TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

WASZAWA: 33 SZTUKA spektakl lesbijsko-poliamoryczny 22-23.11.2014

33 SZTUKA 22-23.11.2014Niebieska i Różowa były kiedyś parą, ich związek się rozpadł. Różowa poznała Czerwoną, wówczas w kręgu ich znajomych pojawiła się Niebieska, która stała się częstym gościem obu dziewczyn – do czasu, gdy straciły nagle dach nad głową. Wtedy Niebieska zaproponowała im wspólne mieszkanie. Po jakimś czasie miedzy Czerwoną a Niebieską nawiązał się romans, ukrywany przed Różową…

Od tego momentu widzowie/widzki zostają zaproszeni do hermetycznego świata zbudowanego na 19m2, by uczestniczyć w życiu trzech dojrzałych kobiet, tworzących zamknięty trójkąt miłosny. Jego narodziny-rozkwit-rozpad-koniec jest głównym tematem dramatu, pełnego skrajnych emocji, niedomówień, uczuć i ….

Sztuka jest szkicem teatralnym, którego tekst jest jedynie pierwszą – nie najważniejszą – warstwą utworu. Dramat został przygotowany jako partytura multimedialnego zdarzenia.

Spektakl uzupełnia go blog, który jest e-pamiętnikiem postaci sztuki. Poczytaj o losach Czerwonej, Niebieskiej i Różowej na33sztuka.blogspot.com.

BILETY/cegiełki: 30zł
REZERWACJA BILETÓW tylko mailowa: damskitandemtworczy@gmail.com
Jeśli zarezerwujecie bilet, to prosimy przyjdźcie. Każde miejsce jest cenne.

WIĘCEJ: 33sztuka.blogspot.com
MIEJSCE: Instytut Pozytywnej Seksualności, ul. Złoczowska 6 D / SASKA KĘPA / WARSZAWA

CZAS: 22 i 23 listopada o 19:00

 

WARSZAWA: Jesse Darling w Muzeum Sztuki Nowoczesnej

Jesse DarlingMuzeum Sztuki Nowoczesnej zaprasza na performans brytyjskiej artystki Jesse Darling, odbywający się w ramach wystawy „Ustawienia prywatności. Sztuka po internecie”.

Problematyka uprzedmiotowienia jednostki i uwikłania jej cielesności w mechanizmy polityczno-ekonomicznej kontroli i sferę mediów społecznościowych będzie głównym tematem performansu, który swoim tytułem nawiązuje do procedury prawnej Habeas Corpus, znanej w prawie brytyjskim od czasów średniowiecza. W dosłownym tłumaczeniu oznacza ona nakaz „będziesz miał(a) ciało“ i przysługuje każdemu poddanemu i poddanej Królowej Brytyjskiej zapewniając im nietykalność osobistą bez wyroku sądowego, pod warunkiem podporządkowania własnego ciała suwerenowi.
Posługując się prezentacją Powerpoint i zamieniając swoje ciało w ekran projekcyjny, Darling niuansuje relację między emancypacją a opresją ciała w biopolitycznej perspektywie nowych technologii. Ciało jako terytorium równoległej autokreacji i kamuflażu staje się fasadą możliwych przemian,a jednocześnie narzędziem performansu, rozumianego zarówno jako wyraz artystycznej ekspresji jak i ekonomicznej efektywności.
Jesse Darling jest artystką multimedialną i performerką. Tworzy instalacje, prace wideo, fotografie, animacje GIF i poezję na Twitterze. Jest również autorką manifestów i tekstów krytycznych. Eksploruje współczesne formy mediacji związane z ekspresją queer, podmiotowością i polityką ciała, rozpatrując je przez swoje osobiste doświadczenie nowych technologii.

 https://www.facebook.com/events/877309228976106/?fref=ts

 

15 listopada 2014 (sobota), godz. 18:00

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, ul. Emilii Plater 51

Matronat Feminoteki: Kobieta nieheteronormatywna. Odcienie.

knh_baner_-listopad,,KOBIETA NIEHETERONORMATYWNA. ODCIENIE – Panel dyskusyjny: cz. I Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria, cz. II Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia. SPEKTAKL 33SZTUKA”

Zapraszamy na trzecie, nietypowe, spotkanie z cyklu „Kobieta Nieheteronormatywna”. Wyróżnia się ono tym, że przygotowano nie tylko panel dyskusyjny, ale również spektakl. Część pierwsza ,,Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria” panelu rozpocznie się o godz. 18.00. Natomiast część druga ,, Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia” zacznie się o godz. 20.30. Obie części odbędą się 21 listopada w warszawskiej Feminotece, ul. Mokotowska 29a (wejście od ul. Marszałkowskiej 34/50 do samego końca w podwórzu). Spektakl ,,33 SZTUKA” będzie wystawiany się 22 i 23 listopada o godz. 19.00 w siedzibie Instytutu Pozytywnej Seksualności, ul. Złoczowska 6D, na Saskiej Kępie.

„Bycie kobietą” nie zawsze oznacza to samo. Odcieni kobiecości nieheteronormatywnej jest tak wiele, że może zakręcić się w głowie. Można się też pogubić w bogactwie tożsamości i seksualności. Czy jesteśmy gotowe na tę różnorodność, która powoli staje się obecna w kulturze? Wiemy co naprawdę oznacza taka wielość możliwości ?
Słyszymy – lesbijka, kobieta panseksualna, biseksualna, aseksualna i transkobieta – co właściwie znaczą te słowa? Skoro płeć bywa określana jako aktywny proces powstający w interakcjach między ludźmi, czy ich w ogóle potrzebujemy jej stałej definicji? Co oznacza ,,być kobietą” w czasach zachwiania tradycyjnie rozumianych pojęć kobiecości i męskości?
To będzie spotkanie wielu pytań. Stawiamy je w kontekście dwóch pojęć czasem zwanych projektami przyszłości, niestety często źle rozumianych i krytykowanych – androgynii i poliamorii.

21 listopada (piątek) zapraszamy do Feminoteki na panel dyskusyjny składający się z dwóch części:

CZĘŚĆ I, godzina 18:00 – Kobiety panseksualne i biseksualne a poliamoria.
Gościnie: Katarzyna Michalczak i Katarzyna Grunt-Mejer
Poliamoria to nieskończona ilość uczuciowych możliwości, wielość i wielowarstwowość relacji miedzyludzkich, formuła odpowiadająca na potrzeby osób o złożonej tożsamości i seksualności. Czy więc wielomiłość to spełnienie marzeń dla biseksualistek, a zwłaszcza panseksualistek?

CZĘŚĆ II, godzina 20:30 – Kobiety aseksualne i osoby trans a androgynia.
Gościnie: Ewa Ulińska i Ula Werkowska
„Androgyn był człowiekiem w pełni wolnym i w pełni szczęśliwym” – pisał Platon. Czy dlatego, że wykraczał poza binarne pojmowanie płci, a może dlatego że – utożsamiony z aniołem – nie odczuwał pożądania? Czy w takim razie można zaryzykować stwierdzenie, że osoby aseksualne i transpłciowe to wcielenie mitu szczęśliwego androgyna?

