TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Pracujesz z młodzieżą w wieku 12-18 lat? Weź udział w naszym badaniu, które pomoże przeciwdziałać przemocy wobec dziewcząt!

Edukatorki/ Edukatorzy, Nauczycielki/Nauczyciele,

W ramach projektu Play it for Change (Zagraj w zmianę) fundacja Feminoteka prowadzi badania, by uzyskać informacje na temat potrzeb nauczycieli/ek i innych pracowników/czek w sektorze edukacji w zakresie pracy z dziewczętami i chłopcami w obszarze zapobiegania przemocy ze względu na płeć.

Badanie to pomoże nam ustalić priorytety dla przyszłych działań w projekcie, mających na celu zwiększenie możliwości nauczycieli/ek oraz innych profesjonalistów/ek w  zapobieganiau przemocy ze względu na płeć wśród młodzieży oraz podnoszenie świadomości i wzmocnienie pozycji chłopców i dziewcząt.

Aby pomóc nam w jak najlepszym przygotowaniu materiałów, które potem będą wykorzystywane w pracy z młodzieżą, wypełnij, prosimy, ankietę (link https://www.survio.com/survey/d/N6K4Y7O5O5D5I3K3D).

Projekt skierowany jest do młodzieży w wieku 12-18 lat, więc jeśli pracujesz w jakikolwiek sposób z grupą młodzieży w tym wieku – weź udział w naszym badaniu.

DZIĘKUJEMY!

 

Jeśli masz jakieś pytania, pisz: [email protected].
Więcej informacji o projekcie: www.playitforchange.org

Projekt współfinansowany przez Program Unii Europejskiej: Prawa, Równość i Obywatelstwo (2014-2020)
Project cofinanced by European Union’s  Programme: Rights, Equality and Citizenship (2014-2020)

A ja bym jej powiedziała: Kaśka, dlaczego to napisałaś?

Wszystko niby jest w porządku, krótko, dowcipnie, z dystansem. Garść bon motów czasem śmiesznych, czasem banalnych, ale generalnie zabawnych, przy niektórych naprawdę parskałam ze śmiechu. Podoba mi się, jak żartuje ze swojej tuszy, prób schudnięcia, rzucenia palenia i innych ludzkich niedoskonałości, jak pisze o portalach społecznościowych, reklamach i jeszcze kilku innych problemach. Podobało mi się także, że audiobooka, na który się zdecydowałam, czyta sama autorka, bo lubię jej głos i do niej samej mam ciepłe bardzo uczucia, bo lubię jej twórczość muzyczną.

Książka Katarzyny Nosowskiej „A ja żem jej powiedziała” można przyrównać do zbioru felietonów do jakiegoś kobiecego periodyku. Dobre na wolną chwilę w pogodny dzień lub na jedno nudne deszczowe popołudnie. I nie ma w tym nic złego, bo felietony te są naprawdę fajne.

Oprócz jednego.

Zaczyna się od zdania: „A ja żem jej powiedziała, Kaśka, jeśli twoja najlepsza przyjaciółka mówi do twojego chłopaka, masz przerąbane, ona jest taka trudna, to możesz mieć pewność, że w pojedynczym namiocie, z braku miejsca spaliby na jeźdźca.” I dalej jest o relacjach damsko-męskich, kobietach podrywających żonatych facetów i o zdradzie ze strony przyjaciół. Fragment kończy pointa „Moi koledzy z zespołu mówią, że jak suka nie da, to pies nie weźmie. Nie wolno przyjaźnić się z suką”. To jedno zdanie zmroziło mnie i odebrało przyjemność z lektury.

Bo to powiedzenie stare jak świat i jak patriarchat, ponieważ służy przerzuceniu całej winy i odpowiedzialności na kobietę, tak jakby mężczyzny przy tym nie było, nie miał z tym nic wspólnego, stał z boku i w ogóle nic. Wszystko to na.. Użycie tego wyświechtanego frazesu służy jedynie usprawiedliwieniu mężczyzn i ich zachowań – w sytuacji zdrady czy przemocy seksualnej. Wtedy słyszałam to zdanie najczęściej i zawsze mnie zatykało. Bo jest tak niesprawiedliwe wobec kobiet, że aż boli.

Rozumiem, że zdrada, zwłaszcza ze strony przyjaciółki, może boleć piekielnie, ale po Nosowskiej, którą cenię za znakomite teksty piosenek, wrażliwe i niebanalne, nie spodziewałam się, że da się złapać na lep taniego, patriarchalnego wytrycha. Wielka szkoda. Gdybym była z artystką na ty, to bym jej powiedziała „Kaśka, dlaczego to napisałaś?”.

Tekst: Joanna Piotrowska

Katarzyna Nosowska

„A ja żem jej powiedziała…”

Wydawnictwo Wielka Litera

Szkoły w Australii będą nauczać o „męskich przywilejach”

Szkoły w Australii będą nauczać o „męskich przywilejach”

Źródło tekstu i zdjęcia: BBC

_91921461_thinkstockphotos-487085486

Australia zdecydowała się na wdrożenie programu edukacyjnego walczącego ze stereotypami płci i przyczynami przemocy domowej.

„Relacje pełne szacunku” będą przedmiotem obowiązkowym we wszystkich szkołach w stanie Wiktoria już od przyszłego roku, mimo że wersja pilotażowa programu została oskarżona o stereotypowe ukazywanie mężczyzn jako „złych” a kobiet jako „ofiar”. Całość ma kosztować 21.8 mln dolarów australijskich.

W trakcie zajęć uczniowie poznają zagadnienia z zakresu nierówności płac, przemocy uwarunkowanej płcią oraz męskich przywilejów. Wśród innych tematów poruszanych na lekcjach znajdą się: zarządzanie złością, orientacje seksualne i niebezpieczeństwa związane z pornografią.

Materiały edukacyjne dla najmłodszych zawierać będą m.in. zdjęcia chłopców i dziewczynek wykonujących obowiązki domowe, uprawiających sporty lub pracujących jako strażacy/strażaczki lub recepcjonistki/recepcjoniści z następującymi podpisami: „dziewczynki mogą grać w piłkę nożną, pracować jako lekarki i być silne” oraz „chłopcy mogą płakać kiedy czują się zranieni, mogą być delikatni, wykonywać zawód pielęgniarza lub zajmować się dziećmi”.

Licealiści zaś poszerzą swój zasób wiedzy o definicje panseksualizmu, cisgender, transseksualizmu oraz męskiego przywileju. Przedstawiony im zostanie koncept „hegemonic masculinity” (pol. hegemonicznej męskości), który „wymaga bycia – twardym, wysportowanym, pozbawionym emocji, heteroseksualnym mężczyzną, sprawującym kontrolę i władzę nad kobietami.”

W przygotowanych dla nich sylabusach znajdzie się również następujące stwierdzenie: „będąc chłopcem od urodzenia doświadczasz wielu korzyści m.in. jesteś nad reprezentowany w strefie publicznej, nawet jeśli osobiście nie zgadzasz się z tym faktem”. Przywilej został w nim opisany jako „automatyczne, niezasłużone prawo do korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie oparte na przynależności do określonej płci, rasy lub klasy społeczno-ekonomicznej”.

