane w programach dane statystyczne nie uwzględniają podziału na płeć osób doznających przemocy i sprawców przemocy, czy programy nie informują, że osobami doświadczającymi przemocy domowej są najczęściej kobiety, nie odwołują się także międzynarodowych aktów prawnych dotyczących przemocy wobec kobiet, do których realizacji zobowiązała się Polska.
Podczas konferencji przygotowano rekomendacje uwzględnienia perspektywy płci w tworzonym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie Gminnym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.
Konferencja odbyła się 16 lutego 2016 r. i zorganizowana została przez Fundację Edukacja-Równość – Aktywność-Dialog Era Dialogu – Partnerkę projektu realizowanego przez fundację Feminoteka, a także Koszalińskie Stowarzyszenie Aktywności Lokalnej Era Kobiet i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie.
Przeczytaj także inne relacje z konferencji: w Radio Koszalin
Ilustracja: Ged Carroll
PProjekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
Fundacja Feminoteka i Partnerki projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet zapraszają na konferencję
„Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”
29.01.2016, godz. 13.00
Państwo-Miasto, ul. W. Andersa 29, Warszawa
Liczba miejsc ograniczona. Zgłoszenia prosimy przesyłać na andres [email protected] z tytułem „Konferencja antyprzemocowa”.
Podczas konferencji zaprezentowane zostaną pierwsze w Polsce wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci z całej Polski oraz wypracowane rekomendacje, które posłużą do przygotowania wzorcowego programu antyprzemocowego na szczeblu lokalnym.
Program konferencji
13.00 – 13.15
• Powitanie, rozpoczęcie konferencji – Joanna Piotrowska, prezeska Fundacji Feminoteka.
• Przedstawienie projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – Dagmara Janowicz, Stowarzyszenie Łódzki Kongres Kobiet
13.15-13.30
• Prezentacja wyników badań lokalnych programów antyprzemocowych z perspektywy płci – Joanna Piotrowska i partnerki projektu.
13.30-13.45
• Porównanie wyników badania programów antyprzemocowych Fundacji Pozytywnych Zmian i ASK – Anna Chęć Fundacja Pozytywnych Zmian, Bielsko-Biała.
13.45-14.15
Wystąpienie gościń z Islandii:
• Działanie islandzkiej policji na rzecz kobiet – dobre praktyki – Sigríður Björk Guðjónsdóttir, Komendantka Policji, Islandia.
• Przemoc ze względu na płeć w islandzkim prawie – Dagný Ósk Aradóttir, przedstawicielka organizacji partnerskiej z Islandii The Icelandic Women’s Rights Association .
Przerwa 15 minut
15.00-15.30
• Dlaczego konieczna jest perspektywa płci w Usatwie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – Grzegorz Wrona, prawnik.
• Zespoły interdyscyplinarne – rola organizacji kobiecych i równościowych – Renata Durda, kierowniczka Niebieskiej Linii.
15.15-15.50
• Część warsztatowa – wypracowanie rekomendacji do wzorcowego programu antyprzemocowego
15.50-16.00
• Podsumowanie i zakończenie konferencji
Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG
Czym jest ASK?
Celem projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK) jest przeciwdziałanie dyskryminacji kobiet w obszarze przemocy poprzez:
1. ZBUDOWANIE ogólnopolskiej sieci ekspertek antyprzemocowych, które lokalnie będą przeciwdziałać przemocy wobec kobiet;
2. ANALIZĘ lokalnych programów antyprzemocowych z perspektywy płci w 16 województwach, 44 powiatach, 100 gminach i przygotowanie wzorcowego programu antyprzemocowego;
4. LOBBOWANIE za zmianami w tym obszarze w instytucjach samorządowych odpowiedzialnych za realizację programów antyprzemocowych;
5. EDUKOWANIE społeczności lokalnych na temat przemocy wobec kobiet poprzez organizowanie akcji, spotkań, warsztatów, szkoleń i debat.
Projekt realizowany jest przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 grupami nieformalnymi i organizacjami pozarządowymi z całej Polski, które angażują się po raz kolejny w antyprzemocową akcję One Billion Rising (OBR) oraz z islandzką organizacją kobiecą Icelandic Women’s Rights Association.
Projekt realizowany w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji”
przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.
12 stycznia 2016 roku, w Izbie Przemysłowo- Handlowej w Białymstoku odbyło się seminarium naukowe na temat „Przemoc wobec kobiet a prawo”. Seminarium miało na celu podjęcie dyskusji na temat przemocy wobec kobiet z perspektywy obowiązującego w Polsce prawa oraz ukazanie szerokiego spektrum kwestii związanych z przemocą wobec kobiet z perspektywy nauki, biznesu oraz etyki.