22 i 23 listopada (sobota i niedziela) o godzinie 19:00 odbędzie się spektakl ,,33 SZTUKA” przygotowany przez Damski TANDEM Twórczy & SIOSTRY.
Link do spektaklu na fb: https://www.facebook.com/events/316861901839536/
Czerwona, Niebieska i Różowa były kiedyś parą, ich związek się rozpadł. Różowa poznała Czerwoną, wówczas w kręgu ich znajomych pojawiła się Niebieska, która stała się ich częstym gościem do czasu, gdy straciły nagle dach nad głową. Wtedy Niebieska zaproponowała im wspólne mieszkanie. Po jakimś czasie miedzy Czerwoną a Niebieską nawiązał się romans, ukrywany przed Różową. Od tego momentu widzowie/widzki zostają zaproszeni do hermetycznego świata zbudowanego na 19m2, by uczestniczyć w życiu trzech dojrzałych kobiet, tworzących zamknięty trójkąt miłosny. Jego narodziny rozkwit rozpad i koniec jest głównym tematem dramatu, pełnego skrajnych emocji, niedomówień, uczuć i … Sztuka jest szkicem teatralnym, którego tekst jest jedynie pierwszą – nie najważniejszą – warstwą utworu. Dramat został przygotowany jako partytura multimedialnego zdarzenia. Uzupełnia go blog, który jest pamiętnikiem postaci sztuki.

Poczytaj: 33sztuka.blogspot.com
Obejrzyj: https://vimeo.com/111164422

Prosimy o wcześniejszą rezerwację miejsc na spektakl przez napisanie na adres: [email protected].
Cena biletu/cegiełki to 30 złotych.
Spektakl odbędzie się w siedzibie Instytutu Pozytywnej Seksualności, ul. Złoczowska 6D, na Saskiej Kępie.

Link do wydarzenia na fb: https://www.facebook.com/events/1551277238417320/

W razie pojawienia się pytań prosimy o kontakt na nasz adres: [email protected].

Po więcej informacji na temat projektu Kobieta Nieheteronormatywna zapraszamy na naszą stronę: http://www.knh.vxm.pl oraz fanpage: facebook.com/kobietanieheteronormatywna.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

 

WARSZAWA: Artystki. Sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku: teatr/performans

artystki_kultura liberalnaCo twórczość polskich artystek mówi o 25-leciu polskiej demokracji? Czy metody kształcenia artystek i artystów sprzyjają wychodzeniu poza schematy i stereotypy myślowe? Jak wygląda późniejsza sytuacja zawodowa kobiet teatru: reżyserek, aktorek, scenografek, performerek? Co dziś oznacza dyskryminacja w przestrzeni sztuki i czy ma ona związek z płcią lub orientacją seksualną? Czy w kontekście działań artystycznych płeć i przypisywane ze względu na nią role kulturowe mogą być traktowane jako czynnik wykluczający? Jaką funkcję pełni tu szeroko rozumiana praca niewidzialna? Dlaczego dzieła odnoszące się do sfery seksualności i ról społecznych wciąż pozostają w sferze tabu i są źródłem kontrowersji, jak choćby klasyk polskiego performansu, czyli obieranie ziemniaków w Zachęcie przez Julitę Wójcik?

Do dyskusji o roli płci w sztuce teatru/performansu po 1989 r. zaprosiliśmy: teatrologa, krytyka i aktora – Macieja Nowaka; reżyserkę – Annę Smolar; reżysera i pisarza – Macieja Wojtyszkę oraz Julitę Wójcik – performerkę, autorkę akcji artystycznych. Dyskusję poprowadzi Katarzyna Kasia, filozofka z „Kultury Liberalnej”.

Spotkanie odbędzie się 30 października o godzinie 18.00
w MiTo art.café.books przy ul. Ludwika Waryńskiego 28 (metro Politechnika), warszawskiej galerii sztuki, księgarni i kawiarni.

„Artystki. Sztuka kobiet w Polsce po 1989 r. – sztuki wizualne” to czwarta z serii debat „Odcienie kobiecej polityki”, które „Kultura Liberalna” organizuje wraz z Fundacją im. Róży Luksemburg. Pomysłodawczynią cyklu jest Karolina Wigura, szefowa działu politycznego „Kultury Liberalnej”.

Więcej informacji znajdą Państwo na naszej stronie:
www.KulturaLiberalna.pl

Wstęp wolny! Serdecznie zapraszamy!

WARSZAWA: Spotkanie z Patrycją Dołowy wokół spektaklu „The HIDEOUT/KRYJÓWKA”

The HIDEOUT_KRYJÓWKA - grafika M. Jadczak15 października, w środę, o 18:00 zapraszamy do Feminoteki na spotkanie z Patrycją Dołowy – artystką, performerką, dramaturgiem, która od lat zajmuje się problematyką pamięci. Pamięci niechcianej, wypartej, ukrywanej.

Autorka projektu „Widoczki: pamięć miasta/pamięć ciała” – próbuje za jego pomocą ukazać inne spojrzenie na przestrzeń, pamięć, historię z kobiecej (codziennej) perspektywy, szukania świadectw bycia, rejestracji lub przywrócenia pamięci nie tego co publiczne, ale tego co gdzieś w zakamarkach i pamięci miasta ukryte, niewidoczne, zatarte. Współpracując z neTTheatre zbierała świadectwa o sąsiedztwie polsko-żydowskim. O ukrywanych i ukrywających, o przemilczanych, o odebranej lub rozdwojonej tożsamości. Odnalezione świadectwa posłużyły za kanwę scenariusza najnowszego spektaklu neTTheatre „The HIDEOUT/KRYJÓWKA”.

Spotkanie będzie próbą opowiedzenia o niezwykłej podróży, jaką Dołowy odbyła w poszukiwaniu kolejnych historii. O mierzeniu się z nieustannymi odmowami ze strony rozmówców, z pytaniami: „po co ci to, dziecko?”, z ciężarem przekazywanych wspomnień. O przeistaczaniu ich w „Widoczki” i w tekst dramatu. Będzie też okazją do dyskusji nad problematyką pamięci. Czy warto powracać do tego, co wyparte? Czy w oficjalnej Historii istnieje miejsce dla indywidualnych świadectw, okruchów wspomnień, fragmentów opowieści?

 

Patrycja Dołowy – Artystka multimedialna, posługująca się fotografią, performance, grafiką, video i tekstem. Ma na koncie ponad 50 wystaw w Polsce i zagranicą. Prace i teksty publikuje w pismach artystycznych oraz w magazynach wielkonakładowych. Autorka 2 sztuk teatralnych. Z wykształcenia doktor nauk przyrodniczych (2007), absolwentka UW (2002) oraz Akademii Fotografii Artystycznej Wyższych Szkół Fotograficznych we Wrocławiu (wyróżnienie, 2005). Wiceprezeska Fundacji MaMa, współpracuje m. in. z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Laureatka Nagrody im. Karola Sabatha 2011, stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2012.

 

https://www.facebook.com/events/1510229472564407/?source=1&sid_create=3589160974

Patrycja

WARSZAWA: Międzynarodowy kolektyw artystek FF w Polsce! Berlin-Wiedeń-Warszawa

ff_teatr_studio

ff – Strefa Tymczasowo Autonomiczna 3  / Temporary Autonomous Zone 3

24 projekty w 24h:

4 – 5 października 2014, od 17:00 do 17:00
wernisaż wystawy: 5 października, 17:00 
wystawa czynna do 16 listopada 2014 

 

Temporary Autonomous Zone /3 Strefa Tymczasowo Autonomiczna / to projekt międzynarodowego feministycznego kolektywu ƒƒ – trzeci z kolei odcinek przygotowany przez artystki z myślą o Warszawie. Dotychczasowe odbyły się w Wiedniu i w Berlinie. Tym razem projekt odbywa się w bloku wydarzeń w ciągu 24 intensywnych godzin, gromadzi ponad pięćdziesiąt artystek różnych dziedzin sztuki, a do działań zostaje włączona cała część Pałacu Kultury i Nauki, w której mieści się Teatr Studio im. Ignacego Stanisława Witkiewicza. 24-godzinny program performatywny obejmuje klatki schodowe, szatnię, dwie sale Galerii, Bar Studio, kontener, patio od strony Pl. Defilad, dużą scenę, małą scenę (Modelatornię), foyer, oraz inne zaułki teatru – na co dzień widzowi niedostępne. Temporary Autonomous Zone /3 przygotowana przez ƒƒ, w sposób przekorny odwołuje się do niegdyś głośnego manifestu Hakima Beya (T. A. Z. The Temporary Autonomous Zone, Ontological Anarchy, Poetic Terrorism), strategii anarchistycznych, karnawalistycznych, pirackich i subwersywnych.

