TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

Телефон для жінок, які зазнають насильства

CZYNNY PONIEDZIAŁEK-PIĄTEK
OD 11.00 DO 19.00

Активний з понеділка по п’ятницю з 14:00 до 19:00

Szukaj
Close this search box.

Dlaczego przemoc (domowa) ma płeć?

Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW), podpisana przez Polskę w 1980 roku, będąca uzupełnieniem tego dokumentu Deklaracja w sprawie Eliminacji Przemocy wobec Kobiet oraz najnowszy dokument, czyli Konwencja Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ratyfikowana przez Polskę w 2015 roku, podkreślają, że zapobieganie przemocy ze względu na płeć powinno stać się jednym z priorytetowych działań każdego rządu tak na szczeblu narodowym, jak i lokalnym. Także Unia Europejska w 2012 roku wzmocniła ochronę ofiar przemocy, przyjmując dyrektywę ustanawiającą normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw (1).

Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet przy ONZ (stojący na straży realizacji zapisów Konwencji CEDAW), przed którym Polska ma obowiązek składania okresowych sprawozdań z realizacji postanowień Konwencji, wielokrotnie zwracał Polsce uwagę na problem „znikania kobiet” w polityce, a niepokój Komitetu budziło przede wszystkim postrzeganie przemocy domowej jako problemu neutralnego płciowo. Także po ostatnim sprawozdaniu Polski, złożonym w 2014 roku, Komitet wyraził zaniepokojenie „powszechnym występowaniem w Polsce przemocy wobec kobiet oraz brakiem kompleksowej strategii mającej na celu wyeliminowanie wszelkich form uwarunkowanej płcią przemocy wobec kobiet” (2). W dokumencie czytamy, że „szczególnie niepokojąca jest utrzymująca się luka prawna, ograniczona skuteczność nakazów ochrony oraz niska liczba oskarżeń i wyroków w sprawach przemocy domowej, która wynika z niewystarczającej ochrony kobiet będących ofiarami przemocy” (3).

Wszystkie wymienione wyżej dokumenty podkreślają, że przemoc wobec kobiet jest formą ich dyskryminacji i potwierdzają związek między szkodliwymi stereotypami płci a występowaniem przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Dlatego wzywają państwa do zwalczania przemocy wobec kobiet i dziewcząt między innymi poprzez wyelimi- nowanie jej obrazów z materiałów medialnych, edukacyjnych i innych przekazów społecznych i kulturowym, które tę przemoc wyzwalają, usprawiedliwiają czy promują.

Unikanie czy wymazywanie słowa „kobieta” w programach antyprzemocowych jest nie tylko fałszowaniem rzeczywistości, ale przede wszystkim jedną z przyczyn braku skuteczności wielu działań. Bez podkreślania, że to kobiety najczęściej stają się ofiarami każdego rodzaju przemocy, trudno przygotować skuteczne programy i trudno temu zjawisku przeciwdziałać.

Tymczasem w Polsce zjawisko przemocy wobec kobiet nie jest wyodrębnione ani w ustawie antyprzemocowej wprowadzonej w 2005 roku, ani w jej nowelizacji z 2010 roku. W 2007 roku organizacje kobiece apelowały, że wyraźne wprowadzenie do zapisów ustawy lub do jej preambuły określenia „przemoc w rodzinie wobec kobiet” czy sformułowania „przemoc w relacjach rodzinnych, zwłaszcza wobec kobiet i dzieci” nie tylko lepiej oddawałoby stan faktyczny, ale także podkreślałoby podmiotowość kobiet. Rządy innych krajów, w których faktycznie przeciwdziała się przemocy, mówią raczej o przemocy w związkach, ponieważ „przemoc może zdarzyć się zarówno w związku małżeńskim, jak i wolnym, heteroseksualnym i homosek- sualnym, dzielącym miejsce zamieszkania lub nie, a także na etapie separacji lub już po” (5). Brak wyodrębnienia zjawiska przemocy wobec kobiet jako kategorii przemocy w rodzinie nie tylko znacząco utrudnia gromadzenie danych statystycznych w tym zakresie (6), lecz także negatywnie odbiega od przyjętej w krajach Unii Europejskiej praktyki zwracania szczególnej uwagi na przemoc wobec kobiet i dzieci zapisanych w dyrektywach oraz programach poświęconych zwalczaniu tego zjawiska.

Brak takich zapisów ma poważne konsekwencje w zwalczaniu przemocy wobec grupy osób najbardziej na nią narażonych. Dość przytoczyć fakt, że ostatnia ogólnopolska akcja podnosząca problem przemocy wobec kobiet, organizowana przez polski rząd, miała miejsce dziesięć lat temu, nie znajdziemy też żadnych systemowych działań obejmujących tę grupę. Jednak w Polsce wiele osób jest przekonanych, że przemoc nie ma płci (7).

Jednak nie ma chyba bardziej jaskrawego przykładu na to, że płeć w przypadku przemocy w rodzinie ma olbrzymie znaczenie, niż fakt, że od 700 tysięcy do miliona kobiet rocznie w Polsce doświadcza przemocy, a 150 zostaje zamordowanych w wyniku tzw. nieporozumień domowych (8). Policyjne statystki są niższe – zgodnie z nimi w 2015 roku kobiety stanowiły 69% ofiar przemocy, dzieci prawie 20%, niecałe 11% to mężczyźni. Wśród osób stosujących przemoc mężczyźni stanowią 92%. Jednak trzeba pamiętać, że odnotowane przez Policję przypadki są przypadkami oficjalnie zgłoszonymi.

Zaprzeczanie tym faktom jest nie tylko fałszowaniem rzeczywistości, a pomijanie w programach antyprzemocowych największej grupy, która doświadcza przemocy, wydaje się wręcz niezrozumiałe. Unikanie tego tematu, brak uwrażliwiania społeczeństwa i zwalczania stereotypów płciowych mających między innymi wpływ na przemoc, powoduje także, że kobiety boją się i wstydzą zgłaszać przemoc i szukać pomocy, są przekonane, że to ich wina lub że sobie zasłużyły. Wiele ofiar uważa też, że to one w jakiś sposób sprowokowały sprawcę. W ankietach prowadzonych wśród kobiet, które doświadczyły przemocy, na pytanie, dlaczego nie proszą o pomoc, prawie 40 proc. odparło, że wolą poradzić sobie same, a 23 proc. tłumaczyło się zażenowaniem i zawstydzeniem, że ktoś będzie wnikał w ich prywatne sprawy. Co dziesiąta nie reagowała, bo bała się sprawcy. Wiele z nich straciło także wiarę w wymiar sprawiedliwości. Co piąta przyznała, że nie wzywa policji, bo nie wierzy w jej skuteczność. Unikanie tematu przemocy wobec kobiet w programach antyprzemocowych powoduje więc, że życie wielu kobiet to piekło, w którym tkwią latami.

Stereotypy płciowe to ważna przyczyna nieliczenia się z potrzebami kobiet, ich zdaniem, głosem, prawem do nietykalności cielesnej, do powiedzenia „nie” na przykład wtedy, gdy nie mają ochoty na seks. Wiele kobiet i wielu mężczyzn przekonanych jest, że kobiety winne gwałtu czy innego rodzaju przemocy, bo miały zbyt krótką spódniczkę lub były pod wpływem alkoholu. Wielu mężczyzn nadal uważa, że kobiece „nie” tak naprawdę oznacza „tak” i tym usprawiedliwiają stosowanie przemocy.

Dane statystyczne z krajów, w których uwzględnia się zmienną płci wynika, że także w przypadku dzieci częściej doświadczają przemocy dziewczęta. W tym przypadku również wpływ mają stereotypy, które zaczynają działać od chwili naszych narodzin. Dziewczynki od małego uczy się posłuszeństwa oraz uległości i oczekuje od nich, by były grzeczne, ciche, pomocne, by dbały raczej o innych, a nie o siebie. Chłopców zaś nagradza się za zgoła odmienne zachowania: mają być silni, niezależni, stanowczy, aktywni i głośni. Choć w cechach tych nie ma nic złego, to jednak socjalizacja, której jesteśmy poddawani od najmłodszych lat, „owocuje” przykrymi konsekwencjami – dziew- częta i kobiety nie potrafią się bronić, często nawet nie dają sobie do tego prawa, trudno im bronić siebie i swoich granic, bo nie zostały tego nauczone. To wstyd, poczucie winy i paraliżujący strach w wielu przypadkach nie pozwalają na właściwą reakcję, o czym pisze Ewa Rutkowska:

Skoro dziewczęta są wychowywane jako te, które nie potrafią same podjąć odpowiedzialnej decyzji, nie będą wiedziały, jak odróżnić końskie zaloty kolegi od zagrożenia gwałtem. Będąc ciepłymi, miłymi i subtelnymi, nie poskarżą się nikomu dorosłemu, że ktoś seksualizuje ich wygląd czy składa propozycję o takim charakterze. Będą uważały, że nic się nie stało, zresztą może to ich wina, bo przecież mogły się nie malować, mogły się gorzej ubrać, naj- lepiej by było, gdyby wcale nie wychodziły z domu. Społeczne oczekiwanie zarówno wobec kobiet dorosłych, jak i dziewcząt wyraźnie wskazuje na atrakcyjność fizyczną jako na cechę szczególnie potrzebną w konstruowaniu tożsamości kobiecej. Kobiety tkwią w kulturowej pułapce, bo przekaz jest jasny: musisz być atrakcyjna, ale jeśli przydarzy ci się coś nieprzyjemnego, będzie to twoja wina, bo zbyt ładnie wyglądałaś i sama się prosiłaś (9).

