TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Warszawa. 27.11. Premiera książki „Anioł w domu, mrówka w fabryce”

Krytyka Polityczna zaprasza na spotkanie z Alicją Urbanik-Kopeć, autorką książki „Anioł w domu, mrówka w fabryce”, które poprowadzi Agnieszka Graff!

Spotkanie odbędzie się 27 listopada o godz. 19.00 w Art Bookstore Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski przy ul. Jazdów 2 w Warszawie.

 

„Anioł w domu, mrówka w fabryce” to ważna książka. Znajdziemy w niej zajmująco opisany fragment historii polskich kobiet – ten fragment, który dotychczas nam umykał. Dla badaczy ruchu socjalistycznego od kobiet ciekawsi byli mężczyźni; dla badaczek ruchu kobiecego od robotnic ważniejsze były emancypantki. Te zaś, mimo wzniosłej idei ‘uczłowieczenia’ kobiet poprzez pracę, nie miały pojęcia o losie i potrzebach kobiet, które od świtu do nocy pracowały w fabrykach. Alicja Urbanik odsłania nie tylko doświadczenia, realia i normy społeczne sprzed wieku, ale też pokazuje genealogię wielu współczesnych sporów. Jak feminizm ma się do macierzyństwa? Czy istnieje ‘sprawa kobiet’ niezależna od podziałów klasowych? Czy lewica może być paternalistyczna lub obojętna na kwestie płci? Każde z tych pytań ma swoją historię, a poznanie jej pozwoli nam głębiej zrozumieć teraźniejszość.”

Agnieszka Graff

„Obraz życia pracownic zakładów włókienniczych; fabrycznych dziewczyn, dziewczynek i kobiet autorka stworzyła ze śladów i fragmentów. Z nielicznych zapisków i wspomnień, wzmianek, odniesień i badań sprzed lat. Zdumiało ją, że „samo istnienie” robotnic wśród mas robotniczych – od połowy XIX wieku do transformacji – pozostawało niezdefiniowanym problemem tyleż dla emancypantek, co socjalistycznych przywódców. Współczesna badaczka postanowiła dowiedzieć się, kim były nieznane Łodzi i Żyrardowa. Gorzej opłacane, obciążone podwójnym etatem anioła i mrówki, niewidzialne budowniczki fortun dawnego kapitalizmu i etosu lepszego świata PRL-u, teraz znalazły się w centrum uwagi. Społeczna historia kobiet dzięki książce Alicji Urbanik-Kopeć pokryła pismem kolejny fragment białej plamy.”

Kazimiera Szczuka

Feminoteka objęła książkę matronatem

Film o legendarnej pionierce tańca nowoczesnego Loïe Fuller

Fundacja Feminoteka poleca nominowany do Złotej Kamery w Cannes film o legendarnej pionierce tańca nowoczesnego Loïe Fuller!

 

plakat B2.cdr

PODSTAWOWE INFORMACJE 

Tytuł oryginalny: La danseuse
Produkcja: Francja, Belgia, Czechy
Premiera:
2016
Czas trwania:
108 min
Reżyseria: Stéphanie Di Giusto
Scenariusz: Stéphanie Di Giusto, Sarah Thibau
Zdjęcia: Benoît Debie Montaż: Géraldine Mangenot
Scenografia: Carlos Conti, Lise Péault
Kostiumy: Anaïs Romand Producenci: Alain Attal, Artemio Benki, Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, Vincent Maraval, Delphine Tomson
Obsada: Soko Loïe Fuller Gaspard Ulliel Louis Mélanie Thierry Gabrielle Lily-Rose Depp Isadora Duncan François Damiens marszand Louis-Do de Lencquesaing Armand Amanda Plummer Lily Denis Ménochet Ruben

 


SYNOPSIS

Kiedy Marie-Louise Fuller przyszła na świat na amerykańskiej prowincji, absolutnie nic nie wskazywało na to, że ta dziewczynka w przyszłości zostanie gwiazdą Opery Paryskiej i europejskich kabaretów czasu Belle Epoque.
Ukryta za metrami jedwabiu, z ramionami przedłużonymi o długie drewniane drążki, Loïe co wieczór elektryzowała publiczność tańcem, który nazwano serpentynowym.

Fuller szybko stała się ikoną epoki, symbolem pokolenia. Jej zawoalowane ruchy sceniczne, okraszone grą świateł, miały przemożny wpływ na sztuki plastyczne i nie tylko. Do stóp tancerki padali bracia Lumière, Toulouse-Lautrec, Auguste Rodin.