 

Strefa Tymczasowo Autonomiczna /3 tworzy tymczasową wspólnotę, ale i karnawalizuje, odwraca porządki: w ciągu 24 godzin Galeria stanie się eksperymentalnym warsztatem krawieckim, duża scena zbiorową sypialnią i miejscem analizy snów, z kolei pokój bileterów – garderobą z kostiumami i wizażystkami dla aktorów i publiczności. Mała scena (Modelatornia) przyjmie rolę sali edukacyjnej z wykładami i warsztatami, a szatnia, schody i foyer staną się miejscem koncertów i przedstawień. Autonomia jest tu więc rozumiana szeroko, a role miejsc i osób (artysty, kuratora, reżysera, aktora) nieustannie odwracane i negocjowane. 24-godzinny „karnawał” rozpocznie się 4 października o godzinie 17:00 i zakończy 5 października także o godzinie 17:00. Jako jego zwieńczenie o godz. 17:00 w Galerii Studio obędzie się wernisaż wystawy grupy ƒƒ i zaproszonych gości, składającej się z artefaktów, instalacji i rekwizytów użytych w poprzedzających ją performensach, a także dokumentacji. 24-godzinny blok zdarzeń, jak i wystawa, nawiązują do historii teatru i centrum sztuki Studio, pomyślanego w latach 70. przez Józefa Szajnę jako jedno instytucjonalne ciało, łączące działalność teatru i galerii.

Szesnaście artystek z grupy ƒƒ pochodzi z różnych krajów (Niemcy, Grecja, Austria, Słowacja, Stany Zjednoczone, Dania, Holandia), a większość z nich mieszka w Berlinie. ƒƒ zaprosiła do współpracy innych uczestników, najczęściej reprezentujących inne dziedziny sztuki. Wśród ponad dwudziestu pokazywanych projektów, znajdą się m.in. interaktywna maszyna fotografująca Teatr zapisu Doroty Walentynowicz i Lisy Ruyter; instalacja dźwiękowo-kostiumowa i performens krawiecki Rostrum Katrin Plavcak, Ulriki Segerberg, Marzeny Nowak, Cullinan Richards; warsztat dla kobiet Ucieleśnione herstorie. Od pracy niewidzialnej do rebelii codzienności Ewy Majewskiej, Aleksandry Polisiewicz, Joanny Sokołowskiej i Aleksandry Jach; performens 970 EE PP Christiny Dimitriadis, Mathilde ter Heijne i Sylvii Schwarz na podstawie Oczyszczenia Sofii Oksanen; Bal przyszłości Mathilde Rosier, Antje Majewski, Delii Gonzalez, Alice Cohen, Janne Schäfer; projekt wspólnego nocnego czuwania i zbiorowego snu na dużej scenie w Outliers Janne Schäfer & Kristine Agergaard i Melissy Steckbauer; rozbudowany performens Zanim stałyśmy się dzikie Magdy Tothovej, Juliane Solmsdorf, Mireli Baciak, Aleksandry Bożek-Muszyńskiej, Paula Philippa Heinze badający zachowania i gesty społeczeństwa neoliberalnego na podstawie zgromadzonego przez artystów archiwum; obszerny program video Magdy Tothovej w kontenerze przed wejściem do Studio; projekt Trąbka do słuchania Zorki Wollny i zespołu seniorek Retro.ArtBem; czy umiejscowiony w 2200 roku Przewodnik Agnieszki Polskiej i Antje Majewski.

Więcej informacji o grupie ƒƒ na:  www.fffffff.org

Program —> http://teatrstudio.pl/o-studio/galeria-studio/

***

Udział biorą:

grupa ƒƒ:

Alice Cohen, Cullinan Richards, Christina Dimitriadis, Delia Gonzalez, Mathilde ter Heijne, Antje Majewski, Julia Phillips, Katrin Plavčak, Jen Ray, Lisa Ruyter, J&K / Janne Schäfer and Kristine Agergaard, Juliane Solmsdorf, Melissa Steckbauer, Magda Tothova, Manuel Wischnewski

oraz:

Johanna Abraham, Kasia Adamik, Mirela Baciak, Franziska Böhmer, Christine Borch, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Agnieszka Brzeżańska,  Lou Cantor, Sylwia Chutnik, Kai Dieterich, Katharina von Dolffs, Patrycja Dołowy, Fundacja MaMa, Rosa Gerhards, Paul Philipp Heinze Aleksandra Jach, Monika Karczmarczyk, Linards Kulless, Isabella Lewandowski, Ewa Łuczak, Ewa Majewska, Marzena Nowak, Wiola Ostasiewicz, Aleksandra Polisiewicz, Agnieszka Polska, Retro.ArtBem, Mathilde Rosier, Sylvia Schwarz, Terril Scott, Ulrika Segerberg, Aleksandra Skwarc, Joanna Sokołowska, Nicole Szolga, Dorota Walentynowicz, Ruth Weismann, Marie Wocher, Zorka Wollny

uczestnicy Linii ƒƒ:

Candice Breitz, Anat Ben David, Milena Dragicevic, Mary Beth Edelson, Ali Fitzgerald, Mathiew Greenfield, Gittan Jönsson, Dafna Maimon, Kirsi Mikkola, Aleka Polis, Janneke Raaphorst, Kirstine Roepstorff, Lorenzo Sandoval, Anne Sherwood Pundyk, Anna Steinert, Betty Tompkins, Biliana Nahua Tzoneva, Jean-Pierre Zoetbrood

Organizatorzy:
ƒƒ i Barbara Piwowarska 

Organizatorki bloku performensów 24h:
Antje Majewski / ƒƒ, Magda Tothova / ƒƒ, Barbara Piwowarska

Organizatorki wystawy:
Barbara Piwowarska, Christina Dimitriadis / ƒƒ, Mathilde ter Heijne / ƒƒ

Projekty graficzne:
Mathilde ter Heijne, Kai Dieterich

 

 

WARSZAWA: wystawa „Maria Bartuszová. Formy przejściowe” w MSN

muzeum_sztuki_nowoczesnej_msnOd 25 września będzie można odwiedzać w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (ul. Emilii Plater 51, Warszawa) wystawę „Maria Bartuszová. Formy przejściowe”, która ma na celu przybliżenie twórczości tej mało znanej – do tej pory – słowackiej artystki. Ekspozycja ma za zadanie „napisanie” historii twórczości Bartuszovej, która nie doczekała się jeszcze prawdziwej i kompletnej recepcji. Wystawa związana jest z szerszym projektem badawczym. Będzie jej towarzyszyć jednodniowe sympozjum oraz cykl warsztatów dla dzieci z niepełnosprawnościami wzroku, w czasie którego będą wykorzystane autorskie metody pracy artystki, m. in. wykorzystanie wieloczęściowych rzeźb w pracy z osobami niewidzącymi.

Wystawa „Maria Bartuszová. Formy przejściowe” to próba napisania historii, która nigdy nie została napisana. Nigdy też nie została ujęta w spójny sposób, podczas gdy dzieło to jest zbudowane na gęstej siatce niezwykle nośnych i dynamicznych odniesień, nawrotów, niespodziewanych przeskoków – zapis wahania i poszukiwania nowego języka.