Przełamać zaklęte koło

Niektórzy z krytyków programu podkreślają, że mimo podjętych wysiłków w celu ochrony dziewczyn i kobiet przed przemocą domową, program nie jest wystarczająco obiektywny i zbilansowany.

Jeremy Sammut pracownik naukowy z libertariańskiego think tanku Centre for Independent Studies nazwał program „opłacaną z pieniędzy podatników indoktrynacją dzieci.

„Ideą przewodnią tego programu jest uczynienie ze wszystkich mężczyzn sprawców. To idea, którą kochają akademickie feministki. Wiele dowodów wskazuje na to, że przemoc domowa oraz wobec dzieci jest efektem społecznych dysfunkcji: narkomanii, dobrobytu, osłabienia więzów rodzinnych.”

Królewska Komisja, która zaleca edukacje jako podstawowy  środek do zapobiegania przemocy w rodzinie wskazuje równocześnie, że 25% jej ofiar stanowią mężczyźni.

Dla ministra James Merlino edukacja jest kluczem do zakończenia „błędnego koła” przemocy: „chodzi nam o nauczenie naszych dzieci, aby traktować wszystkich z szacunkiem i godnością. Dzięki czemu będziemy mogli rozpocząć zmiany w kulturze i społeczeństwie oraz doprowadzić do końca plagi przemocy.”

 

Tłumaczenie: Karolina Ufa

Korekta: Klaudia Głowacz

Siła kobiecości tkwi w różnorodności – oto jedna z pierwszych dosadnie przeprowadzonych kampanii odzieżowych, stawiająca znak równości pomiędzy pojęciem „dama”, a wszystkimi kobietami

Siła kobiecości tkwi w różnorodności – oto jedna z pierwszych dosadnie przeprowadzonych kampanii odzieżowych, stawiająca znak równości pomiędzy pojęciem 'dama’, a wszystkimi kobietami.

Autorka tekstu: Pola Broda

Źródło zdjęć: Cosmopolitan

graham

Mass media oraz pozwalające im sukcesywnie funkcjonować agencje (np. marketingowe, PR-owe) znów okazują się być niezastąpioną potęgą socjalnego rażenia. Nieprzerwanie powielane wzorce osobowe, normy behawioralne oraz standardy estetyki wizualnej, zostają poddane przez marki odzieżowe próbie nowatorskiego zreformowania. Niedawno firma Nike stanęła naprzeciw oczekiwaniom konsumentek, publikując kampanię o uprawiających jogę kobietach, których waga znacznie odróżnia się od tej przyjętej przez obecnie prosperujące na rynku agencje modelek za właściwą. Po gigancie w zakresie mody sportowej przyszedł czas na szwedzką chlubę – H&M, która w ramach kluczowych punktów koncept-planu umieściła także zabieganie o równe traktowanie kobiet.

Kampania nakręcona na potrzeby promowania kolekcji jesień-zima 2016/17 ma za zadanie spełniać właśnie to założenie. W projekcie wzięły udział nie tylko rozpoznawalne postacie świata mody, takie jak: amerykańska modelka i aktorka, osiągająca szczyt popularności w latach 70-tych – Lauren Hutton, wykraczająca poza kulturowe schematy genderowe modelka – Hari Nef, czy Pernille Teisbaek – stylistka, którą cechuje wyzwolony sposób noszenia się i formułowanie własnych reguł gustowności, a także Fatima Pinto –  kobieta trudniąca się na co dzień sportem. Poza przełamaniem nieewoluujących konwencji towarzyskich, marka stawia sobie za zadanie przekonać klientki do swobody i brawury w eksponowaniu bycia sobą, udowadniając, że komputerowo wygenerowane piękno, dotychczas lansowane przez medialne autorytety, nie jest godne aprobowania. Poprzez hasło, którym opatrzona została nowa kolekcja („There are a million ways to be a lady.”) marka zachęca do dobrowolnej interpretacji pojęcia „dama”, a w zasadzie uzmysławia swoim klientkom, że niezależnie od tego ile ważą, w jakim znajdują się przedziale wiekowym, czy są chłopczycami ze zgolonymi włosami ubranymi w garnitur, czy ich ciało pokrywa wyrazista muskulatura, czy zaniechały stosowania depilacji, czy w komunikacji miejskiej wybierają spoczynek w rozkroku zamiast ten niezwykle zdyscyplinowany, charakteryzujący się kontrolowaniem przylegających do siebie nóg, i czy spożywane przez nie posiłki można określić jako zdrowe – wszystkie przedstawicielki płci żeńskiej zasługują na miano damy, a różnokierunkowe osobowości nigdy wcześniej nie były tak jednoznacznie docenione przez – do tej pory – konserwatywne środki masowego przekazu.

Wreszcie nie tylko prywatne jednostki oraz środowiska feministyczne zaczynają dostrzegać niezbędność oraz wartość publicznego ukazywania prawdziwego „ja” w wydaniu kobiecym, a także definiowania poszczególnych zachowań i praktykowanych tendencji wizualnych jako unikatowe piękno, niepodlegające negatywnej ocenie. Na dowód tego inna, mniej znana marka, szyjąca bieliznę – Aerie, zdecydowała się ostatnio, po raz drugi, na wydanie kampanii, którą promuje fotografie pozbawione retuszu. Podjęła także współpracę z modelkami o niejednorodnym typie urody i szerokiej gamie noszonych rozmiarów, dowodząc, że kompleksy na tle wizualnym stopniowo zaczynają się przedawniać. Coraz więcej powstaje również kampanii, w których uczestniczą modelki nazywane „plus size”, do których należy między innymi Ashley Graham, prezentujące wszystkie odsłony piękna.

 

Korekta: Klaudia Głowacz

Stereotypy płciowe utrudniają rozpoznawalność autyzmu u kobiet i dziewcząt

Stereotypy płciowe utrudniają rozpoznawalność autyzmu u kobiet i dziewcząt

Autor tekstu: Matthew Rozsa

Źródło tekstu i zdjęcia: Quartz

 

W sierpniu, National Autistic Society wezwało lekarzy do zmiany sposobu diagnozowania kobiet i dziewcząt z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Odkąd po raz pierwszy termin autyzmu został stworzony przez Hansa Aspergera w 1944 roku, ostał się on głównie w odniesieniu do mężczyzn i chłopców. W rezultacie, kobiety z tym zaburzeniem mogą nie zostać zdiagnozowane, nawet gdy społeczeństwo staje się coraz bardziej świadome istnienia autyzmu.

Wiem to z pierwszej ręki. Jako ktoś, kto był zdiagnozowany na ASD jako dziecko i pisał o nim intensywnie, mogę stwierdzić, że większość ludzi u których spotkałem się z oficjalną diagnozą stanowili mężczyźni, podobnie jak ja.

„Sądzę, że na moje doświadczenia, jako osoby z autyzmem, zdecydowanie miały wpływ moja płeć i rasa”- mówi Morenike Giwa Onaiwu z Autism Women’s Network. „Wiele cech, które posiadam, które są wyraźnie autystyczne, były przypisane mojej rasie i płci. W rezultacie nie tylko byłam pozbawiona wsparcia, które byłoby pomocne, ale byłam też źle rozumiana, a czasami także źle traktowana.”