Wysiłek fizyczny grożący niejedną kontuzją, permanentny blask świateł szkodliwych dla oczu – nic nie było w stanie powstrzymać tancerki w bezustannym dążeniu do perfekcji.
Dopiero spotkanie z młodziutką, niezwykle uzdolnioną Isadorą Duncan doprowadziło do upadku legendy…

Trailer filmu:

OŚWIADCZENIE REŻYSERKI

Wszystko zaczęło się, kiedy wpadły mi w ręce czarno-białe fotografie z tancerką ukrytą za wirującymi woalkami, z podpisem na odwrocie „Loïe Fuller. Ikona Belle Epoque”. Bardzo byłam ciekaw historii kobiety skrytej za połaciami tkanin. Zafascynowało mnie, że zrobiła wielką karierę, pozostając w zasadzie w ukryciu. Uderzyło mnie, że choć swoim „serpentynowym tańcem” Fuller dosłownie zrewolucjonizowała sztukę sceniczną schyłku XIX wieku, dziś już nikt lub prawie nikt tej pionierki nie pamięta.

Walka tej dziewczyny, wychowanej w gospodarstwie rolnym amerykańskiego Środkowego Zachodu, o uznanie artystyczne zdała mi się szczególnie inspirująca. Ona nie była atrakcyjna fizycznie, jej uroda daleko odbiegała od kanonu obowiązującego w tamtych  czasach. Fuller miała mocną budowę wiejskiej dziewczyny, czuła się jak więźniarka we własnym ciele. Mimo to instynktownie wynalazła ruchy, które rozsławiły ją na cały świat. Na scenie na nowo odkryła swoje ciało, wyzwoliła się, w pewnym sensie – ponownie narodziła.

Zależało mi, aby w filmie uchwycić tę wewnętrzną walkę, pokazać jak Fuller ucieka w sztukę, na scenie pozbywa się zahamowań, przekuwa swój niepokój w energię, w eksplozję życia. W tej postaci jest nietuzinkowa mieszanka wytrzymałości, siły woli i kruchości.

 

XX Konfrontacje Teatralne w Lublinie

W dniach od siódmego do osiemnastego października w Lublinie nastał czas sztuki, magii i kultury na najwyższym poziomie. Na ten krótki moment Centrum Kultury stało się dla mnie najważniejszym miejscem artystycznym w Polsce.

unnamedJuż od środy publiczność mogła podziwiać najpierw filmy, a później też najlepsze występy. Cały czas można było oglądać wystawy:  „A Question of Decency / Kwestia Przyzwoitości” – nowojorska scena queer oraz instalację w przestrzeni miejskiej Magdaleny i Ludomira Franczak – „Oddychająca góra”. Oficjalne otwarcie, które nastąpiło 9 października, zaczęło się mocnym akcentem w postaci spektaklu SkaGeN „BigMouth”, filmu „Grobowiec świetlików” w reżyserii I. Takahata oraz instalacji Wojtka Blecharza „Transcryptum”. Już po takim otwarciu wiedziałam, że warto było przyjechać na Konfrontacje. Festiwal odwiedziły grupy takie jak  andcompany & Co. oraz performerki ze Stanów Zjednoczonych  Holly Hughes, Lois Weaver i Peggy Shaw.

Konfrontacje Teatralne zupełnie zmieniają podejście do teatru oraz sztuki. Sprawnie przekraczają tematy tabu, sprawiając, że człowiekowi robi się niewygodnie w swoich schematach myślenia. Nie boją się podejmować każdego tematu i robią to w zupełnie nowej jakości, nieznanej dotychczas szerszej publiczności. Wzbudzają zachwyt, strach oraz refleksję nad dotychczasowym życiem i pojmowaniem pewnych spraw. Ukazują też kondycje artystów i sztuki zepchniętej trochę na bok przez technologię. Każdy fragment, każda rzecz na Festiwalu była godna uwagi i nie dało się przejść koło niej obojętnie. Polecam to wydarzenie każdemu, kto chce wiedzieć co dzieje się na scenie świata. Trudno opisać wszystkie odczucia i emocje przeżywane na widowniach. Czasem ukratkowe łzy, a czasem śmiech ukazywały prawdziwą naturę zjawisk. Z niecierpliwością czekam na kolejną edycję i życzę Festiwalowi jeszcze kolejnych, tak wspaniałych edycji.