Maria Bartuszová (1936-1996) to jak dotąd mało znana słowacka rzeźbiarka, odkryta szerszej publiczności w 2007 roku podczas Documenta 12. Od tego momentu jej prace zaczęły pojawiać się na międzynarodowych wystawach. Sztuka Bartuszovej nigdy nie doczekała się jednak prawdziwej recepcji; jej prace prezentowane były pojedynczo, bez szerszego kontekstu i w oderwaniu od zaskakującej dynamiki jej dzieła.

Wystawa „Maria Bartuszová. Formy przejściowe” to próba uchwycenia napięcia tkwiącego w pracach artystki. Bardziej niż zbiór przedmiotów, wystawa ta tematyzuje moment, w którym artysta – powodowany wewnętrznym impulsem – wymyśla nowy język. Pracując na najbardziej (z rzeźbiarskiego punktu widzenia) prymitywnym i powszechnym materiale jakim jest gips, Bartuszová eksperymentuje i nie waha się traktować tradycji, norm i wyuczonych sposobów jako tylko przejściowych. Fakt, że dzieje się to równolegle ze zmianą paradygmatu i przełomem, który podważył dotychczasowy porządek sztuki sprawia, że twórczość ta (ze swojego ubocza, odosobnienia, czy wreszcie zapomnienia) wyraża ducha czasu i rodzący się wtedy nowy język sztuki współczesnej.

Kuratorki: Marta Dziewańska, Gabriela Garlatyová

Szczegóły: http://artmuseum.pl/pl/wystawy/maria-bartuszova-2

Oto link do informacji o wystawie: http://artmuseum.pl/pl/wystawy/maria-bartuszova-2

Sympozjum: http://artmuseum.pl/pl/wydarzenia/sympozjum-poswiecone-tworczosci-marii-bartuszovej

Warsztaty: http://artmuseum.pl/pl/cykle/warsztaty-dla-dzieci

FB: https://www.facebook.com/events/793126707384767/?fref=ts

WARSZAWA: „Dolne partie” teatr ME/ST

DolnePartiePlakat„DOLNE PARTIE – musical intymny”

 

15.02 g.17.00 i 19.00 oraz 16.02 g.19.00

Pałac Zamoyskich (Pawilon SARP) ul. Foksal 2 w Warszawie

***

„Dolne Partie – musical intymny” to podróż do kobiecego świata intymności.
Ten godzinny mini-musical jest grany nieprzerwanie od 2004 roku. Ma swoich stałych fanów, którzy sztukę widzieli kilka lub kilkanaście razy.

Akcja spektaklu rozpoczyna się w momencie, gdy bohaterka postanawia pójść na warsztaty, na których podobno można odkryć swoją kobiecość.
Jak się okazuje, nic nie dzieje się na tych warsztatach tak, jak przewidywała.

„Dolne Partie – musical intymny” bawi, uczy, daje do myślenia a przede wszystkim otwiera na trudne tematy, dotyczące seksualności, dojrzewania, intymności i godności kobiecej.

Musicalowa forma sztuki sprawia, że poruszane przez aktorki tematy tabu
stają się bardziej dostępne, okazuje się, że można zaśpiewać piosenkę
o intymności w rytmie rock`n`roll lub w hip-hopowym stylu
opowiedzieć o dojrzewaniu.

„Dolne Partie – musical intymny” to doskonały sposób na spędzenie damsko-męskiego wieczoru w teatrze. Panie poczują więcej odwagi w mówieniu o swojej intymności a panowie usłyszą, może po raz pierwszy, rozmowy zarezerwowane wyłącznie dla kobiecych spotkań.

WARSZAWA: „Lady Wa-Wa” teatru ME/ST. Konkurs!

LadyWaWaPlakat„Lady Wa-Wa”  to teatr jednej aktorki. Magdalena Engelmajer  tworzy warstwę spektaklu ze słów, dźwięków oraz sytuacji, które poruszają różne tematy dotyczące kobiecej strony świata.

Ważną rolę odgrywa tu ciało aktorki, jej fizyczność  oraz muzyka, która wraz z odpowiednio przetworzonymi odgłosami, tworzy unikalny, słowno-muzyczny mikrokosmos, wciągający widza swoją niejednoznaczną poetyką.W trakcie pracy nad projektem, twórcy  inspirowali się techniką stosowaną przez kompozytorów muzycznych, zwaną aleatoryzmem  kontrolowanym.  Technika ta, wprowadza do dzieła muzycznego element przypadku, jednak pod ścisłą kontrolą kompozytora.Przeniesienie jej na grunt teatru,  polega na łączeniu  krótkich fragmentów złożonych ze słów, muzyki oraz dźwięków sonorystycznych  w  jedną całość, która oscylując wokół tematu kobiecości, zaskakuje widzów nieprzewidywalnym połączeniem scen o  skrajnym  ładunku emocjonalnym.

http://mestteatr.pl/?page_id=458
7 i 8 września o godzinie 19.00

Konkurs! Mamy dla Was podwójne zaproszenie na spektakl 7 września. Aby wziąć udział w losowaniu, wyślij maila na [email protected] o temacie Lady Wawa. W mailu podaj swoje imię i nazwisko. Czekamy do piątku 5 września, godz. 13.00. Do wylosowanej osoby odezwiemy się mailowo

Gdańsk: Uwikłani w płeć – wystawa kolekcji Joanny i Krzysztofa Madelskich

Paweł Bownik, Łania, 2013, fot.barwna, 160x140 Otwarcie wystawy ”Uwikłani w sztukę” odbędzie się 19 września 2014 w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Tematyka kolekcji kładzie silny nacisk na kobiecość, stanowiąc reprezentatywny wybór fotografii wykonanych przez polskich artystów i polskie artystki na przestrzeni kilkudziesięciu ostatnich lat. Zbiór to próba zapisu ikonografii kobiecości oraz odpowiedzi na pytanie jak obraz kobiety zmieniał się w czasie i jak zmieniło się jego postrzeganie.

Tytuł: Uwikłani w sztukę. Kolekcja Joanny i Krzysztofa Madelskich w Muzeum Narodowym w Gdańsku

Kurator wystawy: Adam Mazur

Miejsce: Oddział Sztuki Nowoczesnej – Pałac Opatów, Muzeum Narodowe w Gdańsku

Czas trwania: 20 września – 23 listopada 2014

WWW: uwiklanewplec.pl, mng.gda.pl

***

Zuzanna Janin, Walka (Fight), 2001-2005, video stillsKolekcja to nie tylko grupa podobnych do siebie i unikatowych przedmiotów. Rzadko spotykany obiekt nie buduje prawdziwej wartości i charakteru zbioru. Jest nią za to swojego rodzaju klamra, wspólny mianownik i wyznacznik – chęć pokazania szerokiego obrazu, mozaiki złożonej z autonomicznych przedstawień oraz ich wartości. Paradoksalnie, kolekcja kierująca się motywem przewodnim, pozostaje jednak otwarta, będąc w procesie ciągłych zmian i przekształceń, nie tylko samego zbioru, ale i kolekcjonera, bogatszego o kolejne doświadczenia, odkrywającego nowe płaszczyzny warte uchwycenia. Budowanie zbioru przypomina zatem pisanie książki, gdzie każdy rozdział stanowi odrębną historię, a jako całość tworzy wielowątkową i bardzo osobistą narrację.