To wszystko powoduje, że stereotypowe kobiece cechy sytuują ko- biety po stronie ofiar, zaś stereotypowe męskie cechy sytuują męż- czyzn po stronie sprawców przemocy. Chłopiec uczy się bić, być sil- nym, dominującym i odważnym, a dziewczynka uczy się być uległą, miłą i grzeczną. Nie uczy się bronić. Jedną z przyczyn przemocy wo- bec dziewcząt jest edukacja, w której nie tylko królują stereotypy, ale są one także wzmacniane. Brakuje odpowiednich podręczników, edu- kacji zwracającej uwagi na szkodliwość stereotypów, a skierowanej zarówno do nauczycieli/ nauczycielek, jak też do uczennic i uczniów. Brakuje także odpowiedniego ustawodawstwa, co utrudnia zmniej- szanie skali zjawiska przemocy w szkołach. Kraje unijne, wprowadza- jąc ustawy o równym statusie kobiet i mężczyzn, są w stanie poradzić sobie z tą kwestią właśnie między innymi za pomocą takich bądź po- dobnych aktów prawnych i idących za nimi działań popieranych przez rządy tych państw.

Problemu przemocy wobec kobiet nie ma nie tylko w samej Ustawie o przemocy w rodzinie, ale także w raportach z jej realizacji nie ma wyodrębnionego zjawiska przemocy ze względu na płeć. Problem przemocy wobec kobiet praktycznie nie jest w nich uwzględniany na żadnym etapie lub uwzględniany w nikłym stopniu. Jak mówiła Izabela Jaruga-Nowacka podczas jednej z debat sejmowych: „Przemoc w rodzinie jest przede wszystkim przemocą wobec kobiet i uzmysłowienie sobie tego jest fundamentem podjęcia skutecznych działań”.

Samorządy mają niezwykle istotną rolę do odegrania w przeciwdziałaniu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet. Nikt lepiej nie zna potrzeb i problemów społeczności lokalnej. Władze lokalne są najbliżej swo- ich mieszkańców i zgodnie z zasadą pomocniczości, to one najsku- teczniej mogą zadziałać. Konieczne są zatem działania na poziomie lokalnym, by tę sytuację zmienić, bowiem z doświadczeń Feminoteki wynika, że działania jedynie na szczeblu ogólnokrajowym są niewystarczające, ponieważ to na samorządach spoczywa odpowiedzialność za wdrażanie wytycznych ustawy antyprzemocowej i praktyczna realizacja tych zapisów. Dlatego konieczne jest zwrócenie uwagi na programy przeciwdziałania przemocy w rodzinie przygotowywane przez samorządy i zadbanie o ich skuteczną, zgodną z europejskimi i światowymi standardami realizację, a więc także o zwrócenie uwa- gi na kwestie przemocy wobec kobiet i dziewcząt.

Tekst „Dlaczego przemoc z uwzględnieniem perspektywy płci?” autorstwa – Joanny Piotrowskiej pochodzi z publikacji fundacji Feminoteka „Lokalne programy przeciwdziałania przemocy w rodzinie a perspektywa płci. Raport. Wzorcowy program”.

Przypisy:

1. Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet „uwagi końcowe dotyczące połączonego siódmego i ósmego sprawozdania okresowego Polski”, 7 listopada 204.

2. Dyrektywa parlamentu Europejskiego i Rady 202/29/Eu z 25 października 202 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępująca decyzję ramową 200/220/jHA z 5 marca 200 r. w sprawie pozycji ofiar w postępowaniu karnym, Dz. urz. uE L 35 z 4..202.

3. Tamże.

4. Tamże.

5. „Nawet co piąta kobieta ofiarą przemocy w związku”. cyt. za: PAP i Rzeczpospolitą http://www.niebieskalinia.pl/newsy.php?id=239.

6. Zob. podrozdział 4.3.2. Zadania służb – policja, w: A. Mrozik, E. Rutkowska, I. Stefańczyk, Kogo chronimy przed przemocą. Raport Krytyczny na temat realizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, Fundacja Feminoteka: Warszawa 2007.

7. „W mojej ocenie należy zatem poszukiwać uniwersalnego podejścia; nie płeć sprawcy czy ofiary powinna mieć decydujące znaczenie, ale sam fakt przemocy w rodzinie”. Fragment listu Rzecznika praw Obywatelskich – janusza Kochanowskiego do Minister pracy i polityki społecznej – Jolanty Fedak oraz pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania – Elżbiety Radziszewskiej, listopad 2008.

8). B. Gruszczyńska, Przemoc wobec kobiet w Polsce. Aspekty prawno-kryminologiczne, Oficyna Wolters Kluwer: Warszawa 2007.

9). E. Rutkowska Genderowe podstawy przemocy wobec dziewcząt, w: Przeciwdziałanie przemocy i przemocy seksualnej wobec dziewcząt. Poradnik dla nauczycielek i nauczycieli, Fundacja Feminoteka: Warszawa 2008.

Pracujesz z młodzieżą w wieku 12-18 lat? Weź udział w naszym badaniu, które pomoże przeciwdziałać przemocy wobec dziewcząt!

Edukatorki/ Edukatorzy, Nauczycielki/Nauczyciele,

W ramach projektu Play it for Change (Zagraj w zmianę) fundacja Feminoteka prowadzi badania, by uzyskać informacje na temat potrzeb nauczycieli/ek i innych pracowników/czek w sektorze edukacji w zakresie pracy z dziewczętami i chłopcami w obszarze zapobiegania przemocy ze względu na płeć.

Badanie to pomoże nam ustalić priorytety dla przyszłych działań w projekcie, mających na celu zwiększenie możliwości nauczycieli/ek oraz innych profesjonalistów/ek w  zapobieganiau przemocy ze względu na płeć wśród młodzieży oraz podnoszenie świadomości i wzmocnienie pozycji chłopców i dziewcząt.

Aby pomóc nam w jak najlepszym przygotowaniu materiałów, które potem będą wykorzystywane w pracy z młodzieżą, wypełnij, prosimy, ankietę (link https://www.survio.com/survey/d/N6K4Y7O5O5D5I3K3D).

Projekt skierowany jest do młodzieży w wieku 12-18 lat, więc jeśli pracujesz w jakikolwiek sposób z grupą młodzieży w tym wieku – weź udział w naszym badaniu.

DZIĘKUJEMY!

 

Jeśli masz jakieś pytania, pisz: [email protected].
Więcej informacji o projekcie: www.playitforchange.org

Projekt współfinansowany przez Program Unii Europejskiej: Prawa, Równość i Obywatelstwo (2014-2020)
Project cofinanced by European Union’s  Programme: Rights, Equality and Citizenship (2014-2020)

Draw The Line / Wyznacz Granicę – konferencja w Grazu [fotorelacja]

Zdjęcia: Pamela Palma Zapata

 

18 kwietnia w Grazu w ramach projektu Draw The Line / Wyznacz Granicę uczestniczyłyśmy w konferencji poruszającej zagadnienie molestowania seksualnego w pracy oraz w przestrzeni publicznej, na które szczególnie narażone są migrantki. Nad różnorodnością programu konferencji czuwała organizacja liderska OMEGA – Transkulturelles Zentrum Für Psychische Und Physische Gesundheit Und Integration Graz z Austrii. Wydarzenie odbyło się we współpracy z  IKWRO – Iranian and Kurdish Women’s Rights Organisation (Wielka Brytania), Nadja Centre (Bułgaria), EILD (Grecja), Xunta de Galicia (Hiszpania) oraz Feminoteką.

30740515_10216105828497149_2589370683939094528_n

 

Spotkanie, dzięki uprzejmości burmistrza Grazu, Siegrfieda Nagl, odbyło się w zabytkowym budynku – Ratuszu z XIX wieku. Po przywitaniu uczestniczek i uczestników przez burmistrza głos zabrał Robert Krotzer z Miejskiej Rady Zdrowia i Opieki Miasta Graz , a także Nicola Baloch, dyrektorka organizacji OMEGA. Następnie w tematykę projektu wprowadziła wszystkich Barbara Kuss, czyli główna koordynatorka programu Draw the Line. Natomiast o programie szkoleń i samym przebiegu warsztatów opowiedziała Bettina Sorko, psycholożka oraz trenerka w dziedzinie edukacji seksualnej, edukacji empirycznej i integracji.

30740162_10216105820896959_4484410362032029696_n

30740761_10216105828897159_7146569016377606144_n

Tematykę przemocy wobec kobiet w statystykach i prawie przybliżyła prof. Katharina Beclin, która reprezentowała Instytut Prawa Karnego i Kryminologii Uniwersytetu Wiedeńskiego. Prof. Beclin jest ekspertką w dziedzinie przestępczości nieletnich; płci w kontekście karnego i kryminologii oraz handlu ludźmi.

30729626_10216105819936935_1828797873500717056_n

Po krótkiej przerwie fantastyczną prezentację przedstawiła Cris McCurley z kancelarii prawnej Ben Hoare Bell Solicitors z Anglii. Odwołując się do własnej praktyki zawodowej, polityki, a także znanych w mediach zdjęć i obrazków przedstawiła temat przemocy seksualnej wobec kobiet w miejscach publicznych, w tym podstawowe mechanizmy i stereotypy związane z płcią, wpływ jaki powyższe wywierają na życie kobiet, a zwłaszcza migrantek.

31056898_10216105824737055_8205526227209945088_n 31073047_10216105818056888_7068969866555817984_n

Następnie artystki i tancerki Patrizia Zechner, Barbara Krepcik, Sonja Felber i Helga Neuhüttl zaprezentowały niezwykły i wzruszający performance. Korzystając z elementów tańca nowoczesnego oraz dramy przedstawiły drogę jaką przechodzą w społeczeństwie osoby socjalizowane do roli kobiety – z uwięzienia w stereotypach, przez walkę o siebie, aż do wyzwolenia i siostrzeństwa.

30741973_10216105841777481_3066739320883773440_n 31067430_10216105837857383_1602207944563228672_n 30762949_10216105842697504_2018573108008452096_n 30742170_10216105840057438_1021687808214958080_n 30726712_10216105848297644_93336214937010176_n 30726774_10216105844417547_7238203187314819072_n 30722892_10216105840497449_4775438883607281664_n

Krótko po tym przeszłyśmy do warsztatowej części konferencji, podczas której każda z organizacji partnerskich pokazała jeden z obszarów szkoleniowych w ramach projektu. Podczas niecałych dwóch godzin uczestniczki i uczestnicy mialy i mieli okazje do porozmawiania z przedstawicielkami organizacji partnerskich oraz liderkami – absolwentkami szkoleń, które z nimi przyjechały. Wśród sześciu obszarów znalazły się: stereotypy płciowe, przemoc ze względu na płeć i molestowanie seksualne, komunikacja bez przemocy i samoocena, ochrona własnych granic oraz aspekty prawne i psychologiczne przemocy. Jako Feminoteka byłyśmy odpowiedzialne o wskazanie na problematykę stereotypów płciowych.

