TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

WARSZAWA: IV Festiwal Oporu – spotkania z kobietami i o kobietach

W ramach IV edycji Festiwalu Oporu zapraszamy na spotkania z kobietami i o kobietach:

13.06.2014 godz. 20.00 w kawiarni Czarna Polewka, skłot Syrena, ul. Wilcza 30
Otwarte spotkanie z dwiema pisarkami – Sylwią Chutnik i Małgorzatą Rejmer. Porozmawiamy o bohaterkach ich ostatnich książek – kobietach mieszkających w różnych miastach, ich doświadczeniach, problemach, walkach. o tym co je łączy, a co wyróżnia. jak sobie radzą, żyjąc w patriarchalnym społeczeństwie, skomercjalizowanej miejskiej
przestrzeni, wszechobecnym terrorze piękności. gdzie znajdują przestrzenie do samorealizacji i co je ogranicza.
Dyskusja będzie także okazją do bliższego przyjrzenia się relacji pomiędzy pisarką a bohaterkami powieści.

14.06.2014 godz. 17.00, skłot Przychodnia, ul. Skorupki 6a
Spotkanie warsztatowe z Shirin, irańską aktywistką na rzecz praw człowieka. W rozmowie skupimy się na sytuacji kobiet i więźniów politycznych w Iranie.

W części muzycznej od 20.30 między innymi:
KENNY KENNY OH OH (riot grrlz punk, Lipsk)
http://kennykennyohoh.bandcamp.com/
https://m.facebook.com/kennykennyohoh?_rdr

ITA (bardzo kobiecy hip-hop, Warszawa)
http://vimeo.com/96538659
https://www.facebook.com/ITAoficjalnyprofil

15.06.2015 godz. 17.00, skłot Przychodnia, ul. Skorupki 6a
Prezentacja ruchu LGBTQ w Słowenii z perspektywy aktywistek słoweńskiej organizacji Hetero Homo Naveza.

Ponadto wiele innych, ciekawych wydarzeń – dyskusje, pokazy, koncerty i występy artystyczne. wegańskie jedzenie, dystrybucje, infopunkt. na wszystkie wydarzenia (poza sobotnim koncertem) wstęp wolny!

szczegółowy program na:
http://festiwaloporu.wordpress.com/program/
https://www.facebook.com/events/1437369169845202/?fref=ts

resistfest

WARSZAWA: Same Suki – koncert i premiera teledysku

same_suki_okladkaZespól SAME SUKI zaprasza na premierę teledysku promującego ich debiutancki album „Niewierne”. Koncert wraz z pokazem premierowym odbędzie się 20 czerwca w klubie Chmury na warszawskiej Pradze, ul. 11 listopada 22, godz. 21.

 

Same Suki, które w tym roku będzie można usłyszeć m.in. na festiwalach Globaltica World Cultures Festival i OFF Festivalu  to rewolucyjna kobieca formacja folkowa grająca pornofolk – muzykę kobiet z miasta inspirowaną muzyką ludową; kobiet, które nie boją się sięgać do źródeł, żeby śpiewać swoim głosem o tym co tu i teraz. Zespół wykorzystuje w niekonwencjonalny sposób tradycyjne instrumenty etniczne i akustyczne (m.in. suka buiłgorajska, fidel płocka, cajon, bendir, gadułka, wiolonczela) w połączeniu z nietradycyjnym wokalem opowiadającym zupełnie nietradycyjne historie…

Same Suki są laureatkami wielu konkursów i festiwali folkowych (Nowa Tradycja 2012, Mikołajki Folkowe 2013, Dragon Folk Fest 2013). W październiku ubiegłego roku miała miejsce premiera debiutanckiego krążka zespołu. Album „Niewierne” spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem słuchaczy i recenzentów.
Otwiera go piosenka „VIllageAnka” i to właśnie do niej powstał klip, na premierę którego zapraszamy 20 czerwca. Pokaz połączony będzie z koncertem zespołu w matczynym mieście Warszawa.

Producentem i reżyserem klipu do piosenki „VillageAnka” jest Piotr Smoleński – twórca wielu popularnych i nagradzanych projektów, m.in. teledysków dla zespołów Alters, Bubliczki, Caci Vorba (najlepszy teledysk etniczny 2011 w Polsce), Miuosh (Platynowa Płyta) oraz bijących ostatnio rekordy oglądalności teledysków Donatana i Cleo (Diamentowa Płyta).

