TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Amnesty International wzywa Polskę do pełnej realizacji Konwencji antyprzemocowej

Zmiany obecnie obowiązującej definicji przestępstwa zgwałcenia, przywrócenia edukacji antydyskryminacyjnej w szkołach, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie szkodliwych stereotypów płciowych i przemocy ze względu na płeć oraz skutecznych mechanizmów izolacji sprawców przemocy domowej – tego m.in. domaga się Amnesty International po przeprowadzeniu analizy wybranych problemów dotyczących wdrożenia Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w Polsce. 

Celem analizy było wskazanie głównych problemów z wdrożeniem Konwencji w Polsce. Zwraca ona uwagę na wybrane kwestie, takie jak brak definicji przemocy ekonomicznej w polskim ustawodawstwie, problem z obecnie obwiązującą definicją przestępstwa zgwałcenia oraz z efektywną izolacją sprawców przemocy domowej od osób doświadczających przemocy.

W raporcie podkreśla się , że Konwencja Stambulska w sposób kompleksowy określa kwestię pomocy dla osób doświadczających przemocy, ścigania i karania sprawców, a także działania profilaktyczne i edukacyjne. Jest ważnym instrumentem międzynarodowym, tworzącym ramy prawne dla zapobiegania przemocy, ochrony pokrzywdzonych i karania sprawców. „Pełna implementacja Konwencji pozwoliłaby na skuteczniejsze zwalczanie zjawiska przemocy wobec kobiet, w tym przemocy domowej. Profilaktyka i zwalczanie przemocy powinno być priorytetem dla wszystkich instytucji państwowych, a Polska  przystępując do Konwencji oświadczyła, że będzie stosować ją zgodnie z zasadami i przepisami Konstytucji.”

W raporcie przeczytamy także, że „specjaliści pomagający ofiarom, przedstawiciele instytucji i organizacji przeciwdziałających przemocy w Polsce zwracają uwagę, że pełna implementacja Konwencji uzupełniłaby luki w systemie, na które od dawna wskazują. Konwencja z jednej strony daje konkretne wytyczne dotyczące budowy systemu przeciwdziałania przemocy, z drugiej wskazuje na pewien kontekst i przyczyny zjawiska przemocy domowej i przemocy wobec kobiet. Dostrzega ona strukturalny charakter zjawiska przemocy oraz wiąże go z historycznie uwarunkowaną nierównością kobiet i mężczyzn. Szczególną uwagę zwraca na stereotypy i uprzedzenia oraz nierówne traktowanie kobiet w różnych sferach życia, które wpływają na skalę zjawiska przemocy wobec kobiet i stanowią źródło naruszenia ich praw. Konwencja uznaje, że brak równości jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem przemocy wobec kobiet. Przemoc jest bowiem także przeszkodą w zapewnieniu równości kobiet i mężczyzn.”

Dlatego AI rekomenduje m.in.:

  • dokonać nowelizacji artykułu 115 i 207 Kodeksu Karnego w celu rozszerzenia zakresu przestępstwa znęcania się o seksualny i ekonomiczny aspekt przemocy,
  • dokonać nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w celu rozszerzenia definicji przemocy o aspekt ekonomiczny,
  • dokonać nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w celu rozszerzenia przepisu dotyczącego cywilnego nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym o zakaz kontaktów i zbliżania się do osoby pokrzywdzonej oraz obowiązek wydania orzeczenia w terminie najpóźniej do 48 godzin,
  • zmienić obecnie obowiązującą definicję przestępstwa zgwałcenia zgodnie ze standardem Konwencji, tak by opierała się na braku świadomej i dobrowolnej zgody osoby doświadczającej przemocy i nie ograniczała się do aktów popełnianych z użyciem siły, groźby lub podstępu przy stawianiu oporu przez ofiarę,
  • zapewnić bezpieczeństwo osobom doświadczającym przemocy domowej poprzez nadanie Policji uprawnienia do wydania natychmiastowego nakazu opuszczenia domu, zakazu kontaktowania się i zbliżania do osób pokrzywdzonych w wyniku przemocy na odpowiedni okres poprzez dodanie stosownego przepisu do ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej lub zmianę ustawy o Policji, jak również wprowadzenie sankcji za naruszenie nakazu opuszczenia domu oraz zakazu zbliżania się i kontaktowania z osobą pokrzywdzoną.