30705923_10216105860657953_5592702328890195968_n 30708445_10216105845737580_3232590561055604736_n 30739398_10216105854897809_4134271532706824192_n 30739840_10216105864218042_619916187727298560_n 30729860_10216105847017612_641041405279469568_n 30743886_10216105859977936_8752719839702810624_n 30762674_10216105837657378_8623794138476707840_n 31038373_10216105858217892_3508461400013930496_n

Na zakończenie wydarzenia zostały zaprezentowane jeszcze dwa zagadnienia. Pierwsze dotyczyło przeciwdziałania przemocy w organizacjach i zostało przedstawione przez Yvonne Seidler, dyrektorkę Hazissa, Departament ds. zapobiegania premocy seksualnej. Następnie głos zabrała Elli Scambor – socjolożka i wykładowczyni na uniwersytetach w Grazu i FH Kärnten, laureatka Nagrody Käthe oraz członkini zarządu organizacji Men’s Work Austria.

30739772_10216105861377971_5068633163916378112_n

Konferencja stanowi zwieńczenie projektu w ramach którego Feminoteka przeszkoliła 24 liderki  z całego kraju (migrantki oraz kobiety zawodowo lub aktywistycznie współpracujące z migrantkami) w temacie przeciwdziałania przemocy seksualnej. Nasze liderki przekazały zdobytą wiedzę ponad 100 kolejnym osobom.

Już niedługo zaprezentujemy podręcznik jaki powstał na bazie szkoleń przeprowadzonych w ramach projektu. Więcej informacji wkrótce!

30762703_10216105822537000_5495998176693321728_n 30762806_10216105823857033_5390952145740627968_o

Płock przyjął nowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie uwzględniający perspektywę płci

ask_logoTo kolejna miejscowość, po Koszalinie, Poznaniu  i Warszawie, która w swoim programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie uwzględniła kwestię przemocy ze względu na płeć. To jedne z efektów działań Antyprzemocowej Sieci Kobiet, której przedstawicielka w Płocku konsultowała program.

Cieszymy się, że powstało badanie lokalnych programów antyprzemocowych i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego – deklarowała Iwona Szopek, szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku podczas debaty „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów”, która odbyła się 3 marca 2016 roku w Centrum Organizacji Pozarządowych w Płocku, a zorganizowana w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK” przez grupę Nieformalną „One Billion Rising Płock” i Fundację Feminoteka.

Na deklaracjach się nie skończyło. W nowym płockim programie na lata 2017-2022 znajdziemy  nie tylko bardzo dobrą diagnozę dotyczącą przemocy w rodzinie z uwzględnieniem danych statystycznych z podziałem na płeć, ale w programie podkreślono także, że przemocy w rodzinie najczęściej doświadczają kobiety. Choć wydawałoby się to oczywiste, to jednak wyniki monitoringu lokalnych programów antyprzemocowych w Polsce przeprowadzonego w 2016 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” pokazały, że ponad 50% lokalnych programów nie zawierało tej informacji, a zaledwie 21% z nich na etapie diagnozy, podawało dane ilościowe dotyczące liczby osób doświadczających przemocy w rodzinie w Polsce, a tylko połowa z nich podawała dane z podziałem na płeć.

W płockim programie zamieszczono także fragmenty Konwencji Rady Europy o zwalczaniu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej zwracające uwagę na fakt, że  „wszelkie formy przemocy wobec kobiet, w tym przemocy w rodzinie, należy uznać za część mechanizmu społecznego, który dopuszcza lub toleruje dyskryminację kobiet. Zwraca też uwagę na konieczność podjęcia skoordynowanych oddziaływań interdyscyplinarnych”.

Efektem działań Antyprzemocowej Sieci Kobiet, którą w Płocku reprezentuje Monika Mioduszewska-Olszewska, liderka grupy One Billion Rising/ Nazywam się Miliard Płock jest zaplanowanie na 2018 rok lokalnej kampanii społecznej nt. przeciwdziałania przemocy w rodzinie wobec kobiet 

W Płocku od ubiegłego roku działa specjalny telefon zaufania dla osób doznających przemocy. Pod numerem 660 434 220 można szukać pomocy, zarówno psychologicznej jak i prawnej.

Cały Miejski Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Ochrony Ofiar Przemocy w Rodzinie na lata 2017 – 2022 w Płocku 

Zakończono projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”!

Zakończono projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”!

Fundacja Wolna Syria wraz z Fundacją Feminoteka i innymi organizacjami partnerskimi zakończyła projekt „Pomoc uchodźczyniom po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć”. Przedsięwzięcie to stanowiło odpowiedź na potrzebę szczególnego traktowania uchodźczyń. Jego celem było stworzenie dla nich w Polsce systemu wsparcia i skutecznych mechanizmów pomocy po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć – seksualnej, fizycznej i psychologicznej, na każdym etapie uchodźstwa.

kobiet1

Na projekt składały się:

  • Szkolenia dla pracowników i pracowniczek ośrodków dla uchodźców, organizacji pozarządowych, jednostek pomocy społecznej, służby zdrowia oraz służb mundurowych – Policji i Straży Granicznej.
  • Wydarzenia z udziałem Syryjek i Syryjczyków oraz osób bliskich społeczności syryjskiej w Polsce, których celem było zbudowanie aktywnej grupy      prowadzącej dalsze działania informacyjne i wspierającej kobiety-uchodźczynie po ich przyjeździe do naszego kraju.
  • Zbudowana w trakcie projektu baza danych, zawierająca dane kontaktowe do osób gotowych pomóc w działaniach wspierających uchodźczynie po doświadczeniu przemocy ze względu na płeć. Z bazy korzystać mogą pracownicy instytucji publicznych i organizacji pozarządowych za pośrednictwem fundacji.
  • Materiały informacyjne skierowane do społeczeństwa przyjmującego.
  • Przeznaczone dla uchodźczyń materiały informacyjne w języku arabskim, dotyczące przemocy ze względu na płeć.

 

Materiały, które powstały w ramach projektów są dostępne na stronie Fundacji Wolna Syria.

Realizacja projektu możliwa była dzięki wsparciu Funduszy EOG, uzyskanego w ramach programu Obywatele Dla Demokracji.

Łódź: Lokalnie przeciwko przemocy wobec kobiet – debata

Stowarzyszenie Łódzki Kongres Kobiet, fundacja Edukabe i fundacja Feminoteka

zapraszają na debatę

„Lokalnie przeciwko przemocy wobec kobiet”

7 kwietnia, godz. 13.00, Urząd Miasta Łodzi, 

ul. Piotrkowska 104, Mała Sala Obrad.

Wstęp wolny!

Podczas debaty porozmawiamy o różnych rodzajach przemocy, o jej wpływie na rodzinę, oraz zaprezentujemy wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz z województwa łódzkiego.

Celem spotkania jest także zebranie rekomendacji do przygotowywanego w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” wzorcowego programu antyprzemocowego.

Wydarzenie na Fcebooku

Stowarzyszenie Łódzki Kongres Kobiet powstało w czerwcu 2014 roku, kiedy nieformalna grupa kobiet i mężczyzn, współpracująca ze sobą od dłuższego czasu, postanowiła sformalizować swoje działania. Główne nasze zadania to zapobieganie i przeciwdziałanie wszelkim przejawom dyskryminacji, propagowanie idei równych szans, oraz działania na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn.

Antyprzemocowa Sieć Kobiet to projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami z całego kraju, koordynatorkami polskiej edycji akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising, którego celem jest m.in. lokalne działanie przeciwko przemocy ze względu na płeć.

Fot: Flickr – Elroy Serrao

Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji”
przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.banernorweskie_batory

 

Świdnica: O przemocy bez stereotypów – konferencja ASK

Nieformalna Grupa Nazywam się Miliard Świdnica, Antyprzemocowa Sieć Kobiet ASK
oraz Fundacja Feminoteka zapraszają na konferencję

„O przemocy bez stereotypów”

8 kwietnia 2016 (piątek), g. 10.00 – 13.00
w Świdnickim Centrum Organizacji Pozarządowych, ul. Długa 33, Świdnica

ask_logo

Celem konferencji jest zaprezentowanie raportu z ogólnopolskich badań 318 lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie, opracowanego w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” oraz debata dotycząca działań antyprzemocowych realizowanych w naszym regionie. Szczególny nacisk kładziemy na uwzględnienie perspektywy płci, ponieważ, zgodnie z wszelkimi badaniami,  na przemoc w rodzinie i przemoc w związkach intymnych najbardziej narażone są kobiety i dziewczęta.

Wśród gości znajdą się współautorki raportu, prezeska Feminoteki Joanna Piotrowska oraz osoby reprezentujące lokalne instytucje praktycznie zajmujące się przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie. Efektem debaty będą rekomendacje do wzorcowego programu przeciwdziałania przemocy.

Udział w konferencji jest bezpłatny.

W razie pytań prosimy o kontakt z Aliną Szeptycką: [email protected]

Wydarzenie na Facebooku

Grupa nieformalna „One Billion Rising Świdnica” została powołana w 2014 roku do organizacji akcji przeciwko przemocy wobec kobiet One Bilion Rising/Nazywam się Miliard Świdnica. Celem działań grupy jest przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet, edukacja antydyskryminacyjna, wzmocnienie i aktywizacja społeczności lokalnej, szczególnie nastoletnich dziewczyn. Grupa współpracuje blisko z I Liceum Ogólnokształcącym im. J. Kasprowicza w Świdnicy.

Antyprzemocowa Sieć Kobiet to projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami z całego kraju, koordynatorkami polskiej edycji akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising, którego celem jest m.in. lokalne działanie przeciwko przemocy ze względu na płeć.