Trudno powiedzieć z przekonaniem, czy ASD stało się bardziej rozpowszechnione w ostatnich latach czy diagnozy po prostu stają się coraz częstsze, ale tak czy inaczej liczba udokumentowanych przypadków znacząco wzrosła. Według amerykańskiego Centers for Disease Control, w przybliżeniu 1 na 68 dzieci w tym kraju zostało zdiagnozowane na ASD; mężczyźni są 4.5 raza częściej diagnozowani niż kobiety. Szacuje się, że w sumie około 3,5 miliona Amerykanów żyje z jakimś rodzajem diagnozy ASD.

Doświadczenia Onaiwu zostały potwierdzone przez kilka innych kobiet, z którymi również rozmawiałem. Podczas gdy autyzm u mężczyzn, tak jak u mnie, często jest rozpoznawany na początku, kobiety zgłaszają, że ich objawy są odrzucane, czasami przez wiele lat, ze względu na stereotypy dotyczące ich płci i rasy.

„Społeczna niezręczność? Oczywiście nie; najwyraźniej jestem po prostu niegrzeczna – tak jak te wszystkie stereotypy dotyczące „impertynenckich” czarnych kobiet, kręcących kółka głowami i szyjami, kiedy odpowiadają na coś z ripostą” – mówi Onaiwu – „Brak kontaktu wzrokowego? Podobno jestem „nieśmiałą dziewczyną” lub „gram trudną do zdobycia” albo że jestem „cwana”. A może jestem po prostu potulna i pełna respektu, bo jestem Afrykanką i bezpośredni kontakt wzrokowy może stanowić faux pas. Zmysłowe przeciążenie, a może załamanie? Nie, bardziej jak agresja lub bycie królową dramatu. Cokolwiek, ale w rzeczywistości, to bycie osobą z autyzmem, reagującą autystycznie, której zdarzyło się być czarną kobietą.”

Według Sharon daVanport, która identyfikuje się jako osoba autystyczna i jest przewodniczącą Autism Women’s Network, te typy oczekiwań dotyczących płci mogą być bardzo trudne do namierzenia. Na przykład, „ośmioletni chłopiec może mieć intensywne zainteresowanie zbierania map”, co prowadzi jego rodziców do zmartwień, że jego pragnienie, by pozostawać w domu nieustannie, to sygnał, że coś może być nie tak. „W kontraście do tego, młoda dziewczyna, która spędza godziny na poszukiwaniach dotyczących jej intensywnego zainteresowania czymś będą rozpatrywane w kategorii bycia spokojną, uprzejmą, kobiecą, łącznie ze wszystkimi innymi płciowymi etykietami, które społeczeństwo przypisuje dziewczętom zanim się jeszcze urodzą”- powiedziała.

Nie tylko dzieci mogą ucierpieć w wyniku tego rodzaju ignorancji. Gdy rozmawiałem z Kaylą Schierbecker, transpłciową autystyczną kobietą i studentką robiącą licencjat, wyjaśniła mi, że aspekty jej osobowości jeszcze bardziej utrudniły jej bycie akceptowaną jako kobieta. To, jak sądzi, było spowodowane częściowo sposobem w jaki jej autyzm się prezentował. „Niektóre z moich hiper-męskich cech będą barierą do przejścia”- mówi. „Mam obsesję na punkcie rzeczy, które stereotypowo uważane są za męskie zainteresowania: technologia, wojsko, sport.”

Carolyn Mallon jest pielęgniarką, u której terapeuta i neuropsycholog zdiagnozowali ASD. „Objawy, kryteria diagnostyczne są rozpoznawane po prostu na podstawie badań, które zostały przeprowadzone tylko na mężczyznach” – wyjaśnia, co z kolei czyni trudniejszym dla niektórych lekarzy, by zrozumieć, w jak różny sposób ASD może się prezentować u pacjentek takich jak ona.

Problem nie zaczyna i nie kończy się diagnozą. Rzeczywiście może być tak, że mężczyźni z autyzmem korzystają z przywileju płci – w sposób, w jaki społeczeństwo reaguje na ich zaburzenie.

Niektóre zachowania, które przejawiają ludzie z różnym poziomem autyzmu przypominają to, jak zachowuje się wiele mężczyzn z patriarchalnych środowisk – wyjaśnia Esther Nelson, adiunktka z tytułem profesora na Virginia Commonwealth College. Nelson, która sądzi że objawy jej męża są spójne z diagnozą ASD, pisała o skrzyżowaniu między autyzmem a feminizmem, szczególnie jeśli chodzi o relacje. Na przykład Nelson zauważa, że mężczyźni, którzy wydają się „sztywni”, agresywni lub pozbawieni empatii, nie mogą wyróżniać się w tak mocny sposób jak kobiety sprawiające takie wrażenie. Nawet ludzie, którzy zdają sobie sprawę z autyzmu i są wykształceni, do pewnego stopnia są bardziej skłonni dać przyzwolenie swojemu małżonkowi na pewne negatywne zachowania.

Oczywiście „orędownicy” autystycznej społeczności (w tym ja) muszą być o wiele bardziej świadomi sposobów na jakie płeć formuje doświadczenia naszej społeczności. To musi się stać ze względów klinicznych, definitywnie – kobiety i dziewczęta są przez lata pozbawione potencjalnego leczenia i wsparcia. Jednocześnie naukowcy zaczynają rozumieć, że ASD dotyka dziewcząt inaczej niż chłopców, odsłaniając przy tym braki w naszym powszechnym rozumieniu ASD.

I na bardziej osobistym poziomie – mój aktywizm na rzecz autystycznej społeczności, której jestem częścią, nigdy nie będzie kompletny jeśli nie jest intersekcjonalny. W rzeczy samej, powiedziałbym, że to niemożliwe, aby być skutecznym „rzecznikiem” osób z autyzmem bez włączania perspektywy feministycznej. Gdy nie uwzględniamy jak role płciowe kształtują każdy aspekt naszego życia społecznego, w jaki sposób możemy skutecznie uchwycić doświadczenia kobiet, których neurologiczna typologia zaburza ich funkcjonowanie społeczne?

Przypominają mi się słowa kobiety, która napisała internetowy komiks o swoich doświadczeniach życia z ASD. Opisując jak inni ludzie piszą na temat osób z autyzmem w Internecie, zauważyła, że „historie, które czyta często opisują osoby nie mogące mówić za siebie. Te nieme ludzkie istoty są traktowane jako obiekty inspiracji i cierpienia – obiekty, a nie ludzie. „Proces humanizacji autystycznej społeczności jest trudny i trwa, ale musi zaczynać się od odwrotu od męskocentrycznej dyskusji.”

 

Tłumaczenie: Zofia Kasprzyk

Korekta: Klaudia Głowacz

Lżej na duszy (relacja z Grubych Warsztatów przeprowadzonych przez Feminotekę)

Być może istnieje taki stereotyp, że feministki nie mają problemów ze swoim ciałem. I chociaż, nawiązując do mema Marty Frej, przeczytanie wielu feministycznych książek, rzeczywiście pomaga zaakceptować siebie, to i w naszych szeregach problemy z akceptacją swojego wyglądu istnieją. Jeżeli czujecie, że odstawienie przekazu masowych mediów i lektura „Mitu urody” Wam nie wystarcza, koniecznie przejdźcie się na Grube Warsztaty.