Ponadto w rekomendacjach znajdziemy także postulat, by przywrócić edukację antydyskryminacyjną w szkołach, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie szkodliwych stereotypów płciowych i przemocy ze względu na płeć, w tym ekonomicznej oraz zapewnić, że program przedmiotu „Wychowanie do życia w rodzinie” obejmuje tę tematykę.

Jednak tych rekomendacji nie da się zrealizować, jeśli nie będzie organu odpowiedzialnego za to. Dlatego  Amnesty International domaga się również jasnego zdefiniowania zakresu odpowiedzialności poszczególnych resortów w obszarze implementacji i realizacji postanowień Konwencji oraz wyznaczenie urzędu koordynującego uwagę,

Cały raport do pobrania TUTAJ

Ślepa na płeć – edukacja równościowa po polsku. Raport krytyczny

Ślepa na płeć – edukacja równościowa po polsku. Raport krytyczny

Autorki: Anna Dzierzgowska, Ewa Rutkowska

Fundacja Feminoteka, Warszawa 2008

Zadaniem szkoły nie jest jednak tylko przygotowywanie do studiów i do konkurowania na wolnym rynku, lecz przede wszystkim – do aktywnego, dającego poczucie godności i satysfakcji życia w społeczeństwie, które może przybrać różne formy. A to niekoniecznie musi być uwarunkowane wyższymi studiami i produktywnością. Powinniśmy przygotowywać młodych ludzi do życia na miarę ich własnych, różnorodnych ambicji i celów, powinniśmy przygotowywać do życia w otwartym społeczeństwie ludzi wolnych i równych. Społeczność przyszłości to społeczność otwarta (a nie konglomerat narodów), to społeczność spluralizowana (a nie homogeniczna), multikulturowa (a nie monokulturowa), zindywidualizowana (a nie rodzinocentryczna), laicka (a nie fundamentalistyczna) oraz egalitarna (a nie hierarchiczna). I szkoła powinna przygotowywać do bycia członkiem takiej właśnie społeczności.
Tymczasem polska szkoła jest narodowa, konserwatywna, unifikująca, a jedyne uznanie dla „różnicy” widać w uznaniu różnicy płci: szkoła socjalizuje bowiem młodzież do zajmowania tradycyjnych ról płciowych.
Polska szkoła jest najważniejszym i najskuteczniejszym miejscem reprodukcji patriarchatu: dziewczynki już od „zerówki” wiedzą, że mają do wykonania pośledniejsze role społeczne, że ich przeznaczeniem jest macierzyństwo, chłopcy wiedzą, że są przeznaczeni do władzy, prestiżu i przygody.
(ze Wstępu)

SPIS TREŚCI
1. Wstęp
Oświata, reforma, gender – Magdalena Środa
2. SYSTEM EDUKAC JI W POLSCE – OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA
3. EDUKACJA, POLITYKA i PŁEĆ
Mroczne miesiące
Planowana reforma a gender mainstreaming
O (nie) wprowadzeniu powszechnej edukacji seksualnej
4. OPISY PRZYPADKÓW
5. ANKIETA NA TEMAT GENDER MAINSTREAMINGU W SZKOŁACH
6. DOBRE PRAKTYKI
7. PUBLIKAC JE
8. PODSUMOWANIE
9. KOMENTARZ
Gender zepchnięty w sferę milczenia Piotr Laskowski
10. NOTY O AUTORKACH I AUTORZE

Kogo chronimy przed przemocą? Dwa lata ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. RAPORT KRYTYCZNY


kogo_chronimyKogo chronimy przed przemocą? Dwa lata ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. RAPORT KRYTYCZNY

Autorki: Agnieszka Mrozik, Ewa Rutkowska, Iwona Stefańczyk

Fundacja Feminoteka, Warszawa 2007
Niniejszy raport, napisany z perspektywy feministycznej, jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak funkcjonuje w Polsce ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, ze szczególnym naciskiem na sytuację kobiet i dziewcząt. Autorki raportu zdecydowały się podkreślić aspekt płci, zaniepokojone pojawiającą się od pewnego czasu w Polsce tendencją polegającą na umieszczaniu problemów kobiet (w tym przemocy) w kontekście rodziny3. Na kwestię „znikania” kobiet w polskiej polityce, która jest określana dziś mianem prorodzinnej, nie zaś równościowej, zwracają uwagę zagraniczni eksperci; ich niepokój budzi przede wszystkim postrzeganie przemocy domowej jako problemu neutralnego płciowo, o czym w styczniu 2007 roku wspomniał Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet ONZ.