O kolekcji Joanny i Krzysztofa Madelskich, można powiedzieć, że jest przykładem niezwykle przemyślanego i dojrzałego tworzenia zbioru. Para kolekcjonerów pierwsze prace zaczęła zbierać jeszcze w latach 90., skupiając się głównie na polskiej sztuce współczesnej, kładąc szczególny nacisk na abstrakcyjne malarstwo, rzeźbę i grafikę. Kolekcja Madelskich stała się odpowiedzią na poszukiwania różnorakich postaw artystycznych, indywidualnych sposobów narracji oraz możliwości opisu rzeczywistości i stanów emocjonalnych za pomocą obrazu.

Z czasem sporadycznie zaczęły pojawiać się w nim dzieła fotograficzne i wideo, które od kilku lat gromadzone intensywniej nadały nowy kierunek poszukiwaniom. Odejście od formy kolekcjonowanych dzieł, wiązało się z również z poruszeniem zupełnie nowych wątków i jakości. Dość ogólny temat przewodni tej części kolekcji, skutkuje w szczególe bogactwem wątków. Znajdziemy w niej fascynację ciałem kobiety, jej popkulturowe wizerunki, a także kadry o feministycznym i krytycznym wybrzmieniu. To także współczesny portret kobiecości, pokazujący poszukiwania tożsamości, roli społecznej, a także konstruowania płci o obszarze kultury.

Jak dotąd, dwukrotnie prezentowany publicznie był jedynie zbiór fotografii ( Fotofestiwal Łódź 2012, BWA Olsztyn 2013 ). Ekspozycja we wnętrzach Pałacu Opatów w Gdańsku Oliwie łączy po raz pierwszy fotografię i malarstwo. Wystawa konfrontuje „stare malarstwo” z „nowymi mediami”, artystów z artystkami, ale też wydobywa napięcie obecne w aktualnej sztuce pomiędzy abstrakcją malarską i fotograficznym konkretem, pomiędzy „czystą formą” i „brudną polityką”. Uwikłane w płeć – by odwołać się do tytułu łódzkiej i olsztyńskiej wystawy – są z pewnością nie tylko post-feministyczne artystki, ale również trzymający się kurczowo pędzla i sztalugi współcześni malarze.

Wystawa jest okazją by zobaczyć w dialektycznym ujęciu sztukę kobiet i mężczyzn, malarstwo i fotografię, uznanych klasyków i artystów najmłodszego pokolenia. Ekspozycja daje możliwość zapoznania się z nie zawsze dostępnymi dla szerokiej publiczności kluczowymi dziełami współczesnej sztuki polskiej.

 

Artystki i artyści: Anna Bedyńska, Paweł Bownik, Tomasz Ciecierski, Marian Dederko, Zbigniew Dłubak, Jerzy Benedykt Dorys, Kazimiera Dyakowska, Jan Dziaczkowski, Stanisław Fijałkowski, Janina Gardzielewska, Stefan Gierowski, Teresa Gierzyńska, Katarzyna Górna, Izabela Gustowska, Edward Hartwig, Jakub Karwowski, Leszek Knaflewski, Jerzy Kosiński, Piotr Kośnik, Dorota Kozieradzka, Zofia Kulik, Piotr Kurka, Natalia LL, Jerzy Lewczyński, Zbigniew Łagocki, Weronika Ławniczak, Krystyna Łyczywek, Henryk Makarewicz, Eugeniusz Markowski, Jarosław Modzelewski, Agata Michowska, Dorota Nieznalska, Wacław Nowak, Jerzy Nowosielski, Fortunata Obrąpalska, Anna Orłowska, Witek Orski, Ewa Partum, Marek Piasecki, Paweł Pierściński, Wojciech Plewiński, Krzysztof Pruszkowski, Tadeusz Rolke, Józef Rosner, Zofia Rydet, Tadeusz Rydet, Mateusz Sadowski, Marian Schmidt, Krzysztof Sołowiej, Michał Sowiński, Paweł Susid, Andrzej Szewczyk, Sonia Szóstak, Leon Tarasewicz, Teresa Tyszkiewicz, Jerzy Wardak, Martynka Wawrzyniak, Anatol Węcławski, Bartek Wieczorek, Yulka Wilam, Andrzej Wróblewski, Kamil Zacharski, Włodzimierz Jan Zakrzewski, Monika Mamzeta Zielińska

WARSZAWA: Teraz Poliż Band. Koncert w ramach cyklu „Muzeum wychodzi na plac”

teraz_poliz_logo„Wychowane na ulicy, dzieciństwo spędziły w slamsach. Marzyły o karierze wiecznej jak Tina Turner i co najmniej tak szalonej jak Spice Girls. Brały narkotyki, dorabiały sprzedając zachodnie dżinsy, śniły o heteronormatywnej miłości i lesbijskim seksie”.



TERAZ POLIŻ BAND to performatywny eksperyment muzyczny realizowany przez członkinie Grupy Artystycznej TERAZ POLIŻ, w składzie Dorota Glac (wokal, przeszkadzajki), Marta Jalowska (wokal, gitara elektryczna), Emanuela Osowska (wokal, elektronika), Marta Wesołowska (wokal, klawisze).
TERAZ POLIŻ powstało jako niezależna grupa kobiet związanych z teatrem, które od początku swojej działalności kładą nacisk na teatralną twórczość związaną z kobietami i kobiecością. Wielokrotnie powracają do tematyki wykluczenia i przemocy, regularnie angażują się w działania na rzecz dzieci i młodzieży. Produkują i prezentują spektakle teatralne, happeningi, performanse, otwarte czytania performatywne, koncerty, organizują warsztaty teatralne i dyskusje. Grupa wielokrotnie współpracowała z takimi organizacjami jak: Międzynarodowa Organizacja na Rzecz Praw Człowieka Amnesty International, Fundacja ITAKA, Centrum Praw Kobiet czy Fundacja Trans-Fuzja.

12 sierpnia 2014 (Wtorek), 21:00

Warszawa, Plac Defilad 1

 

teraz_poliz_band

Warszawa: Sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku – sztuki wizualne

Kultura Liberalna oraz Fundacja im. Róży Luksemburg zapraszają na drugą debatę z cyklu „Odcienie kobiecej polityki”, zatytułowaną „Sztuka kobiet w Polsce po 1989 roku – sztuki wizualne”.

Czy sztukę da się podzielić na „kobiecą” i „męską”? Czy koncepcje wynikające z takiego podziału wnoszą jakąś istotną wartość do dyskusji nad kondycją sztuki, która rozwinęła się w Polsce po transformacji ustrojowej? Na ile posługując się takimi kalkami myślowymi, dokonujemy uproszczeń, a nawet wpadamy w koleiny seksizmu à rebours? Być może podział ten jest istotny już tylko z perspektywy historycznej i należałoby poza niego wykroczyć, akcentując na przykład wątek emancypacji i równości, które dotyczą przecież wszystkich, niezależnie od płci?

Podczas debaty chcemy podjąć próbę wypracowania nowego języka, zadając pytania o to, czy można mówić o równowadze genderowej zarówno na polskim rynku sztuki jak i w Akademii; interesujący jest tu problem szeroko rozumianego wychowania estetycznego i strategie kształtowania wrażliwości – czy metody kształcenia artystek i artystów sprzyjają wychodzeniu poza schematy i utarte myślowe stereotypy; zastanowimy się nad tym, co dziś oznacza dyskryminacja w przestrzeni sztuki i czy ma ona związek z płcią lub orientacją seksualną; czy w kontekście działań artystycznych płeć i przypisywane ze względu na nią role kulturowe mogą być traktowane jako czynnik wykluczający; jaką funkcję pełni tu szeroko rozumiana praca niewidzialna; dlaczego dzieła odnoszące się do szeroko rozumianej sfery seksualności wciąż pozostają w sferze tabu i są źródłem kontrowersji;

Do dyskusji o twórczości artystek, działających na polu sztuk wizualnych po 89. roku zaprosiliśmy: rzeźbiarkę, performerkę, twórczynię instalacji i video – Zuzannę Janin; rzeźbiarkę, twórczynię instalacji i video – Katarzynę Górną; krytyczkę sztuki i publicystkę – Monikę Małkowską oraz Kubę Szredera – kuratora, twórcę projektów z pogranicza sztuki, krytyki społecznej i aktywności politycznej.