Fot: Filckr – M. M. Czarnecki

Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji”
przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.banernorweskie_batory

Zielona Góra: Debata „Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”

Lubuskie Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet „BABA”, fundacja Feminoteka
Katedra Pedagogiki Specjalnej i Profilaktyki
Koło Naukowe Studentów Psychologii UZ „Przeciwko Przemocy”
zapraszają na seminarium

„Lokalnie przeciw przemocy wobec kobiet”

22 marca 2016, godz. 10.00
Sala konferencyjna Biblioteki Uniwersytetu Zielonogórskiego,
Wojska Polskiego 71, Zielona Góra

 

W miesiącach lipiec-październik 2015 roku w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” przeprowadzono badanie porównawcze lokalnych programów przeciwprzemocowych: 16 wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych (łącznie 318 programów). Podczas seminarium zostaną: zaprezentowane wyniki badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z całej Polski oraz wypracowane rekomendacje do wzorcowego programu antyprzemocowego na szczeblu lokalnym.

Program seminarium

10.00 – 10.15 

  • Powitanie, rozpoczęcie konferencji – Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka, koordynatorka projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, gospodarze i organizatorzy seminarium.

10.15-11.45

  • Prezentacja wyników badań lokalnych programów antyprzemocowych z perspektywy płci – Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka.
  • Województwo lubuskie na tle kraju – wyniki badań porównawczych przeprowadzonych przez Lubuskie Stowarzyszenie na rzecz Kobiet BABA, Monika Bendyk i Kamilla Obuchowska.
  • Rola Zespołów Interdyscyplinarnych w przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie i przemocy wobec kobiet – prof. dr hab. Grażyna Miłkowska.
  • Wystąpienia zaproszonych gości – specjalistów ad vocem.

11.45-12.00

Przerwa kawowa

12.00-13.00

Część warsztatowo-dyskusyjna

Moderacja: prof. dr hab. Grażyna Miłkowska i dr Anita Kucharska-Dziedzic

  • Niewykorzystane możliwości prewencji i skutecznej reakcji w ramach istniejących rozwiązań prawnych. Szanse i wyzwania.
  • Rekomendacje dla zespołów interdyscyplinarnych oraz jednostek samorządu lokalnego w zakresie prowadzenia polityk przeciwdziałania przemocy w rodzinie i przemocy wobec kobiet.

P.S. Zaproszeni goście otrzymają wydruk raportu: „Monitoring lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci”. Do dyspozycji Państwa będzie sprzęt nagłaśniający oraz projektor z oprzyrządowaniem.

Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK) to inicjatywa kilkudziesięciu kobiet z całej Polski, organizatorek ogólnoświatowej akcji One Billion Rising (OBR)/ Nazywam się Miliard Poland, która w Polsce i na świecie organizowana jest od trzech lat.

Jak przyłączyć się do Antyprzemocowej Sieci Kobiet?

Fot: Melissa

Debata organizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, realizowanego przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Przemoc ma płeć – relacja z debaty w Płocku

ask_logoCieszymy się, że powstało badanie lokalnych programów antyprzemocowych i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego – deklarowała Iwona Szopek, szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku podczas debaty „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów”, która odbyła się 3 marca w Centrum Organizacji Pozarządowych w Płocku, a zorganizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK przez grupę Nieformalną „One Billion Rising Płock” i Fundację Feminoteka.

Podczas konferencji wystąpiły Joanna Piotrowska, prezeska fundacji Feminoteka, dr Liliana Tomaszewska z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku oraz Iwona Szkopek, kierowniczka Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku. Udział w spotkaniu wzięły osoby pracujące w ośrodkach pomocy społecznej oraz organizacjach zajmujących się przemocą wobec kobiet.

Statystyki jasno pokazują, że osobami najczęściej doświadczającymi przemocy są kobiety, a sprawcami mężczyźni. Antyprzemocowa Sieć Kobiet postanowiła sprawdzić, czy ta podstawowa informacja, a co za tym idzie, konkretne działania, mają odzwierciedlenie w samorządowych programach przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Badaniem zostało objętych 318 programów na poziomie wojewódzkim, powiatowym i gminnym. – Nie sprawdzałyśmy, jak samorządy realizują te programy, a jedynie badałyśmy ich treść. Interesowało nas między innymi to, jak uwzględniają perspektywę płci, czy np. podają informację, że osobami najczęściej doświadczającymi przemocy są kobiety, a jej sprawcami mężczyźni, bo to mówią statystyki, czy w programach przewidziano działania skierowane do tej grupy najczęściej doświadczającej przemocy i najbardziej na nią narażonych. Niestety, ocena tych programów nie wypadła pomyślnie. Ponad 50% z nich nie podawało tej podstawowej informacji – mówiła Monika Mioduszewska-Olszewska, koordynatorka ASK w Płocku.

Dlaczego perspektywa płci w programach przeciwdziałania przemocy jest tak ważna? – Dlatego, że chcąc komuś naprawdę pomóc, musimy wiedzieć, do kogo tę pomoc kierujemy i jakie ta osoba ma potrzeby. Innej pomocy potrzebują kobiety a innej mężczyźni. Kobiety są częściej zależne od swoich partnerów, posiadają dzieci, co utrudnia im wyrwanie się z przemocowej relacji. Kobiety doznają przemocy zwykle od mężczyzn, mężczyźni, częściej ze strony innych mężczyzn – np. ojciec od syna, coraz więcej sytuacji przemocowych dotyka osób starszych. O tym wszystkim musimy pamiętać, jeśli chcemy, żeby nasza pomoc była skuteczna. – mówiła Joanna Piotrowska, prezeska Fundacji Feminoteka.

Dr Liliana Tomaszewska z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Płocku wygłosiła wykład na temat wpływu stereotypów płciowych na stosowanie przemocy wobec kobiet. Mówiła m.in. o tym, że pozycja kobiety w społeczeństwie zawsze była przedmiotem polityki. – Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat rola kobiety w rodzinie i przestrzeni społecznej uległa dość gwałtownym zmianom. Tuż po wojnie, kiedy mężczyzn brakowało do pracy, rządowa propaganda, za pomocą mediów, lansowała model życia kobiety pracującej – głoszono hasła takie, jak „kobiety na traktory”. Sytuacja zmieniła się, gdy kryzys i bezrobocie zaczęły się pogłębiać i brakowało pracy dla mężczyzn. Wtedy okazało się, że kobiety nie powinny wychodzić z domów, bo tam są najbardziej potrzebne. Że nie powinny posyłać dzieci do żłobków i przedszkoli, które są jedynie siedliskami zarazków. Dziś społeczeństwo oczekuje od kobiety, że jeśli będzie pracować zawodowo i się rozwijać, pogodzi to bez problemu z obowiązkami gospodyni domowej i matki. I tu m.in. może się pojawiać niebezpieczeństwo przemocy ze strony mężczyzn, bo chodzi o to, jak „dobrze”, w ocenie partnera kobieta wywiązuje się ze stereotypowo narzuconej roli – wyjaśniała dr Tomaszewska.

Iwona Szkopek, kierowniczka Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Płocku, przedstawiła diagnozę problemów w przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet na terenie miasta Płocka. Pokazała mocne i słabe strony miejskich działań w tym zakresie, ale również twarde dane. W 2015 roku w Płocku osoby doświadczające przemocy, to 229 kobiet i 31 mężczyzn (na podstawie Niebieskich kart). – Ogólnopolskie dane statystyczne się tu potwierdzają. Najczęściej przemocy doznają kobiety i to one głównie potrzebują pomocy. Kto najczęściej jest sprawcą przemocy? Tu Iwona Szkopek przedstawiła interesujące dane. – Okazuje się, że w 45 proc. przypadków sprawcą jest mąż, a nie, jak się stereotypowo przyjmuje, konkubent który jest sprawcą 14 proc. przypadków. Około 10 proc., to agresywny syn, 6 proc. – ojciec, a ponad 5 procent 5 proc. – były mąż – mówiła.

Szefowa Ośrodka Interwencji Kryzysowej pokazywała, jak w Płocku pomaga się ofiarom przemocy. W Płocku działa wiele miejsc, w których mogą szukać pomocy. Działają grupy wsparcia, punkty konsultacyjne, poradnictwo prawne, blok terapeutyczny. Działają miejsca, gdzie osoby uciekające przed przemocą mogą szukać schronienia. To hostel MOPS-u, noclegowania przez Polski Komitet Pomocy Społecznej, a także cztery mieszkania chronione dla ofiar przemocy domowej i ich brakuje najbardziej. Od 1 marca działa telefon zaufania dla ofiar przemocy. Pod numerem 660 434 220 można szukać pomocy, zarówno psychologicznej jak i prawnej – informowała.

Płock jest w trakcie prac nad nowym programem przeciwdziałania przemocy w rodzinie. – Cieszymy się, że powstało takie badanie i z pewnością wykorzystamy je do pisania naszego nowego programu – deklarowała Iwona Szopek.

Do końca kwietnia Antyprzemocowa Sieć Kobiet przygotuje wzorcowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie przygotowany przez ekspertki i ekspertów zajmujących się w Polsce przemocą w rodzinie, z którego będą mogły skorzystać wszyscy.

Antyprzemocową Sieć Kobiet tworzą organizacje kobiece zajmujące się przeciwdziałaniem przemocy i grupy nieformalne w całej Polsce. Jej celem jest budowa sieci ekspertek antyprzemocowych, a także przygotowanie wzorcowego antyprzemocowego programu i lobbowanie za zmianami w tym obszarze w instytucjach samorządowych. Sieć powstała na fali akcji przeciwko przemocy wobec kobiet One Billion Rising/Nazywam się Miliard, która na całym świecie organizowana jest od 2013 roku 14 lutego. Organizatorki akcji w całej Polsce spotkały się dwa lata temu w Feminotece i postanowiły, że chcą wykorzystać swój potencjał w lokalnych działaniach przeciwko przemocy wobec kobiet. – Nie chciałyśmy zmarnować tej energii, która corocznie wytwarza się przy okazji akcji OBR. Napisałyśmy projekt, uzyskałyśmy finansowanie i zaczęłyśmy działać – mówiła Monika Mioduszewska-Olszewska, płocka partnerka ASK.

