Dziś (11 maja) rusza 15. Festiwal Filmowy Millennium Docs Against Gravity, największy festiwal filmów dokumentalnych w Polsce. Na spotkania z widownią przyjedzie ponad 70 twórców i twórzyń. W programie polskie premiery głośnych polskich filmów i aż dwa nowe konkursy – filmów VR – VRSAWA i „Odcienie wolności”!
Dziś także odbędzie się wielki koncert z okazji 100-lecia praw wyborczych kobiet.
15. Festiwal Filmowy Millennium Docs Against Gravity odbędzie się w dniach 11-20 maja w Warszawie i Wrocławiu, w Gdyni 16-25 maja, w Lublinie 14–21 maja. Lokalna edycja festiwalu będzie miała miejsce także w Bydgoszczy, która odbędzie się 19–26 maja. Na stronie: www.docsag.pl i w kasach kin są dostępne bilety na festiwalowe pokazy.
Co warto zobaczyć?
Na przykład opowieści o artystycznym i intymnym życiu światowej sławy twórczyń.
Sophie Fiennes w „Grace Jones” („Grace Jones: Bloodlight and Bami”) przedstawia portret tytułowej ikony popkultury lat 70. i 80., piosenkarki, aktorki, modelki, symbolu oryginalnego stylu, wyrafinowanego smaku oraz Nowego Jorku.
„Westwood: punkówa, ikona, aktywistka” („Westwood: Punk, Icon, Activist”) Lorny Tucker przybliża inną fascynującą postać: angielską projektantkę mody, która od 40 lat na nowo definiuje brytyjską modę i jest odpowiedzialna za stworzenie wielu głośnych stylizacji naszych czasów – damę Vivienne Westwood we własnej osobie.
„MATANGI/MAYA/M.I.A.” („MATANGI/MAYA/M.I.A.”, reż. Steve Loveridge) to zbudowany z archiwalnych zdjęć unikalny, intymny portret naczelnej buntowniczki branży muzycznej: M.I.A. Film ukazuje, w jaki sposób wykorzystuje ona muzykę pop jako narzędzie polityczne i dlaczego tak bardzo zależy jej na byciu polityczną i społeczną outsiderką.
„Silvana” („Silvana”) Miki Gustafson, Olivii Kastebring i Christiny Tsiobanelis to obraz kolejnej rapującej na barykadach, magnetyzującej gwiazdy świata muzyki i silnej kobiety.
W powstającym kilka lat filmie „Lubow – miłość po rosyjsku” („Lyubov – Love In Russian”) Swietłana Aleksijewicz, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, zadaje pytanie o to, co znaczy miłość.
Podczas festiwalu zostanie pokazanych niemal 150 filmów. Szczególnie polecamy sekcję Znalezione w archiwach. Wizerunki kobiet , gdzie będzie można zobaczyć 5 filmów:
- „Kochać innego”
Love Other: The Story of Claude Cahun and Marcel Moore
reż.Barbara Hammer/USA/2006/55 min
Barbara Hammer posługując się archiwalnymi materiałami dokumentującymi życie i twórczość Claude Cahun i Marcel Moore, ożywia ich postaci w swoim hybrydycznym filmie dokumentalnym. Lesbijki i przyrodnie siostry, artystki zajmujące się performancem, autoportretem, tworzeniem wizerunków oddających doświadczenia tożsamości nieheteronormatywnej i płci kulturowej, nawiązujące do surrealizmu i modernizmu. Pracowały razem od lat 20. XX w. i spędziły razem całe życie. Claude Cahun i Marcel Moore były zaangażowane w opór wobec III Rzeszy okupującej wyspę Jersey podczas II wojny światowej. Za działalność informacyjną skierowaną do niemieckich żołnierzy, mającą odwieść ich od udziału w działaniach wojennych, zostały schwytane i skazane na śmierć. Film znajduje się w kolekcji MoMA – Museum of Modern Art w Nowym Jorku.Wielokrotnie nagradzana reżyserka Barbara Hammer napełnia film „Love Other” energią, wykorzystując zdjęcia, materiały archiwalne, „znaleziony scenariusz Cahun” oraz wyjątkowe wywiady z mieszkańcami wyspy Jersey, którzy znali obie kobiety. Found footage jako technika pracy twórczej, opierająca się na ponownym wykorzystaniu archiwalnych materiałów filmowych w autorskim projekcie, była centralnym elementem filmów Barbary Hammer przez niemal trzy dekady. „Kochaj innego” jest nie tylko wyjątkową historią Claude Cahun i Marcel Moore, ale pozwala przybliżyć się do zrozumienia wyjątkowego procesu pracy twórczej Hammer i zakresu jej inspiracji. Więcej
- „Wielka ucieczka”
The Great Flight
reż./Hiszpania, Chile/2014/70 min.