Raport składa się z rozdziałów teoretycznych, omawiających założenia ustawy i zawarte w niej przepisy, oraz analitycznych, prezentujących zadania i działania poszczególnych służb i instytucji państwowych (policja, prokuratura, ministerstwa), samorządów terytorialnych (gminy, powiaty, województwa), pozarządowych (organizacje pozarządowe). W publikacji przedstawiono także sprawozdania z realizacji przez Polskę międzynarodowych zobowiązań w zakresie zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet. Raport zamyka lista rekomendacji dla polskich władz, dotyczących wypracowania strategii i działań, które, zdaniem ekspertek przygotowujących raport, mogą przyczynić się do poprawy sytuacji w Polsce i realizacji strategii Unii Europejskiej w zakresie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet.

Raport uwzględnia oficjalne dane dotyczące zjawiska przemocy domowej podane do wiadomości publicznej przez odpowiednie służby i instytucje, a także informacje zebrane metodą ankiet i wywiadów przeprowadzonych przez autorki publikacji. Nowatorski charakter raportu polega właśnie na tym, że jego autorki zdecydowały się zwrócić z prośbą o informacje na temat funkcjonowania w Polsce ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie do wszystkich instytucji odpowiedzialnych za jej wdrażanie, a więc odpowiednich ministerstw, urzędów wojewódzkich, policji, prokuratury i organizacji pozarządowych.
(ze Wstępu do Publikacji)

SPIS TREŚCI
1. Podziękowania
2. Wstęp
3. Krok do przodu? Założenia ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i analiza zawartych w niej przepisów
4. Bierna władza. Państwo w walce z przemocą w rodzinie wobec kobiet
4.1. Instytucje rządowe (w tym programy edukacyjne dla sprawców oraz prewencja)
4.2. Jednostki samorządu terytorialnego i administracji rządowej – analiza danych zebranych w badaniu ankietowym
4.3. Policja, prokuratura i sądy
5. Pozytywne bohaterki i bohaterowie, czyli jak trzeci sektor wyręcza państwo
6. A Polska milczy. Przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet w Polsce w świetle dokumentów międzynarodowych
7. Rekomendacje dla państwa dotyczące skuteczniejszej walki z przemocą w rodzinie wobec kobiet
8. O konieczności faktycznej pomocy ofiarom znęcania.
Komentarz Doroty Krzysztoń – Głównego Koordynatora
Programu ds. Pomocy Ofiarom Przestępstw w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich
9. Uwagi dr Moniki Płatek na temat raportu krytycznego
10. Aneks
11. Bibliografia

Gender w podręcznikach. Projekt badawczy. Raport

okladka na wwwGender w podręcznikach. Projekt badawczy. Raport

Iwona Chmura-Rutkowska, Maciej Duda, Marta Mazurek i Aleksandra Sołtysiak-Łuczak (redakcja)

Fundacja Feminoteka, Warszawa 2015

Raport „Gender w podręcznikach” to wynik pracy niemal 100 osobowego interdyscyplinarnego zespółu badaczek i badaczy. W efekcie analizą objęto 227 czyli 25% podręczników dopuszczonych przez MEN w 2013 roku do użytku szkolnego i przeznaczonych do kształcenia ogólnego w zakresie 28 przedmiotów, na wszystkich poziomach w różnych typach szkół. Analizie jakościowej poddana została również treść nowej podstawy programowej oraz dokumenty prawne dotyczące problematyki stereotypów i uprzedzeń związanych z płcią w edukacji szkolnej.