WARSZAWA. Benefit na KLIT

klitKLIT to radykalny, queerowo-feministyczny kolektyw założony w 2011 w Budapeszcie. Wszystko zaczęło się od pytania: jak działać i czym właściwie jest queer w kontekście Europy Środkowo-Wschodniej? Grupa skupia swoje działania wokół walki z seksizmem, homofobią, transfobią, rasizmem, wykluczeniem ekonomicznym oraz innymi rodzajami opresji poprzez m.in. prowadzenie warsztatów i dyskusji w założonym prze siebie centrum społecznym, udostępnianie non-profit tej przestrzeni innym grupom i osobom, oraz prowadzenie akcji bezpośrednich.
http://klitbudapest.wordpress.com/

Wydarzenie rozpocznie pokaz filmu:
„Jestem dziewczynką” reż. Susan Koenen, Holandia 2010

Po pokazie odbędzie się dyskusja z udziałem gości wokół tematu „Transseksualizm po Polsku”.

Od około 21 zaczniemy imprezę taneczną. Muzykę puszczać będą:

Rabarbar – Super didżej z super piosenkami. Król niejednej prywatki. Odgraża się, że zagra nieco zimniej niż zazwyczaj.

Jakby DJ – Zła kobieta, złe pochodzenie, zły wygląd. Rapy, densy, ciut diska bez brokatu. Gra żeby potańczyć. Co nie dogra – dowygląda.

Godzilla Hefner – Wydziedziczona i przeklęta przez ród Hefnerów za przynoszenie wstydu rodzinie. Gra na bajerze z czarnych płyt piosenki z dzieciństwa.

——————– hitem wieczoru będzie niespodzianka szykowana przez ekipę zwaną CZARNE SERCE ————————–————

9 MAJA 2014
start filmu: 19:30
start baletu: ok. 21:13

Impreza jest benefitem na budapesztańską grupę KLIT

Wrocław: O’LESS Festiwal tournee

 O’LESS Festiwal tournee

31.05 – 2. 06 2013

WROCŁAW Coffee Planet. ul. Rynek 7

                               

Przyjdźcie, zobaczcie, posłuchajcie!

 

Pierwszy polski lesbijski festiwal  „zdarzył się” w październiku 2012 w Warszawie. Wreszcie les-artystki z całej Polski mogły spotkać się, pokazać i wzajemnie inspirować. Teraz O’LESS podróżuje po innych polskich miastach z mobilną wersją artystycznych zdarzeń.  Gościł nas już POZNAŃ i GDAŃSK.

 

Tym razem spotkajmy się we WROCŁAWIU. O’LESSTournee zagości w Coffee Planet, które otwarte jest na kobiece działania artystyczne. TERAZ tylko lesbijskie.

 

Przestrzeń Kultury Lesbijskiej to miejsce i symultaniczne zdarzenie, które pozwoli spędzić weekendowy czas wśród lesbijskiej sztuki. To niepowtarzalna okazja posłuchać les-muzyki, les-dramatów, les-poezji, obejrzeć les-wystawę, les-filmy.

Zaczynamy inauguracyjnym O’LESS-VIDEO –PARTY w piątkowy wieczór.

 

Czekamy w gorącym klimacie przełomu maja i czerwca.

 

Prócz  imprezy inauguracyjnej  na wszystkie wydarzenia  wstęp wolny

Szczegóły na o-less.blogspot.com

OLESS plakat-z-ulotki

 

 

 

Muzykologia feministyczna

Podyplomowe gender studies zapraszają na otwarty wykład z muzykologii feministycznej, tym razem usłyszymy – w kontekście historii muzyki i badań kulturowych w muzykologii – o jednej z kompozytorek. Wykład wygłosi – Karolina Kizińska. Posłuchamy też muzyki.

11 maja (sobota), godz. 17.00, Collegium Maius, ul. A. Fredrey 10, sala 327, Poznań.

„Kobiece sprawy” w tekstach piosenek polskich raperek – Patrycja Bilińska

Raperki i raperzy. Różnice w kreowaniu rzeczywistości

Autorka: Patrycja Bilińska

Warszawska Firma Wydawnicza, 2012

„Kobiece sprawy” w tekstach piosenek polskich raperek
Patrycja Bilińska

„(…) choć nie jestem feministką/mówię o kobiecych sprawach.” Ania Sool, MC

W XIX wieku twórczość powieściopisarska kobiet traktowana była jako „wyzwanie, naruszenie normy społecznej, zlekceważenie nakazu […] bunt”, a ponadto zerwanie z tradycyjnym podziałem ról między kobietą a mężczyzną1. Tymczasem pisarstwo mężczyzn zawsze uznawane było za fakt oczywisty.2Podobna sytuacja obserwowana jest w hip – hopie. Jest on stereotypowo już utożsamiany z mężczyznami, a rapujące kobiety, stanowiące margines tego rodzaju muzyki, są ignorowane i niekiedy nawet lekceważone. Tymczasem to kobiety wprowadzają do hip – hopu nową jakość – i nie mam na myśli formy czy stylu, ale treść przekazu – wbrew pozorom – znacząco różniącą się od męskiej. Zgodzę się ze słowami Andrzeja Zwolińskiego, że „Bez względu na to, jaką aktualnie pełni rolę kobieta w społeczeństwie, wszędzie wnosi ona odmienne od męskiego spojrzenie na świat i życie”.3