Debata rozpoczęła się od oficjalnego przywitania gości przez Danutę Kaszyńską, prezeskę Podlaskiego Stowarzyszenia Właścicielek Firm Klub Kobiet Biznesu, dr Ewę Kowalewską-Borys, kierowniczkę Interdyscyplinarnej Komisji Naukowej ds. Przemocy i Dyskryminacji, działającej na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku, a także Joannę Piotrowską, prezeskę Feminoteki. Głos zabrał również dr hab. Maciej Perkowski, prodziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku, który w swoim wystąpieniu poruszył kwestię istoty wydarzeń z zakresu tematyki przemocy wobec kobiet w ujęciu kilku gałęzi, zarówno naukowych jak i biznesowych.
Część merytoryczna zaczęła się od zaprezentowania przez Danutę Kaszyńską wyników badań programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie w województwie podlaskim. Kolejny prelegent dr Grzegorz Wrona nawiązał do kwestii konsekwencji braku perspektywy płci w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Aspekty etyczne odnoszące się do problematyki przemocy wobec kobiet zaprezentowała dr Anna Laszuk- Fiedziukiewicz socjolożka z Uniwersytetu w Białymstoku. W celu lepszego ukazania zasięgu i wielkości obrazu przemocy wobec kobiet w województwie podlaskim mł. asp. Marlena Połowianiuk z Wydziału Prewencji KWP przedstawiła statystyki z ostatnich lat. Dr Ewa Kowalewska Borys oraz Emilia Truskolaska z UwB, nawiązały do istoty Konwencji Stambulskiej (Konwencja Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej) jako dokumentu Rady Europy, który ma chronić kobiety przed przemocą. Obrady zwieńczyło wystąpienie Joanny Piotrowskiej, prezeski Feminoteki, która kontynuowała podjęte wcześniej zagadnienia przez Grzegorza Wronę. Zaprezentowane przez nią ujęcie miało na celu ukazanie luki w działaniach antyprzemocowych spowodowane brakiem wyodrębnienia prespektywy płci. Seminarium zakończyło się dyskusją na podstawie której wyciągnięto wnioski, iż rozmowy oraz działania podejmowane w zakresie zapobiegania przemocy wobec kobiet powinny być jak najczęstszym przedmiotem dyskusji, aby wiedza z tego zakresu dotarła do całego społeczeństwa.
Debata odbywa się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG.
„Dość milczenia. Przemoc seksualna wobec kobiet i problem gwałtu w Polsce”
Praca zbiorowa pod redakcją Joanny Piotrowskiej i Aliny Synakiewicz
Fundacja Feminoteka, Warszawa 2011
Postanowiłyśmy przyjrzeć się bliżej temu tematowi, ponieważ z naszych wieloletnich doświadczeń, działań antyprzemocowych i równościowych oraz analiz inicjatyw rządowych w sprawie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć wynika, że kwestiami przemocy seksualnej w naszym kraju niemal nikt nie zaprząta sobie głowy. To nadal temat tabu, zepchnięty na margines, zamieciony pod dywan. Większość inicjatyw podejmowanych przez rząd, które w niniejszej publikacji szczegółowo omawia Zofia Nawrocka, ma charakter działań pozorowanych. Ani nie przyczyniają się one do zmniejszenia skali przemocy seksualnej, ani nie poprawiają sytuacji kobiet po gwałtach, pozwalają jedynie wykazać w dokumentach oficjalnych, jak wiele działań podejmuje rząd w tym zakresie. Statystki są niepełne i nie przedstawiają faktycznej skali tego zjawiska, o czym pisze Olga Borkowska, a działania instytucji, takich jak policja, służba zdrowia czy pomoc społeczna – niewystarczające. Zbyt często bowiem powielają traumę kobiet, które zgłaszają się do nich z prośbą o pomoc, zaś postępowanie karne – jak pisze Małgorzata Łojkowska – „nadal tylko w niewielkim stopniu uwzględnia potrzeby osób pokrzywdzonych, nadając pierwszoplanowe znaczenie prawom oskarżonego […], a ofiary przestępstw seksualnych nadal nie uzyskują w postępowaniu karnym wystarczającej ochrony”. Prawniczka zwraca też uwagę na zależność między sposobem traktowania ofiar przemocy seksualnej przez wymiar sprawiedliwości a (nie)ponoszeniem odpowiedzialności karnej przez sprawców. Im częściej ofiary są traktowane przez organy ścigania i wymiar sprawiedliwości poniżająco, tym rzadziej zawiadamiają one o popełnieniu przestępstwa. Oznacza to, że więcej sprawców przemocy seksualnej bezkarnie chodzi na wolności i dopuszcza się kolejnych gwałtów.(…)
(…) Kolejny problem to media, które zamiast edukować społeczeństwo i zmieniać jego postawy, reprodukują stereotypy na temat gwałtów i przemocy seksualnej. Pisze o tym Agnieszka Kaim, która zanalizowała doniesienia medialne na ten temat w dwóch najbardziej opiniotwórczych polskich dziennikach, a mianowicie w „Gazecie Wyborczej” i „Rzeczypospolitej”.