Zdjęcie z akcji One Billion Rising/ Nazywam się Miliard w Płocku 14 lutego 2016 roku.

Konferencja „Przemoc ma płeć. O przemocy bez stereotypów” została zorganizowana w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, realizowanego przez fundację Feminoteka w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

 

 

„Musimy być jak Merida – waleczni” – relacja z debaty o przemocy wobec kobiet w Toruniu

ask_logo– Wzorcowy program antyprzemocowy przygotowany w ramach państwa projektu, dołączę do rekomendacji wyników badań z realizacji działań  programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonej przez NIK – zadeklarował Krzysztof Kwiatkowski, prezes Najwyższej Izby Kontroli, podczas debaty „O przemocy bez stereotypów. Analiza samorządowych programów przeciwdziałania przemocy ze szczególnym uwzględnieniem województwa kujawsko-pomorskiego” organizowanej przez Nieformalną Grupę Inicjatywną z Bydgoszczy, fundację Feminoteka w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, która odbyła się 8 marca w Toruniu.

Podczas debaty zaprezentowane zostały wyniki monitoringu lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie z perspektywy płci – tak ogólnopolskie, jak i z województwa kujawsko-pomorskiego.

–  Ponad 90% analizowanych programów nie uwzględnia faktu, że przemoc ma płeć i że przede wszystkim dotyka kobiet – mówiła Agnieszka Jeżak ze Stowarzyszenie Koniński Kongres Kobiet, która analizowała programy antyprzemocowe z woj. kujawsko-pomorskiego. – Dotyczy to także poziomu naszego województwa. Zdarzają się programy, w których słowo „kobieta” w ogóle nie pada, a przecież wiadomo, wynika to ze wszystkich statystyk, że przemocy najczęściej doświadczają kobiety.

Zwracała także uwagę na niski poziom analizowanych programów – zawarte w nim ogólniki, podkreślała, że brakuje w nich wskaźników pozwalających mierzyć skuteczność ich realizacji.

Krzysztof Kwiatkowski, prezes NIK, potwierdził, że wyniki badania przeprowadzone w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet fundacji Feminoteka pokrywają się z badaniami z realizacji programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonych przez NIK. – Co prawda można powiedzieć, że nastąpił chociażby ponadstuprocentowy wzrost liczby programów korekcyjnych skierowanych do sprawców przemocy, ale to cały czas jest zaledwie 2-3%. I nie może mnie to satysfakcjonować – powiedział prezes NIK. – Chciałbym nam dodać odwagi, bo jest ona potrzebna w bardziej skutecznym działaniu w tym obszarze. Powinniśmy być jak Merida – bardziej waleczni – dodał.

Podkreślił, że istotne jest uczestniczenie osób na wysokich stanowiskach w tego typu wydarzeniach jak debata dotycząca przemocy w rodzinie.

– Sam zgłosiłem chęć uczestniczenia w niej. Wywołało to zdumienie wśród organizatorów, pytano mnie, czy na pewno dobry panel wybrałem – powiedział Krzysztof Kwiatkowski. – To pokazuje, że cały czas temat przemocy nie jest traktowany na równi poważnie jak inne problemy społeczne.

Przedstawicielka i przedstawiciel lokalnych struktur samorządowych w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie (Beata Sulima, wojewódzki koordynatorka Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Adam Dudziak, przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie w Bydgoszczy) zwracali uwagę na skalę problemu, zgodzili się, że przemoc w ponad 80% w woj. kujawsko-pomorskim dotyczy kobiet, a także na trudności w działaniu zespołów interdyscyplinarnych, które wykonują swoją pracę za darmo. 

– Zwiększenie wydatków na przeciwdziałanie przemocy w rodzinie jest jedną z naszych rekomendacji – powiedział Prezes NIK. – Przeciwdziałanie przemocy bowiem należy traktować jak inwestycję, a nie koszt.

Na pytanie Joanny Piotrowskiej, prezeski Feminoteki, czy można liczyć, że NIK pomoże w rozpowszechnieniu wzorcowego programu antyprzemocowego przygotowywanego w ramach projektu ASK, Krzysztof Kwiatkowski odpowiedział: – Dołączę go do rekomendacji wyników badań z realizacji działań  programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonej przez NIK.

Debata była jednym z wydarzeń Welconomy Forum Gospodarcze w Toruniu, zorganizowała ją i poprowadziła Anna Wróblewska z Nieformalnej Grupy Inicjatywnej z Bydgoszczy, członkini Antyprzemocowej Sieci Kobiet (ASK).

Jak przyłączyć się do Antyprzemocowej Sieci Kobiet

Inne relacje z debaty:
Prezes NIK gościem forum gospodarczego w Toruniu (strona Najwyższej Izby Kontroli)
O raporcie dot. przemocy domowej w Rozmowie Dnia Radio PIK
O przemocy bez stereotypów w ramach Forum Gospodarczego (Kujawsko-Pomorska Niebieska Linia)

Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

TORUŃ: O przemocy bez stereotypów. Debata

ask_logoWe  wtorek 8 marca w godz. 11.00-12.30 jako jedno z wydarzeń w ramach Forum Gospodarczego w Toruniu – WELCONOMY Forum in Toruńo , dbędzie się panel dyskusyjny „O przemocy bez stereotypów. Analiza samorządowych programów przeciwdziałania przemocy ze szczególnym uwzględnieniem województwa kujawsko-pomorskiego”. Jest on organizowany przez Nieformalną Grupę Inicjatywną z Bydgoszczy, członkinię ogólnopolskiej Antyprzemocowej Sieci Kobiet.

 

Punkt wyjścia do dyskusji stanowi raport, będący wynikiem badań lokalnych programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie przeprowadzonych w miesiącach lipiec-październik 2015 w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet” realizowanego przez fundację Feminoteka z 15 partnerkami z całej Polski. Badaniem objęto wszystkie 16 programów wojewódzkich, 81 powiatowych i 221 gminnych. Łącznie przebadałyśmy 318 programów.

Skupimy się na analizie programów z naszego województwa ze szczególnym uwzględnieniem perspektywy płci, ponieważ na przemoc w rodzinie i przemoc w związkach intymnych najbardziej narażone są kobiety i dziewczęta.

Debata odbędzie się w Hotelu Copernicus (ul. Bulwar Filadelfijski 11) w Toruniu, 8 marca w godz. 11.00-12.30

Moderatorka: Anna Wróblewska-Zawadzka, Nieformalna Grupa Inicjatywna, Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK)

Prelegentki i prelegenci:

  • Adam Dudziak, Przewodniczący Zespołu Interdyscyplinarnego ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie w Bydgoszczy
  • Agnieszka Jeżak, Antyprzemocowa Sieć Kobiet (ASK)
  • Krzysztof Kwiatkowski – Prezes Najwyższej Izby Kontroli
  • Joanna Piotrowska, Fundacja Feminoteka
  • Beata Sulima, Wojewódzki Koordynator Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie

Podczas spotkania otrzymają Państwo egzemplarz raportu z analizy programów antyprzemocowych. Będziemy również debatować nad rekomendacjami dla samorządów oraz wzorcowym programem antyprzemocowym, który zostanie wypracowany na podstawie dobrych praktyk polskich i zagranicznych.

Udział w panelu jest bezpłatny. Natomiast uczestnictwo w całej konferencji WELCONOMY Forum in Toruń wymaga uiszczenia opłaty. Szczegóły znajdą Państwo na stronie http://www.welconomy.pl/ w zakładce „Rejestracja”.

Osoba do kontaktu:

Anna Wróblewska-Zawadzka, tel. 602297055, e-mail: [email protected]

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/987381071329669

Fot: Milosz1

Projekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

O przemocy bez stereotypów – relacja z debaty w Krakowie

ask_logo

Wymazywanie kobiet (nie uwzględnianie perspektywy płci) w programach przeciwdziałania przemocy prowadzi do tego, że podejmowane działania pomocowe są nie skuteczne, ponieważ nie odpowiadają na konkretne potrzeby osób doświadczających przemocy – to jedna z konkluzji debaty „O przemocy bez stereotypów” w ramach projektu „Antyprzemocowa Sieć Kobiet”, która odbyła się 12 lutego 2016 roku w Krakowie.

Celem spotkania było przedstawienie wyników ogólnopolskiego monitoringu programów przeciwdziałania przemocy w rodzinie (wojewódzkich, powiatowych i gminnych) z perspektywy płci oraz omówienie ich w kontekście wypracowania rekomendacji na przyszłość.

Spotkanie rozpoczęło się przedstawieniem idei oraz działań zrealizowanych w ramach ogólnopolskiego projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet – ASK, potem przedstawiony został raport z badań programów przeciwdziałania przemocy przez Olgę Glińską z fundacji Machina Fotografika – Partnerkę ASK. Kolejnym punktem spotkania było przedstawienie historii i działań realizowanych od 2013 roku w Krakowie w ramach ogólnoświatowej i ogólnopolskiej akcji Nazywam się Miliard/ One Billion Rising (prelegentka Sylwia „Nikko” Biernacka” z fundacji Machina Fotografika). W panelu eksperckim wzięły udział: Anna Chęć (ekspertka ds. przeciwdziałania przemocy, Fundacja Pozytywnych Zmian), Anna Konopacka (prawniczka), Małgorzata Łojkowska (ekspertka ds. przeciwdziałania przemocy, prawniczka, fundacja Feminoteka), Sylwia „Nikko” Biernacka i Olga Glińska (współautorki monitoringu i organizatorki krakowskiej akcji Nazywam się Miliard, fundacja Machina Fotografika). Spotkanie moderowała Małgorzata Skowrońska z redakcji Gazety Wyborczej.