Same raperki zauważają odmienność swojej twórczości. WdoWa parafrazując popularny tytuł książki Johna Graya, rapuje, iż raperzy są z Ziemi, raperki z Marsa [WdoWa, Kim jest WdoWa?), czym uwypukla różnicę w dualistycznym świecie rapu. Różnica ta polega głównie na podejmowaniu innych, nowych tematów i ujęciu „starych” – męskich w nowy sposób. Raperki podkreślają jednocześnie, że ich rap nie ustępuje jakością rapowi męskiemu. WdoWa wyznała, że nigdy nie zgodziłaby się zarapować o tym, że „moje ziomy siedzą, ja handluję herą i walę browar z puszki na klatce”4, czym wskazała na jedną ze znaczących różnic tematycznych w kobiecym i męskim hip-hopie. 5

Zanim odpowiem na pytanie, o czym rapują polskie kobiety, warto zacząć od kwestii – dlaczego to robią? Powodów jest kilka: dla wzbudzenia szacunku u mężczyzn, zazdrości u innych kobiet, dla sławy (niekoniecznie komercyjnej), zysku (!), spełnienia twórczego oraz najważniejsze – z obowiązku społecznego. Raperka, niczym romantyczny poeta, pełni misję społeczną, a jej rap ma – w jej mniemaniu – moc równie wielką jak romantyczna poezja. Raperka opowiada się po stronie, szeroko rozumianych, nizin społecznych i … kobiet. Ten typ ekspresji artystycznej bywa określany jako zaangażowany przekaz przeplatany rozrywką [Ania Sool, MC]. Paresłów rapuje: Więc pozwól mi mówić, przez rap uczyć ludzi [Paresłów, Ironia], czym wskazuje na cel swojej twórczości. Raperki starają się wpływać na poglądy innych ludzi, doradzają, zwracają uwagę na problemy, a także pobudzają do działania. WdoWa przekonuje do korzystania z życia i zaprzestania bezcelowego narzekania:Nie mam hajsu, rodziny, nic się nie układa/Nie mam domu, ani ziomów i pieprzony bałagan/K…a błagam, rusz tyłek, za chwilę skończysz oddychać/I nie będzie cię nawet w końcowych napisach/Jak nie dzisiaj, to kiedy? jak nie teraz to nigdy/Jesteś bystry, to idź z tym nie tracąc charyzmy [WdoWa, Iść]. Raperka jest niczym doradca życiowy lub trener, pobudzający zawodnika do zwycięstwa.

Raperki poruszają tematy charakterystyczne dla literatury kobiecej i feministycznej. Przedmiotem zainteresowania stała się ich własna cielesność i w tym kontekście uwagi wartościujące dotyczą aborcji [Ania Sool, Aborcja], odchudzania, niezadowolenia ze swojego wyglądu, diety [Ania Sool, Kolejny gram], niedoceniania kobiet w pracy i w domu [WdoWa, Zbyt dobra] itp. Rady najczęściej skupiają się wokół relacji kobieta – mężczyzna. WdoWa przestrzega przed trwaniem w związkach z mężczyznami, którzy nie szanują kobiet, nie dostrzegają ich wartości i wybierają towarzystwo kolegów. Podsumowaniem jest rada: Zanim znów go zapytasz, zanim znów uklękniesz/Pamiętaj by cierpieć z wdziękiem damy wielkiej/Nie jesteś dla niego zbyt dobra/To nie jesteś po prostu dla niego [WdoWa, Zbyt dobra II]. Niektóre piosenki mają na celu dowartościowanie kobiecego rodu i wskazanie, że bez mężczyzny życie jest możliwe i – być może – lepsze. WdoWa rapuje Jesteś diamentem w piasku, różą na blokowiskach (…) Jesteś księżniczką i traktuj siebie w tych kategoriach/Jesteś piękna, niezależna, młoda i dobra [WdoWa, Zbyt dobra]. Takie słowa dowartościowania mają pomóc innym przedstawicielkom tej płci w podejmowaniu ważnych życiowych decyzji.6

O sobie raperki wypowiadają się w samych superlatywach. Są pewne siebie, podkreślają własną samodzielność i samowystarczalność: chcecie nas mieć/Ale nie trzeba nam facetów do szczęścia [Lilu, Kobiety]. Czują się lepsze od mężczyzn (jestem lepszą częścią tego świata/bo tylko ja mogę dać wam dziecko [Ania Sool, Babę zesłał Bóg]), sprawują nad nimi władzę (mamy wielką łatwość/w obracaniu sobie mężczyzn wokół palca [Ania Sool,Babę zesłał Bóg]).