„Autorki i autorzy analiz (…) wyposażeni w dobrze skonstruowane i wspólne dla wszystkich narzędzia badawcze, ale także w wyćwiczoną w praktyce lekturowej indywidualną wrażliwość i spostrzegawczość, udowodnili, iż świat przedstawiony w szkolnych podręcznikach dalece odbiega od wielu innych rzeczywistości, w jakich faktycznie funkcjonują polskie dzieci i młodzież – rodzinnych, rówieśniczych, wirtualnych, medialnych. Jeśli nawet stan ten jeszcze długo nie ulegnie zmianie, to zadaniem nauczycielek i nauczycieli jest, by ów podręcznikowy matrix umiejętnie odczarowywać. I temu przede wszystkim ma służyć Gender w podręcznikach.”

Z recenzji prof.dr.hab Ewy Kraskowskiej

„Gronu autorskiemu  udało się osiągnąć zamierzony cel, otrzymaliśmy rzetelną, popartą wynikami badań na dużej próbie badawczej, diagnozę stanu polskiej edukacji w aspekcie równości płci. Udokumentowano sposoby i mechanizmy reprodukcji nierówności i dyskryminacji ze względu na płeć, odkrywając to co niewidoczne i najczęściej nieuświadamiane (…) Raport jest konkretem, ekspertyzą, która może i powinna być — dla państwa właśnie, dla MEN, argumentem na rzecz zmiany, a zarazem pomocnym narzędziem tej zmiany, dzięki przedstawionym rekomendacjom.”

Z recenzji dr hab. prof. nadzw. Elżbiety Górnikowskiej-Zwolak

Gender w podręcznikach. Raport Tom 1

Gender w podręcznikach. Raport Tom 2

Gender w podręcznikach. Raport Tom 3

Publikacja dostępna również na stronie projektu Gender w Podręcznikach – TUTAJ

Publikacja wydana dzięki projektowi „Kobiety i męzczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciwko stereotypom płciowym” realizowany w ramach programu „Obywatele dla Demokracji” finansowanego z funduszy EOG

banernorweskie_batory

Dość milczenia. Przemoc seksualna wobec kobiet i problem gwałtu w Polsce


doscmilczenia„Dość milczenia. Przemoc seksualna wobec kobiet i problem gwałtu w Polsce”

Praca zbiorowa pod redakcją Joanny Piotrowskiej i Aliny Synakiewicz

Fundacja Feminoteka, Warszawa 2011

Postanowiłyśmy przyjrzeć się bliżej temu tematowi, ponieważ z naszych wieloletnich doświadczeń, działań antyprzemocowych i równościowych oraz analiz inicjatyw rządowych w sprawie przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć wynika, że kwestiami przemocy seksualnej w naszym kraju niemal nikt nie zaprząta sobie głowy. To nadal temat tabu, zepchnięty na margines, zamieciony pod dywan. Większość inicjatyw podejmowanych przez rząd, które w niniejszej publikacji szczegółowo omawia Zofia Nawrocka, ma charakter działań pozorowanych. Ani nie przyczyniają się one do zmniejszenia skali przemocy seksualnej, ani nie poprawiają sytuacji kobiet po gwałtach, pozwalają jedynie wykazać w dokumentach oficjalnych, jak wiele działań podejmuje rząd w tym zakresie. Statystki są niepełne i nie przedstawiają faktycznej skali tego zjawiska, o czym pisze Olga Borkowska, a działania instytucji, takich jak policja, służba zdrowia czy pomoc społeczna – niewystarczające. Zbyt często bowiem powielają traumę kobiet, które zgłaszają się do nich z prośbą o pomoc, zaś postępowanie karne – jak pisze Małgorzata Łojkowska – „nadal tylko w niewielkim stopniu uwzględnia potrzeby osób pokrzywdzonych, nadając pierwszoplanowe znaczenie prawom oskarżonego […], a ofiary przestępstw seksualnych nadal nie uzyskują w postępowaniu karnym wystarczającej ochrony”. Prawniczka zwraca też uwagę na zależność między sposobem traktowania ofiar przemocy seksualnej przez wymiar sprawiedliwości a (nie)ponoszeniem odpowiedzialności karnej przez sprawców. Im częściej ofiary są traktowane przez organy ścigania i wymiar sprawiedliwości poniżająco, tym rzadziej zawiadamiają one o popełnieniu przestępstwa. Oznacza to, że więcej sprawców przemocy seksualnej bezkarnie chodzi na wolności i dopuszcza się kolejnych gwałtów.(…)
(…) Kolejny problem to media, które zamiast edukować społeczeństwo i zmieniać jego postawy, reprodukują stereotypy na temat gwałtów i przemocy seksualnej. Pisze o tym Agnieszka Kaim, która zanalizowała doniesienia medialne na ten temat w dwóch najbardziej opiniotwórczych polskich dziennikach, a mianowicie w „Gazecie Wyborczej” i „Rzeczypospolitej”.
(ze Wstępu)