„Z dziewczyny, która kochała nad wszystko muzykę, sztukę, sport, intelektualne życie, nie zostało nic” – pisała Clara Pueyo Jornet, aktywna członkini Partii Komunistycznej, bohaterka filmu Caroliny Astudillo Muñoz w liście datowanym na 1941 rok – jednym z wielu obszernie cytowanych w filmie Caroliny Astudillo Muñoz. Reżyserka obrazuje wczesny okres dyktatury Franco. Film jest opowieścią o kobiecie, która zdecydowała się poświęcić całe swoje życie działalności w Partii Komunistycznej i pracy społecznej. Ale zaledwie w wieku 27 lat w wyniku wydarzeń, które były konsekwencją wojny, na usta cisnął się jej słowa: „Czy mogę to wybaczyć społeczeństwu?” Więcej
3. „Dla jeszcze jednej godziny z tobą”
For One More Hour with You
reż. Alina Marazzi /Włochy, Szwajcaria /2002/56 min
Alina Marazzi w dokumentalnym, biograficznym filmie konstruuje opowieść o swojej matce – Liseli, która odebrała sobie życie, gdy reżyserka miała siedem lat. Marazzi wykorzystuje materiał domowych, rodzinnych filmów, przedstawiając matkę w różnych okresach jej życia. Film otwierają słowa skierowane do dorosłej córki napisane przez Liseli w liście. Film to skonstruowana z emocjonalnym zaangażowaniem historia kobiety, zmagającej się z depresją, próbującej sprostać oczekiwaniom społecznym realizacji przez nią roli „idealnej” matki i żony. Alina Marazzi wykorzystuje prywatne zapiski matki, za pomocą których buduje jej niezwykle bliski, osobisty portret. Więcej
4. „Malarskie portrety”
Picturesque Epochs
reż.Péter Forgács /Węgry/2017/135 min
Péter Forgács, znany na całym świecie reżyser filmowy i artysta medialny, w swoim najnowszym filmie przedstawia portret Márii Gánóczy (ur.1927), węgierskiej malarki i miłośniczki filmu. W jej rodzinie kobiety od wieków były malarkami. Poznajemy jej niezwykłą historię rodzinną, sięgając w przeszłość aż do historii prababki artystki. Integralną częścią filmu są komentarze historyka i krytyka sztuki Géza Perneczky’ego, który prowadzi widza przez wieki historii Węgier i zmieniające się nurty malarstwa. Film to monumentalna saga, która łączy ze sobą sztukę, film, jak również życie prywatne i publiczne wielu generacji i epok środowiska artystycznego. Więcej
5. „Dowody w procesie ciał”
Evidentiary Bodies
reż.Barbara Hammer/Stany Zjednoczone/2017/10 min
Widzowie najnowszego autobiograficznego, eksperymentalnego filmu Barbary Hammer zostają zanurzeni w świat zmagania się z chorobą. Jako materiał dowodowy w procesie zbliżania się ku śmierci – zostały wykorzystane w filmie medyczne, rentgenowskie klisze. Zapętlony, wieczny ciąg zapisanych obrazów na kliszy kontrastuje z kruchością ciała kobiety, zanurzonego w tańcu ku śmierci.
Film jest zaproszeniem do uruchomienia empatii, identyfikacji z wrażliwym ciałem. Odczucia wspólnoty związanej ze strukturą ewolucji, biologicznego DNA. Hammer apeluje o zaangażowanie, współodczuwanie oparte na przedstawionych dowodach. Ciało przedstawione na ekranie jest zarazem naszym ciałem. Więcej
Polecamy także:
Artystka z Instagrama
The Girl of 672k
reż. Mirjam Marks/Holandia/2016/18 min
15-letnia Annegien z Utrechtu w Holandii kreatywność wykorzystuje w social mediach takich jak Instagram. W pomysłowy sposób przerabia zdjęcia i wrzuca je do sieci. Jej zdjęcia na koncie Instagram Fetching_tigers docierają do ponad 900 tysięcy obserwujących. Film w doskonały sposób pokazuje, jak można wykorzystać w twórczy sposób nowe media i o tym, jak sukces Annegien wpływa na nią samą.
