Podczas szczytu Women in the World w Londynie bohaterka filmu Sufrażystka spotkała się na scenie z jego reżyserką, Sarah Gavron, aby przedyskutować proces jego produkcji i aktualne dziś problemy kobiet.
,,(…) The marriage age was twelve. When a girl got married, she lost her name, and everything she owned. From her combes, to her shoes – belonged to her husband. Any money that she brought to the marriage, was his; any children born of that union, were also his. So she could leave – she could leave him and run away! – but she had no agency, she had no choice. If he decided that she didn’t need to be educated, that child was not educated. Because it was he, who paid for the education of his children. If she married, and went off in a profitable marriage, his wife legally had nothing to say about it. This kind of describes many places in the world, right now. We have a sex trafficking business to this 90 billion dollars, second only to arms dealing. And it deals mostly in little girls and women. But half of the people in law school in America are women, more than half in medical school. We are making incursions in business, we’re coming up from the bottom – it’s just that upper echelon we haven’t broken through. And women’s issues, are men’s problems.”
,, (…) Średnim wiekiem zawierania małżeństwa było dwanaście lat. Kiedy dziewczynkę wydawano za mąż traciła imię oraz wszystko, co dotychczas posiadała. Od jej grzebienia, do jej butów – wszystko należało odtąd do męża. Cały majątek, z którym weszła w związek małżeński, otrzymywał on; każe zrodzone z tego związku dziecko – też należało do niego. Ona teoretycznie mogła go opuścić, tak, mogła zostawić go i uciec! Ale bez żadnego wsparcia i będąc ubezwłasnowolnioną, tak naprawdę nie miała wyboru. Kiedy mężczyzna decydował, że edukacja nie jest jej potrzebna, to dziecko po prostu nie było uczone – ponieważ to on rozdzielał pieniądze, w tym na edukację swoich dzieci. Jeśli dziewczynkę wydano za mąż i to w opłacalny finansowo sposób, jej matka zgodnie z prawem nie miała nic do powiedzenia na ten temat. To obrazuje aktualną sytuację dziejącą się w wielu regionach świata. Dochód z handlu usługami seksualnymi przynosi nam około 90 miliardów dolarów rocznie, wyprzedzają go tylko przychody z obrotu bronią. I jest to handel głównie małymi dziewczynkami i kobietami.Ale połowa osób w amerykańskich szkołach prawniczych to kobiety. W szkołach medycznych – więcej niż połowa. Wdzieramy się w sferę biznesu, pokonując drogę od zera – jednak jeszcze nie udało nam się całkowicie zniszczyć szklanego sufitu stworzonego przez elity. A „kobiece” problemy, to też sprawa mężczyzn.”