„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości” – czytamy w raporcie o prawnych aspektach ochrony migrantek przed przemocą w Polsce oraz trzech wybranych krajach Unii Europejskiej – Austrii, Szwecji i Wielkiej Brytanii autorstwa Katarzyny Słubik, prawniczki Stowarzyszenia Interwencji Prawnej. Przykłady te mogą stać się dla nas inspiracją, w jakim kierunku powinno ewoluować polskie prawo, by w większym stopniu chronić zamieszkałe w Polsce cudzoziemki przed przemocą.
Raport stanowi analizę regulacji prawnych czterech krajów Unii Europejskiej: Austrii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Polski w zakresie ochrony przed przemocą kobiet pochodzenia cudzoziemskiego. Przedstawiono w nim przepisy chroniące ofiary przemocy domowej, osoby przymuszane do zawarcia małżeństwa oraz zagrożone zabiegiem okaleczania narządów płciowych. Raport skupia się na przepisach obowiązującego prawa, z tego względu pomija – poza kilkoma wyjątkami – inicjatywy rządów i organów administracji publicznej mające na celu prewencję, rozpowszechnianie informacji i monitorowanie zjawisk przemocy – o ile nie znajdują one odzwierciedlenia w legislacji poszczególnych krajów. Również przemoc wobec dzieci – jako temat bardzo obszerny – została pominięta jako wykraczająca poza ramy niniejszego opracowania.
„W większości z analizowanych krajów jest zauważalna specjalna potrzeba umożliwienia migrantkom uzyskania pozwolenia na pobyt na ich terytorium, w sytuacji gdy na skutek przemocy stosowanej przez partnera utraciły zależne od niego prawo pobytu. Jest to bardzo istotny instrument umożliwiający uniezależnienie ofiary przemocy od jej sprawcy. Spośród analizowanych krajów jedynie polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości – jednak z uwagi na podpisanie przez Polskę Konwencji Rady Europy o Zapobieganiu i Zwalczaniu Przemocy wobec Kobiet i Przemocy Domowej również polskie przepisy w tym zakresie będą musiały zostać zmienione. Najdalej idącą ochronę zapewnia cudzoziemkom w takiej sytuacji ustawodawca brytyjski, zapewniając osobie dotkniętej przemocą dostęp do świadczeń z pomocy społecznej na czas ubiegania się o zezwolenie na pobyt, co jeszcze efektywniej zmniejsza jej zależność od partnera.
Daje się zaobserwować tendencja do zaostrzania legislacji penalizującej szkodliwe tradycyjne praktyki, takie jak przymusowe małżeństwa i okaleczanie żeńskich zewnętrznych narządów płciowych. Ofiary tych praktyk w niektórych państwach mogą liczyć na specjalistyczne wsparcie i schronienie. Krajowe rządy okazują coraz częściej zainteresowanie problemem przemocy popełnianej w imię „honoru”, wdrażając rządowe programy badawcze, informacyjne czy prewencyjne. Brak pogłębionych badań nad szkodliwymi tradycyjnymi praktykami w Polsce nie pozwala na ocenę potrzeby wprowadzenia ustawodawstwa w Polsce w tym zakresie.”