Podczas panelu, ekspertki rozmawiały o programach przeciwdziałania przemocy w aspekcie między innymi takich pytań jak:

  1. Po co powstają programy przeciwdziałania przemocy?
  2. Dlaczego w programach przeciwdziałania przemocy tak ważne jest uwzględnienie perspektywy płci?
  3. Co powinny zawierać dobrze opracowane programy przeciwdziałania przemocy?
  4. Dlaczego kobiety – osoby doświadczające przemocy nie zawsze zgłaszają akt przemocy na policję?

Konkluzja: Podczas debaty padły między innymi takie stwierdzenia i postulaty.

  1. Wymazywanie kobiet (nie uwzględnianie perspektywy płci) w programach przeciwdziałania przemocy prowadzi do tego, że podejmowane działania pomocowe są nie skuteczne ponieważ nie odpowiadają na konkretne potrzeby osób doświadczających przemocy.
  2. W programach brakuje odpowiednio przeprowadzonej diagnozy uwzględniającej obszar geograficzny oraz wyciągającej wnioski z działań prowadzonych w poprzednich latach.
  3. W programach brakuje dobrze zaplanowanych działań o charakterze profilaktycznym uwzględniających różne grupy osób: kobiety, mężczyzn, chłopców, dziewczęta, osoby starsze, osoby z niepełnosprawnością w podziale na tereny wiejskie i miejskie.
  4. Wskazano na konieczność podawania w programach przeciwdziałania przemocy narzędzi do ewaluacji zaplanowanych działań oraz dokładnych informacji na temat jednostek i osób odpowiedzialnych za realizację poszczególnych działań.
  5. Wskazano, że ewaluacja programów oraz diagnoza obecnej sytuacji to dwa elementy, które zapewniają to, że podejmowane w przyszłości działania będą pomocne dla osób doświadczających przemocy.
  6. Zwrócono uwagę, na to, że większość programów przeciwdziałania przemocy nie jest konsultowanych.
  7. Kilkakrotnie przytoczone zostały statystyki mówiące o tym, że to kobiety i dziewczęta częściej doświadczają przemocy.
  8. Zwrócono uwagę na brak działań skierowanych do sprawców przemocy (najczęściej mężczyz)
  9. Zwrócono uwagę na nieskuteczność działań jednostek służb publicznych (policja, sąd) co zniechęca kobiety do zgłaszania przemocy na policję. Jako przykład podano m.in. wyroki w zawieszeniu dla gwałcicieli.
  10. Zwrócono także uwagę na konieczność pisania programów w sposób „projektowy”, czyli z bardzo jasnym określeniem celów, zadań i kompetencji, metod monitoringu i ewaluacji, z podanymi wskaźnikami liczbowymi i danymi jakościowymi, zakresem odpowiedzialności różnych służb i osób oraz precyzyjnego budżetowania działań ze wskazaniem sposobów na pozyskanie brakujących funduszy.
  11. Jedną z rekomendacji było także wdrożenie programów na krótsze okresy czasu t.j. 1-2 lata, przeprowadzanie konsultacji oraz zapraszanie do pracy nad nimi specjalistek i specjalistów z trzeciego sektora z uwzględnieniem zaniedbanej w tym obszarze grupy jaką są organizacji o charakterze kobiecym i równościowym.

W trakcie sesji pytań i odpowiedzi, która wzbudziła wiele emocji udział wzięły przedstawicielki Regionalnego Ośrodka Pomocy Społecznej, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, psycholożki, psychoterapeutki, pracowniczki Ośrodka dla Osób dotkniętych przemocą, członkinie Partii Razem oraz przedstawicielki organizacji pozarządowych.

W ostatniej części spotkania swoje działania przedstawiły organizacje działające w obszarach przeciwdziałania przemocy i dyskryminacji ze względu na płeć: Fundacja Autonomia (Zofia Noworól), Krakowska Manifa (Weronika Śmigielska, Aleksandra Łaniewska, Agata Zaforemska), Stowarzyszenie Strefa Wenus z Milo (Aneta Bilnicka). Po tej części odbyło się spotkanie sieciujące organizacji kobiecych z Krakowa w celu wypracowania wspólnego harmonogramu działań oraz nawiązaniu współpracy.

Podczas debaty odbyło się pierwsze spotkanie sieciujące, po którym zostało zainicjowane powstanie Krakowskiej Sieci Kobiet – Grupa, aby sieciować osoby pracujące w organizacjach kobiecych i równościowych w Krakowie w celu wymiany informacji na temat swoich działań, nawiązania współpracy, planowania wspólnych akcji rzeczniczych i kampanii społecznych w obszarze przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dziewczyn oraz dyskryminacji ze względu na płeć.

Fot: Flickr –  Chris West

Projekt realizowany przez fundację Feminoteka z 15 organizacjami partnerskimi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Koszalin: Przemoc ma płeć – relacja z debaty

ask_logoW ponad 80% przypadków przemocy w rodzinie, to przemoc wobec kobiet – wynika z koszalińskich statystyk przedstawionych przez przedstawicieli MOPS, policji, sądu, Zespołu Interdyscyplinarnego w Koszalinie podczas konferencji „Przemoc ma płeć” organizowanej w ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet”.

Podczas konferencji przygotowano rekomendacje uwzględnienia perspektywy płci w tworzonym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie Gminnym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie. Są to ważne rekomendacje, ponieważ koszaliński Program Przeciwdziałania Przemocy w Koszalinie  wejdzie pod obrady Rady Miejskiej w Koszalinie już w czerwcu 2016r. i będzie obowiązywał do 2020 r.

20160216_163557W konferencji wzięła udział Renata Durda, kierowniczka Niebieskiej Linii w Warszawie, ekspertka w projekcie; Dorota Chałat, która przeprowadziła monitoring programów antyprzemocowych na terenie województwa pomorskiego oraz przedstawicielki Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej: Bogumiła Szczepanik, Urszula Borzęcka, Grzegorz Hamera i  Zespółu Interdyscyplinarny – Ewa Antoszak,  sądu – Aleksandra Basarab, a także policji Robert Faryniarz oraz zaproszeni goście.

Konferencja miała na celu podsumowanie działań projektowych oraz podjęcie dyskusji na temat przemocy wobec kobiet w świetle obowiązującego w Polsce prawa oraz ukazanie szerokiego wachlarza kwestii związanych z przemocą wobec kobiet z różnych perspektyw (np. MOPS, ZI, policji, sądu), a także uwzględnienia pespektywy płci w programach przeciwdziałania przemocy w rodzinie.  Prelegentki i prelegenci przedstawili skalę zjawiska przemocy na terenie Koszalina z uwzględnieniem płci. Wynika z nich, że w ponad 80% przypadków przemocy w rodzinie, to przemoc wobec kobiet.

W ramach projektu Antyprzemocowa Sieć Kobiet przeprowadzono monitoring programów przeciwdziałania przemocy  w rodzinie w  318 programach  na poziomie lokalnym ( 16 wojewódzkich,81 powiatowych, 221 gminnych). Badanie prowadzone  było we wszystkich województwach.  Ankieta, którą badano programy zawierała 69 pytań, podzielonych na trzy zagadnienia: przemoc wobec kobiet, skuteczne ramy dla działań, ewaluacja.

Powstał raport, który  został zaprezentowany uczestnikom koszalińskiej konferencji. Wynika z niego, że  podane w programach  dane statystyczne nie  uwzględniają podziału na płeć osób doznających przemocy i sprawców przemocy, czy programy nie informują, że osobami doświadczającymi przemocy domowej są najczęściej kobiety, nie odwołują się także międzynarodowych aktów prawnych dotyczących przemocy wobec kobiet, do których realizacji zobowiązała się Polska.

Podczas konferencji przygotowano rekomendacje uwzględnienia perspektywy płci w tworzonym przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie Gminnym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie.

Konferencja odbyła się 16 lutego  2016 r. i zorganizowana została przez Fundację Edukacja-Równość – Aktywność-Dialog Era Dialogu – Partnerkę projektu realizowanego przez fundację Feminoteka, a także Koszalińskie Stowarzyszenie Aktywności Lokalnej Era Kobiet i Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Koszalinie.

Przeczytaj także inne relacje z konferencji: w Radio Koszalin

Ilustracja: Ged Carroll

PProjekt realizowany przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

 

60 miejscowości w Polsce tańczy i protestuje przeciwko molestowaniu seksualnemu kobiet i dziewcząt

60 miejscowości w Polsce 14 lutego będzie tańczyć i protestować przeciwko molestowaniu seksualnemu dziewcząt i kobiet w ramach światowej akcji One Billion Rising – po polsku: Nazywam się Miliard. Akcję w Polsce od 2013 roku prowadzi i koordynuje fundacja Feminoteka. W tym roku akcje organizujemy wspólnie z tworzoną przez nas Antyprzemocową Siecią Kobiet – organizacjami i grupami z całej Polski.

„Jedna za miliard – miliard za jedną” – to nasze hasło, które symbolizuje solidarność i wsparcie dla dziewcząt i kobiet doznających przemocy.

W tym roku 14 lutego w ramach akcją Nazywam się Miliard/ One Billion Rising Poland chcemy zwrócić uwagę na problem molestowania seksualnego kobiet i dziewczyn.

MÓWIMY: „DOŚĆ MOLESTOWANIU SEKSUALNEMU KOBIET I DZIEWCZĄT!”

Ofiarami molestowania seksualnego padają najczęściej kobiety i dziewczęta: w domu, szkole, pracy, na ulicy, środkach komunikacji publicznej. Z badań przeprowadzonych we wszystkich krajach UE wynika, że różnych form molestowania seksualnego doświadczyło od 45 do 55% kobiet powyżej 15. roku życia – od fizycznych przez werbalne po cybermolestowanie.Z badań wynika, że:

  • fizycznych form molestowania seksualnego, takich jak niechciane dotykanie, przytulanie, całowanie doświadczyło 29% kobiet powyżej 15. roku życia,
  • werbalnych form – żartów i komentarzy z podtekstem seksualnym doświadczyło 24% kobiet,
  • 11% kobiet doświadczyło niewerbalnych form molestowania (w tym cybermolestowania), takich jak niechciane, obraźliwe seksualnie jednoznaczne e-maile lub SMS-y.
    (Badania Agencji Praw Podstawowych z 2014 roku, str. 95-19)

Przyłącz się do akcji w swojej miejscowości!