14725276_10155333266599867_1029943141_o

Pierwsze odbyły się we środę, 12 października (ale już wiem, że będą powtórki) i myślę, że każda z uczestniczących w nich dziewczyn wyniosła coś dla siebie. Prowadzące nie są w tej kwestii nowicjuszkami, co dało się odczuć. Stworzyły atmosferę, w której nietrudno było się otworzyć i pochylić nad swoimi problemami. Przez trzy godziny wykonałyśmy parę ćwiczeń, pośmiałyśmy się i przeżyłyśmy chwile wzruszenia. Co najważniejsze, miałyśmy okazję przyjrzeć się sobie nawzajem i przeżyć katarktyczny moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że nigdy nie oceniłybyśmy innych dziewczyn tak ostro, jak zdarza nam się oceniać siebie same. I zobaczyć, że to w „różnorodności” i „inności” tkwi nasze piękno. Oczywiście nie mam prawa wypowiadać się w imieniu innych uczestniczek, ale ja wyszłam z warsztatów czując się o wiele lżejsza (tak, świadomie używam gry słownej).

Trzymam kciuki za kolejne edycje warsztatów i za wszystkie dziewczyny, które deprecjonują swoją wartość i zaczynają dzień od wdrapania się na smutną panią wyrocznię, wagę. Jesteście piękne!

Autorka: Bibi Yamaneko 

 

Porozmawiajmy o równym traktowaniu, czyli o sytuacji matek na rynku pracy | Relacja z konferencji pt. ,,Godzenie ról rodzinnych i zawodowych. Równe traktowanie rodziców na rynku prac”.

Porozmawiajmy o równym traktowaniu, czyli o sytuacji matek na rynku pracy

Autorka: Katarzyna Stokłosa

Źródło grafiki: Marta Frej
6 października, w biurze Rzecznika Praw Obywatelskich odbyła się konferencja pt. ,,Godzenie ról rodzinnych i zawodowych. Równe traktowanie rodziców na rynku prac”.

marta frej

Skąd ta tematyka? RPO realizuje, jako niezależny organ ds. równego traktowania, badania socjologiczno – prawne mające na celu wykrycie przypadków nierównego traktowania. Kobieta zwalniana zaraz po powrocie z urlopu macierzyńskiego, ojciec, któremu sugeruje się aby nie brał tzw. tacierzyńskiego, bo to obowiązki zarezerwowane dla kobiet. To sprawy, nad którymi pochyla się rzecznik, a owocem tego zainteresowania była czwartkowa konferencja.
Dlaczego kobiety decydują (albo decyduje się za nie) o pozostaniu w domu? Na czwartkowej konferencji podano trzy podstawowe powody:

  • ekonomiczne;
  • związane ze stereotypami;
  • jest to zgodna decyzja obojga rodziców.

O ile trzeci punkt nie budzi wątpliwości, to dwa pierwsze nasuwają poważne obawy. Z problemami ekonomicznymi boryka się wiele polskich rodzin. W bieżącym roku weszła w życie reforma szkolnictwa, która statuuje rozpoczęcie procesu edukacji od lat siedmiu, nie od sześciu jak było poprzednio. W przedszkolach zostały dzieci sześcioletnie, a zabrakło miejsca dla trzyletnich. Na prywatne przedszkola nie każdy rodzic może sobie pozwolić. Tak samo jak na opiekę niani, a i dziadkowie nie zawsze mogą zająć się swoim wnukiem lub wnuczką. Stereotypem jest, że w takiej sytuacji kobieta powinna zostać w domu. Niestety, zwłaszcza w mniejszych miejscowościach i wsiach, opieka nad dzieckiem uchodzi za zachowanie niemęskie i zarezerwowane dla kobiet. W dyskusji padły hasła (zresztą całkowicie słuszne), że w wychowaniu dziecka niezbędna jest rola ojca, który na równi z matką zajmuje istotne miejsce w rozwoju dziecka.
Aby ojciec mógł zając się dzieckiem niezbędny jest urlop wychowawczy. W tym miejscu warto przytoczyć przypadek Islandii, który to rozkłada urlop opiekuńczy na trzy miesiące w którym obligatoryjnie dzieckiem zajmuje się matka, potem kolejne trzy miesiące ojciec, a dwa ostatnie pozostają do dyspozycji rodziców. Polskie prawo nie stwierdza, kto powinien opiekować się dzieckiem w pierwszych miesiącach jego życia. Czy warto podążać za przykładem Islandii? Jest to kwestia do debaty.
Innym ważnym problemem jest powrót kobiet na rynek pracy. Kobieta wracając do pracy, często nie może odnaleźć się w nowej sytuacji, jej dawne miejsce pracy jest obsadzone, a ona nie dostaje poważnych, rozwijających zadań, bo pracuje zaledwie na pół etatu albo inną, niepełną formę zatrudnienia. Jest to problem, który wymaga rozwiązania. Kobiety – matki są świetnie zorganizowanymi pracownicami, wykonującymi prace zdalnie, na równi z innymi pracownikami i pracowniczkami. Poruszono również problem nierówności w kwestii zarobków. Często zdarza się, że kobiety pracujące na tych samych stanowiskach co mężczyźni zarabiają o wiele mniej.
Gościem specjalnym Konferencji był Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, pan Bartosz Marczuk. Opowiadał on o roli 500+; pogram ten ułatwia kobietom powrót na rynek pracy, bowiem przyznawane pieniądze mogą zostać przeznaczone na stałą opiekę nad dzieckiem w postaci niani, prywatnego żłobka czy przedszkola. Argument ten wywołał merytoryczną i ciekawą dyskusję, bowiem padły głosy, że kobiety zarabiające najmniej wolą zostać w domu i spełniać kryterium finansowe, które umożliwia otrzymywanie 500 zł na najstarsze z dzieci. Bez względu na argumenty pozostaje to osobista decyzja kobiety.
Na konferencji padło wiele idealistycznych założeń pozwalających zwalczać dyskryminację na rynku pracy. Konkludując, należy jeszcze raz zdefiniować rolę kobiety jako matki, dla której dobro i wychowanie dziecka jest najważniejsze i pracownicy chcącej rozwijać się, podejmować zadania, a przede wszystkim mieć równe szanse na rynku pracy.

 

Korekta: Klaudia Głowacz

12.10, Warszawa | Grube warsztaty. O stereotypach dotyczących ciała

grube_warsztaty
William Klein – Club Allegro Fortissimo, Paris

Jakie stereotypy dotyczą nienormatywnego ciała?
Wizerunek ciała „idealnego” prowadzi to do wykluczenia i stygmatyzacji wszystkich innych typów cielesności.
Dlatego chcemy przyjrzeć się różnorodności w kontekście wagi i budowy ciała kobiety.
W bezpiecznym otoczeniu bedziesz mogła porozmawiać o własnych doswiadczeniach, zdekonstuować stereotypy dotyczące otyłości i kobiecości oraz zastanowić sie jak radzić sobie w sytuacjach opresyjnych.