31 lipca o godz. 18.00, MiTo art.café.books – galeria, księgarnia i kawiarnia, ul. Ludwika Waryńskiego 28, Warszawa

Zapraszamy do zwiedzania Gdańska szlakami kobiet!

metropolitankaW ramach herstorycznego projektu Metropolitanka oprowadzamy po dawnej Stoczni Gdańskiej śladami pracownic zakładu, kobiet strajkujących w sierpniu 1980 roku oraz artystek. Odkrywamy znane i nieznane bohaterki Starego i Głównego Miasta – gdańskie prekursorki i działaczki polonijne z czasów Wolnego Miasta Gdańska.

Przedstawimy Wam kobiety, które odegrały kluczowe role w czasie sierpniowego strajku i tym samym na drodze do wolnej Polski: Annę Walentynowicz, Alinę Pienkowską, Henrykę Krzywonos, Joannę Dudę-Gwiazdę i Marylę Płońską. Nie możemy zapomnieć o pracownicach, które wraz z kolegami budowały statki i tworzyły potęgę stoczni.

Wiek XIX i XX w Gdańsku należały zaś m.in. do pilotki i sędziny żużlowej Ireny Nadolnej-Szatyłowskiej, reformatorki damskiego ubioru Clary Stryowskiej-Baedeker, twórczyni Polskiej Misji Dworcowej Heleny Żelewskiej, pisarki Stanisławy Przybyszewskiej czy listonoszki Marianny Selonke.

Więcej o projekcie: http://www.ikm.gda.pl/metropolitanka

„KOBIETY MOCY” w BASZCIE CZAROWNIC w Słupsku

KATARZYNA MAJAK „KOBIETY MOCY”

MIEJSCE:  Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Baszta Czarownic

Słupsk, ul. F. Nullo 8

WERNISAŻ: 4 lipca 2014, godz. 17.00

WYSTAWA CZYNNA: 5 lipca- 7 września 2014 r.

Na wystawę „Kobiety mocy” składa się cykl portretów i rozmów ze współczesnymi wiedźmami zamieszkującymi polskie wsie i miasta. Bohaterki tego projektu to kobiety zajmujące się alternatywnymi formami duchowości. Są wśród nich uzdrowicielki, szeptunki, wizjonerki, przewodniczki duchowe oraz artystki. Kobiety są przedstawicielkami wielu nurtów pogańsstwa, część z nich tworzy i wyznaje własne autorskie systemy duchowości. Wspólnym mianownikiem ich wierzeń i idei jest podkreślanie wagi związku człowieka z naturą, której uosobieniem jest mityczna władczyni – Matka Ziemia.

Kobiety Mocy ukazane są w reprezentacyjnych, rytualnych strojach, niektóre przedstawione są z atrybutami (przedmiotrami mocy) w dłoniach: piórami, kamieniami, muszlami, bębnem szamańskim, ziołami, mieczem, sierpem, magicznymi figurkami i innymi przedmiotami przypominającymi insygnia królewskie.

Projekt po raz pierwszy zaprezentowany został w 2012 roku. Był pokazywany w kraju (Kraków, Poznań, Bielsko – Biała, Łódź), ale także na Słowacji, Słowenii i w Nowym Jorku.

www.kobietymocy.pl

http://home.baltic-gallery.art.pl/portfolio/katarzyna-majak-kobiety-mocy/

01-Kasia-zielarka-z-cyklu-Kobiety-Mocy-Majak-Katarzyna 02.-Maria-Uzdrowicielka-i-wizjonerka-Majak-Katarzyna- 03-Natalia-LL-artystka-Majak-Katarzyna- 04-Bea-ta-ktora-slucha-lasu-Majak-Katarzyna Maria-Ela-oczyszczanie-mista-kadr-z-wideo

MATRONAT FEMINOTEKI: Spektakl „Nomadka” Teatru Amareya 5 lipca w Tokyo

nomadka1NOMADKA to projekt performatywny o kobietach i ich wewnętrznej oraz zewnętrznej emigracji. Osią projektu są historie kobiet, które jak nomadowie, przeżyły większość swojego życia w ruchu i swoistym odosobnieniu, bez stałego miejsca zamieszkania, bez poczucia zakorzenienia. Odkrywając przed światem trudną prawdę o sobie, kobiety te odzyskują swoją godność i rodzą się na nowo. Celem projektu jest podjęcie dyskusji na temat wygnania oraz zwrócenie uwagi na niezwykłe bogactwo kryjące się w tym, co potocznie określa się mianem „inności” i co często ulega stygmatyzacji. NOMADKA mówi o powrocie do siebie i do świata. Na poziomie teoretycznym, projekt odnosi się również do koncepcji płynności ludzkiej tożsamości sformułowanej przez Rosi Braidotti (koncepcja „nomadycznego podmiotu”).

Z recenzji:
„(…) Oto przypowieść polsko-norweska o wędrujących kobietach (…). „Nomadka” to udany i czytelny projekt zbudowany z wielu elementów, które jednak nie zaciemniają obrazu, tylko go nasycają i pozycjonują. To artystyczno-badawczy projekt, niemal laboratorium, po którym błąkają się kobiety. (…) Konsekwencja metody, obrazu i rytmu w spektaklu sytuuje go wysoko w propozycjach offowych. Pastuszak ambitnie podeszła do narracji, wprowadzając na scenę osiem bohaterek, dała jednak czas widzowi na „pacyfikację” przestrzeni, na oswojenie się z czasem scenicznym.”

Katarzyna Wysocka, port kultury.pl, 14.12.2012

 

Wokół spektaklu „NOMADKA” – dr Katarzyna Pastuszak (Teatr Amareya):

Spektakl „NOMADKA”, który zostanie zaprezentowany 5 lipca na festiwalu IDTF w Theatre X w Tokio i 27 września w Taseralik – Sisimiut Cultural Centre na Grenlandii jest rozszerzoną wersją spektaklu, który miał swoją premierę w  2012 roku w Gdańsku i został zrealizowany w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Gdańsk.

Spektakl „NOMADKA” powstał dzięki współpracy, którą nawiązałam w 2011 roku z Louise Fontain – grenlandzko-norweską storytellerką i performerką.

Louise Fontain poznałam na dalekiej Północy Skandynawii. W niewielkiej miejscowości Hattfjälldal, na trawie przed domem Hege Dalen – kuratorki festiwalu Villkvinneseminar, Louise Fontain w prosty i do bólu prawdziwy sposób opowiadała historię swojego życia. Była tylko ona, otaczająca nas przyroda Północy. Jej rekwizytem był drewniany stół, na którym leżały ryby i trzy tradycyjne grenlandzkie noże ulo. Czyszcząc ryby, Louise Fontain opowiadała o przeżyciu, które zmieniło jej życie i wpłynęło na to, że stała się wieczną nomadą. Jako dziecko, wraz z tysiącami innych dzieci, Louise została deportowana z Grenlandii do Danii. Był to element duńskiego projektu rządowego, mającego na celu re-edukację młodych Grenlandczyków, aby stali się „prawdziwymi” Duńczykami.
W efekcie splotu wydarzeń, Louise Fontain przez wiele lat żyła na wygnaniu. Nie wróciła do Grenlandii po roku, jak inne dzieci, ale po wielu latach. Zapomniała swój rodzimy język i straciła kontakt ze swoją rodziną. Po wielu latach powróciła na Grenlandię i zaczęła odbudowywać utracone więzi.

nomadka2Pamiętam tamten dzień w Hattfjälldal bardzo dobrze. Za pomocą kilku gestów i słów Louise Fontain przywołała utracony krajobraz i doświadczenie utraty korzeni. Taki był początek pracy nad spektaklem „NOMADKA”, który stworzyłyśmy wspólnie z Louise i z artystkami z Gdańska.