 

Lista miejscowości biorących udział w akcji

Akcję wsparły fantastyczne kobiety: Sylwia Chutnik, Renata Dancewicz, Anna Dereszowska, Monika Kwiatkowska, Paulina Młynarska, Dorota Wellman, Anna Maria Wesołowska. Bardzo dziękujemy!!!!

WELLMAN


dancewicz (2)wesolowskakwiatkowska  chutnik (1)
 

 

DERESZOWSKA (2)Bo przemoc jest nie do przyjęcia (1)

Tegoroczna akcja Nazywam się Miliard/ One Billion Rising Polan 2016 realizowana jest przez fundację Feminoteka w partnerstwie z 15 organizacjami i grupami nieformalnymi z całej Polski w ramach Programu „Obywatele dla Demokracji” przy wsparciu finansowym Funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Akademia Praw Kobiet – o przemocy wobec kobiet. Wykłady

okladkaAKP_lastAkademia Praw Kobiet – o przemocy wobec kobiet. Wykłady

Fundacja Feminoteka, 2015

Wykłady miały służyć tak podniesieniu wiedzy prawnej czy psychologicznej lub zwróceniu uwagi na nowe kwestie poruszane w tym obszarze, jak i sprowokowaniu do refleksji i zainspirowaniu nowych działań.

Dr Barbara Błońska przedstawiła badania na ten temat związków między przemocą domową a przemocą wobec zwierząt towarzyszących, czyli poruszyła temat w Polsce niemal nie tknięty. Jak bardzo konkretna i skuteczna jest to inspiracja do działań antyprzemcowych, dowodzi fakt, że w Stanach Zjednoczonych doprowadzono dzięki wynikom tak sprofilowanych badań do zmiany polityki wobec przemocy w rodzinie. Kobiety mogą zatem przychodzić do schroniska ze zwierzętami towarzyszącymi, ponieważ okazało się, że chcąc chronić zwierzę przed przemocowcem, pozostawały w przemocowej relacji o wiele dłużej niż powinny, zaś w stanie Maine zakazem zbliżania się objęto nie tylko kobietę i dziecko, ale również zwierzę.

Renata Durda jest znaną praktyczką w obszarze przeciwdziałania przemocy w rodzinie, między innymi od lat kieruje Niebieską Linią przy Instytucie Psychologii Zdrowia. Jej wykład dotyczył więc kwestii praktycznych, czyli co zrobić, gdy jesteśmy świadkami przemocy, jak reagować, jeśli chcemy być skuteczni. W swoim wystąpieniu podkreślała rolę świadka przemocy jako ważnego ogniwa w przeciwdziałaniu przemocy.

Na czym powinny się skupić działaczki i działacze na rzecz praw kobiet, zwróciła uwagę prof. Ewa Łętowska. Podkreślała, że „w prawie o wiele ważniejsze od pojedynczej akcji, od ustanowienia pojedynczej ustawy jest stała praca nad implementacją jej założeń w praktyce. Jest to szczególnie ważne w wypadku aktów programowych typu Konwencji. Tu trzeba postępować tak, jak z trawnikami angielskimi: siać, wałować i strzyc, siać, wałować i strzyc. (…) nie tylko należy się koncentrować na tym, żeby coś nowego w prawie ustanowić, ale przede wszystkim na tym, żeby zmieniać standard ochrony prawnej”.

Prof. Małgorzata Fuszara zwróciła uwagę na związek między udziałem kobiet w gremiach decyzyjnych a zmianą prawa dotyczącą kobiet. Wskazała na kilka osiągnięć, zwłaszcza w dziedzinie praw człowieka, które zostały zmienione dzięki obecności kobiet w polityce i w gremiach decyzyjnych. To dzięki nim „poruszane były kwestie dotąd zapomniane albo pomijane, ponieważ mężczyźni nie zwracali na nie uwagi”.

O tym, jak wiele jeszcze przed nami pracy, by skutecznie chronić osoby zgwałcone, uświadomił nam dr Artur Pietryka, który przedstawił i skomentował wyniki własnych badań na temat realizacji nowych przepisów ścigania przestępstwa zgwałcenia. Ujawniają one między innymi niedostateczną świadomość prawną funkcjonariuszy policji, jak również brak świadomości swoich praw u osób pokrzywdzonych przestępstwem zgwałcenia. Zdaniem wykładowcy zmiana prawa nie zlikwidowała problemów związanych ze ściganiem gwałtów, nadal bowiem dochodzi do wielokrotnych przesłuchań i mnożenie czynności procesowych z udziałem pokrzywdzonych.

O braku odpowiedniej ochrony przed molestowaniem seksualnym mówiła Wanda Nowicka. Pracując w parlamencie, zabiegała ona o zmianę prawa w tym zakresie tak, aby kobieta mogła czuć się bezpiecznie i nie była narażona na zachowania nieakceptowalne, a wynikające z faktu, że jest kobietą, także w miejscach publicznych, na przykład na uczelni. Ta zmiana jest jeszcze przed nami.

Wyszłyśmy także z założenia, że zrozumienie i znajomość własnych praw i ich historii jest niezbędnym kluczem do skuteczniejszych działań antyprzemcoowych, stąd zaproszenie do Akademii dr Katarzyny Sękowskiej-Kozłowskiej. Mówiła ona fascynująco o tym, jak kwestia przemocy wobec kobiet trafiła do międzynarodowego prawa praw człowieka i przestała być traktowana jako sprawa prywatna.

Z wprowadzenia

Spis treści

Joanna Piotrowska Akademia Praw Kobiet – wprowadzenie

Barbara Błońska Przemoc wobec zwierząt jako sygnał przemocy wobec kobiet i dzieci

Renata Durda Świadek przemocy w bliskich relacjach. Co robić, aby nie zaszkodzić sobie i innym

Małgorzata Fuszara Prawa kobiet a udział kobiet w gremiach decyzyjnych

Ewa Łętowska Sprawa kobieca w konstytucji RP

Wanda Nowicka O większej ochronie przed molestowaniem seksualnym w pracy

Artur Pietryka Ściganie gwałtu – nowe prawo, stare problemy?

Katarzyna Sękowska-Kozłowska Przemoc wobec kobiet jako naruszenie praw człowieka

Akademia Praw Kobiet – o przemocy wobec kobiet. Wykłady (plik do pobrania w pdf)

Publikacja wydana w ramach projektu „To nie twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet” w ramach programu OBYWATELE DLA DEMOKRACJI finansowanego z funduszy EOG

banernorweskie_batory

Przemoc domowa w polskich sądach – relacja

Pretekstem do debaty kończącej projekt „To nie twoja wina. Stop przemocy wobec kobiet” przygotowanej w ramach międzynarodowej akcji 16 Dni Działań Przeciwko Przemocy ze względu na Płeć była prezentacja wyników monitoringu rozpraw z art. 207 k.k. przeprowadzonego przez Fundację Pozytywnych Zmian z Bielsko-Białej. W spotkaniu udział wzięli ekspertki i eksperci z zakresu przemocy w tym przemocy ze względu na płeć.

Dane statystyczne z Ministerstwa Sprawiedliwości są jednoznaczne: ok. 86% wyroków skazujących za znęcanie wymierzane jest z warunkowym wymierzeniem kary czyli mówiąc językiem potocznym „w zawieszeniu“. W praktyce oznacza to, że sprawca wraca do ofiary, a wg samego Ministerstwa takie wyroki w odbiorze społecznym traktowane są jak fikcja skazania.

W 2013 roku z art. 207 k.k. par. 1 wydano 11 250 wyroków, przy czym wyroki w zawieszeniu stanowiły liczbę 9 730!

Okazuje się, że podstawowym problemem w postępowaniach dotyczących tego artykułu – jak mówiły Alina Kula i Anna Chęć z Fundacji Pozytywnych Zmian –  jest brak edukacji sędziów i prokuratorów. W ostatnich latach odbyło się kilka szkoleń poświęconych tematyce tego artykułu, brały w nich udział pojedyncze osoby. W szkoleniach z zakresu wiktymologii w województwie śląskim uczestniczyło w przeciągu ostatnich trzech lat łącznie osiem osób.

Monika Wieczorek, ekspertka prawna projektu, zwróciła uwagę na rozbieżności między liczba prowadzonych w Polsce postępowań dotyczących przemocy domowej a szacunkami opracowanymi w badaniach prof. Beaty Gruszczyńskiej. Rocznie toczy się w Polsce ok. 100 tys. postępowań dotyczących przemocy w rodzinie – szacunkowo dochodzi natomiast w Polsce do 700 tys., a niewykluczone że nawet miliona incydentów. Do skazania sprawcy dochodzi zaledwie w 11 tys. przypadków. Jeżeli dochodzi do skazania sprawcy, stosuje się najczęściej środki probacyjne w rodzaju powstrzymywania się od spożywania alkoholu czy od przebywania w miejscach, gdzie spożywa i sprzedaje się alkohol. W województwie śląskim zaledwie w stu przypadkach na 2647 wyroków nałożono na osoby stosujące przemoc konieczność pójścia na kurs mający na celu refleksje nad ich zachowaniem oraz jego zmianę. W stu przypadkach nałożony został nakaz opuszczenia lokalu.

Celem publikacji raportu Fundacji Pozytywne Zmiany jest diagnoza sytuacji i doprowadzenie do zmiany sytuacji, w której sądy podchodzą łagodnie do tego typu spraw, a osobom doznającym przemocy mówi się wręcz, że składanie zeznań nie ma sensu.

Sylwia Spurek, zastępczyni Rzecznika Praw Obywatelskich ds. Równego Traktowania, zwróciła uwagę na brak możliwości zastosowania policyjnego nakazu opuszczenia lokalu. Zwróciła uwagę na konieczność wprowadzenia tego rodzaju środka, wynikającą z ratyfikowania Konwencji stambulskiej. Na mocy tej samej Konwencji Polska zobowiązała się do uruchomienia całodobowego telefonu dla osób doświadczających przemocy – ma on jednak ruszyć dopiero w 2017 r. Na realizację tych postanowień, jak również na problemy związane ze ściganiem przestępstwa zgwałcenia, penalizacją przemocy ekonomicznej, czy kwestiom związanym z odmawianiem pomocy przy bólach porodowych będzie kłaść nacisk Rzecznik Praw Obywatelskich.