Kiedy i gdzie:
12 października (środa) – 18.00 -21:00 w fundacji Feminoteka.
Adres: ul. Mokotowska 29 A, wejście od Marszałkowskiej 34/50.

Jak się zapisać:
Warsztaty są płatne 10 zł od osoby.
Aby wziąć w nich udział wypełnij formularz https://goo.gl/jY222l
Dostaniesz odpowiedź z potwierdzeniem i danymi do wpłaty.

Na zgłoszenia czekamy do 10 października.
Ilość miejsc ograniczona.

Wydarzenie na Facebooku


Osoby prowadzące:

Aleksandra Magryta – Absolwentka Instytutu Germanistyki UW zakładu Literatury. Studiowała Gender Studies w Państwowej Akademii Nauk. Absolwentka Studium Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie Niebieskiej Linii. Od 2014 pracuje w fundacji Feminoteka. W Feminotece pracuje przy telefonie antyprzemocowym dla kobiet doświadczających przemocy, redaguje, tłumaczy, koordynuje projekty. W 2014 koordynowała projekt o cyberprzemocy ,,Bądź bezpieczna w sieci” współfinansowanego w ramach programu Daphne Komisji Euorpejskiej. W Feminotece prowadzi też wolontariat.


Ewa Rutkowska – Trenerka antydyskryminacyjna, równościowa oraz trenerka samoobrony i asertywności dla kobiet WenDo. Uczy w szkole filozofii i etyki.


Jola Gawęda – Studentka Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliotekoznawczych UW, trenerka WenDo, absolwentka Studium Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie. W Feminotece zajmuje się księgarnią, programem kulturalnym, szkoleniami, matronatami i wolontariatem, jest konsultantką przy telefonie antyprzemocowym.

Kolejne warsztaty „Winny jest sprawca. Stereotypy płciowe jako źródło przemocy” za nami!

Kolejne warsztaty w ramach projektu ,,Winny jest sprawca. Stereotypy płciowe jako źródło przemocy” już za nami!!! Tym razem zajęcia odbyły się w Złotnikach Kujawskich i Białych Błotach. Uczestniczyli w nich osoby z ośrodków pomocy społecznej, pedagożki, nauczycielki/nauczyciele. Rozmawialiśmy o tym, czym są stereotypy i stereotypy płciowe, które z nich mogą być przyczyną przemocy i dlaczego. A także o tym, co zrobić, by w swojej pracy z osobami doświadczającymi przemocy ich nie powielać. Joanna Piotrowska, trenerka prowadząca zajęcia, tłumaczyła m.in, mechanizm przerzucania winy i odpowiedzialności ze sprawcy na ofiarę. Podkreślała, że rolą osób pomagających jest wspieranie osób doświadczających przemocy, nie ocenianie ich oraz konieczność i wagę działań profilaktycznych, zwłaszcza z młodzieżą, podczas których  konieczne jest edukowanie młodych ludzi, by nie powielali stereotypów płciowych.

Z ankiet ewaluacyjnych przeprowadzonych po szkoleniu wynika, że warsztat bardzo podobał się osobom uczestniczącym. Bardzo wysoko ocenili tak przydatność przekazanych informacji jak i formę i sposób poprowadzenia szkolenia.

Poniżej prezentujemy zdjęcia ze Złotników i Białych Błot, gdzie odbyły się warsztaty.

Złotniki:

DSC02471 DSC02472 DSC02474

 

 

 

 

 

 

DSC02478

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Białe Błota:

20160614_091724 20160614_091732 20160614_130230

 

 

 

 

 

 

Projekt jest realizowany we współpracy
z Fundacją im. Heinricha Bölla w Warszawie.

boell

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gender w podręcznikach. Skrót raportu

Gender w podręcznikach. Skrót raportu

Celem projektu badawczego „Gender w podręcznikach” była rekonstrukcja i krytyczna analiza zawartości polskich podręczników oraz treści podstaw programowych pod kątem prezentowanych i promowanych w nich wzorców i idei dotyczących kobiecości, męskości oraz relacji miedzy dziewczynkami/kobietami i chłopcami/mężczyznami. Rzetelna, oparta o wyniki badań przeprowadzonych na dużej próbie diagnoza pozwala wskazać zarówno pozytywne praktyki, jak i obszary, w których potrzebne są zmiany w kierunku równościowej i antydyskryminacyjnej edukacji szkolnej.

Projekt realizowany był od 01.10.2013, a jego zwieńczeniem jest publikacja raportu i konferencja 10.09.2015 r. Projekt został zrealizowany przez interdyscyplinarny zespół, który tworzą badaczki i badacze oraz ekspertki i eksperci reprezentujący różne dziedziny nauki, ośrodki naukowe i edukacyjne w Polsce. Do projektu zaproszeni zostali również nauczyciele i nauczycielki, a także studentki i studenci (ok. 100 osób).

Gender w podręcznikach. Skrót raportu (wersja pdf)

Publikacja to skrót trzytomowego raportu Gender w podręcznikach. Projekt badawczy. Raport. Tom 1-3, dostępny w pliku pdf

Podręczniki bez uprzedzeń i dyskryminacji?

Na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (Collegium Minus) w Poznaniu odbyła się debata „Podręczniki bez uprzedzeń i dyskryminacji. Projektowanie zmiany” prezentująca trzytomową publikację raportu, wieńczącego trzyletnią pracę badaczek i badaczy w ramach projektu „Gender w podręcznikach”. Analizie poddano 176 podręczników do 27 przedmiotów obowiązujących w Polskich szkołach – pisze Tęczowy Poznań o wydarzeniu organizowanym w ramach projektu „Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym”.

Podręczniki, które obowiązują w polskich szkołach, przedstawiają wyimaginowany świat, rodem z seriali telewizyjnych, który nie jest w stanie przygotować uczniów i uczennic na spotkanie z otaczającą ich rzeczywistością – taki wniosek mógł nasunąć się wszystkim osobom, biorącym udział we debacie „Podręczniki bez uprzedzeń i dyskryminacji. Projektowanie zmiany”.

Jak podały osoby prowadzące debatę, z przeprowadzonych badań wynika, że jest to świat, w którym wszystkie postacie zawsze są szczęśliwe i odgrywają bardzo tradycyjne role. W marginalny sposób podręczniki traktują osoby czarnoskóre (pojawiają się najczęściej przy okazji omawiania tematu biedy i skrajnej nędzy), z niepełnosprawnością (osoby te stanowią zaledwie 5% wszystkich postaci), osoby samotnie wychowujące dzieci (brak takich rodzin w podręcznikach), czy osoby homoseksualne (orientacja homoseksualna traktowana jest jako zaburzenie). Podręczniki nie poruszają także problemu przemocy domowej i przemocy w bliskich związkach.