Oprócz Louise Fontain do spektaklu zaprosiłam kobiety-artystki działające na styku różnych dyscyplin. W spektaklu „NOMADKA”, wszystkie one opowiadają fragmenty swoich własnych historii, zabierając widza w podróż poza granice codziennego doświadczenia. Mamy więc aktorę Teatru Wybrzeże – Dorotę Androsz, dwie tancerki Teatru Amareya – Aleksandrę Śliwińską i Agnieszkę Kamińską, a także znaną z buntowniczej postawy artystycznej performerkę – Annę Kalwajtys i 7-letnią Nel Melon, odgrywającą rolę małej Louise Fontain, a także Barbarę Szamotulską – choreoterapeutkę, która przeżyła złamanie kręgosłupa i wokół tego zdarzenia zbudowała swoją postać. W najnowszej – rozszerzonej wersji spektaklu pojawiła się także muzyk/kompozytor – Joanna Duda, której ambitne i wielowymiarowe kompozycje w znaczący sposób wpłynęły na poziom całości spektaklu.

Nie zależało nam na odtwarzaniu historii Louise Fontain, ani na komponowaniu linearnej opowieści każdej z kobiet. Założeniem pracy nad spektaklem „NOMADKA” było stworzenie wielowarstwowej narracji wizualnej i zbudowanie obrazów scenicznych, które w niebanalny sposób rezonują z indywidualnymi historiami kobiet występujących w „NOMADCE”. W warstwie ruchowej, tekstowej, muzycznej, wizualnej „NOMADKA” to polifonia kobiecych głosów, które nie zawsze można zrozumieć i które często przez swoją „inność” pozostają zagłuszone i/lub nieusłyszane.

Podczas pracy nad spektaklem Louise Fontain wielokrotnie wspominała swoje doświadczenie jakim było poczucie swoistego językowego wykluczenia, czy też wykluczenia z języka.
Po przesiedleniu do Danii, mała Louise czuła się obco wśród nieznanych jej dźwięków języka duńskiego. Zaś gdy po latach wygnania wróciła na Grenlandię, język, którym mówili jej rodzice, a który sama zapomniała stał się dla niej równie obcą melodią, jak wcześniej język duński. Staraliśmy się przybliżyć widzowi to doświadczenie nie tłumacząc wszystkich fragmentów wypowiadanych przez Louise podczas spektaklu w języku norweskim.

WARSZAWA: Wystawa KUPALNOCKA

Fundacja Feminoteka i Galearnia serdecznie zapraszają na otwarcie wystawy:

„Kupalnocka. Agata Zbylut, Aleksandra Ska”

Wystawę otworzy Eulalia Domanowska.

20.06, godz. 20.30, fundacja Feminoteka, ul. Mokotowska 29a, Warszawa (wejście od Marszałkowskiej 32, do samego końca w podwórze)

kupalnockaOK

WARSZAWA: DKF wykład „Epizody, watki, sugestie lesbijskie w kinie polskim”

DKF PARADOWYSPOTKANIE OKOŁOPARADOWE

Zaprasza Damski TANDEM Twórczy & LAMBDA Warszawa & O’LESS Festiwal Epizody, watki, sugestie lesbijskie w kinie polskim
Wykład & Pokaz fragmentów filmów.
15.06 niedz. g. 17.00

Lambda-Waszawa. ul. Żurawia 24a

wstęp wolny
Z okazji Parady Równości chcemy przygotować w ramach DKF-u coś specjalnego.
Pomogła nam w tym Monika Talarczyk-Gubała, która wydała znakomitą książkę „Biały mazur”, poświęconą polskiemu kinu kobiet.

W tej pierwszej w Polsce syntetycznej próbie przyjrzenia się reżyserkom, scenarzystkom, wizerunkom kobiet, tematom w kinie polskim – pojawiło się klika wątków lesbijskich, o których autorka tylko wspomina.
Zainspirowane lekturą chcemy uważniej przyjrzeć się tym tropom, które stanowią wcielenie safickiego tematu w polskim kinie.

Wśród omawianych filmów m.in.: Gra, Aria Diva, Siedem przystanków na drodze do raju, Ostatni liść, etc.

WARSZAWA: „Zuzanna Ginczanka jako bohaterka filmowa” – Agata Araszkiewicz, Bożena Umińska-Keff

ginczankaZuzanna Ginczanka jako bohaterka filmowa”  – dyskusja Agaty Araszkiewicz i Bożeny Umińskiej-Keff wokół możliwych scenariuszy ujęcia biografii znakomitej poetki polsko-żydowskiej czasów dwudziestolecia, Zuzanny Ginczanki.

Zapraszamy 16 czerwca, godz. 19:00 do Fundacji Feminoteka (ul. Mokotowska 29A, Warszawa). Wstęp wolny

Gwiazda przedwojennej cyganerii podczas okupacji ukrywała się, odmawiając noszenia stygmatyzującej Gwiazdy Dawida. Zginęła z rąk esesmana pod koniec wojny. Namiętność dojrzewania świadomej siebie młodej kobiety, społeczne problemy lat 30-tych, a także czarny tragizm Holokaustu znalazł odzwierciedlenie w jej magicznej poezji, która przetrwała pomimo skazania przez historię i los na marginalizację.

Ostatnio poetka stała się tematem włoskiego filmu dokumentalnego „Urwany wiersz” w reżyserii Marry Mirki Milo i przy współpracy scenariuszowej Alessandry Amento, w programie pokaz obszernych fragmentów filmu oraz możliwość zakupu najnowszych wydań poezji Ginczanki a także  ostatniego poświęconego jej numeru Czasu Kultury.

 

„Urwany wiersz. Zuzanna Ginczanka (1917–1944)”

scenariusz: Alessandro Amenta i Mary Mirka Milo

reżyseria: Mary Mirka Milo

Film dokumentalny produkcji włoskiej o tragicznych losach Zuzanny Ginczanki, polskiej poetki pochodzenia żydowskiego, na tle wydarzeń historycznych pierwszej połowy XX w.

WARSZAWA: „Lady Wa-Wa” w Teatrze ME/ST. Rozdajemy zaproszenia!

LadyWaWaPlakatTeatr ME/ST zaprasza na najbliższy pokaz „Lady Wa-Wa”, 8 czerwca 2014 o 19:00 w Pałacu Zamoyskich przy ul. Foksal 2 w Warszawie .

Mamy dwa podwójne zaproszenia do rozdania! Jeśli chcesz wybrać się na ten wyjątkowy spektakl, wpisz w komentarzu odpowiedź na pytanie:

Czy są w Warszawie „kobiece” miejsca, adresy? Gdzie można poczuć, że Warszawa jest kobietą?

Na Wasze odpowiedzi czekamy do 6 czerwca, do godz. 14:00. Wybierzemy dwie najciekawsze (Feminoteki zdaniem) i nagrodzimy je podwójnym zaproszeniem.