The Poetess
reż. Stefanie Brockhaus, Andreas Wolff/Niecy/2017/90 min
Bronią Hissy Hilal, domorosłej poetki, są słowa. Kobieta decyduje się wziąć udział w telewizyjnym show „Million’s Poet”, nadawanym w Abu Dhabi, największym konkursie poetyckim w świecie arabskim, zdominowanym przez mężczyzn. W swojej poezji Hilal krytykuje patriarchat i ekstremizmy. Nie widzimy przy tym jej twarzy, nie ma paszportu, nie może prowadzić samochodu, każda jej aktywność wymaga zgody męża. Jak zdobyła wiedzę i odwagę, aby zaryzykować swoje życie i wkroczyć na scenę? Oto jej historia.
Queerama
Queerama
reż. Daisy Asquith/Wielka Brytania/2017/70 min
Film – stworzony z materiałów archiwalnych, znajdujących się w zbiorach Brytyjskiego Instytutu Filmowego. W 1919 roku w filmie „Different From the Others” pokazano pierwszy nieheteroseksualny związek. Ten film z kolei przedstawia, jak przez stulecie ewoluowały lęki i nadzieje społeczności LGBTQI w Wielkiej Brytanii. W nieznanych kronikach filmowych, filmach amatorskich po filmy fabularne uwidacznia się szeroki wachlarz stylów życia, różnorodnych relacji, pragnień i świadectw homoseksualnych mężczyzn i kobiet.
Hatsune Miku. Świat należy do mnie
The World is mine
reż.Ann Oren/Izrael/2017/68 min
Hatsune Miku to najbardziej znana wirtualna piosenkarka na świecie. Choć nie istnieje naprawdę, sprzedaje płyty w milionach egzemplarzy, zrzesza ogromny fandom w Japonii, a na Zachodzie koncertuje też jako support Lady Gagi. Stworzona przez Vocaloid na bazie technologii syntezy śpiewu, pozwala każdemu użytkownikowi komponować własne melodie i pisać słowa. Jako postać anime, wykreowana przez japońskiego rysownika Kei Garou, ma długie niebieskie włosy, 158 cm wzrostu, charakterystyczne kostiumy, ale realnego ciała użyczają jej setki cosplayerów. Przebieranie się w popularne postaci popkultury to w Japonii coś więcej niż zabawa uczestników konwentu fantastyki. Co dla nich znaczy być jak Hatsune Miku?
Queercore: punkowa rewolucja
Queercore: How to Punk a revolution
reż. Yony Leyser/Niemcy/2017/83 min
Queerowa scena punk objawiła się światu w połowie lat 80. XX wieku. Pornograficzne ziny, subwersywne filmy i prowokacyjne koncerty sugerowały, jakoby w Toronto istniała już dobrze ugruntowana społeczność.
Tak naprawdę queer punk – określane mianem „queercore” – stworzyła dwójka Kanadyjczyków, Bruce LaBruce i G. B. Jones. Jednak w przedinternetowej erze nikt nie mógł tego zweryfikować. Ich wpływ na muzykę punk, kino oraz sztukę jest dziś nie do przecenienia. A odwaga i zuchwałość politycznych i kontrkulturowych działań miały kluczowe znaczenie dla ukształtowania praw LGBT w postaci, jaką obecnie znamy w zachodnich społeczeństwach.
Odzyskać głos
Speak Up
reż.Amanda Gay/Francja/2017/122 min
Podczas gdy kobiety na całym świecie jednoczą się w walce przeciw molestowaniu seksualnemu pod sztandarem #metoo, w ramach samego nurtu feministycznego szerzą się podziały. „Feminizmy (…) nie dążą do zniesienia patriarchatu czy innych systemów dominacji. Ich celem jest podniesienie białych kobiet z klasy średniej i wyższej do statusu białych mężczyzn, co wzmacnia podziały rasowe i społeczne. Ich feministyczne wyzwolenie ma charakter imperialny, zachodni i kolonialny” – pisze Fania Nöel, aktywistka francuskiej grupy afrofeministek Mwasi i jedna z bohaterek filmu. „Nie zostaniemy uciszone, nie zostaniemy wymazane i to my odpowiadamy za to, jak zostaniemy przedstawione” – wtóruje jej Amandine Gay, reżyserka i aktorka, która w swoim dokumentalnym debiucie skupia się właśnie na temacie afrofeminizmu. Przed kamerą stawia 24 czarnoskóre bohaterki opowiadające o doświadczeniach, które nie śniły się białej kobiecie.