Wiele kobiecych tekstów hiphopowych ma wydźwięk feministyczny, zawiera słowa krytyki odnośnie całego męskiego rodu, przypisując jednocześnie kobietom duże zasługi w wielu dziedzinach: gdyby nie kobiety, ludzie by nie zeszli z drzewa [Ania Sool, Babę zesłał Bóg], jednocześnie domagając się sentymentalnego uwielbienia i traktowania jak obiekt sacrum: kobieta, to dzieło Boga, tak wspaniałomyślne że powinieneś mu dziękować,/że ją chciał wymyśleć/nie traktuj mnie tylko fizycznie, to jest tragiczne/boska istota, więc postrzegaj mnie jak relikwię [Ania Sool, Babę zesłał Bóg].

Kobieta w dziejach kultury postrzegana jest zawsze jako potencjalna lub aktualna matka.7 Raperki poruszając temat rodziny, chcąc nie chcąc, wypowiadają się zatem z pozycji osoby, która została biologicznie przeznaczona do macierzyństwa. Psychika kobiety jest bowiem „sprzęgnięta z macierzyństwem”, zgodnie z tezą Andrzeja Zwolińskiego.8 Rodzina przedstawiana jest w piosenkach raperek jako zagrożenie dla kobiety.

W piosence Aborcja Ania Sool wydaje się być rzeczniczką feminizmu radykalnego9. Raperka stara się udowodnić, że aborcja jest przejawem wolności kobiety. Zwraca uwagę na dążenie Kościoła i państwa do zwiększenia liczby wiernych/obywateli, które nie przekłada się na realną politykę prorodzinną. W ostrych słowach domaga się prawa wyboru do decydowania o sobie. Stosując argumenty typu: co jest lepsze/Zabić płód czy skazać go na ciężki los w getcie, kreuje Polskę na kraj ograniczony, w którym ludzie żyją w tak poniżających warunkach, że lepiej zabić nowego człowieka niż pozwolić mu żyć w tym getcie. Wprawdzie Ania Sool nie rapuje o ograniczeniach społecznych i politycznych, jakie niesie macierzyństwo, ale argumenty dotyczące możliwości decydowania o własnym ciele zbliżają ją znacznie do feministycznych dążeń. Zwraca uwagę na wielką odpowiedzialność związaną z wychowaniem dzieci. Rapuje: rodzicielstwo to coś więcej niż przytulanie i karmienie piersią [Ania Sool, Aborcja] czy w innej piosence: Dobrze się zastanów zanim wydasz dziecko na świat/Szkoda psuć mu życie, jeśli nie dasz mu szans na start/Nie ma lekko, to fakty, ale często to widzę/Spieprzone życie dzieciom fundują ich rodzice [Ania Sool, Historie]. Trudności w wychowaniu dzieci są spowodowane zatem przez państwo bez przyszłości. Aby uwypuklić ten problem, raperki przedstawiają w swych piosenkach tylko nieszczęśliwe, biedne rodziny, uświadamiając gorzką prawdę, iż bieda jest dziedziczna.

Z analizy kobiecych tekstów piosenek hiphopowych wyłania się obraz pewnej siebie raperki, pragnącej panować nad mężczyznami swoimi zdolnościami w tworzeniu rymów, urodą, wdziękiem i sprytem. Kobiety te zaprzeczają tradycyjnemu stereotypowi kobiety, podkreślając swoją niezależność i samowystarczalność. Dostrzegając kryzys wartości współczesnego świata, podejmują rolę wyroczni moralnej i doradcy kobiet. Świat wartości raperek oscyluje wokół prawdy, dobra, muzyki, kobiecości i upragnionej podświadomie miłości.

Więcej na temat rapujących kobiet oraz porównanie ich rapu do męskiego znajdziesz w książce – Patrycja Bilińska „Raperki i raperzy – różnice w kreowaniu rzeczywistości”.

1 K. Kłosińska, Ciało, pożądanie, ubranie – o wczesnych powieściach Gabrieli Zapolskiej, Kraków 1999, s. 8-9.
2 Tamże, s. 11.
3 A. Zwoliński, Seksualność w relacjach społecznych, Kraków 2006., s. 79.
4 eMCeeM, MC musi być elastyczny – wywiad z Wdową, http://www.hip-hop.pl/teksty/projector.php?id=1131374734 [dostęp: 15 maja 2009].
5 P. Bilińska, Raperki i raperzy – różnice w kreowaniu rzeczywistości, Warszawa 2012
6 P. Bilińska, dz. cyt., s. 109 – 110
7 A. Zwoliński, dz. cyt., s.79.
8 Tamże, s. 79-80.
9 Feminizm radykalny krytykuje macierzyństwo, widząc w nim przyczynę bezrobocia kobiet, ich nieobecności w rządzie czy na wysoko opłacanych stanowiskach.