***

„Lady Wa-Wa” to próba uchwycenia wielowymiarowości i różnorodności skomplikowanej natury kobiecej. Punktem wyjścia do stworzenia scenariusza spektaklu, były wywiady z kobietami, mieszkającymi lub tylko przebywającymi w Warszawie. Istotny wpływ na scenariusz miała także energia miasta, która bezpośrednio przekłada się na stan emocjonalny ludzi związanych ze Stolicą.

„Lady Wa-Wa” to teatr jednej aktorki. Magdalena Engelmajer tworzy warstwę spektaklu ze słów, dźwięków oraz sytuacji, które poruszają różne tematy dotyczące kobiecej strony świata.

BIAŁYSTOK: DZIEW/CZYNY 2014 – ruszają zapisy na dziew/czyńskie warsztaty!

wspieraj_dziew_czyny

 

Ruszają zapisy na warsztaty w ramach 3. Dni Różnorodności Kobiet DZIEW/CZYNY!  W dniach 12-15 czerwca będzie można wziąć udział m.in. wwarsztatach literacko-plastycznych, warsztatach empatii do zwierząt czy… grze miejskiej z psami!

Dni Różnorodności Kobiet DZIEW/CZYNY to oddolna inicjatywa, propagująca równość i współpracę kobiet i mężczyzn. W tym roku matronką wydarzenia jest Zofia Nałkowska, wybitna pisarka i wszechstronna społeczniczka. To wokół jej zainteresowań oscyluje tematyka naszych wydarzeń – w tym też naszych warsztatów!

Wśród tegorocznych warsztatów każdy znajdzie coś dla siebie. Właścicielki i właścicieli psów, oraz wszystkich sympatyków zapraszamy na grę miejską „Łapy na mapy”. Drużyny złożone z ludzi i psów staną w wyścigu po skarb! O warunkach życia zwierząt, ich komforcie oraz empatycznym porozumiewaniu się z nimi, będzie można porozmawiać w czasie warsztatów empatii do zwierząt.Dla tych, którzy lubią tworzyć, przygotowaliśmy warsztaty literacko-plastyczne, zwieńczone stworzeniem książeczki z biografiami postaci dziewczynek, znanych z naszych plakatów. Warsztaty „Kobiety, mężczyźni, równość, współpraca” dotyczyć będą takich tematów jak funkcjonowanie kobiet i mężczyzn w społeczeństwie, rola stereotypów w pojmowaniu kobiecości i męskości czy dyskryminacja ze względu na płeć. Odbędzie się również JEM session – wspólny posiłek stanie się okazją do dyskusji o etyce jedzenia.

Zapisy na warsztaty trwają do 10 czerwca – zgłaszać się można mailowo, na adres [email protected], lub telefonicznie, pod nr tel. 796 85 94 62. Udział w warsztatach jest bezpłatny; na JEM session prosimy o przyniesienie ze sobą jednej potrawy. Liczba miejsc jest ograniczona, o przyjęciu decyduje kolejność zgłoszeń. Szczegółowe informacje dotyczące warsztatów można znaleźć na stronie: http://projektdziewczyny.wordpress.com/warsztaty/

Wciąż również trwa zbiórka funduszy na platformie crowdfundingowej Polak Potrafi. Do końca pozostało 9 dni, każda złotówka jest dla nas ważna! DZIEW/CZYNY można wspierać na stronie: http://polakpotrafi.pl/projekt/dziewczyny.

Feminoteka objęła projekt matronatem!

***

więcej o warsztatach:

12 czerwca, godz. 17.00-20.00 – Warsztaty „Kobiety, mężczyźni, równość, współpraca”
Jak kobiety i mężczyźni funkcjonują w kulturze i społeczeństwie? W jaki sposób stereotypy kształtują społeczne oczekiwania wobec kobiet i mężczyzn? Jaka jest sytuacja kobiet i mężczyzn w codziennych sferach życia? Dyskryminacja ze względu na płeć – czy to wyłącznie problem kobiet? Na te i inne pytania będzie można poznać odpowiedź na warsztatach „Kobiety, mężczyźni, równość, współpraca”. Warsztaty są adresowane przede wszystkim do osób w wieku 18 – 25 lat, ilość miejsc 20.

 

14 czerwca, godz. 10.00-13.00 – Warsztaty literacko-plastyczne „Kobiety DZIEW/CZYNÓW, czyli stwórzmy razem książkę”

Warsztaty literacko-plastyczne, dla osób w wieku 18+, 38+, 58+, 78+ lat, które są zainteresowane rozwijaniem kreatywności, umiejętności pisarskich i plastycznych. W warsztacie połączymy odkrywanie twórczości Zofii Nałkowskiej z trzyletnią historią oprawy graficznej projektu DZIEW/CZYNY. Podczas warsztatów stworzymy wspólnie biografie kilkunastu kultowych postaci oraz zaprojektujemy przestrzenie ich codziennego funkcjonowania. Efektem tej pracy będzie książeczka z historiami dziew/czyńskich bohaterek. Liczba miejsc: 14, prowadzenie: Anna Drabikowska i Krzysztof Wojciech Wróbel

 

14 czerwca, godz. 10.00-12.00 – Gra miejska „Łapy na mapy”

Uwaga, uwaga, wszystkie „Łapy na mapy”! Spędź aktywnie sobotnie przedpołudnie i znajdź skarb! Zapraszamy właścicielki i właścicieli ze swoimi psami oraz tych, którzy nie mają psów do wzięcia udziału w grze miejskiej. Na uczestniczki i uczestników będą czekać różne zadania – zarówno dla psów, jak i dla ludzi, a finałem gry będzie odnalezienie skarbu pośród leśnego gąszczu! Gra odbędzie się 14 czerwca w godz. 10.00-12.00, spotykamy się przy kładce dla pieszych w parku Zwierzynieckim. Liczba osób ograniczona. Śpiesz się nim pies sąsiada Cię ubiegnie..

 

15 czerwca, godz. 14.00-16.00 – Warsztat empatii do zwierząt

Zastanawiasz się czasem, jakie są realia życia zwierząt  w różnych warunkach? Jaka jest różnica między domem czy schroniskiem, zoo czy hodowlą? Nie jest Ci obcy los zwierząt? Jeśli tak, to przyjdź na warsztaty empatii do zwierząt! Wspólnie zastanowimy się nad tym, jak poprawić komfort życia choć części z nich, porozmawiamy o warunkach życia zwierząt i empatycznym porozumiewaniu się z nimi. Warsztaty są zaplanowane na trzy 7-osobowe grupy – dzieci, młodzież i dorosłych. Odbędą się 15 czerwca, w godz. 14.00-16.00, w Kawiarnio-Księgarni Spółdzielnia przy ul. Skłodowskiej 8/1.

 

15 czerwca, godz. 17.00-19.00 – Lunch performatywny: JEM session

Zapraszamy Was na zupełnie niewykwintną kolację, o której szczegółowo nic nie powiemy, bo wszystko co się na niej wydarzy jest w głównej mierze zasługą przypadku. Projekt dotyczy: zagadnienia etyki jedzenia; nierozerwalnej więzi, która łączy nas – ludzi – z innymi zwierzętami. Co:  kolacja//gra//performance//dyskusja. Wstęp: przynieś ze sobą jedną potrawę. Przy zapisach prosimy o informację o swoim stosunku do jedzenia, abyśmy mogły i mogli skonstruować wybuchową mieszankę. Warunek konieczny: chęć dyskusji.

 

Zapisywać się można na adres e-mail [email protected] lub pod nr tel. 796 85 94 62 do dnia 10 czerwca. Udział w warsztatach jest bezpłatny. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie:  http://projektdziewczyny.wordpress.com/warsztaty/