W debacie wzięła udział grupa ekspertek: prof. Małgorzata Fuszara – Pełnomocniczka Rządu ds. Równego Traktowania w latach 2014-2015 (Uniwersytet Warszawski), dr Agnieszka Kozłowska-Rajewicz – Pełnomocniczka Rządu ds. Równego Traktowania w latach 2011-2014 (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), dr hab. Edyta Głowacka-Sobiech – badaczka i ekspertka projektu Gender w Podręcznikach (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu),dr Violetta Kopińska – badaczka i ekspertka projektu Gender w Podręcznikach (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), dr Joanna Dec-Pietrowska – badaczka i ekspertka projektu Gender w Podręcznikach (Uniwersytet Zielonogórski) oraz Elżbieta Walkowiak – Wielkopolska Kurator Oświaty w latach 2009-2015.

Powstanie raportu to jednak dopiero początek pracy, jaka stoi przed badaczkami i badaczami. Ta praca zaowocowała wspaniałym raportem, który część z nas już widziała, część będzie miała do niego dostęp lada dzień. Trzeba go także przetłumaczyć na język angielski, aby był bardziej uniwersalny i dostępny dla szerszej grupy – powiedziała Kozłowska-Rajewicz. Zwróciła także uwagę na zmiany, jakie zaszły w przeciągu ostatnich lat w prawie oświatowym. Obecnie wybór podręczników szkolnych w coraz większym stopniu zależy także od rodziców. Niestety, ekspertki wspólnie przyznały, że nadal bardzo mała część rodziców korzysta z tego prawa i zapoznaje się z podręcznikami, z jakich będą uczyć się ich dzieci. Tymczasem braki w podręcznikach, jakie ukazuje raport, mogą negatywnie wpływać na ich życie i relacje z rówieśnikami.

Najczęściej pojawiającymi się w podręcznikach postaciami są biali mężczyźni. W podręcznikach do historii, etyki i filozofii stanowią oni 80% wszystkich postaci, zaś w podręcznikach do sztuki stanowią 91% autorów reprodukowanych dzieł. Mężczyźni są także wyżej w hierarchii. Autorzy i autorki podręczników przedstawiają mężczyzn najczęściej jako osoby zajmujące stanowiska kierownicze. Kobiety zaś prezentowane są jako osoby spoza świata pracy lub wykonujące niskopłatną pracę. Osoby prowadzące debatę zwróciły także uwagę na androcentryczny język, jakim pisane są podręczniki.

– Senatorowie są przekonani, ze te podręczniki są w porządku i my, jakaś grupa genderowa, rzucamy się na świat, który jest świetny, piękny, dobrze poukładany, przedstawiany dobrze w tych podręcznikach i chcemy coś na siłę zmieniać. Dlatego, żeby doprowadzić do jakiejś dobrej zmiany, to trzeba ekstremalne fragmenty z tego wielkiego podsumowania wypunktować i pokazać – powiedziała prof. Małgorzata Fuszara.

Raport już wkrótce dostępny będzie w wersji PDF.

Źródło: Tęczowy Poznań

Więcej o pozostałych działaniach w projekcie

Projekt realizowany był przez Fundację Feminoteka w partnerstwie z grupą badawczą Gender w Podręcznikach i grupą nieformalną Głosy przeciw Przemocy w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” finansowanego z funduszy EOG.

11

Raport „Gender w podręcznikach” wydany!

Debatą „Podręczniki bez uprzedzeń i dyskryminacji. Projektowanie zmian”, która odbyła się 29 lutego 2016 roku w Poznaniu, zakończyłyśmy projekt „Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym”. Efektem jest m.in. trzytomowy raport „Gender w podręcznikach”, który został zaprezentowany podczas poznańskiej debaty.

Raport „Gender w podręcznikach” to wynik pracy niemal 100 osobowego interdyscyplinarnego zespółu badaczek i badaczy. W efekcie analizą objęto 227 czyli 25% podręczników dopuszczonych przez MEN w 2013 roku do użytku szkolnego i przeznaczonych do kształcenia ogólnego w zakresie 28 przedmiotów, na wszystkich poziomach w różnych typach szkół. Analizie jakościowej poddana została również treść nowej podstawy programowej oraz dokumenty prawne dotyczące problematyki stereotypów i uprzedzeń związanych z płcią w edukacji szkolnej.

Ale raport – choć niewątpliwie jest dumą projektu – to tylko jedno z wielu zrealizowanych działań. „Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym” to także zawiązanie się Antyprzemocowej Sieć Mężczyzn, która pracowała nad Poradnikiem do pracy z chłopcami i młodymi mężczyznami, debaty i konferencje prezentujące wyniki badań nad podręcznikami szkolnymi; warsztaty WenDo dla gimnazjalistek, warsztaty nt. stereotypów płciowych dla gimnazjalizstów, debaty równościowe. Gościliśmy też Jacksona Katza,  znanego amerykańskiego edukatora antyprzemocowego, który wygłosił wykład na Uniwersytecie Warszawskim.

Działo się dużo i intensywnie, mamy nadzieję, że to kolejny krok, który przybliża nas do równości i zmniejszenia skali zjawiska przemocy wobec kobiet i dziewcząt.

Feminoteka dziękuje partnerom/ partnerkom projektu za wspólną półtoraroczną pracę. Dziękujemy też programowi Obywatele dla Demokracji za sfinansowanie naszych działań!

Więcej o pozostałych działaniach w projekcie

Projekt realizowany był w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” finansowanego z funduszy EOG.

11

 

,,Scena dla Twardziela” — warsztaty i spektakl

 

Feminoteka serdecznie zaprasza na spektakl Teatru Forum i warsztaty dla mężczyzn pt. ,,Scena dla Twardziela”, które odbędą się 20 lutego w Warszawie. Festiwal adresowany jest do wszystkich, których interesuje, w jaki sposób działają na co dzień kulturowe wzorce męskości, w jaki sposób są kształtowane i lansowane ideały, dlaczego wciąż funckjonują, mimo tego, że bywają ze sobą wewnętrznie sprzeczne itd.

Wreszcie — jest to spotkanie dla osób, które nie godzą się na obecność krzywdzących stereotypów. Stworzona przez organizatorów wspólna przestrzeń, umożliwia aktywną dyskusję na temat codziennych oczekiwań wobec mężczyzn we współczesnym świecie. W warsztatach mogą darmowo wziąć udział mężczyźni w każdym wieku, obowiązują jednak zapisy. Udział w spektaklu jest również bezpłatny; ten z kolei jest otwarty dla wszystkich, niezależnie od płci. Warsztaty poprowadzą doświadczeni trenerzy współtworzący projekt ,,Scena dla twardziela”. Spotkanie będzie prowadzone metodami aktywnymi, dającymi możliwość dyskusji oraz wykorzystującymi także ruch / pracę z ciałem, natomiast spektakl będzie prowadzony metodą Teatru Forum – formą zacierającą granicę między widownią a sceną, dającą możliwość dyskusji nad przedstawionym tematem oraz wprowadzaniem w życie nowych możliwości rozwiązań.

 

program:

26 lutego 2016
warsztaty – w godz. 9.00 – 17.00
spektakl “Scena dla twardziela” – godz. 18.00 – 20.00

 

Plakat_Scena dla twardziela _Warszawa

 

Relacja z Konferencji „Przemoc w polskiej szkole. Społeczno-kulturowe podstawy wykluczenia” w Szczecinie

DSC_1072_1024x645Punktem wyjścia do  spotkania 11 grudnia w Szczecinie była prezentacja badań i raportu „Gender w podręcznikach” pod red. I. Chmury-Rutkowskiej, M. Dudy, M. Mazurek, A. Sołtysiak-Łuczak. Raport wieńczy dwa lata badań interdyscyplinarnego zespołu „Gender w Podręcznikach” nad polskimi podręcznikami szkolnymi i podstawami programowymi, które koordynowała Fundacja Feminoteka.