(ze Wstępu)
SPIS TREŚCI
1. Wstęp – Joanna Piotrowska, Alina Synakiewicz
2. Skala przestępstwa zgwałcenia w Polsce – Olga Borkowska
3. Przestępstwo zgwałcenia w świetle prawa i z perspektywy osób poszkodowanych – Monika Płatek
4. Przemoc seksualna w Polsce – działania rządu – Zofia Nawrocka
5. Polskie media wobec przemocy seksualnej – Agnieszka Kaim
6. Gwałt na randce. Przemoc wobec dziewcząt w grupie rówieśniczej – Joanna Piotrowska, Alina Synakiewicz
7. Chcę o tym zapomnieć – psychologiczne konsekwencje gwałtu – Agnieszka Czapczyńska
8. Pomiędzy wiedzą a stereotypem. Instytucje publiczne i organizacje pomocowe wobec problemu gwałtu.
Raport z badań – Magda Grabowska
9. Sytuacja ofiar przemocy seksualnej w postępowaniu karnym – Małgorzata Łojkowska
10. Mężczyźni przeciwko męskiej przemocy seksualnej wobec kobiet – Jacek Fenderson
11. Dobre praktyki – Kamila Raczyńska
12. „Mam ogromną niezgodę na to, żeby o gwałcie nie mówić” – podsumowujące publikację wypowiedzi kobiet, które doświadczyły gwałtu
13. Przydatne telefony i strony internetowe
14. Autorki i autorzy
POBIERZ (plik pdf)
Zarząd Podlaskiego Stowarzyszenia Właścicielek Firm Klub Kobiet Biznesu, fundacja Feminoteka oraz Interdyscyplinarna Komisja Naukowej ds. Przemocy i Dyskryminacji, działająca na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku zapraszają na
Seminarium Naukowe
„Przemoc wobec kobiet a prawo„
12 stycznia 2016 roku w siedzibie PSWF KKB, w Izbie Przemysłowo- Handlowej w Białymstoku przy ul. Antoniukowskiej 7, w godz. 12.00 – 15.00
Celem seminarium jest dyskusja na temat przemocy wobec kobiet z perspektywy obowiązującego w Polsce prawa oraz ukazanie szerokiego wachlarza kwestii związanych z przemocą wobec kobiet z perspektywy nauki, biznesu oraz etyki.
W roku 2015 w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” przeprowadzono badanie porównawcze 318 lokalnych programów przeciwprzemocowych. Podczas seminarium zostaną zaprezentowane wyniki badań tych programów oraz wypracowane rekomendacje do lokalnego programu działań antyprzemocowych.
Program seminarium:
12.00 – 12.10 – otwarcie seminarium
12.10 -12.20 – Wystąpienie Dziekana Wydziału Prawa
12.20 -12.40 – Konsekwencje braku perspektywy płci w działaniach antyprzemocowych, Joanna Piotrowska, prezeska Feminoteki
12.40 – 13.00 – Aspekty etyczne związane z problematyką przemocy wobec kobiet, dr Elżbieta Ławska, UwB
13.00 – 13.20 – Przemoc wobec kobiet z perspektywy prawa, dr Ewa Kowalewska – Borys, mgr Emilia Truskolaska, UwB
13.20 – 13.40 – Programy przeciwdziałania przemocy w rodzinie – wyniki badań, Danuta Kaszyńska, Prezeska PSWF KKB
13.40- 14.00 Obraz przemocy wobec kobiet w województwie podlaskim, mł. asp. Marlena Połowianiuk, Wydział Prewencji KWP
14.00 – 14.20 – Dlaczego Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie a płeć, Grzegorz Wrona, prawnik
14.20-15.00 – Dyskusja
Fot: Monika, Flickr
Seminarium odbywa się w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” prowadzonego przez fundację Feminoteka wraz z 15 partnerkami z całego kraju z programu Obywatele dla Demokracji współfinansowanego z Funduszy EOG. We Białymstoku organizuje ją Stowarzyszenia Właścicielek Firm Klub Kobiet Biznesu z Białegostoku – partnerka projektu.