Kobieta w niewoli
A Woman Captured
reż. Bernadett Tuza-Ritter/Węgry, Niemcy/2017 /89 min
Formalnie rzecz biorąc, niewolnictwo już od dawna nie istnieje w żadnym państwie świata. Jest ono nielegalne w świetle obowiązujących przepisów prawa, niemniej w praktyce zjawisko nadal występuje w różnych formach w wielu z nich. Na świecie zmusza się do pracy ponad 45 mln osób. Jedną z nich jest 52-letnia Marish. Kobieta pracuje po 12 godzin w fabryce i mieszka u rodziny, która zabiera jej całe wynagrodzenie oraz zmusza do prac domowych, poniża i bije. Kobieta nie może nigdzie wychodzić sama, żywi się resztkami ze stołu rodziny, sypia na kanapie.
Przerwane dzieciństwo
Primas
reż. Laura Bari/Canada, Argentina/2017/95 min
Rocío w wieku 10 lat została potrącona przez samochód, następnie zgwałcona, polana benzyną, podpalona i pozostawiona na pewną śmierć. Cudem przeżyła. Lekarz, do którego trafiła, nie wiedział, czy nie lepiej byłoby, gdyby dziewczynka zmarła. Dziś przyznaje, że się mylił. Rocío jest piękną dziewczyną, utalentowaną akrobatką powietrzną i początkująca performerką. Tamto tragiczne doświadczenie – pomimo śladów na ciele i psychice – nie zdeterminowało jej życia. Dziewczyna jest wsparciem dla kuzynki, która była wykorzystywana seksualnie przez ojca.
Dziś obydwie ze łzami w oczach, ale i odważnie komunikują swoje historie, szukają nowych form, by wyrazić doświadczenie przemocy, a przede wszystkim dają świadectwo innym, jak ogromna jest wola przeżycia. Sztuka – łącząc różne media – staje się dla nich źródłem nowych narracji, w których dziewczyny stają się głównymi bohaterkami, mającymi pełną kontrolę nad swoim życiem.
Silvana
reż. Mika Gustafson, Olivia Kastebring, Christina Tsiobanelis/Szwecja/2017/95 min
Raperka, lesbijka, córka pary imigrantów Syryjczyka i Litwinki, biała Arabka wyśpiewuje swoje protest songi przeciw odrażającej Szwecji, karząc neonazistom „pocałować się w swą swastykę”. Jest współczesną Szwedką i nawołuje do tworzenia nowych tradycji, bo – jak śpiewa – „to my jesteśmy twórcami naszych czasów”.
Z idolki społeczności LGBT zaczyna wyrastać na głos całego szwedzkiego pokolenia, gromadząc tłumy na koncertach. W pewnym momencie presja sławy ją przerasta, i po roku w błyskach fleszy jej kariera zostaje zawieszona. Wtedy Silvana poznaje Beatrice Eli, wschodzącą gwiazdę feministycznego popu, w której zakochuje się i pod wpływem której łagodnieje.
Singielki
Singled Out
reż. Ariadna Relea, Mariona Guiu/Hiszpania, Turcja/2017/80 min
Reżyserki filmu wyruszają w drogę, by przyjrzeć się współczesnym singielkom. W ciągu czterech lat śledzą ich losy, wpisując w kontekst różnorodnych systemów, ale też próbując umocować je w ponadnarodowych przemianach społecznych. Indywidualne cechy, oczekiwania, demografia, wykształcenie, emancypacja, feminizm, opresyjność państwa, wiek, kryzys męskości – te i inne czynniki dekonstruują koncepcję wielkiej romantycznej miłości na całe życie. Ale czy ktoś jeszcze wierzy w księcia na białym koniu?
Można kochać ziemniaki
Love is Potatoes
reż. Aliona van der Horst/Holandia/2017/90 min
Pewnego dnia holenderska reżyserka Aliona van der Horst otrzymała w spadku jedną szóstą małego drewnianego domu na rosyjskiej wsi pod Moskwą, gdzie dorastała jej matka. Życie wręczyło jej kartę do gry, w którą została zmuszona zagrać. Horst postanowiła odbyć podróż w przeszłość, do dzieciństwa swojej rosyjskiej matki i jej pięciu sióstr, które zmagały się ze strachem, głodem i wojną w stalinowskiej Rosji. Te doświadczenia pozostawiły blizny na ich duszy, oddziałując na całą rodzinę. Film jest przejmującym, poetyckim obrazem losów rodziny reżyserki z postacią Czechowa w tle.
Kino Pod Baranami w Krakowie zaprasza 
Zmyj stereotyp z kina i zrób z nami Demakijaż!
„American Honey” to szalone love story w reżyserii jednej z najciekawszych reżyserek współczesnego kina, nominowanej do Oscara i wielokrotnie nagradzanej w Cannes Andrei Arnold („Fish Tank”). Nowoczesne kino drogi, którego młodzi bohaterowie szukają niezależności i wolności.