Paneliści i panelistki w swoich przemówieniach dotknęli zjawiska wpływu przedstawiania biedy, płci, wieku, niepełnosprawności oraz pochodzenia etnicznego i społecznego na uprzedzenia i przemoc wśród uczniów i uczennic.

Debata cieszyła się sporym zainteresowaniem, uczestnicy i uczestniczki włączyli/ły się w dyskusję, czyniąc ją jeszcze ciekawszą. Publiczność została zaproszona do rozmowy przez prof. Marię Czerepaniak-Walczak (ekspertki z zespołu Gender w Podręcznikach), która zaprezentowała prelekcję: „Niewidzialna? Nieuświadamiana? O magicznej i naiwnej świadomości uczestników interakcji wychowawczych.” W ujęciu praktycznym przemoc motywowaną stereotypami ze względu na płeć i sytuację ekonomiczną omówiła dr Anita Kucharska-Dziedzic, prezeska Lubuskiego Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet BABA, a aspekty prawne przedstawił Piotr Lachowicz z Zachodniopomorskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Szczecinie. Prezentacji wyników raportu „Gender w podręcznikach” dokonał dr Maciej Duda, ekspert równościowy.

DSC_1037_1024x327Po przerwie kawowej miała miejsce debata, na której poruszono mnóstwo kwestii, przypadków indywidualnych, które ekspertki i eksperci przekładały/li na realne możliwości zmian strukturalnych. Dyskusja była na tyle dynamiczna, że zapewne gdyby nie ograniczenia czasowe to trwałaby bardzo długo.

Konferencja była tak świetną okazją dla nauczycielek/li, pracowników ośrodków psychologiczno-pedagogicznych, rodziców, studentek pedagogiki, by wymienić doświadczenia.

Oby więcej tak udanych spotkań!

CYKL DEBAT I WARSZTATÓW DLA NAUCZYCIELEK I NAUCZYCIELI ORAZ PROFESJONALISTEK I PROFESJONALISTÓW NA TEMAT STEREOTYPÓW organizowany jest przez Interdyscyplinarne Centrum Badań Płci Kulturowej i Tożsamości Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu we współpracy z Fundacją Feminoteka oraz grupą Głosy Przeciwko Przemocy w ramach projektu „Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym” programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Zaproszenie na konferencję ,,Gender w podręcznikach – diagnoza w kierunku równościowej i antydyskryminacyjnej edukacji szkolnej”

Prof. Małgorzata Fuszara, Pełnomocniczka Rządu do spraw Równego Traktowania, Fundacja Feminoteka oraz  grupa badawcza „Gender w podręcznikach” – partner projektu ,,Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym”

serdecznie zapraszają do udziału w konferencji

,,Gender w podręcznikach 

– diagnoza w kierunku równościowej i antydyskryminacyjnej edukacji szkolnej”.

Podczas konferencji zostaną przedstawione wyniki analizy treści polskich podręczników oraz podstaw programowych pod kątem prezentowanych i promowanych w nich wzorców i idei dotyczących kobiecości, męskości oraz relacji miedzy dziewczynkami/kobietami i chłopcami/mężczyznami.

Konferencja odbędzie się 10 września 2015 roku o godzinie 11.00

w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie, Al. Ujazdowskie 1/3

w Sali im. T. Mazowieckiego

Do udziału w dyskusji eksperckiej zaprosiliśmy następujące osoby:

  • Prof. Małgorzatę Fuszarę, Pełnomocniczkę Rządu ds. Równego Traktowania
  • Prof. dr hab. Ewę Kraskowską, Interdyscyplinarne Centrum Badań Płci Kulturowej i Tożsamości UAM
  • Prof. dr hab.  Mariolę Chomczyńską-Rubacha
  • Prof. dr hab. Marię Czerepaniak-Walczak
  • Prof. dr hab. Dorotę Pankowska
  • Agnieszkę Lesiak – Koordynatorka Projektu „E-podreczniki”
  • dr hab. Michała Federowicza – Dyrektor Instytutu Badań Edukacyjnych
  • Joannę Kluzik-Rostkowską – Minister Edukacji Narodowej

Osobom uczestniczącym w konferencji zostanie wręczony skrót raportu „Gender w podręcznikach. Projekt badawczy” pod red. I. Chmura-Rutkowskiej, M. Dudy, M. Mazurek, A. Sołtysiak-Łuczak.

Rejestracja obowiązkowa.

Zgłoszenia prosimy kierować do dnia 6 września 2015 r. na adres [email protected]  przesyłając wypełniony formularz rejestracyjny. Formularz dostępny jest tu: Formularz zgłoszeniowy na konferencję Gender w podręcznikach

Liczba miejsc ograniczona.

Program konferencji jest dostępny na stronie:

www.feminoteka.pl oraz www.gender-podreczniki.amu.edu.pl

Serdecznie zapraszamy!

Małgorzata Fuszara
Pełnomocniczka Rządu do spraw Równego Traktowania

Joanna Piotrowska
PrezeskaFundacji Feminoteka

Zespół koordynujący Projekt ,,Gender w Podręcznikach”

Iwona Chmura-Rutkowska

Maciej Duda

Marta Mazurek

Aleksandra Sołtysiak-Łuczak

 

loga

 

 

Program konferencji ,,Gender w podręcznikach – diagnoza w kierunku równościowej i antydyskryminacyjnej edukacji szkolnej”

Program konferencji ,,Gender w podręcznikach – diagnoza w kierunku równościowej i antydyskryminacyjnej edukacji szkolnej”.

10 września 2015 roku o godzinie 11.00

w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w Warszawie, Al. Ujazdowskie 1/3

w Sali im. T. Mazowieckiego

Konferencja promująca raport i wyniki analizy treści polskich podręczników oraz podstaw programowych pod kątem prezentowanych i promowanych w nich wzorców i idei dotyczących kobiecości, męskości oraz relacji miedzy dziewczynkami/kobietami i chłopcami/mężczyznami organizowana pod matronatem Pełnomocniczki Rządu ds. Równego Traktowania

PROGRAM

10.30-11.00 Rejestracja uczestniczek i uczestników

11.00 – 11.30 Otwarcie konferencji i przywitanie gości

  • Prof. Małgorzata Fuszara, Pełnomocniczka Rządu ds. Równego Traktowania
  • Prof. Ewa Kraskowska, Interdyscyplinarne Centrum Badań Płci Kulturowej i Tożsamości UAM
  • Joanna Piotrowska, Fundacja Feminoteka
  • Dr Marta Mazurek, Gender w Podręcznikach. Projekt badawczy

11.30-13.00 Prezentacja raportu „Gender w podręcznikach”. Wyniki badań i rekomendacje

dr Iwona Chmura-Rutkowska, dr Marta Mazurek, dr Maciej Duda

13:00 – 13:30 Przerwa kawowa

13:30 – 14:50 Dyskusja ekspercka: „Kto i w jaki sposób ma wprowadzać treści równościowe do podręczników?” Działania na rzecz włączania edukacji równościowej w treści programowe i podręczniki: stan obecny, potrzeby, bariery, możliwości, dobre praktyki.