SPIS TREŚCI
1. Wstęp – Joanna Piotrowska, Alina Synakiewicz
2. Skala przestępstwa zgwałcenia w Polsce – Olga Borkowska
3. Przestępstwo zgwałcenia w świetle prawa i z perspektywy osób poszkodowanych – Monika Płatek
4. Przemoc seksualna w Polsce – działania rządu – Zofia Nawrocka
5. Polskie media wobec przemocy seksualnej – Agnieszka Kaim
6. Gwałt na randce. Przemoc wobec dziewcząt w grupie rówieśniczej – Joanna Piotrowska, Alina Synakiewicz
7. Chcę o tym zapomnieć – psychologiczne konsekwencje gwałtu – Agnieszka Czapczyńska
8. Pomiędzy wiedzą a stereotypem. Instytucje publiczne i organizacje pomocowe wobec problemu gwałtu.
Raport z badań – Magda Grabowska
9. Sytuacja ofiar przemocy seksualnej w postępowaniu karnym – Małgorzata Łojkowska
10. Mężczyźni przeciwko męskiej przemocy seksualnej wobec kobiet – Jacek Fenderson
11. Dobre praktyki – Kamila Raczyńska
12. „Mam ogromną niezgodę na to, żeby o gwałcie nie mówić” – podsumowujące publikację wypowiedzi kobiet, które doświadczyły gwałtu
13. Przydatne telefony i strony internetowe
14. Autorki i autorzy

POBIERZ (plik pdf)

Bezpłatne publikacje Feminoteki czekają na Was w naszej księgarni

W siedzibie Feminoteki (mapka tutaj) czekają na Was nasze 3 duże publikacje z ostatnich lat.
20160115_1556341. Skrót raportu Gender w Podręcznikach

Badaniem objęte są podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego i przeznaczone do kształcenia ogólnego w zakresie wszystkich przedmiotów i poziomów kształcenia, począwszy od wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego, przez szkołę podstawową, gimnazjum i edukację ponadgimnazjalną.

Badaczki i badacze przy analizie treści objętych podstawą programową zwracają szczególną uwagę na mechanizm reprodukcji seksizmu, biorąc pod uwagę również inne przesłanki dyskryminacji.

 

 

 

2. Bądź bezpieczna w sieci

20160115_155602

W ramach projektu w każdym kraju przeprowadziłyśmy analizę istniejących już programów dotyczących cyberprzemocy oraz badania ilościowe (ankiety) i jakościowe (grupy fokusowe) wśród młodzieży. Analizowałyśmy także strony społecznościowe oraz profile młodzieży na tych stronach. Zgromadzony materiał posłużył nam za punkt wyjścia do redakcji niniejszego poradnika.

Wszystkie badania europejskie i amerykańskie, a także te przeprowadzone w ramach naszego projektu pokazały, że chłopcy inaczej korzystają z nowych technologii niż dziewczęta, a także inaczej postrzegają cyberprzemoc i reagują na nią. Dlatego wszelkie programy interwencji i prewencji powinny uwzględniać sposób, w jaki patriarchalna kultura ogranicza możliwości dziewcząt i chłopców, by zapewnić obu grupom konstruktywne i pozbawione agresji ścieżki prowadzące do uzyskania wpływu w szkole, domu i sąsiedztwie.
20160115_1555363. Całej pensji i połowy władzy.

Już nasze prababki dostrzegały, że nierówności na rynku pracy, nierówne pensje, stereotypy, a nawet wykluczenie kobiet z niektórych zawodów oraz brak dostępu do sprawowania władzy, mają ogromne, negatywne konsekwencje nie tylko dla samych kobiet (choć dla nich przede wszystkim), ale i dla całego społeczeństwa.