Monika Płatek zwróciła uwagę na konieczność edukowania sędziów i prokuratorów – jak również innych osób zajmujących się prawem – w zakresie aksjologii kierującej uchwalaniem przepisów. Często mają bowiem problem z rozumieniem ich znaczenia i celów, co wpływa na wydawane wyroki. W przypadkach dotyczących przemocy w rodzinie ważne jest również nabywanie genderowej wrażliwości. Zwróciła również uwagę na niebezpieczeństwa wynikające z utożsamianiem przemocy w rodzinie wyłącznie z przemocą wobec kobiet – pogarsza to sytuację tych mężczyzn, których dotyka problem przemocy ze strony partnerek.

Grzegorz Wrona zwrócił uwagę na uwarunkowania lokalne – inaczej wygląda statystycznie sytuacja w metropoliach, inaczej w mniejszych ośrodkach. Często nie uwzględnia się również okoliczności nie wynikających bezpośrednio z art. 207 k.k., a również wpływających na występowanie w rodzinie sytuacji przemocowej.

Daniel Przygoda z Niebieskiej Linii zwrócił uwagę na brak przeszkolenia policjantów, nie znających chociażby mechanizmu cyklu przemocy – ulegają stereotypom, nie rozumieją położenia osób doznających przemocy i w efekcie przestają wkładać energię w działanie w tych sprawach.

Agnieszka Podgórska z Sieci Obywatelskiej – Watchdog Polska opowiedziała o tym jak przebiega współpraca organizacji pozarządowych z instytucjami publicznymi. Coraz częściej przedstawiciele tych drugich doceniają działalność grup społecznych, realizujących coś w rodzaju darmowego audytu. Z raportu Fundacji Pozytywnych Zmian powinny wyniknąć konstruktywne wnioski, z którymi następnie zapoznają się przedstawiciele sądów.

Joanna Piotrowska z Feminoteki – podsumowała projekt „To nie twoja wina. Stop przemocy wobec kobiet”, skierowany do kobiet doświadczających przemocy. Mówiła, że głównym problem, z jakim stykają się ekspertki pomagające kobietom doświadczającym przemocy jest brak właściwej reakcji ze strony policji i sądów na przypadki przemocy w rodzinie. Podkreślała, że sprawy sądowe o przemoc ciągną się latami, kobiety zmuszone są mieszkać ze sprawcami przemocy, zaś wyroki, które najczęściej zapadają w zawieszeniu bywają przyczyną tragicznych sytuacji – jak na przykład w Drewnowie, gdzie kobieta w wyniku przemocy domowej została zamordowana przez męża. Męzczyzna miał założone Niebieskie Karty, policja i ośrodek pomocy społecznej interweniował, jednak sąd wydał wyrok w zawieszeniu dla sprawcy. Historia skończyła się tragicznie.

Pojawiła się również w dyskusji różnica zdań nad tym jak surowe powinny być kary. Monika Płatek zwróciła uwagę na niebezpieczeństwo związane z nadużywaniem zamknięcia w zakładzie psychiatrycznym jako formy systemowej przemocy. Pojawił się również argument, że groźba spędzenia czasu w więzieniu może stanowić silna motywację do zmiany zachowania osoby stosującej przemoc.

Przedstawicielka środowiska prokuratorów zwróciła uwagę na brak informacji o ofercie organizacji prowadzących zajęcia na które można kierować osoby stosujące przemoc. Istnienie bazy informacji o tego typu miejscach mogłoby przyczynić się do częstszego odsyłania sprawców przemocy na tego typu kury.

Grzegorz Wrona zwrócił uwagę na zniechęcanie prokuratorów pojedynczymi incydentami – jeżeli raz wydany nakaz opuszczenia lokalu nie przyniesie zamierzonych skutków, nie będzie on przez tego samego sędziego wydawany w kolejnych sprawach. Brakuje szerszej, systemowej perspektywy w ocenie skuteczności danych środków. Istotne jest również poszerzenie pozakarnych metod przeciwdziałania przemocy w rodzinie, np. przez zwiększenie roli interdyscyplinarnych zespołów ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Osoby trafiające na programy dla osób stosujących przemoc najczęściej „rekrutowane” są nie przez sędziów, a przez dzielnicowych – należy iśc w tym kierunku. Nie mamy również zbadanej skuteczności stosowanych środków. Jeżeli zatem osoba skazana wniesie wniosek o uzasadnienie zastosowania danego środka, sędziowie mają problem – wolą zatem prewencyjnie tych środków nie stosować.

W podsumowaniu wskazano na konieczność rozmawiania o tym raporcie z przedstawicielami policji, prokuratur i sądów.

kampania 16 dniWydarzenie odbywało się w ramach Kampanii 16 Dni Akcji Przeciwko Przemocy ze Względu na Płeć. To międzynarodowa akcja zainicjowana w 1991 r. przez Women’s Global Leadership Institute. Na działania w ramach kampanii zostały wybrane dni między 25 listopada (Międzynarodowym Dniem Przeciwko Przemocy Wobec Kobiet) a 10 grudnia (Międzynarodowym Dniem Praw Człowieka). Wybór tych dat to symboliczne podkreślenie faktu, że prawa kobiet są prawami człowieka. Co roku od ponad 20 lat na całym świecie (szacuje się że w 172 krajach, również w Polsce) w tym czasie organizowane są wydarzenia mające na celu nagłośnienie problemu przemocy wobec kobiet

Spotkanie zostało zorganizowane w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG oraz w ramach Programu PL14 „Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie i przemocy ze względu na płeć”, współfinansowanego z Funduszy Norweskich. Operatorem Programu było Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.

to nie twoja wina

Autorem relacji jest Michał Żakowski, wolonatriusz Feminoteki

Rozwój wolontariatu jest możliwy dzięki projektowi  realizowanemu w ramach Programu Obywatele dla Demokracji finansowanego z funduszy EOG.

banernorweskie_batory

Warszawa: Przemoc domowa w polskich sądach

Fundacja Feminoteka i Fundacja Pozytywnych Zmian zapraszają na spotkanie wokół raportu Art. 207 k.k. – znęcanie się nad osobą najbliższą – monitoring śląskich sądów. Jednocześnie spotkanie jest podsumowaniem działań w ramach projektu „To nie twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet”.

Spotkanie odbędzie sie 25 listopada o godz. 19:00 w siedzibie Feminoteki
Raport jest dostępny na stronie www.pozytywnezmiany.org

W spotkaniu wezmą udział
1. Alina Kula, Anna Chęć – Fundacja Pozytywnych Zmian
2. Monika Wieczorek – radczyni prawna, ekspertka prawna projektu.
3. Prof. Monika Płatek
4. Beata Wiraszka-Bereza – Główna Specjalistka – Prokurator, Wydział Prawa Karnego, Departament Legislacyjny, Ministerstwo Sprawiedliwości.
5. Daniel Przygoda – prawnik Niebieska Linia
6. Dr Sylwia Spurek
7. Agnieszka Podgórska – Sieć Obywatelska – Watchdog Polska
8. Joanna Piotrowska, fundacja Feminoteka

Wcześniej zapraszamy na happening organizowany przez ART 207 Artystyczna Grupa Antyprzemocowa, który odbędzie się pod Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy, ul Marszałkowska 82, o godz 14:00

atr 207 fundacja pozytywnych zmian

kampania 16 dniWydarzenie odbywa się w ramach Kampanii 16 Dni Akcji Przeciwko Przemocy ze Względu na Płeć. To międzynarodowa akcja zainicjowana w 1991 r. przez Women’s Global Leadership Institute. Na działania w ramach kampanii zostały wybrane dni między 25 listopada (Międzynarodowym Dniem Przeciwko Przemocy Wobec Kobiet) a 10 grudnia (Międzynarodowym Dniem Praw Człowieka). Wybór tych dat to symboliczne podkreślenie faktu, że prawa kobiet są prawami człowieka. Co roku od ponad 20 lat na całym świecie (szacuje się że w 172 krajach, również w Polsce) w tym czasie organizowane są wydarzenia mające na celu nagłośnienie problemu przemocy wobec kobiet.

Spotkanie zostało zorganizowane w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG oraz w ramach Programu PL14 „Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie i przemocy ze względu na płeć”, współfinansowanego z Funduszy Norweskich. Operatorem Programu było Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.

to nie twoja wina

Akademia Praw Kobiet: Wykład prof. Moniki Płatek

akademiaprawkobiet6003 grudnia o godz. 18.00 zapraszamy na wykład prof. Moniki Płatek.

TEMAT: Ukryte formy przemocy jako przeszkody w ratyfikacji Konwencji Rady Europy o przeciwdziałaniu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.

3.12.2014, godz. 18.00, fundacja Feminoteka, ul. Mokotowska 29a, Warszawa

Monika Płatek – profesorka UW, wykłada na Wydziale Prawa i Administracji. Jest kierowniczką Zakładu Kryminologii w Instytucie Prawa Karnego WPiA UW. Prowadzi zajęcia na Gender Studies w Polskiej Akademii Nauk. Jest członkinią Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Prawnej

AKADEMIA PRAW KOBIET to cykl spotkań, debat i warsztatów realizowanych w ramach projektu „To nie Twoja wina! Stop przemocy wobec kobiet”, który jest prowadzony przez fundację Feminoteka od marca 2014 roku. W ramach Akademii zapraszamy na warsztaty WenDo (samoobrona i asertywność dla kobiet i dziewcząt), warsztaty prawne dla kobiet i pracownic/pracowników instytucji pomocowych, debaty na temat ważnych problemów (prawnych, psychologicznych, społecznych) dotyczących przemocy wobec kobiet i dziewcząt w Polsce.

Projekt realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG

to nie twoja wina