Prowadzenie: Joanna Piotrowska, Aleksandra Sołtysiak-Łuczak

  • Prof. Małgorzata Fuszara – Pełnomocniczka Rządu ds. Równego Traktowania
  • Przedstawiciel/ka Ministerstwa Edukacji Narodowej
  • Prof. dr hab. Mariola Chomczyńska-Rubacha
  • Prof. dr hab. Maria Czerepaniak-Walczak
  • Prof. dr hab. Dorota Pankowska
  • Agnieszka Lesiak – Koordynatorka Projektu „E-podreczniki”
  • dr hab. Michał Federowicz – Dyrektor Instytutu Badań Edukacyjnych

14:50 – 15:00 Podsumowanie konferencji

15:00 Poczęstunek

Program konferencji może ulec drobnym zmianom, o których będziemy informować na bieżąco.

Więcej o konferencji na stronie: feminoteka.pl oraz www.gender-podreczniki.amu.edu.pl

loga

Konferencja ,,Gender w podręcznikach” objęta matronatem honorowym Pełnomocniczki!

Pełnomocniczka Rządu do Spraw Równego Traktowania prof. Małgorzata Fuszara objęła matronatem honorowym konferencję ,,Gender w podręcznikach”! Konferencja odbędzie się 10. września 2015 roku w Kancelarii Premiera i Rady Ministrów.

pismoFU

Na konferencji zostanie zaprezentowany raport dotyczący prezentowanych i promowanych w podręcznikach stereotypów związanych z płcią.

Raport przygotowywany jest przez interdyscyplinarną grupę badawczą Gender w Podręcznikach w ramach projektu  „Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym” realizowanego przez fundację Feminoteka w partnerstwie z Gender w Podręcznikach i grupą Głosy przeciw Przemocy.

Więcej o projekcie w zakładce: Kobiety i mężczyźni, chłopcy i dziewczęta RAZEM przeciw stereotypom płciowym

 

 

Projekt realizowany w ramach programu Obywatele dla demokracji finansowanego z funduszy EOG.

logo batory

 

Fotorelacja z warsztatów dla służby więziennej: Stereotypy płciowe jako źródło przemocy wobec kobiet i dziewcząt

W Feminotece odbyły się wczoraj warsztaty o stereotypach płciowych dla służby więziennej. W warsztatach wzięło udział kilkanaście funkcjonariuszek z różnych placówek służby więziennej, z Warszawy i z innych miast. 

Poniżej fotorelacja:

IMG_9710

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_9712

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_9711

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_9731

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_9736

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Warsztat prowadziła Ewa Rutkowska: absolwentka filozofii (UW) i Szkoły Nauk Społecznych (PAN). Od 2000 roku pracuje jako nauczycielka filozofii  i etyki w gimnazjum. Współautorka m.in. poradnika dla nauczycieli i nauczycielek „Równa szkoła – edukacja wolna od dyskryminacji” a także wraz z Joanną Piotrowską i Anną Dzierzgowską „Równościowego przedszkola”. Trenerka antydyskryminacyjna i WenDo. Związana z Fundacją Feminoteka od początku jej istnienia jako trenerka i ekspertka.

 

logo batory

Warsztaty realizowane są w ramach projektu „To nie twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet” w ramach programu OBYWATELE DLA DEMOKRACJI finansowanego z funduszy EOG

superfemka 1 procent

– See more at: http://feminoteka.pl/aktualnosci/relacja-z-warsztatow-stereotypy-plciowe-jako-zrodlo-przemocy-wobec-kobiet-i-dziewczat/#sthash.tDAhc87a.dpuf

Relacja z warsztatów dla służby więziennej: Stereotypy płciowe jako źródło przemocy wobec kobiet i dziewcząt

W Feminotece odbyły się dziś warsztaty o stereotypach płciowych dla służby więziennej. W warsztatach wzięło udział kilkanaście funkcjonariuszek z różnych placówek służby więziennej, z Warszawy i z innych miast.

stereotypy17kwie

Funkcjonariuszki poznały konsekwencje stereotypowego podejścia do ról płciowych przede wszystkim w obszarze przemocy wobec kobiet i dziewcząt.

 

Dowiedziały się również, jak nie przerzucać winy i odpowiedzialności na ofiary przemocy, jakie stereotypy płciowe przyczyniają się do przemocy wobec kobiet i mężczyzn i jak ich unikać w swojej pracy.

 

Warsztat prowadziła Ewa Rutkowska: absolwentka filozofii (UW) i Szkoły Nauk Społecznych (PAN). Od 2000 roku pracuje jako nauczycielka filozofii  i etyki w gimnazjum. Współautorka m.in. poradnika dla nauczycieli i nauczycielek „Równa szkoła – edukacja wolna od dyskryminacji” a także wraz z Joanną Piotrowską i Anną Dzierzgowską „Równościowego przedszkola”. Trenerka antydyskryminacyjna i WenDo. Związana z Fundacją Feminoteka od początku jej istnienia jako trenerka i ekspertka.

 

 

logo batory

Warsztaty realizowane są w ramach projektu „To nie twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet” w ramach programu OBYWATELE DLA DEMOKRACJI finansowanego z funduszy EOG

superfemka 1 procent

Relacja z warsztatu ,,Stereotypy płciowe jako źródło przemocy wobec kobiet i dziewcząt”

W Feminotece trwają warsztaty dla instytucji zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy ,,Stereotypy płciowe jako źródło przemocy wobec kobiet i dziewcząt”. 

warsztaty1

W warsztacie biorą udział osoby Ośrodków Pomocy Społecznej, z fundacji i innych inicjatyw zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy.

Uczestniczki i uczesnticy poznają konsekwencje stereotypowego podejścia do ról płciowych przede wszystkim w obszarze przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Dowiadują się, jak nie przerzucać winy i odpowiedzialności na ofiary przemocy, jakie stereotypy płciowe przyczyniają się do przemocy wobec kobiet i mężczyzn i jak ich unikać w swojej pracy.

 

Warsztat prowadzi Joanna Piotrowska – ekspertka i trenerka równościowa, antyprzemocowa i antydyskryminacyjna. Współredaktorka i autorka wielu publikacji poświęconych dyskryminacji ze względu na płeć, równości i przemocy wobec kobiet. Certyfikowana trenerka WenDo (metoda asertywności dla kobiet i dziewcząt). Specjalistka antyprzemocowa (absolwentka Studium Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Studium Poradnictwa i Interwencji Kryzysowej organizowanego przez Instytut Psychologii Zdrowia). Laureatka Złotego Telefonu – nagrody przyznawanej przez Niebieską Linię osobom szczególnie zaangażowanym w przeciwdziałanie przemocy.

W kwietniu będzie kolejna edycja warsztatu. O szczegółach i terminach będziemy informować na początku kwietnia.

 to-nie-twoja-wina