Polki, które na kartach tej książki nazwałybyśmy pionierkami, już od wieku XVIII działały wspólnie, by tę sytuację zmienić.

„Całej pensji i połowy władzy”, to hasło znane bardziej ze współczesnych działań ruchu kobiecego, powtarzane na demonstracjach, pisane na plakatach, na murach, w tekstach literackich i naukowych, w piosenkach.
Wyraża ono wołanie o sprawiedliwość. O to, byśmy my, kobiety i mężczyźni, żyli w bardziej sprawiedliwym świecie.

 

 

Zapraszamy do zamawiania i odbierania egzemplarzy raportów z badań w naszej siedzibie przy ul. Mokotowskiej 29a w Warszawie. Istnieje także możliwość wysłania publikacji pocztą, jednak wtedy konieczne jest uiszczenie płatności za przesyłkę.

Zgłoszenia prosimy przesyłać na adres e-mail: [email protected]

Abyśmy nadal mogły prowadzić badania, tworzyć i współpracować przy raportach bardzo prosimy Was o wsparcie nas chociażby drobna kwotą na naszej zbiórce na stronie pomagam.pl lub bezpośrednio na nasz numer konta bankowego (Fundacja Feminoteka, ul. Mokotowska 29a, 00-560 Warszawa 68 1050 1038 1000 0022 9768 3522). Link do zbiórki TUTAJ. Chcemy działać, wydawać nowe opracowania i wyniki badań, dlatego prosimy Was o pomoc.

 

Białystok | 14.05 | Spotkanie wokół raportu „Spoza centrum widać więcej”

spoza centrum widać lepiej (1)Dziew/czyny, Stowarzyszenie 9/12 i Fundacja Przestrzeń Kobiet zapraszają Państwa redakcje na spotkanie wokół raportu Fundacji „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć, orientację seksualną i miejsce zamieszkania”*.

Czas: 14 maja (czwartek)
Miejsce: Spółdzielnia Bar&Kafe, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 8/1 Białystok
Godz: 18.00

W spotkaniu wezmą udział: Ewa Furgał i Nataia Sarata z Fundacji Przestrzeń Kobiet. Poprowadzi Małgorzata Skowrońska.**

Podczas spotkania raport będzie dostępny dla wszystkich chętnych osób.

*Raport „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć, orientację seksualną i miejsce zamieszkania” jest wynikiem partycypacyjnych badań w działaniu przeprowadzonych przez Fundację Przestrzeń Kobiet. Ich celem było wypracowanie rozwiązań przełamujących dyskryminację nieheteroseksualnych kobiet żyjących na wsi i w małych miastach. Propozycje rozwiązań zostały wypracowane wspólnie przez nieheteroseksualne kobiety mieszkające w małych miejscowościach, działaczki organizacji i grup LGBT i feministycznych oraz animatorki lokalnych społeczności, które uczestniczyły w spotkaniach fokusowych oraz warsztatach. Oprócz analizy badań w raporcie można znaleźć przewodniczkę po działaniach niemiejskocentrycznych, na którą składają się: opis dobrych praktyk, propozycje zajęć edukacyjnych i scenariusze wywiadów fokusowych. Do raportu dołączono pocztówki ilustrujące najważniejsze wątki i wnioski z raportu.
Raport został wydany w ramach projektu „Spoza centrum widać więcej – przeciwdziałanie dyskryminacji krzyżowej” finansowanego przez Fundusze EOG w ramach programu Obywatele dla Demokracji.