***

autorka tekstu – Justyna Chruściel, wolontariuszka Feminoteki

 

Festiwal filmowy Pięć Smaków – Kino japońskich reżyserek

Japońskie reżyserki doprowadziły do rewolucji w kinematografii swojej ojczyzny, wprowadzając na ekrany nowe tematy i prezentując świeże spojrzenie na życie w Kraju Kwitnącej Wiśni. Pokaz ich prac na tegorocznych Pięciu Smakach będzie pierwszym tak szerokim przeglądem tych filmów w Polsce. Dodatkowo uświetni go wizyta Miwy Nishikawy, autorki dwóch filmów z programu.

Sekcji towarzyszyć będzie cykl wykładów „Kobiety i feminizm w Azji” w ramach Akademii Azjatyckiej. Odbywać się one będą w trakcie festiwalu w Muzeum Azji i Pacyfiku.

Oto osiem filmów sekcji Kino japońskich reżyserek:

MARZENIA NA SPRZEDAŻ (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Młode, zgodne małżeństwo prowadzi wspólnie restaurację. Na skutek nieszczęśliwego wypadku wybucha w niej pożar. Tracą wszystko. Próbują stanąć na nogi i zacząć od nowa, ale przytłoczony okolicznościami mąż pozwala sobie na noc z inną kobietą. Żona nie jest z tych, które wybaczają łatwo, jej sposób na zemstę jest jednak dość zaskakujący.

Przewrotny scenariusz Nishikawy to z jednej strony gra z konwencją popularnego w Japonii kina kulinarnego, z drugiej – wnikliwy, błyskotliwy psychologiczny dramat.

unnamed

 

 

 

PANIE DOKTORZE (REŻ. MIWA NISHIKAWA)

Dynamiczna historia, pełna humorystycznych akcentów, na pierwszy rzut oka będąca pełną ciepła komedią o mieszczuchu patrzącym z zachwytem i zadziwieniem na prowincjonalną rzeczywistość.

Małe, otoczone rozległymi polami miasteczko na japońskiej prowincji. Keisuke, student medycyny, przyjeżdża na staż do lokalnego lekarza, niesiony młodzieńczym optymizmem i wiarą w lekarskie powołanie, którego nie dostrzega w wielkomiejskich szpitalach-molochach. Choć jego entuzjazm można nazwać naiwnym, rzeczywiście znajduje na miejscu doktora oddanego pacjentom, dobrze rozumiejącego skomplikowane relacje między ciałem a psychiką. Jego praca jest jednak trudniejsza i bardziej żmudna niż przypuszczał Keisuke. Zwłaszcza, gdy w grę wchodzą bardziej poważne zabiegi, z którymi starszy pan chyba trochę sobie nie radzi. Wszystko robi się jeszcze bardziej skomplikowane, gdy pewnego dnia doktor znika bez śladu, a śledztwo przynosi więcej pytań niż odpowiedzi.

 

MIWA NISHIKAWA GOŚCIEM SPECJALNYM FESTIWALU

Miwa Nishikawa, reżyserka „Marzeń na sprzedaż” i „Panie doktorze” będzie gościem specjalnym festiwalu. Reżyserka i pisarka, autorka przewrotnych i błyskotliwych scenariuszy, karierę zaczynała jako asystentka Hirokazu Koreedy. Uznawana za spadkobierczynię humanistycznego nurtu japońskiej kinematografii i mistrzów takich jak Yasuhiro Ozu czy Mikio Naruse. Laureatka wielu prestiżowych nagród – między innymi Japońskiej Akademii, krytyków Kinema Junpo i Mainichi Shinbun oraz Blue Ribbon Award, a także laurów za scenariusz i reżyserię na festiwalu w Jokohamie.

unnamed (1)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0,5 MM (REŻ. MOMOKO ANDO)

Sawa zajmuje się zawodowo opieką nad starszymi osobami, choć jej podejście może wydawać się nieco niekonwencjonalne. Kiedy zatrudniająca ją agencja odkrywa naruszenie regulaminu, dziewczyna traci pracę i rozpoczyna działalność na własną rękę, znajdując klientów w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Bezpośredni sposób bycia i silny charakter nie ułatwiają jej życia, ale pozwalają nawiązywać bliskie i autentyczne relacje z podopiecznymi, którym także daleko do stereotypowych poczciwych staruszków…

 

DZIEWCZYNA Z MILIONEM (REŻ. YUKI TANADA)