** Uczestniczki:
– Ewa Furgał – współzałożycielka Fundacji Przestrzeń Kobiet. Absolwentka stosunków międzynarodowych UŁ, studiowała też gender studies i edytorstwo na UJ. Edukatorka antydyskryminacyjna i herstoryczna, ukończyła Szkołę Trenerów STOP oraz Specjalistyczną Szkołę Facylitacji Społecznej na rzecz Przeciwdziałania Dyskryminacji. Laureatka nagrody Fundacji Polcul za działalność obywatelską. Redaktorka pięciu tomów publikacji Krakowski Szlak Kobiet. Przewodniczka po Krakowie emancypantek.
– Natalia Sarata – Socjolożka, europeistka, absolwentka gender studies UJ. Edukatorka antydyskryminacyjna i herstoryczna. Współzałożycielka Fundacji Przestrzeń Kobiet, członkini–założycielka Towarzystwa Edukacji Antydyskryminacyjnej, w latach 2009-2012 członkini zarządu TEA. Współkoordynatorka Koalicji na rzecz Edukacji Antydyskryminacyjnej. Laureatka nagrody Fundacji Polcul za działalność obywatelską. Współautorka programu Krakowski Szlak Kobiet, autorka jedynej herstorycznej gry planszowej w Polsce.
– Małgorzata Skowrońska – socjolożka zaangażowana w działania społeczne. Pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku jako asystentka. Członkini redakcji periodyku naukowego „Pogranicze. Studia społeczne”. Współpracuje z Fundacją SocLab i Fundacją UwB.

Jak prawo chroni migrantki przed przemocą

„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości” – czytamy w raporcie o prawnych aspektach ochrony migrantek przed przemocą w Polsce oraz trzech wybranych krajach Unii Europejskiej – Austrii, Szwecji i Wielkiej Brytanii autorstwa Katarzyny Słubik, prawniczki Stowarzyszenia Interwencji Prawnej. Przykłady te mogą stać się dla nas inspiracją, w jakim kierunku powinno ewoluować polskie prawo, by w większym stopniu chronić zamieszkałe w Polsce cudzoziemki przed przemocą.

Raport stanowi analizę regulacji prawnych czterech krajów Unii Europejskiej: Austrii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Polski w zakresie ochrony przed przemocą kobiet pochodzenia cudzoziemskiego. Przedstawiono w nim przepisy chroniące ofiary przemocy domowej, osoby przymuszane do zawarcia małżeństwa oraz zagrożone zabiegiem okaleczania narządów płciowych. Raport skupia się na przepisach obowiązującego prawa, z tego względu pomija – poza kilkoma wyjątkami – inicjatywy rządów i organów administracji publicznej mające na celu prewencję, rozpowszechnianie informacji i monitorowanie zjawisk przemocy – o ile nie znajdują one odzwierciedlenia w legislacji poszczególnych krajów. Również przemoc wobec dzieci – jako temat bardzo obszerny – została pominięta jako wykraczająca poza ramy niniejszego opracowania.

„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości – jednak z uwagi na podpisanie przez Polskę Konwencji Rady Europy o Zapobieganiu i Zwalczaniu Przemocy wobec Kobiet i Przemocy Domowej również polskie przepisy w tym zakresie będą musiały zostać zmienione. Najdalej idącą ochronę zapewnia cudzoziemkom w takiej sytuacji ustawodawca brytyjski, zapewniając osobie dotkniętej przemocą dostęp do świadczeń z pomocy społecznej na czas ubiegania się o zezwolenie na pobyt, co jeszcze efektywniej zmniejsza jej zależność od partnera.

Daje się zaobserwować tendencja do zaostrzania legislacji penalizującej szkodliwe tradycyjne praktyki, takie jak przymusowe małżeństwa i okaleczanie żeńskich zewnętrznych narządów płciowych. Ofiary tych praktyk w niektórych państwach mogą liczyć na specjalistyczne wsparcie i schronienie. Krajowe rządy okazują coraz częściej zainteresowanie problemem przemocy popełnianej w imię „honoru”, wdrażając rządowe programy badawcze, informacyjne czy prewencyjne. Brak pogłębionych badań nad szkodliwymi tradycyjnymi praktykami w Polsce nie pozwala na ocenę potrzeby wprowadzenia ustawodawstwa w Polsce w tym zakresie.”

Całość raportu

Hollywood wciąż zmierza w stronę różnorodności

Stowarzyszenie Scenarzystów Amerykańskich (Writers Guild of America, WGA) opublikowało swój doroczny raport na temat statusu kobiet, mniejszości i starszych autorów przemysłu filmowego. Hollywood wciąż zmierza w stronę różnorodności. Liczby wskazują na niewielki wzrost udziału kobiet w okresie od 1999 do 2011 roku z 25% do 30%. Czytaj dalej „Hollywood wciąż zmierza w stronę różnorodności”