Suzuko ma w życiu pod górkę. Nie może znaleźć porządnej pracy, rodzice, u których wciąż mieszka, każą płacić sobie czynsz, a superzdolny młodszy brat ciągle jej dokucza. Na domiar złego koleżanka, z którą chce wynająć mieszkanie, wystawia ją do wiatru, a jej były chłopak oskarża Suzuko o kradzież. Dziewczyna trafia do więzienia, ale po wyjściu z niego postanawia wszystko zmienić. By osiągnąć prawdziwą niezależność, rusza w drogę, stawiając sobie jeden cel: za każdym razem, gdy zaoszczędzi milion jenów, zmieni miejsce pobytu.

unnamed (2)

 

 

 

 

 

 

KOT DO WYNAJĘCIA (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Kolorowo ubrana Sayoko ma dar do zaprzyjaźniania się z kotami. Z ludźmi idzie jej trochę gorzej. Pewnego dnia wpada na pomysł, by wypożyczać garnące się do niej puchate przybłędy osobom, którym coś leży na sercu. Nie każdy jednak nadaje się na kociego opiekuna, więc kandydaci muszą przejść specjalną procedurę kwalifikacyjną…

Pełen ciepłych kolorów, barwnych postaci i kociego mruczenia film to przyjemna, a zarazem bardzo inteligentna opowieść o oryginalnym sposobie na życie.

 

OKULARY (REŻ. NAOKO OGIGAMI)

Taeko pojawia się w małym pensjonacie na jednej z wysp Okinawy. Szuka wypoczynku i samotności. Okazuje się jednak, że nie może liczyć na dyskretną i sprawną obsługę. Lokalna społeczność ma swoje – nieco dziwaczne – obyczaje, do których chcąc nie chcąc musi się dostosować. Dystans wobec innych nie jest tu najbardziej pożądaną cechą. Jak z zakłopotaniem konstatuje gospodarz, na wyspie nie ma też zupełnie nic do zwiedzania. Jest za to surowa przyroda, puste plaże i bardzo turkusowe morze.

Urocza i zaskakująco sugestywna opowieść o nauce patrzenia na morze, smakowania lodów i zaletach porannej gimnastyki.

unnamed (3)

 

 

 

 

 

TYLKO TAM PADA ŚWIATŁO (REŻ. MIPO O)

Mężczyzna z przeszłością, dziewczyna po przejściach spotykają się na niepięknych przedmieściach miasta Hakodate na Hokkaido. Ona ma na utrzymaniu chorego ojca, opiekującą się nim matkę i brata a zwolnieniu warunkowym. On odprawę z pracy w kamieniołomie przepuszcza w zakurzonym salonie pachinko, starając się zapomnieć o pewnym wypadku. Łączy ich zbudowana na trudnych doświadczeniach dojrzałość, determinacja i przenikliwe, trzeźwe spojrzenie na świat.

Niezależne kino najwyższej klasy, które uczyniło z reżyserki nadzieję japońskiej kinematografii.

 

NIE MA SIĘ CZEGO BAĆ (REŻ. HISAKO MATSUI)

Dokument pokazujący historię pionierek powojennego ruchu feministycznego w Japonii. Hisako Matsui, reżyserka i producentka, rozmawia ze swoimi rówieśniczkami, które w burzliwych latach 60. i 70. wychodziły na ulicę i walczyły o prawa kobiet. Wśród bohaterek znalazły się między innymi socjolożka Ueno Chizuko, która otwierała w Japonii pierwsze gender studies czy aktywistka Mitsu Tanaka, autorka jednego z najważniejszych feministycznych manifestów.

Wstęp na projekcję jest bezpłatny.

9. edycja festiwalu odbędzie się w Warszawie w dniach 12-20 listopada w kinach Muranów, Kinoteka i w Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Replika: Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu (13-19 listopada).

Sponsorzy: Hong Kong Economic and Trade Office (Central and Eastern Europe), Asia Travel

Patroni medialni: FilmWeb, TVP2, Gazeta.pl, CoJestGrane, TVP Kultura, Tygodnik Powszechny, AMS, Tokfm, Miesięcznik KINO, Aktivist!, Kukbuk, 5kilo kultury, Ekrany, Malemen, Voyage, Feminoteka, Bad Taste, CSPA, etnosystem.pl, Japonia-online, wAzji.pl, TORII, Poka Poka

Partnerzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Taiwan Ministry of Culture, Japan Foundation, Instytut Adama Mickiewicza, Stowarzyszenie Film 1,2, What Else Films, Pies czy Suka, Faktoria Win, Kino Muranów, Kinoteka, MSN, Muzeum Azji i Pacyfiku, Kino Nowe Horyzonty, Kinoplex

Organizator: Fundacja Sztuki Arteria